१० तदीयाराधनादि

10-வது அத்தியாயம் பாக வதாராத நவிதி பாக வதாராத ந வைப வம்

श्री-पराशर उवाच

विश्वास-प्रस्तुतिः

तदीयाराधनं पुण्यं वक्ष्यामि मुनि-सत्तमाः ।
यद्-अन्वेषण-मात्रेण सर्व-बन्धाद् विमुच्यते ॥ १ ॥
नातः परतरं पुण्यं त्रिषु लोकेषु विद्यते ।
सर्व-काम-प्रदं नॄणाम् अत्यन्त-प्रीति-दं हरेः ॥ २ ॥
तस्मात् परतरं श्रेयो नास्ति सत्यं ब्रवीमि वः ।

मूलम्

तदीयाराधनं पुण्यं वक्ष्यामि मुनि-सत्तमाः ।
यद्-अन्वेषण-मात्रेण सर्व-बन्धाद् विमुच्यते ॥ १ ॥
नातः परतरं पुण्यं त्रिषु लोकेषु विद्यते ।
सर्व-काम-प्रदं नॄणाम् अत्यन्त-प्रीति-दं हरेः ॥ २ ॥
तस्मात् परतरं श्रेयो नास्ति सत्यं ब्रवीमि वः ।

तमिऴ्

श्रीबरासरमहर्षि कूऱिऩार्:-मुऩिवा तलैवर्गळे! इऩि, अच्चुदऩडियार्गळै आरादिप्पदाऩ परमहिदत् तैक् कूऱुगिऱेऩ्। इत्तदीयारादऩत्तैच् चॆय्य वेणडुम। ऎऩ्ऱु आसैप्पडुवदालेये ऎल्ला सम् सारबन्दङ्गळिऩिऩ्ऱुम् विडुदलैयडैवाऩ्। मूवुलगि लुम् इदैक्काट्टिलुम् पावऩमाऩ सॆयल् वेऱॊऩ्ऱु इल्लै। इदु मऩिदर्गळिऩ् ऎल्ला विरुप्पङ्गळैयुम् निऱैवेऱ्ऱिक्कॊडुक्कुम्। ऎम्बॆरुमाऩुक्कुम् इदु मिग वुम्। उगबबै विळैक्कुम्। आगैयाल् इत्तदी,यारा तऩत्तैक् काट्टिलुम् सेदऩर्क्कु हिदमाऩदु वेऱॆऩ्ऱु इल्लैयॆऩ्ऱु ऱु उङ्गळुक्कु पैद मिट्टुच् चॊल्लुगिऱेऩ्।

[[98]]

विश्वास-प्रस्तुतिः

भक्त-पूजन-माहात्म्यं शृणुध्वं मुनि-सत्तमाः ॥ ३ ॥
साहस्र-वार्षिकी पूजा विष्णोर् भगवतो द्वि-जाः ।
सकृद् भागवतार्चायाः कलां नार्हति षोडशीम् ॥ ४ ॥
सकृत् संपूजनं तेषां मुक्ति-दं पापिनाम् अपि ।

मूलम्

भक्त-पूजन-माहात्म्यं शृणुध्वं मुनि-सत्तमाः ॥ ३ ॥
साहस्र-वार्षिकी पूजा विष्णोर् भगवतो द्वि-जाः ।
सकृद् भागवतार्चायाः कलां नार्हति षोडशीम् ॥ ४ ॥
सकृत् संपूजनं तेषां मुक्ति-दं पापिनाम् अपि ।

तमिऴ्

महर्षिगळे! अनन्दऩिऩ् अडियार्गळै आरादिप् पदिऩ् पॆरुमैयैक् केळुङ्गळ। अगिलहेयप्रत्यनीग कलयाणैगदाऩऩाऩ ऎम्बॆरुमाऩै आयिरम वरुडम् आरादि,प्पदुम्, ऒरुमुऱै अवऩडियार्गळै आरादि,प् पदिल पदिऩाऱिल् ऒरु पङ्गुक्कु ईडागादु। (पागवदा रादऩम् पगवदारादऩत्तैक् काट्टिलुम् मिगच् चिऱन्ददु ऎऩ्ऱबडि।)ऒरुमुऱै पागवदर्गळै आरादि,प्पदु पाबिगळुक्कुम् मुक्तियळिददुविडुम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं भगवता विप्रा हरिणोक्तं श्रियै पुरा ॥ ५ ॥
तदीय-पूजा-हृष्टेन तद् वो वक्ष्यामि निश्चितम् ।

मूलम्

एवं भगवता विप्रा हरिणोक्तं श्रियै पुरा ॥ ५ ॥
तदीय-पूजा-हृष्टेन तद् वो वक्ष्यामि निश्चितम् ।

तमिऴ्

तदीयारादऩत्तिऩाल् उगन्द ऎम्बॆरुमाऩालेये पॆरियबिराट्टियार्क्कु मुऩ्ऩॊरुगाल् पिऩ्वरुमाऱु सॊललबबट्टदु। इव्वुऱुदियाऩ विषयत्तै उङ्ग ळुक्कुच् चॊललुगिऱेऩ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

मत्-प्रणामाच् छत-गुणं मद्-भक्तस्य तु वन्दनम् ॥ ६॥
मन्-नैवेद्याच् छत-गुणं मद्-भक्तस्य तु भोजनम् ।

मूलम्

मत्-प्रणामाच् छत-गुणं मद्-भक्तस्य तु वन्दनम् ॥ ६॥
मन्-नैवेद्याच् छत-गुणं मद्-भक्तस्य तु भोजनम् ।

[[99]]

तमिऴ्

“ऎऩ्ऩै वणङ्गुवदैक् काट्टिलुम् ऎऩ् अऩबऩै वणङ्गुवदु नूऱु मडङ्गु सिऱन्ददु। ऎऩ्ऩै अमुदु सॆय्विप्पदैक्काट्टिलुम ऎऩ् अऩ्बऩुक्कु उणविडुवदु नूऱु मडङ्गु सिऱन्ददु" (ऎऩबदु ऎमबॆरुमाऩ् पिराट् टिक्कुच् चॊऩ्ऩ वाक्यम।)

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा तुष्यति देवेशो महा-भागवतार्चनात् ॥ ७ ॥
तथा न तुष्यति श्रीशो विधिवत् स्वार्चनाद् अपि ।

मूलम्

यथा तुष्यति देवेशो महा-भागवतार्चनात् ॥ ७ ॥
तथा न तुष्यति श्रीशो विधिवत् स्वार्चनाद् अपि ।

तमिऴ्

महाबागवदऩै आरादि,प्पदिल् उगप्पदुबोल्, तऩ्ऩै मुऱैप्पडि आरादिप्पदऩालुम श्रीमन्नारायणऩ् उगप्पदिल्लै।

