श्रीपराशरउवाच,
विस्तरेण ब्रवीम्यत्र विष्णो राश्रयणक्रियाम् ।
ஸ்ரீபராசரஉவாச.
விஸ்தரேணபரவீமயதர விஷ்ணோராயணகரியாம।
சக.
தா-ம - ஸ்ரீபராசரமஹாஷி சொல்லுகிறாா - ருஷிகளே! முன் சுருக்கமாகச்சொனன பகவதாஸ்ரயணத்தை இந்த அத்யாயத்தில் விஸதாரமாகச்சொல்லுகிறேன் கேளுங்கள்.
उत्थाय पश्चिमे याम आचम्य प्रयतात्मवान् ॥
नि वेळि ते शुचौ देशे समासीन स्सुखासने आत्मानं स्वशरीर परेशमनुचिन्तयेत् ।
உத்தாயபல்சிமேயாம ஆசமயபாயதாத்மவாந்॥
நிவேசிதேசுசௌதேசேஸமாஸீகஸ்ஸுகாஸநே! ஆதமாகமஸ்வசரீரஞ்ச பரேசமநுசிந்தயேத॥
க. க. உ. தா -ம.- இரவில நான்காவது யாமததிலெழுந்திருநது கைகால் களைச் சுத்திசெய்துகொண்டு ஆசமநமசெய்து எறும்புமுதலியபுழுக் களில்லாமல் பரிசுததமாயிருக்கிற இடத்தில மருதுவாயிருககிற ஆ ஸகததையிட்டு அதிலுட்காரநது மநஸஸைப் பெண்டாட்டி பிள்ளை முதலிய விஷயங்களிற் செல்லாமற்படி செய்து பினபு தன்னையும் தன்னுடைய சரீரத்தையும் தனக்கு ஸவாமியான பரமாத்மாவையும தயாநம செய்யக்கடவன் சரீரத்தை த்யாநிக்கும் விதம் சொல்லுகிறது. शुक्रशोणितसम्भूतं शरीरं पाञ्चभौतिकम् मेकादशेनियैः॥
शब्दादिविषयोपेतै र्युत मेकाद
अव्यक्तबुद्ध्यहज्कारदश कार्यगुणैर्युतम्।
वसामूत्रपुरीषास्थि च रमांससिरायु ॥
द्विषद्भि- कामकाराद्यै रनिशं पीडिता स्तरम्’ तापत्र,रुमहाज्वाल वह्नि भीःपरि वेषितम् ॥
6 உ. 3. ४ 30 2.
.சஉ
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
வ
मल पूरितम् ।
8.
ईषणात्रयतृष्णाभि र्नि बद्धं द्विस प्रतिसहस्राभि र्नाढीभिः परिवेष्टितम् !
சுக்ரசோணிதஸம்பூதம் சரீரம்பாஞ்சபௌதிகம் சப்தாதிவிஷயோபேதைர் யுதமேகாதசேந்த்ரியை।
i அவ்யக்தத்ய ஹங்கார தச்சார்யகுணைாயுதம் வஸாமூத்ரபுரீஷாஸ்தி சர்மமாம்ஸஸிராயுதம॥
த்விஷத்பி: காமசாராத்யை ரநிசம்பீடிதாந் தரம தாபத்ரயமஹாஜ்வாலவஹ்நிபி: பரிவேஷ்டிதம்॥
ஈஷணாத்ரயத்ருஷ்ணாபிர் நிபத்தம்மல பூர்தம த்விஸப்பதிஸஹஸ்ராபிர் நாடீபி: பரிவேஷ்டிதம்॥
ச. ரு தா- ம் - இந்தச் சரீரமானது சுக்ரமென்கிற புருஷனுடையவீர் யத்தினாலும்,சோணிதமென்கிறஸ்த்ரீயினுடைய ரஜஸ்ஸினாலுமுண் டானது. மண், ஜலம், தீ, காற்று, ஆகாயம் ஆகிய ஐந்து பூதங்கள் சேர்ந்து இவ்விதமாய் விகாரத்தை யடைந்திருக்கின்றன. இது த்வ க், சக்ஷஸ், ஸ்ரோதரம், ஜிஹ்வை, க்ராணம,என்கிற ஐந்து ஜ்ஞா நேந்த்ரியங்களும், வாக், பாணி, பாதம், பாயு, உபஸ்தம், என்கிற ஐந் து கர்மேந்த்ரியங்களும, மநஸ்ஸு என்கிற ஆநதரிந்த்ரியமும் ஆ கிய பதினொரு இந்தரியங்களோடுகூடியிருக்கிறது. த்வக் எனபது- வெம்மை குளிர்ச்சி முதலிய ஸ்பர்சங்களையறிகைக்கு ஹேதுவாய் சரீரமெங்கும வ்யாபித்திருக்கும். சக்ஷஸ் என்பது-வெண்மை, நீலம, முதலிய ரூபங்களை யறிகைக்கு ஸாதகமாய்க் கண்ணில் கரு விழியின் மகதியிலிருககும், ஸ்ரோத்ரம் என்பது — சப்தத்தைக் கேட்கஸாதகமாய் செவிக்குள்ளிருக்கும். ஜிஹ்வை என்பது - தித் திப்பு, கைப்பு முதலிய ரஸங்களை யறிகைக்குக் காரணமாய் நாவின் நுனியிலிருக்கும். க்ராணம் என்பது - பரிமளம், துர்க்கந்தம் முதலிய வைகளையறிகைக்குக காரணமாய் மூக்கின் நுனியிலிருக்கும. இவை யைந்தும அறிவுக்கு ஸாதகமாகையால் ஜ்ஞாகேந்த்ரியங்களென்று சொல்லப்படுகின்றன. வாக் என்பது - வார்த்தை சொல்லுகைக்குக் காரணமாய் கடைவாய்முதலிய இடங்களிலிருக்கும் பாணி என்பது- ஒன்றை எடுத்தல், பிடித்தல் முதலியவை செய்கைக்கு ஹேதுவாய் இரண்டுகைகளின் தலங்களிலிருக்கும், பாதம் என்பது - நடக்கைக் குஹேதுவாய் இரண்டு பாதங்களிலிருக்கும். பாயு என்பது -மலத்
அத,) பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ் தரய, சங தை விடுகைக்கு ஹேதுவாய்க் குதததிலிருக்கும். உபஸ்மெனபது ஸ்தரீபுருஷாகள ஒருவர்க்கொருவர் புணாந்து ஸுகததை யநுபவி க்கைக்கு ஸாதகமாய ஆணபெண்குறிகளிலிருக்கும் இவையாதும் செயலுக்குஸாதகமாகையால் கர்மேந்தரியங்களென்றுசொல்லப்படு கினறன. மநஸ்ஸு எனபது—எல்லாவறிவுக்கும் ஸாதகமாய்சரீரத தினுள்ளே யிருக்கும். ஆகையால் இதற்கு ஆந்தரித்ரியமெனறு பெயா. இப்பதினொன்றும தநதமவ்யாபாரததோடு கூடியதாயஇந்தச சரீரத்தில் வளிககினறன. மூலபரக்ருதி, புக்தி எனகிற மஹத்தத் வம, அஹங்காரம், அஹங்காரத்தவத்தில் நினறு முண்டான (சபத தமோதரை, ஸ்பாசதநமாதரை, ரூபதநமாதரை, ரஸதநமாத்ரை கநததநமாதரை ஆகிய ஐந்து தநமாதரைகள், பருதிவீ, ஜலம், தேஜஸஸ, வாயு. ஆகாசம, ஆகிய ஐந்து பூதங்கள், இந்த) பத்து ததவங்கள, ஸத்வகுணம், ரஜோகுணம், தமோகுணம் ஆகிய மூன்று குணங்கள் இவைகளோடும் கூடியதாயிருந்கு மிந்தச் சரீரம், சவுர்நீர், மூத்ரம், விஷ்டை, எலும்பு, தோல், மாமஸம, நரம்பு, இவைகளோடும் கூடியிருக்கிறது தனக்கு சத்ருக்களாகிற கரமம (ஒரு வஸ்துவில ஆசை), கரோதம (ஆசைப்பட்ட வஸ்துவை அகப்படாமல் செய்தவாகளிடததிலுண்டான கோபம), மோஹம் (செய்யவேண்டியவை செய்யததகாதவைகளை உள்ளபடி யறியா மை), லோபம (அயலாருடைய பொருளை யாசைப்படல்), மதம தானே பெரியனென்கிற காவம்), மாதஸாயம (அயலார் மேன மையைக்கண்டு பொறாமை), இவைகளினா லெப்போதும் நொந்திரு ககிறது ஆதயாதமிகம (சரீரத்தில் வாதமபித்தம ச்லேஷ்மம இந்த தாதுக்களினுடைய உயாவு தாழவுகளினாலுண்டான ஜ்வரம முதலிய உபத்ரவம), ஆதிபௌதிகம் (பாம்பு தேள் முதலானவைகளினாலு ண்டான உபதரவம), ஆதிதைவிகம (மின்னல் இடி முதலானவைக ளி னாலுண்டான உபதரவம) என்கிற மூன்றுவிதமான தாபங்களா கிற பெரிய எரிச்சலோடு கூடிய மூனறக்திகளினால் நரலுபக்கங்களி லும சூழப்பட்டிருககிறது. புத்ரேஷணா (பிள்ளையினிடத்திலாசை), விததேஷணா (தடுத்திலாசை), லோகேஷணா (ஸ்வர்ககம முதலான லோகங்களிலாசை) எனகிற மூன்று ஈஷணைகளினால் நெருக்குண்டி ருக்கிறது அழுக்கினால் நிறைந்திருக்கிறது எழுபத்தீராயிரம நரம் புகளினால் சுற்றப்பட்டிருக்கிறது. என்று இவ்விதமாய் சரீரத்தின் நிஹீதையையும் நர்வரதையையும், இதன் ஸமபந்தம் ஆதமாவைய ழித்து விடுமெனபதையும் நன்றாய் அநுஸநதிககககடவன்,
சச பராசர விசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம், ஆத்மாவை த்யா நிக்கும் விதம் சொல்லுகிறது. J हृत्पुण्डरीकमध्येत्र वसामि प्रभया ज्वलन् 1 दे हेयमनः प्राणधीभ्यो न्यो नन्यसाधनः पञ्चविंशास्त्रको नित्यो मकारार्धस्समाधिमाका! भगवच्छेषभूतो ऒह मनन्या 2 चितः परः॥
निर्विकारो ह्यणु र्नित्यः प्रकृते रव्ययः परः॥
अजडोऒव्य क्तरूपश्च ज्ञानानन्द स्वरूप भाक् ।
एकरूपो व्याप्तिशीलः क्षेत्री क्षेत्रज्ञ एव च ज्ञाता कर्ताच भोक्ताच अहं प्रत्ययगोचरः॥
323 [௬-வது 時 अना हॆ्यूऒ क्लेद्यकोऒ च्छेद्यो ह्यशो प्या ऒकरएवच्च 2. F. एवं दे हेन्द्र याद्यन्य मात्मानं सततं स्मरेत् ॥
११
ஹ்ருத்புண்டரீகமத்யேத்ரவஸாமிப்ரபயாஜ்வலந்
தேஹேந்த்ரியமநப்ராண தீப்யோக்யோகந்யஸா தந8।
!
பஞ்சவிம்சாத்மகோநித்யோ மகாரார்த்தஸ்ஸமாதிமாந் பகவச்சேஷபூதோஹ மந்யார்ஹோசித:பர:।
நிர்விகாரோஹ்யணூர்நித்ய: ப்ரக்ருதேரவ்யயபேர அஜடோவ்யக்தரூபஸ்ச ஜ்ஞாநாநந்தஸ்வரூபபாக்।
ஏகரூபோவ்யாப்திசீல க்ஷேத்ரீக்ஷேத்ரஜ்ஞஏவச ஜ்ஞாதாகர்த்தாசபோக்தாச அஹம்ப்ரத்யயகோசர
எ.
௯,
க0.
அதாஹ்யோக்லேகோச்சேத்யோஹ்யசோஷ்யோ க்ஷர ஏவச ஏவம்தேஹேந்த்ரியாத்யந்யமாத்மாநம்ஸததம் ஸ்மரேத்து! கக.
