विश्वास-प्रस्तुतिः
अथ सीमन्तः ।
चतुर्थे षष्ठे ऽष्टमे वा मासि प्राग् वा प्रसवात् पुन्नक्षत्रे भर्ता देशकालौ सङ्कीर्त्य,
ममास्यां भार्यायां जनिष्यमाणसर्वगर्भाणां बीजगर्भसमुद्भवैनोनिरसनद्वारा प्रतिगर्भं संस्कारातिशयद्वारा श्रीपरमेश्वरप्रीत्यर्थं सीमन्तोन्नयनं करिष्ये ।
इत्य् उक्त्वा तदङ्गतया गणेशपूजापुण्याहवाचनमातृकापूजानान्दीश्राद्धानि कृत्वालङ्कृतो नववस्त्रधरो दूर्वारसं भार्यादक्षिणनासायाम् । अग्नये नमः । राज्ञे वरुणाय नमः । इति सिञ्चेत् । ततस् त्रिःशुक्लां [९०] शललीं कुशत्रययुताम् उदुम्बरफलगुच्छयुताम् आदाय पश्चात् स्थित्वा । प्रजापतये नम इति भ्रूमध्याद् आरभ्य मूर्ध्नो द्वेधा केशान् कृत्वा त्रिः सीमन्तं कुर्यात् । ततो नीराज्य तदुत्सङ्गे फललड्डुकादि दत्वा विप्रेभ्यो दशामान्नानि दक्षिणां च दद्यात् । नारदः ।
विप्रक्षत्रिययोः कुर्याद् दिवा सीमन्तकर्म तु ।
वैश्यशूद्रकयोस् त्व् एतद् दिवा निश्य् अपि केचन ॥
अत्र विशेषो गर्भिणीतत्पतिधर्माश् च मत्कृते निर्णयसिन्धौ ज्ञेयाः ।
[९१]
इति सीमन्तः ।
मूलम्
अथ सीमन्तः ।
चतुर्थे षष्ठे ऽष्टमे वा मासि प्राग् वा प्रसवात् पुन्नक्षत्रे भर्ता देशकालौ सङ्कीर्त्य,
ममास्यां भार्यायां जनिष्यमाणसर्वगर्भाणां बीजगर्भसमुद्भवैनोनिरसनद्वारा प्रतिगर्भं संस्कारातिशयद्वारा श्रीपरमेश्वरप्रीत्यर्थं सीमन्तोन्नयनं करिष्ये ।
इत्य् उक्त्वा तदङ्गतया गणेशपूजापुण्याहवाचनमातृकापूजानान्दीश्राद्धानि कृत्वालङ्कृतो नववस्त्रधरो दूर्वारसं भार्यादक्षिणनासायाम् । अग्नये नमः । राज्ञे वरुणाय नमः । इति सिञ्चेत् । ततस् त्रिःशुक्लां [९०] शललीं कुशत्रययुताम् उदुम्बरफलगुच्छयुताम् आदाय पश्चात् स्थित्वा । प्रजापतये नम इति भ्रूमध्याद् आरभ्य मूर्ध्नो द्वेधा केशान् कृत्वा त्रिः सीमन्तं कुर्यात् । ततो नीराज्य तदुत्सङ्गे फललड्डुकादि दत्वा विप्रेभ्यो दशामान्नानि दक्षिणां च दद्यात् । नारदः ।
विप्रक्षत्रिययोः कुर्याद् दिवा सीमन्तकर्म तु ।
वैश्यशूद्रकयोस् त्व् एतद् दिवा निश्य् अपि केचन ॥
अत्र विशेषो गर्भिणीतत्पतिधर्माश् च मत्कृते निर्णयसिन्धौ ज्ञेयाः ।
[९१]
इति सीमन्तः ।
मराठी
आतां सीमन्तोन्नयनप्रयोग साङ्गतो.
स्त्री गर्भिणी झाल्यानन्तर ४६८ या मासी किंवा प्रसूति होईपर्यम्त कोणत्याही दिवसीं पुन्नक्षत्रं असतां दिनशुद्धि पाहून भल्ने देशकालादि स्मरण करून -
ममास्यां भार्यायां जनिष्यमाणसर्वगर्भाणां बीजगर्भसमुद्भवैनोनिबर्हणद्वारा प्रतिगर्भे संस्कारातिशयद्वारा श्रीपरमेश्वरप्रीत्यर्थं सीमन्तोन्नयनं करिष्ये ।
ह्मणून-पाणि सोडून तदंगतया गणेशपूजनपुण्याहवाचनमातृकापूजननान्दीश्राद्धानि करिष्ये । असें ह्मणून उदक सोडून, नन्तर गणेशादिकाञ्ची पूजा करावी. आणि अलङ्कार, व नवीन वस्त्र इ. त्यादि धारण करून, दूवोरस स्त्रीच्या उजव्या नाकपुडीत “अग्नये नमः । राज्ञे वरुणाय नमः’ हे मन्त्र ह्मणून पिळावा. नन्तर तीन ठिकाणी पाण्ढरा साळिन्दराचा काण्टा, तीन दर्भ, व उम्बराच्या फळाञ्चा घोंस, ह्याम्बरोबर घेऊन आपण स्त्रीच्या मागे उभे राहून “प्रजा पतये नमः” हा मन्त्र ह्मणून त्या काण्ट्याने तिच्या भोवयाञ्च्या मध्यापासून मस्तका पर्यम्त केश द्विधा करून तीन वेळ माङ्ग करावा. नन्तर आरती ओवाळून स्त्रीच्या माण्डी वर फळे, लाडू वगैरे ठेवून, ब्राह्मणाम्स १० आमान्ने व दक्षिणा द्यावी. पृ० ८५ येथे सां गितल्याप्रमाणे कर्म ईश्वरार्पण करावेम्. याविषयीं नारद ह्मणतो की, “हे सीमन्तकर्म ब्राह्मण, व क्षत्रिय यान्नी दिवसा करावेम्. आणि वैश्य, व शूद्र यान्नी दिवसा अथवा रात्री करावे. असे कित्येक ऋषीञ्चे मत आहे.” एतत्सम्बन्धी विशेष, आणि गर्भिणीचे1, व तिच्या पतीचे2 धर्म इत्यादि निर्णयसिन्धूवरून जाणावे.