विश्वास-प्रस्तुतिः

यान् पश्यन्ति महा-भागाः कृपया पापिनो ऽपि च ॥ ८ ॥
ते विशुद्धाः प्रयान्त्य् एव शाश्वतं भगवत्-पदम् ।

मूलम्

यान् पश्यन्ति महा-भागाः कृपया पापिनो ऽपि च ॥ ८ ॥
ते विशुद्धाः प्रयान्त्य् एव शाश्वतं भगवत्-पदम् ।

तमिऴ्

महाबागवदर्गळ् ऎवर्गळैग कडाक्षिक्किऱार्गळो, अवर्गळ् पाबिगळायिऩुम्, इवर्गळुडैय कडाक्षद तालेये परित्तियडैन्दु, अऴिवऱ्ऱ श्री वैगुणड, लोगत्तै अडैवार्गळ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

अर्थ-पञ्चक-तत्त्वज्ञाः पञ्च-संस्कार-संस्कृताः ॥ ९ ॥
आकार-त्रय-सम्पन्ना महा-भागवतास् स्मृताः ।

मूलम्

अर्थ-पञ्चक-तत्त्वज्ञाः पञ्च-संस्कार-संस्कृताः ॥ ९ ॥
आकार-त्रय-सम्पन्ना महा-भागवतास् स्मृताः ।

[[100]]

तमिऴ्

(१) प्राप्यमाऩ ( अडैयत्तक्क ) स्वरूबम्, (२) अडैबवऩाऩ जीवऩिऩ् स्वरूबम्, (३) अडैवदऱ्काऩ उबायत्तिऩ् स्वरूबम्, (४) अडैन्दु पॆरुम् पालऩिऩ् स्वरूबम्, (५) अडैवदऱ्कुत् तडै कळिऩ् सवरूबम् ऎऩऩुम् ऐन्दु अर्त्तङ्गळिऩ् उण्मैयै अऱिन्दवासळाय, (१) ताबम् (सगराङ्गऩम्), (२) ऊर्त् वबुण्ड्रदारणम्, (३) तास्यनामम् एऱ्ऱल, (४) रहस्यदरयमन्दरोबदे पयम, (५) तिरुवारादऩम् ऎऩ्ऩुम् ऐन्दु समसगारङ्गळाल समस्करिक्कप्पॆऱ्ऱ वर्गळाय्, (१) अनन्यार्हयेषदवम (ऎम्बॆरुमाऩ् तविर वेऱु ऎवर्क्कुम् उरियवरल्लादिरुक्कै), (२) अनन्य रणत्वम् (अवऩैत् तविर वेऱु ऎदैयुम् उबायमागक् कॊळ्ळादिरुक्कै), (३) अननयबे ागायदवम् (अवऩैत् तविर वेऱु ऎदैयुम् इऩिदागक् कॊळ्ळादिरुक्कै) ऎऩ्ऩुम् मूऩ्ऱु तऩ्मैगळुम् निरमबप्पॆऱ्ऱवर्गळ् महा पागवदर्गळ् ऎऩप्पडुगिऩऱऩर्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

महा-भागवता यत्र वसन्ति विमलाश् शुभाः ॥ १० ॥
तत्-स्थलं मङ्गलं प्रोक्तं यथा विष्णु-पदं शुभम् ।

मूलम्

महा-भागवता यत्र वसन्ति विमलाश् शुभाः ॥ १० ॥
तत्-स्थलं मङ्गलं प्रोक्तं यथा विष्णु-पदं शुभम् ।

तमिऴ्

ता- म् - कामम्ग्रोदम् मुदलियदोषङ्गळिल्लामल्सत्वगु णत्तैये प्रदानमागवुडैय महाबागवदर्ग ळेव्विडत्तिल् वासम् सॆय्गिऱार्गळो? अव्विडम् श्रीवैगुणडम्बोल् मङ्गळ करमायिरुक्कुम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

यस्य मूर्ध्नि स्थितं यावद् वैष्णवाङ्घ्रि-रजश् शुभम् ॥ ११ ॥
गङ्गादि-सर्व-तीर्थानि तावत् तिष्ठन्त्य् अ-संशयम् ।

मूलम्

यस्य मूर्ध्नि स्थितं यावद् वैष्णवाङ्घ्रि-रजश् शुभम् ॥ ११ ॥
गङ्गादि-सर्व-तीर्थानि तावत् तिष्ठन्त्य् अ-संशयम् ।

[[101]]

तमिऴ्

ता-म्।- ऎवऩुडैय सिरस्सिल् ऎदुवरैयिल् श्रीवैष्णवर्ग ळुडैय श्रीबाददूळियिरुक्किऱदो? अन्दसिरस्सि लदुवरैयिल् क ङ्गैमुदलिय सगलबुण्यदीर्त्तङ्गळुम् वासंसॆय्युम् इदिल्संस यमिल्लै।

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रायश्चित्तम् इदं गुह्यं महा-पातकिनाम् अपि ॥ १२ ॥
वैष्णवाङ्घ्रि-जलं पुण्यं भक्त्या सम्प्राश्यते यदि ।

मूलम्

प्रायश्चित्तम् इदं गुह्यं महा-पातकिनाम् अपि ॥ १२ ॥
वैष्णवाङ्घ्रि-जलं पुण्यं भक्त्या सम्प्राश्यते यदि ।

तमिऴ्

ता-म्।- प्रह्महत्यै, सु-राबारम् मुदलिय महाबाबङ्ग ळैच् चॆय्दिरुन्दबोदिलुम् श्रीवैष्णवर्गळुडैय श्रीबाददीर्त् तत्तै पक्तियुडऩ् स्वीगरित्ताल् अप्पाबङ्गळुक्किदुवे प्रायस् सित्तमागुम्। (समस्तबाबङ्गळुम् नीङ्गुम्)। इदुबरमरहस्यम् ऒरु वर्क्कुम् वॆळियिडक्कूडादु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

कोटि-जन्मार्जितं पापं ज्ञानतो ऽज्ञानतो ऽअपि वा ॥ १३ ॥
सद्यः प्रणश्यते नॄणां वैष्णवोच्छिष्ट-भोजनात् ।

मूलम्

कोटि-जन्मार्जितं पापं ज्ञानतो ऽज्ञानतो ऽअपि वा ॥ १३ ॥
सद्यः प्रणश्यते नॄणां वैष्णवोच्छिष्ट-भोजनात् ।

तमिऴ्

ता-म्।-श्रीवैष्णवर्गळमुदु सॆय्दु मिगुन्द तळिगैप्रसा तत्तै स्वीगरित्ताल् अनेग जन्मङ्गळि लऱिन्दु मऱियामलुम् सॆ य्द सगलबाबङ्गळुम् सीक्रत्तिल् नसित्तुप्पोम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

महा-भागवता ये ते वैष्णवा द्वि-ज-सत्तमाः ॥ १४ ॥
अन्ये त्व् अ-वैष्णवाः प्रोक्ता रजसा तमसा ऽऽवृताः ।