தா-ம்.- இந்த ஹேயமான சரீரத்தில் மார்பின்நடுவில் தாமரை மொக்குபோலிருக்கிற மாம்ஸரூபமான அவயவத்தின் நடுவில் நான் வாஸம் பண்ணுகிறேன். ஹேயமாய் பருமனாய்க்காண்கிற இந்தச்சரீ ரம், இதைக்காட்டிலும் ஸூக்ஷ்மமான இந்த்ரியங்கள், மாஸ்ஸு, இவைகளொழிந்தகாலத்திலும காண்கிறப்ராணன், புத்தி, இவைக ளைக்காட்டிலும் வேறாய்த் தன்னுடைய ப்ரகாசத்திற்கு வேறொரு
அத,।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்தரம்,
சரு
ஸாதகம வேண்டாமல் தீபமபோல் தனக்குத்தானே பரகாசிததுக் கொண்டிருக்கிறேன, நான் பரகருதி, மஹத, அஹங்காரம்-ஐந்து தாமா தரைகள், ஐந்துபூகங்கள், பதினொரு இந்த்ரியங்கள் ஆகிய இருப த்துநாலு ததவங்கள் கழிந்து இருபத்தைநதாம தத்வமாய், க-முதல் இருபத்தைந்தாவது அக்ஷரமான ம-எனகிற அக்ஷரத்தினால் சொல்ல ப்பட்டவனாய, (ஜ்ஞாகஸ்வரூபனாய்) உதபத்தி விநாச மிலலாதவனாயி ருககிறேன். பரமாதமாவை ஸாக்ஷர தகரிக்லகககு யோகயமானபகதி யோகததை யநுஷடிக்கைக்கு யோகயதையுடையவன; பகவானான ஸ்னியபேதிக்கே அடியன, வேறொருவனுக்கு அடிமைப்படயோகய னல்லன, ஞாநமிலலாத அசித்தைசகாட்டிலும் விலக்ஷணமாயிருக கிறவன, அதெப்படியெனில் அசித்து, சிறிதாகவும் பெரிதாகவும் பரிணாமத்தை யடையும, பெரிதாகக்காணும; பிறககும ; அழியும்; மூலபரகருதியைக்காட்டிலும கீழப்படடிருககும; ஜஞாநமில்லாம லிருக்கும், எல்லாராலும் காணக்கூடியதாய ஜடமாயிருக்கும், பலவி தமாயிருக்கும்; ஒனறாலவயாபிக்கப்பட்டிருக்கும். ஆதமாவானநான எப்போதும் ஏகரூபமாய், அணுவாய், பிறப்பிறப்பில்லாதவனாய், மூ லபரகருதிக்கும்மேலாய, ஜஞாகமுடையவனாய், எலலாருக சம ஸ்ப ஷ்டமாகககாணக்கூடாதவனாய ஜஞாநாநதங்களையே ஸ்வரூபமாக வுடையவானாயிருக்கிறேன். பலவிதயின்றிக்கே மற்ற ஆதமாக்கள போல விருக்கினறேன, எல்லாவஸ்துக்களிலும் உள்ளே பரவே சிக்க சகதியுடையனாயிருக்கிறேன் நான் சரீரதகையுடையவன. ச ரீரத்தை இது வெனறும் எனது என்றும் அறிகிறேன. அடையவே ண்டும் பலத்தையும் அதற்குபாய்கதையுமறிந்து அவவுபாயத்தைச செய்து அந்த பலததை யநுபவிக்கிறேன். அஹம என்று நானே தோற்றுகிறேன். அழிவிலலாமைக்குக காரணமென்னெனனில்; ஜ லம, தீ, வாயு, ஆயுதம், இயவகளினால் நனைககவும் எரிக்கவும் வறட டவும் வெட்டவும் செய்யத்தகாதவன. இவைகள் உள்ளே நுழை ந்து தநதம கார்யஙகளைச் செய்யவேணும், ஆகமா மிகவும ஸூஷம் மாகையால இதற்குளளே பரவேசிக்க அவைகளுக்கு ஸாமாதய மில்லை. ஆகையாலழிவிலலை. எனறு இவ்விதமாக கேக முதலியவை களைக்காட்டிலும் வேறுபட்டவனாக ஆதமாவை எப்போதும் தயா நம செய்யவேண்டும்
ஜ
इत्यात्मानं दृढं ज्ञात्वा स्वाणेश मनुचिन्तयेत् ।
परे व्योम्नि परेशास्रं तथा व्यूहादि भेदतः॥
60
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
(க-வது
இத்யாத்மாநம்க்ருடம் ஜ்ஞாத்வா ஸ்வாத்மேசமநுசிந்தயேத்) பரேவ்யோம் நிபரேசா நம்ததாவ்யூஹாதிபேத்த
கஉ.
தா-ம்.- இப்படி ஜீவாத்மாவின் ஸ்வரூபத்தை நன்றாயறிந்து பின்பு தனக்கு ஸ்வாமியாய் ஸ்ரீவைகுண்டத்திலும் திருப்பாற்கடல் முதலிய வ்யூஹங்களிலும் ஸமஸ்த ப்ராணிகளுக்கும் நியாமகனாயெ ழுந்தருளியிருக்கிற பரமாத்மாவை த்யாகம் செய்யக்கடவன்.
G
லீலா விபூதியை த்யாநிக்கும் விதம்.
।
अ मण्णग“तान् लो कान् तदन्तर्गत विग्रहान् ।
तदंशांश समूहं तद स्तर्यामित्व मात्मनः दळो त्तरा नावरणान् तदन्तस्थचराचरान् ! प्रधानं पुरुषञ्चैव त्रिगुणं तत्र सम्भवम् ॥
அண்டமண்டகதாந்லோகாந் ததந்தர்கதவிக்ரஹாக ததம்சாம்சஸமூஹம்த தந்தர்யாமித்வமாத்மந8॥
தசோத்தராநாவரணாந் ததந்தஸ்தசராசராந் ப்ரதாகம்புருஷம் சைவ த்ரிகுணம்தத்ரஸம்பவம்!
கஉ.
c3.
08.
கங.
கச
தா-ம்.- பகவானுடைய விபூதியான ப்ரஹ்மாண்டத்தையும்,அ திலுள்ள ஸத்யலோகம் முதலிய பதினாலுலோகங்களையும், ஆஸ்ரித ஸம்ரக்ஷணார்த்தமாக அங்கங்கே எழுந்தருளியிருக்கிற அநிருத்தன் முதலிய அவதாரங்களையும், அவருடைய அம்ச பூதர்களான த்ரு வன்,தந்வந்த்ரி, ப்ருது, வாஸுகி, முதலியவர்களையும், அவைகளில் பரமாத்மா அந்தர்யாமியாய் வ்யாபித்திருப்பதையும், ஒன்றைக்காட் டிலு மொன்று பத்துமடங்கு அதிகமாய் அண்டத்தைச் சூழ்ந்திருக் கிற ப்ருதிவீ, ஜலம், தேஜஸ்ஸு, வாயு, ஆகாசம், அஹங்காரம், மஹத், என்கிற ஏழு தத்வங்களையும், அண்டத்திலுள்ள பசு பக்ஷி முதலிய ஜங்கமங்களையும, மரம் கொடி மலை முதலிய ஸ்தாவரங்களை யும், மூலப்ரக்ருதியையும், அதிலுள்ள ஸத்வம், ரஜஸ்ஸு, தமஸ்ஸு என்கிற மூன்று குணங்களையும, அம்மூலப்ரக்ருதியி லழுந்தியிருக் கிற ஜீவன்களையும் த்யாநிக்கக்கடவன்.
நித்யவிபூதியை த்யாநிக்கும் விதம்.
तमस स्तत्परं शुद्धं हिरणय मनामयम् ।
परमं वैष्णवं लोकं नित्यानन्द सुखावहम्
ox.
அத,।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்த்ரம்.
தமஸஸ்தத்பரம்சுத்தமஹிரண்மயமநரமயம்! பரமமவைஷ்ணவமலோகமநித்யாநநதஸு காவஹம்॥
சுஎ கரு. தா-ம.- மூலப்ரக்ருதிக்குமேல் சுததஸத்வமயமாய் ஸுவர்ணம் போல் பரகாசித்துக்கொண்டு மிகவழகியதாய் பரளயமமுதலிய உபத் ரவங்களின்றி ஸாவோதகருஷ்டமாய் எப்போதும் ஆநநதத்தை விளை க்குமதான ஸ்ரீவைகுண்டமென்கிற ஸ்ரீவைஷ்ணவலோகத்தை தயா நி க்கக்கடவன तत्रसंवाहिनीं दिव्यां विरजां वेदसम्भवाम्! तत्र शुद्धं परं व्योम ह्यर्त ममृताह्वयम्॥
निर्मलं नित्य मजड मनन्तसुखदं सुखम्।
तत्रस्थिता न्यनेकानी स्थानानि सुखव न्तिच
तत्र जानपद ग्रामनग राणीमहान्त्यपि
सर्वे हिरणया स्तत्र नर्वे • वेदमया श्शु भावि
अप्राकृततया नित्याः पुनरावृत्तिवर्जिताः!
தத்ரஸமவாஹீம்திவ்யாமவிரஜாமவேதஸம்பவாம் தத்ரசுததமபரம்வயோமஹயநநதமம்ருதாஹ்வயம॥
நிரமலமநிதயமஜடமநநதஸகதம்ஸுகம தத்ரஸதிதாநயநேகாநிஸ்தாநாநிஸு கவநதிச ததரஜாநபதக்ராமநகராணிமஹாநத்யபி ஸர்வேஹிரண்மயாஸ் ததரஸாவேவேதமயாஸ் பா8 அபராகருததயாநித்யா : பு நராவ்ருகதிவர்ஜிதா: CE. 02. 30. கக. கஎ கஅ. தா -ம் - மூலப்ரக்ருதிக்கப்பால் வேதபாவதததில் நின்று முண் டாய்ப்பெருகுகிற விரஜை எனறுபெயரையுடைய ஸ்ரேஷ்டமான நதி யை தயாநிக்கககடவன். அதற்குமேல் தேஜோமயமாய, அளவில்லா மல பரந்து மோக்ஷமெனறு சொல்லப்படுகிற பரமாதூசமுண்டு.அ தற்கு உதபத்தி விநாசஙகள் முதலிய தோஷங்கள் கிடையாது. ஸவ யம ப்ரகாசமாய், அங்குள்ளவர்களுக்கு அபரிமிதமான ஸுகத்தை யுணடுபண்ணுகிறதாய அத்யந்த மநுகூலமாயிருக்கும. அங்கு அநேக மான இடங்கள ஸுகழநகங்களாய் இருக்கின்றன. அங்கு தேசங்க
சஅ பராசாவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். வது ளும் ஊர்களும் பெரிய பட்டணங்களு மிருக்கின்றன. அங்குள்ள புருஷர்கள் எல்லாரும் ஸுவர்ணம்போல் ஸௌந்தர்யமுடையவர்க ளாய், எப்போதும் வேதாத்யயநம் பண்ணிக்கொண்டு சாந்தமூர்த்தி களாய், ப்ரக்ருதிஸம்பந்த மடியாகவந்த ஜநநமாண சூந்யராய், இஸ்ஸ ம்ஸாரத்தில் திருமபி வராமல் அங்கே யிருந்து பகவதநுபவம் பண் ணிக்கொண் டிருக்கிறார்கள். இவைகளை யெல்லாம் த்யாநிக்கக் கஅத उ@.. तनध्ये नगरं दिव्यं वैकुण्णन्नाम नामतः॥
चन्द्र का स्तमयैर्नि ड्यै र्विमानै रृहुभि र्वृतम्! सर्ववर्णनयै स्सौभै र्ना नारत्नैश्च शोभितम् दिव्वरत्नमयै ळ्ळु फ्रै प्राकारै गोपु रैर्युतम् ।
नानामणिमयै प्रगृहप ज्किभि रावृतम्॥
शक्रचापौघसङ्काश्रेःप्रागै स्सौरैस्समुचितम्।
विनस्वतो,टिसङ्काशै स्तोरणै रुपशोभितम्॥
सुधाकरसहस्रा भैःपुरु षैरुपशोभितम्! सर्वेचतुर्भुजा श्शुद्धा स्स्वात्तेश समविग्रहाः॥
शब्धचक्रधरा स्सर्वे स्रग्विणः वीतवाससः! आनुरज्यन्ति देवेशम्भक्त्या भृत्यर सेनवैः प्रातरुद्यत्सहस्रांशुकोटीशतसमप्रभाः।
सर्वे लक्षण सम्पन्नाः पद्महस्ताश्चतुभुजा ॥
अनिशम्भ क्ति भिश्र्मीश मर्चय न्तिच केशवम् ।
आरूढयौवना स्सर्वे नार्यश्च पुरुषा स्तथा॥
தந்மத்யேநகரம்திவ்யம் வைகுண்டம்நாமநாமத: சந்த்ரகாந்தமயைர் நித்யைர்விமாநைர்பஹுபிர்வ்ருதம் ஸர்வவர்ணமயைஸ்ஸௌதைர் நாநாரத்நைஸ்சசோபிதம்॥
திவ்யரத்நமயைஸ் ப்ரை: ப்ராகாரைர் கோபுரையுதம் நாநாமணிமயைர்தீப்ரக்ருஹபங்க்திபிராவ்ருதம்॥
-90 99. 93. २८. .
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
சகூ
சக்ரசாபௌகஸஙகாசை:பராக்ரைஸ்ஸௌதைஸ்ஸமுச்சரிதம
விவஸ்வக்கோடிஸங்காசை ஸ்தோரணைருபசோபிதம்।
[ ஸுதாகரஸஹஸ்ராபை புருஷைருபசோபிதம
ஸர்வேசதுர் புஜாஸ்தாஸ்ஸ்வாத்மேச ஸமவிக்ரஹா3[ சஙகசக்ரதராஸஸர்வே ஸ்ரக்விண: பீதவாஸஸ!॥
அநுரஜயந்திதேவேசம் பக்த்யாபருத்யரஸேநவை!
பராதருதயத்ஸஹஸ்ராமசுகோடீசதஸமபரபr:।
[
ஸர்வேலக்ஷண ஸமபநநா: பதமஹஸ்தாஸ்சதுர்புஜா:।
அநிசமபக்திபியஸ்ரீச மாச்சயநதிசகேசவம॥
ஆரூடயௌவநாஸ்ஸர்வே நாயVாசபுருஷாஸ்ததா।
மோதநதேபரமேவ்யோமநி சாசவதே பரபுகிங்கரா
உஉ.
உங.
உரு.
உக.
கா-ம - அந்ததேசத்தில் ஸ்ரீவைகுண்டமென்று ஒரு பட்டண முண்டு. அங்கு சந்தரகாந்த மணிகளிழைத்த விமானங்களும,உயர் நத ரத்தங்களினால் கட்டபபடட கோபுரங்களும் பராகாரஙகளும், பலவிதமான மணிகளிழைத்து விசிததிரமாய் அநேகமான இநத்ர தநுஸஸுககள் கூடினாற்போலிருக்கிற உப்பரிகைகளும, ஒரேகாலத் தில கோடிஸூரயர்களுதித்தாற்போல விளங்காநின்றகோபுரதுவா ரஙகளும சூழந்துவிளஙகுகினறன. அங்குள்ள புருஷர்களெல்லாம அநேக சந்தரனோடொத்த காநதியுடையவர்களாய், பரமாதமாவை போல் நாலு திருக்கைகளையுடையவர்களாய், சங்கம சக்ரம வா மாலை பீதாம்பரங்களை யணிநதவர்களாய், பக்தியுடன கைங்காயம் செய்து பரமாதமாவை ஆநகதிக்கிறார்கள். அங்குள்ள ஸ்த்ரீ களும் அப்போதுஉதயமான அநேசஙகோடிஸூயர்களபோன்ற காந் தியையுடையவாகளாய், ஸர்வலக்ஷணஙளையுமுடையவர்களாய், தாம ரைப்பூக்களை நானகு திருக்கைகளிலுடையவர்களாய், க்ரிய: பதியா ன ஸ்ரீ மந நாராயணனை அத்யந்த பகதியுக்தராய் ஆராதிக்கிறார்கள். ஸதரீகளும புருஷர்களும எப்போதும் யௌவநததையுடையவர்களா யத் தங்கள ஸவாமியான பரமாத்மாவுககுக் கைஙகாயத்தைச்செயது கொண்டு ஆநந்திததிருக்கிறார்கள்.
