होमान्तम्
3-வது அத்தியாயம் மந்த்ரஸம்ஸ்காரத்தின் க்ரமம்
पराशर उवाच।
विश्वास-प्रस्तुतिः
अथातस् सम्प्रवक्ष्यामि
मन्त्र-दीक्षा-विधिं परम्।
मूलम्
अथातस् सम्प्रवक्ष्यामि मन्त्र-दीक्षा-विधिं परम्।
तमिऴ्
श्रीबरायरब कवाऩ् रिषिगळैप् पार्त्तुच् चॊल्लु किऱार्,- नामसंस्कारत्तैच् चॊऩ्ऩबिऱगु, अदऱ्कुप् पिऩ् सॆय्यवेण्डिय मन्द्रसंस्कारम् सॆय्युम् मुऱै यैच् चॊल्लुगिऱेऩ् केळुङ्गळ्।
विश्वास-प्रस्तुतिः
पूर्वाह्णे विधिवत् स्नात्वा
अर्चयेत् पुरुषोत्तमम् ॥ १ ॥
स्नातं शिष्यं समाहूय
होमं कुर्याद् विधानतः ।
मन्त्र-द्वयेन जुहुयाद्
आज्यम् अष्टोत्तरं शतम् ॥ २ ॥
वैष्णव्या चैव गायत्र्या
मूल-मन्त्रेण देशिकः ।
तथा पुरुष-सूक्तेन
विष्णु-मन्त्रेण देशिकः ॥ ३ ॥
हुत्वा प्रदक्षिणं कृत्वा
स-शिष्यः प्रणमेद् गुरुः।
मूलम्
पूर्वाह्णे विधिवत् स्नात्वा अर्चयेत् पुरुषोत्तमम् ॥ १ ॥
स्नातं शिष्यं समाहूय होमं कुर्याद् विधानतः ।
मन्त्र-द्वयेन जुहुयाद् आज्यम् अष्टोत्तरं शतम् ॥ २ ॥
वैष्णव्या चैव गायत्र्या मूल-मन्त्रेण देशिकः ।
तथा पुरुष-सूक्तेन विष्णु-मन्त्रेण देशिकः ॥ ३ ॥
हुत्वा प्रदक्षिणं कृत्वा स-शिष्यः प्रणमेद् गुरुः।
तमिऴ्
पूर्वाह्णम् ऎऩप्पडुम्। मन्दिरोबदेयम् सॆय्युम् आसार्यऩ्, ताऩ् कालैयिल् ऎऴुन्दिरुन्ददु, (प कवन्नाम समरणम्, पल् तुलक्कुदल् तॊडक्कमाग)स्नानम् सन्द्, या वन्द ऩमीऱागवुळ्ळ कालैक्कडऩ्गळैप् पूर्वाह्णत्तिल् मुडित्तुक्कॊण्डु, पिऩ्बु पुरुषोत्तमऩाऩ श्रीमन् नारायणऩुक्कुत् तिरुवारादऩम् सॆय्यवेण्डुम्। अदऱ्कुप्पिऩ् मुऱ्कूऱिय कालैक्कडऩ्गळैच् चॆय्दु मुडित्त सिष्यऩै अऴैत्तुत् तऩ् समीबत्तिल् वैत्तुक् कॊण्डु, पाञ्जरात्रम् मुदलाऩ सास्त्रङ्गळिल् सॊल् लिय विदिप्पडि प्रदिष्टै, सॆय्यप्पट्ट अक्ऩियिल्, तिरुमन्दिरम्, त्वयम, विषणु कायत्रि आगिय मन्दिरङ् गळ् ऒव्वॊऩ्ऱालुम् १०८ तरमुम्, पुरुषसूक्तत्तिऩ् रुक्कुक्कळालुम्, विष्णु षडाक्षरि मुदलाऩ वैष्णव मन्दिरङ्गळालुम् नॆय्यिऩाल् इयऩ्ऱवरैयिल् होमम् सॆय्दु, पिऩ्बु अव्वक्ऩियै सिष्यऩुम ताऩुमाग परदक्षिणम् सॆय्दु तण्डऩ् समर्प्पिक्कवेण्डियदु।परासरविसिष्ट परमदर्म सास्त्रम्
