३१९

५५८ ३१९

उक्त विरुद्ध भावावन्न व्यक्तियों का श्रीभगवान् में एवं श्रीभगवद् विग्रह में आवेशाभाव की कथा दूर है, प्राकृत वस्तु में भी व रानुबन्ध एवं भयानुबन्ध से भावनीय वस्तु में जो आवेश होता है, उस का भी महत् फल दृष्ट होता है। सदृष्टान्त उसका उल्लेख करते हैं- भा० ७।१।२७-२८ में उक्त है-श्रीभक्तिदन्दर्भः प्रतिपादयति, (भा० ७११/२७-२८)

(३१६) “कोटः पेशस्कृता रुद्धः कुड्यायां तमनुस्मरन् ।

संरम्भभययोगेन विन्दते तत्स्वरूपताम् ॥१०२१ ॥ एवं कृष्णे भगवति मायामनुज ईश्वरे ।

वैरेण तपाध्मानस्तमापुरनुचिन्तया ॥ १०२२ ॥

[[६३]]

संरम्मो द्वेषो भवश्च ताभ्यां योगस्तदावेशस्तेन तत्स्वरूपतां तस्य स्वमात्मीयं रूपमाकृतिर्यस्थ तत्तां तत्सारूप्यमित्यर्थः । एवमिति एवमपीत्यर्थः । नराकृतिपरब्रह्मत्वात् माययैव प्राकृतमनुजतया प्रतीयमाने । ननु कीटस्य पेशस्कृद्व ेषे पापं न भवति, तत्र तु तत् स्थादित्याशङ्कयाह, - वैरेण यानुचिन्ता तदावेशस्तयैव पूतपाप्मानस्तद्ध चानादेशस्य तादृक् शक्तित्वादिति भावः ॥