मोद स्ते परमे व्योम्नि शाश्वते प्रभुङ्क राः! तन्म ध्ये मन्दिरं दिव्यं प्रासाद शतसङ्कुलम् ।
।
7
உள்ளஉ.
2.
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்தரம.
मणिप्राकार संशोभि चतुर्थ्वार समन्वितम् ।
चड्डादि द्वारपालैश्च कुमुदाद्यैश्च रक्षितम् ॥
नाना रत्नमयैर्दिव्यै गृहमुख्यै स्सुशोभितम्।
தநமதயேமந்திரமதிவ்யம பராஸாதசதஸங்குலம் மணிபராகாரஸமசோபி சதுரத்வாரஸமந்விதம சண்டாதிதவாரபாலைய்ச குமுதாதயைசரக்ஷிதம,
[கூ-வது
95.
2. 67.
நாநாா தநமயைாதிவயை கருஹமுகயைஸ்ஸுசோபிதம உஅ. தா-ம - அந்த ஸ்ரீ வைகுண்டமெனகிற திவமநகரததின மத்தி யில் அநேக மண்டபங்கள், ரதநஙகளிழைத கபராகாரங்கள் இவை களோடுகூடியதாய், நாலுகோபுர தவாரங்களையுடைய கோயிலிருக்கி றது. அந்தக்கோயிலை + சண்டன முதலிய த்வாரபாலர்களும் $ குமு தன முதலியவாகளும ரக்ஷிக்கிறார்கள். அதின நடுவில் அநேகவித மானரதநங்களிழைத்த மாளிகைகள் இருக்கினறன.
உஅஉ.
मध्ये मणिमयं दिव्यं सहस्रसम्भसंयुतम् ॥
नानारत्न वितानौ मै श्चित्रितं सुसुखास्पदम् ।
दिन्य चन्दन कर्पूरै- कुङ्कुमाद्यै स्सुशोभितम् ॥
दिव्या प्सरोगणैर्नि त्यै स्सेवितं सततंळुभैः ।
‘36
உ௯.
மத்யேமணிமயமதிவயம ஸஹஸ்ரஸகமபஸமயுதம।
நாநாரதாவிதாகௌகை சிதரிதமஸுஸுகாஸபசம்! திவ்யசந்தநகாபூரை: குங்குமாதயைஸஸ- சோபிதம் திவயாபஸரோகணைாநிதியை ஸஸேவிதமஸததமசுபை?॥
உ0.
தா - ம - அந்தமாளிகைகளின மகதியில ரதநஙகளினால் கட்டப பட்டு ஆசர்யகரமாய, ஆயிரமகாலகளையுடையதாய, அநேகவிதமா ன மணிகளினால் செய்யப்பட்ட மேற்கட்டுகளினால விசிதரமாய, மிகவு மாநந்தஜநகமான மணடபமிருக்கிறது அது ஈரேஷ்டமான சந்தனம பச்சைககறபூரம குங்குமப்பூ முதலிய வாஸனை தரவயங்களி னால் பரிமளிததுக்கொணடிருககிறது அங்கு ஸாவாலங்கார பூஷி தைகளாய் அழகான அபஸர ஸ்தரீகள் எப்போதும் வாஸம் பண்ணு கிறார்கள். 15.09.
- சணடன, பரசண்டன, பதரன, ஸ ஃபதரன, ஜயன, விஜயன, தா தா, விதாதா, இவர்களெண்மரும் தவாரபாலர்கள். குமுதன, குமுதாக்ஷன, புண்டரீகன, வாமநன சங்குகாணன், ஸாவ நேதரன, ஸஸ் மகன் ஸாப்ரதிஷன், இவர்கள் கணாதிபகள்
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்தரம. ருக मध्ये सिंहासनं दिव्यं धर्माद्यै स्पूरि भिर्वृतम् ॥
३१. वेद त्रय मयन्दिव्यं साळ्लो पाङ्ग परिच्छदम् ।
तन्म ध्ये ऒष्टदळं पद्म मष्टाक्षर मयम्परम्॥
अकारः कर्णिका तत्र स्वरव्य ज्ञान संयुतः ।
மதயேஸிமஹாஸாமதிவயம தாமாதயைஸஸூரிபிரவருகம।
வேததரயமயமதிவயம ஸாங்கோபாஙகபரிச்சதம்।
தநமதயேஷ்டதளமபதம மஷ்டாக்ஷரமயம்பரம அகாரகோணிகாததர ஸவரவயஞஜநஸமயுதி?॥
3 २. .. தா- ம - அந்தமண்டபத்தின் மத்தியில் மூன்று வேதஸவரூபமா ய், ஸமஸ்தாவயவங்களினாலும் ஸ்மஸ்தாலங்காரங்களினாலும் பரிபூா ணமாய், தாமம முதலிய நிதயஸூரிகளினால் சூழப்பட்ட அதபுத மான ஸிமஹாஸநமிருக்கிறது. அதின நடுவில் ஸ்ரீம தஷ்டாக்ஷர ஸ்வரூபமாய ஸர்வோதகருஷ்டமாய் எட்டு இதழகளையுடைய கமல மிருககிறது அதின நடுவில அச்சு ஹல்லு இந்த அக்ஷரங்களாகிறதா துகளோடுகூடிய அகாரஸவரூபமான கர்ணிகை யிருக்கிறது ஙஉற. तस्मिन्नन सपर्यजे फणारत्न विचित्रिते ॥
ध्याये न्नि विष्ट मात्मेश मीश्वर्या जगतश्रिया ।
इन्दवरदळळ्यामु पॆद्मपत्रनि भेक्षणम्
33.
3x.
क्लक्ल नासं ल सवण्ण सुभ्रूपल्लि युगान्वितम् ।
प्रातरुद्यत्सहस्रांशुप्रायकुण्णलशोभितम् ॥
सम्पूर्ण चन्द्रप्रतिम स्मितयु क्तशुभाननम् ।
महाहनुं प्रोन्न तांसं दीर्घबाहुचतु ष्टयम् ॥
3६. महोरस्कं स्निग्धावर्णं कोमलाशयवोज्वलम् ।
सुस्निग्धनील केशान्त म न्त राशबरी कृतम् ।
C
।
शब्भिचक्र गदाखक शिरायु धैर्युतम् ॥
अक्क बिम्ब सहस्राभकिरी टेन विराजितम् ।
32.
35.
ராக்யம், அகையவாயம், இந்த எணமரும் தியைஸிம்ஹாஸநத்தின் கால்கள,
ருஉ பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். दिव्यचन्दनलिप्राङ्गं पीतवस्त्रं शुभाह्वयम् ॥
युवाकुमारं दिव्याङ्गं शुद्ध सत्वमनोहरम् ।
कौस्तुभोद्भासितोरस्कं वनमालाविभूषितम् ।
केयूरहारकटक सूपुराद्यै रलङ्कृतम् स्निग्दरक्तारविन्दाभ पादहस्ता मुजान्वितम् ।
कन्दरकोटिलावण्य जगन्मोहनविग्रहम् ॥
समानो त्कृष्ट रहितं रूपौदार्य गुणादिभिः।
प्रातरुद्य त्सहस्रांशु सदृशा स्वेन तेजसा॥
तस्यैव सदृशीदेवी शील रूपगुणादिभिः ।
सर्वलक्षण सम्पन्ना सर्वाभरणभूषिता ! सुधाब्धि फेनन बाळ दिव्यव स्त्रीण शोभिता ॥
सुस्निग्धनीलकुटिल केळ भारै स्सुशोभिता
ता
चतुर्भुजै र्विराज स्ती केयूराङ्गद भूषणैः ।
हेमपद्मं मातुलुङ्ग मुद्वह स्ती करद्वये ॥
स्ती इतराभ्यां वह स्त्री सा भर्तुः पादाम्बुजद्वयम् ।
एवं भूमिश्च नीच पार्श्वयोस्समुपस्थिते ॥
गृहीतचामरा दिव्या श्शक्त योऒष्टदशेषुच विमलो त्कर्षिणी ज्ञाना क्रिया योगा तथैवच प्रह्वी सत्या तथेशाना महिष्य स्समुपस्थिताः॥
एवम्पै कुनाथो सौ राजते परमेपदे ॥
सेव्यमान स्सदानि त्यैरु कै र्भोगपराय णै ः/
3F.
रं.
80.
र२.
83.
88.
82.
82.
85.
ऎवु विचिन्तये न्नित्यम्परे व्यो म्नि म हेश्वरम् ।
F•
தஸ்மிந்நநந்தபர்யங்கே பணாரத்நவிசித்ரிதே॥
த்யாயேந்நிவிஷ்டமாத்மேச மீஸ்வர்யா ஜகதஸ்ரியா ।
…
அத்) பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். இந்தீவரதளஸ்யாமம் பத்மபத்ரநிபேக்ஷணம்॥
லக்ஷ்ணகாஸம்லஸத்கண்ட ஸுப்ரூவல்லியுகாந்விதம் ப்ராதருத்யத்ஸஹஸ்ராம்சு ப்ராயகுண்டல சோபிதம்।
ஸம்பூர்ணசந்த்ரப்ரதிம ஸ்மிதயுக்தசுபாநநம்
ருஙு
ஙுச.
கூரு.
மஹாஹநும்ப்ரோந்நதாம்ஸம் தீர்க்கபாஹுசதுஷ்டயம்l கூச.
மஹோரஸ்கம்ஸ்நிக்தவர்ணம் கோமலாவயவோஜ்வலம்!
ஸு ஸ்நிக்த நீலகேசாந்த மந்தராகபரீக்ருதம்॥
சங்கசக்க கதாகட்க சார்ங்காத்யைராயுதைர்யுதம்! அர்க்கபிப்பஸஹஸ்ராப கிரீடேநவிராஜிதம்! திவ்ய சந்தநலிப்தாங்கம் பீதவஸ்த்ரம் சுபாஹ்வயம் யுவாகுமாரம்திவ்யாங்கம் சுத்தஸத்வமநோஹரம் கௌஸ்துபோத்பாஸிதோரஸ்கம் வராமாலாவிபூஷிதம்) கேயூரஹாரகடக நூபுராத்யைரலங்க்ருதம் ஸ்நிக்தரக்தாரவிந்தாப பாதஹஸ்தாம்புஜாந்விதம் கந்தர்பகோடிலாவண்ய ஜகந்மோஹ5விக்ரஹம்! ஸமாநோத்க்ருஷ்டாஹிதம் ரூபௌதார்ய குணாதிபி: ப்ராதருத்யத்ஸஹஸ்ராம்சு ஸத்ருசாஸ்வேநதேஜஸா தஸ்யைவஸத்ருசீதேவி சீலரூபகுணாதிபி: ஸர்வலக்ஷணஸம்பந்தா ஸர்வாபரணபூஷிதா॥
ஸுதாப்திபோஸங்காச திவ்யவஸ்த்ரேண சோபிதா ஸு ஸ்நிக்த நீலகுடில கேசபாரைஸ்ஸு-சோபிதா! சதுர்புஜைர்விராஜந்தீ கேயூராங்கதபூஷணை: ஹேமபத்மம் மாதுலுங்க முத்வஹந்தீகரத்வயே! இதராப்யாம் வஹந்தீஸா பர்து: பாதாம்புஜத்வயம்! ஏவம்பூமிஸ்சநீளாச பார்ச்வயோஸ்ஸமுபஸ்திதே॥
க்ருஹீதசாமராதிவ்யாஸ் Vக்தயோஷ்ட தளேஷச விமலோத்கர்ஷிணீ ஜ்ஞாகா க்ரியாயோகாததைவச॥
ப்ரஹ்வீஸத்யாததேசாநா மஹிஷ்யஸ்ஸமுபஸ்திதா: ஏவம் வைகுண்டநாதோ ஸௌ ராஜதே பரமேபதே॥
கூஎ. ஙஅ. சுய. சக. சஉ, சங. சச சுரு. சஎ. சுஅ. ருச பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். [௯-வது ஸேவ்யமா நஸ்ஸதா நித்யைர் முக்தைர்போகபராயணை: ஏவம் விசிந்தயேந்நித்யம் புரேவ்யோம்நி மஹேஸ்வரம் சகூ. தா-ம்.- அந்தக்கர்ணிகையின் மத்தியில் திருவநந்தாழ்வான் தன் படங்களிலுள்ள மணிகளின் காந்தியினால் விசித்ரமான அழகை யுடையவராய் எழுந்தருளியிருக்கிறார். அந்தத் திருவநந்தாழ்வானாகி ற படுக்கையின்மேல் தனக்குப்பத்தியான ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மியுடன் கூட எழுந்தருளியிருக்கிறஜகதீஸ்வரனான, ஸ்ரீமந்நாராயணணை த்யாநம் செய்யக்கடவன். அந்த ஸர்வேஸ்வரன் தாமரைப்பூவினிதழ்போல் நீண்டழகிய திருக்கண்களையும், அழகிய நீண்டமூக்கையும், அழகிய கபோலத்தையும், கொடிபோன்ற புருவத்தையும், பூர்ணசந்த்ரன் போல் வெளுத்து புன்சிரிப்பையுடைய திருமுகமண்டலத்தையும், நீண்டு பருத்திருக்கிற தாடையையும், உயர்ந்த தோள்களையும், நீண்டநான்கு திருக்கைகளையும், விசாலமாய் உயர்ந்திருக்கிற திரு மார்பையும், ம்ருதுவான மற்ற அவபவங்களையுமுடையவராய், ம்ருது வாய் கறுத்து உள்ளே சொருகப்பட்டிருக்கிற மயிர் முடியையுடைய வராய், சங்கம், சக்ரம், கதை, கத்தி, தநுஸ்ஸு, இவைமுதலிய ஆயு தங்களையும், ஆயிரம் பாலஸூர்யர்களுக்கு ஸமாகமான காந்தியை யுடைய குண்டலம், ஆயிரம் ஸூர்யர்களோடொத்த கிரீடம், பீதாம் பரம், கௌஸ்துபமணி, வாமாலை, தோள்வளை, முத்துமாலை, தோ டா, அரை நூல்மாலை, இவை முதலிய திருவாபரணங்களையுமணிந்து, உத்தமமான சந்தரத்தினால் பரிமளித்துக்கொண்டு யௌவநாவஸ் தையையும் கௌமாராவஸ்தையையு முடையதாய், சுத்தஸத்வமய மாய் அத்புதமாய் அழகாய் கரிநெய்தலினிதழ்போல் ஸ்யாமமாய், கோடிமந்மதன்போன்ற லாவண்யத்தையுடையதாய் ஜகத்தைமோ ஹிப்பியாநின்ற திவ்யமங்கள விக்ரஹத்தையுடையவராய் எழுந்தரு ளியிருக்கிறார். ஸௌந்தர்யம், ஔதார்யம் முதலான குணங்களில் இவருக்கொத்தாரும் மிக்காருமில்லை; இவர் அபரிமிதமான குணங்க ளையும், பாலஸூர்யன் போன்ற தேஜஸ்ஸையுமுடையவர். ஸ்ரீ மஹால க்ஷ்மியும், ஸௌந்தர்யத்தினாலும் மற்றகுணங்களினாலும் ஸ்ரீமந்நாரா யணனோடொத்தவளாய், ஸமஸ்த கல்யாணகுணபரி பூர்ணையாய், ஸய ஸ்தமான ஆபரணங்களையும், திருப்பாற்கடல் நுரைபோல் வெளுத்து ஸ்ரேஷ்டமாயிருக்கிற திருப்பரியட்டத்தையுமணிந்து, கறுத்து சுரு ண்டு அழகியதாயிருக்கிற மயிர்களினாலும், தோள்வளை பாஜீமுத பூஷணங்களணிந்த நான்கு திருக்கைகளினாலும் ஸ்ரேஷ்டமான லிய
அத்।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்தரம.
