११ ११ ततियपब्बतसुत्तम्

८४. सावत्थियं विहरति…पे॰… ‘‘सेय्यथापि , भिक्खवे, पुरिसो सिनेरुस्स पब्बतराजस्स सत्त मुग्गमत्तियो पासाणसक्खरा उपनिक्खिपेय्य। तं किं मञ्ञथ, भिक्खवे, कतमं नु खो बहुतरं, या वा सत्त मुग्गमत्तियो पासाणसक्खरा उपनिक्खित्ता यो वा सिनेरु [उपनिक्खित्ता, सिनेरु वा (सी॰)] पब्बतराजा’’ति?
‘‘एतदेव, भन्ते, बहुतरं यदिदं सिनेरु पब्बतराजा; अप्पमत्तिका सत्त मुग्गमत्तियो पासाणसक्खरा उपनिक्खित्ता। नेव सतिमं कलं उपेन्ति न सहस्सिमं कलं उपेन्ति न सतसहस्सिमं कलं उपेन्ति सिनेरुं पब्बतराजानं उपनिधाय सत्त मुग्गमत्तियो पासाणसक्खरा उपनिक्खित्ता’’ति। ‘‘एवमेव खो, भिक्खवे, अरियसावकस्स दिट्ठिसम्पन्नस्स पुग्गलस्स अधिगमं उपनिधाय अञ्ञतित्थियसमणब्राह्मणपरिब्बाजकानं अधिगमो नेव सतिमं कलं उपेति न सहस्सिमं कलं उपेति न सतसहस्सिमं कलं उपेति। एवं महाधिगमो, भिक्खवे, दिट्ठिसम्पन्नो पुग्गलो, एवं महाभिञ्ञो’’ति। एकादसमम्।
अभिसमयसंयुत्तं समत्तम्।
तस्सुद्दानं –
नखसिखा पोक्खरणी, सम्भेज्जउदके च द्वे।
द्वे पथवी द्वे समुद्दा, तयो च पब्बतूपमाति॥