मार्जनादि
विश्वास-प्रस्तुतिः
ततः कलश आधाय
पवित्र-जल-संभृते ॥ ४ ॥
तुलसीं गन्ध-दूर्वाग्रे
कौशेयं गौर-सर्षपम्।
अभिमन्त्र्य द्वयेनाथ
मूल-मन्त्रेण मन्त्र-वित् ॥ ५ ॥
मूलम्
ततः कलश आधाय पवित्र-जल-संभृते ॥ ४ ॥
तुलसीं गन्ध-दूर्वाग्रे कौशेयं गौर-सर्षपम्।
अभिमन्त्र्य द्वयेनाथ मूल-मन्त्रेण मन्त्र-वित् ॥ ५ ॥
[[23]]
विश्वास-प्रस्तुतिः
तेन सम्मार्जयेच् छिष्यं
मन्त्र-रत्नेन देशिकः।
सम्मार्जयेच् च तं शिष्यं
मूल-मन्त्रम् अनुस्मरन् ॥ ६ ॥
प्राशयेत् सलिलं पश्चात्
त्रि-वारं मन्त्रविच् च तम् ।
मूलम्
तेन सम्मार्जयेच् छिष्यं मन्त्र-रत्नेन देशिकः।
सम्मार्जयेच् च तं शिष्यं मूल-मन्त्रम् अनुस्मरन् ॥ ६ ॥
प्राशयेत् सलिलं पश्चात् त्रि-वारं मन्त्रविच् च तम् ।
तमिऴ्
अडुत्तबडियाग, मन्दिरमऱिन्द आसारियऩ्, परिसुत्त माऩ ऒरु कलयत्तिल्, कावेरि मुदलाऩ पुण्यदीर्त्तङ् गळिऩ् जलत्तै निऱैत्तु, अदिल् तिरुत्तुऴाय्, सन्दऩम्, अरुगम्बुल् नुऩि वॆण्गडुगु आगियवऱ्ऱैच् चेर्त्तु, पट्टु वस्तिरत्तैच् चुऱ्ऱि, तिरुमन्दिरत्तालुम्, त्वयमन्दिरत् तालुम् अबि मन्दिरित्तु, अन्द जलत्ताल अम्मन्दिरङ्गळै अनुसन्दि,त्तुक्कॊण्डु सिष्यऩै प्रोक्षित्तु, अन्द जलत्तै मूऩ्ऱु तरम् प्रासनम् पण्णिवैक्कवेण्डुम्।
वीक्षणम्
विश्वास-प्रस्तुतिः
मूर्ध्नि हस्तं विनिक्षिप्य
दक्षिणं ज्ञान-दक्षिणम् ॥ ७ ॥
सव्यं च हृदये न्यस्य
कृपया वीक्षयेद् गुरुः ।
मूलम्
मूर्ध्नि हस्तं विनिक्षिप्य दक्षिणं ज्ञान-दक्षिणम् ॥ ७ ॥
सव्यं च हृदये न्यस्य कृपया वीक्षयेद् गुरुः ।
तमिऴ्
आसार्यऩ् ज्ञाऩमळिक्कुम् तऩदु वलदु कैयै सिष्यऩुडैय तलैयिल् पॊरुन्दुम्बडि वैत्तु, इडदु कैयै अवऩ् मार्बिल् वैत्तु, तयैयुडैयवऩाय सिष्यऩैप् पार्क्कवेणुम्।
आचार्य-स्मृतिः
विश्वास-प्रस्तुतिः
स्वाचार्यं हृदये ध्यात्वा
जप्त्वा गुरु-परम्पराम् ॥ ८ ॥
मूलम्
स्वाचार्यं हृदये ध्यात्वा जप्त्वा गुरु-परम्पराम् ॥ ८ ॥
लक्ष्मी-प्रार्थना
विश्वास-प्रस्तुतिः
ततः सम्प्रार्थयेद् देवीं
सर्व-लोकेश्वरीं प्रियाम् ।
