तन्मे मनः शिवसङ्कल्पमस्तु श्री ६ शिवचैतन्य वर्णी महाराज अनुवादक के दीक्षागुरु स्वामी श्री श्री १०८ शिवचैतन्यजी ब्रह्मचारीजी मातङ्गेश्वर घाट, महेश्वर (जिला खरगोन) म. प्र. गायत्रीसाधनासिद्धसिद्धिसाम्राज्यचुञ्चवे । श्रेयःप्राप्तिनिमित्ताय नमश्चैतन्यवर्णिने ॥विषयानुक्रमणिका एकादशमाह्निकम् कारिका-संख्या १०-११ कलाध्वनिरूपणप्रतिज्ञा २. तत्त्वानां स्ववर्गानुगमस्य सूक्ष्मान्त:शक्तेर्वा कलात्वम् इति पक्षद्वयम् पक्षद्वयेऽनुगमस्य नैयायिकवत्सामान्यत्वाभ्युपगमेऽनिष्टापत्ति: दीक्षादिसौकर्थिं शिवकल्पितस्य समयाश्रितवर्गस्य कलात्वमिति तृतीयः पक्ष: तत्र शिवकृतत्वाद् दूषणत्रयाभाव: पृथिव्याद्यण्डचतुष्टयस्य निवृत्त्यादिचतुष्कलासमव्याप्तिकत्वम् शान्त्यतीतायाः शिवतत्त्वरूपत्वं परशिवस्य कलातीतत्वम् स्वातन्त्र्याच्छिवतत्त्वेऽपि कलासङ्गतिः आवरणत्वात् शक्त्यन्तमेवाण्डत्वम् अप्रतिघत्वाच्छिवे व्यापिन्यां वा अण्डत्वाभाव: गुरुवचनात् पृथिव्यादिपञ्चकस्य सर्वत्र व्याप्ते: पञ्चत्रिंशत्तत्त्वात्मकप्रकृतिमायाशक्तिष्वपि अण्डत्वसद्भावे अविप्रतिपत्ति: ११. अत्रार्थे श्रीमत्कालोत्तरादिप्रामाण्यम् १२. सद्योजातादीशानान्तपञ्चमन्त्रतनौ एषैव व्याप्तिः १३. षट्त्रिंशशिवतत्त्वस्य अनावृतत्वे विश्वोत्तीर्णत्वात् परशिवस्य सप्तत्रिंशत्वम् १४. तदपक्षया बोधमात्रस्य अष्टात्रिंशत्वम् १५. वस्तुतस्तु शिवतत्त्वस्य षट्त्रिंशत्वेऽपि आगमार्थव्याचिकीर्षया एवं परिकल्पने अनवस्थापरिहार: धरायां गन्धः प्रकृत्यन्ते रसो मायान्ते रूपं शक्तौ तदन्ते च स्पर्श इति सर्वत्र तन्मात्रव्याप्तिः १७. स्पर्शस्य स्पृहणीयत्वे श्रीस्पन्दप्रामाण्यम् १८. पृथिव्यादितत्त्वपञ्चकेन सकलतत्त्वव्याप्तौ श्रीपूर्वशास्त्रप्रामाण्यम् १४-१८ १९ २१ २३-२८ २९-३१ ३३ श्रीतन्त्रालोकः ३४-३५ ३८ ३९-४१ ४२-४३ ४-४५ ४६-४७ ४८ ५१-५३ ५४ १९. पञ्चतत्त्वविध्युपसंहार: त्रितत्त्वविधेरभिधानम् २०. पञ्चतत्त्ववत् त्रिनवाऽष्टादशतत्त्वविधीनामपि तत्त्वाध्वरूपत्वम् तत्तत्भोगेच्छाप्राधान्याद् भेदानन्त्यं तथात्वे न तत्त्वाध्वरूपताहानिः २२. सुप्रबुद्धमुमुक्षयोरपेक्षया समासत: दीक्षाभेदेन व्यासत: प्रोक्तस्यैकतत्त्वविधेरपि तत्त्वाध्वरूपत्वम् अध्वनः स्थूलसूक्ष्मपरतया त्रैविध्ये मेयात्मनः परतत्त्व