[[TODO - Proofread]]
Source: TW
श्री नारायणपण्डिताचार्य विरचितः
मध्वामृत महार्णव
…
-(..) -(..) 1 प
ब्रह्महा स गोस्वश्च एकादश्यां तु भुञ्जानः पक्षयोरुभयोकसि ॥ 2 वरं मातृगमनं वरं गोमांसभक्षणं । वरं हत्ता सुरापानमेकादश्य भक्षणात् ॥मध्वामृतमहार्णव ॥ २४ ॥ यन्मायि कुन्निवृत्यर्थमन्नं भुं च श्वानवत । विषाभुक्तिश्च तज्ञॆयं भिन्नत्वं यतः मायावादियु हसिवादाग अन्न तिन्नुवुदु नायियु मलवन्नु तिन्दन्तॆये सरि ; एकॆन्दरॆ अवर प्रकार अवुगळल्लि भेदवे इल्लवल्ल ! स्वग्रामगमने मायि ह्यश्वमारुह्य गच्छति । श्वानारूढः स विजेयो ह्यभिन्नत्वं तर्यतः मायियु कुदुरॆयन्नेरि तन्न ग्रामक्कॆ तॆरळुत्तानॆ ; आग अवनु श्वानारूढ’वॆन्निसुववनु; एकॆन्दरॆ अवर प्रकार अवरॆरडरल्लि भेदवॆल्लिदॆ ! येन ब्राह्मण्यसिद्धर्थवुपवीतं तु(च) धार्यते । चर्मधारी स विज्ञॆयो भिन्नत्वं यतयोः मायावादियादवनु ब्राह्मण्य सिद्धिगॆन्दु कॊरळल्लि यज्योपवीत धरिसिदाग अवनन्नु चर्मधारि’ ऎन्नबेकु ; अवॆरडक्कू अवर प्रकार अभेदवे इरुवुदल्लवे ? वायुदेवं परित्यज्य योsन्यं गुरुमुपासते । कृषितो जाह्नवीतीरे कूपं खनति दुर्मति ॥ 36 ॥ श्रीमध्वाचार्यरन्नु बिट्टु मत्तॊब्ब गुरुवन्नु अरसुववनु बायारिदाग गङ्गातीरदल्लि बावि तोडुव मूर्खने सरि. ‘मातरं परित्यज्य श्वपाकीं वन्दते यथा 1 तथा नायुं परित्यज्य योsन्यं गुरुमुपासते ॥ २८ ॥ वायुदेवराद मध्वाचार्यरन्नु तॊरॆदु मत्तॊब्ब गुरुवन्नु उपासिसुवनु, तन्न तायियन्नु तॊरॆदु उपाकियन्नु नमस्करिसुव वनन्तॆये सरि. मध्वं गुरुं परित्यज्य विक्सनं भजेद्यदि 1 स जीवव चण्डालो मृतोपि तम्म आश्चयात् ॥ २९ ॥ गुरुगळाद श्री मध्वाचार्यरन्नु तॊरॆदु विश्वक्केननन्नु आ स्थानदल्लि भजिसुववनु बदुकिदाग चण्डालनॆन्निसुववनु ; सत्त मेलॆ तमस्सन्नू हॊन्दुवनु. 1 वायदेवं परित्यज्य योsन्यं दैवमुपासते । कृषितो चा वीतीरे कूपं खनति दुर्मतिः ॥ 2 स्वमातरं परित्यज्य श्वपाकीं वन्दते यथा । वासुदेवं हरित्यज्य योsन्यं दैवमुपासते ॥ — (F.D.) -(..) मध्वामृतमहार्णव पक्षि नित्यमुक्त, कयित्वा तु दुर्मनाः । तं गुरुं भजतॆ यन्नु तमो विशति स ध्रुवव ॥ ३० ॥ गरुडनिगॆ नित्यमुक्तत्ववन्नु कल्पिसि अवरन्ने मुख्य गुरुवु ऎन्दु भजिसुववनु तमस्सन्नु हॊन्दुवुदु खचित. श्रीमध्वं च परित्यज्य सर्पराजं भवेद्यदि । नरके पच्यते घोरे युगानामेकसप्ततिः श्रीमध्वरन्नु बिट्टु शेषनन्नु (गुरुवॆन्दु) भजिसुववनु 71 (महा)युगगळ काल (ऒन्दु मन्वन्तरकाल) नरकदल्लि बेयुवनु. मध्वस्य द्वेषिणं दृष्टा स चैलं स्नानमाचरेत् । अन्यथा तम्म अप्पोति यस्मानवोतिः क्वचित् ॥ ३२ ॥ श्रीमध्वाचार्यर द्वेषिगळन्नु कण्डॊडनॆ सच्चॆलसानमाडबेकु, इल्लवादल्लि मत्तॆ मेलेळुव अवकाशवे इल्लद तमस्सिगॆ बीळबेकागुत्तदॆ. नित्यकर्मर नित्यं नित्यं वै देवपूजकः । मध्वशास्त्रस्य सन्त्यागात् चण्डालमवाप्नुयात् ॥ ३३ ॥ नित्यवू सकल नित्यकर्मगळन्नु तप्पदॆ माडुत्तिरबहुदु : नित्यवू देवपूजॆ माडुत्तिरबहुदु ; आदरॆ मध्वशास्त्रवन्नु कैबिट्टल्लि मात्र चण्डालत्ववन्ने हॊन्दुवनु, मध्वशास्त्रं तु यो वि प्रॊ न पठ स्मरेदि । कण्ठे बद्धा शिल्लां गुर्विं विष्णाकूपे विनिक्षिपेत् ॥ ३४ ॥ मध्वशास्त्रवन्नु ओदद मत्तु स्मरिसद विप्रनन्नु कॊरळिगॆ बण्डॆ यन्नु कट्टि मलद कूपदल्लि ऎसॆदु बिडबेकु, चण्डालोsपि न चण्डालो गुरुद्रोही न दोषभाक् । मध्वशास्त्रस्य सन्त्यागात (गी) स तु चण्डाल इति उच्यते ॥३५॥ चण्डालनु चण्डालनल्ल ; गुरुद्रोहिय दोषियल्ल ; मध्व शास्त्रवन्नु तॊरॆदवनु मात्र निश्चितवागियू चण्डालनॆसुवनु. सहस्रशाखाध्यायी च सर्वयजेषु दीक्षितः । विष्णुभम्रःपि मूढात्मा न नन्द्यो मध्वदूषकः ॥ ३६ ॥ मध्वरन्नु निन्दिसुववनु वेदद साविर शाखॆगळन्नु ओदिद्दरू, सकलयज्ञगळल्लि दीक्षितनागिद्दरू, वन्द्यनॆन्निसुवुदिल्ल; अवनु मूर्खने सरि. मध्वान्न तमहार्णव सर्वकामविहीनोSपि न पूजॆ धर्मशास्त्रस्य वक्ताsपि सर्वभूतहिते रतः । मध्वदूषकः ॥ 12 ॥ धर्मशास्त्र प्रवचन माडुत्तिरबहुदु ; सकल प्राणिगळ हितैषिय आगिरबहुदु ; सकलकामनॆगळन्नु तॊरॆदिरलूबहुदु ; आदरॆ मध्वरन्नु दूषिसुववनागिद्दल्लि अवनु पूज्यनॆन्निसुवदे इल्ल. मध्वशास्त्र मुपेक्षाथ वेदमेव पठ यः । 2 स जीवव चण्डालो मृतो निरयमापुयात् ॥ ३८ ॥ वेदवन्नॆल्ल पठिसिद्दरू मध्वशास्त्रवन्नु कडॆगणिसुववनु बदुकि द्दाग चण्डालनॆन्निसुवनु ; सत्तमेलॆ नरकवन्नु हॊन्दुवनु. शान्तो दान्त निःस्पृहश्च दृढभक्तिर्दृढव्रतः । विष्णु भकॊपि मूढात्मा न मं मध्वदूषकः ॥ ३९ ॥ शान्तनिरबहुदु, जितेन्द्रियनिरबहुदु, निःस्पृहनागिरबहुदु, दृढभक्तियन्नु हॊन्दिरबहुदु, विष्णुभक्तन आगिरबहुदु ; आदरॆ अवनु मादूषकनागिद्दल्लि मात्मने सरि ; अवनु वन्द्यनॆन्निस लारनु, श्रीमध्वशास्त्रचक्रादिरहितो ब्राह्मणाधवः । प्रच्युतः सर्वपुण्य (धर्म)भो निरयं गच्चति ध्रुव ४० श्रीमध्वशास्त्र तन्नचक्रधारणॆ मॊदलादवगळन्नु हॊन्दद ब्राह्मणाधवनु सकल पुण्य(धर्म)गळिन्द बाहिरनागि खचितवागि नरक सेरुवनु, मध्वशास्त्रर्ध्वपुण्ड्रादिचिह्नॆ प्रियतमृर्हरेः 1 प्रच्युतः सर्वधर्मभो रिकॊ नरकमापुयात् ॥ ४ ॥ मध्वशास्त्र मत्तु ऊर्ध्वपुण्ड्रादिलाञ्छन इवॆल्ल श्रीहरिगॆ परम प्रियवादवु. इवुगळन्नु तॊरॆदवनु सकल धर्मगळिन्द दूरागि दरिद्रन आगि नरकवन्नु हॊन्दुवनु. अश्रु(धृत्वा मध्वशास्त्रं तु यदि कर्म समाचरेत् । निष्पलं तु भवेत् सर्वविष्टा पूर्त० द्विजोत्तमाः ॥ ४० ॥ मध्वशास्त्रवन्नु ओददॆ याव कर्मवन्नु आचरिसिदरू अदु निष्पलवॆन्निसुवुदु ; अन्तहवनु माडिद कॆरॆबाविगळ निर्माण, यज्ञ मॊदलाद सकलवू व्यर्थवागुवुवु. मामृतमहार्ण उपवीतं शिखाबन्धमर्ध्वपुण्ड्रं सुशोभनव । मध्वनामविहीनस्य विप्रस्य विफलं भवेत् ॥ ४३ ॥ यज्योपवीत, शिखाबन्धन, सॊगसाद ऊर्ध्वपुण्ड्रधारणॆ मॊदलाद सकलवू मध्वर हॆसरन्नु उच्चरिसदवन पालिगॆ व्यर्थवे सरि मध्वनामर्ध्वपुण्ड्रादिरहितो ब्राह्मणाधनः । स जीवव चण्डालः सर्वकर्म बहिष्कृतः ॥ ४४ ॥ मध्वनाम, ऊर्ध्वपुण्ड्रादिगळन्नु तॊरॆयुव ब्राह्मणाधमनु बदुकिद्दाग चण्डालनॆन्निसि सकलकर्मगळिगू बाहिरनागुवनु. विना यज्योपवीतेन विना मध्वस्य कीर्तनात् । विना दैतॆ(द्वयेन यो(वै) विश्चण्डालमवाप्पुयात् ॥ यज्योपवीतवन्नु धरिसदिरुवुदु, मध्वर हॆसरन्नु उच्चरिसदि रुवुदु, दैत मतवन्नु तॊरॆयुवुदु ब्राह्मणन चण्डालक्कॆ कारणवागुववु, *प्राप्त कलियुगे पोरे धर्मज्ञानविवर्जिते । न कश्चित् स्मरते मध्व, प्राज्ञ श्रीव्याससयवम् ॥ ४६ ॥ धर्मज्ञानगळिगॆ ऎरवाद घोरवाद कलियुगदल्लि श्रीव्यासरिगॆ परमप्रियराद श्री मध्वरन्नु स्मरिसदवरे बहळ. मरभ(स)क्तस्य न प्रायो शुभं विद्यते क्वचित् । मध्वभक्तं तु सन्दृष्ट अभक्ता दुःखमाष्ट्रुयुः ॥ ४७ ॥ मध्वभक्तरिगॆ अशुभवु ऎन्दू ऒदगुवुदे इल्ल ; मध्वभक्तरन्नु कण्डॊडनॆ मध्वद्वेषिगळु दुःखिसतॊडगुवरु. उपास्य प्रथम, मध्व, पश्चान्नरहरिं भजेश् । नान्यथा मोक्षमाप्पोति प्रत्युत(ता)नरकं भवेत् (ध्रुवं) मॊदलिगॆ मध्वरन्नु आराधिसि अनन्तर नरहरियन्नु भजिसबेकु, इल्लवादल्लि मोक्षवु लभिसदॆ नरकवे ऒदगितु.
- प्राप्त कलियुगे घोरे धर्मज्ञान नवर्जिते । न कश्चित् स्मरते विष्णुं देवदेवं जनार्दनं । -(..) मध्वामृतमहार्णवु इह जन्मान्तरे वापि प्राज्ञश्चन्मध्वनामकम् । ज्ञान मोक्षमास्कोति ह्यन्यथा तम एव च ॥ VE ॥ इल्लागलि, जन्मान्तरदल्लि आगलि, विवेकियादवनु मध्वरन्नु तिळिदे मोक्ष हॊन्दलु साध्य : इल्लवादल्लि तमस्से गति. किं तस्य दानै- किं तीर्थै४ किं तपोभिः किमः । यो नित्यं (न च) ध्यायते मध्वं प्राज्ञं गुरुमनन्यधि ॥ प्राज्ञरू, गुरुगळू आद मध्वरन्नु एकाग्रतॆयिन्द नित्य ध्यानिसि (स)दवनिगॆ दानवेकॆ ? तीर्थवेकॆ ? तपस्सेकॆ ? यज्ञवेकॆ ? कुरुक्षेत्रण किं तस्य पिनाकिन्या च तस्य किम् । जिह्वाग्रे वर्तते यस्य मध्व इत्यक्षरद्वयम् (मध्व’ ऎम्ब ऎरडक्षर नालिगॆ मेलिरुववनिगॆ, कुरुक्षेत्रदिन्देनु पिनाकिनियिन्देनु ? 3जीविं मधभक्त वरं पञ्चदिनान्यपि न तु कल्प सहस्तु भक्तिहीन मारुत् 11 8.9 11 मध्वरल्लि भक्तियिल्लदॆ साविर कल्प बदुकुवुदक्किन्त मध्वभक्तनागि ऐदु दिन बदुकुवुदु मेलु, 4किं तेन जातर्माण भूभारेहान्न शत्रुणा । यो न च ध्यायते नित्य मध्वं प्राज्ञमनन्यधी ॥ sa ॥ नित्यदल्लि मध्वरन्नु अनन्यमनस्कनागि भक्तियिन्द ध्यानिसदवन बदुकु ऎन्दरॆ भूमिगॆ भार ; अन्नक्कॆ मूल. सरस्वत्यादिजीवेःपुत्तमत्वं सुभक्तताम् । जीवानां तदधीनत्वं योग्य सद्गुणपूर्णताम् $ 1 किं तस्य दानै- किं तीर्थ! किं तपोधिसि किमध्व यो नित्यं ध्यायते देवं नारायणमनधी! । 2 कुरुक्षेत्रण किं तन्न किं काश्या पुष्करेण च । जिह्वाग्रे वर्तते यस्क हरिरिकरायन । 3 जीवितं विष्णु भक्त वरं पञ्चदिनान्यपि । न तु कल्प सहस्त्रनु भक्ति हीन केशवे ॥ • किं तेन जातमात्रेण भूभारान्न शत्रुना । यो जातो नार्चदिष्टु I ॥ ५४ ॥ ~(*.do) -(..) —(4). 2.) स्मरेनापि कीर्तयेत -(क्रम ) 2 CO मध्वामृतमहार्णव निर्दोषत्वं च विज्ञाय मध्वस्य सकलाधिकः । स्नेहो भक्तिरिति प्रोक्तः सर्वोपायोत्तमोत्तमः ॥ ५ ॥ “सरस्वति मॊदलाद जीवरिगिन्तलू उत्तमरु, उत्तमभगवद्भक्तरु इतर जीवरॆल्ल इवरिगॆ अधीनरु, इवरु योग्यवाद ज्ञानभक्तादि गुणगळिन्द पूर्णरु, दोषरहितरु.” ऎम्बुदागि श्री मध्वर बग्गॆ तिळिदु अवरल्लि तोरुव इतररल्लिगिन्त हॆच्चिन आदरवे भक्ति’ ऎन्निसुवुदु; इदु मोक्ष प्राप्तिगॆ सर्वश्रेष्ठ उपायवागदॆ, अनर्पयित्वा मध्वशे यो भुं मानवाधमः । श्वानविष्ठासमं चान्न० नीरं च सुरया समव ॥ ५६ १ मध्वपतिगॆ समर्पिसद मानवाधवनु तिन्नुव अन्नवु नायिय मलक्कॆ समान ; कुडियुव नीरु मद्यक्कॆ समान. कवलेकवलेयस्तु मध्वशास्त्र विचारण(श्रीमध्वस्यानुकीर्तन जीवन्मु न्यथा कुर्वन् केवलोदरपूरण ॥ 82 ॥ तुत्तु तुत्तिगू मध्वशास्त्रवन्नु विचार माडुत्त भोजन माडुववनु जीवन्मुक्तने सरि ; इतररु बरी हॊट्टॆ हॊरॆयुलॆन्दु बदुकुववरु मात्र. अपीत्वा मध्वतीर्थं तु यो भुं मनुजाधमः । श्वानविष्टासमं चान्नं नरकं चाधिगच्छति Il me मध्वतीर्थवन्नु कुडियदॆ तिन्नुव अन्नवु नायिय मलक्कॆ समान ; हागॆ माडुववनु मुन्दॆ नरकवन्नू हॊन्दुवनु. मध्वभक्तं तु सद्विप्रं क्रूरा यमभट अपि । स्वपि नैव पश्यन्ति स मुक्तः सर्वतो भयात् ॥ ५९ । मध्वभक्तनाद विप्रनन्नु क्रूरराद यमभटरु स्वप्नदल्ल काणलाररु ; मध्रभक्तनु सकल भयगळिन्दलू मुक्तने सरि, तिस्त्र- कोट्यर्धकोट्यस्तु तीर्थानि भुवनत्रये । मध्वभक्तस्य विप्रस्य पादे तिष्यन्त्य संशयः 11 2011 भुवनदल्लिन मूरूवरॆ कोटि पुण्य तीर्थगळॆल्ल मध्वभक्तनाद विप्रन पाददल्लि नॆलॆसिरुववु ; संशयविल्ल. मध्वामृतमहार्णव ये केचिद्यत् पुरुषा मधलाञ्छन(शाण) लाञ्छिताः । तेषां दर्शन मात्रेण महापातकनाशनव मध्वरु हेळिद चिह्नॆगळन्नु धरिसिद जनर दर्शन मात्रदिन्दले महा पातकगळू परिहारवागुवुवु. चतुर्वॆदी तु यो विप्रॊ मध्वं विप्रं न विन्दति : वेदभारसमाक्रान्तः स वै ब्राह्मणगार्दभः ॥ 29 ॥ नाल्कु वेदगळन्नु ओदिद्दरू, मध्वरन्नु मात्र तिळियदवनु, वेदगळ भारवन्नु हॊत्त ब्राह्मणगार्दभने सरि, मध्वभक्तस्य विप्र पुनाति सकलं लोकं यथा त्रिपथगामिनी पादप्रक्षालनोदक । ॥ ६३ ॥ मध्वभक्तनाद विज्रन पादोदकवु गङ्गॆयन्तॆ सकल लोकवन्नु पावनगॊळिसुवुदु, राक्षसाश्च पिशाचार गन्धर्वा दैत्यदानवाः । मध्वभक्तस्य देहं तु दृष्टा नश्यन्ति दूरतः ॥ ६४ ॥ राक्षसरु, पिशाचिगळु, गन्धर्वरु, दैत्यरु दानवरु मॊदलागि ऎल्ल दुष्टरू मध्वभक्तन देहवन्नु काणुत्तले दूरक्कॆ पलायन माडुवरु, *मेच्छदेशेशुच् वापि मध्वशास्त्रं तु यत्र वै । योजनानि तथा त्रीणि मध्व क्षेत्रं वसुन्धरे मध्वशास्त्रविरुव स्थळवु मेच्छदेशवागिरलि, अरुचियागिरलि ; अदु मात्रवल्लदॆ अदर सुत्तलिन मूरुयोजनगळू पावनवाद मध्व क्षेत्रवॆन्निसुवुदु. (मनॆयल्लि सर्वमूल ग्रन्थगळन्नु हॊन्दिद्दरॆ, अदु मध्वक्षेत्रवे सरि ऎम्ब भाववू इल्लिदॆ). मध्वशास्त्रं परित्यज्य दुष्टशास्त्रं भजेद्यदि । कण्ठे तस्य शिलां बद्धा सूयाकूपे विनिपेश् 1१ ६६ ॥ मध्वशास्त्रवन्नु तॊरॆदु, दुष्ट शास्त्रगळन्नु ओदुववन कॊरळिगॆ बण्डॆयन्नु कट्टि कीविन बावियल्लि ऎसॆदु बिडबेकु.
- मेच्छ देश शुच् वाsपि चक्राङ्को यत्र शिप्पति योजनानि कथा क्रीणि मन क्षेत्रं वसुन्धरे । (कृ म.) मधामृतमहार्णवु व्यासशास्त्रं तु सच्छास्त्रं मध्वशास्त्रं तथैव च । एतदनत्तु यच्छास्त्र मसति विदुर्बुधा ॥ 22 ॥ व्यासशास्त्रवु सच्छास्त्र; अदरन्तॆ मध्वशास्त्रवू सच्छास्त्रवे; उळिदॆल्ल शास्त्रगळु असच्छास्त्रगळु ऎन्दे बल्लवर मत (न त ाज्यसमं शास्त्रं). मध्वशास्त्रं परित्यज्य दुष्टशास्त्रं भजेद्यदि । कल्पवृक्षं परित्यज्य पिचुमन्दं भजेत् स वै(यथा) ॥ ६ ॥ मध्वशास्त्रवन्नु तॊरॆदु दुष्टशास्त्रवन्नु ओदुववनु, कल्प वृक्ष वन्नु तॊरॆदु बेविनमरवन्नु सेविसुववने सरि, मध्वशास्त्र प्रवा हि यकृतं ततृतं भवेत् । साधितो तेन मो वै योगिनामपि दुर्लभः मध्वशास्त्रवन्नु पाठ हेळुववनु माडिद्दॆल्ल सार्थक ; योगि गळिगू दॊरॆयद मोक्षवु अवनिगॆ दॊरॆयुवुदु. (योगाभ्यासक्किन्त मध्वशास्त्रद पाठप्रवचनगळु मिगिलु ऎन्दु भाव). मध्वशास्त्रं विना मुक्तिलाभावे च दीपवत् । अन्यशास्त्रण या मुक्तिर्विषसङ्क्तखाद्यवन् ॥ 20 ॥ मध्वशास्त्रवन्नु तॊरॆदु मोक्ष पडॆयुव यत्नवु ऎण्णॆयिल्लदॆ दीप उरिसुव व्यर्थ प्रयत्नवे सरि : इतरशास्त्रगळिन्द मुक्ति बयसुवुदु विष मॆत्तिद खाद्यवन्नु तिन्नुवन्तॆये सरि. मध्वशास्त्रण या मुक्ति क्षीरसम्पृर्कसर्पि(वाद्य)वत् । तस्मात् सर्वप्रयत्नन मध्वशास्त्रं भजेत् सुधीः ॥ ७१ ॥ मध्वशास्त्रदिन्द मुक्ति ऎम्बुदु हालिनॊन्दिगॆ बॆरॆत मृतविद्दन्तॆ; आद्दरिन्द विवेकियादवनु सर्व प्रयत्न दिन्दलू मध्वशास्त्रवन्ने प्रयत्नदिन्दलू भजिसबेकु. सर्वोत्तमो हरिर्नित्यं मध्वॆ जीवोत्तमोत्तमः । शेषादिसर्वजीवानां तत्तच्छक्ति प्रदायकः ॥ 29 ॥ श्रीहरियु सदा सर्वोत्तमनु ; श्रीमध्वरु जीवरल्लि उत्तमो इवरु ; इवरु शेषादि सकल जीवरिगू अवरवरिगॆ उचितवाद शक्ति यन्नु नीडिरुववरु. मध्वामृत तवार्णवॆ रुद्र शेषादिसजीवा मध्वशास्त्रं पुनः पुनः 1 शृन्ति सादरान्नित्यं तेन मुक्ति मवाप्नुयुः ॥ ७ ॥ रुद्र शेषादि सजीवरुगळु मध्वशास्त्रवन्नु आदरदिन्द मत्तॆ मत्तॆ नित्यवू श्रवण माडुवरु ; अदरिन्द मुक्तियन्नू साधिसुवरु. (स्वतः शेषदेवरु सनकादिगळ समेत श्रीमध्वर प्रवचनवन्नु केळलु आगमि सुत्तिद्द उल्लेख सुमध्वविजयदल्लिदॆ). वासुदेवाज्ञया तेsपि सदा मध्ववशे स्थिताः । मध्वदेवप्रतीपं तुं न कुर्वन्ति कदाचन ॥ 20 ॥ वासुदेवन आणतियन्तॆ अवरॆल्ल सदा मध्वर वशवर्तिगळागिरुवरु; अवरॆन्दू मध्वरिगॆ विरोधवन्नु माडुवुदे इल्ल. (श्रीमभक्तरिगॆ रुद्रादिदेवतॆगळ अनुग्रहवू लभिसुवुदु ऎन्दु भाव). गायन्त्यद्यापि वेदाश्च मध्वं नारायणाज्ञया । पुनरावर्तनं मध्व मातानां कुतः प्रभो ॥ 23 ॥ नारायणन आदेशदिन्द वेदगळू मध्वरन्नु हाडि हॊगळुत्तवॆ. (अन्तह) “मध्वरन्नु आश्रयिसिदवरिगॆ संसारक्कॆ मरळि बरुव प्रसक्तिय इरुवुदिल्ल.” (बळित्सासूक्त, पवमान मण्डल मॊदलाद वेदभागगळु श्री मध्वप्रतिपादकवॆम्बुदु प्राज्ञ सम्मतवे आगिदॆ). भारतीरमणो मध्वः सृष्टि स्थित्यन्तकारकः ! वासुदेवाज्ञया नित्यं दुष्ठानां प्राण घतक भारतीरमणनाद वायुवे आद श्री मध्वाचार्यरु श्रीकु याज्ञॆयिन्द (जगत्तिन) सृष्टि स्थिति नाशगळन्नु माडबल्ल समर्थरु ; अवरु सदा दुष्टर पालिगॆ प्राणघातकरू आगिरुवरु. *साङ्केत्यं पारिहास्यं वा भं हेलननव ना । श्रीमध्वनामग्रहणमशेषाघहरं विदुः ॥ 22 ॥ साङ्केत्य, परिहास, अवज्जि मॊदलाद याव निमित्तदिन्दले आगलि श्रीमध्वर हॆसरन्नु हेळुवुदु सकल पापगळ परिहारक्कॆ साधन (श्रीहरि नामवु तारकवागिरुवन्तॆ मध्वनामवू तारक ; इन्नॊब्बरन्नु हास्य
