अथैतिह्यसरः (११९)
यत्रेतिहोचुरित्याद्यमनिर्दिष्टप्रवक्तृकम् । पारम्पर्यं प्रवादस्य तत्रैतिह्यमलङ्कृतिः ॥
अनिर्दिष्टप्रवक्तृकं इतिहोचुरित्यादिप्रवादपारम्पर्यमैतिह्यम् ॥
यथा–
सस्यदशायामनमञ् शाखी भूत्वा नमेत्तरुः किमिति । लौकिकगाधां स्मरता बुद्धिमताऽऽबाल्यतो हरिस्सेव्यः ॥ २१३० ॥
अत्र सस्यदशायामित्यादिलौकिकगाधां स्मरता बुद्धिमता ‘कौमार आचरेत्प्राज्ञो धर्मान् भागवतानिह’ इत्युक्तरीत्या आ बाल्यादेव हरिस्सेवनीय इत्यर्थः । अत्र लौकिकगाधामित्यनेनानिर्दिष्टप्रवक्तृकप्रवादपारम्पर्यरूपता दर्शिता ॥
यथावा–
तावत्कर्म न मे स्त्तात्तव शौरे यावता स्मृतिर्नश्येत् । तावत्किमर्थमञ्जनमक्षि विनश्येद्धि यावतेत्याहुः ॥ २१३१ ॥
अत्रापि तावत्किमर्थमञ्जनमित्याकारकलौकिकगाधायाः प्रतिबिम्बभूतायाः आहुरित्यनेनानिर्दिष्टप्रवक्तृकप्रवादपारम्पर्यं दर्शितमिति द्रष्टव्यम् ॥
यद्यप्येते अष्टौ प्रमाणालङ्कारा: दीक्षितेभ्यः प्राचीनैर्न कृतविवेकाः । तथाऽप्यनुमानालङ्कारस्य सर्वैरपि लक्षितत्वात्प्रत्यक्षादिप्रमाणालङ्कारा अपि लक्षितप्राया एव । न हि प्रत्यक्षादीनामपि प्रमाणतायामनुमानतोऽस्ति विशेषः । न वा विच्छित्तिसदसद्भावकृतं वैलक्षण्यम् । अतोऽनुमानालङ्कारकथनं प्राचामितरप्रमणालङ्कारोपलक्षणमित्याशयेन दीक्षितैः कुवलयानन्दे सर्वाण्यपि तानि विविच्य प्रदर्शितानीत्यस्माभिरपि तानि प्रदर्शितानि ॥
इत्यलङ्कारमणिहारे ऐतिह्यसर एकोनविंशत्युत्तरशततमः.