०३ ३ पीतिसुत्तम्

३३४. सावत्थिनिदानम्। अद्दसा खो आयस्मा आनन्दो…पे॰… ‘‘विप्पसन्नानि खो ते, आवुसो सारिपुत्त, इन्द्रियानि; परिसुद्धो मुखवण्णो परियोदातो। कतमेनायस्मा सारिपुत्तो अज्ज विहारेन विहासी’’ति?
‘‘इधाहं, आवुसो, पीतिया च विरागा उपेक्खको च विहासिं सतो च सम्पजानो सुखञ्च कायेन पटिसंवेदेमि; यं तं अरिया आचिक्खन्ति ‘उपेक्खको सतिमा सुखविहारी’ति ततियं झानं उपसम्पज्ज विहरामि। तस्स मय्हं, आवुसो, न एवं होति – ‘अहं ततियं झानं समापज्जामी’ति वा ‘अहं ततियं झानं समापन्नो’ति वा ‘अहं ततिया झाना वुट्ठितो’ति वा’’ति। ‘‘तथा हि पनायस्मतो सारिपुत्तस्स दीघरत्तं अहङ्कारममङ्कारमानानुसया सुसमूहता। तस्मा आयस्मतो सारिपुत्तस्स न एवं होति – ‘अहं ततियं झानं समापज्जामी’ति वा ‘अहं ततियं झानं समापन्नो’ति वा ‘अहं ततिया झाना वुट्ठितो’ति वा’’ति। ततियम्।