३२५. ‘‘‘उपादानं, उपादान’न्ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमं नु खो, आवुसो, उपादान’’न्ति? ‘‘चत्तारिमानि, आवुसो, उपादानानि। कामुपादानं, दिट्ठुपादानं सीलब्बतुपादानं, अत्तवादुपादानं – इमानि खो, आवुसो, चत्तारि उपादानानी’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं उपादानानं पहानाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं उपादानानं पहानाया’’ति । ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतेसं उपादानानं पहानाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतेसं उपादानानं पहानाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतेसं उपादानानं पहानाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतेसं उपादानानं पहानाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। द्वादसमम्।