मूलम्
ततः सम्प्रार्थयेद् देवीं सर्व-लोकेश्वरीं प्रियाम् ।
[[24]]
तमिऴ्
अदऩ्बिऱगु, आसार्यऩ् तऩक्कु मन्दिरोबदेयम् सॆय्द आसार्यऩै नॆञ्जिल् तियाऩित्तु, श्री तरऩ् ईऱागवुळ्ळ कुरुबरम्बरैयै अनु सन्दि,त्तु, पिऩ्बु - ऎल्लावुलगङ्गळुक्कुम् स्वामिऩियाय्, सेदऩर् विषयत् तिल् इऩियदैये सॆय्बवळाऩ पॆरियबिराट्टियारैप् पिऩ्वरुमाऱु पिरार्त्ति, क्कक्कडवऩ्।
विश्वास-प्रस्तुतिः
माता त्वं सर्व-लोकानां
सर्व-लोकेश्वर-प्रिये ॥ ९ ॥
श्राययस्वैनम् अद्येमम्
अपराध-शतैर् वृतम् ।
एवं रमां पुरस्कृत्य
पश्चाद् देवं समाश्रयेत् ॥ १० ॥
मूलम्
माता त्वं सर्व-लोकानां सर्व-लोकेश्वर-प्रिये ॥ ९ ॥
श्राययस्वैनम् अद्येमम् अपराध-शतैर् वृतम् ।
एवं रमां पुरस्कृत्य पश्चाद् देवं समाश्रयेत् ॥ १० ॥
तमिऴ्
श्रीमहालक्ष्मिये। सर्वेस्वरऩ् सेदऩरुडैय पाबङ्गळैप्पार्त्तु, अवर्गळै ताण्डि कग मुऱ्पडुम् पोदु, इच्चेदऩऩ् पल कुऱ्ऱङ्गळैच् चॆय्दु अवऩुक्कु अरुगिल् वरवुम तगुदियिल्लादवऩायिरुक्किऱाऩ्। तेवरीर्- यारेऩुम्, ऎव्विदमाऩ पिऴैयैच् चॆय्दबोदिलुम्, अवऱ्ऱैप् पॊऱुत्तु, अवर्गळ् अऩैवर्क्कुम् ऎवरालुम् ऒरु तीङ्गुम् वारादबडि काक्कुम् मादावायिरुक्किऱीर्। सर्वलोगेस्वरऩाऩ अवऩुक्कुम्, ताम सॊऩ्ऩदै मऱुक्कवॊण्णादबडि नॆञ्जुक्कु इऩियवळायिरुक्किऱीर्। आगैयाल्, इवऩुडैय कुऱ्ऱङ्गळैप् पॊऱुप्पित्तु, इवऩै इऩ्ऱु सर्वेस्वरऩ् तिरुवडिगळिल् आस्रयिप्पिक्क वेणुम्” ऎऩ्ऱु आसार्यऩ् पिराट्टियै मुऩ्ऩिट्टुक् कॊण्डु, पिऱगु सर्वेस्वरऩैप् पऱ्ऱक्कडवऩ्। परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् त्वय मन्द्रोबदे पयम्
नारायण-ध्यानम्
विश्वास-प्रस्तुतिः
नारायण-दया-सिन्धो
वात्सल्य-गुण-सागर।
त्राह्य् एनं पापिनं देव
कृपया समुपागतम् ॥ ११ ॥
मूलम्
नारायण-दया-सिन्धो वात्सल्य-गुण-सागर।
त्राह्य् एनं पापिनं देव कृपया समुपागतम् ॥ ११ ॥
[[25]]
उपदेशः
विश्वास-प्रस्तुतिः
एवं प्रपद्य देवेशं
आचार्य-कृपया स्वयम् ।
स्वाचार्यं हृदये ध्यात्वा
मन्त्रम् अध्यापयेद् गुरुः ॥ १२ ॥
मूलम्
एवं प्रपद्य देवेश आचार्य कृपया स्वयम् ।