சோபையையுடையளாய். ஒரு திருக்கையில் ஸுவர்ணமயமான தா மரஸ புஷ்பத்தையும், மற்றொருத்திருககையில் வில்வத்தையும் தரித்து, மற்ற இரண்டுதிருக்கைகளினால் தன் பதியான ஸ்ரீமநநாராயணனுடைய திருவடிகளைப் பிடித்துக்கொணடு அவருடன் கூட அநதத் திருவாரு தாழ்வான மேலே எழுந்தருளியிருக்கிறாள். இவ்விதமாகவே பூமிதே வியும் நீளாதேவியும் எம்பெருமானுடைய இரண்டு பக்கங்களிலு மெழுந்தருளியிருக்கிறார்கள். மற்றமஹிஷிகளும பக்கங்களிலெழுந்த ருளியிருககிறார்கள். ஆஸநகமலத்தில் எட்டு இதழகளிலும் விமலை, உதகாஷிணி, ஜஞாநை, க்ரியை, யோகை, பரஹ்வீ, ஸத்யை, என்ற எட்டு சகதிகள் நினறு சாமரம வீசுகின்றார்கள் நிதயரும முக்தரும் பரமாநதே யுகதராய் எப்போதும் எம்பெருமானுக்குக் கைங்காயம செய்கிறார்கள் இவாகளையெல்லாம இவவிதமாகவே தயாநம செய்
யக்கடவன.
கூ.
तस्यैव व्यूह भेदाश्च विभवार्चामूर्तयः ।
हिरण्मया भ्यां हस्ताभ्यां शुद्धाभ्यां प्रविराजिताः॥
शिं. தஸ்யை லவ்யூஹபேசாசை விபவார்ச் சாதிமூர்த்தயா ஹீரணமயாபயாம ஹஸ்தாப்யாம சுததாபயாம பரவிராஜிதாரு0. தா-ம.-அநதப்பரவாஸுதவனுடைய (அநிருத்தன கேசவன் முதலிய) வயூஹாவதாரங்களும், (பரசுராமன் முதலிய) ஆவேசாவ தாரங்களும், (மதஸயம, கூர்மம முதலிய) விபவாவதாரங்களும், (அழகிய மணவாளனமுதலிய) அர்ச்சாவதாரங்களும் ஸுவர்ணம போலழகியதாய் நிரலமாயிருக்கிற இரணடு திருக்கைகளையுடைய வாகளாய் அந்தலோகத்தில் எழுந்தருளியிருக்கிறார்கள் शब्द चक्रग दाखड्ग शाब्दकाला ब्दिल मुद्द राः॥
() परिशः पुरुषाकारा रक्षन्ति हरिमन्दरम् ॥
சஙகசகரகதா கட்க சாாஙகலாஙகல முத்கரா: பரித : புருஷாகாரா ரக்ஷநதிஹரி மந்திரம॥
ருக. தா- ம - சங்கம், சகரம, கதை, கடகம, (கததி) சார்ஙகம’ த நுஸ்ஸு), கலப்பை, உலககை, இந்த ஆயுதஙகள் புருஷஸ்வரூபத்தை யெடுத் துக்கொண்டு பகவன மந்திரத்தைச் சுற்றும் ரக்ஷிக்கிறார்கள்
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்த்ரம.
[௯-வது
வயூஹம் முதலிய அவதாரஙகள் எழுந்தருளியிருக்கும ஸதாநம்.
तस्यवै कुण्णनाथस्य प्राच्यां शुभतरोविभोः ।
वासुदेवस्य विमलो लोको वैश्वानरप्रभः
॥
தஸ்யவை குணட நாதஸ்ய பராச்யாம சுபதரோவிபோ: வாஸுதேவஸ்யவிமலோ லோகோவைசவாநரபரப:॥
419,
ருஉ
தா-ம் -அந்த ஸ்ரீவைகுண்டநாதனுடைய கோயிலுககுக்கிழக குத்திக்கில் மங்களகரமாய், சுத்தஸதவமயமாய, அக்நிபோல் காந் தியையுடைத்தான வாஸுதேவனுடைய கோயில் இருக்கிறது.ருஉ.
दक्षि णे तस्य विमलो दिव्य स्सङ्क क्षणालयः ।
8
पश्चिमे तस्य पूज्यन्तु शुभम्प्रद्युम्न मन्दरम् ॥
தக்ஷிணே தஸ்யவிமலோ திவயஸ்ஸஙகாஷணாலயபு! பசிமேதஸ்யபூஜ்யாது சுபமபரத்யுமநமநதிரம
23.
ருங.
தா-ம - ஸ்ரீவைகுணடநாதன் கோயிலுக்குத்தெறகுததிக்கில் சுத் தஸத்வமயமாய் ஆஹுசாயகரமான ஸங்கர்ஷணன்கோயில் இருககிறது. மேற்குதிககில் சுபகரமாய் கொண்டாடததகுநததான ப்ரதயும நன கோயில் இருக்கிறது.
उदीच्या मनिरुद्धस्य लोकः कोटीन्दु सन्नि भः ।
ரு
28.
ருசு.
ईशान्यां कान्तिनिलय आग्नेय्यां लक्ष्मी मन्दिरम् ॥
५४. உதீச்யாமநிருத்தஸ்ய லோக கோடீந்து ஸந்நிபா ஈசாநயாம காநதிநிலய ஆக்நேய்யாம லக்ஷ்மிமநதிரம தா-ம-ஸ்ரீவைகுண்டநாதன் கோயிலுக்கு வடக்குக்கில் கோ டிசாதரனோடொத்த காநதியையுடையதான அநிருத்தன கோயிலும். ஈசாநய (வடகிழக்கு) மூலையில் (அநிருக்தனுடைய பதநியான) காந தீதேவியின கோயிலும,அகநி (தெனகிழக்கு) மூலையில (வாஸுதேவ னுடைய பதநியான)லக்ஷமீகே வியின கோயிலும் இருக்கின்றன ருச
सारस्वतनु नैरृत्यां वायव्यां रतिमन्दिरम् ।
इदमावरणं तस्यप्रथमं परमस्यवै ॥
ஸாரஸ்வதந்துநைாருத்யாம் வாயவ்யாமர திமநதிரம்।
இதமாவரணமதஸ்ய ப்ரதமம்பரமஸ்யவை।
[
ரா
xx.
ருரு
அத।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்த்ரம.
ருஎ
தாம் - நைருதி (தென்மேற்கு) மூலையில (ஸங்கர்ஷணனுடை யபத்தியான) ஸாஸ்வதீதேவியின கோயிலும், வாயு (வடமேற்கு) மூ லையில் (ப்ரத்யுமநனுடைய பத்தியான) ரதிதேவியின் கோயிலும் இரு க்கினறன. இவைகள் ஸ்ரீ வைகுண57 தன் கோயிலின் முதலப்ரா காரத்திலிருக்கின்றன.
ருரு.
द्वितीयावरणं तस्य वैकुणस्य शुभोन्नतम्
د
अन न्त सत्यधामा ख्य विष्वक्सेन गजाननाः ॥
शब्धपद्मनिधीता र्ज्यो लोका नित्यं सुखप्रदाः!
&12
த்விதீயாவரணம் தஸய வைகுணடஸ்யசுபோநநதம।
அந்நதஸத்யதாமாக்ய விஷ்வகஸேநகஜ7554!
சங்கபதமநிதீதார்க்ஷ்போ லோகா நித்யமஸ கப்ரதா:।
XE.
தா ம - ஸ்ரீ வைகுண்டநாதன் கோயிலின் மங்களகரமான இர ண்டாவது பராகாரததில அநநதன், ஸத்யதாமன், விஷ்வக்ஸே நா, க ஜாநநள், சஙகநிதி, பத்மநிதி,கருத்மான, இவாகளுடைய ஸுககரங் களான கோயில்களிருக்கினறன.
तृतीयावरणं तस्य केशवादिम मूर्तिभिः ।
த்ருதீயாவரணமதஸ்ய கேசவாதிமமூர்த்திபி:
ருசுஉ.
82.
ருஎ.
தா - ம - ஸ்ரீவைகுண்டநாதன கோயிலின் மூன்றாவது பராகார ததில கேசவன முதல தாமோதரனளவான பன்னிரண்டு திருநாமவ களின கோயில்களிருக்கினறன.
अधिष्ठिता दिव्यलोका स्तत स्सङ्कर्षणादिभिः॥
அதிஷ்டிதாதிவயலோகா ஸ்ததஸ்ஸங்கர்ஷணாதிபி:
ருஎ.
தா - ம - ஸ்ரீவைகுண்டநாதன் கோயிலின நானகாவது பராகார தில் முதலபராகாரததிறசொன்னஸஙகர்ஷணன முதலியவர்களின்
ரயில்களிருக்கின்றன.
ருஎஉ.
मत्स्यः कूर्मोपराहळ नारसिं हॆूऒध चामनः ! ५८, जामदग्न्यो दाशरधि कृष्णश्चैव सुरेश्वरः ।
दधिभक्तो हयग्रीवः कुख्चमावरणे स्थिताः ॥
8 F.
ருஅ
பராசரவிசிஷட பாமதாமசாஸ்தரம.
अधिष्ठिता दिन्यलोका स्सततं विभवैश्चतैः ।
மதஸ்பகூோமோவராஹஞ்ச நாரஸிமஹோதவாம5:॥
ஜாமதக யோதாசரதி:கருஷ்ணச்சைவஸுரேஸ்வர:1 ததிபகதோஹயகரீவ: பஞ்சமாவாணேஸ்திதா:[।
அதிஷடிதாதிவயலோகா ஸ்ஸததமவிபவை சதை:
[சுவது
ருஅ.
ருகூ
தா-ம.- மதஸயம்,கூரமம,வராஹம், நாரஸிமஹன, வாமா பரசுராமன, ஸ்ரீராமன, தேவாதிதேவனான கருஷணன, ததிபக்தன், ஹய கரீவன, இந்த வவதாரங்களுடையகோயில்கள ஸ்ரீவைகுண்டநா தனுடையகோயிலின ஐநதாவதுப்ராகாரத்திலிருககின்றன. ருகூஉ.
एवमावरणाः पञ्च नित्या स्तस्य परस्यहि॥
सर्वेदेवगणाः पञ्च नित्या स्तस्य परस्वहि ।
ஏவமாவரணாபஞ்சநிதயாஸதஸபபரஸ்யஹீ ஸாவேதேவகணாபஞ்சநிதபாஸ்தஸ்யபரஸ்யஹீ)
௨0.
தா-ம - இவவிதமாய் ஐந்து பராகாரங்களும, அங்கங்குள்ள ஐ ந்துவிதமான தேவாகளின ஸமூஹங்களுமஸ்ரீ வைகுண்டநாதனகோ யிலில் எப்போதும இருக்கினறன.
सर्वेशेवा गणैस्तुल्या वैकुण स्यावनोत्सुकाः ॥
शुद्धसत्वमयास्सर्वे नित्यानन्त सुखप्रदाः ।
अप्राकृता श्शाश्वताश्च विष्णुकै ब्मि.र्य वर्धकाः ।
आनष्टनिस्सीमगुणा स्वर्वे वेदमयाळ्ळु भाः ।
हिरण्मया नित्यशुद्धा स्सामगा नोपशोभिताः॥
ச02.
அ.
3.
ஸாவேகேவாகணைஸ்துலயா வைகுணடஸ்யாவநோதஸுகா:।
சுத்தஸதவமயாஸ்ஸாவே நிதயாநநதஸகபரதா
அப்ராகருதாவாசவிஷ்ணுகைஙகர்யவாததகாழி கூவு ஆநகதநிஸ் ஸீமகுணாஸஸாவே வேதமயால்
ஹிரணமயா நிதயசுததாஸஸாமகாாேபசோபிதா॥
தா- ம - அந்தந்தபராகாரங்களிலுள்ள இதரமான தேவர்களும் முன்சொன்ன வாஸுதேவன முதலிய தேவாகளோடுஸமானமான வி க்ரஹங்களையுடையவர்களாய் ஸ்ரீவைகுண்டநாதன கோயிலை ஸதோ
பராசரவிசிஷட பரமதாமசாஸ்தரம்.
ருகூ
ஷமாய்ரக்ஷிக்கிறார்கள். எல்லோரும பரக்ருதிஸமபந்தமின்றி சுத் தஸதவஸ்வரூபமான விகரஹததை யுடையவாகளாய் ஜமரணங்க ளில்லாமல் எப்போது மங்குளளவாகளுக்கு அபாரமான ஆ55தத்தை யுண்டுபண்ணுகிறவாகளாய, பகவத்கைஙகர்பததைமேலமேல் அதிக மாகச்செய்கிறார்கள் எல்லோரும் ஸவாணம்போல ஸௌந்தாய முடையவாகளாய வேதததினால் பரமாதமாவைஸ்தோதரமபண்ணி க்கொண்டு அளவில்லாத ஆநந்தததையடைந்து எப்போதம் ஸாம காகமபணணுகிறார்கள்.