मूलम्

महा-भागवता ये ते वैष्णवा द्वि-ज-सत्तमाः ॥ १४ ॥
अन्ये त्व् अ-वैष्णवाः प्रोक्ता रजसा तमसा ऽऽवृताः ।

तमिऴ्

ता-म्- कीऴ्च्चॊऩ्ऩ महाबागवदलक्षणम् यारिडत्तिलिरु क्किऱदो? अवर्गळे श्रीवैष्णवर्गळॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुवार् कळ्। रजोगुणम् तमोगुणम् मेलिट्टवर्गळ् श्रीवैष्णवर्ग ळागमाट्टार्गळ्।

[[102]]

विश्वास-प्रस्तुतिः

नातः परतरं तीर्थं वैष्णवाङ्घ्रि-जलाच् छुभात् ॥ १५ ॥
तेषां पाद-जलं शुद्धं गङ्गाम् अपि पुनाति हि ।

मूलम्

नातः परतरं तीर्थं वैष्णवाङ्घ्रि-जलाच् छुभात् ॥ १५ ॥
तेषां पाद-जलं शुद्धं गङ्गाम् अपि पुनाति हि ।

तमिऴ्

ता -म् - श्रीवैष्णवर्गळुडैय श्रीबाददीर्त्तत्तैक् काट् टिलुम् मेऩ्मैयाऩ तीर्त्तम् किडैयादु। एऩॆऩ्ऱाल्, ऎल्लात् तीर्त्तङ्गळिलुम् कोदावरि कङ्गै पॆरिय तीर्त्तमॆऩप्पडुम्। अक् कोदावरि कङ्गैयुम् श्रीवैष्णवर्गळुडैय श्रीबाद तीर्त्तत्ति ल् परिसुत्तमायिऱ्ऱु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

शापात् तु रघु-नाथस्य विमुक्ता गौतमी नदी ॥ १६ ॥
वैष्णवी-स्नान-तीर्थेन सङ्गता शुद्ध-वारिणा ।

मूलम्

शापात् तु रघु-नाथस्य विमुक्ता गौतमी नदी ॥ १६ ॥
वैष्णवी-स्नान-तीर्थेन सङ्गता शुद्ध-वारिणा ।

तमिऴ्

ताम्।- अदॆप्पडियॆऩ्ऱाल्, कोदावरिनदियैच् चक्रवर् सत्तित्तिरुमगऩ्, नीस्कानत्तुक्कुयोक्यदै यऱ्ऱुप्पोगक्कडवा यॆऩ्ऱु सबिक्कप् पिऩ्बु अन्नदियाऩदु विष्णुबक्तियैयुडैय म हाबागवदैयाऩ ऒरुस्त्री स्नानम् सॆय्द पुण्यदीर्त्तत्तोडु सेर्न्दु अच्चाबत्तैप् पोक्किक्कॊण्डु ऎल्लोरुम् तऩ्ऩिड त्तिल् स्नानमसॆय्य योक्यदै पॆऱ्ऱदु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

रक्षसा ऽपहृता वेति पृष्टा सीता महात्मना ॥ १७ ॥
न शशाक तदा वक्तुं गौतमी तमसा ऽऽवृता ।
तेन शप्ता तदा गङ्गा राघवेण महात्मना ॥ १८ ॥
न शंससि च दुर्बुद्धे ज्ञात्वापि मम जानकीम् ।
अद्य प्रभृति सर्वैस् त्वं न स्नातव्या भविष्यसि ॥ १९ ॥
एवं शप्ता ऽभवद् गङ्गा राघवेण महात्मना ।
पुरस्कृत्य मुनीन् सर्वान् राघवं शरणं गता ॥ २० ॥
कृताञ्जलि-पुटा दीना तुष्टाव रघु-नन्दनम् ।
कृपया प्राह देवेशो गौतमीं शरणं गताम् ॥ २१ ॥

मूलम्

रक्षसा ऽपहृता वेति पृष्टा सीता महात्मना ॥ १७ ॥
न शशाक तदा वक्तुं गौतमी तमसा ऽऽवृता ।
तेन शप्ता तदा गङ्गा राघवेण महात्मना ॥ १८ ॥
न शंससि च दुर्बुद्धे ज्ञात्वापि मम जानकीम् ।
अद्य प्रभृति सर्वैस् त्वं न स्नातव्या भविष्यसि ॥ १९ ॥
एवं शप्ता ऽभवद् गङ्गा राघवेण महात्मना ।
पुरस्कृत्य मुनीन् सर्वान् राघवं शरणं गता ॥ २० ॥
कृताञ्जलि-पुटा दीना तुष्टाव रघु-नन्दनम् ।
कृपया प्राह देवेशो गौतमीं शरणं गताम् ॥ २१ ॥

[[103]]

विश्वास-प्रस्तुतिः

शबरी-स्नान-पुण्येन सङ्गता शुद्ध-वारिणा ।
मुक्ता गोदावरी गङ्गे मम शापाद् भविष्यसि ॥ २२ ॥
इत्य् उक्त्वा धनुषा ऽऽकृष्य शबर्या सेवितं जलम् ।
गौतम्या सङ्गतं चक्रे लोकानां हित-काम्यया ॥ २३ ॥
ततः प्रभृति लोके ऽअस्मिन् गौतमी शुद्धतां गता ।
तीर्थानाम् अग्र्यता-लोके वैष्णव्यास् तीर्थ-सङ्गमात् ॥ २४ ॥
तस्मात् तु वैष्णवाः पूज्याः पावयन्ति जगत्-त्रयम् ।
तेषां पादोदकं श्रेष्ठ-तीर्थ-भूतं न संशयः ॥ २५ ॥

मूलम्

शबरी-स्नान-पुण्येन सङ्गता शुद्ध-वारिणा ।
मुक्ता गोदावरी गङ्गे मम शापाद् भविष्यसि ॥ २२ ॥
इत्य् उक्त्वा धनुषा ऽऽकृष्य शबर्या सेवितं जलम् ।
गौतम्या सङ्गतं चक्रे लोकानां हित-काम्यया ॥ २३ ॥
ततः प्रभृति लोके ऽअस्मिन् गौतमी शुद्धतां गता ।
तीर्थानाम् अग्र्यता-लोके वैष्णव्यास् तीर्थ-सङ्गमात् ॥ २४ ॥
तस्मात् तु वैष्णवाः पूज्याः पावयन्ति जगत्-त्रयम् ।
तेषां पादोदकं श्रेष्ठ-तीर्थ-भूतं न संशयः ॥ २५ ॥

