०६ ६ परमस्सासप्पत्तसुत्तम्

३१९. ‘‘‘परमस्सासप्पत्तो, परमस्सासप्पत्तो’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कित्तावता नु खो, आवुसो, परमस्सासप्पत्तो होती’’ति? ‘‘यतो खो, आवुसो, भिक्खु छन्नं फस्सायतनानं समुदयञ्च अत्थङ्गमञ्च अस्सादञ्च आदीनवञ्च निस्सरणञ्च यथाभूतं विदित्वा अनुपादाविमुत्तो होति, एत्तावता खो, आवुसो, परमस्सासप्पत्तो होती’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाया’’ति। ‘‘कतमो पन, आवुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतस्स परमस्सासस्स सच्छिकिरियाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। छट्ठम्।