०६ विष्ण्व्-आश्रयणादि

श्री-पराशर उवाच -

श्री-पराशर उवाच -

विस्तरेण ब्रवीम्य् अत्र
विष्णोर् आश्रयण-क्रियाम् ।

विस्तरेण ब्रवीम्य् अत्र विष्णोर् आश्रयण-क्रियाम् ।

याग श्रीबरासर महर्षि कूऱुगिऱार्:- रिषिगळे । संस्कारत्तैप् पऱ्ऱिय नालाम अत्तियायत्तिल् सुरुगग मागच् चॊऩ्ऩ तिरुवारादऩ करमत्तै इव्वत्ति यायत्तिल् विरिवागच् चॊल्लुगिऱेऩ्, केळुङ्गळ्।

उत्थाय पश्चिमे याम
आचम्य प्रयतात्मवान् ॥ १ ॥
निवेशिते शुचौ देशे
समासीनस् सुखासने ।
आत्मानं स्व-शरीरं च
परेशम् अनुचिन्तयेत् ॥ २ ॥

उत्थाय पश्चिमे याम आचम्य प्रयतात्मवान् ॥ १ ॥
निवेशिते शुचौ देशे समासीनस् सुखासने ।
आत्मानं स्व-शरीरं च परेशम् अनुचिन्तयेत् ॥ २ ॥

इरविऩ् नाऩ्गावदु याममाऩ प्राह्म मुहूर्त् तत्तिल् ऎऴुन्दिरुन्दु, कैगाल्गळै सुत्तिसॆय्दुगॊण्डु आसमऩंसॆय्दु, ऎऱुम्बु मुदलाऩ पुऴु पूच्चिगळ् इल्लाद परिसुत्तमाऩ इडत्तिल् मॆऩ्मैयाऩ आसऩत्तै इट्टु, अदिल् वीऱ्ऱिरुन्दु, मऩत्तै इदर विषयङ्गळिल् सॆल्लादबडि अडक्कि, पिऱगु तऩ्ऩैयुम्, तऩ् श्रीरत्तैयुम्, तऩक्कु स्वामियाऩ परमात्मावैयम् पऱ्ऱिच् चिन्दिक्कक्कडवऩ्। परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् रीरत्तैच् चिन्दिक्कुम् विदम्

शुक्र-शोणित-सम्भूतं
शरीरं पाञ्च-भौतिकम् ।
शब्दादि-विषयोपेतैः
युतं एकादशेन्द्रियैः ॥ ३ ॥
अ-व्यक्त-बुद्ध्य्-अहङ्कार-
दश-कार्य-गुणैर् युतम् ।
वसा-मूत्र-पुरीषास्थि- चर्म-मांस-सिरा-युतम् ॥ ४ ॥
द्विषद्भिः काम-काराद्यैर्
अनिशं पीडितान्तरम् ।
ताप-त्रय-महा-ज्वाल-
वह्निभिः परिवेष्टितम् ॥ ५ ॥
ईषणा-त्रय-तृष्णाभिर्
निबद्धं मल-पूरितम् ।
द्वि-सप्तति-सहस्राभिर्
नाडीभिः परिवेष्टितम् ॥ ६ ॥

शुक्र-शोणित-सम्भूतं शरीरं पाञ्च-भौतिकम् ।
शब्दादि-विषयोपेतैः युतं एकादशेन्द्रियैः ॥ ३ ॥
अ-व्यक्त-बुद्ध्य्-अहङ्कार-दश-कार्य-गुणैर् युतम् ।
वसा-मूत्र-पुरीषास्थि-चर्म-मांस-सिरा-युतम् ॥ ४ ॥
द्विषद्भिः काम-काराद्यैर् अनिशं पीडितान्तरम् ।
ताप-त्रय-महा-ज्वाल-वह्निभिः परिवेष्टितम् ॥ ५ ॥
ईषणा-त्रय-तृष्णाभिर् निबद्धं मल-पूरितम् ।
द्वि-सप्तति-सहस्राभिर् नाडीभिः परिवेष्टितम् ॥ ६ ॥

इन्द सरीरमाऩदु ‘सुक्लम्’ ऎऩ्गिऱ पुरुषऩुडैय वीर्यददिऩालुम्, ‘सोणिदम्’ ऎऩ्गिऱ स्त्रीयिऩुडैय रजस्सिऩालुम उण्डाऩदु; प्रुदिवी, अप्पु, तेजस्, वायु, आगासम् आगिय ऐन्दु पूदङ्गळिऩ् परिणाममायिरुप्पदु। स्पर्सम्, रसम्,रूबम्,क,न्द,म,पाप्, ताम् ऎऩुम् विषयङ्गळै (मुऱैये) अऱियुम् मॆय्, वाय्(ना), कण्, मूक्कु, सॆवि ऎऩ्ऩुम् ऐन्दु ञाऩेन्दिरियङ्गळ्, वाक्कु, कै, काल्, मलविसर्जनेन्द्रियम्, मूत्रविसर्जनेन्द्रियम् ऎऩ्ऩुम ऐन्दु कर्मेन्दिरियङ्गळ्, इवऱ्ऱै नियमिक्कुम् मऩम् कूडियिरुप्पदु। आगिय पदिऩॊरु इन्दिरियङ्गळोडुम् ’ मूलप्रक्रुदि, अदिलिरुन्दु तोऩ्ऱुम् पुत्ति, ऎऩप्पडुम् वि-७४ ५८२ पट्ट विष्णुसित्त विजयम्

महाऩ्, अदिलिरुन्दु तोऩ्ऱुम् अहङ्गारम्,प् त स्पर्स रूब रस कन्द, तऩ्मा तरैगळैन्दु, अत्तऩ्मै कळैन्दु आगिय अहङ्गारगार्यङ्गळाऩ पत्तु, सत्वरजस् तमस्सुक्कळागिऱ मुक्कुणङगळ् आगियवऱ्ऱोडु कूडियदु। वसै (सवुर्नीर्), मूत्रम्, मलम्, ऎलुम्बु, तोल, माम् सम्, नरम्बु आगियवऱ्ऱोडुम् कूडियदु। आत्मावुक्कु ऎदिरिगळाऩ काम क्रोद, लोब, मोह मद, मात्सर्यङ् गळागिऱ अरिषट् वर्क्कङ्गळाल् ऎप्पोदुम् पीडिक्कप् नॆञ्जैयुडैयदु। आत्,यात्मिगम्, आदि तै, विगम्, आदि, पॆळदिगम् ऎऩ्ऩुम् ताबत्रयङ्गळागिऱ पॆरियसोदियैक्कॊण्ड नॆरुप्पुगळाले सूऴप् पॆऱ्ऱदु। पुत्रेषणा (मगगळ्मेल् पासम्), विददेषणा (पणत्तिऩ्मेल् पासम्), तारेषणा (मऩैवियिऩ्मेल पासम्) ऎऩ्ऩुम् रषणात्रयङ्गळागिऱ आबाणङ् गळाले कट्टप्पट्टिरुक्किऱदु; तोषङ्गळ् निऱैन् दिरुप्पदु। ऎऴुबत्तीरायिरम् नाडिगळाले सुऱ्ऱप्पट्टिरुक् किऱदु - ऎऩ्ऱु इव्वण्णमाग श्रीरीरत्तिऩ् ताऴ्वैयुम्, निलैयिऩ्मैयैयुम्, इदऩ् तॊडाबिऩाल् आदमावुक्कु एऱ्पडक्कूडिय केट्टैयुम् सिन्दिक्कक्कडवऩ्। आत्मावैच् चिन्दिक्कुम् विदम्

हृत्-पुण्डरीक-मध्ये ऽत्र
वसामि प्रभया ज्वलन् ।
देहेन्द्रिय-मनः-प्राण-
धीभ्यो ऽन्यो ऽनन्य-साधनः ॥ ७ ॥
पञ्च-विंशात्मको नित्यो
मकारार्थस् समाधिमान्।
भगवच्-छेष-भूतो ऽहम्
अनन्यार्हो ऽचितः परः ॥ ८ ॥
निर्विकारो ह्य् अणुर् नित्यः
प्रकृतेर् अव्ययः परः ।
अजडो ऽव्यक्त-रूपश् च
ज्ञानानन्द-स्व-रूप-भाक् ॥ ९ ॥
एक-रूपो व्याप्ति-शीलः
क्षेत्री क्षेत्र-ज्ञ एव च ।
ज्ञाता कर्ता च भोक्ता च
अहं-प्रत्यय-गोचरः ॥ १० ॥
अ-दाह्यो ऽक्लेद्यको ऽच्छेद्यो
ऽशोष्यो ऽक्षर एव च।
एवं देहेन्द्रियाद्य्-अन्यम्
आत्मानं सततं स्मरेत् ॥ ११ ॥

हृत्-पुण्डरीक-मध्ये ऽत्र वसामि प्रभया ज्वलन् ।
देहेन्द्रिय-मनः-प्राण-धीभ्यो ऽन्यो ऽनन्य-साधनः ॥ ७ ॥
पञ्च-विंशात्मको नित्यो मकारार्थस् समाधिमान्।
भगवच्-छेष-भूतो ऽहम् अनन्यार्हो ऽचितः परः ॥ ८ ॥
निर्विकारो ह्य् अणुर् नित्यः प्रकृतेर् अव्ययः परः ।
अजडो ऽव्यक्त-रूपश् च ज्ञानानन्द-स्व-रूप-भाक् ॥ ९ ॥
एक-रूपो व्याप्ति-शीलः क्षेत्री क्षेत्र-ज्ञ एव च ।
ज्ञाता कर्ता च भोक्ता च अहं प्रत्यय-गोचरः ॥ १० ॥
अदाह्यो ऽक्लेद्यको ऽच्छेद्यो शोष्यो ऽक्षर एव च।
एवं देहेन्द्रियाद्यन्यम् आत्मानं सततं स्मरेत् ॥ ११ ॥

मिगत्ताऴ्न्द इन्द श्रीरत्तिल् ह्रुदय कमलत्तिऩ् नडुविल् ञाऩरूबमाऩ ऒळियाले विळङ्गानिऱ्पवऩाय् नाऩ् वाऴ्गिऱेऩ्। मिगत्ताऴ्न्ददाय्, स्तूलमागक्काण् किऱ मुऱ्कूऱिय श्रीरम्, इदैक्काट्टिलुम् नुण्णिय इन्दिरियङ्गळ्, इवऱ्ऱै नियमिक्कुम् मऩम, इवै ओय्न्द पोदुम् काणप्पडुम् मऩम्, इवऱ्ऱैक्काट्टिलुम् सिऱन्द ताय्, आत्माविऱ्कु तर्ममायिरुप्पदाऩ अऱिवु आगिय अऩैत्तैक्काट्टिलुम् वेऱाय्, वेऱॆदैयुम् ऎदिर् पारामल् (विळक्कैप्पोल्) ताऩे पिरगासिप्पवऩायिरुक् किऱेऩ्। प्रक्रुदि महदहङ्गारङ्गळ् मूऩ्ऱु, ऐन्दु तन्मात्रैगळ्, ऐन्दु पू,तङ्गळ, पदिऩॊरु इन्दिरियङ्गळ् आगिय इरुबत्तुनालु असेदन् दत्तुवङ्गळुक्कुम् मेऱ् पट्ट इरुबत्तैन्दावदु सेदन तत्तुवमायिरुप्पवऩ्। इरुबत्तैन्दाम् अक्षरमाऩ मगारत्तिऱ्कुप् पॊरुळा यिरुक्कुम् ञाऩस्वरूबि। तोऱ्ऱमुम्, अऴिवुमिल्लाद नित्यऩ्। समादि,यिल् काणत्तक्कवऩ्। पगवाऩुक्के अडिमैप्पट्टिरुप्पवऩ्। वेऱु

[[४२]]

ऎवर्क्कुम् अडिमैया ५८४ यिरुक्कत् तगादवऩ्। अऱिवऱ्ऱ असेदऩत्तैग काट्टि लुम् वेऱुबट्टवऩ्। अदु ऎप्पडियॆऩिल्: विगारमुळ्ळ ताय्, पॆरिदाय्, स्वरूब स्वबाव नायमुळ्ळदागक् काणप्पडुम् असेदऩ तत्तुवङ्गळ् अऩैत्तैक् काट्टिलुम् वेऱुबट्टु, विगारमऱ्ऱवऩाय्, स्वरूब स्वबावनाणमिल्लामलिरुप्पवऩ्। अणुवाय्, जड मागै याल् ताऩे पिरगासियाद असेदऩत्तैप्पोलेयल् लामल् ताऩे पिरगामिक्कुम्: अजड मायिरुप्पवऩ्। असित्तैक् काण्बदु पोले इन्दिरियङ्गळाल् काणमुडि यादवऩ्;ज्ञाऩम्, आऩन्दम् आगियवऱ्ऱैये सव रूबमागप्पॆऱ्ऱवऩ। पलविद मायिरुक्कुम असिददैप् पोलल्लामल् ऎप्पोदुम् ऒरुविद मागवे इरुप्पवऩ्। असेदऩङ्गळ् अऩैत्तिलुम् उळ्नुऴैन्दु वियाबिक्क वललवऩ्। श्रीरीरददै उडैयवऩ्; श्रीरत्तै अऱिबवऩ्। पलऩ्गळै अऱिबवऩागवुम्, अवऱ्ऱै अडैवदऱ्काऩ उबायङ्गळै अनुष्टिप्पवऩागवुम्, अप्पालऩ्गळै अडैन्दु अऩुब विप्पवऩागवुम् इरुप्पवऩ्। “अहम्” ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुवदाल अच्चॊल्लुक्कु पॊरुळायिरुप् पवऩ्। नॆरुप्पाल् ऎरिक्कवुम्, नीरिऩाल् नऩैक्कवुम्, आयुदङ्गळाल् पिळक्कवुम्, काऱ्ऱिऩाल् उलर्त्तवुम् तगादवऩाय्, अदऩालेये ऎदऩालुम् अऴिक्कमुडियादवऩ्। इव्वण्णमाग तेहम् इन्द्रियम मुदलाऩवऱ्ऱैक् काट्टिलुम् वेऱुबट्टवऩागत् तऩ आत्मावै ऎप्पोदुम् सिन्दिक्कवेण्डुम्। ४ १ ईस्वर सिन्दऩत् तॊडक्कम्

इत्य् आत्मानं दृढं ज्ञात्वा
स्वात्मेशम् अनुचिन्तयेत् ।
परे व्योम्नि परेशानं,
तथा व्यूहादि-भेदतः ॥ १२ ॥

इत्य् आत्मानं दृढं ज्ञात्वा स्वात्मेशम् अनुचिन्तयेत् ।
परे व्योम्नि परेशानं तथा व्यूहादि-भेदतः ॥ १२ ॥

इव्वण्णमाग जीवात्माविऩ् स्वरूबत्तै नऩ्गु अऱिन्दु, अदऱ्कुप्पिऩ् तऩक्कु स्वामियाय्, परमबदत् तिल पररूबत्तुडऩुम्, तिरुप्पाऱ्कडल् मुदलाऩ व्यूह सदाऩङ्गळिल् व्यूहुरूबङ्गळुडऩुम्, मऱ्ऱुम् विब वम्, अन्दर्यामि, अर्च्चै ऎऩ्ऩुम रूबङ्गळुडऩ् कूडिय ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱवऩाय्, ऎल्लावुयिर्गट्कुम् वऩाय् नादऩाऩ परमात्मावैच् चिन्दिक्कक्कडवऩ्। लीलाविबूदि सिन्दनम्

