६०२. सावत्थिनिदानम्। एकमन्तं निसिन्नो खो सो भिक्खु भगवन्तं एतदवोच – ‘‘को नु खो, भन्ते, हेतु, को पच्चयो, येनेकदा सीतं होती’’ति? ‘‘सन्ति, भिक्खु, सीतवलाहका नाम देवा। तेसं यदा एवं होति – ‘यंनून मयं सकाय रतिया वसेय्यामा’ति [रमेय्यामाति (सी॰ स्या॰ कं॰ पी॰) एवमुपरिपि], तेसं तं चेतोपणिधिमन्वाय सीतं होति। अयं खो, भिक्खु, हेतु, अयं पच्चयो, येनेकदा सीतं होती’’ति। तेपञ्ञासमम्।