तमिऴ्

ता-म्।- अक्कदैयै विवरित्तुच् चॊल्लुगिऱदु - सीदाबिरा ट्टियै इरावणऩॆडुत्तुक्कॊण्डु पोऩबिऩ् सक्रवर्त्तित्तिरु मगऩ् वन्दुबार्त्तु पिराट्टियैक्काणामल्, कोदावरिये! जाङ्गि काणविल्लै; इराक्कदऩॆवऩावदु ऎडुत्तुक्कॊण्डुबोऩाऩा इऩ्ऩुमॆङ्गेयावदु पोयिरुक्किऱाळा सॊल्लॆऩ्ऱु केट्क कोदावरि, सक्रवर्त्तित् तिरुमगऩुक्कुप्पयन्दु सीदाबिराट्टियै; इरावणऩॆडुत्तुक्कॊण्डुबोऩ सङ्गदियैच्चॊल्लविल्लै। पि ऩ्बु इरागवऩ्, पुत्तियिल्लाद कोदावरिये! सीदैयिऩ् सङ्गदि यै यऱिन्दुम् नीयॆऩक्कुच्चॊल्लविल्लै यागैयाल् इदु मुदल् जऩङ्गळुक्कु स्नागंसॆय्य योक्यदैयऱ्ऱवळाय्प् पोगक्कड वाय् ऎऩ्ऱु सप्पसुगॊडुत्तार्। पिऩ्बु कोदावरि कुदिगळै मुऩ् ऩिट्टुक्कॊण्डुबोय् इरागवऩैच् चरणमडैन्दु कैगळैक्कू प्पिक्कॊण्डु स्तोत्रम् सॆय्दाळ्। पिऩ्बु सरणमडैन्द को तावरियिऩ् विषयत्तिल् इरागवऩरुळ्बुरिन्दु, कोदावरिये! सबरि नीराडिऩ तीर्त्तत्तोडु नीसेर्न्दाल् उऩक्कु ऎऩ्ऩुडैयसाबम् वीट्टुप्पोरुमॆऩ्ऱु सॊल्लि तऩ् विल्मीऩ्ऱुऩियिरुत्किरि सबर् सीराडिऩ तीर्त्तत्तै कोदावरियोडु सेर्त्तुविट्टार्।अदुमुदल् कोदावरि ऎल्लात्तिर्त्तल्गळिलुम् स्रेष्टमाय् विळक्कुगिऱळ्। आगैयाल् श्रीवैष्णवर्गळ् ऎल्लारुक्कुम् पूज्यर्गळायिरुन्दु मूऩ्ऱुलगङ्गळैयुम् परिसुत्तमागच् चॆय्गिऩ्ऱार्गळ्। अवर्गळु टैय श्रीबाददीर्त्तम् ऎल्लावऱ्ऱिलुम् स्रेष्टमाऩ तीर्त्तमॆ ऩ्बदिल् ऒरुळंसयमुम् किडैयादु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तिस्रः कोट्यय्-अर्थ-कोटी च तीर्थानां भुवन-त्रये ।
वैष्णवाङ्घ्रि-जले पुण्ये कोटि-भागेन नो समाः ॥ २६ ॥

मूलम्

तिस्रः कोट्यय्-अर्थ-कोटी च तीर्थानां भुवन-त्रये ।
वैष्णवाङ्घ्रि-जले पुण्ये कोटि-भागेन नो समाः ॥ २६ ॥

तमिऴ्

तर-म।- मूऩ्ऱुलगङ्गळिलुमुळ्ळ मूऩ्ऱरैक्कोडि तीर्त्तङ् गळुम् श्रीवैष्णवऩुडैय श्रीबाददीर्त्तत्तिऩ् कोडिबागत्तिल् ऒरुबागत्तोडु समरङ्गळागमाट्टा।

विश्वास-प्रस्तुतिः

सकृत् सम्पूजिते पुण्ये महा-भागवते गृहे ।
आकल्प-कोटि-पितरः परितृप्ता न संशयः ॥ २७ ॥

मूलम्

सकृत् सम्पूजिते पुण्ये महा-भागवते गृहे ।
आकल्प-कोटि-पितरः परितृप्ता न संशयः ॥ २७ ॥

तमिऴ्

तरम् - ऒरुक्काल् श्रीवैष्णवऩैत् तऩ्क्रुहत्तिलारादित् ताल् अनेगगल्बगालम् अवऩुडैय पित्रुक्कळ् त्रुप्तियडैवार् कळ् इदिल् संसयमिल्लै।

विश्वास-प्रस्तुतिः

षष्टि-वर्ष-सहस्राणि विष्णोर् आराधने फलम् ।
सकृद् वैष्णव-पूजायां लभते नात्र संशयः ॥ २८ ॥

मूलम्

षष्टि-वर्ष-सहस्राणि विष्णोर् आराधने फलम् ।
सकृद् वैष्णव-पूजायां लभते नात्र संशयः ॥ २८ ॥

[[104]]

तमिऴ्

ताम् - अऱुबदिऩायिरम् वरुषम् श्रीमन्नारायणऩुक्कुत् ति रुवारादनम् सॆय्दु अडैयवेण्डुम् पलत्तै ऒरुक्काल् श्रीवै ष्णवऩै यारादित्तवऩडैगिऱाऩ् इदिल् संसयमिल्लै।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात् सर्व-प्रयत्नेन वैष्णवान् अर्चयेद् बुधः ।

मूलम्

तस्मात् सर्व-प्रयत्नेन वैष्णवान् अर्चयेद् बुधः ।

तमिऴ्

ता - म् - आगैयाल् पुत्तिमाऩाऩवऩ् ऎल्लाविदत्तिऩालुम् श्री वैष्णवर्गळैप् पूजिक्कक्कडवऩ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