अण्डम् अण्ड-गतान् लोकान्
तद्-अन्तर्गत-विग्रहान् ।
तद्-अशांश-समूहं तद्-
अन्तर्यामित्वम् आत्मनः ॥ १३ ॥
+++(अण्डम्-परितः भ्व्-आदीन्)+++ दशोत्तरान् आवरणान्
तद्-अन्त-स्थ-चराचरान् ।
प्रधानं पुरुषं चैव
त्रि-गुणं तत्र सम्भवम् ॥ १४ ॥

अण्डम् अण्ड-गतान् लोकान् तद्-अन्तर्गत-विग्रहान् ।
तद्-अशांश-समूहं तद्-अन्तर्यामित्वम् आत्मनः ॥ १३ ॥
दशोत्तरान् आवरणान् तद्-अन्त-स्थ-चराचरान् ।
प्रधानं पुरुषं चैव त्रि-गुणं तत्र सम्भवम् ॥ १४ ॥

ऎम्बॆरुमाऩुडैय लीलाविबूतियाऩ (विळैयाट्टुक्कु उऱुप्पायिरुक्कुम् सॆल्वमाऩ) प्रह्माण्डत्तैयुम्,
अदिलुळ्ळ ऎल्ला उलगङ्गळैयुम्,
अडियारै रक्षिप्प तऱ्काग अङ्गङ्गु ऎऴुन्द् अरुळियइर् अुक्कुम् अवदारङ्गळैयुम्,
अव्व् अवतारङ्गळिऩ् अमर्भूतर्?? आऩ अम्य आवो अवदारङ्गळैयुम्,
तऩदु ह्रुदयकमलत्तिल् ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् अन्दर्यामियैयुम्,
ऒऩ्ऱैक् काट्टिलुम् ऒऩ्ऱु पत्तु मडङ्गु अधिगम् आयिरुप्पदाय्
अण्डत्तैच् चूऴ्न्दु कॊण्डिरुक्कुम्
प्रुथिवी, जलम्, अक्ऩि, वायु, आगायम्, अहङ्गारम्, महाऩ् ऎऩ्ऩुम् एऴु आवरणङ्गळैयुम्,
अव्वण्डत्तिलुळ्ळ प, पक्षि मुदलाऩ असैयुम् पॊरुळ्गळैयुम्, मरम्, सॆडि मुदलाऩ असैयाप् पॊरुळ्गळैयुम्, इवै ऎल्लावऱ्ऱुक्कुम् कारणमाऩ ५८६ मूलप्रक्रुदियैयुम्, अदिलुळ्ळ सत्वरजस्तमोगुणङ् अदिल् अऴुन्दियिरुक्कुम् जीवसमूहत्तैयुम् कळैयुम्, सिन्दिक्कक्कडवऩ्। नित्यविबू, ति सिन्दऩम्

तमसस् तत्-परं शुद्धं
हिरण्मयम् अनामयम् ।
परमं वैष्णवं लोकं
नित्यानन्द-सुखावहम् ॥ १५ ॥

तमसस् तत्-परं शुद्धं हिरण्मयम् अनामयम् ।
परमं वैष्णवं लोकं नित्यानन्द-सुखावहम् ॥ १५ ॥

ता- म - मूलप्रक्रुदिक्कुमेल् सुददसत्वमयमाय् सुबवर्णम् पोल् परगासित्तुक्कॊण्डु मिगवऴगियदाय् परळयममुदलिय उबत् रवङ्गळिऩ्ऱि सावोदगरुष्टमाय् ऎप्पोदुम् आनन्दत्तैविळै क्कुमदाऩ श्रीवैगुण्डमॆऩ्गिऱ श्रीवैष्णवलोगत्तै तयानि क्कक्कडवऩ

तत्र संवाहिनीं दिव्यां
विरजां वेद-सम्भवाम् ।
तत्र शुद्धं परं व्योम
ह्य् अन्-अन्तम् अमृताह्वयम् ॥ १६ ॥
निर्मलं नित्यम् अ-जडम्
अन्-अन्त-सुख-दं सुखम् ।
तत्र स्थितान्य् अन्-एकानि
स्थानानि सुखवन्ति च ॥ १७ ॥
तत्र जानपद–ग्राम-
नगराणि महान्त्य् अपि ।
सर्वे हिरण्मयास् तत्र
सर्वे वेदमयाश् शुभाः ॥ १८ ॥
अप्राकृततया नित्याः
पुनर् आवृत्ति-वर्जिताः ।

तत्र संवाहिनीं दिव्यां विरजां वेद-सम्भवाम् ।
तत्र शुद्धं परं व्योम ह्य् अन्-अन्तम् अमृताह्वयम् ॥ १६ ॥
निर्मलं नित्यम् अ-जडम् अन्-अन्त-सुख-दं सुखम् ।
तत्र स्थितान्य् अन्-एकानि स्थानानि सुखवन्ति च ॥ १७ ॥
तत्र जान-पद-ग्राम-नगराणि महान्त्य् अपि ।
सर्वे हिरण्मयास् तत्र सर्वे वेदमयाश् शुभाः ॥ १८ ॥
अप्राकृततया नित्याः पुनर् आवृत्ति-वर्जिताः ।

‘तमस्’ ऎऩप्पडुम् मुऱ्कूऱिय मूलप्रक्रुदिक्कुमेल्, त्त,सत्वमयमाय्, पॊऩ्बोले मिगवऴगियदाग तॊल्लैगळ् विळङ्गुवदाय्, प्रळयम् मुदलाऩ अऱ्ऱदाय्, अऩैत्तिलुम् उयर्न्ददाय्, ऎप्पोदुम् पेराऩन्दत्तै विळैप्पदाऩ परमबदम् ऎऩ्गिऱ श्रीवैष्णव लोगत्तैच् चिन्दिक्कक्कडवऩ्। अव्वुलगिल्, वेद पर्वदत्तिऩिऩ्ऱुम् पॆरुगुगिऱ विरजै ऎऩ्ऩुम् परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् ५८७ पॆयरैयुडैय मिगच्चिऱन्द नदियैच् चिन्दिक्कक्कडवऩ्। अदऩ् करैयिल्, - तेजोमयमाय्, अळविल्लामल् परन् दिरुप्पदाय्, मोक्षम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱ परमा कायम् उळ्ळदु। अदऱ्कु उत्पत्ति, विनायम् मुदलिय तोषङ्गळिल्लै; अदु स्वयम् प्रगासमाय्, अङ्गुळ्ळ वर्गळुक्कु ऎल्लैयऱ्ऱ इऩ्बत्तैक् कॊडुप्पदाय्,मिग अऩुगूलमायिरुक्कुम्। अङ्गु, मिगवुम् सुगत्तै विळैक्कुम् पल स्ताऩङ्गळ् उळ्ळऩ। अङ्गु पल तेयङ्गळुम, क्रामङ्गळुम्, पॆरिय नगरङ्गळुम् उळ्ळऩ। अङ्गुळ्ळ पुरुषर्गळ् अऩैवरुम् पॊऩ्बोल् अऴगु मिक्कवर्गळाय्, ऎप्पोदुम् वेदमोदुम् यान्दमूर्त्ति कळाय्, प्रक्रुदि सम्बन्द मऱ्ऱिरुक्कैयाले पिऱप्पिऱप्पु अऱ्ऱवर्गळाय्, इन्द प्रक्रुदि मण्ड लत्तिऱ्कुत् तिरुम्बि वरादवर्गळाय् अङ्गेये इरुन्दुगॊण्डु प क वद ऩुब इव्वऩैत्तैयुम् सॆयदुगॊण्डिरुक्किऱार्गळ् वम् सिन्दिगगक्कडवऩ्। श्रीवैगुण्ड, नगर सिन्दनम्

तन्-मध्ये नगरं दिव्यं
वैकुण्ठं नाम नामतः ॥ १९ ॥
चन्द्र-कान्तमयैर् नित्यैर्
विमानैर् बहुभिर् वृतम् ।
सर्व-वर्णमयैस् सौधैर्
नाना रत्नैश् च शोभितम् ॥ २० ॥
दिव्य-रत्नमयैश् शुभ्रैः
प्राकारैर् गो-पुरैर् युतम् ।
नाना-मणिमयैर् दीप्र-
गृह-पङ्क्तिभिर् आवृतम् ॥ २१ ॥ शक्र-चापौघ-सङ्काशैः
प्राग्रैस् सौधैस् समुच्छ्रितम्।
विवस्वत्-कोटि-सङ्काशैः
तोरणैर् उपशोभितम् ॥ २२ ॥
सुधाकर-सहस्राभैः
पुरुषैर् उपशोभितम् ।
सर्वे चतुर्-भुजाश् शुद्धास्
स्वात्मेश-सम-विग्रहाः॥ शङ्ख-चक्र-धराः सर्वे
स्रग्विणः पीत-वाससः ।
अनुरज्यन्ति देवेशं
भक्त्या भृत्य-रसेन वै ॥ २४ ॥ प्रातर्-उद्यत्-सहस्रांशु-
कोटी-शत-सम-प्रभाः ।
सर्वे लक्षण-सम्पन्नाः
पद्म-हस्ताः चतुर्-भुजाः ॥ २५ ॥
अनिशं भक्तिभिः श्रीशम्
अर्चयन्ति च केशवम् ।
आरूढ-यौवनास् सर्वे
नार्यश् च पुरुषास् तथा ॥ २६ ॥

तन्-मध्ये नगरं दिव्यं वैकुण्ठं नाम नामतः ॥ १९ ॥
चन्द्र-कान्तमयैर् नित्यैः विमानैर् बहुभिर् वृतम् ।
सर्व-वर्णमयैस् सौधैर् नाना रत्नैश् च शोभितम् ॥ २० ॥
दिव्य-रत्नमयैश् शुभ्रैः प्राकारैर् गो-पुरैर् युतम् ।
नाना मणिमयैर् दीप्र-गृह-पङ्क्तिभिर् आवृतम् ॥ २१ ॥ शक्र-चापौघ-सङ्काशैः प्राग्रैस् सौधैस् समुच्छ्रितम्।
विवस्वत्-कोटि-सङ्काशैः तोरणैर् उपशोभितम् ॥ २२ ॥
सुधा-कर-सहस्राभैः पुरुषैर् उपशोभितम् ।
सर्वे चतुर्-भुजाश् शुद्धास् स्वात्मेश-सम-विग्रहाः॥ शङ्ख-चक्र-धराः सर्वे स्रग्विणः पीत-वाससः ।
अनुरज्यन्ति देवेशं भक्त्या भृत्य-रसेन वै ॥ २४ ॥ प्रातर् उद्यत्-सहस्रांशु-कोटी-शत-सम-प्रभाः ।
सर्वे लक्षण-सम्पन्नाः पद्म-हस्ताः चतुर्-भुजाः ॥ २५ ॥
अनिशं भक्तिभिः श्रीशम् अर्चयन्ति च केशवम् ।
आरूढ-यौवनास् सर्वे नार्यश् च पुरुषास् तथा ॥ २६ ॥

पल अन्द विबूदियिऩ् नडुविल् ‘श्रीवैगुण्डाम्’ ऎऩ्ऩुम् नगरम् उण्डु। अदु सन्द्रगान्दमणिगळ् इऴैत्त अऴिवऱ्ऱ पल विमाऩङ्गळ् निऱैन्दुळ्ळदु। पल रत्ऩङ् गळिऴैत्त पलनिऱमुडैय माडमाळिगैगळ् कूडियदु। अत्तगैय कोबुर प्रागारङ्गळैयुम् उडैयदु। मणिगळिऴैक्कप्पॆऱ्ऱु विळङ्गुम् वरिसैयाऩ वीडुगळ् उडैयदु। इन्दिरऩ् विल्बोऩ्ऱ मिगवुयर्न्द उप्परिगै कळाल् उयर्न्दु विळङ्गुवदु।को सूर्यप्रगाय मुळ्ळ े तारणङ्गळाल् अलङ्गरिक्कप्पॆऱ्ऱदु। परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् युडऩ् ५८९ उगप्पिक् आयिरक्कणक्काऩ सन्दिरर्गळिऩ् ऒळियुळ्ळ पुरुषर्गळ् निऱैन्ददु। अङ्गुळ्ळारऩैवरुम् परमात्मावैप्पोऩ्ऱ तिरुमेऩियुडैयवर्गळाय्, नालु कैगळै उडैयवर्ग ळाय्, परित्त,राय्, ङ्ग, सक्रङ्गळ्, वऩमालै, पीदाम्बरम् आगियवऱ्ऱै अणिन्दवर्गळाय्, पक्ति कैङ्गायम् सॆय्दु ऎम्बॆरुमाऩै किऩ्ऱऩर्। नूऱु कोडि उदयसूर्यऩ्बोल् ऒळि युळ्ळवर्गळाय्, सर्वलक्षणमुम् उडैयवर्गळाय्, तामरैयेन्दिय नालु तिरुक्कैगळैयुडैयवर्गळाय्, श्रीय:पदियाऩ श्रीमन् नारायणऩैप् पेरऩ्बु कॊण्ड वर्गळाय् आरादिक्किऱार्गळ्। अङ्गुळ्ळ स्त्रीबुरुषर्गळ् अऩैवरुम् नित्ययौवऩमुडैयवर्गळाय् मास्वद माऩ अप्परमबदत्तिल् पगवत् कैङ्गर्यम् सॆय्दु उगक्किऩ्ऱऩर्। इव्वऩैत्तैयुम सिन्दिक्कक्कडवऩ्। वैगुण्ड, मन्दिर (कोयिल्) वर्णनम्

मोदन्ते परमे व्योम्नि
शाश्वते प्रभु-किङ्कराः ।
तन्-मध्ये मन्दिरं दिव्यं
प्रासाद-शत-सङ्कुलम् ॥ २७ ॥
मणि-प्राकार-संशोभि-
चतुर्-द्वार-समन्वितम् ।
चण्डादि-द्वार-पालैश् च
कुमुदाद्यैश् च रक्षितम् ॥ २८ ॥
नाना रत्नमयैर् दिव्यैर्
गृह-मुख्यैस् सुशोभितम् ।

मोदन्ते परमे व्योम्नि शाश्वते प्रभु-किङ्कराः ।
तन्-मध्ये मन्दिरं दिव्यं प्रासाद-शत-सङ्कुलम् ॥ २७ ॥
मणि-प्राकार-संशोभि-चतुर्-द्वार-समन्वितम् ।
चण्डादि-द्वार-पालैश् च कुमुदाद्यैश् च रक्षितम् ॥ २८ ॥
नाना रत्नमयैर् दिव्यैर् गृह-मुख्यैस् सुशोभितम् ।

ता-म-अन्द श्री वैगुण्डमॆऩगिऱ तीवबनगरत्तिऩ मत्ति यिल् अनेग मण्डबङ्गळ्, रदनङगळिऴैदगबरागारङ्गळ् इवै कळोडुगूडियदाय्, नालुगोबुरदवारङ्गळैयुडैय कोयिलिरुक्कि ऱदु। अन्दक्कोयिलै ¹ सण्डऩ मुदलिय त्वारबालर्गळुम् ² कुमु तऩ मुदलियवागळुम रक्षिक्किऱार्गळ्। अदिऩ नडुविल् अनेगविद माऩरदनङ्गळिऴैत्त माळिगैगळ् इरुक्किऩ्ऱऩ।

