०७ ७ वेदनापञ्हासुत्तम्

३२०. ‘‘‘वेदना, वेदना’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमा नु खो, आवुसो, वेदना’’ति? ‘‘तिस्सो इमावुसो, वेदना। कतमा तिस्सो? सुखा वेदना, दुक्खा वेदना, अदुक्खमसुखा वेदना – इमा खो, आवुसो, तिस्सो वेदना’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतासं तिस्सन्नं वेदनानं परिञ्ञाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। सत्तमम्।