१३ १३ भवपञ्हासुत्तम्

३२६. ‘‘‘भवो, भवो’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमो नु खो, आवुसो, भवो’’ति? ‘‘तयो मे, आवुसो, भवा। कामभवो, रूपभवो, अरूपभवो – इमे खो, आवुसो, तयो भवा’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं भवानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं भवानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘कतमो, पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतेसं भवानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतेसं भवानं परिञ्ञाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतेसं भवानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतेसं भवानं परिञ्ञाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। तेरसमम्।