इति शूद्रकमलाकरे सीमन्तोनयनम्.
-
गर्भारस्त्रीने कसे वागावें तें सङ्क्षेपतः लिहितों.- “गर्भिणीने मांसयुक्त अन्नभोजन करू नये” असें वराह ह्मणतो. “अङ्गार ( कोळसा ), भस्म (राख), हाडे,कपाल (करटें), चल, सूप, उखळ, यन्त्र, कोडा, झाडणी, शेण, चाकाचा मध्यभाग इत्यादिकांवर बसूं नये, उदकाम्त बुडी मारून मान करू नये. कोळसा राख व नखे यान्नी, भूमीवर रेघा काढू नयेत. कलह, आङ्ग मोडणे ही करूं नयेत. केश मोकळे सोट्टू नये. अ सावध असू नये. सन्ध्याकाळी भोजन व शयन करू नये. अमङ्गल भाषण, ओसाडघरी राहणे, झाडाखाली ब सणे ही वर्जावी,” असें गृह्यकारिकेत साङ्गितले आहे. “हत्ती, घोडे, इत्यादिक वाहनांवर बसणे, व डोङ्गर माडी, इत्यादिकांवर चढणे, व्यायाम, जलद चालणे, गाड्यांवर बसणे, शोक करण, आङ्गान्तील रक्त काढणे, भय धरणे, कुकुटासन (दोन पावले टेङ्कन बसणे), अन्य प्रकारचे श्रम, दिवसा निद्रा, रात्री जागरण ही गर्भारस्त्रीने त्याग करावी.” असें प्रयोगपारिजाताम्त कश्यप ह्मणतो. “कह, तीक्ष्ण, कषाय, अति ऊन, खारट, असले पदार्थ तिने खाऊ नयेत” असे विष्णुधर्मोत्तराम्त साङ्गितले आहे. “हळद, कुङ्कू, सिन्दूर, काजळ, चोळी, विडा, मङ्गलसत्रादि अलङ्कार, वेणीफणी, व सुगन्धीतेलादि लावणे हातान्तील, व कानान्तील अलङ्कार हे, पतीचे आयुष्य वाढण्याची इच्छा करणाऱ्या गर्भिणी स्त्रीनेम्, कधीही वर्जु नयेत.” असें मदनर लाम्त स्कन्दपुराणवचन आहे. असे गर्भिणीचे अनेक धर्म ग्रन्थान्तरी साङ्गितले आहेत. परन्तु ते सर्व सविस्तर येथे दिले नाहीत. ↩︎
-
गर्भिणीपतीचे धर्म पुढे लिहिल्याप्रमाणे,- “मुण्डन, पिण्डदान, शववाहणे, प्रेतकर्म, ही २ महिन्यां पासून पुढे करूं नयेत,” असेम्, हेमाद्रीत कौण्डिन्याने साङ्गितले आहे. “समुद्रस्नान, केशकर्तन (हजामत) ही करूं नयेत” असें मिताक्षरेत साङ्गितले आहे. “मैथुन, तीर्थयात्रा, श्राद्धभोजन, ही ७ व्या महि न्यापासून वर्जावीम्; व युद्ध, वास्तुकर्म, दरप्रवास, विवाह, मुञ्ज, ही केल्यास आयुष्यक्षय होतो” असे कालविधान व, मुहूर्तदीपिका याम्त साङ्गितले आहे. “डोङ्गरावर चढणे, व नावेत बसणे ही देखील गर्भिणीपतीने वर्जावीम्” असें रतसङ्ग्रहाम्त गालव ह्मणतो. “तीन महिन्यान्नन्तर ही कर्मे करूं नयेत” असें अन्यत्र साङ्गितले आहे. असे गर्भिणीपतीचे धर्म सङ्क्षेपतः साङ्गितले आहेत. याशिवाय “स्त्रीचे डोहाळे न पुरविले तर गर्भ दूषित होतो, व त्यास विरूपता अथवा मरण प्राप्त होते, याकरितां तिचे डोहाळे पुरवावे” असें याज्ञवल्क्य ह्मणतो. “गर्भिणीचे शक्तयनुसार मनास्थ पुरवावे, व तिला सर्वप्रकारे सुख द्यावेम्, तिला अपशब्द बोलू नये.” इत्यादि प्रकार गद्यहारितादिकान्नी साङ्गितले आहेत. विशेष विस्तार अन्यत्र पहावा. साम्प्रत याप्रमाणे गर्भारस्त्रीचे रक्षण करणारे पति विरळाच सापडतील. नाहीतर तिच्या पोटाम्त दुखू लागले तरी हातचे काम सुटणे कठीण ! असे प्रकार बहुतकरून सर्वत्र आढळतात. ↩︎