काव्ये विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२६

यद्वक्त्राकाशशेषो नभसि न सुलभो यद्भुजानां सहस्रैः
प्रेङ्खद्भिः कीर्यमाणास्वनुर् अपि विदितो नावकाशो दिशासु ।
पञ्च ग्रासा न यस्यास् त्रिभुवनम् अभवत् पूरणार्थंअ समस्तं
क्ष्ण्ड्त्क्षामाकाण्डचण्डी चिरम् अवतुतरां भैरवी कालरात्रिः ॥१२६॥

मूलम् - १२६

भासोकस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२७

शिखण्डे खण्डेन्दुः शशिदिनकरौ कर्णयुगले
गले ताराहारस्तरलम् उडुचक्रं च कुचयोः ।
तडित्काञ्ची सन्ध्यासिचयरचिता कालि तद् अयं
तवाकल्पः कल्पव्युपरमविधेयो विजयते ॥१२७॥

मूलम् - १२७

कस्यचित् ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२८

निर्मांसप्रकटास्थिजालविकटां पातालनिम्नोदरीं
कूपक्रोडगभीरनेत्रकुहराम् उन्नद्धजूटाटवीम् ।
दन्तान्तर्गतदैत्यकीकसकणव्याकर्षणव्यापृत
क्रूरैकाग्रनखाम् अखण्डितरुचं त्वां चण्डि वन्दामहे ॥१२८॥

मूलम् - १२८

कस्यचित् ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२९

तारान्तर्ज्वलदग्निलक्षनयनश्वभ्रान्तकृपान्तरां
क्रुद्दागस्त्यनिरस्तवारिधिपयःपातालनिम्नोदरीम् ।
वन्दे त्वाम् अजितावृतोत्कटसिरापृष्ठास्थिसाराकृतिं
दंष्ट्राकोटितटोत्पतिष्णुदितिजासृक्चर्चितां चर्चिकाम् ॥१२९॥

मूलम् - १२९

उमापतिधरस्य ।

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३०

जयति तव कूणितेक्षणम् अश्नत्या दशनपेषम् असुरास्थि ।
कल्पशिखिस्फुटदद्रिक्वाणकरालः कडत्कारः ॥१३०॥

मूलम् - १३०

शतानन्दस्य ।