काव्ये विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८०१

कैलास रे पशुपतिस्थितिपात्रमात्र
संरूढगर्वम् इह पर्वत सन्त्यजाशु ।
दृष्टो’सि किं नहि सलीलसमुत्थितैक
पौलस्त्यहस्तकमलोपरि पुष्कराभः ॥१८०१॥

मूलम् - १८०१

दामोदरस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८०२

मुरारातिर् लक्ष्मीं त्रिपुरविजयी शीतकिरणं
करीन्द्रं पौलोमीपतिर् अपि च लेभे जलनिधेः ।
त्वया किं तल्लब्धं कथय मथितो मन्दरगिरे
शरण्यः शैलानां यद् अयम् अदयं रत्ननिलयः ॥१८०२॥

मूलम् - १८०२

कामदेवस्य । (शा।प। १०६८)

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८०३

दृष्टा न द्विरदावली न चमरीपुच्छानिलः सेवितो
नैवासादि कदापि मौलिसविधे छत्रायमाणः शशी ।
नीताः क्षौणिभृतो न पादपदवीं धिग् दैवम् अम्भोनिधौ
मग्नस्यैव गिरीन्द्रपुत्र भवतो मैनाक यातं वयः ॥१८०३॥

मूलम् - १८०३

वैद्यगदाधरस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८०४

एकस्यायम् उदेति मूर्धनि गिरेर् अन्यस्य चैव क्रमाद्
अस्तं याति कलानिधिस् तद् अनयोर् अस्तः प्रशस्तो’चलः ।
को नामोदयिनं करोति न शिरोमाणिक्यम् अस्तं पुनर्
यातं यः कुरुते भवान् इव स दुष्प्रापो’यम् उच्चैः शिराः ॥१८०४॥

मूलम् - १८०४

पुण्डरीकस्य । (शा।प। १०७९, सू।मु। ३६।१५)

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८०५

ध्वान्तास्कन्दितलोकलोचनजगज्जीवातुमुद्गत्वरं
सूरं मूर्ध्नि दधातु पूर्वशिखरी नैवात्र चित्रोदयः ।
प्राप्तास् तं दिवसे गतायुषि परिक्षीणांशुम् एतं पुनः
कुर्वन् मौलिगतं करोति चरमश् चित्रं धरित्रीधरः ॥१८०५॥

मूलम् - १८०५

मुद्राङ्कस्य ।