०१ मत्स्यः

मग्ने मेरौ पतति तपने तोयबिन्दाविवेन्दावन्तर्लीने जलधिसलिले व्याकुले देवलोके।
मात्स्यं रूपं मुखपुटतटाकृष्टनिर्मुक्तवार्धि श्रीकान्तस्य स्थलजलगतं वेत्यलक्ष्यं पुनातु॥ 5 ॥
वियत्पुच्छा¹तुच्छोच्छलितजलगर्भं निधिरपामपांनाथः ²पाथः³पृथुललवदुः⁴स्थो वियदभूत्।
निधिर्भा⁵सामौर्वो⁶ दिनपति⁷रभूदौर्वदहनश्चलत्काये यस्मिन्स जयति हरिर्मीनवपुषा॥ 6 ॥

जीयासुः ⁸शकुलाकृतेर्भगवतः पुच्छच्छटाच्छोट⁹नादुद्यन्तः¹⁰ शतचन्द्रिताम्बरतलं ते बिन्दवः सैन्धवाः।
यैर्व्यावृत्य पतद्भिरौर्वशिखिनस्तेजोजटालं¹¹ वपुः पाना¹²ध्मानवशा¹³रोचकरुजां चक्रे चिरायास्पदम्¹⁴॥ 7 ॥

दिश्याद्वः सखुलाकृतिः स भगवान्नैःश्रेयसीं संपदं यस्य स्फूर्जदतुच्छपुच्छशिखरप्रेङ्खोलनक्रीडनैः¹⁵।
विष्वग्वार्धिसमुच्छलज्जलभरैर्मन्दाकिनीसंगतैर्गङ्गासागरसंगमप्रणयिनी जाता विहायः¹⁶स्थली॥ 8 ॥

मायामीनतनोस्तनोतु भवतां पुण्यानि पङ्कस्थितिः पुच्छाच्छोट¹⁷समुच्छलज्जलगुरुप्राग्भाररिक्तोदधेः।
पाताला¹⁸वटमध्यसंकटतया¹⁹ पर्याप्तकष्टस्थितेर्वेदोद्धारपरायणस्य सततं नारायणस्य प्रभोः॥ 9 ॥

जृम्भाविस्तृतवक्त्रपङ्कजविधेर्हृत्वा श्रुतीः²⁰ सागरे लीनं त्रस्तसमस्तनक्रनिकरं शङ्खं जघानाजिरे²¹।
पुच्छोत्क्षिप्तजलोत्करैः प्रतिदिशं ²²संतर्प्य यो वै धरां पायाद्वः स मृणालकोमलतनुर्मीनाभिधानो हरिः॥ 10 ॥

हंहो मीनतनो हरे किमुदधे किं वेपसे शैत्यतः स्विन्नः किं वडवानलात्पुलकितः कस्मात्स्वभावादहम्।
इत्थं सागरकन्यकामुखशशिव्यालोकनेनाधिकप्रोद्यत्कामजचिह्ननिह्नुतिपरः²³ शौरिः शिवायास्तु वः॥ 11 ॥

पुच्छं चेदहमुन्नयाम्यनवधिस्तुच्छो भवेदम्बुधिः क्रीडां चेत्कलये मनागपि जले पीडा परं यादसाम्।
निस्पन्दो भृशमामृशन्निति भरब्रह्माण्डभाण्डक्षयक्षोभाकुञ्चितवेष एष भगवान्प्रीणातु मीनाकृतिः॥ 12 ॥
चन्द्रादित्यो¹रुनेत्रः ²कमलभवभवस्फारपृष्ठप्रतिष्ठो भास्वत्कालाग्निजिह्वः पृथुलगलगुहादृष्टनिःशेषविश्वः।
अद्भिः पुच्छोत्थिताभिश्चकितसुरवधूनेत्रसंसूचिताभिर्मत्स्य³श्छिन्नाब्धिवेलं गगनतलमलं क्षालयन्वः पुनातु॥ 13 ॥

यं दृष्ट्वा मीनरूपं स्फुरदनलशिखायुक्तसंरक्तनेत्रं लोलद्विस्तीर्णकर्णक्षुभितजलनिधिं नीलजीमूतवर्णम्।
स्वासोच्छ्वासानिलौघैः प्रचलितगगनं पीतवारिं मुरारिं दि⁴ङ्मूढोऽभूत्स शङ्खः स भवतु भवतां भूतये मीनरूपः॥ 14 ॥

दिङ्मूढं तं सुरारिं किल शितदशनैः⁵ पीड्यमानं रटन्तं हृत्वा तीरे पयोधेः करतलकलितं पूरयामास⁶ शङ्खम्।
नादेनाक्षोभ्य विश्वं प्रमुदितविबुधं त्रस्तदैत्यं स देवैर्दत्तार्घः पद्मयोनेः प्रहसितवदनः पातु वो दत्तवेदः॥ 15 ॥