वैष्णवान् आगतान् श्रुत्वा भुञ्जानो ऽपि हि वैष्णवः ॥ २९ ॥
द्रुतम् उत्थाय हर्षेण प्रत्युद्गच्छेत् त्वरान्वितः ।
शिरस्य् अञ्जलिम् आधाय गच्छेद् यावत् तु दर्शनम् ॥ ३० ॥
दृष्ट्वा सद्यो महा-भागान् प्रणमेद् दण्डवत् भुवि ।
निक्षिप्य चरणौ मूर्ध्नि प्रणमेच् च पुनः पुनः ॥ ३१ ॥
प्रवेशयित्वा स्व-गृहं पादौ प्रक्षालयेत् स्वयम् ।
आचान्तानासने श्लक्ष्णे रम्ये सम्यङ् निवेशयेत् ॥ ३२ ॥
कौशेयं विष्टरं दत्त्वा पाद्यार्ध्यादीन् समर्पयेत् ।
गद्गद-स्वर-युक्ताभिः प्रिय-वाग्भिः समर्चयेत् ॥ ३३ ॥
पादौ प्रक्षालयेत् पात्रे पवित्रे गन्ध-वारिणा ।
अर्घ्यम् आचमनं दत्त्वा गन्ध-पुष्पैस् समर्चयेत् ॥ ३४ ॥
मधु-पर्कं ततो दत्त्वा शास्त्र-मार्गेण वैष्णवः ।
आचान्तान् पूजयेद् भक्त्या स्वर्ण-वस्त्रादि-भूषणैः ॥ ३५ ॥
फलैश् च विविधैर् भक्षैस् ताम्बूलेन समाहितः ।
तत्-तीर्थं प्राशयेद् विद्वान् पुत्र-दार-सुहृज् जनैः ॥ ३६ ॥
भोजयेद् अन्न-पानाद्यैश् शक्त्या भक्ति-समन्वितः ।
शाययित्वा सुशय्यायां पादौ संवाहयेच् छनैः ॥ ३७ ॥
प्रस्थितेषु गृहात् तेषु चासीमान्तम् अनुव्रजेत् ।
प्रणम्याथ विसृष्टस्तैस् तैस् तिष्ठेत् तत्र क्षणं शुचा ॥ ३८ ॥
अ-दर्शनं भवेत् यावत् तावद् एवं निरीक्षयेत् ।
भूय एव नमस्कृत्य निवृत्य स्व-गृहं विशेत् ॥ ३९ ॥
नाश्नीयाद् वैष्णवस् तस्मिन् अनुव्रज्य च वैष्णवान् ।
मनस् सन्ताप-संयुक्तश् चिन्तयित्वा पुनः पुनः ॥ ४० ॥
एवं सम्पूजयेन् नित्यं यावज् जीवं न संशयः ।
महा-भागवतान् भक्त्या तुष्ट्य्-अर्थं चक्र-पाणिनः ॥ ४१ ॥

मूलम्

वैष्णवान् आगतान् श्रुत्वा भुञ्जानो ऽपि हि वैष्णवः ॥ २९ ॥
द्रुतम् उत्थाय हर्षेण प्रत्युद्गच्छेत् त्वरान्वितः ।
शिरस्य् अञ्जलिम् आधाय गच्छेद् यावत् तु दर्शनम् ॥ ३० ॥
दृष्ट्वा सद्यो महा-भागान् प्रणमेद् दण्डवत् भुवि ।
निक्षिप्य चरणौ मूर्ध्नि प्रणमेच् च पुनः पुनः ॥ ३१ ॥
प्रवेशयित्वा स्व-गृहं पादौ प्रक्षालयेत् स्वयम् ।
आचान्तानासने श्लक्ष्णे रम्ये सम्यङ् निवेशयेत् ॥ ३२ ॥
कौशेयं विष्टरं दत्त्वा पाद्यार्ध्यादीन् समर्पयेत् ।
गद्गद-स्वर-युक्ताभिः प्रिय-वाग्भिः समर्चयेत् ॥ ३३ ॥
पादौ प्रक्षालयेत् पात्रे पवित्रे गन्ध-वारिणा ।
अर्घ्यम् आचमनं दत्त्वा गन्ध-पुष्पैस् समर्चयेत् ॥ ३४ ॥
मधु-पर्कं ततो दत्त्वा शास्त्र-मार्गेण वैष्णवः ।
आचान्तान् पूजयेद् भक्त्या स्वर्ण-वस्त्रादि-भूषणैः ॥ ३५ ॥
फलैश् च विविधैर् भक्षैस् ताम्बूलेन समाहितः ।
तत्-तीर्थं प्राशयेद् विद्वान् पुत्र-दार-सुहृज् जनैः ॥ ३६ ॥
भोजयेद् अन्न-पानाद्यैश् शक्त्या भक्ति-समन्वितः ।
शाययित्वा सुशय्यायां पादौ संवाहयेच् छनैः ॥ ३७ ॥
प्रस्थितेषु गृहात् तेषु चासीमान्तम् अनुव्रजेत् ।
प्रणम्याथ विसृष्टस्तैस् तैस् तिष्ठेत् तत्र क्षणं शुचा ॥ ३८ ॥
अ-दर्शनं भवेत् यावत् तावद् एवं निरीक्षयेत् ।
भूय एव नमस्कृत्य निवृत्य स्व-गृहं विशेत् ॥ ३९ ॥
नाश्नीयाद् वैष्णवस् तस्मिन् अनुव्रज्य च वैष्णवान् ।
मनस् सन्ताप-संयुक्तश् चिन्तयित्वा पुनः पुनः ॥ ४० ॥
एवं सम्पूजयेन् नित्यं यावज् जीवं न संशयः ।
महा-भागवतान् भक्त्या तुष्ट्य्-अर्थं चक्र-पाणिनः ॥ ४१ ॥

[[105]]

तमिऴ्

ता-म्।- श्रीवैष्णवर्गळै यारादिक्कुम् विदमॆऩ्ऩवॆऩ् ऱाल् - श्रीवैष्णवऩाऩवऩ्, श्रीवैष्णवर्गळ् वरुवदैक्केट् पाक्कार्यङ्गळैयुम् विट्टु ऎऴुन्दिरुन्दु वॆगुसक् रमम् सास्रमाय् अवर्गळुक् कॆदिर्गॊण्डु पोगक्कड सत्यम पुनअवर् तऩ् कण्णुक्कुक् काणुंवरैयिल् तलै तन्मुनिस्पिक्कॊण्डुबोय् अम्महाबागवदर्गळैप्पा म्,-तेवल्विऴुन्दु काष्टाङ्गमागत्तॆण्डऩ्मैर्प् रुक्कु अवबत्तिऱ्सॆऩ्ऱु अडिक्कडि अवागळ् तिरुवडिग ऩङ्गळुल्वैत्तुक्कॊण्डु तॆण्डऩ्समर्प्पित्तु अव पणत्तुक्कॆऴुन्दरुळप्पण्णिक्कॊण्डुवन्दु ताऩे इदुबडिगळै विळक्कि अवर्गळासमाम् सॆय्दबिऩ् म्रुदु तदमाऩसागैत्तिवॆऴुन्दरुळप्पण्णि अर्क्यबात्या कळै समर्प्पित्तुप्,पिऩ्बु अवर्गळैळेवित्तअगन्दत्तिऩ तऴुदऴुत्त कुरलुडऩवर्गळुडैय क्षेमत्तै विसारित्तुप्,पि ऱगु ओर् पात्रत्तिलवर्गळ् तिरुवडिगळैप् परिमळंसेर्त्त जलत् तै विट्टुविळक्कि अर्क्यम् आसमनम् सन्दनम् पुष्पम् इवैगळैस मर्प्पित्तुप् पिऩ्बु मदुबर्क्कमुम् आसमनीयमुम् समर्प्पित्तुप् पल विदमाऩ पऴङ्गळ् पक्ष्यङ्गळै यमुदुसॆय्यप् पण्णिवैत्तुत् ताम्बूलम् तिरुप्परियट्टम् पूषणम सुवर्णम् मुदलियवैगळै युम् मैर्प्पित्तुप्पिऩ्बन्द श्रीबाददिर्त्तत्कैत् तऩ्बन्दुक्कऩो टुगूड स्वीगरिक्कक्कडवऩ्।पिऱगन्द श्रीवैष्णवर्गळुक्कुत् तीर्त्त प्रसाद मुदलियवैगळै पक्तियुडऩ्मुदुसॆय्यप्पण्णिवैत्तु मॆऩ्मैयाऩ पळ्ळियिल्सयांसॆय्वित्तुत् तिरुवडिगळै मॆळ्ळप् पिडिक्कक्कडवऩ्। अन्दरीवैष्णवर्गळ् पुदप्पट्टुप्पोऩाल् ता ऩवर्गळुडऩ् अव्वूरॆल्लैवरैक्कुम् सॆऩ्ऱु अङ्गुदॆण्डऩ् स मर्प्पित्तु अवर्गळिडत्ति वनुज्ञैबॆऱ्ऱु इवर्गळ् विट्टुप्पो किऱार्गळे ऎऩ्ऱु तुक्कत्तुडऩ् अङ्गे सऱ्ऱुनिऩ्ऱु अवर्गळ्म ऱैयुम् वरैयिल् पार्त्तुक्कॊण्डिरुन्दु मऱैन्दबिऩ् अत्तिक् कैयेक्कित् तॆण्डविट्टुत् तिरुम्बि, तऩ्ऩगत्तिऱ्कुवदु अवर् कऩ् पिरिवुबॊऱामल् अवर्गळैये अडिक्कडि किऩैत्तुक्कॊण्डु तुक्कत्तिऩाल् अन्द मैयम् पोजनम् सॆय्याम विरुक्कक्कडव ऩ्। इव्विदमागवे ताऩ् पिऴैत्तिरुक्कुम् वरैयिल् ममाबागव तर्गळै पक्तियुडऩारादिक्कक्कडवऩ्, अदऩाल् श्रीमक्कारायणऩिव ऩिडत्ति लरुळ्बुरिवऩ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

