10 योगी युञ्जीत

योगी युञ्जीत सततमात्मानं रहसि स्थितः।
एकाकी यतचित्तात्मा निराशीरपरिग्रहः।।6.10।।

।।6.10।।योगी उक्तप्रकारकर्मयोगनिष्ठः सततम् अहरहः योगकाले आत्मानं युञ्जीत आत्मानं युक्तं कुर्वीत स्वदर्शननिष्ठं कुर्वीत इत्यर्थः। रहसि जनवर्जिते निःशब्दे देशे स्थितः एकाकी तत्रापि न सद्वितीयः तत्रापि यतचित्तात्मा यतचित्तमनस्कः निराशीः आत्मव्यतिरिक्ते कृत्स्ने वस्तुनि निरपेक्षः अपरिग्रहः तद्व्यतिरिक्ते कस्मिंश्चिद् अपि ममतारहितः।

।।6.10।। अथाध्यायप्रधानाथेभूतयोगाभ्यासविधिरुच्यते योगीं युञ्जीत इत्यादिना। युञ्जीत इति साक्षात्काररूपस्य योगस्य विधीयमानत्वात्योगी इत्यनेन कर्मयोगनिष्ठत्वानुवादः क्रियत इत्यभिप्रायेणाह उक्तप्रकारेति। सततं इत्येतन्न सर्वकालविषयम् तथा योगशास्त्रैः अनभिहितत्वात् अशक्यत्वाच्च। अतः प्रतिदिवसं योगयोग्यतया विहितसत्त्वोत्तरकालसामस्त्यपरमित्यभिप्रायेणाह अहरहर्योगकाल इति। युञ्जीत इत्यत्र विवक्षितमर्थं वक्तुं प्रकृतिप्रत्ययार्थभेदं दर्शयति युक्तं कुर्वीतेति। तत्रयुज समाधौ इति प्रकृत्यंशस्य विवक्षितं व्यनक्ति स्वदर्शनेति। आत्माऽत्र मनः स्वात्मा वा। जनवर्जितेऽपि देशे बाह्यदेशस्थितानां शब्दस्यावने सति मनस्समाधानं न स्यादिति तन्निवृत्त्यर्थमुक्तंनिश्शब्द इति। रहसि इति विजनदेशाभिधानेऽपि पुनःएकाकी इति पदं रहस्यार्हात्यासन्नशिष्यसब्रह्मचार्यादिसन्निधिपरित्यागार्थमित्यभिप्रायेणाहतत्रापि न सद्वितीय इति। यद्वा रहश्शब्देन जनवर्जनद्वारा निश्शब्दत्वं लक्ष्यते। एकाकिशब्देन तु जनवर्जनमेवोच्यत इति भावः। व्युत्थानकालेऽपि एकाकित्वमनेनोच्यत इत्येके। ततोऽप्यस्यार्थस्यात्यन्तोपकारित्वादेवं योजना। एतेनरहसि स्थितः एकाकी च इति विशेषणात् सन्न्यासं कृत्वेत्यर्थः इतिशङ्करोक्तं प्रत्युक्तम्। आत्मशब्देन मनसोऽभिधानेऽपि तस्यैव चिन्तारूपवृत्त्यपेक्षया तद्विशिष्टापेक्षया वा चित्तशब्द इत्यभिप्रायेणाह यतचित्तमनस्क इति। आशीश्शब्दस्यानेकार्थत्वादिह निषेध्यविशेषव्यक्त्यर्थमुक्तंनिरपेक्ष इति। अपरिग्रहशब्देन बुद्ध्या स्वीकारपर्यायः परिग्रहोऽत्र निषिध्यत इत्यभिप्रायेणाह ममतारहित इति।

6.10 The Yogin who is steady in the practice of Karma Yoga, should ‘constantly’, i.e., daily when practising Yoga, fix his mind to the practice of Yoga, i.e., make himself engaged in the vision of the self. He must remain in a ‘solitary place,’ i.e., a place devoid of crowd and noise. And even there he must be ‘all alone,’ i.e., must not have a second person with him. He should ‘control his thought and mind,’ i.e., he should control the activities of thinking. He must be free from ‘desire’, i.e., he should not depend on anything except the self and be without the ‘sense of possession,’ without the idea of mineness with regard to anything other than the self.