एवन्तु परमं धाम व्यूहादिमपि चिन्तयेत् ।
ஏவந்து பரமமதாம வ்யூஹாதிமபிசிந்தயேத!
தா -ம.- இவ்விதமாய்ஸ்ரீவைகுணடநாதனையும், வயூஹமவிபவம முதலியமுன சொல்லிய அவதாரங்களையும் அங்குள்ள தேவர்களை யும த்யாநமசெய்யக்கடவன்.
त्रिपाद्विभूति रूपन्तु सम्यद्ध्यात्वा विचक्षणः ॥
तस्यपादविभूतेस्तु रूपञ्ज्ञेय मन स्तकम् ।
8.
தரிபாதவிபூதிரூபமது ஸமயக்தயாத வாவிசக்ஷண: ॥
சச. தஸ்யபாத விபூதேஸ்து ரூபமஜஞேயமாநதகம தா - ம - இப்படி பரமபதத்தையும் அங்குள்ள அவதாரங்களையும் அறிந்து தயாநமசெய்த பின்பு ஸமஸாரமணடலகதிலுள்ள அவதார ஸ்வரூபத்தையும த்யாநிக்கக்கடவன. காசு2. वैकुणे कारणे श्वेत द्वीपे लोके सुधाम्बुधौ ॥
संस्थितम्परमाश्तो नं दर्शनार्धं दिवौकसाम् ।
வைகுணடேகாரணேவேதகவீபே லோகேஸுதாம்பு தெள।
கரு. ஸமஸ்திதம பரமாதமாகம தாசராததமதிவௌகளாம
நாம ஸம்ஸாரிகளான பரஹ்மாமுதலிய தேவர்கள் பரமபத த்தைக்கிட்டி அங்குள்ள பரமாதமஸவரூபத்தை யநுபவிக்க யோகய களல்லாமையால் அவர்கள ஸேவிக்கும்படி இந்தலீலாவிபூதியிலிரு க்கும் காரணவைகுண்டத்திலும், ஸ்தயலோகத்திலு.C, யவேததவீபத் திலும், திருப்பாற்கடலிலும் எழுந்தருளியிருக்கிறபரமாதமஸ்வரூபத் தை தயாகம் செய்யக்கடவன
காருஉ
FO பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். விபவாவதாரத்யா நமும் அந்த அவதாரப்ரயோஜநழம். लोक संरक्षणार्थाय वैभवञ्च समागतम् ॥
सृसिंहरामविभव विग्रहानपि चिन्तयेत् ।
देशतिक्य जनुष्यादि विग्र हेषु समस्थिताः ॥
லோகஸம்ரக்ஷணார்த்தாய வைபவம் சஸமாகதம்॥
ந்ருஸிம்ஹராமவிபவ விக்ரஹாநபிசிந்தயேத் தேவதிர்யங்மநுஷ்யாதி விக்ரஹே ஷுஸமாஸ்திதா॥
[சு-வது
E2,
.
சச.
கூஎ.
தாம் -அஸுரர்களால் ஜனங்களுக்கு ஆபத்து நேரிடும்போ து அதைப்போக்கி ஜனங்களைரக்ஷிக்கைக்காக தேவஜாதி, மநுஷ்ய ஜாதி, பசுஜாதி,இவைகளில் அவதரித்த மத்ஸ்யம் கூர்மம் முதலிய விபவாவதாரங்களையும், அதில் பூர்ணாவதாரமான நரஸிம்ஹாவதார ராமாவதாரங்களையும் த்யாநிக்கக்கடவன்.
அந்தர்யாமித்யாநமும் அந்த அவதாரத்தின்ஸ்தாநமும்.
ज्ञेयान्तर्याम्य वस्थाहि विष्णो स्पर्वगतस्यवै ।
योहिहृत्पुण्डरीकान्त र्वेशनीह सविग्रहः ॥
ஜ்ஞேயாந்தர்யாம் யவஸ்தாஹீ விஷ்ணோஸ்ஸர்வகதஸ்யவை யோஹிஹ்ருத் புண்டரீகாந்தர் வேஸ்மரீஹஸவிக்ரஹ
சுஎ.
27
௬அ.
தா-ம்.-ஸர்வேஸ்வரன் எங்கும் வ்யாபித்திருக்கச் செய்தேயும் பக்தாநுக்ரஹார்த்தமாக பக்தஜனங்களுடைய மார்பின் நடுவிலிருக் கிற தாமரைமொக்குபோன்ற அவயவத்தில் பெருவிரல் ப்ரமாணம் திவ்யமங்கள விக்ரஹத்தையுடையராய் எழுந்தருளியிருக்கிறார். அந் த அந்தர்யாமியான அவதாரத்தையும் த்யாகம்செய்யக்கடவன். கூஅ. அர்ச்சாவதாரத்யாநமும் அதன்ப்ரயோஜனமும்.
सौलभ्यायैव सर्वेषा मर्चाया मपिसन्निधिः।
स्वरूपमीश्वर स्यैवं ज्ञातव्या सद्गुणालपि ॥
ஸௌலப்யாயைவஸர்வேஷா மர்ச்சாயாமபிஸந்நிதி: ஸ்வரூபமீஸ்வரஸ்யைவம் ஜ்ஞாதவ்யாஸ்தத்குணா அபி LF. கூகூ. தா-ம்- பக்தியோகத்தினால் அந்தர்யாமியை ஸேவிக்கயோக்ய தையில்லாத மூடஜனங்களும் ஸுலபமாக ஸேவிக்கும்படி ஸர்வேஸ்
அத்।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்த்ரம்.
கக
வரன அரச்சாவதாரம செய்தருளினான்
அந்த அரசசாவதாரத்தை
யும ஸாவேஸ்வரனுடைய ஸௌலபயம் முதலிய குணஙகளையும் த
யாநிககக்கடவன.
விபூதியோகத்யாநம்.
विभूतियोग संस्यैवं ज्ञातः्य स्सर्वरेहिभिः ।
விபூகியோகஸ்தஸயைவம ஜஞாதவயஸ் ஸாவதேஹிபி:
தா- ம - ஸாவேஸவரன் எந்தெந்த வளதுக்களில் விசேஷ ஸா நியமசெயதிருக்கிறானோ? அவைகளையுமதயாநிககக்கடவன் சகூத
षद्गुणः परमेव्योम्नि वासुदेवस्सनातनः॥
॥
व्यूहावस्थानु तिसृषु गुणद्वय मधिष्ठितम् ।
ஷடகுண: பரமேவ்யோமநி வாஸுதேவஸ்ஸநாத வயூஹாsஸதாஸுதிஸ்ருஷ குணத்வய மதிஷ்டிதம்
20.
எய.
தா-ம.–பரவாஸுதேவன ஜஞாநம,சக்தி,பலம,ஐஸ்வாயம,வீர் யம,தேஜஸஸு, எனகிற ஆறுகுணங்களையுடையவராய பரமபத்ததி லெழுந்தருளியிருக்கிறாா. வயூஹங்களில் ஸங்காஷணன, அநிருத் தன, பரதயுமநன,இமமூவரும் இரண்டிரண்டு குணங்களை டையவா களாய் எழுந்தருளியிருககிறாாகள்.
114
வ்யூஹாவதாரங்களின் வ்யாபாரத்தைச் சொல்லுகிறது.
प्रद्युम्न श्चानिरुद्धश्च तथा सङ्कर्षणोविभुः ॥
जगत्सृष्टिस्थितिलयान् कुर्वतेगुण भेदतः ।
பரத்யும நசாநிருதச ததாஸஙகாஷணோவிபு*।
।
ஜகத்ஸ்ருஷ்டிஸ்திதிலயாக் குரவதே குண னபேத்த
எயஉ.
80.
எக.
தா - ம - வயூாவதாரஙகளான ப்ரத்யுமநன, அநிருத்தன, ஸங் கர்ஷணன இம்மூவரும வெவ்வேறு குணங்களை யங்கீகரித்து ஜகத்தைப்படைத்தல், காததல், அழித்தல, இவைகளைச்செய்கிறா
ர்கள்.
வ்யூறாவதாரங்களின் குணங்களைச் சொல்லுகிறது.
ऐश्वर्य वीर्यवान् सरे प्रद्युम्नु- प्रत्यपद्यत ॥
तेजळ्ळक्ती समाविळ्य ह्यनिरुध्धिप्यपालयत् ।
எகத
29.
•உ பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்தரம். [சு-வது ज्ञानवास् बलवाक् लो काक् ग्र नेत्सङ्कर्षणो2व्ययः॥
७3. एवं सृष्टि स्थितिलया! करोतिभगवान्हरिः 1
8
எஉ.
ஐவாய வீர்யவாநஸாகே பரதயுமந: பரத்யபத்யத[।
தேஜஸ்ஸக்தீ ஸமாவிஸ்ப ஹ்யநிருத்தோபய பாலயத் ஜ்ஞாநவாக பலவாநலோகாந க்ரஸேத்ஸஙகாஷணோவ்யய8॥
எ௩. ஏவமஸ்ருஷ்டி ஸதிதிலயாந கரோதிபகவாக ஹரி:
தா-ம- பரத்யுமநன, ஐஸ்வர்யம், வீர்யம், இவ்விரண்டு குணங் களை யஙகீகரித்து ஜகத்தை ஸருஷ்டித்தார். அநிருததன், தேஜஸஸு, சக்தி, இவ்விரண்டு குணங்களை யங்கீகரித்து ரக்ஷிக்கிறான். ஸங்காஷ ணன், ஜ்ஞாநம்,பலம இவ்விரண்டு குணங்களை யங்கீகரித்து அழிக்க ப்போகிறார் இப்படி ஸாவேஸ்வரன தானே மூன்றவதாரங்களை யெ டுத்து மூன்றுவயாபாரங்களையும் செய்கிறாா
ஹரிசப்தார்த்தம்
ब्रह्मण मीशं रुद्रञ्च यमं वरुण मेवच।
प्रसह्य हरते यस्त्मात सादरिरि हॆूच्य
பரஹ்மாண மீசமருதரமச யமமவருணமேவச பரஸஹ்யஹரதேயஸ்மாத தஸமாத்த ரிரிஹோசயதே।
28.
எசு.
தா ம - ஹரி: என்றால் அழிக்கினறவன எனறர்த்தம். ஸ்ரீமந் நாராயணன சதூமுகப்ரஹ்மாவையும, ருத்ரனையும, யமனையும், வரு ணனையும, இந்திரனையும, ப்ரளய காலத்தில் அழிக்கிறபடியால ஹ ரி என்கிறபெயரையுடையவராகிறார்.
एव मातृस्वरूपञ्च तथा चिद्रूप मुल्लसत् ।
।
स्वरूप मीश्वर स्यैपं ज्ञात्वा बद्धात्प्रमुच्यते!
ஏவ மாதமஸ்வரூபமச ததா சிதரூபமுலலஸத்॥
ஸ்வரூப மீவரஸயைவம ஜஞாதவாபந்தா தபரமுசயதோ
எரு. தா- ம - இவ்விதமாய ஜீவாதமாவையும், ஜடமான சரீரத்தையு ம, ஈஸ்வரனையுமுள்ளபடி யறிநதால இநதஸமஸாரத்தை விட்டு நீங்கி மோக்ஷத்தை யடைவன எருஉ.
அத।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்தரம்.
ईश्वरो भगवा द्विष्णुः परमात्मा जगत्पति
अनन्तः पुरुष स्साक्षी परम्ब्रह्म शिवः प्रभुः, हिरण्यगर्भळ्ळु चिष द्धंसः
परम चेतन
311
ஈஸ்வரோபகவாந விஷ்ணு: பரமாதமா ஜகத்பதி॥
! அந்நத புருஷஸஸா பரமபரஹ்மசிவபேரபு3।
ஹிரண்யகர்ப்ஷத்தமஸ: பரமசேதக!॥
எசு. எஎ தா-ம இனி பரமாதமாவினுடைய குணங்களை அறிகைககாக அவனுடைய குணங்களுக்கு வாசகமான திருநாமங்களைச் சொல்லு கிறது - அந்த பரமாதமா எல்லாவஸ்துக்களையும தனனுடைய ஆ ஜஞையின கீழடக்கிப் பரிபாலநம பணணுகிறார். ஸமஸ்தகல்யாண கு ண பரிபூரணர். எல்லாவஸ்துககளிலு மெப்போது முள்ளும் வெளி யும் வயாபித்திருக்கிறார். ஸமஸதவஸ்துகளுக்கு மாதாரமானவர். ஜகத்துககு ரக்ஷகா. ஸ்வரூபத்திலும மஹிமையிலு மளவில்லாதவர். ஆரிதாகளுடைய அல்பமான குணத்தையும பெரிதாகக்கொள்ளுகி றவர். ஸமஸ்தவஸ்துககளையும ஒரே காலத்தில் பரதயக்ஷமாகப்பார்க கிறவா ஆரிதர்குணங்களை வருத்தி பணணிவைககிறவர். மங்க ளகரமானவா. ஸமர்த்தா. ப்ரஹ்மாவுக்கு அந்தாயாமி. தேஜஸ் வியான ஸயனுக்கு அதர்யாமி. உத்தமமான ஸ்தாநத்தையடை நதவர் ஜஞாநமுடையவாகளில் ஸ்ரேஷ்டர். नारायण स्सर्वगतः परुज्योतिः परात्परः॥
म हेन्द्र स्सविता रुद्र स्थाणु स्सूर्यः प्रजापतिः।
எஎ
20.
நாராயணஸஸர்வகத: பரமஜயோதி: பராத்பர: மஹேநத்ரஸ்ஸவிதாருதர ஸஸ்தாணுஸ் ஸூரயாப்ரஜாபதி:எஅ தா- ம - அந்த பரமாத்மா எல்லாராலு மடையத்தக்கவருமாய் எல்லாரையும தனனிடத்திலடைவிபபித்துக்கொளளுகிறவருமானவர். தேஜஸ்ஸையுடைய அக்கி முதலியவர்களுக்கும தேஜஸ்ஸைக் கொடுத்து பரகாசிப்பிக்கபணணுகிற மஹாதேஜஸவி. ஜடங்களை ககாட்டிலுமரேஷ்டமான ஜீவாத்மாவுக்கும ரேஷ்டமா னவர். மஹத்தான ஐஸ்வாயததையுடையவர் எலலாவற்றையும ஸ் எப்போதும் ருஷ்டிககிறவா. ருத்ரனுக்கு அதாயாமியானவா.