इदं रहस्यं परमं नैवाख्येयं महर्षिभिः ।
भवतां वै मया प्रोक्तम् एतद् वैष्णवम् उत्तमम् ॥ ४२ ॥

मूलम्

इदं रहस्यं परमं नैवाख्येयं महर्षिभिः ।
भवतां वै मया प्रोक्तम् एतद् वैष्णवम् उत्तमम् ॥ ४२ ॥

[[106]]

तमिऴ्

इदु - महर्षिगळुङ्गूड अन्दि,कारिगळुक्कुच् चॊल् लामल् पेणिप् पादुगाक्कवेण्डिय परमरहसयमागुम्। इन्दप् परम् वैष्णव तर्मम् उङ्गळुक्कु ऎऩ्ऩाल् सॊल्लप्पट्टदु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

नान्यं मुनि-वर-श्रेष्ठा हरि-संश्रयणान् नृणाम् ।
नान्यं मुनि-वर-श्रेष्ठा हरि-संश्रयणं विना संशयः ॥ ४३ ॥

मूलम्

नान्यं मुनि-वर-श्रेष्ठा हरि-संश्रयणान् नृणाम् ।
नान्यं मुनि-वर-श्रेष्ठा हरि-संश्रयणं विना संशयः ॥ ४३ ॥

तमिऴ्

मुऩिवर् तलैवर्गळे! हरियै इव्वण्णम् आम्र यिप्पदैक् काट्टिलुम् मऩिदर्गळुक्कुच् चिऱन्ददु वेऱु ऒऩ्ऱुमिल्लै ऎऩबदैप् पलगाल् सॊल्लुगिऱेऩ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं पराशरेणोक्तं शास्त्रं श्रुत्वा महर्षयः ।
सर्व एवाभवन् सम्यक् प्रपन्नास् ते जनार्दनम् ॥ ४४ ॥

मूलम्

एवं पराशरेणोक्तं शास्त्रं श्रुत्वा महर्षयः ।
सर्व एवाभवन् सम्यक् प्रपन्नास् ते जनार्दनम् ॥ ४४ ॥

तमिऴ्

इव्वण्णम् परासरराल् सॊल्लप्पट्ट सास्त्रत् तैच् चॆवियुऱ्ऱ अन्द मुऩिवर्गळ् अऩैवरुम् जनार्त् ताऩऩै नऩ्गु रणमडैन्दवर्गळाऩार्गळ्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

भगवंस् त्वत्-प्रसादेन स-नाथास् सुखिनो वयम् ।
कृतार्थाश् च मुनि-श्रेष्ठ साक्षाद् धर्मस् त्वम् एव नः ॥ ४५ ॥

मूलम्

भगवंस् त्वत्-प्रसादेन स-नाथास् सुखिनो वयम् ।
कृतार्थाश् च मुनि-श्रेष्ठ साक्षाद् धर्मस् त्वम् एव नः ॥ ४५ ॥

तमिऴ्

अन्द रुषिगळ् श्रीबराररैप् पिऩ्वरुमाऱु कॊण्डाडिऩार्गळ्:- मुऩिवर् तलैवराऩ स्वामिये! (अनादैगळायिरुन्द) नाङ्गळ् उमदु अरुळाल् नाद ऩुडैयवर्गळाय् इऩ्बुऱ्ऱुप् पॆरुम्बेऱु पॆऱ्ऱोम्। ऎङ्गळुक्कु तेवरीरे नेराऩ तर्ममावीर्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

एतद् धि परमं शास्त्रं श्राव्यं मोक्षम् अभीप्सुभिः ।
सत्यं सत्यं पुनस् सत्यं संसारोत्तारणं नृणाम् ॥ ४६ ॥
तीर्थम् एतन् मुनि-श्रेष्ठ ! हरि-रूपं त्वयोद्धृतम् ।

मूलम्

एतद् धि परमं शास्त्रं श्राव्यं मोक्षम् अभीप्सुभिः ।
सत्यं सत्यं पुनस् सत्यं संसारोत्तारणं नृणाम् ॥ ४६ ॥
तीर्थम् एतन् मुनि-श्रेष्ठ ! हरि-रूपं त्वयोद्धृतम् ।

[[107]]

तमिऴ्

मुऩिवर् तलैवरे ! इन्द अऴगिय परमदर्मसास्त्रम् मोक्षमडैय विरुम्बुगिऱवर्गळै संसारत्तैद ताण्डुविक्कुम् ऎऩ्बदै मूऩ्ऱुमुऱै सत्यम् सॆय्दु कूऱुगिऱोम्। हरिस्वरूबमाऩ इन्द मास्त्रम उममाल् (वेद,सास्त्रङ्गळिलिरुन्दु) कडैन्दॆडुक्कप्पट्टदु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्वम् एव भगवान् ब्रह्मन् साक्षात् भागवतोत्तमः ॥ ४७ ॥
नास्त्य् अन्यत् भव-रोग-घ्नं त्वत् समाश्रयणात् परम् ।