स्वाचार्यं हृदये ध्यात्वा मन्त्रम् अध्यापयेद् गुरुः ॥ १२ ॥
तमिऴ्
ऎल्ला जऩङ्गळुक्कुम् ताय् तन्दै मुदलाऩ ऎल्ला उऱविऩऩायुमिरुक्कुम श्रीय:पदियाऩ नारायणऩे । वात्सल्यगु णक्कडले। ऎप् करुणैप्पॆरुङ्गडले । पोदुम् पावमे सॆय्दु पावियाऩ इवऩ् तेवरीरुडैय करुणैयाल् इप्पोदु तिरुमुऩ्बे वन्दिरुक्किऱाऩ् ; इवऩैक्कात्तरुळ्वीर् ।" ऎऩ्ऱु तऩदु आसार्यऩुडैय क्रुबैयैप् पऱ्ऱासागक्कॊण्डु ताऩ् सर्वेस्वर ऩिडत्तिल् प्रबददिबण्णि, तऩ्ऩुडैय आसार्यऩै नॆञ्जिल् तियाऩित्तुक्कॊण्डु, आसार्यऩ् सिष्यऩुक्कु मन्दिरददै उबदेसम् सॆय्यवेण्डुम्। त्वय माहात्म्यम्
विश्वास-प्रस्तुतिः
समानोत्कृष्ट-रहितं
संसारोच्छेदनं परम् ।
सर्व-दं सर्व-पाप-घ्नं
महा-प्रियतमं विभोः ॥ १३ ॥
अध्यापयेन् मन्त्र-रत्नं
सर्षि-छन्दो-ऽधिदैवतम् ।
सन्यासं च समुद्रं च
सार्थम् अध्यापयेत् स्वयम् ॥ १४ ॥
विनापि न्यास-मुद्रे च
विना छन्दो ऽधिदैवते।
यस्योच्चारण-मात्रेण
सर्व-सिद्धि-फलं लभेत् ॥ १५ ॥
मूलम्
समानोत्कृष्ट-रहितं संसारोच्छेदनं परम् ।
सर्व-दं सर्व-पाप-घ्नं महा-प्रियतमं विभोः ॥ १३ ॥
अध्यापयेन् मन्त्र-रत्नं सर्षि-छन्दो-ऽधिदैवतम् ।
सन्यासं च समुद्रं च सार्थम् अध्यापयेत् स्वयम् ॥ १४ ॥
विनापि न्यास-मुद्रे च विना छन्दो ऽधिदैवते।
यस्योच्चारण-मात्रेण सर्व-सिद्धि-फलं लभेत् ॥ १५ ॥
तमिऴ्
इन्द त्वयमन्दिरमाऩदु तऩक्कु ऒत्तदुम् मिक्कदु माऩ मन्दिरम ऎदुवुमिल्लामैयाल् मन्दररत्ऩम् ऎऩप् पडुवदु। इदै ऒरुगाल् उच्चरित्तवऩुक्कु
இந்த த்வயமந்திரமானது தனக்கு ஒத்ததும் மிக்கது மான மந்திரம எதுவுமில்லாமையால் மந்தரரத்னம் எனப் படுவது. இதை ஒருகால் உச்சரித்தவனுக்கு ஸம்ஸாரத்தை அடியோடு அறுத்துவிடும்; எல்லா நன்மைகளையும் அளிக்கும். எலலாப் பாபங்களையும் போக்கிவிடும். இம்மந் திரம் எம்பெருமானுக்கு மிகவும் இனியது. இம்மந்திரத்தை ரிஷி, சந்தஸ்ஸு, தே,வதை, அங்கந்யாஸகரந்யாஸங்கள், முத்ரை ஆகியவற்றுடன் அர்ததத்தோடு ஆசார்யன் உபதே மிக்கவேண்டும். அங்கந்யாஸடி, கரந்யாஸம், முத்ரை, சந்தஸ்ஸு, தேவதை ஆகியவைகளில்லாமல் வெறும் மந்திரததை மாத்திரம் உச்சரித்தாலுங்கூட எல் லாப் பலன்களையும் அடைவான். த்வயம் ஓதாதவன் வைதிகனாகான்
