श्रियः पतियुनु, नवाप्तसमस्तकामुडुनु, सकल कल्याणगुण गणालं कारुडुनु, निखिल जगदुत्पत्ति स्थितिलय लीलुडुनु, समस्त निगमु वेद्युण्डुनु नगु श्रीमन्नारायण मूर्ति सकल चेतनोजीवमुनकै श्रीवेङ्कटाचल प्रभृतिदिव्य क्षेत्रमुलयन्दर्चारूपमुन नवतरिञ्चि रक्षिञ्चुचु गॊन्त कालमुनकु कलिप्रभावमुचे अर्चामहिम तिरोहित मगुटं दॆलिसि ताने स्वचरण कमलयुगळ सपर्यासक्त हृदयुलगु श्रीमदोविन्दाचार्युल वारिवलन रुक्मिणीयनु सतीललामम्बुन पुत्ररूपमुगा नवतरिञ्चि श्रीनिवासदीक्षित समाह्वयमुनन्दि सकल कळाकलापुडै अनेक सद्ग्रन्थमुलु रचिञ्चि दुर्मतमुल खण्डिञ्चि युत्तमब्रह्म विद्ययनु ग्रन्थरूपमुन नर्सावतार वैभवमुनु वॆल्लडिपरिचिरि. अय्यदि ब्रह्मप्राप्ति साधनमुलगु विद्यललो नॆल्ल नुत्तम यगुटचे तम पेरुनु सार्थकपरचुकुन्नदि. दीनियन्दु गल यर्दमु सकल जनुलकु दॆलियकुण्डुटं जूचि श्रीराम भद्रस्तुत्याद्यनेक ग्रन्थनिर्मातलगु श्रीसुन्दर राज भट्टाचार्युलवारु परमानुग्रहमुचे नुत्तम ब्रह्म विद्यासारमनु नी ग्रन्थमुनु कृपचेसिरि. इय्यदियधिकार पञ्चकमुचे विराजिल्लुचुन्नदि. अन्दु प्रथमाधि कारमुन “ब्रह्मादेवानां” अनु नुपनिषद्वाक्यार्थ विवरणमुन देवतललो मॊदटिवाडुनु, प्रपञ्चकर्तयुनु, लोक रक्षकुडुनु नगु ब्रह्म अनगा विखनो महामुनियुण्डॆनु. आयन समस्त विद्यलकु मूलभूतमैन ब्रह्मविद्यनु अनगा श्रीवैखानसागममुनु, ज्येष्ठपुत्रुडगु नधर्वुनिकि अनगा भृगु महामुनिकि नुपदेशिञ्चॆनु. अनु निय्यर्धमुनु श्रुतिस्मृति पुराणमुलचे, स्थिरपरचि यी भगवदाराधनमुनु, धर्मार्थकाममोक्षमुलकु निरपेक्ष मैनयुपायमुनु निर्णयिञ्चिरि. द्वितीयाधिकारमुन आराधनमुनकु मुख्यावश्यकमैन विग्रह निर्माणमुनु गुरिञ्चियु, विग्रहमुनन्दु भगवत्तादात्म्यमुनु गुरिञ्चियु, श्रीशास्त्रोक्त कर्षणादि प्रतिमान्त पूर्वक्रियल मुख्या वश्यकतनु गुरिञ्चियु, ननेक प्रमाणमुलनु, युक्तुलनु कनपरुचुचु, स्वल्पमतिगल वारिके प्रतिमार्चनमावश्यकमनु दुर्वादमुनु खण्डिञ्चिरि. तृतीयाधिकारमुन प्रतिमार्चनक्रियातत्परुलके ब्रह्मवेत्तललो नुत्तमत्वमुनु, श्रीमन्नारायणुनिके मुक्ति प्रधानाधिकारमुनु, देवतान्त रोपासकुलकुनु, तत्तदेवतान्तर्यामियै तत्तदेवतान्तर्यामियै कामितमुल भगवन्तुडे यिच्चुननु विषयमुनु, तुरीयाश्रमुलकुं गूड नर्चाराधनमुiv मुख्यमनुटयुनु. श्रीमद्गायत्री मन्त्रमुनकु श्रीवैखानस शास्त्रोक्त पञ्चमूर्त्यनुसरणमुगा नर्तनिर्णयमुनु, उदार मन्त्रमुलु लेकुण्डुटचे नी शास्त्रमुनकु वैदिकत्वस्थापनमुनु, भगवदाराधनमुनं प्रपन्नुल कधिकारमु लेदनियुनु. देवतान्तर प्रसादभक्षण निषेधम्बुनु, स्थिरपरचिरि, चतुर्थाधिकारमुन ब्रह्मचतुर्मुखत्वादिरहितमुनि वेषधारियै शुद्धसत्त्वमु नवलम्बिञ्चि, भगवन्तुनि विशेषमुग ध्यानिञ्चिन कारणमुन विखनो महामुनि यनु नाममुनॊन्दि भगवन्तुनि वलन तदाराधनमु नधिगमिञ्चुटयु, पिदप भृग्वादि मुनुल सृजिञ्चि वारलकु नुपदेशिञ्चुटयु, श्रीवैखानसागम मन्यूनानतिरेकमुगा नुपनिषदर्थमुनु बोधिञ्चुटचे नुपनिषत्तुल यॊक्क मारु रूपमनियुनु. इट्टि