काव्ये विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३९१

भ्रान्तं येन चतुर्भिर् एव चरणैः सत्याभिधाने युगे
त्रेतायां त्रिभिर् अङ्घ्रिभिः कथम् अपि द्वाभ्यां ततो द्वापरे ।
न स्यास् त्वं यदि देव पङ्गुलगुङ्दः काले कलाव् उत्कले
सो’यं पङ्गुर् अवस्थितैकचरणो धर्मः कथं भ्राम्यति ॥१३९१॥

मूलम् - १३९१

कस्यचित् । (सु।र। १४५५, चित्तूकस्य)

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३९२

उच्छन्न् एव कलौ वृषस्य चरणश्रेणी नवीनां पुनस्
तां निर्माय कृतस् त्वया पुनर् अपि न्यस्तः पदस्यन्दनः ।
भिन्दानैस् तरणिं त्वदस्त्रनियतैर् एतत् किलोदीरितं
श्रुत्वानूरुरसौ विहाय मिहिरं त्वां देव सेविष्यते ॥१३९२॥

मूलम् - १३९२

आचार्यगोपीकस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३९३

पदैश् चतुर्भिः सुकृते स्थिरीकृते
कृते’मुना केन तपः प्रपेदिरे ।
भुवं यद् एकाङ्घ्रिकनिष्ठया स्पृशन्
दधावधर्मो’पि कृशस् तपस्विताम् ॥१३९३॥

मूलम् - १३९३

श्रीहर्षस्य । (न्च् १।७)

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३९४

यूपैर् उत्कटकण्टकैर् इव मखप्रोद्भूतधूमोद्गमैर्
अप्य् अन्धङ्करणौषधैर् इव पदे नेत्रे च जातव्यथैः ।
यस्मिन् धर्मपरे प्रशासति तपःसम्भेदिनीं मेदिनीम्
आस्ताम् आक्रमितुं विलोकितुम् अपि व्यक्तं न शक्तः कलिः ॥१३९४॥

मूलम् - १३९४

जयदेवस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३९५

अश्रान्तविश्राणितयज्ञयूप
स्तम्भावलीर् द्रागवलम्बमानः ।
यस्य स्वभावाद् भुवि सञ्चचार
कालक्रमाद् एकपदो’पि धर्मः ॥१३९५॥

मूलम् - १३९५

उमापतिधरस्य ।