०२ २ हरन्तिसुत्तम्

३९३. सावत्थिनिदानम्। ‘‘चतस्सो इमा, भिक्खवे, सुपण्णयोनियो। कतमा चतस्सो? अण्डजा…पे॰… इमा खो, भिक्खवे, चतस्सो सुपण्णयोनियो। तत्र, भिक्खवे, अण्डजा सुपण्णा अण्डजेव नागे हरन्ति, न जलाबुजे, न संसेदजे, न ओपपातिके। तत्र, भिक्खवे, जलाबुजा सुपण्णा अण्डजे च जलाबुजे च नागे हरन्ति, न संसेदजे, न ओपपातिके। तत्र, भिक्खवे, संसेदजा सुपण्णा अण्डजे च जलाबुजे च संसेदजे च नागे हरन्ति, न ओपपातिके। तत्र, भिक्खवे, ओपपातिका सुपण्णा अण्डजे च जलाबुजे च संसेदजे च ओपपातिके च नागे हरन्ति। इमा खो, भिक्खवे, चतस्सो सुपण्णयोनियो’’ति। दुतियम्।