मूलम्

त्वम् एव भगवान् ब्रह्मन् साक्षात् भागवतोत्तमः ॥ ४७ ॥
नास्त्य् अन्यत् भव-रोग-घ्नं त्वत् समाश्रयणात् परम् ।

तमिऴ्

ऎम्बॆरुमाऩे! तेवरीरे ऎङ्गळुक्कु आरादिक्कत् तक्क परम्बाग वदरावीर्। उम्मै आस्रयिप्पदैक् काट्टिलुम्, संसार व्यादि नायऩमाऩ मरुन्दु वेऱु इल्लै।

विश्वास-प्रस्तुतिः

शक्ति-सूनम् इति स्तुत्वा नमस्कृत्य महर्षयः ॥ ४८ ॥
ख-गृहाणि पुनर् गत्वा यथोक्तं हरिम् अर्चयन् ।

मूलम्

शक्ति-सूनम् इति स्तुत्वा नमस्कृत्य महर्षयः ॥ ४८ ॥
ख-गृहाणि पुनर् गत्वा यथोक्तं हरिम् अर्चयन् ।

तमिऴ्

क्ति महर्षियिऩ् पिळ्ळैयाऩ परारमह्र्षियै इव्वण्णमाग अन्द महर्षिगळ् तुदित्तु वणङ्गित् तङ्गळिरुप्पिडम् सेर्न्दु, अवर् सॊऩ्ऩबडि ऎमबॆरुमाऩै आरादित्तऩर्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

अन्-अन्य-शरणा भूत्वा कलौ संपूज्य केशवम् ॥ ४९ ॥
भव-बन्ध-विनिर्मुक्ताः सर्वे हरि-पदं ययुः ।

मूलम्

अन्-अन्य-शरणा भूत्वा कलौ संपूज्य केशवम् ॥ ४९ ॥
भव-बन्ध-विनिर्मुक्ताः सर्वे हरि-पदं ययुः ।

तमिऴ्

अन्द रिषिगळ् अऩैवरुम् तञ्जीर्क्क्कॊण्डु। आरादित्तु,इक्कलिगालत्तिलुम् परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् संसारत्तैविट्टु अडैन्दऩर् विष्णुविऩ्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एतत् पराशरं श्रुत्वा शुद्ध-सत्त्वं सुनिर्मलम् ॥ ५० ॥
विशिष्टं परमं धर्मं शास्त्रं परम-वैदिकम् ।
श्रुत्वा तु परमैकान्ती भूत्वा सिद्धिं परां व्रजेत् ॥ ५१ ॥

मूलम्

एतत् पराशरं श्रुत्वा शुद्ध-सत्त्वं सुनिर्मलम् ॥ ५० ॥
विशिष्टं परमं धर्मं शास्त्रं परम-वैदिकम् ।
श्रुत्वा तु परमैकान्ती भूत्वा सिद्धिं परां व्रजेत् ॥ ५१ ॥

तमिऴ्

सुत्त,सत्वमयमाय्, कुऱ्ऱमऱ्ऱदाय्, परमवैदिग इन्दप् परायरविष्टबरमदर्मसास्त्रत्तैप् पलमुऱै केट्टुप् परमैगान्दियागि, मेलाऩ मोक्ष सित् ति यडैयक्कडवऩ्।