मध्ये मणिमयं दिव्यं
सहस्र-स्तम्भ-संयुतम् ॥ २९ ॥
नाना-रत्न-वितानौघैश्
चित्रितं सु-सुखास्पदम् ।
दिव्य-चन्दन-कर्पूरैः
कुङ्कुमाद्यैस् सुशोभितम् ॥ ३० ॥
दिव्याप्सरो-गणैर् नित्यैस्
सेवितं सततं शुभैः ।

मध्ये मणिमयं दिव्यं सहस्र-स्तम्भ-संयुतम् ॥ २९ ॥
नाना रत्न-वितानौघैश् चित्रितं सुसुखास्पदम् ।
दिव्य-चन्दन-कर्पूरैः कुङ्कुमाद्यैस् सुशोभितम् ॥ ३० ॥
दिव्याप्सरो-गणैर् नित्यैस् सेवितं सततं शुभैः ।

अन्दगगोयिलिऩ् नडुविल् ऒरु तिरुमामणि मण्डबम् उळ्ळदु। अदु आयिरम् तूण्गळैक्कॊण्डदु। पल विदमाऩ रत्तिऩङ्गळाल् इऴैक्कप्पॆऱ्ऱ मेऱ्कट्टि कळाल् विसित्तिरमायुळ्ळदु। पेराऩन्दत्तिऱ्कु इरुप् पिडमायिरुप्पदु। अप्राक्रुदमाऩ सन्दऩम्, पच्चैक् कर्प्पूरम्, कुङ्गुमम मुदलाऩ वासऩै तिरवियङ्गळाल् नऱुमणम् मिक्कीदु। मिग अऴगाऩवराय्, अप्राक्रुदराय्, अऴिवऱ्ऱवराऩ अप्सरस्सुगळाले पॆऱ्ऱदु।

मध्ये सिंहासनं दिव्यं
धर्माद्यैस् सूरिभिर् वृतम् ॥ ३१ ॥
वेद-त्रयमयं दिव्यं
साङ्गोपाङ्ग-परिच्छदम् ।
तन्-मध्ये ऽष्ट-दलं पद्मम्
अष्टाक्षरमयं परम् ॥ ३२ ॥
अकारः कर्णिका तत्र
स्वर-व्यञ्जन-संयुतः ।

मध्ये सिंहासनं दिव्यं धर्माद्यैस् सूरिभिर् वृतम् ॥ ३१ ॥
वेद-त्रयमयं दिव्यं साङ्गोपाङ्ग-परिच्छदम् ।
तन्-मध्ये ऽष्ट-दलं पद्मम् अष्टाक्षरमयं परम् ॥ ३२ ॥
अकारः कर्णिका तत्र स्वर-व्यञ्जन-संयुतः ।

अन्दमणडबत्तिऩ् मत्तियिल् मूऩ्ऱु वेदसवरूबमा य्, समस्तावयवङ्गळिऩालुम् समस्तालङ्गारङ्गळिऩालुम् परिबूा णमाय्, ³ तामम मुदलिय निदयसूरिगळिऩाल् सूऴप्पट्ट अदबुन् माऩ सिम्हासनमिरुक्किऱदु। अदिऩ नडुविल् श्रीम तडाक्षर स्वरूबमाय सर्वोदगरुष्टमाय् ऎट्टु इदऴ्गळैयुडैय कमल् मिरुगगिऱदु अदिऩ नडुविल् अच्चु हल्लु इन्द अक्षरङ्गळागिऱदा तुगळोडुगूडिय अगारसवरूबमाऩ कर्णिगै यिरुक्किऱदु ङउऱ।

तस्मिन् अन्-अन्त-पर्यङ्के
फणा-रत्न-विचित्रिते ॥ ३३ ॥
ध्यायेन् निविष्टम् आत्मेशम्
ईश्वर्या जगतश् श्रिया ।
इन्दी-वर-दल-श्यामं
पद्म-पत्र-निभेक्षणम् ॥ ३४॥
श्लक्ष्ण-नासं लसद्-गण्ड-
सुभ्रू-वल्लि-युगान्वितम् ।
प्रातर्-उद्यत्-सहस्रांशु-
प्राय-कुण्डल-शोभितम् ॥ ३५ ॥
सम्पूर्ण-चन्द्र-प्रतिम-
स्मित-युक्त-शुभाननम् ।
महा-हनुं प्रोन्नतांसं
दीर्घ-बाहु-चतुष्टयम् ॥ ३६ ॥
महोरस्कं स्निग्ध-वर्णं
कोमलावयवोज्ज्वलम् ।
सुस्निग्ध-नील-केशान्तम्
अन्तराकबरी-कृतम् ॥ ३७ ॥
शङ्ख-चक्र-गदा-खङ्ग-
शार्ङ्गाद्यैर् आयुधैर् युतम् ।
अर्क-विम्ब-सहस्राभ-
किरीटेन विराजितम् ॥ ३८ ॥

तस्मिन् अन्-अन्त-पर्यङ्के फणा-रत्न-विचित्रिते ॥ ३३ ॥
ध्यायेन् निविष्टम् आत्मेशम् ईश्वर्या जगतश् श्रिया ।
इन्दी-वर-दल-श्यामं पद्म-पत्र-निभेक्षणम् ॥ ३४॥
श्लक्ष्ण-नासं लसद्-गण्ड-सुभ्रू-वल्लि-युगान्वितम् ।
प्रातर् उद्यत्-सहस्रांशु-प्राय-कुण्डल-शोभितम् ॥ ३५ ॥
सम्पूर्ण-चन्द्र-प्रतिम-स्मित-युक्त-शुभाननम् ।
महा-हनुं प्रोन्नतांसं दीर्घ-बाहु-चतुष्टयम् ॥ ३६ ॥
महोरस्कं स्निग्ध-वर्णं कोमलावयवोज्ज्वलम् ।
सुस्निग्ध-नील-केशान्तम् अन्तराकबरी-कृतम् ॥ ३७ ॥
शङ्ख-चक्र-गदा-खङ्ग-शार्ङ्गाद्यैर् आयुधैर् युतम् ।
अर्क-विम्ब-सहस्राभ-किरीटेन विराजितम् ॥ ३८ ॥

दिव्य-चन्दन-लिप्ताङ्गं
पीत-वस्त्रं शुभाह्वयम् ।
युवा कुमारं दिव्याङ्गं
शुद्ध-सत्त्व–मनो-हरम् ॥ ३९ ॥
कौस्तुभोद्भासितोरस्कं
वन-माला-विभूषितम् ।
केयूर-हार-कटक-
नूपुराद्यैर् अलङ्कृतम् ॥ ४० ॥
स्निग्ध-रक्तारविन्दाभ-
पाद-हस्ताम्बु-जान्वितम् ।
कन्दर्प-कोटि-लावण्य-
जगन्-मोहन-विग्रहम् ॥ ४१ ॥
समानोत्कृष्ट-रहितं
रूपौदार्य-गुणादिभिः ।

दिव्य-चन्दन-लिप्ताङ्गं पीत-वस्त्रं शुभाह्वयम् ।
युवा कुमारं दिव्याङ्गं शुद्ध-सत्त्व-मनो-हरम् ॥ ३९ ॥
कौस्तुभोद्भासितोरस्कं वन-माला-विभूषितम् ।
केयूर-हार-कटक-नूपुराद्यैर् अलङ्कृतम् ॥ ४० ॥
स्निग्ध-रक्तारविन्दाभ-पाद-हस्ताम्बु-जान्वितम् ।
कन्दर्प-कोटि-लावण्य-जगन्-मोहन-विग्रहम् ॥ ४१ ॥
समानोत्कृष्ट-रहितं रूपौदार्य-गुणादिभिः ।

प्रातर्-उद्यत्-सहस्रांशु-
सदृशा स्वेन तेजसा ॥ ४२ ॥
तस्यैव सदृशी देवी
शील-रूप-गुणादिभिः।
सर्व-लक्षण-सम्पन्ना
सर्वाभरण-भूषिता ॥ ४३ ॥
सुधाब्धि-फेन-सङ्काश-
दिव्य-वस्त्रेण शोभिता ।
सुस्निग्ध-नील-कुटिल-
केश-भारैस् सुशोभिता ॥ ४४ ॥
चतुर्-भुजैर् विराजन्ती
केयूराङ्गद-भूषणैः।
हेम-पद्मं मातुलुङ्गम्
उद्वहन्ती कर-द्वये ॥ ४५ ॥
इतराभ्यां वहन्ती सा
भर्तुः पादाम्बु-ज-द्वयम् ।

एवं भूमिश् च नीला च
पार्श्वयोस् समुपस्थिते ॥ ४६ ॥

प्रातर् उद्यत्-सहस्रांशु-सदृशा स्वेन तेजसा ॥ ४२ ॥
तस्यैव सदृशी देवी शील-रूप-गुणादिभिः।
सर्व-लक्षण-सम्पन्ना सर्वाभरण-भूषिता ॥ ४३ ॥
सुधाब्धि-फेन-सङ्काश-दिव्य-वस्त्रेण शोभिता ।
सुस्निग्ध-नील-कुटिल-केश-भारैस् सुशोभिता ॥ ४४ ॥
चतुर्-भुजैर् विराजन्ती केयूराङ्गद-भूषणैः।
हेम-पद्मं मातुलुङ्गम् उद्वहन्ती कर-द्वये ॥ ४५ ॥
इतराभ्यां वहन्ती सा भर्तुः पादाम्बु-ज-द्वयम् ।
एवं भूमिश् च नीला च पार्श्वयोस् समुपस्थिते ॥ ४६ ॥

गृहीत-चामरा दिव्याश्
शक्तयो ऽष्ट-दलेषु च ।
विमलोत्कर्षिणी ज्ञाना
क्रिया योगा तथैव च ॥ ४७ ॥
प्रह्वी सत्या तथेशाना
महिष्यस् समुपस्थिताः ।

गृहीत-चामरा-दिव्याश् शक्तयो ऽष्ट-दलेषु च ।
विमलोत्कर्षिणी ज्ञाना क्रिया योगा तथैव च ॥ ४७ ॥
प्रह्वी सत्या तथेशाना महिष्यस् समुपस्थिताः ।

एवं वैकुण्ठ-नाथो ऽसौ
राजते परमे पदे ॥ ४८ ॥
सेव्यमानः सदा नित्यैर्
मुक्तैर् भोग-परायणैः ।
एवं विचिन्तयेन् नित्यं
परे व्योम्नि महेश्वरम् ॥ ४९ ॥

एवं वैकुण्ठ-नाथो ऽसौ राजते परमे पदे ॥ ४८ ॥
सेव्यमानः सदा नित्यैर् मुक्तैर् भोग-परायणैः ।
एवं विचिन्तयेन् नित्यं परे व्योम्नि महेश्वरम् ॥ ४९ ॥

[[50]]

[[51]]

अन्दक् कर्णिगैयिऩ् नडुविल् तिरुवनन्दाऴ्वाऩ् तऩ् पडङ्गळिलुळळ मणिगळिऩ् ऒळियिऩाल् आच्चाय माऩ अऴगैयुडैयवराय ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱार्। अन्दत् तिरुवऩन्दाऴ्वाऩागिऱ पडुक्कैयिऩ्मेल्, तऩक्कुप् पत्ऩियाय्, उलगिऱ्कु ईस्वरियाऩ श्री तेवियोडु ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् सर्वेश्वरऩै तियाऩिक्कक्कडवऩ्। अप्पॆरुमाऩ् करुनॆय्दल् पुष्पत्तिऩ् इदऴ् पोऩ्ऱु कऱुत्त निऱत्तै उडैयवऩ् ; तामरैयिदऴ्बोऩ्ऱ तिरुक्कण्गळै उडैयवऩ् ; (कोल नीळ् कॊडिबोऩ्ऱ) अऴगिय नीण्ड मूक्कैयुडैयवऩ्। अऴगिय कऩ्ऩङ् गळैयुम्, कॊडिबोऩ्ऱु अऴगिय इरु पुरुवङ्गळैयुम् उडैयवऩ्। कालैयिल् उदिक्कुम् सूर्यऩ्बोल् ऒळि विडुम् कुण्डलङ्गळै उडैयवऩ्। पूर्णसन्दिरऩ् पोल् पुऩ्मुऱुवल्सॆय्युम् तिरुमुगमण्डलत्तैयुडैयवऩ्। परन् परुत्त ताडैयुडैयवऩ्। उयर्न्द तोळ्गळैयुडैय वऩ्। नालु नीण्ड तिरुक्कैगळै उडैयवऩ्। तुयर्न्द तिरुमार्बैयुडैयवऩ्। नॆय्त्तु इरुण्ड तिरु निऱत्तै उडैयवऩ्। अऴगु मिक्क अवयवङ्गळै उडैयवऩ्। नॆय्त्तुक् कऱुत्तु नडुविल् मुडिक्कप् पॆऱ्ऱिरुक्कुम् कोबायङ्गळै उडैयवऩ्। ाङ्ग,म्, सक्रम, कदै, वाळ्, विल् मुदलाऩ पल आयुदङ्गळै उडैयवऩ्। आयिरङ्गोडि सूर्यर्गळ् ऒऩ्ऱाग उदित् ताऱ्पोल् ऒळिविडुम् किरीडत्तै उडैयवऩ्। अप्रा क्रुदमाऩ सन्दऩत्ताल् पूसप्पॆऱ्ऱ तिरुमेऩियुडैय पीदगवाडैयुडैयवऩ्। (नारायणऩ्, वास तेवऩ्, विष्णु मुदलिय) अऴगिय तिरुनामङ्गळै उडैयवऩ्। सुत्त,सत्वत्ताल् आऩदागैयाले मिग अऴगियदाय्, युवावाय्, अगुमारमाऩ (यौवननिलै वऩ्। परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् यिऩ् ५९५ तॊडक्कत्तिलुम् कौमारनिलैयिऩ् इऱुदियिलु मिरुप्पदाऩ) अप्राक्रुदत् तिरुमेऩियै उडैयवऩ्। श्री कौस्तुब मणियाल् विळङ्गानिऱ्कुम् तिरुमार्बै उडैयवऩ्। वऩमालैयाल् अलङ्गरिक्कप्पॆऱ्ऱवऩ्। तोळ्वळै, हारम्, कैवळै, सदङ्गै ऎल्ला मुदलाऩ (सक्रवर्त्तिक्कुरिय) पल पल तिरुवाबरणङ्गळाल् अलङ् गरिक्कप्पॆऱ्ऱवऩ्। नॆय्त्तुच् चिवन्द तामरैबोऩ्ऱ तिरुवडित् तामरैगळैयुम्, तिरुगगैत् तामरैगळैयुम् उडैयवऩ्। कोडि मऩ्मदार्गळ् सेर्न्दाऱ्पोऩ्ऱु उलगऩैत्तैयुम् ईर्क्कुम् अऴगैयुडैय तिरुमेऩि कॊण्डवऩ्। वडिवऴगु मुदलिय रूबगुणङ्गळिलुम् वण्मै मुदलाऩ आत्मगुणङ्गळिलुम् कालैयिल् उदिक्कुम् सूर्यऩ् पोऩ्ऱ तऩ् तेजससिलुम् तऩक्कु ऒत्तार् मिक्कारैयिलादवऩ्। रीलम् (नीर्मै) मुदलिय आत्मगुणङ्गळालुम्, वडिवऴगु मुदलिय रूब कुणङ्गळालुम अवऩुक्कु एऱ्ऱवळाय्, सर्वलक्षणङ् गळुम् निऱैन्दवळाय्, पॆण्गळुक्कुरिय ) आबरणङ्गळैयुम् उडैयवळाय्, तिरुप्पाऱ्कडलिऩ् नुरैबोल विळङ्गुम् तिव्यवस्त्रम तरित्तु विळङ्गु पवळाय्, नॆय्त्तुक् कऱुत्तुच् चुरुण्ड तिरुक्कुऴऱ् कऱ्ऱैयाल मिग विळङ्गुगिऱवळाय्, केयूरम्, अङ् गादम् मुदलाऩ तिरुवाबरणङ्गळोडु कूडिय नालु तिरुक्कैगळोडु विळङ्गानिऱ्पवळाय्, अत्तिरुक्कै कळिल्, पिऩ्ऩिरण्डु तिरुगगैगळाल् पॊऱ्ऱामरैयै युम्, मादुळम्बऴत्तैयुम् तरित्तिरुप्पवळाय्, मुऩ् ऩिरण्डु तिरुक्कैगळाल्, तऩ् पदियाऩ ऎम्बॆरुमाऩिऩ् तिरुवडित् तामरैयिणैयै वरुडुगिऩ्ऱवळाऩ पॆरिय पिराट्टियार् अवऩोडु ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱाळ्। इत्तगैय पॆरुमैयै तु टैय पूदेवियुम्, नीळादे,वियुम् (श्रीदेविक्कु इरण्डु पुऱत्तिलुम् वीऱ्ऱिरुक्किऩ्ऱऩर्।