।।6.10 6.15।। ननु जितात्मनः इत्युक्तम् तत्कथं तज्जय इत्याशङ्क्य आरुरुक्षोः कश्चिदुपायः कायसमत्वादिकः +++(SN कायसमुद्धारकः)+++ चित्तसंयम उपदिश्यते योगीत्यादि अधिगच्छतीत्यन्तम्। आत्मानं च चित्तं च युञ्जीत एकाग्रीकुर्यात्। सततमिति न परिमितं कालम्। एकाकित्वादिषु सत्सु एतद्युज्यते +++(N युञ्जीत)+++ नान्यथा। आसनस्थैर्यात् कालस्थैर्ये +++(S कालस्थैर्यम्)+++ चित्तस्थैर्यम्। चित्तक्रियाः संकल्पात्मनः अन्याश्चेन्द्रियक्रिया येन यताः नियमं नीताः। धारयन् यत्नेन। नासिकाग्रस्यावलोकने सति दिशामनवलोकनम्। मत्परमतया युक्त आसीत +++(N आसीत्)+++ इत्यर्थः +++(S omits इत्यर्थः)+++। एवमात्मानं युञ्जतः समादधतः शान्तिर्जायते यस्यां संस्थापर्यन्तकाष्ठा मत्प्राप्तिः +++(K प्राप्तिर्योगोऽस्तीति)+++।

6.10 See Comment under 6.15

।।6.10 6.11।। समाधियोगप्रकारमाह योगं युञ्जीतेत्यादिना इति। युञ्जीत समाधियोगयुक्तं कुर्यात्। आत्मानं मनः।

।।6.10 6.11।। ननुउद्धरेत् 6।5 इत्यनेनैव योगो विहितः तत्किं पुनर्विधीयते इत्यत आह समाधीति। प्रकारकथनाय विध्यनुवाद इत्यर्थः। युञ्जीत इति योगमात्रमुच्यते तत्कथं समाधीत्युक्तं इत्यत आह युञ्जीतेति। सामान्यशब्दोऽपि प्रकरणाद्विशेषेऽवतिष्ठते इत्यर्थः। आत्मशब्दस्यात्र विवक्षितमर्थमाह आत्मानमिति।

।।6.10।। योगी ध्यायी युञ्जीत समादध्यात् सततं सर्वदा आत्मानम् अन्तःकरणं रहसि एकान्ते गिरिगुहादौ स्थितः सन् एकाकी असहायः। रहसि स्थितः एकाकी च इति विशेषणात् संन्यासं कृत्वा इत्यर्थः। यतचित्तात्मा चित्तम् अन्तःकरणम् आत्मा देहश्च संयतौ यस्य सः यतचित्तात्मा निराशीः वीततृष्णः अपरिग्रहः परिग्रहरहितश्चेत्यर्थः। संन्यासित्वेऽपि त्यक्तसर्वपरिग्रहः सन् युञ्जीत इत्यर्थः।। अथेदानीं योगं युञ्जतः आसनाहारविहारादीनां योगसाधनत्वेन नियमो वक्तव्यः प्राप्तयोगस्य लक्षणं तत्फलादि च इत्यत आरभ्यते। तत्र आसनमेव तावत् प्रथममुच्यते

।।6.10।। अतः ऐसे उत्तम फलकी प्राप्तिके लिये ध्यान करनेवाला योगी अकेला किसीको साथ न लेकर पहाड़की गुफा आदि एकान्त स्थानमें स्थित हुआ निरन्तर अपने अन्तःकरणको ध्यानमें स्थिर किया करे। एकान्त स्थानमें स्थित हुआ और अकेला इन विशेषणोंसे यह भाव पाया जाता है कि संन्यास ग्रहण करके योगका साधन करे। जिसका चित्त अन्तःकरण और आत्मा शरीर ( दोनों ) जीते हुए हैं ऐसा यतचित्तात्मा निराशी तृष्णाहीन और संग्रहरहित होकर अर्थात् संन्यासी होनेपर भी सब संग्रहका त्याग करके योगका अभ्यास करे।

6.10 A yogi, a man of meditation; satatam yunjita, should constantly concentrate; atmanam, his mind; sthitah, by staying; rahasi, in a solitary place, in mountain caves etc.; ekaki, alone, without any companion; yata-citta-atma, with mind and body controlled; nirasih, without expectations, free from hankering; and aparigrahah, free from acisition. From the uise of the alifying words, ‘in a solitary place’ and ‘alone’, it follows that (he has to undertake all these) after espousing monasticism. And even after renunciation, he should concentrate his mind by desisting from all acisition. This is the meaning. Now then have to be stated the rules regarding seat, food, movements, etc. as disciplines for yoga in the case of one practising concentration; as also the signs of one who has succeeded in Yoga, and the conseent result etc. Hence this is begun. Among these, the seat is being first spoken of:

