३२२. सावत्थिनिदानम्। ‘‘यो, भिक्खवे, चक्खुस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो सोतस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो घानस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो जिव्हाय छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो कायस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यो मनस्मिं छन्दरागो, चित्तस्सेसो उपक्किलेसो। यतो खो, भिक्खवे, भिक्खुनो इमेसु छसु ठानेसु चेतसो उपक्किलेसो पहीनो होति, नेक्खम्मनिन्नञ्चस्स चित्तं होति। नेक्खम्मपरिभावितं चित्तं कम्मनियं खायति, अभिञ्ञा सच्छिकरणीयेसु धम्मेसू’’ति। पठमम्।