अन्ते च— त्वम् अप्य् अदभ्र-श्रुत विश्रुतं विभोः समाप्यते येन विदां बुभुत्सितम् । प्राख्याहि दुःखैर् मुहुर् अर्दितात्मनां सङ्क्लेश-निर्वाणम् उशन्ति नान्यथा ॥ [भा।पु। १.५.४०] विदां विदुषाम् ॥ ॥ १.५ ॥ श्री-नारदः श्री-व्यासम् ॥ ११६-११७ ॥