१२ १२ सहायकसुत्तम्

२४६. सावत्थियं विहरति। अथ खो द्वे भिक्खू सहायका आयस्मतो महाकप्पिनस्स सद्धिविहारिनो येन भगवा तेनुपसङ्कमिंसु। अद्दसा खो भगवा ते भिक्खू दूरतोव आगच्छन्ते। दिस्वान भिक्खू आमन्तेसि – ‘‘पस्सथ नो तुम्हे, भिक्खवे, एते भिक्खू सहायके आगच्छन्ते कप्पिनस्स सद्धिविहारिनो’’ति? ‘‘एवं, भन्ते’’। ‘‘एते खो ते भिक्खू महिद्धिका महानुभावा। न च सा समापत्ति सुलभरूपा, या तेहि भिक्खूहि असमापन्नपुब्बा। यस्स चत्थाय कुलपुत्ता सम्मदेव अगारस्मा अनगारियं पब्बजन्ति तदनुत्तरं ब्रह्मचरियपरियोसानं दिट्ठेव धम्मे सयं अभिञ्ञा सच्छिकत्वा उपसम्पज्ज विहरन्ती’’ति।
इदमवोच भगवा। इदं वत्वान सुगतो अथापरं एतदवोच सत्था –
‘‘सहाया वतिमे भिक्खू, चिररत्तं समेतिका।
समेति नेसं सद्धम्मो, धम्मे बुद्धप्पवेदिते॥
‘‘सुविनीता कप्पिनेन, धम्मे अरियप्पवेदिते।
धारेन्ति अन्तिमं देहं, जेत्वा मारं सवाहिनि’’न्ति॥ द्वादसमम्।
भिक्खुसंयुत्तं समत्तम्।
तस्सुद्दानं –
कोलितो उपतिस्सो च, घटो चापि पवुच्चति।
नवो सुजातो भद्दि च, विसाखो नन्दो तिस्सो च।
थेरनामो च कप्पिनो, सहायेन च द्वादसाति॥
निदानवग्गो दुतियो।
तस्सुद्दानं –
निदानाभिसमयधातु, अनमतग्गेन कस्सपम्।
सक्कारराहुललक्खणो, ओपम्म-भिक्खुना वग्गो॥
दुतियो तेन पवुच्चतीति।
निदानवग्गसंयुत्तपाळि निट्ठिता।