[[52]]

सोबैयैयुडैयळाय्। ऒरु तिरुक्कैयिल् सुवर्णमयमाऩ ता मरस पुष्पत्तैयुम्, मऱ्ऱॊरुत्तिरुगगैयिल् विल्वत्तैयुम् तरित्तु, मऱ्ऱ इरण्डुदिरुगगैगळिऩाल तऩबदियाऩ श्रीननारायणऩुडैय तिरुवडिगळैप् पिडित्तुक्कॊण्डु अवरुडऩगूड अनदत् तिरुवनन् दाऴ्वाऩ मेले ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱाळ्। इव्विदमागवे पूमिदे वियुम् नीळादेवियुम् ऎम्बॆरुमाऩुडैय इरण्डु पक्कङ्गळिलु मॆऴुन्दरुळियिरुक्किऱार्गळ्। मऱ्ऱमहिषिगळुम पक्कङ्गळिलॆऴुन्द रुळियिरुगगिऱार्गळ्। आसनगमलत्तिल् ऎट्टु इदऴगळिलुम् विमलै, उदगाषिणि, जञानै, क्रियै, योगै, परह्वी, सत्यै, ऎऩ्ऱ ऎट्टु सगदिगळ् निऩऱु सामरम् वीसुगिऩ्ऱार्गळ् निदयरुम मुक्तरुम् परमाननद युगदराय् ऎप्पोदुम् ऎम्बॆरुमाऩुक्कुक् कैङगायम् सॆय्गिऱार्गळ् वासुळैयॆल्लाम इवविदमागवे तयानम सॆय् यक्कडवऩ।

तस्यैव व्यूह-भेदाश् च
विभवार्चादि-मूर्तयः ।
हिरण्मयाभ्यां हस्ताभ्यां
शुद्धाभ्यां प्रविराजिताः ॥ ५० ॥

तस्यैव व्यूह-भेदाश् च विभवार्चादि-मूर्तयः ।
हिरण्मयाभ्यां हस्ताभ्यां शुद्धाभ्यां प्रविराजिताः ॥ ५० ॥

अन्दप् परवासुदे वऩुडैय (प्रत्युम्ऩऩ मुदलिय) व्यूहावदारङ्गळुम्, (मत्स्यम्, कूर्मम् मुदलिय) विबवावदारङ्गळुम्। (श्रीरङ्ग नादाऩ् मुदलिय) अर्च्चाव तारङ्गळुम्, पॊऩ्बोल् अऴगिय इरुदिरुक्कैगळै उडैयवर्गळाय्, अन्द श्रीवैगुण्डत्तिल् ऎऴुन्दरुळि यिरुक्किऩ्ऱऩर्। तिव्यायुदङ्गळ्

शङ्ख-चक्र-गदा-खड्ग-
शार्ङ्ग-लाङ्गल-मुद्गराः ।
परितः पुरुषाकारा
रक्षन्ति हरि-मन्दिरम् ॥ ५१ ॥

शङ्ख-चक्र-गदा-खड्ग-शार्ङ्ग-लाङ्गल-मुद्गराः ।
परितः पुरुषाकारा रक्षन्ति हरि-मन्दिरम् ॥ ५१ ॥

सङ्गम, सगरम,कदै,कडगम, (कददि) सार्ङगम’तनुस्स।), कलप्पै, उलक्कै, नद आबुदङ्गळ् पुरुषस्वरूबत्तै पॆडुत् तुगगॊण्डु पगवन् मन्दिर रत्तैच् चुऱ्ऱुम् रक्षिक्किऱार्गळ् वयूहम् मुदलिय अवदारङगळ् ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् सदानम्।

तस्य वैकुण्ठ-नाथस्य
प्राच्यां शुभतरो विभोः ।
वासुदेवस्य विमलो
लोको वैश्वानर-प्रभः॥ ५२ ॥

तस्य वैकुण्ठ-नाथस्य प्राच्यां शुभतरो विभोः ।
वासुदेवस्य विमलो लोको वैश्वानर-प्रभः॥ ५२ ॥

अन्द वैगुण्ड नादऩुडैय कोयिलुक्कुक् किऴक्कु तिऴक्किल् -मिग अऴगियदाय्, कुऱ्ऱ मऱ्ऱदाय्, अगऩिबोल् ऒळियुळ्ळदाऩ व्यूहवासु तेवऩुडैय कोयिल् उळ्ळदु।

दक्षिणे तस्य विमलो
दिव्यस् सङ्कर्षणालयः ।
पश्चिमे तस्य पूज्यं तु
शुभं प्रद्युम्न-मन्दिरम् ॥ ५३ ॥

दक्षिणे तस्य विमलो दिव्यस् सङ्कर्षणालयः ।
पश्चिमे तस्य पूज्यं तु शुभं प्रद्युम्न-मन्दिरम् ॥ ५३ ॥

ता- म - श्रीवैगुण्डनादऩ् कोयिलुगगुत्तॆऱगुददिक्किल् सुत् तसत्वमयमाय् आसायगरमाऩ सङ्गर्षणऩ्गोयिल् इरुगगिऱदु। मेऱ्कुदिगगिल् सुबगरमाय् कॊण्डाडददगुनददाऩ प्रदयुम नऩ कोयिल् इरुक्किऱदु।

उदीच्याम् अनिरुद्धस्य
लोकः कोटीन्दु-सन्निभः ।
ईशान्यां कान्ति-निलय
आग्नेय्यां लक्ष्मि-मन्दिरम् ॥ ५४ ॥

उदीच्याम् अनिरुद्धस्य लोकः कोटीन्दु-सन्निभः ।
ईशान्यां कान्ति-निलय आग्नेय्यां लक्ष्मि-मन्दिरम् ॥ ५४ ॥

ता-म- श्रीवैगुण्डनादऩ् कोयिलुक्कु वडगगुदिक्किल् को टिसन्दरऩोडॊत्त कानदियैयुडैयदाऩ अनिरुत्तऩ कोयिलुम्। ईसागय (वडगिऴक्कु) मूलैयिल् (अनिरुत्तऩुडैय पदनियाऩ) कान तिदेवियिऩ कोयिलुम्,अगनि (तॆऩगिऴक्कु) मूलैयिल (वासुदेव ऩुडैय पदनियाऩ)लक्षमीदेवियिऩ कोयिलुम् इरुक्किऩ्ऱऩ रुस

सारस्वतं तु नैर्ऋत्यां
वायव्यां रति-मन्दिरम् ।
इदम् आवरणं तस्य
प्रथमं परमस्य वै ॥ ५५ ॥

सारस्वतं तु नैर्ऋत्यां वायव्यां रति-मन्दिरम् ।
इदम् आवरणं तस्य प्रथमं परमस्य वै ॥ ५५ ॥

ता- म् - नैरुदि (तॆऩ्मेऱ्कु) मूलैयिल् (सङ्गर्षणऩुडैय यबत्तियाऩ) सरस्वदीदेवियिऩ कोयिलुम, वायु (वडमेऱ्कु) मू लैयिल् (प्रत्युमनऩुडैय पत्तियाऩ) रदिदेवियिऩ् कोयिलुम् इरु क्किऩऱऩ। इवैगळ् श्री वैगुण्ड५७तऩ् कोयिलिऩ् मुदलप्रा कारत्तिलिरुक्किऩ्ऱऩ।

द्वितीयावरणं तस्य
वैकुण्ठस्य शुभोन्नतम् ।
अन्-अन्त–सत्य-धामाख्य–
विष्वक्सेन-गजाननाः ॥ ५६ ॥
शङ्ख-पद्म-निधी तार्क्ष्यो
लोका नित्यं सुख-प्रदाः ।

द्वितीयावरणं तस्य वैकुण्ठस्य शुभोन्नतम् ।
अन्-अन्त-सत्य-धामाख्य-विष्वक्सेन-गजाननाः ॥ ५६ ॥
शङ्ख-पद्म-निधीतार्क्ष्यो लोका नित्यं सुख-प्रदाः ।

ता म - श्री वैगुण्डनादऩ् कोयिलिऩ् मङ्गळगरमाऩ इर ण्डावदु प्राकारददिल अननदऩ्, सत्यदामऩ्, विष्वक्सेना,क जानगळ्, सङगनिदि, पत्मनीदि,करुत्माऩ, इवागळुडैय सुगगरङ् गळाऩ कोयिल्गळिरुक्किऩऱऩ।

तृतीयावरणं तस्य
केशवादिम-मूर्तिभिः ॥ ५७ ॥

तृतीयावरणं तस्य केशवादिममूर्तिभिः ॥ ५७ ॥

ता -म- श्रीवैगुण्डनादऩ कोयिलिऩ मूऩ्ऱावदु प्राकार तदिल् केसवऩ् मुदल तामोदरऩळवाऩ पऩ्ऩिरण्डु तिरुनामगि कळिऩ कोयिल्गळिरुक्किऩ्ऱऩ।

अधिष्ठिता दिव्य-लोकास्
ततस् सङ्कर्षणादिभिः ।

अधिष्ठिता दिव्य-लोकास् ततस् सङ्कर्षणादिभिः ।

श्रीवैगुण्डनादऩ् कोयिलिऩ नाऩ्गावदु प्राकार तिल् मुदलबरागारददिऱसॊऩ्ऩसङ्गर्षणऩ मुदलियवर्गळिऩ् रयिल्गळिरुक्किऩ्ऱऩ।

मत्स्यः कूर्मो वराहश् च
नारसिंहो ऽथ वामनः ॥ ५८ ॥
जामदग्न्यो दाश-रथिः
कृष्णश् चैव सुरेश्वरः ।
दधि-भक्तो हय-ग्रीवः
पञ्चमावरणे स्थिताः ॥ ५९ ॥ अधिष्ठिता दिव्य-लोकाः
सततं विभवैश् च तैः ।

मत्स्यः कूर्मो वराहश् च नारसिंहो ऽथ वामनः ॥ ५८ ॥
जामदग्न्यो दाश-रथिः कृष्णश् चैव सुरेश्वरः ।
दधि-भक्तो हय-ग्रीवः पञ्चमावरणे स्थिताः ॥ ५९ ॥ अधिष्ठिता दिव्य-लोकाः सततं विभवैश् च तैः ।

ता- म - मदसयम्, कूरमम,वराहम्, नारसिमहऩ,वामा श्रीरामऩ, तेवादिदेवऩाऩगरुषणऩ, हयगरीवऩ, इन्द ववदारङ्गळुडैयगोयिल्गळ् श्रीवैगुण्डना तऩुडैयगोयिलिऩ ऐनदावदुप्रागारत्तिलिरुगगिऩ्ऱऩ।

एवम् आवरणाः पञ्च
नित्यास् तस्य परस्य हि ॥ ६०॥
सर्वे देव-गणाः पञ्च
नित्यास् तस्य परस्य हि ।

एवम् आवरणाः पञ्च नित्यास् तस्य परस्य हि ॥ ६०॥
सर्वे देव-गणाः पञ्च नित्यास् तस्य परस्य हि ।

ता-म- इवविदमाय् ऐन्दु प्राकारङ्गळुम, अङगङ्गुळ्ळ ऐ न्दुविदमाऩ तेवर्गळिऩ् समूहङ्गळुमश्रीवैगुण्डा यिलिल् ऎप्पोदुम इरुक्किऩऱऩ।

सर्वे देवा गणैस् तुल्याः
वैकुण्ठस्यावनोत्सुकाः ॥ ६१ ॥
शुद्ध-सत्वमयास् सर्वे
नित्यानन्द-सुख-प्रदाः ।
अप्राकृताश् शाश्वताश् च
विष्णू-कैङ्कर्य-वर्धकाः ॥ ६२ ॥
आनन्द-निस्सीम-गुणाः
सर्वे वेदमयाश् शुभाः । हिरण्मया नित्य-शुद्धास्
साम-गानोपशोभिताः ॥ ६३ ॥

सर्वे देवा गणैस् तुल्याः वैकुण्ठस्यावनोत्सुकाः ॥ ६१ ॥
शुद्ध-सत्वमयास् सर्वे नित्यानन्द-सुख-प्रदाः ।
अप्राकृताश् शाश्वताश् च विष्णू-कैङ्कर्य-वर्धकाः ॥ ६२ ॥
आनन्द-निस्सीम-गुणाः सर्वे वेदमयाश् शुभाः । हिरण्मया नित्य-शुद्धास् साम-गानोपशोभिताः ॥ ६३ ॥

ता-म - अन्दन्दबरागारङ्गळिलुळ्ळ इदरमाऩ तेवर्गळुम् मुऩ्सॊऩ्ऩ वासुदेवऩ मुदलियदेवागळोडुसमाऩमाऩवि क्रहङगळैयुडैयवर्गळाय् श्रीवैगुण्डनादऩ कोयिलै सन्दो षमाय्गदिक्किऱार्गळ्। ऎवगोरुम् परक्कुदिमैबादमिऩ्ऱि ईत् तस्तवस्वरूबमाऩ विगरहददै युडैयवागळाय् ज५मरणङ्ग ळिल्लामल् ऎप्पोदु मङ्गुळ्ळवर्गळुक्कु अबारमाऩ आननदत्तै युण्डुबण्णुगिऱवागळाय, पगवत्कैङ्गर्यत्तैमेलमेल् अदिग मागससॆय्ऱॊगऩ ऎल्लोरुम् सुवाणमबोल सौन्दाय मुडैयवागळाय वेदददिऩाल् परमात्मावैस्तोदरमबण्णि क्कॊण्डु अळविल्लाद आननदददैयडैन्दु ऎप्पोदम् साम कागम्बण्णुगिऱार्गळ्।