विश्वास-प्रस्तुतिः
अन्-अधीत्य द्वयं मन्त्रं
न विप्रो वैदिको भवेत् ।
मन्त्र-रत्नेन रहितं
ब्राह्मणं दूरतस् त्यजेत् ॥ १६ ॥
मूलम्
अन्-अधीत्य द्वयं मन्त्रं न विप्रो वैदिको भवेत् ।
मन्त्र-रत्नेन रहितं ब्राह्मणं दूरतस् त्यजेत् ॥ १६ ॥
द्राविडम्
[[26]]
அநதீத்ய த்வயம் மந்த்ரம் ந விப்ரோ வைதிஓகோ பவேத்। மந்த்ரரத்நேந ரஹிதம் ப்ராஹ்மணம் தூரதஸ் த்யஜேத் ॥ 16. த்வயமந்திரத்தை நியமத்துடன் ஆசார்யனிடமிருந்து எவன் ஓதவில்லையோ, அவன் ப்ராஹ்மணகுலத்தில் பிறந்தவனானாலும், வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட எந்தக் கர்மத்துக்கும் அதி காரமில்லாத அவைதி கனாவான். ஆகை யால், அத்தகையவனை தூரத்தில் விட்டு விலகிச்செல்ல வேண்டும். பராசர விசிஷ்ட பரமதர்ம சாஸ்த்ரம் த் வயமும் திருமந்திரமும் உபதேசிக்கவேண்டும்
विश्वास-प्रस्तुतिः
अध्यापयेत् द्वयं मन्त्रम्
आचार्यः शिष्य-वत्सलः ।
अध्यापयेत् ततः पश्चात्
मन्त्रम् अष्टाक्षरं तथा ॥ १७ ॥
मूलम्
अध्यापयेत् द्वयं मन्त्रम् आचार्यः शिष्य-वत्सलः ।
अध्यापयेत् ततः पश्चात् मन्त्रम् अष्टाक्षरं तथा ॥ १७ ॥
द्राविडम्
அத்யாபயேத் த்வயம் மந்த்ரமாசார்யஸ்சபிஷ்யவத்ஸ்ல: 1 அத்யாபயேத் தத: பஞ்சாத் மந்த்ரமஷ்டாக்ஷரம் ததா ॥ 567 17. ஆசார்யன் சிஷ்யனிடத்தில் பிரீதியுடையவனாய், த்வயமந்திரத்தை முதலில உபதேஸித்து, அதற்குப்பின் அஷ்டாக்ஷரமந்திரத்தை உபதோரிக்க வேண்டும். தாபஸம்ஸ்காரமில்லாமல் மந்த்ரோபதே றம் கூடாது
अर्हता
विश्वास-प्रस्तुतिः
अ-चक्र-धारिणं विप्रं
यो ऽध्यापयति देशिकः ।
स गुरुर् नरकं याति
कल्प-कोटि-शतं द्विजाः ॥ १८ ॥
मूलम्
अ-चक्र-धारिणं विप्रं यो ऽध्यापयति देशिकः ।
स गुरुर् नरकं याति कल्प-कोटि-शतं द्विजाः ॥ १८ ॥
[[27]]
तमिऴ्
ऎन्द आसार्यऩ् ताबसंस्कारमिल्लाद अन्दणऩुक्कु मन्दिरत्तै उबदे पिक्किऱाऩो, अवऩ् नरगत्तै अडैन्दु, उऴल्वाऩ्। पल कल्बङ्गळ् अङ्गेये
विश्वास-प्रस्तुतिः
तस्मात् तापादि-संस्काराः
सर्व-मन्त्रेषु सत्तमाः ।
अध्यापयेत् ततः पश्चाद्