।।6.10।। यथोक्तविशेषणवतो योगारूढेषूत्तमत्वे योगानुष्ठाने प्रयतितव्यमित्यङ्गाभिधानानन्तरं प्रधानमभिदधाति अत एवमिति। आदरनैरन्तर्यदीर्घकालत्वं विशेषणत्रयं योगस्य सूचयति सततमिति। तस्यैव पञ्चाङ्गान्युपन्यस्यति रहसीत्यादिना। सर्वदेत्यादरदीर्घकालयोरुपलक्षणम्। प्रत्यगात्मानं व्यावर्तयति अन्तःकरणमिति। गिरिगुहादावित्यादिशब्देन योगप्रतिबन्धकदुर्जनादिविधुरो देशो गृह्यते। विशेषणद्वयस्य तात्पर्यमाह रहसीति। योगं युञ्जानस्य संन्यासिनो विशेषणान्तराणि दर्शशति यतेति। सति संन्यासित्वे किमित्यपरिग्रहग्रहणमर्थपुनरुक्तेरित्याशङ्क्य कौपीनाच्छादनादिष्वपि शक्तिनिवृत्त्यर्थमित्याह संन्यासित्वेऽपीति।

।।6.10।। एवं योगारूढस्य लक्षणं फलं चोक्त्वा तस्य साङ्गं योगं विधत्ते योगीत्यादिभिः स योगी परमो मत इत्यन्तैस्त्रयोविंशत्या श्लोकैः। तत्रैवमुत्तमफलप्राप्तये योगी योगारूढ आत्मानं चित्तं सततं निरन्तरं युञ्जीत क्षिप्तमूढविक्षिप्तभूमिपरित्यागेनैकाग्रनिरोधभूम्यां समाहितं कुर्यात्। रहसि गिरिगुहादौ योगप्रतिबन्धकदुर्जनादिवर्जिते देशे स्थितः एकाकी त्यक्तसर्वपरिग्रहजनः संन्यासी चित्तमन्तःकरणमात्मा देहश्च संयतौ योगप्रतिबन्धकव्यापारशून्यौ यस्य स यतचित्तात्मा। यतो निराशीर्वैराग्यदार्ढ्येन विगततृष्णः। अतएव वापरिग्रहः शास्त्राभ्यनुज्ञातेनापि योगप्रतिबन्धकेन परिग्रहेण शून्यः।

।।6.10।।योगीति। योगी योगाभ्यासपरः रहसि एकान्ते स्थितः सन् आत्मानं बुद्धिं युञ्जीत समादध्यात्। सततमिति नैरन्तर्यमुक्तम्। निराशीर्योगसिद्धेरन्यदप्रार्थयानः तेदकनिष्ठ इति यावत्। तेन सत्कार उक्तः। एकाकीअसहायः संन्यासीत्यर्थः। यतौ स्थिरीकृतौ चित्तं मनः आत्मा सेन्द्रियं शरीरं येन स यतचित्तात्मा। तथा अपरिग्रह एकाकित्वेऽपि कन्थापुस्तकादिबहुपरिग्रहशून्यः।

