११ ११ ओघपञ्हासुत्तम्

३२४. ‘‘‘ओघो, ओघो’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमो नु खो, आवुसो, ओघो’’ति? ‘‘चत्तारोमे, आवुसो, ओघा। कामोघो, भवोघो, दिट्ठोघो, अविज्जोघो – इमे खो, आवुसो, चत्तारो ओघा’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं ओघानं पहानाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतेसं ओघानं पहानाया’’ति। ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतेसं ओघानं पहानाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतेसं ओघानं पहानाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि । अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतेसं ओघानं पहानाया’’ति। ‘‘भद्दको , आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतेसं ओघानं पहानाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। एकादसमम्।