एवं तु परमं धाम
व्यूहादिम् अपि चिन्तयेत् ।

एवं तु परमं धाम व्यूहादिम् अपि चिन्तयेत् ।

इव्विद माग - परञ्जोदियाऩ परमबदनादऩैयुम्, व्यूहम्, विबवम् मुदलाऩ मूर्त्तिगळैयुम् तियाऩम् सॆय्यक्कडवऩ्।

त्रि-पाद् विभूति-रूपं तु
सम्यग् ध्यात्वा विचक्षणः ॥ ६४ ॥
तस्य पाद-विभूतेस् तु
रूपं ज्ञेयम् अन्-अन्तकम् ।

त्रि-पाद् विभूति-रूपं तु सम्यग् ध्यात्वा विचक्षणः ॥ ६४ ॥
तस्य पाद-विभूतेस् तु रूपं ज्ञेयम् अन्-अन्तकम् ।

इप्पडिप् परमबदत्तिलुळ्ळ मूर्त्तिगळै नऩ्गु तिया ऩित्तबिऩ्, अऱिवाळियाऩवऩ् संसारमण्डलत्तिलुळ्ळ अळवऱ्ऱ अवदार रूबङ्गळैयुम् तियाऩिक्कक्कडवऩ।

वैकुण्ठे कारणे+++(=??)+++, श्वेत-
द्वीपे, +++(सत्य-)+++लोके, सुधाम्बुधौ ॥ ६५ ॥
स्थितं परमात्मानं
दर्शनार्थं दिवौकसाम् ।

वैकुण्ठे कारणे श्वेत-द्वीपे लोके सुधाम्बुधौ ॥ ६५ ॥
स्थितं परमात्मानं दर्शनार्थं दिवौकसाम् ।

नाम - संसारिगळाऩ ब्रह्मा मुदलिय तेवर्गळ्
परमबदत्तैक्किट्टि
अङ्गुळ्ळ परमात्मस्वरूबत्तैय् अनुबविक्क योग्यकळ् अल्लामैयाल्
अवागळ सेविक्कुम्बडि इन्द लीलाविबूदियिल् इरुक्कुम् कारणवैगुण्डत्तिलुम्,
सत्यलोगत्तिलु, श्वेतद्वीबत्तिलुम्, तिरुप्पाऱ्कडलिलुम ऎऴुन्द् अरुळिय् इरुक्किऱ परमात्मस्वरूबत्तै त्यागम् सॆय्यक्कडवऩ विबवावदारत्या नमुम् अन्द अवदारप्रयोजनऴम्।

लोक-संरक्षणार्थाय
वैभवं च समागतम् ॥ ६६ ॥
नृ-सिंह–राम–विभव-
विग्रहान् अपि चिन्तयेत् ।
देव-तिर्यङ्-मनुष्यादि-
विग्रहेषु समास्थिताः ॥ ६७ ॥

लोक-संरक्षणार्थाय वैभवं च समागतम् ॥ ६६ ॥
नृ-सिंह-राम-विभव-विग्रहान् अपि चिन्तयेत् ।
देव-तिर्यङ्-मनुष्यादि-विग्रहेषु समास्थिताः ॥ ६७ ॥

असुरररक्कर्गळाल् उलगिऱ्कु नलिवु एऱ्पडुम्बोदु, अदै नीक्कि उलगै रक्षिप्पदऱ्काग, तेवर्, तिर्यक् (ऊर्वऩ), मऩिदर्, तावरङ्गळ् ऎऩ्ऩुम् नाल्वगै योऩिगळिलुम् पिऱवियॆडुत्त नरसिङ्गऩ्, रामऩ्, ६०२ वामऩऩ्, मत्स्यम्, कूर्मम्, कुट्टैमामरम् मुदलाऩ विबवावदारङ्गळैयुम् सिन्दिक्कक्कडवऩ्। अन्दर्यामि स्तानमुम् त्याऩमुम्

ज्ञेया ऽन्तर्-याम्य्-अवस्था हि
विष्णोस् सर्व-गतस्य वै ।
यो हि हृत्-पुण्डरीकान्तर्-
वेश्मनीह स-विग्रहः ॥ ६८ ॥

ज्ञेया ऽन्तर्-याम्य्-अवस्था हि विष्णोस् सर्व-गतस्य वै ।
यो हि हृत्-पुण्डरीकान्तर् वेश्मनीह स-विग्रहः ॥ ६८ ॥

सर्वव्याबियाऩ ऎम्बॆरुमाऩ ऎङ्गुम् परन्दिरुन्द पोदिलुम्, पक्तर्गळै अऩुक्रहिप्पदऱ्काग ह्रुदय कमलत्तिऩ् नडुविल्, कट्टैविरल् परुमऩुळ्ळ तिरुमेऩियै उडैयवऩाय् ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् इरुप्पु अन्दर्यामि निलैयागुम्। अदैयुम तियाऩिक्कगगडवऩ्। अर्च्चावदारत्,याऩमुम् पयऩुम्

सौलभ्यायैव सर्वेषाम्
अर्चायाम् अपि सन्निधिः ।
स्व-रूपम् ईश्वरस्यैव
ज्ञातव्यास् तद्-गुणा अपि ॥ ६९ ॥

सौलभ्यायैव सर्वेषाम् अर्चायाम् अपि सन्निधिः ।
स्व-रूपम् ईश्वरस्यैव ज्ञातव्यास् तद्-गुणा अपि ॥ ६९ ॥

ता-म्- पक्तियोगत्तिऩाल् अन्दर्यामियै सेविक्कयोक्य तैयिल्लाद मूडजनङ्गळुम् सुलबमाग सेविक्कुम्बडि सर्वेण् वरऩ अच्चावदारम् सॆय्दरुळिऩाऩ् अन्द अरच्चावदारत्तै युम सर्वेश्वरऩुडैय सळलबयम् मुदलिय कुणङ्गळैयुम् त यानिगगक्कडवऩ। विबूदियोगत्यानम्।

विभूति-योगस् तस्यैवं
ज्ञातव्यस् सर्व-देहिभिः ।

विभूति-योगस् तस्यैवं ज्ञातव्यस् सर्व-देहिभिः ।

ता- म - सर्वेश्वरऩ् ऎन्दॆन्द वळदुक्कळिल् विसेष सा ननिदयमसॆयदिरुक्किऱाऩो? अवैगळैयुम तयानिगगक्कडवऩ् सगूउ

षड्-गुणः परमे व्योम्नि
वासुदेवः सनातनः ॥ ७० ॥
व्यूहावस्थासु तिसृषु
गुण-द्वयम् अधिष्ठितम् ।

षड्-गुणः परमे व्योम्नि वासुदेवः सनातनः ॥ ७० ॥
व्यूहावस्थासु तिसृषु गुण-द्वयम् अधिष्ठितम् ।

ता- म –परवास - तेवऩ जञानम,सक्ति,पलम,ऐस्वायम,वीर् यम,तेजससु, ऎऩगिऱ आऱुगुणङ्गळैयुडैयवराय परमबदत्ति लॆऴुन्दरुळियिरुक्किऱार्। वयूहङगळिल सङ्गाषणऩ, अनिरुत् तऩ, परदयुमनऩ, इम्मूवरुम् इरण्डिरण्डु कुणङ्गळैयुडैयवा कळाय् ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱार्गळ्।

प्रद्युम्नश् चानिरुद्धश् च
तथा सङ्कर्षणो विभुः ॥ ७१ ॥
जगत्-सृष्टि-स्थिति-लयान्
कुर्वते गुण-भेदतः ।

प्रद्युम्नश् चानिरुद्धश् च तथा सङ्कर्षणो विभुः ॥ ७१ ॥
जगत्-सृष्टि-स्थिति-लयान् कुर्वते गुण-भेदतः ।

ता-म- वयूहावदारङगळाऩ प्रत्युमनऩ, अनिरुत्तऩ, सङ कर्षणऩ इम्मूवरुम् वॆव्वेऱु कुणङ्गळै यङ्गीगरित्तु जगत्तैप्पडैत्तल्, काददल्, अऴित्तल, इवैगळैच्चॆयगिऱा

ऐश्वर्य-वीर्यवान् सर्गे
प्रद्युम्नः प्रत्यपद्यत ॥ ७२ ॥
तेजश्-शक्ती समाविश्य
ह्य् अनिरुद्धो ऽप्य् अपालयत् ।

ऐश्वर्य-वीर्यवान् सर्गे प्रद्युम्नः प्रत्यपद्यत ॥ ७२ ॥
तेजश्शक्ती समाविश्य ह्य् अनिरुद्धो ऽप्य् अपालयत् ।

ज्ञानवान् बलवान् लोकान्
ग्रसेत् सङ्कर्षणो ऽव्ययः ॥ ७३ ॥
एवं सृष्टि-स्थिति-लयान्
करोति भगवान् हरिः ।

ज्ञानवान् बलवान् लोकान् ग्रसेत् सङ्कर्षणो ऽव्ययः ॥ ७३ ॥
एवं सृष्टि-स्थिति-लयान् करोति भगवान् हरिः ।

ता-म- परत्युमनऩ, ऐवर्यम्, वीर्यम, इव्विरणडुगुणङ् गळै यङ्गीगरित्तु जगत्तै सरुष्टित्तार अनिरुददऩ्, तेजससु, सक्ति, इव्विरण्डु कुणङ्गळै यङ्गीगरित्तु रक्षिक्किऱार्। सङ्गाष णऩ्, ज्ञानम्, पलम इव्विरण्डु कुणङ्गळै यङगीगरित्तु अऴिक्क प्पोगिऱार् इप्पडि सर्वेश्वरऩ् ताऩे मूऩ्ऱवदारङ्गळै यॆ टुत्तु मूऩ्ऱुवयाबारङगळैयुम् सॆय्गिऱाा हरिसप्तार्त्तम्

ब्रह्मामाणम् ईशं रुद्रं च
यमं वरुणम् एव च ॥ ७४ ॥
प्रसह्य हरते यस्मात्
तस्माद् धरिर् इहोच्यते ।

ब्रह्मामाणम् ईशं रुद्रं च यमं वरुणम् एव च ॥ ७४ ॥
प्रसह्य हरते यस्मात् तस्माद् धरिर् इहोच्यते ।

ता म।- हरि: ऎऩ्ऱाल् अऴिक्किऩऱवऩ ऎऩऱर्त्तम्। नारायणऩ सदामुगप्रह्मावैयुम, रुत्रऩैयुम, यमऩैयुम्,वरु णऩैयुम्, इन्दिरऩैयुम्, प्रळय कालत्तिल् अऴिगगिऱबडियाल् ह सि ऎऩ्गिऱबॆयरैयुडैयवरागिऱाा।

एवम् आत्म-स्व-रूपं च
तथा चिद्-रूपम् उल्लसत् ॥ ७५ ॥
स्व-रूपम् ईश्वरस्यैवं
ज्ञात्वा बन्धात् प्रमुच्यते ।

एवम् आत्म-स्व-रूपं च तथा चिद्-रूपम् उल्लसत् ॥ ७५ ॥
स्व-रूपम् ईश्वरस्यैवं ज्ञात्वा बन्धात् प्रमुच्यते ।

ता- म - इव्विदमाय जीवात्मावैयुम् जडमाऩ सरीरत्तैयुम्,
ईश्बवरऩैयुम् अुळ्ळबडि यऱिन्दाल् इरदसंसारत्तैविट्टु नीङ्गि मोक्षत्तै यडैवऩ

ईश्वरो भगवान् विष्णुः
परमात्मा जगत्-पतिः ॥ ७६ ॥
अन्-अन्तः पुरुषस् साक्षी
परं ब्रह्म शिवः प्रभुः ।
हिरण्य-गर्भश् शुचिषद्
+धंसः परम-चेतनः ॥ ७७ ॥

ईश्वरो भगवान् विष्णुः परमात्मा जगत्-पतिः ॥ ७६ ॥
अन्-अन्तः पुरुषस् साक्षी परं ब्रह्म शिवः प्रभुः ।
हिरण्य-गर्भश् शुचिषद् धंसः परम-चेतनः ॥ ७७ ॥

ता -म- इऩि परमात्माविऩुडैय कुणङ्गळै अऱिगैक्काग अवऩुडैय कुणङ्गळुक्कु वासगमाऩ तिरुनामङ्गळैच् चॊल्लु किऱदु - अन्द परमात्मा ऎललावस्तुक्कळैयुम तऩऩुडैय आ जञैयिऩ कीऴडक्किप् परिबालनम पणणुगिऱार्। समस्तगल्याणगु ण परिबूाणर्। ऎल्लावस्तुगगळि लु मॆप्पोदु मुळ्ळुम् वॆळि युम् वयाबिदक्कुक्किऱार्। मैऩदयस्तुगगळुक्कु मादारमाऩवर्। जगत्तुगगु रक्षगा। स्वरूबत्तिलुम् महीमैयिलु मळविल्लादवर्। आस्रिदागळुडैय अल्बमाऩ कुणत्तैयुम पॆरिदागक्कॊळ्ळुगि तऩर्। समस्तवस्तुगगळैयुम ऒरे कालत्तिल परदयक्षमागप्पार्ग किऱवा आरिदर्गुणङगळै वरुत्ति पणणिवैगगिऱवर्। मङ्ग समर्त्ता। प्रह्मावुक्कु अनदायामि। तेजस् वियाऩ जूरयऩुक्कु अदर्वामि। उत्तममाऩ स्तागत्तैयडै नदवर् जञागमुडैयवागळिल् सेष्टर्

नारायणः सर्व-गतः
परं ज्योतिः परात् परः।
महेन्द्रस् सविता रुद्रस्
स्थाणुस् सूर्यः प्रजा-पतिः ॥ ७८ ॥

नारायणः सर्व-गतः परं ज्योतिः परात् परः।
महेन्द्रस् सविता रुद्रस् स्थाणुस् सूर्यः प्रजा-पतिः ॥ ७८ ॥

अदे परमात्मा ऎल्लारालु मडैयत्तक्कवरुमाय् ऎवलारैयुम् तऩऩिडत्तिलडैविबबित्तुक्कॊळ्ळुगिऱवरुमाऩवर्। ऎङ्गुमुळैवा। तेजस्ऩैयुडैय अक्कि मुदलियवर्गळुक्कुम तेजस्सैक् कॊडुत्तबरगासिप्पिक्कप्पणजूऱ महादेज्ळवि, इडङ्गळैगगाट्टि मरेष्टमाऩ जीवात्मावुक्कुम पासेष्टमा ऩवर्, महत्ताऩ ऐस्वसयदगैयुडैयवर् ऎल्लावऱ्ऱैयुम् स् ऎप्पोदुम् रुष्टिगऱॆवा। रुत्तऩुक्कु अदायामियाऩा। स्तिरमायिरुगगिऱवा। प्राणिगळै कैमासक्कत्तिल् परोणमसॆय् किऱवर्। पराणिगळै आबत्तिल निऩ्ऱुम् रक्षिक्किऱवा

अग्निर् यमः पतिर् यज्ञो
वायुस् सोमस् तथा ऽमृतः ।
हिरण्मयस् सुपर्णश् च
तार्क्ष्यो वेदमयस् त्रयी ॥ ७९ ॥

अग्निर् यमः पतिर् यज्ञो वायुस् सोमस् तथा ऽमृतः ।
हिरण्मयस् सुपर्णश् च तार्क्ष्यो वेदमयस् त्रयी ॥ ७९ ॥

