८१. सावत्थियं विहरति…पे॰… ‘‘सेय्यथापि, भिक्खवे, महासमुद्दो परिक्खयं परियादानं गच्छेय्य, ठपेत्वा द्वे वा तीणि वा उदकफुसितानि। तं किं मञ्ञथ, भिक्खवे, कतमं नु खो बहुतरं, यं वा महासमुद्दे उदकं परिक्खीणं परियादिन्नं यानि वा द्वे वा तीणि वा उदकफुसितानि अवसिट्ठानी’’ति?
‘‘एतदेव, भन्ते, बहुतरं महासमुद्दे उदकं, यदिदं परिक्खीणं परियादिण्णं; अप्पमत्तकानि द्वे वा तीणि वा उदकफुसितानि अवसिट्ठानि। नेव सतिमं कलं उपेन्ति न सहस्सिमं कलं उपेन्ति न सतसहस्सिमं कलं उपेन्ति महासमुद्दे उदकं परिक्खीणं परियादिण्णं उपनिधाय द्वे वा तीणि वा उदकफुसितानि अवसिट्ठानी’’ति। ‘‘एवमेव खो भिक्खवे…पे॰… धम्मचक्खुपटिलाभो’’ति। अट्ठमम्।