माध्व-मते विश्वासटिप्पन्यः

Source: TW

विश्वास-टिप्पनी

Authorship of this work is disputed. Some attribute it to trivikrama, other to his son nArAyaNa, yet other notable scholars doubt its antiquity.

मध्वामृत-महार्णवस् त्व् असह्या कृतिः ।
अवमाननम् इदं लिकुच-कुल-कवेर् यद् अस्याप्रबुद्धस्य ग्रन्थस्य तत्-कृतत्व-कल्पनम् ।

इति बन्नञ्जे-गोविन्दाचार्यः सङ्ग्रह-रामायण-पीठिकायाम्।

In the other works of nArAyaNa-paNDita, there is no mention of vishiShTAdvaita, and his verses are of higher metrical quality and are more serious in content. And, given his antiquity and fame, it is doubtful how this work was not widespread until fairly recent times. A reference to a nArAyaNAchArya in a manuscript need not refer to madhva’s prashiShya.

If the author is the famous nArAyaNa paNDita, this is authoritative for mAdhva-s.
MAdhva contacts say that it should not be taken literally (not being actual shAstra-vidhi),
but the sentiment should be valued.
This is made clear in the initial shlokas.

मङ्गलम्

सुब्रायः

॥ श्रीः ॥ श्री लक्ष्मीनरसिंह प्रसीद
श्री वेदव्यासाय नमः
श्री गुरुभो नमः
हरिः ॐ

अथ श्री-मध्वामृत-महार्णवः

विश्वास-प्रस्तुतिः

इन्दीवरदलश्यामम्
इन्दिरानन्दवर्धनम् । वन्दे नन्दसुतं सान्द्रा-
नन्द-सुन्दर-विग्रहम् ॥

English

[1] I bow to Lord Krishna,one who is blue in color like neelothphala, that Lord Krishna who gives increased happiness to Lakshmi Devi, that Lord Krishna son of Nanda, that Lord Krishna who is complete with happiness and has the most perfect body

मूलम्

प्रभञ्जनः

कन्नैदिलॆयन्तॆ कप्पागिरुव इन्दिरादेविगॆ आनन्दवन्नु उक्किसुव आनन्दपूर्ण सुन्दरवर्तियागिरुव नन्दसुत श्रीकृष्णनन्नु वन्दिसुवॆनु,

सुब्रायः

नीलोत्पल दलदन्तॆ नीलवर्ण विशिष्टनू, लक्ष्मिगॆ आनन्द वृद्धि पडिसुववनू, पूर्णानन्ददिन्द सुन्दरवाद देहवुळ्ळवनू कुमारनू आद श्रीकृष्णनन्नु वन्दिसुत्तेनॆ.

विश्वास-प्रस्तुतिः

तापत्रयेण सन्त्रस्तं
यदेतद् अखिलं जगत् ।
वक्ष्यामि शान्तये तस्य
मध्वामृत-महार्णवम् ॥

English

[2] The whole world is suffering from 3 miseries. Adhyathmika, Adhibhouthika, AadhiDaivika. To get rid of these 3 miseries, I Narayana Pandithacharya will tell this grantha Madhwamrutha Maharnava.

मूलम्

प्रभञ्जनः

तापत्रयदिन्द बन्दिरुव जगत्तिगॆ अदर उपशमनक्कॆन्दु मध्वा मृतमहार्णव’वन्नु तिळिसुत्तिरुवॆनु,

सुब्रायः

याव ऎल्ला जगत्तु आध्यात्मिक, आदिदॆ विक, आदिभौतिक ऎम्ब तापत्रयदिन्द सन्तप्तवागिदॆयो आ तापत्रयद परिहारक्कागि श्री मध्वामृत महार्णवॆम्ब ग्रन्थवन्नु हेळुत्तेनॆ. (मङ्गलाचरण)

विश्वास-प्रस्तुतिः

चण्डालोपि न चण्डालो
घातकोपि न घातकः ।
अचक्रधारि यो विप्रस्
स चण्डाल उदाहृतः ॥ १ ॥

English

[3] A Chandala is not a Chandala, A Ghatuka is not a Ghatuka, That Brahmana who does not wear the sudarshana chakra mark, that person is a real chandala

मूलम्

चण्डालनू चण्डालनल्ल, घातुकनू घातुकनल्ल, चक्रवन्नु धरिसद याव ब्राह्मणनिरुवनो अवने चण्डालनॆन्दु हेळल्पडुवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

गुरुद्रोही न च द्रोही
पितृद्रोही न चैव च । अतप्त-देहवन् विप्रो
गुरुद्रोहीति चोच्यते ॥ २ ॥

English

[4] A Gurudrohi is not a drohi, A pitrudrohi is not a Drohi, but that person who does not get tapthamudhradharane that person is a real drohi [this shows the importance and necessity of getting taptha mudhradharana]

मूलम्

प्रभञ्जनः

गुरुद्रोहियु गुरुद्रोहियल्ल ; पितृद्रोहियुपितृद्रोहिय अल्ल ; विहितरीतियल्लि वैष्णव गुरुगळिन्द तप्तचक्रधरि सद विप्रनु मात गुरुद्रोहिये सरि ; (अवनु पितृद्रोहियू हौदु).

गुरुद्रोहियु गुरुद्रोहियल्ल, पितृद्रोहि पितृद्रोहियल्ल तप्त मुद्राधारणॆयिल्लद देहवुळ्ळवनु गुरुद्रोहि ऎम्बुदागि हेळ ल्पडुवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

सुरापानी न पानी स्यात्‌
स्वर्णस्तेयी तथैव च । अचक्रधारि यो विप्रस्
सुरापानीति चोच्यते । ३ ॥

English

[5] A person who is alchohalic does not get that much surapaana paapa, a gold thief does not get as much paap of stealing gold, as a brahmana who does not wear the sudarshana chakra mark gets paapa.

मूलम्

प्रभञ्जनः

सुरापानियु सुरापानियल्ल ; चिन्न कद्दवनू कळ्ळनल्ल ; (तप्प) चक्रधरिसद विप्रनु मात्र सुरापानिये सरि; (अवनु स्वर्णस्तेयि हौदु), (तप्त मुद्रॆ धरिसदिरुवुदु पितृद्रोह, गुरुद्रोह, सुरापानादिगळिगिन्त हॆच्चिन दोष ऎन्दु भाव).

सुरापान माडिदवनु सुरापानियल्ल, बङ्गार कद्दवनु 2. स्वर्णस्तेयियल्ल. चक्र धारणॆ माडद ब्राह्मणनु सुरापानि ऎन्दु हेळल्पडुत्तानॆ.

विश्वास-प्रस्तुतिः

मातृगामी न गामी स्यात्
स्वसृ गामी न दोषभाक् ।
अचक्रधारी यो विप्रो
मातृगामी स उच्यते ॥ ४ ॥

English

[6] A person who has relations with his mother does not get as much paapa, a person who has relations with his daughter in law does not get as much sin as a brahmand would get if he does not wear the sudarshana chakra mark.

मूलम्

प्रभञ्जनः

मातृगामि मातृगावियल्ल ; स्वस्टु गामियु स्वस्टु गामियू दोषियल्ल; (हिन्दॆ हेळिदन्तॆ योग्य गुरुगळिन्द तप्प) चक्रधरिसदवनु मात्र मातृगामियू हागु, स्वसृगामियू हौदु,

मातृगमन माडिदवनु मातृगामियल्ल. तङ्गियन्नु हॆण्डति यागिट्टु कॊण्डवनू स्वसृगामियल्ल. चक्रधारणॆ माडद ब्राह्मणनु मातृगामीयॆम्बुदागि हेळल्पडुवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

नित्यं चक्राङ्कितं नैव
शरीरं यस्य देहिनः ।
विष्टा-कृमिसमं ज्ञेयं
शरीरं तस्य वै धृवम् ॥ ५ ॥

English

[7] That persons body which does not carry the mark of sudarshana chakra, that body is as good as a reservoir of germs.