- साङ्केत्रं परिहास्यं * वा भं हेलनमेव व । वैकुण्ठनानग्रहणमशेषाघहरं विदुः । -भागवत(6/2/14) १४ मध्वामृतमहार्णव माडुव, निन्दिसुव याव कारणदिन्दले आगलि मध्वरन्नु भक्तियिन्द स्मरिसुवुदु ऎन्दरॆ सकल पापगळन्नु कळॆदुकॊळ्ळुवुदु ऎन्दे अर्थ). आत्म त्वा प्रथमं मध्वं वासुदेवं स्मरे यः । निष्पलं तु भवेत् तच्च वन्ध्यामैथुनं यथा मॊदलिगॆ मध्वरन्नु स्मरिसदॆ हरियन्नु स्मरिसुवुदु, बञ्जॆ स्त्रीय सङ्गदन्तॆ निरर्थक, वासुदेवं स्मारयित्वा मध्व देवं तु न स्मरेत् । तेन मुक्तिर्ही न भवेद् व्यथा कण्ठस्य शोषण ॥ ७८ ॥ ॥ 26 ॥ मध्व देवनन्नु स्मरिसदॆ बरी वासुदेवनन्नु स्मरिसुवुदरिन्द ऎन्दू मुक्तियु दॊरॆयदु ; अदु बरी कण्ठशोषणॆये सरि, तस्मान्म नामा हि सहितं नाम च स्मरेत् । नारायणस्य विप्रो हि तस्य मुक्तिर्भवेरुवव आद्दरिन्द विप्रनु मध्वर हॆसरिन समेतवागिये नारायणन नामवन्नु स्मरिसबेकु : अदरिन्द मुक्ति लभिसुवुदु खचित, मध्वा कल्प वृक्षस्य दूषका येतु मायिनः । तेषां वै भूषका ये तु तेsपि यान्त्यथ्रं तमः ॥ ८ ॥ मध्वरु कल्पवृक्ष : अवरन्नु दूषिसुव मायिगळन्नु प्रशंसिसुव वरू सह अन्धन्तमस्सिगॆ तॆरळुवरु. कायेन मनसा नाच श्रीमध्वगुरु मध्वराजस्य दूषकाः । तेषां वै भूषक (वाजा) ये सै तेऽपि यान्त्यधरं तमः मातु, मनस्सु मत्तु कृतिगळिन्द श्रीमध्वरन्नु निन्दिसुव जनरन्नु प्रतिभटिसद जनरॆल्ल तमस्सिगे तॆरळुवरु, मध्वाख्य कामधेनोश्च दूषक मायिगर्दधाः । तेषां दर्शन मात्रेण पातित्यं ज्ञानिनोsपि हि Il es a ll मध्वरु कामधेनु ; अवरन्नु दूषिसुव मायिगळु गर्दभरे सरि ; अन्तहवर दर्शनदिन्द ज्ञानिगळिगू पाहित्य तप्पिद्दल्ल. मध्वस्य द्वेषिणो विश्चण्डालादधाः स्मृताः । तेषां सम्भाषणस्पर्शौ वर्जयेच्च विचक्षण ॥ es । मध्वद्वेषिगळाद विप्ररु चण्डालरिगिन्तलू अधमरॆन्निसुवरु; विवेकि यादवनु अवरॊन्दिगॆ सम्भाषण मत्तु स्पर्श ऎरडन्नू तॊरॆयबेकु.मामृतमहार्णव मध्वस्य द्वेषिणोन्नं तु भुञ्जते य नराधमाः । अवलोक मुखं तेषामादित्यमवलोकयेत् ॥ cã !। मध्व द्वेषिगळ अन्नवन्नु तिन्नुववरु नराधमरु ; अवर मुख वन्नु नोडिदरॆ, सूर्यमण्डलवन्नु अवलोकिसबेकु, मध्वस्य द्वेषि द्रव्यं काङ्क्षन्ते ये नराधमाः । तेsपि यान्ति तमो घोरं नात्र कार्या विचारणा ८६ ॥ मध्वद्वेषिगळिन्द द्रव्यवन्नु अपेक्षिसुववरु नराधमरु ; अवर सह घोरवाद तपस्सिगॆ तॆरळुवरु ; संशयविल्ल. मध्वस्य द्वेषिण यस्तु याचते वै नराधमः । सद्यो भवति मूढाता ब्राह्मण्याळ च्युतो भवेत्॥ ८७ ॥ मध्वर द्वेषिगळन्नु बेडुववनू नराधमने सरि ; अवनु तक्षणवे मूढात्मनागुवनु ; ब्राह्मण्यरिन्द पतितनू आगुवनु. मध्वस्य द्वेषिणो एत्य न याचेत द्विजोत्तमः । सम्प्राप्त मरणे वासि अन्यथा नरकं प्रजेत् 11 66 11 मरण ऒदगिदरू सरि, मध्वर द्वेषिगळ बळि द्विजोत्तमनु ऎन्दू बेडकूडदु ; तप्पिदल्लि नरकवन्नु सेरबेकागुवुदु. “वरं स्वमातृगमनं वरं गोमांसभक्षणम् । वरं हत्या सुरापानं मध्वस्य द्वेषिनन्दनात् 1 € 1 स्वमातृगमन, गोमांसभक्षण, ब्रह्म हत्यॆ, मद्यपानगळु मध्व द्वेषिगॆ वन्दिसुवुदक्किन्त उत्तम. स ब्रह्मणा स गोष्ण सेनः स गुरुतिल्पगः । मित्रद्रोही स एव स्यानस्य द्वेष्य (षि भू) दूषकः ॥ ९० । मध्व द्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसदे ब्रह्महत्यॆ, गोहत्यॆ, कळ्ळतन, गुरुतल्प गमन, मित्रद्रोह मॊदलाद सकलपापगळन्नु माडिदवनेसरि, चण्डालोsपि न चण्डालो मातृगामि न दोषभाक् 1 चण्डालः स तु विश्ले मध्वस्य द्वेष्य(षिभू)दूषकः ॥९१॥ चण्डालनु चण्डालनल्ल ; मातृगामियू दोषियिल्ल : मध्व द्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसदवनु मॆच्चुववनु मात्र चण्डालने सरि,
- वरं स्वमातृगमनं वरं गोमांसभक्षणम् । वरं हत्ता सुरापानमे कादन्न भक्षणात् । आदरॆ -(..) मद्यान्न तमहार्णव स्वर्ण सेयि न वहि तथा द्रव्यापहारकः । मूढात्मा सतु वद्यो हि मध्वस्य द्वेषिभूषण(क)ः ॥ २ ॥ चिन्न कद्दवनन्नु कॊल्लबेकिल्ल ; हागॆये द्रव्य कद्दवनन्नु सह ; मध्वद्वेषिगळन्नु मॆच्चुव मूर्खनु मात्र वध्रने सरि, मध्वस्य द्वेषिणो नित्यं तमो यान्ति न संशयः । ततोSधिकं तमो यान्ति विप्राषामनिन्दका । ४३ ॥ मध्वर द्वेषिगळु तमस्सिगॆ होगुवुदु खचित ; अमगिन्तलू हॆच्चिन तमस्सिगॆ अवरन्नु प्रतिभटिसद विप्ररु तॆरळुवरु, पराङ्गनायां निरतो न व राजभिर्नरः । व भवति मूढात्मा श्रीमध्व द्वेषिभूषकः I fell राजरुगळु परनिरतरन्नु कॊल्लिसबेकिल्ल : आदरॆ मध्वदैषि गळन्नु हॊगळुव मूर्खनु मात्र अवरिन्द वध्यने सरि. यद्दिनं मध्व(हरि) सल्लापक पीयूषर्जितम् । तद्दिनं दुर्दिनं म मेघच्छन्न० न दुर्दिन ॥ * । मोडकविद दिन दुर्दिनवल्ल ; हरिमध्वसल्लापद कथॆय अमृत दिन्द दूराद दिनवे निजवाद दुर्दिन, यद्दिनं मध्वराजस्य द्वेषि दूषणवर्जितम् । तद्दिनं दुर्दिनं मनॆ मेघच्छन्न न दुर्दिन मध्वराजर द्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसद दिनवे दुर्दिन ; मोड कविद दिन दुर्दिनवल्ल किमत्र बहुनोन पुराणेषु स्मृतिष्टपि । मुक्तियोग्या मध्वभक्तास्तमो योग्यास्तु मायिनः ॥९७ हॆच्चेनु ; “मध्वभक्तरॆल्ल मुक्तियोग्यरु ; मायिगळॆल्ल तमो योग्यरु” ऎन्दे स्मृतिगळु मत्तु पुराणगळु सारिवॆ. 1 अन्धन्तमः प्रविशन्ति विद्यामुपासते । ततो भूय इव ते तमो य उ विद्यानां रताः ।
