३३६

५९३ ३३६

प्रस्तुत सन्दर्भ ग्रन्थ में उक्त भक्ति मार्ग समूह का वर्णन हुआ। इस भक्ति मार्ग में श्रीगुरु अथवा श्रीभगवत् प्रसाद लब्ध साधन एवं साध्यगत निज सर्वस्व स्वरूप जो कुछ रहग्य लाभ होगा, कभी भी किसी के निकट में उस को प्रकाश करना नहीं चाहिये । श्रीमद् भागगत के ८ । १७।२० में उक्त है-

(३३६) “नैतत् परस्मा आख्येयं पृष्टयापि कथञ्चन ।

सर्वं सम्पद्यते देवि देवगुह्यं सुसंवृत्तम् ॥१०७२॥

श्रीविष्णु श्रीअदिति को कहे थे - हे मातः ! मैंने जो कुछ कहा है, जिज्ञासित होकर भी कभी भी किसी के निकट उस को प्रकाशन करें। अयि देबि ! सर्व देव गुह्य वस्तु यदि सम्यक् गुप्त रखी जाय तो वह फल प्रदान में सक्षम है ।

श्रीविष्णु अदिति को कहे थे - ३३६॥

[ ६७ε

(भा० ११२।१६) “शुश्रूषोः श्रद्दधानस्य” इत्यादिना दर्शितः, यथा च श्रीनारदवाक्ये (भा० १।५।२३) “अहं पुरातीत भवेऽभवम्” इत्यादौ, यथा च श्रीकपिलदेववाक्ये (भा० ३।२५। ३५) “सतां प्रपङ्गान्ममवीर्य्य सम्बिदः” इत्यादौ । अत्र कैवल्यकामायाम् (भा० ३।२५।२६) - “भक्तघा पुमान् जातविरागः” इत्यादिना शुद्धायां (भा० ३।२५।३४) “नैकात्मतां मे स्पृहयन्ति केचित् " इत्यादिना क्रमो ज्ञ ेयः । तया शुद्धायामेव श्रीप्रह्लादकृत - दैत्यबाला नुशासने (भा० ७।७।३०)- “गुरुशुश्रूषया " इत्यादिना । तमेवं क्रममेव संक्षिप्य सदृष्टान्तमाह, (भा० ११।२।४२-४३

(३४० ) “भक्तिः परेशानुभवो विरक्ति, रन्यत्र चैष शिक एककालः ।

प्रपद्यमानस्य यथाश्नतः स्यु, स्तुष्टिः पुष्टिः क्षुदपायोऽनुघासम् ॥१०७३॥ इत्यच्युताङ्घ्रि भजतोऽनुवृत्त्या, भक्तिविरक्तिर्भगवत्प्रबोधः ।

भवन्ति वै भागवतस्य राजंस्ततः परां शान्तिमुपैति साक्षात् ॥ १०७४