३२३. ‘‘‘तण्हा, तण्हा’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमा नु खो, आवुसो, तण्हा’’ति? ‘‘तिस्सो इमा, आवुसो, तण्हा। कामतण्हा, भवतण्हा, विभवतण्हा – इमा खो, आवुसो, तिस्सो तण्हा’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं तण्हानं पहानाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं तण्हानं पहानाया’’ति। ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतासं तण्हानं पहानाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतासं तण्हानं पहानाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतासं तण्हानं पहानाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा , एतासं तण्हानं पहानाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। दसमम्।