अवर्- उयर्गदिक्कु अऴैत्तुच्चॆल्बवरागैयाले अक्नियॆऩ्ऱुम्, पाबंसॆय्दवर्गळै तण्डिप्पवरागै याले यमऩ् ऎऩ्ऱुम्, रक्षिप्पवरागैयाले पदियॆऩ् ऱुम्, यज्ञङ्गळाल् आरादि,क्कप्पडुबवरागैयाले यज्ञरॆऩ्ऱुम्, ऎङ्गुम् निऱैन्दवरागैयाले वॆऩ्ऱुम्, मोक्षमळिप्पवरागैयाले सोमरॆऩ्ऱुम्, पॊऩ्मय वायु मरणमऱ्ऱवरागैयाले अम्रुदरॆऩ्ऱुम्, माऩ तिरुमेऩियै उडैयवरागैयाले हिरण्मय सॆऩ्ऱुम्, सुबर्णऩ् ऎऩ्ऱुम्, वेद मयऩ् ऎऩ्ऱुम्, तार्क्षयऩ् ऎऩ्ऱुम् कुऱिक्कप्पडुम् करुडऩुक्कु अन्दर् परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् यामियायिरुक्कैयाले ६०७ अप्पदङ्गळालुम् कुऱिक्कप्पडु ‘त्रयी’ पवर्। वेदत्तिऱ्कु अन्दर्यामियागैयाले ऎऩ्ऱुम् सॊल्लप्पडुबवर्।

ब्रह्मण्यो ब्रह्म-विद् ब्रह्मा
ब्रह्मणस् पतिर् एव च ।
मित्रः सत्यस् तथा धर्मश्
शुचिर् वाचस्पतिः कविः॥ ८० ॥

ब्रह्मण्यो ब्रह्म-विद् ब्रह्मा ब्रह्मणस् पतिर् एव च ।
मित्रः सत्यस् तथा धर्मश् शुचिर् वाचस्पतिः कविः॥ ८० ॥

प्राह्मणर्गळाल् पूजिक्कत्तक्कवरागैयाले प्रह्मण्यरॆऩ्ऱुम्, वेद,त्तिऩ् उण्मैप्पॊरुळै अऱिन्दवरागैयाले प्रह्मवित् ऎऩ्ऱुम्, मिगप्पॆरियव रागैयाले प्रह्मा ऎऩ्ऱुम्, पिरमऩुक्कुम् स्वामियागै याले प्रह्मणस्पदियॆऩ्ऱुम्, अऩैवरिडमुम् प्रीदि युडैयवरागैयाले मिदररॆऩ्ऱुम्, ऎप्पोदुम् ऒरुबडि यायिरुप्पवरागैयाले सत्यरॆऩऱुम्, तर्मस्वरूबिया यिरुप्पवरागैयाले तर्ममॆऩ्ऱुम, परिय तदरागै याले सुसियॆऩ्ऱुम्, सॊऱ्कळाल् सॊल्लप्पडुबव रागैयाले वासस्पदियॆऩ्ऱुम्, अऴगागप् पेसुबव रागैयाले कवियॆऩ्ऱुम सॊल्लप्पडुबवर्।

एवम्-आदीनि नामानि
वैदिकानि जगत्-पतेः ।
देवानाम् अपि नामानि
विष्णोश् श्रीशस्य वै विभोः ॥ ८१ ॥
वाचकानि भवन्त्य् एव
तत्र तत्र विवक्षया ।
नारायणादि-नामानि
त्व् अन्येषां कुत्रचितन् न तु ॥ ८२ ॥

एवम् आदीनि नामानि वैदिकानि जगत्-पतेः ।
देवानाम् अपि नामानि विष्णोश् श्रीशस्य वै विभोः ॥ ८१ ॥
वाचकानि भवन्त्य् एव तत्र तत्र विवक्षया ।
नारायणादि-नामानि त्व् अन्येषां कुत्रचितन् न तु ॥ ८२ ॥

तर-म- इवैमुदलाग वेदददिऱ् सॊल्लियिरुक्किऱ ळुम्, तेवर्गळुक्कु वासगमाऩ इरक्रऩ् अक्कि मुगजिय नामङ्गळुम् जगदबदियाय् ाैलवयाबुगऩाऩ ईरियाबदियैये परदिबादिक्किऩ ऱऩ। स्रिय:पदिक्कुवासगमागिल् इन्दाऩ मुदलिय सबदङ्गळ् अरु तन्द तेवागळैच् चॊललुगिऱगॆप्पडियॆऩिल्; इवरिडत्तिलुण टाऩ कुणङ्गळिऩेगगेसि मवरगळिडत्तिलिरुक्किऱबडियाल् अन्द कुणत्तुक्कु वासगमाऩ सबदङ्गळिऩाल् अवर्गळ् सॊल्लप्पडुगिऱाऩ् कळ् अदावदु-इन्दाऩ ऎऩ्ऱाऐर्यक्तैयुडैयवऩ् ऎऩ्ऱाद तम। अन्दबसम परिबूरणमाऩ ऐस्वायत्तैयुडैय रियबेदि यैये मुक्यमायुम अल्बमाऩ ऐवायत्तैयुडैय इन्दाऩै कौणमायुम् सॊल्लुऱॆदु। नारायणऩ मुदलिय नामङसळ् पणियाबदियैयॊऴिय वेऱु तेवर्गळै ऎव्विदत्तिलुम सॊल्ल माट्टा।

लौकिका वैदिकाश् शब्दाः
नामान्य् अस्य भवन्ति वै।
तस्मात् तु भगवान् विष्णुः
परमात्मा स ईश्वरः ॥ ८३ ॥

लौकिका वैदिकाश् शब्दाः नामान्य् अस्य भवन्ति वै।
तस्मात् तु भगवान् विष्णुः परमात्मा स ईश्वरः ॥ ८३ ॥

ता-म्।–तेवदत्तऩमुदलिय लौगिगसबदङ्गळुम्, अक्किमुद लिय वैदिग सबदङ्गळुम परियबेदिक्के वासगङगळायिरुक्किऩ ऱऩ। उलगददिल् तेवदददळ मुदलिय सबदङ्गळ सरीरत्तुक्कुब पॆय रायिमै तेवनगदऩसॆय्गिऱाऩ अऱिगिऱा ऎऩ्ऱु सॊल्लुगै याले अन्द सरीरत्तैयुडैय आत्मावैच्चॊल्लुगै अनुबव वित्तमायिरुक्किऱदु। अदबोल् आक्मागवच् चॊल्लुगिऱ अग सबदङ्गळुम् आत्मावुक्कु अनदर्यामियाऩ परमात्मावैये सॊल्ऱु नदु, आगयाल् समस्तसप्तङ्गळुक्कुम वरससमाय् समस्तगलयाणगुण परिबूरणऩाय साववयाबगऩाय् सावरिया कावाऩ परियबेदिये परमात्मावागिऱाऩ्,

स्व-रूपम् ईश्वरस्यैवं
ज्ञातव्यं मुनि-सत्तमाः ।
स्व-रूप-गुण ऐश्वर्यं
विज्ञेयं परमात्मनः ॥ ८४ ॥

स्व-रूपम् ईश्वरस्यैवं ज्ञातव्यं मुनि-सत्तमाः ।
स्व-रूप-गुण ऐश्वर्यं विज्ञेयं परमात्मनः ॥ ८४ ॥

ता-म्।- रुषिगळे! इव्विदमाय् परमात्म स्वरूबत्तैयुम्, कुणङ्गळैयुम्, ऐस्वर्यत्तैयुम् अऱियक्कडवऩ्।

सम्बन्ध आत्मनो ज्ञेयश्
चेश्वरस्य मुनीश्वराः ।

सम्बन्ध आत्मनो ज्ञेयश् चेश्वरस्य मुनीश्वराः ।

ता -म् - तऩक्कुम् ईस्वाऩुक्कुम् उण्डाऩ सम्बन्दत्तैयुम् त्यानिक्कक्कडवऩ्। तिरुवष्टाक्षरत्ति ऩर्त्तानुसन्दान क्रमम्।

अकार-वाच्यस्य विभोर्
एव शेषस् त्व् अहं सदा ॥ ८५ ॥
न चापि मम कर्तास्मि
परवान् अस्म्य् अतो ह्य् अहम् ।
नित्यं नारायणस्यैव
कैङ्कर्यं करवाण्य् अहम् ॥ ८६ ॥
मन्त्रार्थं चिन्तयेद् एवं
प्रातर् उत्थाय वैष्णवः ॥

अकार-वाच्यस्य विभोर् एव शेषस् त्व् अहं सदा ॥ ८५ ॥
न चापि मम कर्तास्मि परवान् अस्म्य् अतो ह्य् अहम् ।
नित्यं नारायणस्यैव कैङ्कर्यं करवाण्य् अहम् ॥ ८६ ॥
मन्त्रार्थं चिन्तयेद् एवं प्रातर् उत्थाय वैष्णवः ॥

ता-म् - तिरुवष्टाक्षरम् ओम्-नम: - नारायणाय -ऎऩ्गिऱ मूऩ्ऱु पदङ्गळ् कूडियिरुक्कुम्। अदिल् मुदऩ्बदमाऩप्रणवम् अ,उ,म्, ऎऩ्गिऱ मूऩ्ऱरल्गळोडु कूडियिरुक्कुम्। अ-ऎऩ् पदऱ्कु सर्वेस्वरऩ्बॊरुट्टु ऎऩ्ऱुम्, उ-ऎऩ्बदऱ्कु अवऩ् पॊरुट्टे, वेऱॊरुवऩुक्कल्लऩॆऩ्गिऱ अवदारणमुम्, म्- ऎऩ्बदऱ्कु जीवऩाऩनाऩ् ऎऩ्ऱुम् अर्त्तङ्गळ्। जडमाऩ इन्द सरीरत्तैक्काट्टिलुम् वेऱाय्ज्ञानस्वरूबऩाऩ नाऩ् सगलजगत्तु क्कुम् कारणमाऩ श्रीमन्नारायणऩुक्के सेषबूदऩ्; वेऱॊरुव रुक्कुम् सेषबूदऩल्लऩ् ऎऩ्ऱु प्रणवत्तिऩर्त्तम्, इरण्डाव व तु पदमाऩ “unt” ऎऩ्बदै आवरुत्तिसॆय्दुगॊळ्ळवुम्। अदि ल् ऒऩ्ऱु नम:- ऎऩ्ऱु ऒरुबदमायुम्, मऱ्ऱॊऩ्ऱु न-म-ऎऩ्ऱु इरण्डुबदमायुमिरुक्कुम्। कम!-ऎऩ्बदऱ्कु रक्षक्षणम् ऎऩ्ऱुम्, -ऎऩ्बदऱ्कु ऎऩ्ऩुडैयदु ऎऩ्ऱुम्, न-ऎऩ्बदऱ्कु अऩ्ऱु ऎऩ्ऱुम् अर्त्तङ्गळ्। ऎऩ्ऩुडैय रक्षणत्तुक्कु नाऩ् कर्त्ताव ऩ्ऱु (ऎऩ्ऩिष्टप्पडिनाऩ् ऒरुगार्यम् सॆय्यत्तक्कवऩल्लऩ्) ईस्वरऩुक्कुप्परदन्द्रऩाय् अवऩ् सॆय्दबडिये नाऩिरुक्कक्कडवऩ् ऎऩ्ऱु नम:पदत्तुक्कु अर्त्तम्। मूऩ्ऱावदु पदमाऩ नारायणबत् त्तुक्कु प्राप्यऩॆऩ्ऱुम्, प्राबगऩॆऩ्ऩुम्, अदऩ् पिऱगुळ्ळ आय - ऎऩ्गिऱ सदुर्त्तिक्कुक्कैङ्गर्यमुम् अर्त्तङ्गळ्। ऎऩक्कु प्राप्यऩायुम् प्राबगऩायुमिरुक्किऱ श्रीमन्गारायणऩुक्के ऎप्पो तुम् कैङ्गर्यम् सॆय्यक्कडवेऩ् ऎऩ्ऱु नारायणाय ऎऩ्बदऱ्कु अर्त्तम्।आग इन्दत्तिरुमन्द्रार्त्तत्तै श्रीवैष्णवऩ् उदयत्ति लॆऴुन्दिरुन्दु अनुसन्दिक्कक्कडवऩ्।

इत्य् आत्मेश्वरयो रूपं
ज्ञात्वा मन्त्रेण मन्त्र-वित् ॥ ८७ ॥ स्व-रूपम् आत्मनो ज्ञात्वा
तद्-वृत्तिं शिक्षयेद् द्वयात् ।

इत्य् आत्मेश्वरयो रूपं ज्ञात्वा मन्त्रेण मन्त्र-वित् ॥ ८७ ॥ स्व-रूपम् आत्मनो ज्ञात्वा तद्-वृत्तिं शिक्षयेद् द्वयात् ।

इव्वण्णमागत् तऩ् स्वरूबत्तैयुम्, परमात्म स्व रूबत्तैयुम् तिरुमन्दिरत्तिऩालऱिन्दवऩ, जीवात्मावुक्कु षेत्वबारदन्दर्यङ्गळे सवरूबम् ऎऩ उणर्न्दु, इन्द स्वरूबत्तिऱ्कुत् तगुन्दबडि इवऩ् नडक्कवेण्डिय मुऱैयै त्वयमन्दिरत्तिलिरुन्दु अऱिन्दु अनुषडि,क्कग कडवऩ्।

सर्वेश-दयिता नित्या
सर्वदा जगद्-आश्रया ॥ ८८ ॥
नित्यानपायिनी विष्णोर्
जगन्-मातोपकारिणी ।
तया ऽऽसीनश् श्रिया सार्धं
गुणवान् परमेश्वरः ॥ ८९ ॥ शरणं तस्य चरणौ
व्रजाम्य् अहम् अकिञ्चनः ।
श्रिया ऽऽसीनाय हरये
स्वामिने परमात्मने ॥ ९० ॥
स्वामि-चित्तानुरूप्येण
शेष-वृत्तिं करोम्य् अहम् । इत्थं द्वयार्थं सञ्चिन्त्य
स्व-कर्मादि-चतुष्टयम् +++(→कर्म, ज्ञानम्, भक्तिः, प्रपत्तिः)+++ ॥ ९१ ॥
उपाय-भावात् +++(व्याज-मात्रत्वात्)+++ सन्त्यज्य
तम् एव शरणं व्रजेत् +++(प्रधानोपायत्वात्)+++ ।

सर्वेश-दयिता नित्या सर्वदा जगद्-आश्रया ॥ ८८ ॥
नित्यानपायिनी विष्णोर् जगन्-मातोपकारिणी ।
तया ऽऽसीनश् श्रिया सार्धं गुणवान् परमेश्वरः ॥ ८९ ॥ शरणं तस्य चरणौ व्रजाम्य् अहम् अकिञ्चनः ।
श्रिया ऽऽसीनाय हरये स्वामिने परमात्मने ॥ ९० ॥
स्वामि-चित्तानुरूप्येण शेष-वृत्तिं करोम्य् अहम् । इत्थं द्वयार्थं सञ्चिन्त्य स्व-कर्मादि-चतुष्टयम् ॥ ९१ ॥
उपाय-भावात् सन्त्यज्य तम् एव शरणं व्रजेत् ।