।।6.10।। एवं योगारुढस्य लक्षणं फलं च प्रदर्शितम्। अत उत्तमफलप्राप्तये योगारुढतां संपादयेदित्याह योगीति। योगी ध्यानी रहसि एकान्ते गिरिगुहादौ स्थितः सन् एकाकी सहायवर्जितः। रहसि स्थित एकाकीति विशेषणात्संन्यासं कृत्वेत्यर्थः। एकाकीत्यस्य शिष्यादिसहायरहित इत्यपि बोध्यम्। यतौ वशीकृतौ चित्तात्मानौ चित्तदेहौ यस्य स चित्तस्य चिन्तनात्मनोऽन्तःकरणपरिणामस्य यतत्वमनुभूतार्थचिन्ताव्यावृत्तत्वं देहस्य च यतत्वं मक्षिकादंशपिपीलिकादिबाधयाप्यकम्पितत्वे सति चिरकालासनप्रयुक्तदुःखशून्यत्वम्। निराशीः फलतृष्णाशून्यः। अनेन वैराग्यादिसाधनसंपन्नो मुमुक्षुः कथितः। अपरिग्रहः संन्यासित्वेऽपि चोरभयजनकपुस्तकादिसर्वपरिग्रहशून्यः एतादृशः सन् सततं सर्वदा आत्मानमन्तःकरणं युञ्जीत समादध्यात् वृत्तिनिरोधेन निरुन्ध्यात्। वृत्तयश्च पञ्चविधाः प्रमाणविपर्ययविकल्पनिद्रास्मृतय इति। तत्र प्रत्यक्षानुमानागमाख्यानि त्रीणि प्रमाणानीति साङ्ख्यादयः। उपमानमप्यङ्गीकृत्य चत्वारीति गौतमाः। अर्थापत्तिमनुपलब्धिं चाश्रित्य षडिति वेदान्तिनो याज्ञिकाश्च। संभवमैतिह्यं चाश्रित्याष्टाविति पौराणिकाः। विपर्ययो मिथ्याज्ञानमतस्मिंस्तद्वुद्धिः शुक्तिर्वा रजतः वेत्येवमादिरुपः। प्रमा भ्रमविलक्षणो विकल्पः। निद्रास्मृती लोकप्रसिद्धे। अन्यासामपि वृत्तीनामेतास्वन्तर्भावो द्रष्टव्यः। तथाचैतदृत्तिनिरोधेनान्तःकरणं चित्तं समादध्यादिति।

।।6.10 6.13।। एवं योगारूढस्य स्वरूपमुक्त्वाऽऽरुरुक्षोः साङ्गं योगं विदधतः सिद्धिमाह योगी इत्यादिनामत्संस्थामधिगच्छति 15 इत्यन्तेन। योगी युञ्जानो रहसि स्थितः आत्मानं सततं युञ्जीत।

।।6.10।। एवं योगारूढ-स्वरूपम् उक्त्वा,
तस्य भाव-स्वरूप-सिद्ध्य्-अर्थं
योग-साधन-प्रकारम् आह - योगी इत्यारभ्य स योगी परमो मतः 6।32 इत्यन्तम्।

योगी योगारूढः आत्मानं भावात्मकं रूपं रहसि एकान्ते भगवच्-चिन्तन-स्थाने स्थितः सन् - समाहितः सन्
सततं युञ्जीत भगवति युक्तं कुर्यात्।
एकाकी सङ्गदोषरहितः।
यत-चित्तात्मा - यतं वशीकृतं स्वभोगादि-रहितं चित्तं भावरूपमात्मा देहे ऽधिकरणात्मको येन।
निराशीर् निर्गता मोक्षाद्याऽऽकाङ्क्षा यस्य।
अपरिग्रहः संसर्ग-दुःख-ज्ञानेन त्यक्त-परिग्रहः सर्वापेक्षा-रहितः।
एवं युक्तचित्तः सन् मद्ध्यानं कुर्याद् इत्य् अर्थः।

।।6.10।। एवं योगारूढस्य लक्षणमुक्त्वेदानीं तस्य साङ्गं योगं विधत्ते योगीत्यादिना। स योगी परमो मत इत्यन्तेन ग्रन्थेन। योगीति। योगी योगारूढः आत्मानं मनो युञ्जीत समाहितं कुर्यात्। सततं निरन्तरं रहस्येकान्ते स्थितः सन्नेकाकी सङ्गशून्यः यतं संयतं चित्तमात्मा देहश्च यस्य निराशीर्निराकाङ्क्षो निराहारो वा अपरिग्रहः परिग्रहशून्यश्च।