मूलम्

नित्यं चक्राङ्कितं नैव
शरीरं यस्य देहिनः ।
विष्टा कृमिसमं ज्ञेयं
शरीरं तस्य वै धृवम् ॥ ५ ॥

प्रभञ्जनः

सुदर्शनदिन्द नित्यवू अङ्कितवागद देहवन्नु मलद मद्यद क्रिमि ऎन्दे तिळियबेकु,

याव मनुष्यन शरीरवु यावागलू चक्राङ्कितवागिरुवु दिल्लवो अवन शरीरवु निश्चयवागियू मलद क्रिमिगॆ सदृशवादद्दु ऎन्दु तिळियबेकु

विश्वास-प्रस्तुतिः

विना यज्ञपवीतेन
विना चक्रस्य धारणात् ।
वरं हत्या, सुरापानं
भस्मनस् तु विधारणात् ॥ ६ ॥

English

[8] If a person does not wear a yagnopavitha, does not wear the sudarshana chakra mark, but instead wears ash [ bhasma ], then he might as well do sins like Brahmahatya, suraapaana, ie if one wears bhasma then he gets more sins than a killer/alchohalic.

मूलम्

प्रभञ्जनः

यज्योपवितवन्नु धरिसदिरुवुदु, (त) चक्रवन्नु हॊन्ददि रुवुदु मत्तु भस्म धरिसुवुदु इवुगळिगिन्त हत्यॆ मत्तु मद्यपानगळु मेलु,

यज्योपवीतविल्लदॆ चक्रमुद्रॆयन्नु धारणॆ माडदॆ भस्मवन्नु धारणॆ माडुवुदक्किन्त ब्रह्महत्या, सुरापान माडुवुदु ऒळ्ळॆयदु. (ब्रह्महत्या सुराधान माडबहुदॆन्दु अर्थवल्ल. अदक्किन्तलू भस्म धारण माडुवुदु पापवॆन्दर्थ.

माध्व-शास्त्र-वृतिः

विश्वास-प्रस्तुतिः

अचक्रधारि यो विप्रो
मध्वशास्त्रं न विन्दति ।
अवलोक्य मुखं तस्य
सचैलं स्नानमाचरेत् ॥ ७ ॥

English

[9] If one sees a learned brahman who does not wear the sudarshana chakra mark and does not study madhwashaastra, the one has to take bath in the clothes that he is on.

मूलम्

प्रभञ्जनः

हॆसरिगॆ ब्राह्मण ; तप्तचक्रद धारणॆय इल्ल; वायुदेवर बग्गॆ अरिवू इल्ल : अन्तहवन मुख कण्डल्लि उट्ट वस्त्रदॊन्दिगॆ मिन्दु शुद्द नागबेकु

याव ब्राह्मणनु चक्र मुद्रॆयन्नु धारणॆ माडदॆ मध शास्त्रवन्नु तिळियदिरुत्तानो अवन मुखवन्नु नोडिदरॆ सलस्थान माडबेकु. (याव वस्त्रगळन्नु धरिसिकॊण्डु नोडुत्तेवो आ वस्त्र सहितवागिये स्नान माडुवुदक्कॆ सचैलस्थानवॆन्दु हॆसरु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

अचक्रधारि यो विप्रो
मध्वशास्त्रं न विन्दति ।
तस्य कण्ठे शिलाम् बद्ध्वा
सिन्धुमध्ये विनिक्षिपेत् ।

English

[10] The person who does not get taptha mudhradharana even once in his life and who makes fun of madhwashaastra, that person must be tied to a huge boulder and thrown into deep ocean.

मूलम्

ऒन्दु सलवू तप्त मुद्राधारणॆ माडदॆ मध्वशास्त्रवन्नु 3 दूषिसुववन कण्ठदल्लि शिलॆयन्नु कट्टि अवनन्नु समुद्र मध्यदल्लि हाक बेकु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

कदाप्य् अतप्त-देहस्तु
मध्वशास्त्रं विदूष्यति ॥ ८ ॥
संसारे क्लिश्यमानस् तु
तमो विशति स धृवम् ।

मूलम्

प्रभञ्जनः

तप्त मुद्राधारणॆ आगिद्दरू मध्वशास्त्रवन्नु निन्दिसुववनु; संसारदल्लि केशपडुवनु ; अनन्तर निश्चयवागि तमस्सिगू तॆरळुवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

मध्वस्य लाञ्छनं हित्वा
मायिशास्त्रम् भजेद् यदि ॥ ९ ॥
दुःखात्मकं तस्य तमो
भवत्येव न संशयः ॥ 09 ॥

English

[11] If one leaves the MadhwaShaastra and instead goes and studies Adhvaitha, then that person is willingly entering the deepest and goriest of all hells, ie the andhatamas.

मूलम्

मध्व लाञ्छनं हित्वा मायिशास्त्रं भजेद्यदि ।
दुःखात्मकं तस्य तमो भवत्येव न संशयः ॥ 09 ॥

प्रभञ्जनः

मध्वलाञ्छनवन्नु तॊरॆदु मायवादवन्नु आश्रयिसिदल्लि दुःख रूपवाद तमस्सु तप्पुवुदे इल्ल.

श्री मध्वाचार्यर लाञ्छनवन्नु बिट्टु मायावाद शास्त्र वन्नु सेविसिदरॆ संसारदल्लि कष्ट पट्टु निश्चयवागियू प्रवेशिसुत्तानॆ. दुःखात्मकं तमो घोरं भवव न संशयः ।

विश्वास-प्रस्तुतिः

दूषयित्वा मायिशास्त्रं,
मध्वशास्त्रं भजेद्यदि !
मुक्तिः करतले तस्य
नात्र कार्या विचारणा । १० ॥

English

[12] If one follows maayavaada ie advaitha, then andhatamas is guaranteed for him, and if the person rejects advaitha and crictisises it, then for that person moksha is assured.

मूलम्

प्रभञ्जनः

मायावादवन्नु त्यजिसि, मध्वशास्त्रवन्नु तिळिदवनिगॆ मुक्ति अङ्गैयल्ले नॆलॆसुवुदु ; ई बग्गॆ संशय बेड,

अन्धतमस्सिनल्लि मायावादि शास्त्रवन्नु सेविसिदरॆ दुःखात्मकवाद अंर्ध तमस्सु आगिये आगुत्तदॆ. सन्देहवे इल्ल. अन्ध तमस्तु भयङ्कर वादुदु. मायावादि शास्त्रवन्नु दूषिसि श्री मध्वशास्त्रवन्नु भजिसि दरॆ अवन अङ्गै यल्लिये मोक्ष, विचारवे माडबेकाद्दिल्ल.

श्रीवैष्णवादि-दूषणम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यो मध्वशास्त्रं समुपेक्ष्य दुष्टो
जीवस्य चेशस्य च साम्यम् एव ।
मुक्तौ वदेत् शास्त्रम् अधर्मजुष्यं
ज्ञात्वातु भावं प्रविशेत् तमोऽन्धम् ॥ ११ ।

English

[13] That evil person who preaches the equality of jeeva and Shri Krishna in moksha [ ie vishisthadvaithis ] that person also will reach andhatamas

मूलम्

प्रभञ्जनः

मध्वशास्त्रवन्नु कडॆगणिसि मुक्तियल्लि जीव मत्तु ईशरिगॆ साम्य हेळुववनिगॆ अन्धन्तमस्सिगॆ प्रवेशवु तप्पिद्दल्ल.

याव दुष्टनु श्री मध्वशास्त्रवन्नु उपेक्षिसि जीवनिगू ईश्वर निगू मोक्षदल्लि साम्यवन्नु हेळुत्तानो अधर्मदिन्द युक्तवाद शास्त्रद भाववन्नु, यारु तिळिदुकॊळ्ळुत्तानो अवनू अन्धः तपस्सिगॆ प्रवेशिसुत्तानॆ.

विश्वास-प्रस्तुतिः

वासुदेवस्य जीवस्य
साम्यम् इत्यक्षर-द्वयम् ।
मुक्तौ वदेत् सुचण्डालो
ब्रह्महा सम्भवेद् ध्रुवम् ॥ १२ ॥

English

[14] That evil person who preaches the equality of jeeva and Shri Hari in moksha [ ie vishisthadvaithis ] that person is a chandala and is as much a sinner as one who does brahma hatya.

मूलम्

प्रभञ्जनः

जीव मत्तु वासुदेवरिगॆ मुक्तियल्लि साम्य’ ऎम्ब ऎरडक्षरवन्नु नुडियुववनु चण्डालनु, ब्रह्महत्यॆ माडिदवनु ; इदु निश्चय.

श्री भगवन्तनिगू जीवनिगू “साम्य” ऎम्ब ऎरडु अक्षरवन्नु मोक्षदल्लि हेळुववनु अवने निश्चयवागियू सरियाद अन्त्यज अवने ब्रह्महत्या माडिदवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

मोहात् कामात् अशास्त्राच् च
मुक्तौ साम्यम् ब्रुवन् जनः ।
वासुदेवस्य जीवस्य
मृतो निरयम् आप्नुयात् ॥ १३ ।

English

[15] That evil person who preaches the equality of jeeva and Shri Hari in moksha [ ie vishisthadvaithis ] out of moha or kaama, that person will go to hell for sure.