- मध्वरायर स्मरणॆ माडदव धरॆयॊळगॆ इद्दरेनु इल्लदिद्दरेने ? ईशावास्कोपनिषत -श्रीविजयदासरु मध्वामृतमहार्णव- १७ II € es ॥ विद्यारम्भे विवाहे च कृत्यारम्भे तथैव च । राजद्दारे सभामध्वॆ प्राज्ञं मध्वं च संस्कृरे विद्यारम्भ, विवाह, कृषिय आरम्भ, राजदर्शन सभाकलाप हीगॆ सकलकार्यगळल्लू पूर्णप्रज्ञराद मध्वरन्नु स्मरिसलेबेकु. कदाचिन्मभक्तस्य पातकं(स्तु) घटकुरु)ते यदि । यमस्तं नेक्षितुं शक्तः श्रीमध्वगुरुशासनात् मध्वभक्तनिन्द ऒन्दु वेळॆ अपचार घटिसिदरू, यमनु अवरन्नु नोडलु शक्तनागलार : हागॆन्दे मध्वशासनविदॆ. मध्वराजं समाश्रित्य तिन्ति यवपूर्वकः । अतस्तं नेक्षितुं शक्ताः क्रूरा यमभट अपि 11 000 II यमने मॊदलादवरु मध्वराजरन्नु आश्रयिसिये जीविसि रुवरु ; आद्दरिन्द अवरागलि क्रूरिगळाद यमभटरागलि मध्वभक्त रन्नु नोडलू शक्तरागलाररु. मध्वशास्त्रविदो विप्रा यं यं पश्यन्ति चक्षु षा । तं तं शुद्धं निजानीयानात्र कार्या विचारणा ॥ १०१ ॥ मध्वशास्त्रबल्ल विप्ररु कण्णिन्द नोडिद्दॆल्लवन्नु परिशुद्ध’ ऎन्दु परिगणिसबेकु ; ई बग्गॆ सन्देहवे बेड. ‘नित्योत्सवो भवेत् तेषां नित्यश्रीर्नित्यमङ्गलम् । येषां हृदिस्को भगवान् मध्वः पापौघनाशनः ॥ १०२ ॥ पापराशियन्नु कळॆयबल्ल पूर्णवाद गुणगळिन्द तुम्बिरुव श्रीमध्वरु यार हृदयदल्लि नॆलॆसिरुवरो अवरिगॆल्ल नित्योत्सव, नित्यश्री, मत्तु नित्य मङ्गलगळु खचित, मध्वभक्तं तु संस्कृत्य नरका जनाः प्रभो । याम्यं च नरकं त्यक्त मोक्षमार्गमवाप्पुयुः ॥१०। मध्वभक्तरन्नु स्मरिसिदरॆ नरकदिन्द बिडुगडॆयु साध्य; नरकवन्नु तप्पिसिकॊळ्ळुवुदरॊन्दिगॆ मोक्षवन्नू अन्तहवरु पडॆदुकॊळ्ळुवरु. 1 गोपीचन्दन लिप्ताङ्गो यं यं पश्यति चक्षुषा । तं तं शुद्धं विजानीयन्नात्र कार्या विचारणा । - (कृ.मु.) 2 नित्योत्सवो भवेत् तेषां नित्यश्रीर्नित्यमङ्गलम् । यवां हृदिस्को भगवान् मङ्गलायतनो हरिः ॥ 3 मधामृतमहार्णव ये जना मारुतं मं सेवन्ते मोक्षकामुकः । ते जनाः प्राप्पुवन्तेव मध्वराजस्य शासनात् वायुदेवर अवतारराद गळागि अवर आदेशदन्तॆ मोक्षवन्ने लोकस्य सद्गुरुं मध्वं ये तान् नरान् श्वानवन् बद्धा 11 १०४ ॥ श्रीमध्वरन्नु सेविसुववरॆल्ल ज्ञानि पडॆयुवरु. द्विषन्ति नराधमाः । प्रहरेच्च विचक्षण loo५ ॥ विश्वक्कॆ सद्गुरुवाद मध्वरन्नु द्वेषिसुव नराधमरन्नु ज्ञानि गळु नायिगळन्तॆ कट्टि ऒदॆयुवरु. 1 यन्नरं मध्वराजन्नु न कृष्णाति हरिप्रियः । तं नरं नृहरिः साक्षान्न च कृष्णा ति(हि) वालिव हरिप्रियराद मध्वराजरु स्वीकरिसद जनरन्नु स्वीकरिसलारनु ; हनुमन्तनु तॊरॆद वालियन्नु तॊरॆयलिल्लवॆ ? दुष्टकं च नरं मध्वः स्वीकरोति यदा गुरुः । सुग्रीवनिव तं श्रीशः स्वीकरोति न संशयः ॥ १०६ ॥ श्रीहरियु सह रामदेवरु गुरुगळाद मध्वराजरु स्वीकरिसुव नरनन्नु सुग्रीवनन्नु हेगो हागॆ श्रीहरियु स्वीकरिसुवनु ; संशयवे इल्ल. 1 हनुमन नम्बद वालियु बिद्द । हनुमन नम्बिद सुग्रीवनु गॆद्द 11 2 देsपि यत्र पवनोत्र हरियतोsस तव वायुरित वेद वचु प्रसिद्धवम् । कस्मिन् वहन्ति तव हि सवतारे तस स मारुतिकृते रवि५१ ररक्ष । एवं ई कृष्ण तनुरर्जु नमस्करक्षण भीमार्थमेव तदं रविजं नित्य । पूर्व ओ मारुतिवास रवेः सुतोsयं तेना वालिनमन् रघु सः प्रतीपवन् 1 एवं सुराशॆ पवन वशे यतोsतः तु परत्र च शक्रनु 1 सुग्रीवन सर्व श्रित हनुमतदनुग्रहाय तत्रागमुद्र घट पतिः सह लक्षणेन ० -श्रीपुरन्दरदासरु -II.HD.ZI.D. 5/46-48 मध्वामृतमहार्णव उदा तु नरं यं वै मध्वॆ हि जगतां गुरुः । उदात्ते तं हरिरसि दुर्जनं भक्तवत्सलः OF ॥ १०८ ॥ मूरुलोकद गुरुगळाद श्रीमध्वरु यावनन्नु उपेक्षिसु वरो अन्तहवनन्नु भक्तवत्सलनाद श्रीहरियु सह उपेक्षिसुवनु, यो दृष्टि हरिप्रेष्ठं श्रीमध्वं दुष्ट भीषणम् । स हरेर्न प्रियो रुद्रदेवादेश्च पतत्यध ॥ 300 ॥ नरहरिगॆ अत्यन्त प्रियराद दुष्टरिगॆ भयङ्करराद श्रीमध्वरन्नु द्वेषिसुव कपटियु श्रीहरिगागलि,रुद्रादिदेवतॆगळिगागलि प्रियनागनु. शेषादिभो वरं मध्वमुदा यो नरः सदा । स मध्वमो नरो श्रेयस्वस्य मिश्रफलं भवेत् ॥ 000 ॥ शेषादिदेवतॆगळिगिन्त उत्तमराद श्रीमध्वरन्नु उपेक्षिसुव नरनु मध्वमनु ; अवनिगॆ दॊरॆयुवुदु मिश्रफलवाद नित्य संसारवे आगिदॆ. यो भजेत् सततं भक्ता मध्वराजं च सद्दुरुम् । स केशवप्रियो भः वैकुण्ठे मॊद(भासते ते सदा १११ सद्गुरुवाद मध्वराजरन्नु भक्तियिन्द सतत भजिसुववनु श्री केशवनिगॆ प्रिय भक्तनॆन्निसि सदा वैकुण्ठदल्लि आनन्दिसुवनु. *व्यासदेवस्य शिष्य हि मध्वॆ नानु मरुत् प्रभुः । तस्मात् स एव वं हि सर्वदा(ढाशुभ कमिच्छता ॥ मध्वरॆम्ब महाप्रभुगळु श्रीवेदव्यासर शिष्यरु ; आद्दरिन्द ऒळितन्नु बयसुववरु सदा अवरन्ने वन्दिसबेकु ; मध्वद्वेषि सङ्करो हि तस्मिन् वै स्नेहान् नरः ॥ स्नेहवानपि तप्पन्धि मध्वद्वेषि स निश्चयः ॥ १३ ॥ सङ्करनु मध्वदेषि ; अवनल्लि स्नेहहॊन्दिद नरनु सह मध्व द्वेषिये ऎन्निसुवनु. मध्वस्य लाञ्छनं हित्वा लाञ्छनं सङ्करस्य हि । बिभ्राणो वै स मूढात्मा मध्वद्वेषी स (वि)निश्चयः ॥१oll
