१६ तमालः

पास्यन्ति कस्य कुसुमे मधुपा मधूनि स्थास्यन्ति कस्य शिखरेषु विहङ्गमालाः।
इत्येव शोचति परं परितो विसारिदावाग्निमग्नवपुरेष तरुस्तमालः॥ 134 ॥