मूलम्

प्रभञ्जनः

मोहदिन्दागलि, कावदिन्दागलि, शास्त्रविरुद्दवाद शिव मत्तु विष्णुगळ साम्यवन्नु नुडियुववनु मरणानन्तर नरकक्कॆ तॆरळुवनु.

मोहदिन्दलो कामदिन्दलो शास्त्रविरुद्धवागियो मोक्ष दल्लि ईश्वरनिगू जीवनिगू साम्यवन्नु हेळुव जनरु मरणानन्तर नर वन्नु हॊन्दुवरु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

ब्रह्म-कार्यं जगद् इदं
ब्रुवन् अज्ञः ससंशयः ।
मरणं प्राप्य मूढात्मा
तमो विशति शाश्वतम् ॥ १४ ॥

English

[16] That person who claims that Brahma is upAdAna-kAraNa for this world, that person will die in confused state and will reach andhatamas

मूलम्

प्रभञ्जनः

ई जगत्तु ब्रह्मन विकार ऎन्दु नुडियुववनु तिळुवळिकॆये इल्ल दवनु ; संशयविल्ल; अन्तह मूर्खनु सत्त नन्तर नित्यवाद तमस्सन्ने हॊन्दुवनु,

ई जगत्तु ब्रह्मन परिणामवॆन्दु हेळुव मूढनु संशय ग्रस्तनागिद्दु मरणवन्नु हॊन्दिद मेलॆ आ मूढात्मनु शाश्वतवाद अन्धतमस्सुवॆम्ब नरकवन्नु प्रवेशिसुत्तानॆ.

विश्वास-प्रस्तुतिः

शैवान् रामानुजीयांश्च
तार्किकान् अन्त्यजांस् ततः ।
स्मृत्वा स्नानम् प्रकुर्वित
गायत्र्य्-अष्टशतं जपेत् ॥ १५ ॥

English

[17] Even if one thinks of Shaivaites, Ramanujaites, Tarka people, Anthyajass that person should immediately take bath and do 108 Gayathri japa.

मूलम्

प्रभञ्जनः

शैवरु, रामानुजमतदवरु, तार्किकरु मॊदलादवन्नु नॆनॆसिदरू साकु ; स्नान माडुबेकु ; नूरॆण्टुबारि गायत्रियन्नु जपिसबेकु,

शैवरुगळन्नू रामानुजीय मतदवरन्नू, तार्किकरन्नू अन्त्यजरन्नू नॆनॆसिकॊण्डरॆ स्नान माडि १०८ गायत्रियन्नु माड बेकु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

स ब्रह्महा सगोघ्नश् च
स्तेयी स गुरुतल्पगः । मुक्तौ साम्यम् ब्रुवाणो हि
जीव-सर्वेशयोर् अपि ॥ १६ ॥

English

[18] That evil person who preaches the equality of jeeva and Shri Hari in moksha , that person does as much sin as killing Brahmans, killing cows, Stealing, mating with teachers wife.

मूलम्

प्रभञ्जनः

जीव मत्तु ईशरिगॆ मुक्तियल्लि साम्य हेळुववनु ब्रह्महत्यॆ माडिदवनु, गोवन्नु कॊन्दवनु, चिन्न कद्दवनु, गुरुतल्प गमन माडिदवनु आगुवनु.

हागि मोक्षदल्लि जीवनिगू श्री भगवन्तनिगू साम्यवन्नु हेळुववन ब्रह्महत्या माडिदवनु, गोहत्या माडिदवनु, तस्करन गुरुभार्या गमन माडिदवनु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

वरं स्व-मातृ-गमनं
वरङ् गोमांस भक्षणम् । वरं हत्या सुरापानं
मुक्तौ साम्यस्य चोदनात् ॥ १७ ॥

English

[19] That evil person who preaches the equality of jeeva and Shri Hari in moksha, he might as well kill Brahmans, kill cows, Steal, mate with his mother and teachers wife, because he has done much much more sin than those.

विश्वास-टिप्पनी

This nArAyaNa-“paNDita” blabbers that shrIvaiShNava-s are MF-s etc..
वरं स्वमातृ-गमनं वरङ् गोमांस भक्षणम् । वरं हत्या सुरापानं मुक्तौ साम्यस्य चोदनात् ॥ १७ ॥

While shruti - > ‘‘निरञ्जनः परमं साम्यम् उपैति’’ smRti - > ‘‘मम साधर्म्यम् आगताः’’ and brahmasUtras - > ‘‘भोग-मात्र-साम्य-लिङ्गाच् च’’

A foul-mouthed non-serious “vaiShNava”. Good for comedy time though.

मूलम्

वरं स्वमातृ-गमनं वरङ् गोमांस भक्षणम् । वरं हत्या सुरापानं मुक्तौ साम्यस्य चोदनात् ॥ १७ ॥

प्रभञ्जनः

मुक्तियल्लि (जीवेशरिगॆ) साम्य हेळुवुदक्किन्त मातृगमन, गोमांसभक्षण मत्तु ब्रह्महत्यॆ मत्तु मद्यपानगळु उत्तम.

साम्यवन्नु हेळुवुदक्किन्त तायि सङ्ग माडुवुदु ऒळ्ळॆयदु. गोमांस भक्षण माडुवुदु ऒळ्ळॆयदु. हिंसा माडुवुदु, सुट पान माडुवुदु ऒळ्ळॆयदु. (मातृसङ्ग माडबेकॆन्दु अर्थव गोमांस भक्षणादिगळिगिन्तलू मुक्तनिगॆ ब्रह्मसाम्य हेळुवुदु अ पापवॆन्दु अर्थ.)

विश्वास-प्रस्तुतिः

मुक्ताव् अपि च संसारे
न साम्यं ब्रह्म-जीवयोः ।
सम्पूर्णानन्दवान् विष्णुः
परिपूर्णानन्दवान् नरः ॥ १८ ॥

English

[20] Vishnu is full of happiness, the jeeva is also full of happiness, In mukthi both are same. This is very much a wrong statement.

मूलम्

मुक्ताव् अपि च संसारे
न साम्यं ब्रह्मजीवयोः ।
सम्पूर्णानन्दवान् विष्णुः
परिपूर्णानन्दवान् नरः ॥ १८ ॥

प्रभञ्जनः

मुक्तियल्ले आगलि, संसारदल्ले आगलि, जीवब्रह्मरिगॆ साम्यवु साध्यविल्ल; विष्णुवु आनन्दपूर्णनु; जीवनु ऎन्दू अवनन्नु सम्पूर्ण तिळियद अज्ञानि; अवरल्लि साम्यवागली, ऐक्यवागलि ऎन्दू इरुवुदिल्ल.

विष्णुवु सम्पूर्णानन्दवुळ्ळवनु,
जीवन सम्पूर्णानन्दवुळ्ळवन् ऎन्दु
परब्रह्मनिगू जीवनिगू मुक्तियल्लियू संसारदल्लियू साम्य हेळुवुदु सरियल्ल.

शाङ्कर-दूषणम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदा सञ्जायते सङ्गो
जायया मायिनो ऽस्य च ।
मातृ-सङ्गस् तु विज्ञेयो
ह्य् अभिन्नत्वं यतस् तयोः ॥ १९ ॥

English

[21] As per maayavaada there is no difference between wife and mother as all are equal, that person who tells this whenever he mates with his wife, its as good as mating with his mother.

मूलम्

यदा सञ्जायते सङ्गो
जायया मायिनो ऽस्य च ।
मातृ-सङ्गस् तु विज्ञेयो
ह्यभिन्नत्वं यतस्तयोः ॥ १९ ॥

प्रभञ्जनः

मायावादिगळु ऎल्लरिगू अभेद हेळुववरु : ऎन्दरॆ अवरु पत्निसङ्गमाडिदाग मातृसङ्गवन्ने माडिदन्तागुवुदिल्लवे ?

मायावाद मतदल्लि तायियू हॆण्डतियू अभिन्नरादुदरिन्द यावाग हॆण्डतियिन्द सङ्गवुण्टागुत्तदो अदु तायिय सङ्गक्कॆ सम वॆन्दु तिळिदुकॊळ्ळबेकु.