எங்குமுள்ளவா.
ஸ்திரமாயிருககிறவா. ப்ராணிகளை ஸநமாரக்கததில பரோணமசெய் கிறவர். பராணிகளை ஆபத்தில் நின்றும் ரக்ஷிக்கிறவா.
எஅ.
காசு
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம.
अग्नि र्यामः पति र्यज्ञो वायुस्सोम स्तथा मृतः! हिरणय स्सुपर्णश्च ताज्यो
वेदमय
சுவது
a//
அகநிர்பபதிரயஜஞோ வாயுஸ்ஸோமஸததாமருத:)
ஹிரண்மயஸ்ஸுபாண தக்ஷ்யோவே கமயஸத்ரயீ।
\
2F.
தா-ம.-அந்த பரமாதமா உத்தமமானலோகங்களை யடைவிட பிக்கிறவா. பாபிகளைத் தணடிககிறவர். ஜனஙகளுக்கு அந்நம முதலி யவைகளைக் கொடுத்து ரக்ஷிக்கிறவா ஸமஸ்தயஜஞங்களினாலாபாதிக கத்தகுந்தவர். எங்குமவபாபிக்கிறவர். மோக்ஷத்தைககொடுக்கிறவா அழிவிலலாதவர். காநதியையுடையவர். ஆஸ்ரிதர் மகோரதங்களைப பூரணம் பண்ணுகிறவர். கருத்மானுக் கநதர்யாமி, வேதங்களினால் ஸ்தோதாம செய்யப்படுகிறவா. வேதபுருஷனுக்கு அந்தர்யாமியா யானவர்.
ब्रह्मण्यो ब्रह्मविद्र्बह्म ब्रह्मणस्पति रेवच!
मित्र सृत्य स्तथा धर श्शुचि राचस्पतिः कविः॥
ப்ரஹ்மண் போப்ரஹ்மவித்பரஹ்மாப்ரஹ்மண ஸ்பதிரேவச।
மிதரஸ்ஸதயஸ்ததவாசஸ்பதி: கவி:[।
—
எகூ
σο
அர
தா-ம. - வைதிக கர்மங்களில் பூஜிக்கத்தக்கவா. வேதததின் வா ஸ்தவார்த்தத்தை யறிந்தவா. பெரிய பரபாவத்தையுடையவர். சது ர்முகபரஹ்மாவுக்கும் ரக்ஷகர், ஜூஙகளிடத்தில் ப்ரீதியுடையவர். வி காரமின்றி எப்போது மொருபடியாயிருக்கிறவர் ஜகத்துக்கு ஆகா ரமானவர், கபடம் முதலியதோஷங்களில்லாதவர். ஸமஸ்தவாக் குக்களுக்கு மாததமாயிருக்கிறவர். மாஸ்ஸு உருகும்படி சாது யமாய் வாரததை சொல்லுகிறவா
ऎवमा? दीनि नामानि वै दिकानिजगत्पतेः॥
देवानामपि नामानि विज्ञ श्र्शीशस्य वै विभो- 1
वाचकानि भवस्त्येव तत्रतत्र विवक्षया! नारायणादिनामानि त्वन्येषां कुत्रचिन्नतु! ஏவமா தீநிநாமாநி வைதிகாநி ஜகத்பதே ।
ே தவாநா மபிகாமாநி விஷ்ணோஸ்ரீசஸ்யவைவிபோ:।
!
அ0.
σο
59.
அக
அத.) பராசரசிஷ்டபாமகர்மசாஸ்தாம். வாசகாகிபவநத்யேவ தத்ரதத்ரவிலயா நாராயணாதி நாமாதி தவாயேஷாம குதரசித
தா - ம - இவைமுதலாக வேதததிற் சொல்லியிருக்கிற நாங்க ளும, தேவர்களுக்கு வாசகமா இருக்ரன் அக்கி முகலிய நாமங்களும் ஜகதபதியாய் ஸாவவயா பகனான ரியபேதியையே பரதிபாதிக்கின றன. ரிய பதிககுவாசகமாகில் இந்தரான முதலிய சபதங்கள் அரு தந்த தேவாகளைச் சொலலுகிறகெப்படியெனில; இவரிடத்திலுண ணங்களினேககேச மவர்களிடத்திலிருக்கிறபடியால் அரத குணத்துக்கு வாசகமான சபதங்களினால் அவர்கள் சொல்லப்படுகிறாா கள அதாவது-இந்தான என்றாஐர்யக்தையுடையவன எனறாத அந்தபசம பரிபூரணமான ஐவாயத்தையுடைய சரியபேதி லையே முக்யமாயும அல்பமான ஐவாயத்கையுடைய இந்தரனை கௌணமாயும் சொல்லுகிறது. நாராயணன முதலிய நாமஙசள் பாரியபதியையொழிய வேறு தேவர்களை எவ்விதத்திலும சொல்ல
தம.
மாடடா.
लौकिका वै रिका श्शब्दा नामान्यस्य भवन्ति वै1
स तस्त्मात्तु भगवा न्विष्णुः परमात्म्या स ईश्वरः
t’d
வௌகிகா வைதிகால்லதா நாமார்பஸய பவாதிவை।
தஸ்மாகது பகவாநவிஷ்ணு: பரமாதமா ஸாபலர॥
அஉ. 31 அங தா- ம்.- தேவதத்தனமுதலிய லெளகிகாபதங்களும், அக்கிமுத லிய வைதிக சபதங்களும பரியபேதிக்கே வாசகஙகளாயிருக்கின றன. உலகத்தில் தேவதைககனமுதலிய சபகங்கள சரீரத்துக்கு பெய ராயினும தேவதகதனசெய்கிறான அறிகிறான என்று சொல்லுகை யாலே அந்த சரீரததையுடைய ஆத்மாவைச்சொல்லுகை அநுபவ ஸித்தமாயிருக்கிறது. அதுபோல் ஆத்மாதவச் சொல்லுகிற அநக சபதங்களும் ஆத்மாவுக்கு அந்தர்யாமியான பரமாத்மாவையே சொல்லுகிறது. ஆØ கயால் ஸமஸ்தசப்தங்களுக்கும வாசசமாய் ஸமஸ்தகலயாணகுண பரிபூரணனாய ஸாவவயாபகனாய் ஸாவரியா காவான பரிய பதியே பரமாதமாவாகிறான், 1 स्वरूपमीश्वर स्यैनं ज्ञातव्यं मुनिसत्तमाः ! स्वरूपगुणऐश्वर्यं विजेयम्परमा तनः॥
9 35. 185
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். ஸ்வரூப மீஸ்வரஸ்யைவம் ஜ்ஞாதவ்யம் முநிஸத்தமா? வரூபகுண ஐஸ்வர்யம் விஜ்ஞேயம்பரமாத்ம5:॥
[க.வது
அச.
தா -ம் - ருஷிகளே! இவ்விதமாய் பரமாத்ம ஸ்வரூபத்தையும், குணங்களையும், ஐஸ்வர்யத்தையும் அறியக்கடவன்.
सम्बद्धआ र्तनोज्ञेय श्चे श्वरस्यमुनीश्वराः।
ஸம்பந்த ஆத்மநோஜ்ஞேய ஸ்சேஸ்வரஸ்யமுநீஸ்வரா:
அசு.
தாம் - தனக்கும் ஈஸ்வரனுக்கும் உண்டான ஸம்பந்தத்தையும் த்யாநிக்கக்கடவன்.
திருவஷ்டாக்ஷரத்தி னர்த்தாநுஸந்தாத க்ரமம்.
आकारवाच्यस्यविभो रेन शेष
அசஉ.
नचापि मनकर्तास्त्री परवान स्यतो ह्यहम् ।
नित्यन्नारायण स्यैन कैज्कर्यं करवाण्यहम् राना. मन्तार्थं चिन्तये देवु प्रात रुत्थाय वैष्णवः॥
அகாரவாச்யஸ்ய விபோ ரேவசேஷஸ்த்வஹம்ஸதா நசாபிமமகர்த்தாஸ்மி பரவாகஸ்ம்யதோஹ்யஹம் அரு. என்கிற நித்யம் நாராயணஸ்யைவ் கைங்கர்யம் கரவாண்யஹம் ॥
அசு. மந்த்ரார்த்தம் சிந்தயே தேவம் ப்ராதருத்தாயவைஷ்ணவ:/ தாம் - திருவஷ்டாக்ஷரம் ஓம் - நம: - நாராயணாய - மூன்று பதங்கள் கூடியிருக்கும். அதில் முதல்பதமானப்ரணவம் அ,உ,ம்,என்கிற மூன்றக்ஷரங்களோடு கூடியிருக்கும். அ- என் பதற்கு ஸர்வேஸ்வரன்பொருட்டு என்றும், உ - என்பதற்கு அவன் பொருட்டே, வேறொருவனுக்கல்லனென்கிற அவதாரணமும்,ம் என்பதற்கு ஜீவனானநான் என்றும் அர்த்தங்கள். ஜடமான இந்த சரீரத்தைக்காட்டிலும் வேறாய்ஜ்ஞாநஸ்வரூபனான நான் ஸகலஜகத்து க்கும் காரணமான ஸ்ரீமந்நாராயணனுக்கே சேஷபூகன் ; வேறொருவ ருக்கும் சேஷபூதனல்லன் என்று ப்ரணவத்தினர்த்தம். இரண்டாவ து பதமான “நம:” என்பதை ஆவ்ருத்திசெய்துகொள்ளவும்.அ ல் ஒன்று நம:- என்று ஒருபதமாயும், மற்றொன்று ந - ம8 - என்று இரண்டுபதமாயுமிருக்கும். நம : - என்பதற்கு ரக்ஷணம் என்றும், ம - என்பதற்கு என்னுடையது என்றும், ந - என்பதற்கு அன்று அதி
அத்।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
என்றும் அர்த்தங்கள். என்னுடைய ரக்ஷணத்துக்கு நான் கர்த்தாவ ன்று (என்னிஷ்டப்படிநான் ஒருகார்யம் செய்யத்தக்கவனல்லன்) ஈஸ்வரனுக்குப் பரதந்த்ரனாய் அவன் செய்தபடியே நானிருக்கக்கடவன் என்று நம:பதத்துக்கு அர்த்தம், மூன்றாவது பதமான நாராயணபத் த்துக்கு ப்ராப்யனென்றும், ப்ராபகனென்னும், அதன் பிறகுள்ள ஆய - என்கிற சதுர்த்திக்குக்கைங்கர்யமும் அர்த்தங்கள். எனக்கு ப்ராப்யனாயும் ப்ராபகனாயுமிருக்கிற ஸ்ரீமந்காராயணனுக்கே எப்போ தும் கைங்கர்யம் செய்யக்கடவேன் என்று நாராயணாய - என்பதற்கு அர்த்தம்.ஆக இந்தத்திருமந்த்ரார்த்தத்தை ஸ்ரீவைஷ்ணவன்உதயத்தி லெழுந்திருந்து அநுஸந்திக்கக்கடவன்.
அசுஉ
इत्याशेश्वरयो रूपं ज्ञात्वा मस्त्रेणमस्त्रवित् ॥
८७॥
स्वरूप मातनो ज्ञात्वा तद्द्वृत्ति शिक्ष येद्द ्वयात् ।
இத்யாத்மேஸ்வரயோரூபம் ஜ்ஞாத்வாமந்த்ரேணமந்த்ரவித்।
அஎ, ஸ்வரூபமாத்மநோஜ்ஞாத்வா தத்வ்ருத்திம்சிக்ஷயேத்வயாத்
தா- ம்.- இவ்விதமாய் ஜீவாத்ம பரமாத்ம ஸ்வரூபங்களையறிந்து, திருமந்த்ரத்தினால் ஜீவாத்மாவுக்கு சேஷத்வபாரதந்த்ர்ய கைங்கர்யங் கள் ஸ்வரூபமென்றும் அறிந்து, த்வயமந்த்ரத்தினால் ஜீவன்செய்யவே ண்டும் வ்யாபாரத்தை அநுஷ்டிக்கக்கடவன்.
सर्वेशदयिता नित्या सर्वदा जगदाश्रया॥
नित्यानपायिनी विष्णो र्जगनातोपकारिणी ।
तया सीन श्र्शिया सार्धं गुणवान् परमेश्वरः॥
शरणं तस्य चरणा प्रजाम्यह मकिञ्चनः! श्रियासीनाय हरये स्वामिने परमात्मने॥
स्वामिचित्तानुरूप्येण शेषवृत्तिं करोम्यहम् ।
इद्थं द्वयार्थं सञ्चन्त्य स्वकरादिचतुष्टयम् ॥
उपायभावात्स न्त्यज्य त मेव शरणं व्रजेत् ।
ஸர்வேசதயிதா நித்யா ஸர்வதாஜகதாஸ்ரயா நித்யா நபாயிவிஷ்ணோர் ஜகந்மாதோபகாரிணீ தயாஸீ நம்பிரியாஸார்த்தம் குணவாந்பரமேஸ்வரா॥
συσ σει அஅ. அகூ.
