४४१-४४९. सावत्थिनिदानम्। एकमन्तं निसिन्नो खो सो भिक्खु भगवन्तं एतदवोच – ‘‘को नु खो, भन्ते, हेतु, को पच्चयो, येन मिधेकच्चो कायस्स भेदा परं मरणा सारगन्धे अधिवत्थानं देवानं…पे॰… फेग्गुगन्धे अधिवत्थानं देवानं… तचगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पपटिकगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पत्तगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पुप्फगन्धे अधिवत्थानं देवानं… फलगन्धे अधिवत्थानं देवानं… रसगन्धे अधिवत्थानं देवानं… गन्धगन्धे अधिवत्थानं देवानं सहब्यतं उपपज्जती’’ति? ‘‘इध, भिक्खु, एकच्चो कायेन सुचरितं चरति, वाचाय सुचरितं चरति, मनसा सुचरितं चरति। तस्स सुतं होति – ‘सारगन्धे अधिवत्था देवा दीघायुका वण्णवन्तो सुखबहुला’ति। तस्स एवं होति – ‘अहो वताहं कायस्स भेदा परं मरणा सारगन्धे अधिवत्थानं देवानं…पे॰… फेग्गुगन्धे अधिवत्थानं देवानं… तचगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पपटिकगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पत्तगन्धे अधिवत्थानं देवानं… पुप्फगन्धे अधिवत्थानं देवानं… फलगन्धे अधिवत्थानं देवानं… रसगन्धे अधिवत्थानं देवानं… गन्धगन्धे अधिवत्थानं देवानं सहब्यतं उपपज्जेय्य’न्ति। सो दाता होति सारगन्धानं…पे॰… सो दाता होति फेग्गुगन्धानं… सो दाता होति तचगन्धानं… सो दाता होति पपटिकगन्धानं… सो दाता होति पत्तगन्धानं… सो दाता होति पुप्फगन्धानं… सो दाता होति फलगन्धानं… सो दाता होति रसगन्धानं… सो दाता होति गन्धगन्धानम्। सो कायस्स भेदा परं मरणा गन्धगन्धे अधिवत्थानं देवानं सहब्यतं उपपज्जति। अयं खो, भिक्खु, हेतु, अयं पच्चयो, येन मिधेकच्चो कायस्स भेदा परं मरणा गन्धगन्धे अधिवत्थानं देवानं सहब्यतं उपपज्जती’’ति। द्वादसमम्।