काव्ये विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७३१

एते नर्तितमौलयो गुणगणप्रस्तावनाभिर् मणेर्
जायन्तां वणिजो वयं तु कनक त्वत्कीर्तिवैतालिकाः ।
ते चाम्लानमुखेन हन्त भवता दाहच्छिदा वेदनाम्
अङ्गीकृत्य नरेन्द्रशेखरसुखासीनाः क्रियन्ते यतः ॥१७३१॥

मूलम् - १७३१

जलचन्द्रस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७३२

स्तोत्राक्षराणि पठितानि बलिः प्रणीतः
क्ÿप्तोञ्जलिर् विरचितो बहुशः प्रणामः ।
किं कुर्महे तद् अपि हेमनिधे भवन्तं
दत्ते न वीक्षितुम् अपीह स दग्धयक्षः ॥१७३२॥

मूलम् - १७३२

वैद्यगदाधरस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७३३

अदयं घर्ष शिलायां दह वा दाहेन भिन्धि लौहेन ।
हे हेमकार कनकं म मां गुञ्जाफलैस् तुलय ॥१७३३॥

मूलम् - १७३३

कस्यचित् ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७३४

दाहच्छेदननिकषैर्
अतिशुद्धस्यापि रे वृथा गरिमा ।
यद् असि तुलाम् अधिरूढं
काञ्चन गुञ्जाफलैः सार्धम् ॥१७३४॥

मूलम् - १७३४

बाणस्य । (सु।र। १११७)

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७३५

यद् धृष्टं निकषोपलेप्यमलिनं यट् टङ्किकानिर्दय
व्यापारे’प्य् अविकारि यच् च शिखिनि क्षिप्तं च न म्लायसि ।
एतस्याम् अपि शुद्धिसम्पदि तुलाम् आरोप्य यत् साधुभिर्
गुञ्जाभिः समकक्षाम् इत्य् अवधृतं हा स्वर्ण किं चेष्ट्यताम् ॥१७३५॥

मूलम् - १७३५

बलभद्रस्य ।