कलाध्वनोऽनन्तरं मातृभागस्थस्य त्रिविधस्य निरूपणोपक्रमः तत्र पदस्य अवगमप्रक्षोभप्रमाणात्मकत्वं मन्त्रस्य अक्षोभाऽन्तः परामर्शप्रमात्रात्मकत्वञ्च अत्राथें त्रिकशासनप्रामाण्यम् परस्य वर्णाध्वनः क्षोभोपशमस्वात्मविश्रान्तिप्रमारूपत्वम् २७. तत्त्वचतुर्विशते: एकैकवर्णत्वं शिवतत्त्वस्य च स्वरषोडशकत्वम २८. पूर्वोक्तशक्तिपरिस्पन्दतया एतद्विभागोपपत्ति: २९. आर्यात्रयेण सकलषडध्वजातस्य संग्रहेणाभिधानम् ३०. षडध्वनः बहीरूपत्वेन भासने स्वातन्त्र्यस्य नैमित्त्यम् ३१. अक्षुब्धायाः संविद: प्रमातृत्वे मन्त्राध्वत्वं क्षुब्धायाः प्रमाणत्वे पदाध्वत्वम् ३२. संघट्टनस्य वर्णक्षोभात्मकत्वाद् भोगावेशमयत्वे स्वगुरूपदेशात् प्रमाणतारूपप्रमातृक्षोभोपरमः ३३. मेयस्य मानरूपतावेशे कलाध्वत्वं सूक्ष्मत्वे तत्त्वाध्वत्वं स्थूलत्वे च भवनाध्वत्वम् ३४. परसंविदः सर्वार्थाभिधानसामध्ये सर्वभावविश्रान्तिरूपत्वाद् वर्णाध्वनः प्रमारूपत्वम् तथात्वे स्वस्वातन्त्र्यानुवेधस्य असंकेतभाजां संकेतभाजा वा प्रमातृतावैचित्र्ये नैमित्त्यम् ३६. विकल्पस्य शब्दमूलत्वात् शब्दस्य च संकेतैकपरमार्थत्वात् संकेतान्तरापेक्षणेऽनवस्थापत्तेरमायीयवर्णग्रामस्य विश्रान्तिधामत्वम् अमायीयवर्णानां प्रमात्वम् ३८. स्वप्रमाबोधादेव परवाक्यादौ बोद्धृत्वं स्वकीये कर्तृत्वञ्चेति सनिदर्शनमभिधानम् तत्रापि अकृतकप्रमातिरेकतारतम्यात् पूर्वपूर्वस्योत्तरोत्तरमज्जने शास्त्रकारित्वकवित्ववक्तत्वादिशालित्वम् ४०. परधाराधिरोहे सर्वज्ञत्वसर्वकर्तृत्वसिद्धि: ४१. तस्याः मूलसिद्धित्वात् वाक्सिद्धो वणोंपास्यताया उपदेश: ५५-५७ ५८-५९ ६६-६७ ६८-७१ ७३-७८ ७६-७८ ८२-८३ ४४. अन्तम ८५-८६ ८७-८८ ९४ ९५-९६ विषयानुक्रमणिका सङ्केतनिरपेक्षाणां मायीयवर्णवीर्यरूपत्वे श्रीसिद्धयोगीश्वर मतप्रामाण्यम् ४३. अन्याध्वान्तर्भावेन एकाध्वशुद्ध्या षडध्वन: शुद्धि: अन्तभाव सूक्ष्माध्वशोधनादत्तरसंततेरभाव क्रमान्तरत्वस्यापि अभिधानम् षडध्वशोधनस्य क्रमेणाक्रमेण भोगदादाऽधिकारत्यागशिवात्म वेदनलयनिष्कृतिलक्षणत्वम् ४६. शुद्धस्समन्त्रकत्वात् सिद्धान्तवामदक्षादौ क्रमेण अनुत्तरत्रिके चाक्रमेण मन्त्राणां शोधकत्वम् ४७. अध्वनि सर्वेषां मन्त्राणां शोधकतयाऽवस्थाने श्रीपूर्वशास्त्र प्रामाण्यम ४८. द्वारादिमन्त्रान् विहाय