अन्यथा नरकं व्रजेत् ॥ १९ ॥
मूलम्
तस्मात् तापादि-संस्काराः सर्व-मन्त्रेषु सत्तमाः ।
अध्यापयेत् ततः पश्चाद् अन्यथा नरकं व्रजेत् ॥ १९ ॥
तमिऴ्
आगैयाल्, ताबम्, पुण्ड्रम्। मुदलाऩ कीऴ्च्चॊऩ्ऩ समस्कारङ्गळ् सॆय्दबिऩ्बे तिरुमन्द्रम् त्वयम् मुदलाऩ ऎल्ला मन्दिरङ्गळैयुम् उबदे पिक्कवेण्डुम्। इल्लैयेल् नरगत्तै अडै वाऩ्,ऒरे नाळिल् पञ्जसंस्कारङ्गळ्
विश्वास-प्रस्तुतिः
एकस्मिन् दिवसे वापि
कृत्वा तापादि-संस्क्रियाः।
पृथक् पृथक् चानुपूर्व्या
सर्वं कुर्याद् अतन्द्रितः ॥ २० ॥
मूलम्
एकस्मिन् दिवसे वापि कृत्वा तापादि-संस्क्रियाः।
पृथक् पृथक् चानुपूर्व्या सर्वं कुर्याद् अतन्द्रितः ॥ २० ॥
तमिऴ्
ताबम् मुदलिय ऎल्ला संस्कारङ्गळैयुम् ऒरे तिऩत्तिलावदु मुऱ्कूऱिय किरमप्पडि तऩित्तऩिये ऒऩ्ऱुम् विडामल् सोम्बलिल्लामल् सॆय्यवेण्डुम्। सिष्यऩिरुक्कवेण्डिय मुऱै
उत्तर-कृत्यम्
विश्वास-प्रस्तुतिः
अधीत्य मन्त्रम् आचार्यं
पूजयेत् भक्तितो द्वि-जः।
आचार्याधीन-वृत्तिस् तु
यावज् जीवं भवेत् सदा ॥ २१ ॥
मूलम्
अधीत्य मन्त्रम् आचार्यं पूजयेत् भक्तितो द्वि-जः।
आचार्याधीन-वृत्तिस् तु यावज् जीवं भवेत् सदा ॥ २१ ॥
तमिऴ्
सिष्यऩ् मन्दिरत्तै नियमत्तुडऩ् कऱ्ऱबिऩ्बु, आसार्यऩै पक्तियोडु आरादि,क्कक्कडवऩ्। पिऱगु, आयुळुळ्ळवरैयिल् ऎप्पोदुम् आसार्यऩुक्कुप् परदन्द्र माऩवऩागवे इरुक्कक्कडवऩ्।
[[28]]
विश्वास-प्रस्तुतिः
होम-शेषं समाप्याथ
ब्राह्मणान् भोजयेच् छुभान्।
यावच् छरीर-पातं तु
द्वयम् आवर्तयेन् मनुम् ॥ २२ ॥
मूलम्
होम-शेषं समाप्याथ ब्राह्मणान् भोजयेच् छुभान्।
यावच् छरीर-पातं तु द्वयम् आवर्तयेन् मनुम् ॥ २२ ॥
तमिऴ्
परासर विसिष्ट परमदर्म सास्त्रम् सिष्यऩुक्कु मन्दिरोबदेयम् सॆय्दबिऩ्बु होम् ोषत्तै आसार्यऩ् सॆय्दुमुडित्तु, नल्लॊऴुक्क मुळ्ळ अन्दणर्गळुक्कु अमुदु सॆय्विक्कवेण्डियदु। सिष्यऩुम सरीरमुळ्ळवरैयिल् ऎप्पोदुम् त्वयमन्दि, रत्तै अनुसन्दानम् सॆय्यक्कडवऩ्।
इति श्री-पराशर-स्मृताव् उत्तर-खण्डे मन्त्र-संस्कार-वर्णनं नाम तृतीयो ऽध्यायः।
என்கிற மூன்றாம் அத்தியாயம் முற்றிற்று.
[[29]]