२१८. एकं समयं भगवा राजगहे विहरति इसिगिलिपस्से काळसिलायं महता भिक्खुसङ्घेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि सब्बेहेव अरहन्तेहि। तेसं सुदं आयस्मा महामोग्गल्लानो चेतसा चित्तं समन्नेसति [समन्वेसति (स्या॰ अट्ठ॰)] विप्पमुत्तं निरुपधिम्। अथ खो आयस्मतो वङ्गीसस्स एतदहोसि – ‘‘अयं खो भगवा राजगहे विहरति इसिगिलिपस्से काळसिलायं महता भिक्खुसङ्घेन सद्धिं पञ्चमत्तेहि भिक्खुसतेहि सब्बेहेव अरहन्तेहि। तेसं सुदं आयस्मा महामोग्गल्लानो चेतसा चित्तं समन्नेसति विप्पमुत्तं निरुपधिम्। यंनूनाहं आयस्मन्तं महामोग्गल्लानं भगवतो सम्मुखा सारुप्पाहि गाथाहि अभित्थवेय्य’’न्ति।
अथ खो आयस्मा वङ्गीसो उट्ठायासना एकंसं उत्तरासङ्गं करित्वा येन भगवा तेनञ्जलिं पणामेत्वा भगवन्तं एतदवोच – ‘‘पटिभाति मं, भगवा, पटिभाति मं, सुगता’’ति। ‘‘पटिभातु तं, वङ्गीसा’’ति भगवा अवोच। अथ खो आयस्मा वङ्गीसो आयस्मन्तं महामोग्गल्लानं भगवतो सम्मुखा सारुप्पाहि गाथाहि अभित्थवि –
‘‘नगस्स पस्से आसीनं, मुनिं दुक्खस्स पारगुम्।
सावका पयिरुपासन्ति, तेविज्जा मच्चुहायिनो॥
‘‘ते चेतसा अनुपरियेति [अनुपरियेसति (सी॰ स्या॰ कं॰)], मोग्गल्लानो महिद्धिको।
चित्तं नेसं समन्नेसं [समन्वेसं (स्या॰ अट्ठ॰)], विप्पमुत्तं निरूपधिं॥
‘‘एवं सब्बङ्गसम्पन्नं, मुनिं दुक्खस्स पारगुम्।
अनेकाकारसम्पन्नं, पयिरुपासन्ति गोतम’’न्ति॥