ஸ்ரீபராசரஸ்ம்ருதியின் உத்தரக ண்ட மான பராஈரவியிஷ்ட பரமதர்ம ராஸ்த்ரத்தில் - வைஷ்ணவர்களை ஆராதிப்பதையும். அவர்களுடைய பெருமையையும் வர்ணிக்கும் பத்தாம் அத்தியாயம் நிறைவுற்றது. பரா விஷ்ட பரமதர்ம ஸாஸ்த்ரம் நிறைவடைந்தது. முடிவுரை பத்து அத்தியாயங்கள் கொண்ட இந்தப் பரமதர்ம சாஸ்த்ரத்தில் -। நாமஸம்ஸ்காரத்தின் பெருமையும் க்ரமமும் (536-543). ॥ (1) புண்ட்ரஸம்ஸ்காரத்தின் க்ரமம் (543-546),(2) ஊர்த், வபுண்ட்ரலக்ஷணம் (546-547), (3) இடைவெளியிலலாத ஊர்த்,வபுண்ட் ரத்துக்கு நிஷேதம் (547), (4) வைதி ககர்மங்களில் ஊர்த், வபுண்ட்ரதாரண விதி, (547-548), (5)ஊர்த், வபுண்ட்ரமில்லாமல செய்யும கர்மம் - பாலமின்றியொழிகை (548), (6) ஊர்த், வபுண்ட்ர 666
மற்ற ரீரத்தைக் காணலாகாது (549), (7) ஊர்த,வ புணட்ரத ரண பூலம் (549), (8) மற்ற புண்ட்,ரங்களை த ரிப்பதின் பலன் (549-550), (9) த்ரிப்புண்ட்,ரத ரியோடு ஸ்ஹவாஸம கூடாது (550), (10) த்ரிபுண்ட்ரத,ாரியான அந்தணன் தே. ப்ரஷ்டம் செய்யததக்கவன் (550), (11) த்ரிபுண்ட் ரதாரிக்கு கோஷ்யில நிஷேத,ம (551), (12) த்ரிபுண்ட்ரதாரித்,விஜனுககு தண்ட,னை (551-552), (13) ஊர்த் வபுண்ட்ரங்களின் ஸ்தா மும், அளவும, தே,வ தைகளும் (552-556),(14) ஊர்த்வபுணட்ரம அணிந்த சரீரததின் பெருமை (557), (15) ஊர்த்வபுண்ட்,ரமில்லா விடில் தோஷம் (557-558), (16)நாமஸம்ஸகாரத்தின் க்ரமம (558-561), ॥। (1)மந்த்ரஸம்ஸ்காரத்தின க்ரமம் (561-564), (2) த்,வய மந்த்ரோபதேபமை (565), (8) வயமாஹாத்ம்யம் (565-566), (4) த், வயம் ஓதாதவன வைதி,கனாகான் (566), (5) த்வயமும் திருமந்திரமும் உபதேசிக்கவேண்டும் (567), (6) தாபஸம்ஸ்காரமில்லாமல் மந்தரோபதே,ஸம் கூடாது (567), (7) ஒரே நாளில் பஞ்சஸம்ஸகாரங்கள் (568), (8) சிஷ்யனிருககவேண்டிய முறை (568-569), ।V யாக,ஸம்ஸ் காரத்தின் க்ரமம் (569-572), V ( ) ப கவதாராத னமும், ஆஷ்ரமதர்மமும் (572-574), (2) விலக்கப்படவேண்டியவர் கள் (574), (3) அந்தணனின் லக்ஷணம் (575), (4) நாலு ஆஸ்ரமங்களின் லக்ஷணம.. (575-576), (5) விலககப்பட வேண்டியவை(576-577), (6) வர்ணாரமத ர்மங்களை அநுஷ் டி,த்தே தீரவேண்டும (577), (7) பாஷண்டிலக்ஷணம் (577-578), (8)ப்,ரஹ்மசாரி தினந்தோறும் செய்யவேண்டிய கர்மம் (578), (9) க்,ருஹஸ்த,ன் தினந்தோறும் செயய வேண்டிய கர்மம (578-579), (10) ஸந்யாஸி தினந்தோறும் செய்யவேணடிய கர்மம் ( 579-580), V। (1) விரிவான திருவாராத ன க்ரமம (580), (2) லரீரத்தைச் சிந்திககும் வித ம். (581-582).. (3) ஆத்மாவைச் சிந்திக்கும் வித ம (58.2-584), (4) ஈஸ்வர சிந்தனத் தொடககம் (584-585), (5) லீலாவிபூ தி சிகதநம் (585-586), (6) நித்யவிபூ தி சிந்தநம் பராசர விசிஷ்ட பரமத,ர்ம சாஸ்த்ரம் 667 (586-587), (7) ஸ்ரீவைகுண்ட,நகர சிந்தநம் (587-589), (8) வைகுண்ட, மந்திர (கோயில்) வர்ணநம் (589-590), (9) திருமாமணி மண்டப வர்ண ம் (590), (10) திவ்ய ஸிமஹாஸந் வர்ண நம் (590-591), (11) பரவாஸுதே,வ வர்ணநம (591-596), (12) மற்ற மூர்த்திகள் (596), (13) திவ்யாயுதங்கள் (596), (14)வயூஹஸ்த ானங்கள் (596-598), (15) இரண்டாவது ப்ராகார தே வர்கள் (598), (16) மூன் வது ப்ராகார மூாததிகள் (598), (17) நாலாவது ராகார மூர்த்திகள் (598), (18) ஐந்தாவது ப்ராகார மூர்த்திகள் (599-600), (19) லீலாவிபூ,தியிலுள்ள மூர்த்திகளின் தியா னம் (600-601), (20) வ்யூஹமூர்த்தி த் யானம் (601), (21) விப,வாவதாரத்,யானமும், பயனும (601-602), (22) அந்தர் யாமி ஸ்த நமும், த்,யானமும் (602), (23) அர்ச்சாவதார த,யானமும், பயனும(602), (24) உப யவிபூ தியோக,த், யான நிகமனம (602), (25) வ்யூஹகு,ணங்கள் (603), (26) வ்யூ ஹங்களின் தொழில்கள் (603), (27) வ்யூஹகு,ண விவரணம (603-604), (28) ஹரியப்தரரத்தம் (604), (29) பக,வந் நாமங்கள் (605-608), (30) ஸவபரயாத,த்யஜ்ஞாநம் அவல் யம (608-609), (31) திருவஷ்டாக்ஷரததின் அர்த்தகாநு ஸந்தானம (609), (32)த, வயார்த்த, நுஸந்த நம் (610-611), (33) நிதயா நுஷ்டானங்கள் (611-613), (34) திருவாராத னம் (613-620), (35) த் வயமந்திரத்தின் பெருமை (621), V॥ டோாலோத்ஸவ வாணநம் (621-628), V॥। (1) நைமித்தி கோத்ஸவ வர்ணநம (628), (2) த்,வாத, யில் ஆராத், னம் (629-630), (3) நரஸிமஹாராத னம்(630-631), (4) தானுர் மாஸ திருவாராதனம் (631), (5) மாசிபங்குனி திருவா ராதனங்கள் (631-632). (6) ஸ்ரீராமநவமியுத்ஸவம் (632- 633), (7) ஸ்ரீஜயந்தியுத்ஸவம (633-634), (8) வாமம் ஜயநதியுத்ஸவம (634-635), (9) வராஹஜயந்தியுத்ஸவம் (635), (10) வைபாக,பெளர்ணமியுத்ஸவம் (636), (11) லெயநோத்தான ஏகாத, உத்ஸவங்கள் (636-637), ।X மஹோத்ஸவ வாணநம (637649), X (1) பாாக,வதாராத 668
விதி.-பாக,வதாராத.ந வைப வம் (650-652), (2) மஹா ப,க,வத வைப வம் (652), (3) மஹாபா வத லக்ஷணம் (652-653), (4) மஹாபாக,வதர்களின் சிறப்பு (658), (5) தொண்டர் அடிப்பொடி மகிமை (654), (6) ஸ்ரீபாது தீர்த்த, மகிமை (654), (7) ஸேஷப்ரஸா த,வைப வம் (654), (8) வைஷ்ணவர்களும் அவைஷ்ணவாகளும் (655), (9) ஸ்ரீபாத,தீர்த்த,மகிமை (655), (10) கோதாவரி லாப் விமோசனம் (655-658), (11) பாக,வதாராதனன மஹிமை (658-659), (12) ஸ்ரீவைஷ்ணவாராத ந வர்ணநம் (659-662) ஆகிய விஷயங்கள் விரிவாக விளகப்பட்டன. இவற்றி லிருந்து, விஸிஷ்டாத்,வைத ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஸித தாந்த மும், பரமைகாந்தி தர்மங்களுமே மோக்ஷமடைய விரும்பு கிறவர்களால் கைக்கொள்ளத்தக்கவை என்பதே மஹர்ஷி களின் ஸித்தாந்தம் என்று தெளிவாக விளங்குகிறது. வடமொழியிலுள்ள இதிஹாஸ புராணங்களும், சங்ககாலம் தொடக்கமாக உள்ள தமிழிலககியங்களும் - இந்த தர்மங்கள் ஆதி,காலம் முதலே முமுக்ஷுக்களால் அநுஷ் டி,ககப்பட்டு வந்ததை வலியுறுத்துவதை விஷ்ணுசித்த விஜயத்தின் மேல்பகுதிகளில் நிலைநாட்டுவோம். “ராமாநுஜார்ய திவ்யாஜ்ஞா ப்ரதிவாஸரமுஜ்ஜ்வலா 1 தி.கந்தவ்யாபிநீ பூ யாத் ஸா ஹி லோகஹிதைஷிa ॥ ராமானுஜாசார்யரின் தி, வயாஜஞை தினந்தோறும் வெற்றி பெற்று விளங்கி திக்கெங்கும் பரவட்டும் ; அதுவன்றே உலகத்திற்கு நன்மையைத் திருவுள்ளததிற்கொண்டது. என்கிறபடியே எம்பெருமானார் அவதரித்த பின்பு “பொலிக பொலிக’’ என்னும்படி பரவிய இப்பரமைகாந்தி தர்மத்தை விரிவாகக் காட்டும் இந்த ஸ்ம்ருதியைப் படித்து, இயன்ற வரையில அதன்படி ஒழுக உறுதிகொள் வது ஸ்ரீவைஷ்ணவர் ஒவ்வொருவருக்கும கடமையாகும்.