१२६

२२७ १२६

श्रीहरि भक्ति का वासनाहारित्व का वर्णन करते हैं-अर्थात् पाप प्रवृत्ति का मूल कारणापहारित्व का वर्णन करत हैं- भा० ६।२।१७ में उक्त है, -

(१२६) “तस्तान्यघानि पूयन्ते तपोदान-व्रतादिभिः ।

नाधम्र्म्मजं तद्ह्रदयं तदपीश ङ्घ्रिसेवया ॥ ३५२ ॥

टीका-किञ्च, तैस्तपोद नादिभिस्तान्यघान्येव पूयन्ते - नश्यन्ति । अधम्र्म्माज्जातं मलिन तु तस्य पापकर्त्ती हृदयम् । यद्वा तेषामघानां हृदयं सूक्ष्मरूपं संस्काराख्यं न शुध्यति, तदपीशाघ्रि सेवया, कीर्तनादिना कीर्तनादिनाशुध्यतीत्यर्थः । अयं भाव :- महान्त्वपि पापानि, सकृदुच्चरितेनैव नाम्ना नश्यन्ति, सकृत् प्रवत्तितेन दीपेन इव गाढ़ ध्वान्तानि । तदावृत्त्या तु पापान्तरस्यानुत्पत्तिः, दीप धारण इव तमोऽन्तरस्य । ततश्च वासनाक्षयश्च भवति, स्मरतां तमहनिशमित्यादिषु । तदेवात्राप्युक्त ं गुणानुवादः खलु सत्व भावन इति । तदपीशाङ्घ्रिसेवयेति च । अतोऽस्य अजामिलस्य हरिनाम्नैव सर्व पाप क्षयः । वासना क्षयस्तु महापुरुष दर्शनादिभिरिति ।

[[२५१]]

अधम्र्म्माज्जातं तेषामघानां हृदयं संस्काराख्यं न शुद्धयति, तदपीशाङ प्रिसेवया

शुद्धयतीत्यर्थः ।

पाद्म े च–

M

“अप्रारब्धफलं पापं कूटं वीजं फलोन्मुखम् । क्रमेणैव प्रलीयेत विष्णुभक्तिरतात्मनाम् ॥” ३५३॥ अप्रारब्धफलं वक्ष्यमाणेभ्योऽन्यत्, कूटं वीजत्यो मुखम्, वीजं प्रारब्धत्वोन्मुखम्, फलोन्मुखं प्रारब्धमित्यर्थः ॥

श्रीविष्णुदूता यमदूतान् ॥