३२४. सावत्थिनिदानम्। ‘‘यो, भिक्खवे, चक्खुविञ्ञाणस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो सोतविञ्ञाणस्मिं… यो घानविञ्ञाणस्मिं… यो जिव्हाविञ्ञाणस्मिं… यो कायविञ्ञाणस्मिं… यो मनोविञ्ञाणस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यतो खो , भिक्खवे, भिक्खुनो इमेसु छसु ठानेसु चेतसो उपक्किलेसो पहीनो होति, नेक्खम्मनिन्नञ्चस्स चित्तं होति। नेक्खम्मपरिभावितं चित्तं कम्मनियं खायति, अभिञ्ञा सच्छिकरणीयेसु धम्मेसू’’ति। ततियम्।