विश्वास-प्रस्तुतिः

मध्वशास्त्रं दूषयित्वा
साम्यशास्त्रं भजेद्यदि ।
दुःखात्मकं तमस् तस्य
भवत्य् एव न संशयः ॥ 94 ॥

मूलम्

विस्तारः (द्रष्टुं नोद्यम्)

मध्वशास्त्रवन्नु तॊरॆदु साम्यशास्त्रवन्नु आश्रयिसिदवनिगॆ दुःखात्मकवाद तमस्से आगुवुदु ; संशयविल्ल. यि स गुरुतल्पगः ।

मध्वशास्त्रवन्नु दूषिसि साम्य शास्त्रवन्नु सेविसिदरॆ अवनिगॆ दुःखस्वरूपवाद अन्धन्तमस्सु उण्टागिये आगुवुदु सन्देहविल्ल.

विषाभुक्तिश्य तजेयं हैभिन्नत्वं यतयो ॥ २१ ॥ मायावादि मतदल्लि अन्नक्कू मलक्कू भेदविल्लदिरुवुदरिन्द मायावादी हसिवॆ निवृत्तिगॆ अन्न ऊट माडिदरॆ नायियन्तॆ मल भोजनक्कॆ समवॆन्दु तिळिदुकॊळ्ळबेकु. स्वग्राम गमने मायि ईश्वमारुह्य गच्छति । श्वानारूढस्स विज्ञॆयः भिन्नत्वं यतस्मयोः ॥ २२ ॥ मायावादी तन्न ग्रामक्कॆ होगलिक्कॆ कुदुरॆय मेलॆ कुळितु कॊण्डु होदरॆ नायिय मेलॆ कुळितुकॊण्डु होदनॆन्दु तिळिदुकॊळ्ळ बेकु. कुदुरॆगू नायिगू अवन मतदल्लि अभेदवष्टॆ ! येन ब्राह्मण्य सिद्धर्थ० उपवीतन्तु धान्यते । चर्मधारी सविज्ञॆय भिन्नत्वं यतयो ॥ २३ ॥ यारिन्द ब्राह्मण सिद्दियागुवुदक्कागि यज्योपवीत धरि सल्पडुत्तदो अवनु चर्मधारियॆन्दु तिळिदुकॊळ्ळबेकु. यज्ञप वीतवू चर्मवू अवन मतदल्लि ऒन्दॆयष्टॆ ! वासुदेवं परित्यज्य योन्यं गुरुमुपासते ॥ 6 कृषितो जानवीतीरॆ कूपं खनति दुर्मति- ॥ २४ ॥ श्रीमन्नारायण देवरन्नु बिट्टु बेरॆ देवरन्नु सर्वोत्तम नॆन्दु उपासनॆ माडुत्तारो ? नीरकॆडियाद दुर्बुद्दि गङ्गा नदी तीरदल्लि बावियन्नु नोडुत्तानॆ. (गङ्गानदिय पवित्रवाद नीरन्नु बिट्टु बावियन्नु तोडि नीरन्नु तॆगॆदु नीरु कुडियुवुदु ऎष्टु कष्टवो सर्वोत्तमनाद श्री नारायण देवरन्नु बिट्टु सर्वोत्तम रल्लद बेरॆ देवतॆगळन्नु उपासनॆ माडुवुदरिन्द तुम्बा कष्टवु टागु वुदु.) स्वमातरं परित्यज्य श्वपाकीं वन्दतेयथा ॥ तथा वायुं परित्यज्य योन्यङ्गुरु मुपासते ॥ २५ ॥ तन्न तायियन्नु बिट्टु नायियन्नु बेयिसि तिन्नद चण्डाल स्त्रीयन्नु वन्दनॆ माडिदरॆ हेगो वायु देवरन्नु बिट्टु अन्य गुरु वन्नु पासनॆ माडुववनु अदक्कॆ समान मध्वं गुरुं परित्यज्य विक्सनं भजेदि । सजीवन्नेव चण्डालो मृतोतितन आप्रयात् ॥ २६ ॥ श्री मध्वाचार गुरुवन्नु परित्यजिसि वायु पुत्रनाद विश्व केननन्नु सेविसिदरॆ अवनु बदुकिरुवागले चण्डालनागि सत्त मेलॆ अन्धन्तमस्सिगॆ सेरुवनु. पक्षिणे नित्य मुक्तत्वं कल्पयित्ता तु दुर्मना- ॥ तं गुरुं भजतेयस्तु त गोविशति सध्रुवम् ॥ २७ ॥ पक्षियाद गरुडनिगॆ नित्य मुक्तत्ववन्नु (संसाराभाववन्नु) कल्पिसियो दुर्मतियादवनु अवनन्ने गुरुवन्नागि भजिसुत्तानो अवनु निश्चयवागि अन्धन्तमस्सन्नु प्रवेशिसुत्तानॆ. मधस्य द्वेषिणन्दृष्टा सचैलं स्नानमाचरेत् । अन्यथा तम्म आपॊ ति यस्मानै वोस्थिति- क्वचित् ॥ २८ ॥ श्री मध्वाचारैर द्वेषियन्नु नोडि सच्चिल स्नान माडबेकु. (सचैल स्नानवॆन्दरॆ नोडुवाग याव वस्त्रवन्नु धरिसिरुत्तेवो आ वस्त्र सहितवागिये स्नान माडुवुदु. इल्लवादरॆ अन्धन्तमस्सु बरुवुदु. अदरिन्द मेलॆक्कॆ ऎद्दु बरुवुदे इल्ल. 7 नित्यकर्मरतः नित्यं नित्यं वै देव पूजक । मध्वशास्त्रं दूषयन् स चण्डालत्व मनाप्पु यात् ॥ २९ ॥ यावागलू नित्यकर्मदल्लि आसक्तनागिद्दु नित्यदल्लि देवरन्नु पूजिसि मध्वशास्त्रवन्नु दूषिसुववनु चण्डालत्ववन्नु हॊन्दुवनु. मध्व शास्त्रन्तु यो विप्रो न पठेन्नरेद्यपि ॥ कण्ठे बा शिलां गुर्वी० विषा कूपॆ विनिक्षिपेत् ॥ ३० ॥ मध्व शास्त्रवन्नु पठिसदिद्दरॆ स्मरिसदॆयू इद्दरॆ अवनन्नु कण्ठ दल्लि भारवाद शिलॆयन्नु कट्टि मलद बावियल्लिडबेकु. चण्डालोपि न चण्डाल गुरुद्रोहि न दोषभाक् । मध्वशास्त्रस्य सन्त्यागात् सतु चण्डाल उच्यते ॥ ३१ ॥ चण्डालनू चण्डालनल्ल. गुरुद्रोहिगू दोषविल्ल. मध्य शास्त्रवन्नु बिडोणदरिन्द चण्डालनॆन्दु हेळल्पडुत्तानॆ. सहस्रशाखाध्यायि च सर्व यज्ञषु दीक्षितः ॥ विष्णु भक्रोपि मूढात्मान वन्द्य मद्वदूषकः ॥ ३२ ॥ साविरारु वेद शाखॆगळन्नु ओदिदवनू, सर्वयज्ञगळल्लि दीक्षॆ नादवनू विष्णुभक्तनू आद मूडनु श्री मध्वाचाररन्नु दूषिसतक्कव नॆन्दरॆ वन्द्यनावुदिल्ल. मध्वशास्त्र मुपेक्षा थ वेदमेव पठ्यद्धियः ॥ जीवन्नेव स चण्डालो मृतो निरय माप्नुयात् ॥ ३३ ॥ यारु मध्वशास्त्रवन्नु उपेक्षिसि वेद मात्र ओदुत्तानॆ अवनु जीवच्चण्डालनागिद्दु मृतनादमेलॆ नरकवन्नु हॊन्दुत्तानॆ. श्री मध्वशास्त्र चक्रादिरहितो ब्राह्मणाधमः ॥ प्रच्युतः सर्वधर्मेषु निरयं गच्छति ध्रुवम् ॥ ३४ ॥ श्री मध्वशास्त्र मत्तु चक्रशङ्खादि मुद्रादिरहितनाद अधम ब्राह्मणनु सर्व धर्मगळल्लि भ्रष्टनागि निश्चयवागियू नरकक्कॆ होगु तानॆ. मध्वशास्त्रर्ध्वपुण्ड्रादिचिह्नॆ प्रियतमे हरॆः ॥ प्रच्युतः सर्वधर्मे 8 रिकॊ नरकमाप्नुयात् ॥ ३५ ॥ श्रीहरिगॆ अत्यन्त प्रियवाद श्री मध्वशास्त्र, ऊर्ध्व पुण्ड्रादि चिन्नदल्लि भ्रष्टनागि सकलधर्मगळिन्द शून्यनागिद्दवनु नरकवन्नु हॊन्दुवनु. अश्रुत्वा मध्वशास्त्रं तु यदिकर्म समाचरेत् । निप्पलं तु भवेत्सर्वं इष्टा पूर्ति० द्विजोत्तम- ॥ ३६ ॥ श्री मध्वशास्त्रवन्नु श्रवण माडदॆ सत्कर्मवन्नु अनुष्ठान माडिदरॆ आ उत्तमनाद ब्रह्मणनु माडिद ऎल्ला यागगळु, देवालय निर्माण इत्यादि पुण्य कर्मगळु फलरहितगळागुवुवु. उपवीतं शिखाबन्धं ऊर्धपुण्ड्रं सुशोभनम् ॥ मध्वनामविहीनस्य विप्रस्य विफलं भवेत् ॥ ३७ । यज्योपवीत, तलॆकूदलुगळ बन्धन, ऊर्ध्वपुण्ड्रधारणवु. श्री मध्वनाम रहितनाद ब्राह्मणनिगॆ हिन्दॆ हेळिद्दॆल्ला निष्पलगळागु वुवु. मनु. मध्वनामोर्ध्वपुण्ड्रादिरहितो ब्राह्मणाधमः ॥ सजीवव चण्डालस्सर्वकर्म बहिष्कृतः ॥ ३८ ॥ श्री वध्वनाम, ऊर्ध्वपुण्ड्रादिगळिल्लदवनु ब्राह्मणरल्लि आध अवनु जीविसिकॊण्डिरुवागले चण्डालनु. सर्वधर्मगळिन्द बहिष्कृतनु. विना यज्योपवीतेन विना मध्वश्यकीर्तनात् । विना दैतेन योविप्रश्चण्डालमवाप्नुयात् ॥ ३९ ॥ यज्योपवीतविल्लदॆ श्रीमन्मध्वाचाररन्नु कीर्तिसदॆ दैतमत वन्नु अवलम्बिसदॆ याव ब्राह्मणनु इद्दानो अवनु चण्डालत्ववन्नु हॊन्दुवनु. प्रा कलियुगे घोरॆ धर्मज्ञानविवर्जिते ॥ नकश्चित् स्मरते मध्वं प्राज्ञं श्री व्याससयम् ॥ ४० ॥ भयङ्करवाद, धर्मज्ञानविल्लदिरुव कलियुग बन्दिरुव काल दल्लि श्री वेदव्यासरिगॆ निर्व्याजदिन्द प्रीतिपात्रनादवरू सर्वज्ञरू आद 9 श्रीमन्मध्वाचार्यरन्नु ऒब्बनू स्मरिसुवुदिल्ल मध्वभक्तस्य न प्रायो ह्यशुभं विद्यते क्वचित् । मध्वभक्तं तु सन्दृष्टा अभक्ता दुःखमाप्पु युः ॥ ४१ ॥ श्रीमन्मध्वाचारर भक्तरिगॆ अनेकवागि अशुभवु ऎल्लियू दिल्ल. श्री मध्वभक्तरन्नु नोडि अभक्तरुगळु दु-खवन्नु हॊन्दुवरु. उपास्य प्रथमं मध्वं पश्चान्नरहरिं यजेत् ॥ इरुवु नान्यन्था मोक्षमापोति प्रत्युत नरकं वृजेत् ॥ ४२ ॥ मॊदलु श्री मध्वाचाररन्नु सेविसि आमेलॆ नरसिंहदेवरन्नु आराधिसबेकु. इल्लवादरॆ मोक्षवन्नु हॊन्दुवुदिल्ल मात्रवल्लदे नरकवे आगुवुदु. इह जन्मान्तरे वासि प्राज्ञश्चित् मध्वनामकम् ॥ ज्ञान मोक्षमापोति हैन्यथा तम एवच ॥ ४३ ॥ इहलोकदल्लियो ई जन्मदल्लियो बेरॆ जन्मदल्लिये प्राज्ञ नागिद्दरॆ श्री मध्वाचाररन्नु तिळिदे मोक्षवन्नु हॊन्दुत्तानॆ. इल्ल वादरॆ अन्धन्तमस्से किं तस्य दानैः किं तीर्थैः किं तपोभि किमध्वरैः ॥ यो नचध्यायते मध्वं प्राज्ञं गुरुमनन्य धीः ॥ ४४ ॥ यारु सर्वज्ञराद, मत्तु गुरुवाद श्री मध्वाचाररन्नु एकाग्रचित्तरागि ध्यानिसुवुदिल्लवो अवनु दान माडिद्दरिन्द एनु फल ? तीर्थयात्रादिगळिन्द एनु प्रयोजन, तपस्सुगळिन्दलू एनु फल यागादिगळिन्द एनु फल ? कुरुक्षेत्रण किं तस्य पिनाकिन्या च तस्य किम् । जिह्वाग्रे वर्तते यस्य मध्व इत्यक्षरध्वयम् ॥ ४५ ॥ यार नालिगॆ तुदियल्लि मध्य ऎम्ब २ अक्षरगळु इरुत्तवॆयो अवनिगॆ कुरुक्षेत्रदिन्द एनु फल ? पिनाकिनि नदीस्नान माडिद्दरिन्दलू फलविल्ल. जीवितं मध्व भक्तस्य वरं पञ्चदिनान्यपि । 10 नतु कल्प सहस्तु भक्ति हीनस्य मारुतौ ॥ ४६ ॥ श्री मध्वाचाररल्लि भक्ति माडुत्तिद्दरॆ ५ दिनगळल्लि बदुकिदरू श्रेष्ठवु. श्री मध्वाचाररल्लि भक्ति माडदॆ १००० साविर कल्पगळल्लि बदुकि एनु प्रयोजन ? किं तेन जातमात्रेण भू भारेण अन्नशण् । यो नित्यं ध्यायते भक्ता, मध्य प्राज्ञमनन्यधीः ॥ ४७ । श्री मध्वाचाररल्लि भक्तियिल्लदॆ बदुकुवुदु भूमि भारवू अन्नक्कॆ शत्रुवू. सरस्वत्यादि जीवेभोप्युत्त मत्वं सुभक्तता । जीवानां तरधीनत्वं योग्य सद्गुण पूर्णताम् ॥ ४८ ॥ निर्दोषत्वं च विज्ञाय मध्वस्य सकलाधिक स्नेहो भक्तिरिति प्रोक्त, प्रायश्चित्तॊत्तमस्सदा ॥ ४९ ॥ d सरस्वत्यादि जीवरुक्किन्तलू उत्तमत्ववन्नू, भगवद्भक्तरल्लि श्रेष्ठत्ववन्नू, जीवरुगळॆल्ला अवन अधीनत्ववन्नू स्वरूपयोग्यवाद सद्गुणपूर्णत्ववन्नू निर्दोषित्ववन्नू तिळिदु श्री मध्वाचाररल्लि भक्ति माडबेकु. भक्तियॆन्दरॆ ऎल्लदक्किन्तलू हॆच्चाद स्नेह, प्रायश्चित गळल्लि उत्तमवादद्दु ऎन्त हेळल्पट्टिदॆ. अनर्पयित्वा मध्यॆ शे यो भुं मानवाधमः । श्वानविष्टासमं चान्न, नीरं च सुरया समम् ॥ ४ ॥ श्री मध्वाचाररिगॆ ईश्वरनाद श्रीमन्नारायणनिगॆ समर्पण माडदॆ याव अधम मानवनु भोजन माडुत्तानो अवनु भुञ्जि सिद अन्नवु नायिय मलक्कॆ समवादुदु, अवनु कुडिद नीरु मद्यक्कॆ समवु. कवले कवले यस्तु मध्वशास्त्र विचारणम् । जीवन्मुक्रोsन्यथा कुर्वन् केवलोदरपूरणम् ॥ ५० ॥ यारु कवळ कवळॆगू श्री मध्वशास्त्र विचार माडुत्तानॆ अवनु जीवन्मुक्तनु, इल्लवादरॆ केवल हॊट्टॆ तुम्बिसुववनॆन्दु । हेळल्पडुत्तानॆ. य 11 अपीत्वा मध्वतीर्थ० तु यो भुङ्के मनुषोत्तमः । श्वानविष्टासमं चान्न नरकं चाधि गच्छति ॥ ५१ ॥ श्री मध्य तीर्थवन्नु (मुख्य प्राण देवरिगॆ अभिषेक माडिद तीर्थ) कुडियदे याव मनुषोत्तमनु भुञ्जिसुत्तानो अवनु भुञ्जिसिद अन्नवु नायिय मलक्कॆ समानवु. अवनु नरकक्कॆ होगु वनु. मध्व भक्तं तु सद्विप्रं क्रूरा यमभटा अपि । स्वपि नैव पश्यन्ति समुक्तः सर्वतो श्री मध्वाचारर भक्तराद ऒळ्ळे यमभटरु स्वप्नदल्लियू कूड नोडुवुदे दिन्दलू मुक्तनागुवनु भयात् ॥ ५२ ॥ ब्राह्मणनन्नु क्रूरराद इल्ल. अवनु ऎल्ला भय तिस्त- कोट्यर्धकोट्यस्तु तीर्थानि भुवनत्रये । मध्व भक्तस्य विप्र पादे तिष्यन्त्य संशयः ॥ ५३ ॥ मूरु लोकदल्लिरतक्क 32 कोटि तीर्थाभिमानि देवतॆगळु श्री मध्वाचारर भक्तर पाददल्लि इरुत्तारॆ सन्देहवे इल्ल ये केचिदत्र पुरुषा मध्व लाञ्छन लाञ्छिताः । तेषां दर्शन मात्रेण महापातक नाशनम् ॥ ५४ ॥ याव पुरुषरु ई लोकदल्लि श्री मध्वर चिह्नॆगळन्नु धरिसिरु तारो अवरन्नु नोडिद मात्रदल्लि महा पापगळु परिहारवागुवुवु. चतुर्वेदीतु यो विप्रो श्री मध्वन्तु न विन्दति वेदभारसमाक्रान्तः सवै ब्राह्मण गर्दभः ॥ ५५ ॥ 4 वेदगळन्नु तिळिद याव ब्राह्मणनु श्री मध्य गुरुगळन्नु तिळियदवनु वेदवॆम्ब भारवन्नु हॊत्तुकॊण्ड ब्राह्मणनॆम्ब कत्तॆय. मध्व भक्तस्य विप्रस्य पादप्रकाळनोदकम् । पुनाति सकलं लोकं यथा त्रिपथ गामिनी ॥ ५६ । श्री मध्वाचारर भक्तनाद ब्राह्मणन पाद तॊळॆद उदकवु गङ्गॆयु हेगॆ ऎल्ला लोकगळन्नु पवित्रीकरिसुत्तदो हागॆये सर्व लोकगळन्नु पवित्रीकरिसुत्तदॆ. 12 राक्षसाश्च पिशाचाश्च गन्धर्वा दैत्य दानवाः । मध्वभक्तस्य देहं तु दृष्टा वश्यन्ति दूरतः ॥ ५७ ॥ राक्षसरुगळू, पिशाचगळू, गन्धर्वरू, दैत्यरू, दानवर श्री मध्वभक्तर देहवन्नु नोडि दूरदिन्दले नाशवागुत्तारॆ. मैञ्छदेशेशुचौवासि मध्वशास्त्रं तु यत्र । योजनानि तथा त्रीणि मध्य क्षेत्रं वसुन्धरा ॥ ५८ ॥ अशुचियाद मेञ्छ देशवागिद्दरू ऎल्लियादरू श्री मध्य शास्त्रविद्दरॆ 3 योजन विस्तीर्ण भूमि श्रीमन्‌मध्व क्षेत्रवे मध्वशास्त्रं परित्यज्य दष्टशास्त्रं भजेद्यदि । कण्ठे तस्य शिलां बद्धा सिन्धुमध्यॆ विनिक्षिपेत् ॥ ५९ ॥ ది श्री मध्वशास्त्रवन्नु बिट्टु दुष्ट शास्त्रवन्नु (मायावादि शास्त्रवन्नु सेविसिदरॆ अवन कण्ठदल्लि शिलॆयन्नु कट्टि समुद्र मध्यदल्लि अवनन्नु हाकबेकु. व्यासशास्त्रं तु सच्छास्त्र, मध्वशास्त्रं तथैवच । एतदन्यं तु यच्छास्त्रं असचेति विदुर्बुदाः ॥ ६० ॥ वेदव्यासरिन्द रचितवाद शास्त्रवु सच्छास्त्रवु हागॆये श्री मध्वशास्त्रवू सच्छास्त्रवु इदक्कॆ अन्यवाद शास्त्रवु असच्छास्त्रवॆ ज्ञानिगळु तिळिदुकॊण्डिद्दारॆ. मध्वशास्त्रं परित्यज्य दुष्टशास्त्रं भजेद्यदि । कल्पवृक्षं परित्यज्य पिचुमन्दं भजेत्सवै ॥ ६१ ॥ मध्वशास्त्रवन्नु बिट्टु दुष्ट शास्त्रवन्नु सेविसिदरॆ कल्पवृक्ष मत्त बिट्टु बेविन मरवन्नु सेविसिद हागॆ आगुवुदु. मध्वशास्त्र प्रवाहि यत्नत तत्यतं भवेत् । साधितस्ते न मोक्षवैहि योगिनामपि दुर्लभः ॥ ६२ ॥ श्री मध्वशास्त्रवन्नु प्रवचन माडुववनिन्द यावुदु माड ल्पडुत्तदो अदु सरियागिये माडल्पडुवुदु, आगुवुदु. अवनिन्द योगिगळिगू दुर्लभवाद मोक्षवु साधिसल्पडुवुदु. 13 मध्वशास्त्रं विना मुक्ति- तैलाभावेच दीपवत् । अन्य शास्त्रण या मुक्ति विष सम्पर्कखावत् ॥ ६३ ॥ श्री मध्व शास्त्रवन्नु बिट्टु मोक्षवुण्टागुत्तदॆन्दरॆ ऎण्णॆयिल्लदे दीप उरियुवुदु हेगॆ साध्यविल्लवो हागॆ साध्यवागलारदॆन्दर्थ. बेरॆ शास्त्रगळिन्द मोक्षवॆम्बुदु विष सम्पर्कदिन्द मिश्रवाद तिन्नुव आहारदन्तॆ अन्दरॆ हेगॆ अनर्थवे उण्टागुवुदो हागॆ अनर्थगळु उण्टागुवुवु ऎन्दर्थ. मध्वशास्त्रण या मुक्ति- क्षीरसम्पर्कखाद्यवत् । तस्मात् सर्व प्रयत्नन मध्वशास्त्रं भजेत् सुधीः ॥ ६४ ॥ श्री मध्वशास्त्रदिन्दुण्टागुव मोक्षवु क्षीरदिन्द कूडिद आहार दन्तॆ केवल सुखवन्ने उण्टुमाडुवुदु. आदुदरिन्द प्रयत्नपूर्वक वागि ऒळ्ळॆ बुद्धि युळ्ळवनु श्री मध्वशास्त्रवन्नु सेविसबेकु सर्वोत्तमो हरिर्नित्यं मध्यॆ जीवोत्तमोमतः । शेषादि सर्वजीवानां तत्त च्छक्ति प्रदायकः ॥ ६५ ॥ श्री हरिये यावागलू सर्वोत्तमनु. आदिशेषादि सकल जीवरुगळिगॆ आयाया शक्ति प्रदायक श्री मध्वरु ऎल्ला जीवरुगळिगॆ उत्तमविन्दॆनिसिकॊळ्ळुवरु. रुद्र शेषादि सजीवा मध्वशास्त्रं पुन, पुनः । श्रुन्ति सादरान्नित्यं तेन मुक्ति मवाप्नुयुः ॥ ६६ ॥ रुद्र, शेषादि सज्जनरु मत्तु मत्तु सादरदिन्द नित्यदल्लियू श्री मध्वशास्त्रवन्नु श्रवण माडुत्तारॆ. अदरिन्द मोक्षवन्नु हॊन्दु त्तारॆ. वासुदेवाज्ञॆया तेपि सदा मध्यवरे स्थिताः । मध्यदेव प्रतीपं तुन कुर्वन्ति कदाचन ॥ ६७ ॥ आशेष रुद्रादिगळू श्री भगवन्तन आज्ञॆयिन्द यावागलू श्री मध्वाचार्यर वशदल्लिये इरुववरु. श्री मध्वाचार्यर विरोध वन्नु यावागलू माडुवुदिल्ल. गायन्त्यद्यापि वेदाश्च मध्यनारायणाज्ञया । 14 पुनरावर्तनं मध्व माश्रितानां कुतः प्रभो ॥ ६८ ॥ श्रीमन्नारायणन आज्ञॆयिन्द ईगलू वेदगळु श्री मध्या चार्यरन्नु गान माडुत्तिवॆ. मध्वाचार्यरन्नु आश्रयिसिदवरिगॆ पुनारावृत्ति यावुदु ? भारतीरमणो मध्वः सृष्टि स्थित्यन्तकारक । वासुदेवाज्ञया नित्यं दुष्टानां प्राणघातकः ॥ ६९ ॥ भारतीपति मुख्यसा ण स्वरूपराद श्री मध्वाचार्यरु श्री भगवन्तन आज्ञानुसार सृष्टि, स्थिति, लयादिगळन्नु माडतक्कवरू निरं तरवू दुष्टर प्राणवन्नु नाश माडतक्कवरू आगिरुत्तारॆ. साङ्केतं पारिहास्यं वा स्तोभं हेलनमेव च । श्रीमध्वनामग्रहणं अशेषाघविनाशकम् ॥ ७० ॥ श्री मध्वाचार्यरॆन्दु ऒब्बनिगॆ सङ्केत माडोणदरिन्दलो गोपिचन्दन मुद्रॆगळन्नु हच्चिकॊण्डवनन्नु नोडि इवनन्नु नोडु वाग मध्वाचार्यरे ऎन्त अपहासदिन्दलो कोपवन्नुण्टुमाडलु साधारण सुखवनु ण्टुमाडुव ऒन्दु श्लोकवन्नु बरॆयलागदवनु मोक्षानन्दवन्नुण्टुमाडुव शास्त्रवन्नु बरॆद मध्वाचार्यरन्तॆ इवनु ऎन्त ऒब्बनिगॆ सोभवन्नुण्टु (कळवळवन्नु) माडुवुदरिन्दलो अवनु नित्यसुखवन्नु कॊडुव शास्त्रवन्नु बरॆद मध्यरन्तॆ ऎन्दु हेळन माडु वुदरिन्दलो श्री मधाचार्यर नामग्रहणवु ऎल्ला पापवन्नु नाश माडुवुदु यावुदो कारणदिन्द श्री मध्वाचार्यर स्मरण बन्दु अवर नामग्रहणक्कॆ पाप परिहार माडुव शक्ति इदॆ ऎन्दर्थ. अता प्रथमं मध्वं वासुदेवं स्मरेयः । निष्पलं लं तु भवेत्रच्च वन्ध्यामैथुनं यथा ॥ ७१ ॥ मॊदलु श्री मध्वाचार्यरन्नु स्मरिसदॆ श्री भगवन्तनन्नु यारु स्मरिसुत्तारो अदु गॊड्डु स्त्रीयर सङ्ग हेगॆ निष्पलवागु इदो (हेगॆ मक्कळु हुट्टदॆ निष्पलवागुत्त दो) हागॆ निष्पलवागुत्तदॆ. वासुदेवं स्मारयित्वा मध्वदेवं तु न स्मरेत् । तेन मुक्तिर्हि नभवेत् वृथा कण्ठस्य शोषणम् ॥ ७२ ॥ श्री भगवन्तनन्नु स्मरिसि श्री मध्वाचार्यरन्नु स्मरिसदिद्दरॆ15 अदरिन्द मुक्ति युण्टागलारदु. व्यर्थवागि कण्ठ शोषणॆयागुवुदु. d तस्मात् मध्वस्थ नाम्मा हि सहितं नाम चस्मरेत् । नारायणस्य विप्रोहि तस्य मुक्तिर्भवेनम् ॥ ७३ ॥ आद्दरिन्द श्री मध्वाचार्यर हॆसरिनिन्द सहितवागि श्रीमन्ना रायणन हॆसरन्नु यारु स्मरिसुत्तारो आ ब्राह्मणनिगॆ निश्चय वागियू मोक्षवुण्टागुवुदु. मध्यात्म कल्प वृक्षस्य दूषका मायिनस्तथा । तेषां वै, दूषका येतु मुक्तियोग्या न संशयः ॥ ७४ ॥ श्री मध्वाचार्यरॆम्ब कल्प वृक्षवन्नु दूषिसुव मायावादि गळन्नु दूषिसुववरु मुक्तियोग्यरे संशयवे इल्ल. कायेन मनसा वाचा श्री मध्वगुरु दूषकाः । तेषां वै दूषका येतु तेपियान्ति न संशयः ॥ ७५ ॥ मनोवाक्कायगळिन्द श्री मध्य गुरुगळन्नु दूषिसुववरू अन्धन्तमस्सिगॆ होगुत्तारॆ अवरन्नु यारु दूषिसुवरो अवरु मुक्तिगॆ होगुत्तारॆ मध्वाख्य कामधेनोश्च दूषका मायिगर्द भाः । तेषां दर्शन रात्रेण पातित्यं ज्ञानिनोपिहि ॥ ७६ ॥ श्री मध्वाचार्यरॆम्ब कामधेनुवन्नु दूषिसुव माया वादिगळॆम्ब कत्तॆगळु यारु इरुवरो अवरन्नु नोडिद मात्रदिन्द ज्ञानिगळू पातित्यवन्नु हॊन्दुवरु. मध्वस्य द्वेषिणो विप्रा चण्डालादधमाधमा । तेषां सम्भाषणस्पर्श वर्जयेच्च विचक्षणः ॥ ७७ ॥ श्री मध्वाचार्यरन्नु द्वेषिसुव ब्राह्मणरु चण्डालरु क्किन्तलू अधमाधमरु. ज्ञानियु अवर हत्तिर सम्भाषणॆयन्नू, अवर स्पर्शवन्नू बिडबेकु. मध्वस्य द्वेषिकोटन्नं तु भुञ्जन्ते ये नराधमाः । अवलोक्य मुखं तेषामादित्य मवलोकयेत् ॥ ७८ ॥ 16 श्री मध्वाचार्यर द्वेषिगळ अन्नवन्नु याव अधनु मत्तु ष्यरु भोजन माडुत्तारो अवर मुखवन्नु नोडि सूर्यनन्नु नोडबेकु मध्वस्य द्वेषिणो द्रव्यं काङ्क्षन्ते ये नराधमा- । अवलोक्य मुखं तेषां आदित्य मवलोकयेत् ॥ 27 । याव नराधमनु श्री मध्वाचार्यर द्वेषिगळ द्रव्यवन्नु इच्छिसुत्तानो अवर मुखवन्नु नोडि सूर्यनन्नु नोडक वरं स्वमातृ गमनं वरं गोमांस भक्षणम् । वरं हत्या सुरापानं मध्वस्य द्वेषिनन्दनात् ॥ ८० । श्री मध्वाचार्यर द्वेषिगळ वन्दनक्किन्त तन्न मातृगमन उत्तम. गोमांस भक्षणवु श्रेष्ठवु. हिंसा, सुरापानादिगळू श्रेष्ठवु. (अन्दरॆ मातृगवनादिगळू, गोमांस भक्षणादिगळू, हिंसॆयू, सुरापानादिगळू महा पाप. अदक्किन्तलू आचार्यर द्वेषिगळ वन्दनवु हॆच्चु पापवॆन्दर्थ. स ब्रह्महा स गोज्ञश्य स्नेयि स गुरुतल्पगः । मित्रदोही स एव स्यात् मध्वस्य द्वेष्य दूषकः ॥ ८१ ॥ श्री मध्वाचारर द्वेषिगळन्नु दूषिसदवनु, ब्रह्महत्या माडि दवनिगू, गोहत्या माडिदवनिगू, गुरुभार्यागमन माडिदवनिगू, मित्रद्रोहिगू सदृशनागुवनु. चण्डालोपि न चण्डाल- मातृगामि न दोषभाक् चण्डालस्सतु विज्ञॆयो मध्वस्य द्वेष्य दूषकः ॥ ८२ । चण्डालनू चण्डालनल्ल, मातृगमन माडिदवनिगू दोष विल्ल, श्री मध्वाचार्यर द्वेषिगळन्नु दूषिसदवनु चण्डालनॆन्दु तिळिदुकॊळ्ळबेकु. मध्वस्य द्वेषिणो नित्यं तमोयान्ति न संशयः । ततोSधिकं तमोयान्ति विप्रा षामनिन्दकाः ॥ ८३ ॥ यवे इल्ल. श्री मध्वाचार्य द्वेषिगळन्नु निन्दिसद ब्राह्मणरु श्री मध्वाचार्यर द्वेषिगळु नित्य नरकक्कॆ होगुत्तारॆ, संश आ 17 क्किन्तलू हॆच्चाद तमस्सिगॆ होगुत्तारॆ यद्दिनं मध्व सल्लाप कथाभिश्च विवर्जितम् । तप्पिनं दुर्दिनं मध्यॆ मेघच्छन्नं न दुर्दिनम् ॥ ८४ ॥ याव दिन श्री मध्वाचार्यर सम्भाषणादिगळिन्दलू कथॆ गळिन्दलू शून्यवागिरुत्तदो आ दिनवे दुर्दिनवॆन्दु तिळियुत्तेनॆ. मेघाच्छादित दिनवु दुर्दिनवल्ल. यद्दिनं मध्वराजस्य द्वेषिदूषण वर्जितम् । तद्दिनं दुर्दिनं मध्यॆ मेघच्छनं न दुर्दिनम् ॥ ८५ ॥ याव दिनवु श्री मध्वराजाचार्य द्वेषिगळ दूषण वर्जित वागुत्तदो अदे दिनवे दुर्दिन, मेघच्छन्नवाद दिन दुर्दिनवल्ल. किमत्र बहुनोक्केन पुराणेषु स्मृतिष्टपि । मुक्तियोग्या मध्वभक्ताः तमो योग्यास्तु मायिनः ॥ ८६ ॥ ई विषयदल्लि हॆच्चु हेळि एनु प्रयोजन ? पुराणगळल्लियू स्मृतिगळल्लियू श्री मध्वभक्तरु मुक्तियोग्यरॆन्दू मायावादिगळु तमोयोग्यरॆन्दू हेळल्पट्टिवॆ. विद्यारम्भे विवाहेच कृत्यारम्भे तथैव च । राजद्वारे सभामध्यॆ गुरुं मध्वं च संस्मरेत् ॥ ८७ ॥ विद्यारम्भदल्लियू, विवाहदल्लियू, कृषिय आरम्भदल्लियू हागॆये राजद्वारदल्लियू, सभामध्यदल्लियू गुरुगळाद श्री मध्वाचार्यरन्नु स्मरिसबेकु. कदाचिन्मभक्तस्य पातकं घटते यदि । यमस्तं नेक्षितुं शक्तः श्री मध्वगुरु शासनात् ॥ ८८ ॥ श्री मध्वाचार्यर भक्तनिगॆ यावागलादरू पापकर्मवु सङ्घटिसिदरॆ श्री मध्वाचार्यर आज्ञॆयिन्द यमनिगॆ अवनन्नु नोड लिक्कू साध्यविल्ल. मध्वराजं समाश्रित्य तिष्टन्ति यमपूर्वकाः । अतस्तं नेक्षितुं शक्ताः क्रूरा यमभटा अपि ॥ ८९ ॥ 18 श्री गुरुराज मध्वाचार्यरन्नु आश्रयिसि यम मॊदला दवरु इरुत्तारॆ. आदुदरिन्द कूरराद यमभटरिगू आ भक्तनन्नु नोडलिक्कॆ शक्तियिल्ल. श्री मध्वशास्त्रविदो विप्रा यं यं पश्यन्ति चक्षुषा । तं तं शुद्धं विजानीयात् नात्र कार्याविचारणा ॥ ९० ॥ श्री मध्वशास्त्रवन्नु तिळिद ब्राह्मणरु कण्णिनिन्द यारन्नु यारन्नु नोडुत्तारो अवरवरन्नु शुद्धनन्नागि तिळिदुकॊळ्ळबेकु. ई विषयदल्लि सन्देहवे इल्ल. नित्योत्सवो भवत्येषां नित्यं श्रीर्नित्यमङ्गळम् । येषां हृदि भगवान् मध्वः पापौघनाशनः ॥ ९१ ॥ यार हृदयदल्लि पापगळ समूहवन्ने नाश माडुव भग- वत्पादराद श्री मध्वाचार्यरु इरुत्तारो अवरिगॆ नित्य उत्सववू, नित्य सम्पत्तू, नित्य मङ्गळवू उण्टागुत्तदॆ. मध्वभक्तं तु संस्कृत्य नरकादुद्धतिर्भवेत् । गुवुदु. याम्यं च नरकं त्या मोक्षमार्गमवापुयुः ॥ ९२ ॥ नरकस्थरिगॆ श्री मध्वर भक्तरन्नु स्मरिसि नरकदिन्द उद्घारवुण्टा यमलोकदल्लिद्द नरकवन्नु बिट्टु, मोक्ष मार्गवन्नु हो दुवरु. ये जनाः मारुतं मध्यं सेवन्ते ज्ञानिनः सदा । ते जनाः प्राप्पुवन्तैव मध्वराजन्य शासनात् ॥ ९३ ॥ याव जनरु वायुदेवर अवतारभूतराद श्री मध्वाचार रन्नु यावागलू सेविसुत्तारो आ जनगळु श्री मध्वराजर आज्ञॆयिन्द मुक्तियन्नु हॊन्दिये हॊन्दुत्तारॆ. लोकस्य. सद्गुरुं मध्यं ये द्विसन्ति नराधमा । तान्न रावध्या प्रहरन्ति विचक्षणाः ॥ १४ ॥ लोकदल्लिरुव सज्जनरिगॆ सदु रुगळाद श्री मध्वाचार्यरन्नु याव नराधमरु द्वेष माडुत्तारॆ आ मनुष्यरन्नु कुदुरॆयन्तॆ कट्टि ज्ञानिगळु हॊडॆयुत्तारॆ 19 यं नरं मध्वराजस्तु न कृष्णाति हरिप्रियः । तं नरं नृहरिस्साकात् न च गृहाति वालिवत् ॥ ९५ ॥ श्री हरि प्रियराद, राजरन्तिरुव श्री मध्वाचार्यरु याव जनरन्नु स्वीकरिसुवुदिल्लवो आ मनुष्यनन्नु साक्षात् श्रीमन्नार यणनु वालियन्तॆ स्वीकरिसुवुदिल्ल. (हनुमन्तनन्नु आश्रयिसद वालि यन्नु श्री रामचन्द्रदेवरु हेगॆ स्वीकरिसलिल्लवो हागॆ) यं नरं मध्वराजस्तु स्वीकरोति यदा गुरुः । सुग्रीवमिव तं श्रीशः स्वीकरोति न संशयः ॥ ९६ ॥ श्री मध्वाचार्य गुरुगळु याव नरनन्नु यावाग स्वीकरिसु तारॆयो आग आ नरनन्नु सुग्रीवनन्तॆ लक्ष्मीपति स्वीकरिसुत्तानॆ. (हनुमन्त देवरन्नु मॊरॆ हॊन्दिद सुग्रीवनन्नु श्री रामचन्द्र देवरु स्वीकरिसि वालियन्नु संहार माडि कपि राज्यदल्लि सुग्रीवनिगॆ पट्टाभिषेक माडिद्दारॆ ) उदा तु नरं यं वै मध्य जगतां गुरुः । उदात्ते तु हरिस्तं हि दुर्जनं भक्तवत्सल- ॥ ९७ ॥ त्रैलोकाचार्यराद श्री मध्वाचार्यरु याव मनुष्य नन्नु उदासीन माडुत्तारो भक्तरल्लि वात्सल्यवुळ्ळ श्री हरियु आ दुर्जननन्नु उदासीन माडुत्तानॆ. यो द्वेष्टि नृहरिश्रेष्ठं श्रीमध्वं दुष्ट भीमकम् । सहरेर्नप्रियो मायि देवादीनां न संशयः ॥ ९८ ॥ यावनु श्री भगवन्तनन्नू दुष्टरुगळिगॆ भयङ्करनाद श्री मध्वाचार्यरन्नू विरोधिसुत्तानो अवनु श्री भगवन्तनिगू देवादि गळिगू प्रियनागुवुदिल्ल, इदक्कॆ सन्देहवे इल्ल. शेषादिष्टू वरं मध्यं यो वे च नरःसदा । समध्यमो नरो क्षेयः तस्य मिश्र फलं भवेत् ॥ ९ ॥ याव मनुष्यनु यावागलू मध्वाचार्यरु शेषादिगळिन्द उत्तमरॆन्दु मात्र तिळिदुकॊळ्ळुत्तानो अवनु मध्य मनुष्यनु ऎन्दु तिळिदुकॊळ्ळबेकु. अवनिगॆ मिश्रफलवुण्टागुवुदु.