- सर्वदेवोत्तमो वायुन्त ज्ञानान्न टापरवम् । प्रियव, हरेः किञ्चित् तथा वायोर्दरेवि -इति पाडु । (भागवततात्पर्य) २० मद्यान्न तमहार्णव मध्वर लाञ्छनवन्नु तॊरॆदु सङ्करन लाञ्छनवन्नु धरिसुववनु मूढात्मवॆन्निसुवनु ; अवनु निश्चितवागियु मध्वद्वेषिये सरि. जलस्य स्नानमात्रेण न तुष्यति जनार्दनः । तुष्टो भवति लक्ष्मीशः श्रीमद्वेषिदूषणात् ॥ ११५ ॥ नीरिनल्लि मिन्द मात्रक्कॆ श्रीहरियु प्रीतनागलारनु ; अवनु नित्य प्रीतनागुवुदु श्रीमध्व द्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसिदागले. मध्वच्छिष्टं सदा भोज्यं हरेशाज्ञानुसारतः । तस्मान्मध्वान महते दद्यादन्न विचक्षणः 11 ooe ॥ श्री मध्वर नैवेद्यवन्नु सदा स्वीकरिसबेकु. हागॆन्दे श्रीहरिय आदेश उण्टु : ; अन्तह महानुभावराद श्रीमध्वरिगॆ अन्नवन्नु समर्पिसबेकु, सर्वभूतात्मभूताय मध्वायामिततेजसे । देयं शान्ताय पूर्णाय दत्तस्यानन्तच्छतॆ एनु माडिद्दू अनन्तवागबेकु ऎन्दु बयसुववनु, सर्वप्राणि गळिगू अन्तर्यामिगळू, ऒडॆदरू, अपार तेजस्विगळू, प्रशान्तरू, पूर्णरू आद श्रीमध्वरिगे (श्रीमध्वर मूलकवे अदन्नु श्रीहरिगॆ) समर्पिसबेकु, मध्वस्य द्वेषिणं दृष्टा कराभ्यां नम इत्यपि । ब्रुवाणस्य कर् छत्ता सिन्धुमध्वॆ विनिक्षिपेत् Il oos II श्री मध्वद्वेषिगळन्नु कण्डु कैजोडिसि नमस्कारवॆन्नुववन कैगळन्नु कत्तरिसि सागरद मध्वॆ ऎसॆयबेकु, अन्नस्य दानमात्रेण न तुष्यति जगत्पभुः । तुळ्ळो भवति सर्वशः श्रीमध्वद्वेषिदू पात् ॥ 00€ ॥ तनगॆ अन्नवन्नु समर्पिसिद मात्रक्कॆ श्रीहरियु प्रीतनागलारनु; सर्वेशनाद अवनु मॆच्चुवुदु श्रीमद्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसिदागले. वेश्यालये वसे प्रॊ हिंसकस्य गृहेsपि ना । न वसन्मध्व तत्त्वज्ञः श्रीमध्वद्वेषिसनि ॥ 06 ॥ मध्वतत्त्ववन्नु बल्ल विप्रनु वेश्यय मनॆयल्लि बेकादरू इरबहुदु ; कटुकन मनॆयल्लि बेकादरू वासिसबहुदु ; आदरॆ श्रीमध्वर द्वेषिगळ मनॆयल्लि मात्र ऎन्दू नॆलॆसबारदु (देश द्रोहिय मनॆयल्लि वासिसुववनु सह देशद्रोहि ऎन्निसुवन्तॆ ऎन्दु भाव). मध्वामृतमहार्णव एतच्छामनादृत्य तम्म हेषु वसेरि यः । मध्वद्वेषि सदा भूत्वा तमो विशः स ध्रुवम् 1 १२१ ॥ ई शास्त्रवन्नु उपेक्षिसि, अन्तहवर मनॆगळल्लि वासिसुववनु सदा मध्वद्वेषि ऎन्निसुवनु ; कॊनॆगॆ तमस्सन्ने निश्चितवागि हॊन्दुवनु, नापीकूपताकादि श्रीमध्व द्वेषिनिर्मितम् । जलादि तत्तु न ग्राह्यं नरकप्राप्ति हेळुतः ॥ 699 ॥ श्रीमध्व द्वेषिगळिन्द निर्मितवाद बावि कॆरॆ मॊदलाद यावुदन्नु मध्वभक्तनु सेविसबारदु ; अवरु कॊडुव नीरन्नू स्वीकरिसबारदु ; हागॆ स्वीकरिसिदल्लि नरक प्राप्तियु खचित मध्वप्रियो यदा विप्रो यहं प्रविशेद् विभो । तहेषु सदा प्राज्ञाः कुर्यात् स्वस्थयनं सदा॥१२३॥ मध्वप्रियनाद विप्रनु यार मनॆगळन्नु प्रवेशिसुवनो प्राज्ञनादवनु आ मनॆगळल्लि मङ्गलवु नॆलॆसितॆन्दे भाविसबेकु. कन्याया दानमात्रेण न तुति जनार्दनः । तस्मात् तुष्यति गोविन्दः श्रीमध्वद्वेषिदूषात् ॥ १२४ ॥ कन्यादान मात्रदिन्दले श्रीहरियु तृप्तनागलारनु : श्रीमध्व रन्नु द्वेषिसुव जनगळन्नु प्रतिभटिसिदागले अवनु तुष्टनागुवनु, द्रव्यस्य दानमात्रेण न तुष्यति जनार्दनः । तुष्टो भवति मध्वॆशः श्रीमध्वद्वेषिदूषणात् ॥ $860 ॥ द्रव्यवन्नु दान माडिद्दरिन्दले श्रीहरियु प्रीतनागनु : मध्वशनाद अवनु प्रीतनागुवुदु मद्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसि दागले, (द्रव्यदानादिगळिगिन्तलू तत्त्व दीक्षॆ दॊड्डदु ऎन्दु भाव.) पुराणपठना(श्रवणादेव न तुष्यति जनार्दनः । तस्मात् तुष्यति श्रीकृष्णः श्रीमद्वेषिदूषणात् ॥ १२६ ॥ पुराणपठन मात्रदिन्द श्रीहरियु प्रसन्ननागनु ; अवनु प्रसन्न नागुवुदु श्रीमद्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसिदागले. किमत्र बहुन श्रीमद्वेषिदूषकात् । विना न कर्म फलदं सत्यं सत्यं न संशयः 11 age 11 हॆच्चेनु ? श्रीमद्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसदवन याव कर्मवू फलप्रदवागुवुदे इल्ल ; इदु सत्य सत्य ; संशयविल्ल. मध्वामृतमहार्णव मध्वशर्ध्वपुण्ड्रादिरहितो ब्राह्मणाधमः । मध्वद्वेषीति विजेयः चण्डाल इति चोच्यते ॥ १२८ ॥ मध्वशास्त्र, ऊध्रपुण्ड्रगळन्नु तॊरॆद ब्राह्मणाधमनन्नु मध्वद्वेषि ऎन्दे तिळियबेकु, अवनु चण्डाल ऎन्निसुवनु. जप्तं दत्तं हुतं स्वातं तथा पूजा कृता हरेः । व्यर्थ० भवति तत्सर्वं श्रीमध्व द्वेषिनन्दनात् ॥ 360 ॥। जप, दान, स्नान, श्रीहरिगॆ सल्लिसिद पूजॆ मॊदलाद सकलवू श्रीमध्वद्वेषिगळिगॆ वन्दिसिदाग व्यर्थवॆन्निसुववु. प्रातः स्नानं तथा यज्ञं विप्रादेर्भोजनं तथा । व्यर्थ० भवति तत्सर्व० श्रीमध्वद्वेषिवन्दनात् ॥ १३ ॥ नित्यद प्रातः स्नान, यज्ञ, ब्राह्मणादिगळिगॆ माडिसिद भोजन ई ऎल्लवू श्रीमध्वद्वेषिगळिगॆ नमस्करिसिदाग व्यर्थवॆन्निसुववु. प्रातः स्नानेन किं तस्य पिनाकिन्या च तस्य किम्स् । जिह्वाग्रे वर्तते यस्य श्रीमध्वद्वेषिदूपण ॥ १३ ॥ श्रीमध्वरन्नु द्वेषिसुव जनगळन्नु मातिनिन्द प्रतिभटिसुववनिगू प्रातः स्नानवेतक्कॆ? पिनाकिनी स्नानवादरू एतक्कॆ ? मदूषकरन्नु प्रतिभटिसुवुदु तीर्थस्नानक्किन्तलू मिगिलु ऎन्दु भाव). वेदस्य पठनं सेवा देवदेवस्य चक्रिणः । व्यर्थ० भवति मूढस्य श्रीमध्वद्वेषिनन्दना वेदपाठ, देवदेवनाद श्रीहरिय सेवॆगळु सह गळन्नु प्रतिभटिसदवन पालिगॆ व्यर्थवे सरि. भूदानं स्वर्णदानं च गवां दानं तथैव च । व्यर्थ० भवति तत् सर्व० श्रीमध्व द्वेषिनन्दनात् ॥ १२ ॥ श्रीमद्वेषि ॥ १३ ॥ श्रीमध्वर द्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसदवनु माडुव भूदान, स्वर्ण दान, गोदान मॊलाद सकल दानगळू व्यर्थवॆन्निसुववु. छत्रदानं शिलादानं विद्यादानं तथैव च । व्यर्थ० भवति तत् सर्व० श्रीमध्वद्वेषिनन्दनात् ॥ १३४ ॥ छत्रदान, शिलादान, विद्यादान मॊदलाद सर्ववू श्रीमध्व द्वेषिगळिगॆ वन्दिसिदाग व्यर्थवागुववु. मध्वामृतमहार्णव किमत्र बहुनोन यत् कर्म जनैः कृतम् । व्यर्थ० भवति तत्सर्व० श्रीमध्व द्वेषिनन्दनात् ॥ १५ ॥ हॆच्चेनु ? श्री मध्वद्वेषिगळिगॆ वन्दिसुववनु माडुव कर्मगळॆल्लवू व्यर्थवॆन्दे करॆसुवुवु. (अयोग्यरिगॆ वन्दिसुवुदु महापाप ऎन्दु भाव). ‘सत्यं सत्यं पुनः सत्य मुद्धत्य भुजमुच्यते । न कर्तव्यं न कर्तव्यं श्रीमद्ध द्वेषिनन्दन Iloge ॥ सत्य, सत्य, सत्य ऎम्बुदागि तोळॆ हेळुवॆनु ; श्री मध्वद्वेषि गळिगॆ वन्दिसि कूडदु : वन्दिसडदु. एतत् सर्वनादृत्य श्रीमध्व द्वेषिनन्दनं । करोति मर्त्तॊ मूढात्मा तमो विशति स ध्रुवं ॥ १३७ ॥ इदॆल्लवन्नु कडॆगणिसि श्री मध्वद्वेषिगळिगॆ वन्दिसुव मूढात्मनु निश्चितवागि तमस्सन्ने हॊन्दुवनु, 2न भोक्तव्यं न भोक्तव्यं श्रीमध्वद्वेषिसन्मनि । सम्प्राप्त मरणे वापि ह्यन्यथा नरकं व्रजेत् Il cas । श्रीमध्वद्वेषिगळ मन्दिरदल्लि प्राण होदरू सरि, भोजन माडकूडदु ; हागॆ माडिदल्लि नरकवन्ने हॊन्दुवनु. अपं ना सुप ना तदन्न नैव पूजयेत् । मध्व कुष्यति सर्वज्ञः तेन याति तमो ध्रुवम् ॥१३९ मध्वद्वेषिगळिन्द बेयद अथवा बॆन्द ऎन्तहुदे आहारवन्नू स्वीकरिस कूडदु, हागॆ स्वीकरिसिदल्लि सर्वज्ञराद अवरु कोपिसि कॊळ्ळुवरु ; अदरिन्द खचितवागि तमस्यॆ आगुवुदु. जं दत्तं हुतं स्वातं तथा अर्चादिपूर्वकम् । व्यर्थ० भवति तत् सर्व श्रीमद्वेषिभाषणात् 1 सत्यं सत्यं पुनः सत्य मुद्द वेद शास्तात् परं नास्ति न दैव भुजमुच्यते । केशवात् परम् । 2 न भोक्तव्यं न भोक्तव्यं सम्प्राप्त सन्द्या मरण वापि हैथानरकं व्रजेत् । हरिवासरे : llovo li
- (* 2.) मध्वामृतनादु जप, दान, होम, स्नान मत्तु अर्चन मॊदलाद सकलवू श्री मध्वद्वेषिगळॊन्दिगॆ मातनाडिदरॆ व्यर्थवॆन्निसुत्तदॆ. *ज्ञानं महा सन्ध्या स्वाध्यायदिसमस्तकम् । व्यर्थं भवति विप्रेन्द्र श्रीमध्व द्वेषिभोजनात् Novo H ज्ञान, सोम, सन्ध्यावन्दन स्वाध्याय (ब्रह्मयज्ञ मॊदलाद समस्तवू ऎलै विप्रोत्तमने ! श्रीमध्वषिगळिगॆ भोजनवित्तरॆ, (अथवा श्री मध्वद्वेषिगळिन्द भोजन स्वीकरिसिदरॆ) व्यर्थवागुत्तवॆ. अन्नद सुधितं पाक्रमि) वाक्यबलद्दियः । अन्नं ददाति श्रीमध्वदेने तायत- क्रिमि 1 11093 “हसिदवनिगॆ अशनवीयबेकु” ऎम्ब वाक्यवन्नु आधरिसि (अदन्नु सरियागि अर्थ माडिकॊळ्ळदॆ) श्रीमध्वद्वेषिगॆ अन्ननीयुववनु क्रिमि यागि हुट्टुवनु, यथा यथा श्रीमद्वेषिध! प्रजायते । तथ तथा वै श्रीमध्वस्तु ष्टू भवति भूमिप ऎलै भूपाल ! मध्व द्वेषिगळ मेलॆ हॆच्चु हॆच्चु क्रोश गॊळ्ळुत्त होदन्तॆल्ल श्री मध्वरु अवन मेलॆ प्रसन्नरागुत्त होगु यथा यथा वै श्रीमध्व कृषिरागः प्रजायते । तथा तथा वै लतः कुद्रत्यत्र न संशयः श्रीमध्वगळ मेलॆ ऒलवु बॆळॆयुत्त होदन्तॆ, श्रीहुदु कोप हॆच्चुत्त होगुवुदु, चण्डालं वा प्रकेट् क्यापि स्मानं वा स्पृशेत् क्वचित् । न केदधमं दुष्टं चण्डालं मध्वदूषकम् ॥ १४ । चण्डालनन्नु बेकिद्दरू मुट्टबहुदु ; स्मशानवन्नु बेकादरू मुट्टबहुदु ; आदरॆ श्रीमदूषकनाद दुष्ट चण्डालनन्नु मात्र स्पर्शिसले कूडदु. व्यर्थ आवनि तत्वर्वचन्द्रं दिसा कृतम् । 1 यथा था विष्णु) त कथा कृत गः पत्र । ई यथा मं प्रवन्त तान्त्रव भकाकन् KO.मध्वामृतरुहाव के श्वानं वा गर्दभं नाःहि विप्रसत्तमः । ॥ १४६ ॥ मुट्टबहुदु ; आदरॆ न “केदधमं दुष्टं चण्डालं मधदूषकम् विप्रोत्तमनु नायि कत्तॆगळन्नादरू मध्वदूषकनाद दुष्ट चण्डालनन्नु मात्र स्पर्शिसले कूडदु. कुक्कुटं वा स्पृशेत् क्यापि वराहं वा शेश् कृक् । न ओकेदधमं दुष्टं पतितं मदूकवन् ॥ 740 ॥ ऎन्दादरॊम्मॆ (अनिवार्यवागि) कोळियन्नागलि, हन्दियन्नागलि मुट्टिदरू तप्पिल्ल ; मध्वदूषकनाद दुष्टनन्नु, पतितनन्नु मात्र स्पर्शिसले कूडदु. मध्वस्य द्वेषिणं दुष्ट न प्रशे स्मरेदपि । ज्ञानकोानतो पापि न दद्यादन्न सञ्चय ॥ १४८ ॥ मध्वद्वेषियाद दुष्टनन्नु स्पर्शिसलू कूडदु ; स्मरिसलू कूडदु ; तिळिदो तिळियदयो अन्थवनिगॆ अन्नवन्नु नीडलू कूडिदु, भक्ता वा यदि वम्भा श्रीमध्व दृष्टिणं सरु । नम इव यो ब्रूयात् तन्धं विरति मू१४॥ भक्तियिन्दागलि, भक्तियिल्लदलॆ आगलि, श्रीमध्व पिगॆ नमस्कार ऎन्दु नुडियुव नरनु अन्धन्तमस्सन्नु खचितवागि हॊन्दुवनु. शूद्रालये वसीमान् चण्डालस्य कृतु ना । न वनेश् कात्रतज्ञ श्रीमध्व हिम्म ॥ ono ॥ बुद्धिवन्तनु शूद्रमन्दिरदल्लागली, चण्डालर गृहगळल्लागली वासिसबहुदु ; आदरॆ शास्त्र तत्त्ववन्नु बल्लवनु श्रीमद्वेषिगळ मनॆ यल्लि ऎन्दू वासिसकूडदु, स्मकने वा वसे प्रः अन्त्यजनां गृजेनु ना । न वसेाप्रतज्ञ श्रीमध्व द्वेषिसन्म विद्रनु स्मशानदल्लादरू अन्त्यजर मनॆयल्लादरू बेकिद्दरॆ वासिसबहुदु ; आदरॆ शास्त्रतत्त्ववन्नु बल्लवनु श्रीमद्वेषिगळ मनॆ दल्लि मात्र वास कूडदु, म ञ्च देशःशु न वसेरिष्टुतज्ञ श्रीमध्वद्वेषिसद्दिनि वापि वके विप्रसक्तमः । मामृतमहार्णवु विप्रोत्तमनु अनिवार्यवादल्लि मेञ्च्छदेशदल्लागलि,अशुचिस्थळ दल्लागली बेकादरू वासिसबहुदु. आदरॆ विष्णु तत्त्ववन्नु तिळिदवनु श्रीमध्वद्वेषिय मनॆयल्लि वासिसकूडदु, देवालये वसेद्विप्रॊ र वा वसेत् सुधीः । न वसेत् मुक्तिकामश्चत् श्रीमध्व द्वेषिसनि ॥ १३ ॥ विवेकियाद विप्रनु देवालयदल्लागलि, अरण्यदल्लागलि, वासिस बहुदु ; मोक्ष बयसुववनु श्रीमद्वेषिय मनॆयल्लि मात्र वासिसकूडदु. चण्डालपतितादीनावन्नं दद्यात् कदाचन । न दद्यात् विष्णुभक्तश्चित् श्रीमध्वद्वेषिणो नरः ॥ १४ ॥ विष्णुभक्तनु चण्डाल, पतित मॊदलादवरिगू अन्न नीडबहुदु ; आदरॆ श्रीमद्वेषिगॆ मात्र ऎन्दू अन्न नीडकूडदु. मध्वद्वेषि यदा विप्रो यहान् प्रविशेद्यना । तम्महेषु महाप्राज्ञः कुर्यात् स्वस्थ यनं सदा१५५॥ मद्देषियु प्रवेशिसिद गृहवन्नु प्राज्ञनादनन्नु स्वस्तिवाचन माडि शुद्ध माडिसबेकु. सर्वदेवमयो विप्रः सर्वॆषामेव जीवनवम् । सर्वॆं प्राणभूतश्च नारायणवशे स्थितः ब्राह्मणनु सर्वदेवतॆगळ सन्निधियन्नु हॊन्दिरुवववनु; सर्वरिगू बदुकिगॆ नॆरवागुववनु ; ऎल्लरिगू प्राणदन्तिरुववनु ; सदा रामणन मरदल्लिरुवनॆन्दु तिळिदवनू आगिरुवनु. मध्वभक्ति यदा विप्रो मायिभिस्तु पराजितः । तदा प्राज्ञः कुलीनश्चद्राजोदासीनतां व्रजेत् ॥ १५७ ॥ मभक्तनाद विप्रनु मायिगळिन्द पराजितनादरॆ, आग प्राज्ञनू, सत्तु प्रसूतनू आद राजनु उदासीननागिरबेकु, यदा मायि दुर्मतज्यो मध्वभक्कॆ पराजितः । राजा काकाङ्कितं कृष्णा ग्रामाद हिर्विनिःसृजेत् ॥ १५८ ॥ दुर्मतवन्नु बल्ल मायियु मध्वभक्तरिन्द पराजितनादल्लि, अन्तहवनन्नु राजनु तलॆ बोळिसि ऊरिनिन्द गडी पारु माडबेकु. मध्वामृतमहार्णव । चण्डालपतितृ साकं न निषिद्दं तु भोजननम् । श्रीमद्वेषिभिः साकं निषिद्धं भोजनं स्मृतवम् ॥ १५९ ॥ चण्डाल पतितरॊन्दिगॆ भोजन अष्टु निषिद्धवल्ल ! आदरॆ मध्व द्वेषिगळॊन्दिगॆ कुळितु तिन्नुवुदु मात्र तुम्बा निषिद्दवे सरि. e न गन्तव्यं मायिनं तु गृहमध्वॆ कदाचन । विशेद्यदि स मूढात्मा गङ्गास्नानेन शुद्ध ति ຕ ॥ १६० ॥ मायिगळ मनॆयॊळक्कॆ ऎन्दू प्रवेशिसकूडदॆ ; हागॆ प्रवेशिसि दल्लि अन्तह मूर्खनु शुद्धनागलु गङ्गस्नानवन्ने माडबेकागुत्तदॆ. ये मध्वशास्त्रनिरताः श्रीमध्वद्वेषिनिन्दका । मध्वशास्त्र प्रवकारो न ई यान्ति यमालय॥ १६१ मध्वशास्त्रदल्लि आसक्तरादवरू, श्रीमध्वद्वेषिगळन्नु प्रतिभटिसुव वर मत्तु मध्वशास्त्रवन्नु प्रवचन माडुववरू आदवरु ऎन्दू यमलोकक्कॆ तॆरळुवुदे इल्ल. मुळ्ळाविह च संसारे जीवानां च परस्पर । जानन्ति भेद इत्येव न ई यान्ति यमालयम् ॥ १६२ ॥ मुक्तियल्ल, ईगिन संसारदल्लि जीवरिगॆ परस्पर भेदविरुवुदु ऎन्दु तिळियुववरु यमलोकक्कॆ तॆरळुवुदिल्ल (पञ्चभेद ज्ञानदिन्द नरक परिहार ऎन्दु भाव). ये मध्वस्मरणे सक्ताः सदा तजने रताः । मध्वदासस्य दासा ये न ते यान्ति यमालयम् ॥१६॥ श्रीमध्व स्मरणॆयल्लि निरतरादवरु, अवर पूजनदल्लि आसक्तरादवरु, मध्वदासरिगॆ दासरादवरु ऎन्दू यमलोकक्कॆ होगलाररु. हत्ता त्ववैष्णव विक्रं प्रायश्चित्तं न कारयेत् । तेन तुष्यति मध्वॆशः प्रायश्चित्तं तु निष्पलवन् ॥ oav ॥ दैवद्रोहियाद विप्रनन्नु कॊन्दल्लि प्रायश्चित्त माडिकॊळ्ळ बेकागिल्ल; अदरिन्द मध्वशनाद हरियु प्रसन्ननागुवनु प्रायश्चित्तवु मात्र निरर्थक, मध्वामृतमहार्णव अवैष्णव हस्तात् तु दिव्यदेशागतं प्रभो । तीर्थनिर्माल्य पूर्वं तु वर्जयेच्च विचक्षणः ॥ १६५ ॥ वैष्णवनु तन्दुकॊडुव तीर्थ, निर्माल्य, प्रसाद मॊदलादवु गळु, अवु पुण्यक्षेत्रक्कॆ सेरिद्दरू सह विवेकियु तॊरॆयबेकु. 1 अवैष्णवस्य विप्रस्य सेवना जीवनं यदा । चण्डालपतितादीनां वया जीवनं वरम भगवद्वेषियाद विप्रनन्नु सेविसि बदुकुवुदक्किन्त, चण्डाल पतित मॊदलादवरन्नु सेविसि बदुकुवुदु मेलु, अर्थनादमिमं सर्वं पुराणमिति यो वदेत् । नरके पच्यते घोरे यावदिन्द्राश्चतुर्दश ॥ 022 ॥ ई पुराण वाक्यगळन्नु अर्थवादवॆन्दु कडॆगणिसुववनु हदिनाल्कु इन्द्रर आळ्विकॆय कालदष्टु दीर्घकाल घोर नरकदल्लि बेयुवनु. ॥ इति श्री मन्नारायणपण्डिताचार्य विरचितः ‘मध्वामृतमहार्णवः ॥ 2 । श्री कृष्णार्पणमस्तु ॥ समर्पितं मया भवेत् सुमध्वसुत्त वाणिना । रमारमेशवादयोः प्रभञ्जनाभिधायज 4 इन्तहदे श्लोक पञ्चरात्रान्तर्गतवाद श्रीनिवासमाहात्मियल्लि इदॆ. कॆलवु हस्त प्रतिगळल्लि ई कॆळगिन श्लोकगळु सह उण्टु : मध्व द्वेषिणं दृष्टा वाचा रु नव इत्यपि । बाणस्य हि च जॆस्कां हि फत्वा सूर्य० विलोकयेत् ॥ मधस्य द्वेषिणो पप्पा मनसा नन इत्यपि । बवणस्य तु कण्ठं तु अत्वा मोदे सज्जनः ॥ दीपदानं रूप्यदानवन्नदानं तथैव च । व्यर्थ० भवति तत्सर्व श्रीमध्वद्वेषिवन्दनात् ।