श्रीभगवान्-
एवमेतन्महाबाहो यथा वदसि पाण्डव
सर्वं त्विदं ममायत्तं बीभत्सो कर्मणोर्द्वयोः
क्षेत्रं हि रसवच्छुद्धं कर्षकेणोपपादितम्
ऋते वर्षान्न कौन्तेय जातु निर्वर्तयेत्फलम्
तत्र वै पौरुषं ब्रूयुरासेकं यत्र कारितम्
तत्र चापि ध्रुवं पश्येच्छोषणं दैवकारितम्
तदिदं निश्चितं बुद्ध्या पूर्वैरपि महात्मभिः
दैवे च मानुषे चैव संयुक्तं लोककारणम्
अहं हि तत्करिष्यामि परं पुरुषकारतः
दैवं तु न मया शक्यं कर्म कर्तुं कथञ्चन
स हि धर्मं च सत्यं च त्यक्त्वा चरति दुर्मतिः
न हि सन्तप्यते तेन तथारूपेण कर्मणा
तां चापि बुद्धिं पापिष्ठां वर्धयन्त्यस्य मन्त्रिणः
शकुनिस्सूतपुत्रश्च भ्राता दुश्शासनस्तथा
स हि त्यागेन राज्यस्य न शमं समुपैष्यति
अन्तरेण वधं पार्थ सानुबन्धस्सुयोधनः
न चापि प्रणिपातेन त्यक्तुमिच्छति धर्महा
याच्यमानश्च राज्यं स न प्रदास्यति दुर्मतिः
न तु मन्ये स तद्वाच्यो यद्युधिष्ठिरशासनम्
उक्तं प्रयोजनं यत्तु धर्मराजेन भारत
तथा पापस्तु तत्सर्वं न करिष्यति कौरवः
तस्मिंश्चाक्रियमाणेऽसौ लोकवध्यो भविष्यति
मम चापि स वध्यो हि जगतश्चापि भारत
येन कौमारके यूयं सर्वे विप्रकृतास्सदा
विप्रलुप्तं च वो राज्यं नृशंसेन दुरात्मना
न चोपशाम्यते पापश्श्रियं दृष्ट्वा युधिष्ठिरे
असकृच्चाप्यहं तेन त्वत्कृते पार्थ भेदितः
न मया तद्गृहीतं च पापं तस्य चिकीर्षितम्
जानासि हि महाबाहो त्वमप्यस्य परं मतम्
प्रियं चिकीर्षमाणं च धर्मराजस्य मामपि
स जानन्नपि चात्मानं मम चैव परं मतम्
अजानन्निव मां कस्मादर्जुनाद्याभिशङ्कसे
यच्चापि परमं दिव्यं तच्चाप्यनुगतं मया
विधानविहितं पार्थ कथं शर्म भवेत्परैः
यत्तु वाचा मया शक्यं कर्मणा वाऽपि पाण्डव
करिष्ये तदहं पार्थ न त्वाशंसे शमं परैः
कथं गोग्रहणे ब्रूयादिच्छञ्शर्म तथा चिरम्
याच्यमानेऽपि भीष्मेण संवत्सरगतेऽहनि
तथैव ते पराभूता यथा सङ्कल्पितास्त्वया
लवशः कणशश्चैव न सन्तुष्टस्सुयोधनः
सर्वथा तु मया कार्यं धर्मराजस्य शासनम्
विभाव्यं तस्य भूयश्च कर्म पापं दुरात्मनः