।।6.10।। महाभारत में स्पष्ट कहा गया है कि श्रीकृष्ण सर्वज्ञ ईश्वर के अवतार थे इसीलिए उन्हें श्रीकृष्ण परमात्मा कहा गया है। वे यहाँ अर्जुन को आत्मोन्नति के साधन का उपदेश दे रहे हैं। अर्जुन उनका परम मित्र था। स्वयं भगवान् की मित्रता प्राप्त होने पर भी महाभारत में किसी भी स्थान पर यह नहीं कहा गया है कि अर्जुन को स्वयं संघर्ष किये बिना आत्मविकास की प्राप्ति के लिए भगवान् कोई गुप्त साधन बतलायेंगे जिसका सम्पूर्ण उत्तरदायित्व श्रीकृष्ण के ऊपर होगा। इस श्लोक की प्रथम पंक्ति ही किसी ऐसी मिथ्या आशा को साधक के मन से दूर कर देती है। यहाँ स्पष्ट कहा गया है कि योगी को निरन्तर मन को आत्मा में स्थिर करने का प्रयत्न करना चाहिए। ध्यानाभ्यास के द्वारा ही मनुष्य अपने दोषों से मुक्त होकर पूर्णत्व को प्राप्त हो सकता है। ध्यानविधि की विस्तृत जानकारी यहाँ दी गयी है। ध्यान का अभ्यास एकांत में करने को कहा गया हैं। कुछ समय पहले भारत में एकान्त शब्द पर इतना अधिक बल दिया गया कि ध्यान शब्द से ही लोगों के मन में उसके प्रति एक प्रकार का भय व्याप्त हो गया। एकान्त का अर्थ केवल जंगल या गुफा नहीं वरन् बाह्य विषयों से मन को विमुख करना है। अपने ही घर में शान्त समय में एक आसन में बैठकर ध्यान का अभ्यास किया जा सकता है। वास्तविक एकान्त तो तभी प्राप्त होगा जब मन की विषयाभिमुखी प्रवृत्ति क्षीण होगी। मन इच्छाओं से परिपूर्ण होने पर निर्जन वन अथवा गुफा में जाने से भी मनुष्य विषयों का ही चिन्तन करता रहेगा और उसे एकान्त की प्राप्ति नहीं होगी। रहसि अर्थात् एकान्त इस शब्द के द्वारा यह सूचित करते हैं कि धर्म आत्म प्रचार का कोई साधन नहीं वरन् जीवन में उच्च मूल्यों को जीने का सतत् प्रयत्न है जिनका गोपन शैली में अभ्यास करना चाहिए। साधक को चाहिए कि वह पूरी लगन से विचारों को सही दिशा प्रदान कर लक्ष्य की ओर अग्रसर होने का प्रयत्न करे। दैनिक जीवन में ध्यानाभ्यास की सफलता साधक के आत्मसंयम पर निर्भर करती है। जब तक हम वस्तुओं की प्राप्ति की आशा तथा वस्तुओं का संग्रह (परिग्रह) करने की प्रवृत्ति से स्वयं को मुक्त करना नहीं सीखते तब तक वास्तविक अर्थ में आत्मसंयम संभव नहीं होता। अत साधक को निराशी अर्थात् झूठी आशाओं से रहित तथा अपरिग्रह होना चाहिए। उक्त गुणों से युक्त होकर जो साधक ध्यान का अभ्यास करता है वह जीवन के सर्वोच्च लक्ष्य को प्राप्त करने के लिए सही दिशा में आगे बढ़ता है। अब योगाभ्यास करने वाले साधक के लिए उपयोगी आसन आहार विहार आदि के नियम बताते हैं। सर्वप्रथम आसन का वर्णन करते हैं

।।6.10।। शरीर और मन को संयमित किया हुआ योगी एकान्त स्थान पर अकेला रहता हुआ आशा और परिग्रह से मुक्त होकर निरन्तर मन को आत्मा में स्थिर करे।।

।।6.10।। भोगबुद्धिसे संग्रह न करनेवाला, इच्छारहित और अन्तःकरण तथा शरीरको वशमें रखनेवाला योगी अकेला एकान्तमें स्थित होकर मनको निरन्तर परमात्मामें लगाये।

।।6.10।।व्याख्या–[पाँचवें अध्यायके सत्ताईसवें-अट्ठाईसवें श्लोकोंमें जिस ध्यानयोगका संक्षेपसे वर्णन किया था, अब यहाँ उसीका विस्तारसे वर्णन कर रहे हैं।
**‘युज् समाधौ’**धातुसे जो ‘योग’ शब्द बनता है, जिसका अर्थ चित्तवृत्तियोंका निरोध करना है **(टिप्पणी प₀ 341.1),**उस योगका वर्णन यहाँ दसवें श्लोकसे आरम्भ करते हैं। ]

6.10. Let the man of Yoga yoke always the self (mind) by remaining alone in a lonely place, with his mind and self (body) controlled, without desire and without the sense of possession.

