०५ ५ सुजातसुत्तम्

२३९. सावत्थियं विहरति। अथ खो आयस्मा सुजातो येन भगवा तेनुपसङ्कमि। अद्दसा खो भगवा आयस्मन्तं सुजातं दूरतोव आगच्छन्तम्। दिस्वान भिक्खू आमन्तेसि – ‘‘उभयेनेवायं, भिक्खवे, कुलपुत्तो सोभति – यञ्च अभिरूपो दस्सनीयो पासादिको परमाय वण्णपोक्खरताय समन्नागतो, यस्स चत्थाय कुलपुत्ता सम्मदेव अगारस्मा अनगारियं पब्बज्जन्ति तदनुत्तरं ब्रह्मचरियपरियोसानं दिट्ठेव धम्मे सयं अभिञ्ञा सच्छिकत्वा उपसम्पज्ज विहरती’’ति। इदमवोच भगवा…पे॰… सत्था –
‘‘सोभति वतायं भिक्खु, उजुभूतेन चेतसा।
विप्पयुत्तो विसंयुत्तो, अनुपादाय निब्बुतो।
धारेति अन्तिमं देहं, जेत्वा मारं सवाहिनि’’न्ति॥ पञ्चमम्।