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம். [௬ - வது ரணமதஸ்யசரணௌ வரஜாமயஹமகிஞசந ரியாஸீ நாயஹரயே ஸ்வாமிநேபரமாதமநே FO. ஸ்வாமிசித்தாநுரூபயேண சேஷவ்ருக்திமகரோம்யஹம்! இத்தம்த்வயார்த்தம்ஸஞ்சிந்த்ய ஸ்வகர்மாதிசதுஷ்டயம॥
கூக உபாயபாவாத்ஸந்த்யஜ்ய தமேவசரணமவ்ரஜேத தா-ம்.– நான் இததனைகாலம் அஜ்ஞாநத்தினால் பகவதபசார பாகவதாபசார அஸஹ்யாபசாரஙகளைச்செய்து இப்போது பகவானை க்கிட்டி சசரணமபுகில, அவன ஸ்வதந்தானாய் பாபுவாகையால் பாபி யான வெனனைத்தண்டிப்பனென்று பயபபடவேண்டா,புதரன் குறற ங்களைகண்டு பிதாவெறுககபபுகில் அருகிருந்த மாதாவானவள் அப் பிழைகளைப் பொறுபபித்துப்பிதாவைக்கொண்டு புதரனரக்ஷிப்பிக் குமாபோலே உலகத்துக்கெல்லாம மாதாவாய ஸகலஜகததுக்கு மாரயணீயையாயிருக்கிற ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மி, ஸாவேஸ்வரன தன சொல்வழிவருமபடி அவனுக்கு அதயதே மிஷ்டமான நாயகியாய் எப்போது மவனபககததிலிருந்து நமபிலழகளைப் பொறுப்பித்து ஸாவேஸ்வரன திருவடிகளிலாஸ்ரயிக்கிறாள். ஆகையால ஸாவே ஸ்வரனை ஸுலபமாகவாரையிக்கலாம். அந்த ஸ்ரீமஹாலக்ஷமீஸமே தனாய, ஆஸ்ரிதர்தோஷஙகளைககுணமாகக்கொளளுகையாகிற வாதஸ ல்யம முதலிய குணங்களையுடையவனான ஸாவேஸ்வரன்திருவடி களை வேறொருபாய மில்லாத நான உபாய மாகபபற்றுகிறேன் இது முதல்வாயத்தினாததம். இனி இரண்டாம வாகயத்தினாத்தம் சொ ல்லுகிறது - ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மீஸமேதனாய்,நமக்குஸவாமியான ஸாவே ஸ்வரன்பொருட்டு அவன் திருவுள்ளத்துக்குகப்பான கைங்காயததை ச்செய்யககடவேன். இவவிதமாகத்வயத்தினர்ததத்தை யநுஸந்தித து,காமம, ஜ்ஞாநம, பக்தி, பரபத்தியாகிய இந்த நாலையும் தன்னு டைய இஷ்டபராபதிக்கு உபாயமெனறு நினையாமல்ஸாவேஸவரனை யே உபாயமாகப் பற்றக்கடவன. कर्मकृत्या द्यश कस्तु सप्तप्यैपरमात्मनः॥
प्रातरुत्थायसततं शौचं कृत्वा यथाविधि ।
கர்மக்ருத்யாத்ய சக்தஸது ஸந்துஷட்யைபரமாத்மந:॥
பராதருத்தாயஸததம சௌசமக்ருதவாயதாவிதி ௯க2. கூஉ பரக்ஷாள் யபாதௌஹலதௌச பசோதாசமநமசரேத॥
கூகூ.
பராசர விசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்தரம
தா- ம்.- பகவத்கைங்கர்ய ரூபமாகக கர்மயோகம முதலியவை களை அநுஷ்டிக்கச்சக்தியில்லாதவன, பரமாதமப்ரீத்யர்ததமாக மேல் சொல்லப்போகிற நித்யகர்மங்களை யநுஷ்டிககக்கடவன். அதாவது உதயத்திலெழுந்திருந்து தேகபாதையை நிவருத்தி பண்ணிக்கொ ண்டு செளசதகைக்கரமமாகச் செய்துகொண்டு கைகால்களை யலம பிப பினபு ஆசமநமசெய்யவேண்டியது.
கூகூ.
४
ततिस्स्नानं प्रकुर्वीत दनथापन पूर्वकम् ।
कृत्वाघमषणस्नानं तर्पयिनि पितृदेवताः ॥
सकौपीनं धौतपस्त्रं वसित्वाचो त्तरीयकम् ।
शुभ्रयावै मृदा सम्य गूर्ध्वपुक्ट्राणि धारयेत् ।
९५॥
கூரு.
ததல் ஸ்நாநமபரகுவீத தந்ததாவநபூர்வகம।
கருதவாகமாஷணஸநாமே தாபயநபிதருதேவதா.! ஸகௌபீநம்தௌதவஸ்த்ரம் வஸித்வாசோத்தரீயகம் சுபரயாவைமருதாமையகூாதவ புண்ட்ராணிதாரயேத்॥
தா - ம - பினபுதநததாவநமசெய்து ஸ்நாநமபணணி ஷணமெனகிறமந்தரங்களைச் சொல்லி ஸ்நாநமபணணி, தேவபிதருதர் பணத்தைச்செய்து, கௌபீரம், வெணவஸத்ரம, உத்தரீயம, இவை களையுடுத்து, வெணமருத்திகையினால் ப்ரகாசமாக ஊர்த்வபுண்ட்ர ததையணியக்கடவன்.
அகமர்
கூரு.
FE।
पवित्रपाणि ळ्ळुद्धात्ता सद्धाङ्कुर्या द्विधानतः ।
उपस्धाय च नावित्रा रविमण्डलमध्यगम् ॥
हरिं हिरण्मयं ध्यात्वा कृत्वा दैव प्रदक्षिणम् ।
कुसुमाक्षतसंयुक्त मर्थ्यं तप्लै निवेदयेत्’ ।
பவிதரப ததாதமா ஸந்தயாமகுர்யாதவிதாந்த:
உபஸ்தாயசஸாவிதர்யா ரவிமணடலமத்யகம॥
ஹரிமஹிரண்மயமத்யாதவா க்ருதவா சைவப்ரதக்ஷிணம[ குஸுமாக்ஷதஸமயுக்த மாகயமதஸ்மைநிவேதயேத்।
F 211 கூஎ. தா-ம இரண்டு விவாமித்ரப் புல்லினால் பவித்ரம்செய்து அதைபபவிதரவிரலிலணிந்து சூதரா முதலியவர்களைத்தொடாமல் பரிசுத்தனாயிருந்து, அவரவர்கள் க்ருஹ்யஸூத்ரவிதிப்படி ஸநத்யா அபவிதர? பவிதரோவா ஸாவாவஸ்தாம கதோபிவா யஸஸ்மரேத் புண்டரமாக்ஷம் ஸபாஹபாபயந்தர-சி? என்பது
TO
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
[௬-வது
வந்தநம்செய்து, ஸாவித்ரீ மந்த்ரத்தினால் ஸூர்யமண்டலத்தில் ஸுவர்ணமயமான விக்ரஹத்துடன் எழுந்தருளியிருக்கும் ஸ்ரீமந் நாராயணனை த்யாநம்பண்ணி ப்ரதக்ஷிணமசெய்து,புஷ்பம் அக்ஷதை களோடு கூடிய ஜலத்தையெடுத்துப் பரமாத்மாவை யுத்தேசித்து அர்க்யம கொடுக்கவேண்டியது,
கூஎ.
जप्त्वा नत्वा गृहं गत्वा संस्तुवन् संय तेयः ।
प्रक्षाळ्य पादा वाचम्य पूजामण्डल माविशेत् ॥
९८॥
ஜப்த்வாநத்வாக்ருஹம் கத்வாஸம்ஸ் துவந்ஸம்யதேந்த்ரிய: ப்ரக்ஷள்யபாதாவாசமய பூஜாமண்டலமாவிசேத்॥
கூஅ.
தாம் - பினபு காயத்ரியை ஜபித்துப் பரமாத்மாவை ஸ்தோத் ரம்செய்து நமஸ்கரித்து க்ருஹத்திற்குச்சென்று ஜிதேந்த்ரியனாயிரு ந்து கைகால்களையலம்பி ஆசமநமசெய்து பகவதாராதாம் செய்யும் ஸ்தாநத்தில் (பெருமாள் ஸந்நிதியில்) ப்ரவேசிக்கக்கடவன்.
सुसत्कृतं शुभं रम्यं धूपदीपादिशोभितम् ।
கூஅ.
वितानैः पुष्पमालाद्यै स्सर्वत स्समलङ्कृतम्॥
९९।
ஸுஸத்க்ருதமசுபம்ரம்யம தூபதீபாதிசோபிதம்
விதாநை: புஷ்பமாலாத்யைஸ்ஸர்வதஸ்ஸமலங்க்ருதம்॥
கூகூ.
தா-ம்.- பின்பு அந்தஸந்நிதியைப் குப்பையில்லாமல் சோதித் து ஜலத்தினாலலம்பி மங்களகரமாயு மழகாயு மிருக்கும்படி கோல மிட்டுத் திருவிளக்கேற்றிப் பரிமளங்கமழும்படி தூபம்சேர்த்து மேல்கட்டுகளினாலும் புஷ்பங்களினாலுமலங்கரிக்கக்கடவன்.
तत्र हेमसुशोभाढ्यं रम्याम्बरमनोहरम् ।
1
கூகூ.
सम्यगा स्तीर्य पर्यङ्कं चित्रं रम्यं सुखावहम् ॥
१००ll धरादी नर्चये त्तत्र वेद्याम्पीठपदात्म कान् ।
आकीणैः स्तुलसीपुष्पै स्समन्ता दुपशोभिते cooll त स्त्री न्नि वेश्य लक्ष्मीशं रमाजुष्टं प्रपूजयेत् ।
தத்ரஹேமஸுசோபாட்யம் ரம்யாம்பரமநோஹரம்।
ஸம்யகாஸ்தீர்யபர்யங்கம் சித்ரம்ரம்யம்ஸுகாவஹம் தர்மாதீநர்ச்சயேத்தத்ர வேத்யாம்பீடபதாத்மகாந் ஆகீர்ணை ஸ் துளஸீபுஷ்பை ஸ்ஸமந்தாதுபசோபிதோ
க00.
கOக.
அத்।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
தஸ்மிந்நிவேஸ்யலக்ஷ்மீசம் ரமாஜுஷ்டம்ப்ர பூஜயேத்
ஏக தாம் - அங்கு ஸுவர்ணமயமாய், உயர்ந்த வஸ்த்ரங்களையுடை யதாய், பார்வைக்கும் மாஸ்ஸுக்கும் ஆநந்தஜனகமாய் விசித்ர மான ஆஸகமிட்டு அதில் பகவானெழுந்தருளியிருக்கும் ஸிம்ஹாஸ நத்தைக் கால்கள்போல் தாங்கிக்கொண்டிருக்கிற தர்மன்முதலிய வர்களை அர்ச்சித்து, துளஸிகளும் புஷ்பங்களும நான்கு பக்கத்தி லுமிறைந்து அழகியதாயிருக்கிற ஸிம்ஹாஸநத்தின் மேல் லக்ஷ்மீ ஸமேதனான ஸ்ரீமந்நாராயணனை எழுந்தருளப்பண்ணித் திருவாரா தநம் ஸமர்ப்பிக்கவேண்டியது. கOகதி. उपविश्या सने सम्य क्कौ शेकाष्णायने पि वा ॥
१०३ ।
प्राणायामत्रयं कृत्वा पश्चान्न्यासं समाचरेत् ।
உபவிஸ்யாஸநேஸம்யக் கௌசேகார்ஷ்ணாய நேபிவா॥
ப்ராணாயாமத்ரயம்க்ருத்வா பஞ்சாந்ந்யாஸம்ஸமாசரேத்।
கOஉ.
தா-ம்.- பின்புதான் தர்பாஸநத்திலாவது க்ருஷ்ணாஜிநத்திலா வது உட்கார்ந்து மூன்று ப்ராணாயாமங்களைச்செய்து அந்தரம த்வய மந்த்ரத்தினால் அங்கந்யாஸகரநயாஸங்களைச்செய்யக்கடவன். க0 உஉ.
षट्पदै रङ्गुली हस्ते षड केषु तथैव चकि
00311
मूर्ड्नि फाले नेत्रयो श्च नासिकाश्रवणानने ! भुजयो र्हृत्प्रदे शेच स्तनयो र्नाभिमण्डले ॥
पृष्टेच जघने कट्यो रूरोस्टान्वो श्च पादयोः ।
मस्त्ररत्नाक्ष राण्यत क्रमेणाश्लेषु विन्यसेत् ।
ஷட்பதைரங்குளீஹஸ்தே ஷடங்கேஷு ததைவச
23
407.
மூர்த்நிபாலேநேத்ரயோஸ்ச நாஸிகாஸ்ரவணாககே! புஜயோர்ஹ்ருத்ப்ரதேசேச ஸ்தாயோர்நாபிமண்டலே।
[ க0ச.
ப்ருஷ்டேசஜகநேகட்யோரூர்வோர்ஜாந்வோஸ்சபாதயோ:
மந்த்ரரத்நாக்ஷராண்யத்ர க்ரமேணாங்கேஷுவிநயஸேத்॥
சாரு. தா-ம் - தா -ம் - ஸ்ரீமந்நாராயண சரணெள.-சரணம்,-ப்ரபத்யே, ஸ்ரீமதே, - நாராயணாய,-நம:.-என்கிற ஆறுபதங்களினால் க்ரம மாக இரண்டு கைகளிலுமுள்ள (க) பெருவிரல், (உ)ஆள்காட்டிவிரல்,
எஉ
பராச்ரவிசிஷ்ட பரமதாமசாஸ்த்ரம்.
[சு-வது
(ங) நடுவிரல், (ஈ)மோதிரவிரல்,(ரு)சினனவிரல, (சூ) உள்ளங்கை புற ங்கைகள், இவைகளில் கரநயாஸத்தையும, (க) ஹ்ருதயம, (உ) சிரஸ ஸ, (ங) குடுமி, (சு கண், (ரு) புஜம, (ச) தனனைச்சுற்றும் ஆகிய
விடஙசளில் அஙகநயாஸததையும்செயது, தவயமநதரததிலு ள்ள இருப்பத்தைந்து அக்ஷரங்களை (க)சிரஸ்ஸஈ,(உ) நெற்றிக்கட்டு, (ங-ச) இரண்டு கணகள், (ரு-சு) இரண்டு மூககுகள்,(எ-அ)இரணடு காதுகள், (கூ) வாய், (க0 - கக) இரண்டு புஜங்கள், (கஉ) மார்பு, (ந- கச) இரணடு ஸ்கநங்கள, (கரு) கொபபூடி, (ககூ) முதுகு, (கஎ) இடு பபுக்குமுனபாகா, (கஅ-சகூ) இரண்டு இடுப்புகள், {உ-உக) இர ண்டு துடைகள், (உ உ - உங) இரண்டு முழங்காலசள, (உசு - உரு) இர ண்டு பாதங்கள,ஆகிய இருபததைந்து இடங்களிலும் கரமமாக நயா ஸம் செய்யவேண்டியது
!