6.10 A yogi should constantly concentrate his mind by staying in a solitary place, alone, with mind and body controlled, free from expectations, (and) free from acisition.

6.10 Let the student of spirituality try unceasingly to concentrate his mind; Let him live in seclusion, absolutely alone, with mind and personality controlled, free from desire and without possessions.

6.10 The Yogin should constantly fix his mind on Yoga, remaining in a solitary place all alone, controlling his thought and mind, free from desire and sense of possession.

6.10 Let the Yogi try constantly to keep the mind steady, remaining in solitude, alone, with the mind and the body controlled, and free from hope and covetousness.

6.10 योगी the Yogi; युञ्जीत let him keep the mind steady; सततम् constantly; आत्मानम् self; रहसि in solitude; स्थितः remaining; एकाकी alone; यतचित्तात्मा one with the mind and the body controlled; निराशीः free from hope; अपरिग्रहः noncovetousness.Commentary The Yogi who treads the path of renunciation (NivrittiMarga) can practise meditation in a solitary cave in the mountains. He should renounce all possessions.A householder with Yogic tendencies and spiritual inclination; can practise meditation in a solitary and iet room in his own house or any solitary place on the banks of any holy river (during the holidays or throughout the year if he is a wholetime aspirant or if he has retired from service).The practice must be constant. Only then can one attain Selfrealisation surely and ickly. He who practises meditation by fits and starts and for a few minutes daily will not be able to achieve any tangible results in Yoga. The Yogic aspirant should be free from hope; desire and greed. Only then will he have a steady mind. Hope; desire and greed make the mind ever restless and turbulent. They are the enemies of peace and Selfknowledge. The aspirant should not have many possessions either. He can only keep those articles which are absolutely necessary for the maintenance of his body. If there are many possessions; the mind will be ever thinking of them and attempting to protect them.It you are well established in the practice of Pratyahara; Sama and Dama (withdrawal of the senses; control of mind and the body respectively); if you have the senses under your full control; you can find perfect solitude and peace even in the most crowded and noisy place of a big city. If the senses are turbulent; if you have not got the power to withdraw them; you will have no peace of mind even in a solitary cave of the Himalayas. A disciplined Yogi who has controlled the senses and the mind can enjoy peace of mind in a solitary cave. A passionate man who has not controlled the senses and the mind will only be building castles in the air if he lives in a solitary cave in a mountain.He who has reduced his wants; who has not a bit of attraction for the world; who has,discrimination and burning aspiration for liberation; and who has observed Mauna (the vow of silence) for months together will be able to live in a cave.You should have perfect control over the body through the regular practice of Yoga Asanas before you take to serious and constant meditation.Aparigraha means noncovetousness; freedom from possessions.The spiritual aspirant need not bother himself about his bodily needs. Everything is provided by God. Everything is prearranged by Mother Nature. She looks after the bodily needs of all very carefully in a more efficient manner than they themselves would do. She knows beter what the reirements are and provides them then and there. Understand the mysterious ways of Mother Nature and become wise. Be grateful to Her for Her unie kindness; grace and mercy.If you want to retire into solitue for the practice of meditation; and if you are a householder with a thirst for intense spiritual Sadhana; you cannot all of a sudden sever your connection with your family. Sudden severance of worldly ties may produce intense mental agony in you and shock in them. You will have to break the ties gradually. Stay for a week or a month in seclusion to begin with. Then gradually prolong the period. They will not feel the pangs of separation from you.As your will has become very weak; as you had no religious discipline or training in schools and colleges when you were young; and as you are under the sway of materialistic influences; it is necessary for you to go in for seclusion for some days or weeks (during the Chritstmas; Easter or other holidays) to practise rigorous Japa and meditation and to develop your willpower.Those who have fixed up their sons in life and who have retired from service; and who have discharged their duties as householders can remain in seclusion for four or five years and practise intense meditation and Tapas (penance) for selfpurification and Selfrealisation. This is like entering a university for higher studies or postgraduate course of study. When the Tapas is over; and when they have attained to Selfknowledge; they should come out and share their knowledge of the Self with others through lectures; conversations; discourses or hearttoheart talks according to their capacity and disposition.How can sensecontrol be tested in a lonely forest where there are no temptations The Yogic student living in a cave should test himself after he has sufficiently advanced; by coming into the society of people. But he should not test himself every now and then like the man who removed the young plant daily after watering it to see whether it had struck deep root or not.