शास्त्रमुनु प्रप्रथममुन प्रवर्तिम्प जेयुटचे श्रीविखनो महामुनिकि वेदान्ताचार्युललो नग्रगण्यतमु सम्भविञ्चुटयु एतदागमवेत्तलकु सुभय वेदान्तित्व सिद्धियु, श्रीसूत्र मुनकु नारायणैक परत्वमुनु निरूपिञ्चुटयु, बोधायनावस्तं बमनु याज्ञवल्क्य शौनक हारीतादि महर्षि बृन्दमु श्रीविखनस्सूत्रोक्त धर्ममुलनु प्रमाणतममुलुगा नङ्गीकरिञ्चुटयु, श्रीपारमात्मि कोपनिषदर्थमुलतो नितरोपनिषदरमुलनु पॊन्दुपरचुटयु, मुन्नगु ननेक विषयमुलु विस्तरिम्पबडॆनु. ’ पञ्चमाधिकारमुन पञ्चमवेदमनु प्रसिद्धिजॆन्दिन श्रीमहाभार तान्तर्गतानु शासनिक पर्वमुनन्दलि, भीष्मुनिचे धर्मजुनकु बोधिम्पबडिन पुण्डरीक नारद संवाद रूपमगु भगवदाराधन प्रकरणमुन कर्णविवरण व्याजमुचे पूर्वोक्ताधिकार चतुष्टयमुनन्दलि विषयमुलु सङ्ग्रहिम्पबडॆनु. कारमुल ई ग्रन्थमुनन्दलि विषयसूचिक दिज्मात्रमेगानि, सर्वाधि सर्वविषयमुलु तत्ततकरणानुकूलमुगा ननेकावान्तर विषयमुलतो पॊन्दुपरुपबडियुन्नवि. ग्रन्थद्रष्टलकु विशदमुलु कागलवियुनु, ग्रन्थविस्तर भीतिचेतनु निन्तटितो विरमिञ्चितिमि. इट्लु विन्नविञ्चु विद्वजन विधेयुलु उ.च. श्रीनिवास भट्टाचार्युलु बॊम्मकण्टि वीरराघवाचार्युलु प्रथमाधिकारे श्रीरस्तु उत्तम ब्रह्मविद्यासारः विषयानुक्रमणिका आदौ उत्तम ब्रह्मविद्या नाम मुण्डोपनिषत्प्रतिपादिता परविद्या. साच विखनसापरनाम्ना ब्रह्मणा अधर्वशब्दवाच्य भृगुमहामुनये उपदि ष्टेति सप्रमाणं न्यरूपि, तत्र ततस्सा विद्या जपहोमार्चनध्यानरूपा पर मात्मनो नारायण स्योपासनेति प्रत्यपादि. अथ तत्रार्चन मेव प्रधानं जपा दीनि तदङ्गानीति भगवदाराधन मेष, मोक्षोपाय इति च सप्रमाणं समदर्शि. द्वितीयाधिकारे भगवतोर्चारूपेणाविर्भावे श्रुति स्मृत्यादिप्रमाणं, विरोधाभावः, अर्चावतार महिमा च, विस्तरेणादर्शिषत. तृतीयाधिकारे युक्ति भगवतः पारम्यं, यतिथि रपि मुमुक्षुभिर्भगवत आराधनीयत्वं, वैखानसपाञ्चरात्रयो रुक्तानां भगवन्मूर्तिना मभेधः, वैखानसस्य वैदिकत्वं, गायत्र्या भगवततिपादकत्वं, योगयाज्ञवल्क्योक्त गायत्र्यर्थनिरूपणे वैखानस्तोक्त मूर्ति ग्रहणम्, वैखानससूत्रस्य भगवत्परत्वं, तेन संस्कृतानां वैखान सानां जन्मसिद्धपरमै कान्तित्वं, वैखानसमहिमा च, सप्रमाणं प्रपञ्चितान्नि चतुर्थाधिकारे चतुर्मुखस्य श्रीशास्त्राधिगमाय मुनिवेषेण भगवन्तमुद्दिश्य तपसि स्थितस्यध्यानार्थक खननकारिणो स्वर्धत्वेन विखनश्शब्दवाच्यत्वं तो भगवन्मुखा द्वैखानस शास्त्राधिगमः, तेन भृग्वादिभ्य सदुपदेशः, भृगोर्दारीत शौनकादिभि सदवाप्तिश्च. श्रीवैखानस शास्त्रस्य वेदान्तविहित नारायण परब्रह्मोपासन प्रकार प्रतिपादकतया तदुपासने वेदवेदान्तमन विनियोगाभिधायितयाच वेदान्त शब्दत्वं, श्रीशास्त्र रूपवेदान्ते सर्वसाधारण वेदान्ते चाधिकारिणां श्री वैखानसाना मुभय वेदान्तित्व सिद्धिः, तेषां गर्भचक्र धारणं, तप्तमुद्रा निषेधः, वैष्णव्यात्यादिकं च सप्रमाणं न्यरूपिषत. ऎञ्चमाधिकारे श्रीमन्नारायण एव परमात्मा कारण मिति, मुमुक्षुभिस्तदर्चन, मेव कर्तव्य मितिच प्रत्यपादि. VI