पञ्चपनिष चां न्या सन्तन्म रु पविन्य सेत् ।
கரு
परे व्योम्नि स्थितं देवं श्रीभूमिभ्यां च नीळयाळि १०६ तत्रावाह्य परं व्योम सनिसूनं समण्णपम्।
पीठञ्च नागपर्यङ्कं तत्रासीनं श्रिया सहण ဂ။ चतुर्भुजं सुन्दराङ्गं शर्खचक्रगदाधरम् ।
नामाङ्कस्थश्रियो पेश मर्चये दच्युतं बुधः॥
आवाह्य मुद्रया, सम्य गासनं च निवेदयेत् ।
॥
200 பஞ்சோபநிஷதாமந்யாஸம் தருமநதரைப்பவிநயஸேத \ பரேவ்யோமநிஸதிகமதேவம் ஸ்ரீபூமிபயாஞசநீளயா தத்ராவாஹ்யபரமவயோம ஸவிமாடுமஸமண்டபம! பீடஞ்சநாகபாயங்கம் ததரரஸீநரியாஸஹ சதூபுறம்ஸ நதராங்கம் சங்கசகரசதாதரம் வாமாஙகஸ்ஆர்ரியோபேத மாச்சயேதச்யுதமபுத! ஆவாஹ்யமுதரயாஸமயகாஸநஞச நிவேதயேத ஈஎ கஅ தா-ம.- பஞ்சோபநிஷநமநசாங்களினால் பஞ்சோபநிஷததுக்க ளுடையந்யாஸததை பகவகவிக்ரஹததிறசொய்து,பரமபத்தில ஸ்ரீ பூமிநீளாதேவீஸமேதனாய் நிரவதிகஸௌ நதாய்யுகதனாய திருவநந் தாழ்வான மேல்வீற்றிருக்கும் ஸ்ரீமந்நாராயணனை, திருவந்தாழவா ன், திவயஸிமஹாஸநம, திருமாமணிமணடபா, தீவயவிமாரும், பரம
அத।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
பதம், இவைகளுடன்கூட அந்த திவயமங்கள விக்ரஹத்திலாவா ஹ நம செய்து, நானகுதிருக்கைகள், திருவாழி,திருச்சஙகு, கௌமோ தகீ என்கிற நகை, ஆகிய இந்த திவயாயுதங்கள், ஸுதரமான திவ யமங்கள விக்ரஹம இவைகளையுடையவராய், இடதுமடியிலெழுந் தருளியிருக்கிற ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மியை யுடையவரான ஸ்ரீமந்நாராயண னுக்குத் திருவாராதமே செய்யவேண்டும். அபபொழுது முதலில் முதரையினா லாவாஹமே செய்து பின்பு ஆஸநம் ஸமாபபிக்கவே
ணும்
க0 அ2.
(பஞ்சோப நிஷத்து நகளாவன-பரமேஷ்டி, புருஷன, வீஸ வம், நிவருத்தம், ஸாவம் என்று பெயரையுடைய பகவானுடைய ஐந்து சகதிகள், பஞ்சோப நிஷநமநதரங்களாவன - ஷௌம ந பராயபரமேஷ்டயாதமந வாஸுதேவாய5ம:, யாமநம: பராபுரு ஷாத்மநே ஸங்கர்ஷணாபநம: ராமநம: பராயவிஸ்வா தமநே பரத்யும
வாம்நம:பராய நிவ்ருத்தாமேநே அநிருத்தாயநமா, லாமாம பராபஸர்வாதமநே ஸ்ரீமதேநாராயணாபநம: என்பவைகள், ஆவா ஹிநீ, ஸதாபிநீ, ஸந்நிதாபிநீ, முதலியவைகளும, சக்ரமுத்ரை, சங்க முதரை முதலியவைகளும முதரைகள் இவைகளின் ஸவரூபம் ஒரு வா நேரில் காடடித் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியதாகையால் இங்கு எழுதப்படவில்லை).
अर्चयित्वा गुरून् सर्वान् वीरस्यो त्तरपार्श्वतः ॥
११।
हरि मभ्यर्चये त्पश्चादर्घ्यपाद्यादिभि र्नर॥
அரச்சயிதவாகுரூநஸாவா5 பீடஸ்யோதநரபார்வைதா க0சு. ஹரிமபயர்ச்சயேதபசோ தாக்யபாதயாதீபிகா தா-ம.- திவயஸிமஹாஸனத்துக்கு இடதுபக்கத்தில பூர்வாசார யாகளுக்கு ஆஸாம ஸமாபபிததுத் திருவாராதநமசெய்து, பின்பு அக்யம பாதம முதலியவைகளினால ஸ்ரீமக்காராயணனை யாராதி க்கக்கடவன் 40 9 स्ववामे पूरये तुम्भं गन्धपुष्पयुताम्ब नाणं’ सम्पूर्य तन्य तो येन लघुपात्राणि पञ्चचु एला वन्दनकर्पूरकोष्टान् पात्रेषु विन्यसेत् ॥
10 1300
61
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
ஸ்வவாமே பூரயேத்குமபம கந்தபுஷ்பயுதாமபுநா! ஸம்பூர்யதஸ்யதோயேந லகுபாத்ராணிபஞ்சச।
ஏலாசந்தநகர்பூர கோஷ்டாந்பாத்ரேஷவிந்யஸேத்॥
கக0.
ககக.
தா -ம் - தன்னுடைய இடதுபக்கத்தில் பரிசுத்தமான தீர்த்தம் நிறைத்தகும்பத்தைவைத்து அதில் சந்தனம் புஷ்பம் முதலான வா ஸனைத்ரவ்யங்களைச்சேர்த்து, அந்த தீர்த்தத்தினால் ஐந்து வட்டி ல்களை நிறைத்து அவைகளில் ஏலக்காய், சந்தாம்,பச்சைக்கற்பூரம், கோஷ்டுமாஞ்சி, இவைகளைச்சேர்க்கவேண்டியது.
अथवा तुळसीपत्रं दत्वा मस्त्रेण पूजयेत् ।
आर
ககக.
र्थ्यं पाद्यन्तथा चामम्मने दैव निवेदयेत् ॥
११ २ ।
அதவாதுளஸீபத்ரம் தத்வாமந்த்ரேண பூஜயேத் அர்க்யம்பாத்யம் ததாசாமம் மநத்ரேணைவநிவேதயேத்॥
தா-ம்.- அந்தவாஸநைத்ரவ்யங்களில்லாவிடில் துளஸீதளத்தை ச்சேர்க்கவும், பின்பு அந்த பாத்ரங்களை த்வயத்தினால் மந்த்ரித்து, அந்தத்தீர்த்தத்தினால் அர்க்யம, பாத்யம், ஆசமநம், இவைகளை மந் த்ரத்தைச்சொல்லி பகவானுக்கு ஸமர்ப்பிக்க வேண்டியது. ககஉ. दद्या तत्युपचारं तु जलं पुष्पाज्ञलिं तथा ! தத்யாத்ப்ரத்யுசொரந்துஜலம் புஷ்பாஞ்ஜளிம்ததா ।
தா- ம - தந்ததாவநம், ஸ்நாநம்; முதலிய ஒவ்வொரு உபசாரங் களிலும் அர்க்யபாத்ய ஆசமநங்களும், ஒரு விடுபுஷ்பம் ஸமர்ப்பி த்துக் கைகூப்பவேண்டியது.
ககஉஉ.
नि वेळ्ळ स्नानपी ठेऒथ डैलाभ्यक्षैन पूर्वकम्॥
03# स्नापये सस्त्र रत्नेन सू कै र्विष्णुप्रकाशकैः।
उद्वर्तनं चन्दनाद्यैः कृत्वा स्नाप्य शुभै र्जलै॥
११४॥
दीपै र्नी राजयित्वातु दद्या दाचमनोदकम्।
நிவேஸ்யஸ்நாநபீடேத தைலாபயஞ்சாபூர்வகம்
ககங.
ஸ்நாபயேந்மந்த்ரரத்நேந ஸூக்தைர் விஷ்ணுப்ரகாசகை8! உத்வர்தநம்சந்தநாத்யை: க்ருத்வாஸ்காப்யசுபைர்ஜலை:11 ககச,
அத்.।
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
தீபைர்நீராஜயித்வாது தத்யாதாசமாேதகம்।
எரு
தாம் - பின்பு திருமஞ்சந வேதிகையில் எழுந்தருளப்பண்ணி தைலக்காப்பு ஸமர்ப்பித்து, சந்தநம் நெலலிக்காய் முதலானவைக ளால் திருமேனியைச் சோதித்து, வாஸநை சேர்த்தஜலத்தினால் ஸ்ரீ மந்நாராயணனுடைய ப்ரபாவத்தைச்சொல்லுகிற புருஷஸூக்தம் முதலிய மந்த்ரங்களையும் த்வயத்தையு மநுஸாதித்துக்கொண்டு திரு மஞ்சநமசெய்து கடைசியில் மங்களாரத்தியும் ஆசமநமும ஸமர்ப் பிக்கக்கடவன்.
ககசஉ.
वस्त्रं शुभतरं दत्वा तदै वाच मनीयकम्॥
दत्वा चैवो पवीतं च मधुपर्केण पूजयेत् ।
வஸ்த்ரம்சுபதரம்தத்வா ததைவாசமநீயகட்
தத்வாசைவோபவீதஞ்ச மதுபர்கேண பூஜயேத்
K00
ககரு.
தா -ம்,- அநந்தரம் திருப்பரியட்டம ஸமர்ப்பித்து, ஆசமநீயம் ஸமர்ப்பித்து, உபவீதம் ஸமர்ப்பித்து, மதுபர்கம்கண்டருளப்பண்ண வேண்டும்.
ககருஉ.
भूषणैर स्यलङ्कृत्य गन्धं दत्वा सुवासितम् ॥
११६ll सुरभीणि च पुष्पाणि माल्यानि विविधानि च धूपन्दीपं चनैवेद्यं ताम्बूलं च समर्पयेत् ११७ ॥
பூஷணைரப்யலங்க்ருத்ய கந்தம்தத்வாஸு - வாஸிதம்॥
ஸுரபீணிசபுஷ்பாணி மால்யாநிவிவிதா நிச
தூபம்தீபஞ்ச நைவேத்யம் தாமபூலஞ்ச ஸமர்பயேத்
கககா.
ககஎ.
தா-ம்.- திருவாபரணம், பரிமளம்சேர்த்த சந்தநம், பரிமளமு டைய அநேகவிதமான புஷ்பமாலைகள், தூபம், தீபம், இவைகளை ஸமர்ப்பித்து, ப்ரஸாதம், பாயஸம், திருப்பணியாரம் முதலானவை களையும், பழம் அடைக்காய்களையும் அமுதுசெய்யப் பண்ணவேண்
டியது.
परिणीय नमस्कृत्य स्तुत्वा स्तुतिभिरेव च
ககள்,
दी पॆर्नी राजनं कृत्वा सुमनोज्जलिना ऒक्चयेत्
।
११८।
எகூ
பராசரவிசிஷ்ட பரமதர்மசாஸ்த்ரம்.
பரிணீயாநமஸ்க்ருத்ய ஸ்துத்வாஸ் துதிபிரேவச தீபைர்நீராஜநம்க்ருத்வா ஸுமநோஞ்ஜலிநார்சயேத்
[சு-வது
ககஅ.
தாம்.- பின்பு ப்ரதக்ஷிணம் செய்து தெண்டன் ஸமர்ப்பித்து, ஜிதந்தா முதலிய ஸ்தோத்ரங்களை அர்த்தாநுஸந்தாநத்துடன் அநு ஸாதித்து மங்களாரத்தி ஸமர்ப்பித்து, இரண்டுகைகளிலும் புஷ்பங் களை எடுத்துத் திருவடிகளில் ஸமர்ப்பிக்கக்கடவன்.
म
सर्वा९कुर्वीतोपचाराज् मस्त्र रत्नेन देशिकः ! श्रीमदष्टाक्ष रेशापि सम्य गाराधनं हरे ॥
ஸர்வாந்குர்வீதோபசாரரந் மந்த்ாரத்நேந்தேசிக: ஸ்ரீமதஷ்டாக்ஷரேணாபி ஸமயகாராதநம்ஹரே:1! ககஅ. OCEL ககக தாம்.- பகவதாராதநத்தில் திருமநத்ரத்தினாலாவது, த்வயத் தினாலாவது ஸமஸ்தோபசாரங்களையும் ஸமர்ப்பிக்கக்கடவன். கககூ एवन्त्रि कालमर्चायां पूजये द्विधिन धरिम्! 551 अर्चाया यद्य भावस्स्याद्धृदये स्थलेपिना ॥
२० आर्चये शनसा ध्यात्वा हरिं सम्यक्समाधिमान् ।
ஏவம்த்ரிகாலமர்ச்சாயாம் பூஜயேத்விதிவத்தரிம்!
அர்ச்சாயாயத்யபாவஸ்ஸ்யாத்த்ருதயேஸ் தண்டிலேபிவா ॥
கஉo. அர்ச்சயேந்மாஸாத்யாத்வா ஹரிம்ஸம்யக்ஸமாதிகாடு
தா -ம் - இவ்விதமாய் உதயம்,மத்யாஹ்நம், ஸாயங்காலம் இம் மூன்று காலங்களிலும் அர்ச்சாவிக்ரஹத்தில் ஸ்ரீமந்நாராயணனை ஆ ராதிக்கக்கடவன், அர்ச்சாவிக்ரஹமில்லாவிடில் மநஸ்ஸில் த்யாநம் செய்யக்கடவன். அல்லது,புல்முதலியவையில்லாதப்ரதேசத்தில் வி க்ரஹத்தை யெழுதி அதில் பகவானைத்யாநம் செய்யக்கடவன் க20த
अष्टोत्तर सहस्रं वा शतमष्टोत्तरं तु वा ।
अष्टाविंशतिकृत्वोवा मस्त्ररत्नमनस्तरन् ।
அஷ்டோத்தரஸஹஸ்ரம்வா சதமஷ்டோத்தரந்துவா।
அஷ்டாவிம்சதிக்ருத்லோவா மந்த்ரரத்மநுஸ்மர%।
03811
கஉக.
அத்)
பராசரவிசிஷ்டபரமதர்மசாஸ்த்ரம்.