नाऩ् इददऩैगालम् अज्ञानत्तिऩाल् पगवदबसार पागवदाबसार असह्याबसारङगळै स सॆय्दु इप्पोदु पगवाऩै क्किट्टिस सरणमबुगिल, अवऩ स्वदनदरऩाय् पाबुवागैयाल् पाबि याऩ वॆऩऩैत् तण्डिप्पऩॆऩ्ऱु पयप्पडवेण्डा, पुदरऩ्गुऱ्ऱ ङगळैगगण्डु पिदावॆऱुक्कप्पुगिल् अरुगिरुन्द मादावाऩवळ अप् पिऴैगळैप् पॊऱुप्पित्तुप्पिदावैक्कॊण्डु पुदरऩैरक्षिबबिक् कुमाबोले उलगत्तुक्कॆल्लाम् मादावाय सगलजगददुक्कु मास्रयणीयैयायिरुक्किऱ श्रीमहालक्ष्मि, सर्वेश्वरऩ तऩ सॊल्वऴिवरुमबडि अवऩुक्कु अदियन्द मिषडमाऩ नायगियाय् ऎप्पोदु मवऩबगगददिलिरुन्दु नमबिऴैगळैप् पॊऱुप्पित्तु सर्वेश्वरऩ तिरुवडिगळिलास्रयिबबिगगिऱाळ। आगैयाल सावे स्वरऩै सुलबमागलायायिक्कलाम। अन्द श्रीमहालक्ष्मीसमे तऩाय,आस्रिदर्दोषङगळैगगुणमागक्कॊळळुगैयागिऱ वादस ल्यम मुदलिय कुणङगळैयुडैयवऩाऩ सर्वेश्वरऩ् तिरुवडि कळै वेऱोरुबाय मिल्लाद नाऩ उबाय मागप्पऱ्ऱुगिऱेऩ इदु मुदल्वागयत्तिऩाददम्।
इऩि इरण्डाम् वाग्यददिऩात्तम सॊल्लुगिऱदु-
श्रीमहालक्ष्मीसमेतऩाय्, नमक्कुसवामियाऩ सावे स्वरऩ् पॊरुट्टु अवऩ् तिरुवुळ्ळत्तुक्कुगप्पाऩ कैङ्गायददै च्चॆय्यगगडवेऩ्।
इव्व् इदमाग द्वयत्तिऩ् अर्दत्तैय् अनुसन्दिदतु,
कर्मम्, ज्ञान, पक्ति, प्रबदियागिय इन्द नालैयुम् तऩऩुटैय इष्टप्राप्तिक्कु उबायम् ऎऩ्ऱु निऩैयामल्
सर्वेश्वरऩै ये उबायमागप् पऱ्ऱक्कडवऩ।

कर्म+++(→कर्मयोग)+++-कृत्याद्य्–अ-शक्तस् तु
सन्तुष्ट्यै परमात्मनः ॥ ९२ ॥
प्रातर् उत्थाय सततं
शौचं कृत्वा यथा-विधि ।
प्रक्षाल्य पादौ हस्तौ च
पश्चाद् आचमनं चरेत् ॥ ९३ ॥

कर्म-कृत्याद्य्-अ-शक्तस् तु सन्तुष्ट्यै परमात्मनः ॥ ९२ ॥
प्रातर् उत्थाय सततं शौचं कृत्वा यथा-विधि ।
प्रक्षाल्य पादौ हस्तौ च पश्चाद् आचमनं चरेत् ॥ ९३ ॥

ता-म्।- पगवत् कैङगर्य रूबमागग कर्मयोगम मुदलियवै कळै अनुष्टिक्कच्चक्तियिल्लादवऩ, परमात्मप्रीत्यर्ददमाग मेल् सॊल्लबबोगिऱ निदयगर्मङ्गळै यनुष्टिगगक्कडवऩ्, अदावदु उदयत्तिलॆऴुन्दिरुन्दु तेगबादैयै निवरुत्ति पण्णिक्कॊ ण्डु सॆळसदगैक् करममागस सॆयदुगॊण्डु कैगाल्गळै यलम पिब पिऩबु आसमनमसॆय्यवेण्डियदु।

ततस् स्नानं प्रकुर्वीत
दन्त-धावन-पूर्वकम् ।
कृत्वा ऽघ-मर्षण-स्नानं
तर्पयन् पितृ-देवताः ॥ ९४ ॥
स-कौपीनं धौत-वस्त्रं
वसित्वा चोत्तरीयकम् ।
शुभ्रया वै मृदा सम्यग्
ऊर्ध्व-पुण्ड्राणि धारयेत् ॥ ९५ ॥

ततस् स्नानं प्रकुर्वीत दन्त-धावन-पूर्वकम् ।
कृत्वा ऽघ-मर्षण-स्नानं तर्पयन् पितृ-देवताः ॥ ९४ ॥
स कौपीनं धौत-वस्त्रं वसित्वा चोत्तरीयकम् ।
शुभ्रया वै मृदा सम्यग् ऊर्ध्व-पुण्ड्राणि धारयेत् ॥ ९५ ॥

ता-म- पिऩबुदनददावनमसॆय्दु स्नानमबणणि, ⁴ अगमर् षणमॆऩगिऱ मन्दरङ्गळैच् चॊललिस्नानमबणणि, तेवबिदरुदर् पणददैससॆय्दु, कौबीनम, वॆणवसत्रम, उत्तरीयम, इवै कळैयुडुत्तु, वॆणमरुत्तिगैयिऩाल् प्रगासमाग ऊर्त्वबुण्ड्र तदैयणियक्कडवऩ्

पवित्र-पाणिश् शुद्धात्मा
सन्ध्यां कुर्याद् विधानतः ।
उपस्थाय च सावित्र्या
रवि-मण्डल-मध्य-गम् ॥ ९६ ॥
हरिं हिरण्मयं ध्यात्वा
कृत्वा चैव प्रदक्षिणम् ।
कुसुमाक्षत-संयुक्तम्
अर्घ्यं तस्मै निवेदयेत् ॥ ९७ ॥

पवित्र-पाणिश् शुद्धात्मा सन्ध्यां कुर्याद् विधानतः ।
उपस्थाय च सावित्र्या रवि-मण्डल-मध्य-गम् ॥ ९६ ॥
हरिं हिरण्मयं ध्यात्वा कृत्वा चैव प्रदक्षिणम् ।
कुसुमाक्षत-संयुक्तम् अर्घ्यं तस्मै निवेदयेत् ॥ ९७ ॥

ता-म- इरणडु विस्वामित्रप् पुल्लिऩाल् पवित्रंसॆय्दु अदैबबविदरविरलिलणिन्दु सूदरा मुदलियवर्गळैत्तॊडामल् परिसुत्तऩायिरुन्दु, अवरवर्गळ् क्रुह्यसूत्रविदिप्पडि सनत्या वन्दनंसॆय्दु, सावित्री मन्द्रत्तिऩाल् सूर्यमण्डलत्तिल् सुवर्णमयमाऩ विक्रहत्तुडऩ् ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् श्रीमन् नारायणऩै त्यानम्बण्णि प्रदक्षिणमसॆय्दु, पुष्पम् अक्षदै कळोडु कूडिय जलत्तैयॆडुत्तुप् परमात्मावै युत्तेसित्तु अर्क्यम कॊडुक्कवेण्डियदु,

जप्त्वा नत्वा गृहं गत्वा
संस्तुवन् संयतेन्द्रियः ।
प्रक्षाल्य पादाव् आचम्य
पूजा-मण्डलम् आविशेत् ॥ ९८ ॥

जप्त्वा नत्वा गृहं गत्वा संस्तुवन् संयतेन्द्रियः ।
प्रक्षाल्य पादाव् आचम्य पूजा-मण्डलम् आविशेत् ॥ ९८ ॥

ता-म्।- पिऩबु कायत्रियै जबित्तुप् परमात्मावै स्तोत् रंसॆय्दु नमस्करित्तु क्रुहत्तिऱ्कुच्चॆऩ्ऱु जिदेन्द्रियऩायिरु न्दु कैगाल्गळैयलम्बि आसमनमसॆय्दु पगवदारादनम् सॆय्युम् स्तानत्तिल् (पॆरुमाळ् सन्निदियिल्) प्रवेसिक्कक्कडवऩ्।

सुसत्कृतं शुभं रम्यं
धूप-दीपादि-शोभितम् ।
वितानैः पुष्प-मालाद्यैस्
सर्वतस् समलङ्कृतम्॥ ९९॥

सुसत्कृतं शुभं रम्यं धूप-दीपादि-शोभितम् ।
वितानैः पुष्प-मालाद्यैस् सर्वतस् समलङ्कृतम्॥ ९९॥

ता - म्।- पिऩ्बु अन्दसन्निदियैप् कुप्पैयिल्लामल् सोदित् तु जलत्तिऩाललम्बि मङ्गळगरमायु मऴगायु मिरुक्कुम्बडि कोल मिट्टुत् तिरुविळक्केऱ्ऱिप् परिमळङ्गमऴुम्बडि तूबंसेर्त्तु मेल्गट्टुगळिऩालुम् पुष्पङ्गळिऩालुमलङ्गरिक्कक्कडवऩ्।

तत्र हेम-सुशोभाढ्यं
रम्याम्बर-मनो-हरम् ।
सम्यग् आस्तीर्य पर्यङ्कं
चित्रं रम्यं सुखावहाम्॥१००॥
धर्मादीन् अर्चयेत् तत्र
वेद्यां पीठ-पदात्मकान् ।
आकीर्णैस् तुलसी-पुष्पैस्
समन्ताद् उपशोभिते॥ १०१ ॥
तस्मिन् निवेश्य लक्ष्मीशं
रमा-जुष्टं प्रपूजयेत्।

तत्र हेम-सुशोभाढ्यं रम्याम्बर-मनो-हरम् ।
सम्यग् आस्तीर्य पर्यङ्कं चित्रं रम्यं सुखावहाम्॥१००॥
धर्मादीन् अर्चयेत् तत्र वेद्यां पीठ-पदात्मकान् ।
आकीर्णैस् तुलसी-पुष्पैस् समन्ताद् उपशोभिते॥ १०१ ॥
तस्मिन् निवेश्य लक्ष्मीशं रमा-जुष्टं प्रपूजयेत्।

ता- म्।- अङ्गु सुवर्णमयमाय्, उयर्न्द वस्त्रङ्गळैयुडै यदाय्, पार्वैक्कुम् मनस्सुक्कुम् आनन्दजऩगमाय् विसित्र माऩ आसगमिट्टु अदिल् पगवाऩॆऴुन्दरुळियिरुक्कुम् सिम्हास नत्तैक् काल्गळ्बोल् ताङ्गिक्कॊण्डिरुक्किऱ तर्मऩ्मुदलिय वर्गळै अर्च्चित्तु, तुळसिगळुम् पुष्पङ्गळुम नाऩ्गु पक्कत्ति लुमिऱैन्दु अऴगियदायिरुक्किऱ सिम्हासनत्तिऩ् मेल् लक्ष्मी समेदऩाऩ श्रीमन्नारायणऩै ऎऴुन्दरुळप्पण्णित् तिरुवारा तनम् समर्प्पिक्कवेण्डियदु।

उपविश्यासने सम्यक्
कौशे कार्ष्णायने ऽपि वा ॥ १०२ ॥
प्राणायाम-त्रयं कृत्वा
पश्चान् न्यासं समाचरेत् ।

उपविश्यासने सम्यक् कौशे कार्ष्णायने ऽपि वा ॥ १०२ ॥
प्राणायाम-त्रयं कृत्वा पश्चान् न्यासं समाचरेत् ।

ता-म्।- पिऩ्बुदाऩ् तर्बासनत्तिलावदु क्रुष्णाजिनत्तिला वदु उट्कार्न्दु मूऩ्ऱु प्राणायामङ्गळैच्चॆय्दु अनन्दरमत्वय मन्द्रत्तिऩाल् अङ्गन्यासगरनयासङ्गळैच्चॆय्यक्कडवऩ्।

+++(द्वय-मन्त्रस्थ-)+++षट्-पदैर् अङ्गुली-हस्ते
षड्-अङ्गेषु तथैव च ॥ १०३ ॥

मूर्ध्नि फाले नेत्रयोश् च
नासिका-श्रवणानने ।
भुजयोर् हृत्-प्रदेशे च
स्तनयोर् नाभि-मण्डले ॥ १०४ ॥
पृष्ठे च जघने कट्योर्
ऊर्वोर् जान्वोश् च पादयोः ।
मन्त्र-रत्नाक्षराण्य् अत्र
क्रमेणाङ्गेषु विन्यसेत् ॥ १०५ ॥

षट्-पदैर् अङ्गुली-हस्ते षड्-अङ्गेषु तथैव च ॥ १०३ ॥
मूर्ध्नि फाले नेत्रयोश् च नासिका-श्रवणानने ।
भुजयोर् हृत्-प्रदेशे च स्तनयोर् नाभि-मण्डले ॥ १०४ ॥
पृष्ठे च जघने कट्योर् ऊर्वोर् जान्वोश् च पादयोः ।
मन्त्र-रत्नाक्षराण्य् अत्र क्रमेणाङ्गेषु विन्यसेत् ॥ १०५ ॥

ता-म्।- श्रीमन्नारायण चरणौ - सरणम् - प्रबत्ये, श्रीमदे - नारायणाय - नम: - ऎऩ्गिऱ आऱुबदङ्गळिऩाल् क्रम माद इरण्डु कैगळिलुमुळ्ळ (क)पॆरुविरल्, (उ) आळ्गाट्टिविरल्, परासरवीसिष्ट परमईरमसाल्त्रम। (ङ)कडुळिाल्, ई)मोदिरविरल्,(टु)सिऩऩरव, (क)उळ्ळङ्गै पुऱ ङ्गैसळ्, इवैगळिऩ् करायाणत्तैयुम, (ई) मरुदयम, (उ) सिरस् स, (ङ) कुडुमि, (ई कण्, (रु) पुजम्, (स) तऩऩैच्चुऱ्ऱुम् आगिय इन्द विडङसळिल् अङगनयासददैयुंसॆयदु, तवयमनदरददिलु ळ्ळ इरुप्पत्तैन्दु अक्षरङ्गळै (क}किरण्सु{उ)नॆऱ्ऱिक्कडा (ङ -स) इरण्डु कणगळ्, (ओ-सु) इरण्डु मुगगुगळ्,(ऎ-अ)इरडु कादुगळ्, (कू) वाय्, (क० - कग) इरण्डु पुजङ्गळ्, (कउ) मार्बु, (न- कस) इरण्डु स्कनङ्गळ। (करु) कॊबबूडि, (कगू) मुदुगु, (कऎ) इडु पबुक्कुमुऩ्बागल्, (क८-ऎसु) इरण्डु इडुप्पुगळ्, उ०-२४) इर ण्डु तुडैगळ्, (उ।उ-उ३।) इरण्डु मुऴङ्गालाऩ, (उसडु) इर ण्डु पादङ्गळ, आगिय इरुबदळ नाऩ इडङ्गळिलुम् करममाग तया सम् सॆय्यवेण्डियदु।

