तथागतो लोके … सन्तुट्ठो

तथागतो लोके उप्पज्जति अरहं, सम्मासम्बुद्धो विज्‍जाचरणसम्पन्‍नो सुगतो लोकविदू अनुत्तरो पुरिसदम्मसारथि सत्था+++(=शास्ता)+++ देवमनुस्सानं बुद्धो भगवा। सो इमं लोकं सदेवकं समारकं सब्रह्मकं सस्समणब्राह्मणिं पजं सदेवमनुस्सं स+++(स्व)+++यं अभिञ्‍ञा सच्छिकत्वा+++(=सत्यीकृत्वा)+++ पवेदेति+++(=प्रवेदयति)+++। सो धम्मं देसेति आदिकल्याणं मज्झेकल्याणं परियोसान-कल्याणं सात्थं सब्यञ्‍जनं केवल-परिपुण्णं परिसुद्धं ब्रह्मचरियं पकासेति।
१९१. तं धम्मं सुणाति गहपति वा गहपतिपुत्तो वा अञ्‍ञतरस्मिं वा कुले पच्‍चाजातो। सो तं धम्मं सुत्वा तथागते सद्धं+++(=श्रद्धां)+++ पटि+++(=प्रति)+++लभति। सो तेन सद्धापटिलाभेन समन्‍नागतो+++(=समन्वागतः)+++ इति पटिसञ्‍चिक्खति+++(=प्रतिसञ्चिख्याति)+++ - ‘सम्बाधो घरावासो+++(=गृहावासो)+++ रजापथो+++(=रजःपथो)+++, अब्भोकासो+++(=अभ्यवकाशो)+++ पब्बज्‍जा। नयिदं सुकरं अगारं अज्झावसता एकन्तपरिपुण्णं एकन्त-परि-सुद्धं सङ्खलिखितं ब्रह्मचरियं चरितुं। यंनूनाहं केस-मस्सुं+++(=शश्रुं)+++ ओहारेत्वा, कासायानि वत्थानि अच्छादेत्वा, अगारस्मा अनगारियं पब्बजेय्य’न्ति।
१९२. सो अपरेन समयेन अप्पं+++(=अल्पं)+++ वा भोगक्खन्धं पहाय महन्तं वा भोगक्खन्धं पहाय, अप्पं वा ञाति-परिवट्टं+++(=परिवृत्तम्)+++ पहाय महन्तं वा ञातिपरिवट्टं पहाय, केसमस्सुं ओहारेत्वा, कासायानि वत्थानि अच्छादेत्वा, अगारस्मा अनगारियं पब्बजति।
१९३. सो एवं पब्बजितो समानो पातिमोक्ख-संवर-संवुतो विहरति, आचार-गोचर-सम्पन्नो अणुमत्तेसु, वज्जेसु+++(=वर्ज्येषु)+++ भय-दस्सावी+++(=दृश्वा)+++, समादाय सिक्खति सिक्खापदेसु, कायकम्म-वचीकम्मेन समन्नागतो कुसलेन, परिसुद्धाजीवो सीलसम्पन्नो, इन्द्रियेसु गुत्तद्वारो [गुत्तद्वारो, भोजने मत्तञ्ञू+++(=मितिज्ञः)+++ (क॰)], सति+++(=स्मृति)+++-सम्पजञ्ञेन+++(=सम्प्रज्ञेन)+++ समन्नागतो+++(=समन्वागतः)+++, सन्तुट्ठो।