११२

प्रेम-कृत-कर्माशय-निर्धूननानन्तरम् अपि भक्तिः श्रूयते—

यथाग्निना हेम मलं जहाति
ध्मातं पुनः स्वं भजते च रूपम् ।
आत्मा च कर्मानुशयं विधूय
मद्-भक्ति-योगेन भजत्य् अथो माम् ॥ [भा।पु। ११.१४.२५]

तथैव आत्मा जीवो मत्-प्रेम्णा कर्माशयं विधूय ततः शुद्ध-स्वरूपं च प्राप्य मां भजति इत्य् अर्थः । तद् उक्तं—मुक्ता¹ अपि लीलया विग्रहं कृत्वा भगवन्तं भजन्ते इति ।

॥ ११.१४ ॥ श्री-भगवान् ॥११२॥

एवम् अप्य् उक्तं स्कान्दे रेवा-खण्डे—

इन्द्रो महेश्वरो ब्रह्मा परं ब्रह्म तदैव हि ।
श्वपचोऽपि भवत्य् एव यदा तुष्टोऽसि केशव ॥
श्वपचाद् अपकृष्टत्वं ब्रह्मेशानादयः सुराः ।
तदैवाच्युत यान्त्य् एते यदैव त्वं पराङ्मुखः ॥ इति ।

तथैवाह—

यच्-छौच-निःसृत-सरित्-प्रवरोदकेन
तीर्थेन मूर्ध्न्य् अधिकृतेन शिवः शिवोऽभूत् । [भा।पु। ३.२८.२२] इति ।

स्पष्टम् ।² तस्माद् भक्तेर् महा-नित्यत्वेनाप्य् अभिधेयत्वम् आयातम् । अग्रे स्व-कृत-पुरेषु [भा।पु। १०.८७.२०, अनु। १७८] इत्य्-आदौ जीवानां स्वभाव-सिद्धा³ सैवेति व्याख्येयम् ॥

॥ ३.२८ ॥ श्री-कपिल-देवः ॥ ११३ ॥