पञ्चोपनिषदां न्यासं
तन्-मन्त्रैर् उपविन्यसेत् ।
परे व्योम्नि स्थितं देवं
श्री-भूमिभ्यां च नीलया ॥ १०६ ॥
तत्रावाह्य परं व्योम
स-विमानं स-मण्टपम् ।
पीठं च नाग-पर्यङ्कं
तत्रासीनं श्रिया सह ॥ १०७ ॥
चतुर्-भुजं सुन्दराङ्गं
शङ्ख-चक्र-गदा-धरम् ।
वामाङ्क-स्थ-श्रियोपेतम्
अर्चयेद् अच्युतं बुधः ॥ १०८ ॥
आवाह्य मुद्रया सम्यग्
आसनं च निवेदयेत् ।

पञ्चोपनिषदां न्यासं तन्-मन्त्रैर् उपविन्यसेत् ।
परे व्योम्नि स्थितं देवं श्री-भूमिभ्यां च नीलया ॥ १०६ ॥
तत्रावाह्य परं व्योम स-विमानं स-मण्टपम् ।
पीठं च नाग-पर्यङ्कं तत्रासीनं श्रिया सह ॥ १०७ ॥
चतुर्-भुजं सुन्दराङ्गं शङ्ख-चक्र-गदा-धरम् ।
वामाङ्क-स्थ-श्रियोपेतम् अर्चयेद् अच्युतं बुधः ॥ १०८ ॥
आवाह्य मुद्रया सम्यग् आसनं च निवेदयेत् ।

ता- म - पञ्जोबनिषनमनसाङ्गळिऩाल् पञ्जोबनिषत्तुक्क ळुडैयन्यासददै पगवगविक्कहददिऱसॆय्दु,परमबदत्तिल् श्री पूमिनीळादेवीसमेदऩाय् निरवदिगसौन्दाय्युगदऩाय तिरुवनन् दाऴ्वाऩ मेल्वीऱ्ऱिरुक्कुम् श्रीमन्नारायणऩै, तिरुवनन्दाऴवा ऩ्, तिवयसिमहासनम, तिरुमामणिमण्डबा, तिवयविमानम्, परम परासरविसिष्ट परमदर्मसास्त्रम। पदम्, इवैगळुडऩ्गूड अन्द तिवयमङ्गळ विक्रहत्तिलावा ह कमसॆयदु, नाऩ्गु कुदिरुक्कैगळ्, तिरुवाऴि, तिरुच्चङगु। कौमो तगी ऎऩ्गिऱ कगै, आगिय इन्द तिवययुदङ्गळ्, तरमाऩ तिव यमङ्गळ विक्रहम इवैगळैयुडैयवराय्, इडदुमडियिलॆऴु तरुळियिरुक्किऱ श्रीमहालक्ष्मिबै युडैयवराऩ श्रीमन्नारायण ऩुक्कुत् तिरुवारादमे सॆय्यवेण्डुम्। अबबॊऴुदु मुदलिल् मुदरैयिऩा लावाहमे सॆय्दु पिऩ्बु आसनम् समाबबिक्कवे णुम्

(पञ्जोब निषत्तु नगळावऩ - परमेष्टि, पुरुषऩ, वि वम्, निवरुत्तम्, सावम् ऎऩ्ऱु पॆयरैयुडैय पगवाऩुडैय ऐदु सगदिगळ्, पञ्जोब निषामादरङ्गळावऩ - षौम नl पराय परमेष्टयादमने वासुदेवायगम, यामम पराट्पुरु षात्मने सङ्गर्षणाबनम: रामाम: परायविस्वादमगे परत्युम नाय्डुम्, वाम्नमबेराय निव्रुत्तामेने अनिरुत्तायनमा,लामनमत् परायसर्वादमने श्रीमदेनारायणाबरुम् ऎऩ्बवैगळ्,आवा हीनी, सदाबिनी, सन्निदाबिनी, मुदलियवैगळुम, सक्रमुत्रै, सङ्ग मुदरै मुदलियवैगळुम् मुदरैगळ् इवैगळिऩ् सवरूबम् ऒरु वा नेरिल् काडडित् तॆरिन्दुगॊळ्ळ वेण्डियदागैयाल् इङ्गु ऎऴुदप्पडविल्लै)

अर्चयित्वा गुरून् सर्वान्
पीठस्योत्तर-पार्श्वतः ॥ १०९ ॥
हरिम् अभ्यर्चयेत् पश्चाद्
अर्घ्य-पाद्यादिभिर् नरः ।

अर्चयित्वा गुरून् सर्वान् पीठस्योत्तर-पार्श्वतः ॥ १०९ ॥
हरिम् अभ्यर्चयेत् पश्चाद् अर्घ्य-पाद्यादिभिर् नरः ।

ता -म।- तिवयसिमहासऩत्तुक्कु इडदुबक्कत्तिल पूर्वासार यागळुक्कु आसाम समाबबिददुत् तिरुवारादगमसॆय्दु,पिऩ्बु अक्यम पादम मुदलियवैगळिऩाल श्रीमन्ारायणऩै यारादि क्कक्कडवऩ्

स्व-वामे पूरयेत् कुम्भं
गन्ध-पुष्प-युताम्बुना ॥ ११० ॥
सम्पूर्य तस्य तोयेन
लघु-पात्राणि पञ्च च ।
एला-चन्दन-कर्पूर-कोष्टान्
पात्रेषु विन्यसेत् ॥ १११ ॥

स्व-वामे पूरयेत् कुम्भं गन्ध-पुष्प-युताम्बुना ॥ ११० ॥
सम्पूर्य तस्य तोयेन लघु-पात्राणि पञ्च च ।
एला-चन्दन-कर्पूर-कोष्टान् पात्रेषु विन्यसेत् ॥ १११ ॥

ता- म् - तऩ्ऩुडैय इडदुबक्कत्तिल् परिसुत्तमाऩ तीर्त्तम् निऱैत्तगुम्बत्तैवैत्तु अदिल् सन्दऩम् पुष्पम् मुदलाऩ वा सऩैत्रव्यङ्गळैच्चेर्त्तु, अन्द तीर्त्तत्तिऩाल् ऐन्दु वट्टि ल्गळै निऱैत्तु अवैगळिल् एलक्काय्, सन्दनम्,पच्चैक्कऱ्पूरम्, कोष्टुमाञ्जि, इवैगळैच्चेर्क्कवेण्डियदु।

अथवा तुलसी-पत्रं
दत्त्वा मन्त्रेण पूजयेत् ।
अर्घ्यं पाद्यं तथा ऽचामं
मन्त्रेणैव निवेदयेत् ॥ ११२ ॥

अथवा तुलसी-पत्रं दत्त्वा मन्त्रेण पूजयेत् ।
अर्घ्यं पाद्यं तथा ऽचामं मन्त्रेणैव निवेदयेत् ॥ ११२ ॥

ता- म्।- अनदवासनैत्रव्यङ्गळिल्लाविडिल् तुळसीदळत्तै च्चेर्क्कवुम्, पिऩ्बु अनद पात्रङ्गळै त्वयत्तिऩाल् मन्द्रित्तु, अन्दत्तीर्त्तत्तिऩाल् अर्क्यम, पात्यम्, आसमनम्, इवैगळै मन् द्रत्तैच्चॊल्लि पगवाऩुक्कु समर्प्पिक्क वेण्डियदु।

दद्यात् प्रत्युपचारं तु
जलं पुष्पाञ्जलिं तथा ।

दद्यात् प्रत्युपचारं तु जलं पुष्पाञ्जलिं तथा ।

ता- म - तन्ददावनम्, स्नानम्; मुदलिय ऒव्वॊरु उबसारङ् गळिलुम् अर्क्यबात्य आसमनङ्गळुम्, ऒरु विडुबुष्पमुम् समर्प्पि त्तुक् कैगूप्पवेण्डियदु।

निवेश्य स्नान-पीठे ऽथ
तैलाभ्यञ्जन-पूर्वकम् ॥ ११३ ॥ स्नापयेन् मन्त्र-रत्नेन
सूक्तैर् विष्णु-प्रकाशकैः ।
उद्वर्तनं चन्दनाद्यैः
कृत्वा, स्नाप्य शुभैर् जलैः ॥ ११४ ॥ दीपैर् नीराजयित्वा तु
दद्याद् आचमनोदकम् ।

निवेश्य स्नान-पीठे ऽथ तैलाभ्यञ्जन-पूर्वकम् ॥ ११३ ॥ स्नापयेन् मन्त्र-रत्नेन सूक्तैर् विष्णु-प्रकाशकैः ।
उद्वर्तनं चन्दनाद्यैः कृत्वा स्नाप्य शुभैर् जलैः ॥ ११४ ॥ दीपैर् नीराजयित्वा तु दद्याद् आचमनोदकम् ।

ताम् - पिऩ्बु तिरुमञ्जन वेदिगैयिल् ऎऴुन्दरुळप्पण्णि तैलक्काप्पु समर्प्पित्तु, सन्दनम् नॆल्लिक्काय् मुदलाऩवैग ळाल् तिरुमेऩियैच् चोदित्तु, वासनै सेर्त्तजलत्तिऩाल् श्री मन्नारायणऩुडैय प्रबावत्तैच्चॊल्लुगिऱ पुरुषसूक्तम् मुदलिय मन्द्रङ्गळैयुम् वयत्तैयु मनुसनदित्तुक्कॊण्डु तिरु मञ्जनमसॆय्दु कडैसियिल् मङ्गळारत्तियुम् आसमनमुम समर्प् पिक्कक्कडवऩ्।

वस्त्रं शुभ-तरं दत्त्वा
तथैवाचमचनीयकम् ॥ ११५ ॥
दत्त्वा चैवोपवीतं च
मधु-पर्केण पूजयेत् ।

वस्त्रं शुभ-तरं दत्त्वा तथैवाचमचनीयकम् ॥ ११५ ॥
दत्त्वा चैवोपवीतं च मधु-पर्केण पूजयेत् ।

ता-म्।- अनन्दरम् तिरुप्परियट्टम समर्प्पित्तु, आसमनीयम् समर्प्पित्तु, उबवीदम् समर्प्पित्तु, मदुबर्गम्गण्डरुळप्पण्ण वेण्डुम्।

भूषणैर् अप्य् अलङ्कृत्य
गन्धं दत्त्वा सुवासितम् ॥ ११६ ॥
सुरभीणि च पुष्पाणि
माल्यानि विविधानि च ।
धूपं दीपं च नैवेद्यं
ताम्बूलं च समर्पयेत् ॥ ११७ ॥

भूषणैर् अप्य् अलङ्कृत्य गन्धं दत्त्वा सुवासितम् ॥ ११६ ॥
सुरभीणि च पुष्पाणि माल्यानि विविधानि च ।
धूपं दीपं च नैवेद्यं ताम्बूलं च समर्पयेत् ॥ ११७ ॥

ता- म्।- तिरुवाबरणम्, परिमळंसेर्त्त सन्दनम्, परिमळमु टैय अनेगविदमाऩ पुष्पमालैगळ्, तूबम्, तीबम्, इवैगळै समर्प्पित्तु, प्रसादम्, पायसम्, तिरुप्पणियारम् मुदलाऩवै कळैयुम्, पऴम् अडैक्काय्गळैयुम् अमुदुसॆय्यप् पण्णवेण्

परिणीय नमस्कृत्य
स्तुत्वा स्तुतिभिर् एव च ।
दीपैर् नीराजनं कृत्वा
सुमनो=ऽञ्जलिना ऽर्चयेत् ॥ ११८ ॥

परिणीय नमस्कृत्य स्तुत्वा स्तुतिभिर् एव च ।
दीपैर् नीराजनं कृत्वा सुमनो ऽञ्जलिना ऽर्चयेत् ॥ ११८ ॥

परिणीयानमस्क्रुत्य स्तुत्वास् तुदिबिरेवस तीबैर्नीराजनम्ग्रुत्वा सु मनोञ्जलिनार्सयेत् कगअ। तरम्।- पिऩ्बु प्रदक्षिणम् सॆय्दु तॆण्डऩ् समर्प्पित्तु, जिदन्दामुदलिय स्तोत्रङ्गळै अर्त्तानुसन्दानत्तुडऩ् अनु सनदित्तु मङ्गळारत्ति समर्प्पित्तु, इरण्डुगैगळिलुम् पुष्पङ् गळै ऎडुत्तुत् तिरुवडिगळिल् समर्प्पिक्कच्कडवऩ्।

सर्वान् कुर्वीतोपचारान्
मन्त्र-रत्नेन देशिकः ।
श्रीमद्-अष्टाक्षरेणापि
सम्यग् आराधनं हरेः ॥ ११९ ॥

सर्वान् कुर्वीतोपचारान् मन्त्र-रत्नेन देशिकः ।
श्रीमद्-अष्टाक्षरेणापि सम्यग् आराधनं हरेः ॥ ११९ ॥

ताम्।- पगवदारादनत्तिल् तिरुमनत्रत्तिऩालावदु, त्वयत् तिऩालावदु समस्तोबसारङ्गळैयुम् समर्प्पिक्कक्कडवऩ्।

एवं त्रि-कालम् अर्चायां
पूजयेद् विधिवद् धरिम् ।

अर्चाया यद्य् अभावस् स्याद्
+धृदये स्थण्डिले ऽपि वा॥ १२० ॥ अर्चयेन् मनसा ध्यात्वा
हरिं सम्यक् समाधिमान् ।

एवं त्रि-कालम् अर्चायां पूजयेद् विधिवद् धरिम् ।
अर्चाया यद्य् अभावस् स्याद् धृदये स्थण्डिले ऽपि वा॥ १२० ॥ अर्चयेन् मनसा ध्यात्वा हरिं सम्यक् समाधिमान् ।

ता- म्- इव्विदमाय् उदयम्,मत्याह्नम्, सायङ्गालम् इम् मूऩ्ऱुगालङ्गळिलुम अर्च्चाविक्रहत्तिल् श्रीमन्नारायणऩै आ रादिक्कक्कडवऩ्। अर्च्चाविक्रहमिल्लाविडिल् मनस्सिल् त्यानम् सॆय्यक्कडवऩ्। अल्लदु, पुल्मुदलियवैयिल्लाद प्रदेसत्तिल् वि क्रहत्तै यॆऴुदि अदिल् पगवाऩैत्याडुम् सॆय्यक्कडवऩ्।

अष्टोत्तर-सहस्रं वा
शतम् अष्टोत्तरं तु वा ॥ १२१ ॥
अष्टाविंशति-कृत्वो वा
मन्त्र-रत्नम् अनुस्मरन् ।

अष्टोत्तर-सहस्रं वा शतम् अष्टोत्तरं तु वा ॥ १२१ ॥
अष्टाविंशति-कृत्वो वा मन्त्र-रत्नम् अनुस्मरन् ।

तिरुवारादऩम सॆय्दबिऩ् आयिरददॆट्टु मुऱै, अल्लदु नूऱ्ऱॆट्टु मुऱै, अल्लदु इरुबत्तॆट्टु मुऱै त् वयमन्दिरत्तै जबिक्कक्कडवऩ।

ऎल्ला विरुप्पङ्गळैयुम् अळिक्कुम् मन्दिरमाऩ त।वयत्तैक् काट्टिलुम् सिऱन्द मन्दिरमिल्लै। इदै अर्त्त,ाऩुसन्दाऩमिल्लामल् उच्चरिप्पवऩुम ऎल्ला विरुप्पङ्गळैयुम् अडैवाऩ्। त्वयत्तै अर्ददत्तुडऩ् अऱियाद अन्दणऩुडऩ् सहवासम् सॆय्यामल् तूरत्तिल् विलगिच् चॆल्लवेण्डुम्।