०८ ८ सीसुपचालासुत्तम्

१६९. सावत्थिनिदानम्। अथ खो सीसुपचाला [सीसूपचाला (सी॰)] भिक्खुनी पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा …पे॰… अञ्ञतरस्मिं रुक्खमूले दिवाविहारं निसीदि। अथ खो मारो पापिमा येन सीसुपचाला भिक्खुनी तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा सीसुपचालं भिक्खुनिं एतदवोच – ‘‘कस्स नु त्वं, भिक्खुनि, पासण्डं रोचेसी’’ति? ‘‘न ख्वाहं, आवुसो, कस्सचि पासण्डं रोचेमी’’ति।
‘‘कं नु उद्दिस्स मुण्डासि, समणी विय दिस्ससि।
न च रोचेसि पासण्डं, किमिव चरसि मोमूहा’’ति॥
‘‘इतो बहिद्धा पासण्डा, दिट्ठीसु पसीदन्ति ते।
न तेसं धम्मं रोचेमि, ते धम्मस्स अकोविदा॥
‘‘अत्थ्त्थ्थि सक्यकुले जातो, बुद्धो अप्पटिपुग्गलो।
सब्बाभिभू मारनुदो, सब्बत्थमपराजितो॥
‘‘सब्बत्थ मुत्तो असितो, सब्बं पस्सति चक्खुमा।
सब्बकम्मक्खयं पत्तो, विमुत्तो उपधिसङ्खये।
सो मय्हं भगवा सत्था, तस्स रोचेमि सासन’’न्ति॥
अथ खो मारो पापिमा ‘‘जानाति मं सीसुपचाला भिक्खुनी’’ति दुक्खी दुम्मनो तत्थेवन्तरधायीति।