०२ २ सक्कनामसुत्तम्

२३६. एकं समयं भगवा राजगहे विहरति गिज्झकूटे पब्बते। अथ खो सक्कनामको यक्खो येन भगवा तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा भगवन्तं गाथाय अज्झभासि –
‘‘सब्बगन्थप्पहीनस्स , विप्पमुत्तस्स ते सतो।
समणस्स न तं साधु, यदञ्ञमनुसाससी’’ति [यदञ्ञमनुसासतीति (सी॰ स्या॰ कं॰ पी॰)]॥
‘‘येन केनचि वण्णेन, संवासो सक्क जायति।
न तं अरहति सप्पञ्ञो, मनसा अनुकम्पितुं॥
‘‘मनसा चे पसन्नेन, यदञ्ञमनुसासति।
न तेन होति संयुत्तो, यानुकम्पा [सानुकम्पा (सी॰ पी॰)] अनुद्दया’’ति॥