सर्वेषामेव मन्त्राणामिह शोधकत्वम् ४९. अध्वमन्त्रयोशोधकशाध्यभावस्य शिवस्वातन्त्र्यात् प्रतिबिम्बवदुत्पत्तिः ५०. बाह्यसमर्पकाभावात् चित्तत्त्वे संसारिणां रज्जुभुजगादिबुद्धिवदेषां प्रतिबिम्बत्वम् ५१. उक्तदृष्टान्तपरीक्षणेन संविद्रूपताभासनपुष्टिः सर्वभावानां चित्तत्त्वसारत्वेऽपि मायादिकारणाद् अध्वमर्यादया वैचित्र्यम् ५३. पूर्णरूपायाश्चित एव सर्वकर्तृत्वादत्र वैचित्र्येऽविप्रतिपत्तिः ५४. पूर्णायां चितौ भेदस्य अख्यातिप्राणत्वम् ५५. स्वप्नादौ कन्तरासिद्धेः सर्वत्रैव संवित्कर्तृत्वसिद्धिः ५६. संवित्कर्तृत्वे चित्तविश्रामणात् जीवन्मुक्तिः ५७. जन्मादौ कर्मादिनिमित्तान्तरस्यापि संविनिर्मितत्वम् ५८. संविन्मयतायामेव भूततन्मात्रादेराधाराधेयभावस्य संगते: शिवमय्या: संविद एव धारकत्वम् ५९. सांकल्पिकस्य वस्तुसतो वा विश्वस्य संविदाधारविश्रान्तिमन्तरेण तथाभानाभाव: ६०, दिक्कालयोरपि देवसृष्टत्वाद् धराद्यर्थजातस्य उदयव्यययोरमार्थिकत्वम् ६१. मायापदेऽपि देशकालयोरनियमः ६२. अत: बहुक्रियायोगे नियतक्षणानस्तित्वात् क्षणिकत्ववादिनां निरास: ६३. बाह्यान्तर्भासने प्रभुसामर्थ्यस्य हेतुत्वम् ६४. संविबाह्यपदार्थानुपपत्तिः ६५. पूर्वोक्तत्वादेतर्थस्य विस्तरेणेह विवेचनाभाव: ६६, कलादेरध्वनः विस्तृतविवेचनोपसंहार: ९८-९९ १०१ १०२ १०३ १०४-१०७ १०८-१०९ ११०-१११ ११३-११४ ११५ ११६ ११७ ११८ श्रीतन्त्रालोकः द्वादशमाह्निकम् कारिका-संख्या २-३ ५-६ ७-८ ९-११ अध्वोपयोगप्रकाशनप्रतिज्ञा अध्वनः संविद्द्वारेण शून्यादिषु बहि: लिङ्गादिषु च व्यस्तसमस्ततया क्रमाक्रमतया चावस्थानम् एवमवस्थाने तत्तदध्वनि स्वस्य परशिवात्मकतासादनरूपं प्रयोजनम् अनवच्छिन्नभासनेन देहादे: विश्वाध्वमयत्वम् देहे घटादिषु सर्वत्र एवंभावनया मुक्तिलाभ: अत्रापि संविन्मयतापत्तौ अर्चनध्यानाऽकम्पदाद्यजपहोमादीनां नैमित्त्यम् एवंकुर्वतः साम्यात्मकशुद्धव्रतत्वासादने नन्दिशिखाप्रामाण्यम अर्चनादिक्रमात् परिपूर्णस्थितेः समाधिरूपत्वम् एवंविधेऽर्चनादीनां बहिरन्तर्द्वयावस्थाने बाह्यस्य । विधिनिषेधाभाव: अत्रार्थे श्रीत्रिकसूत्रप्रामाण्यम् ११. कथंचिदुपयोगादत्र बाह्यविधानमपि १२. कम्पाख्यशङ्काह्रासोपायतया बाह्यविधौ यत्नौचित्यम् अत: निषिद्धाचरणस्यापि अभिधानम् अत्रार्थे भर्गशिखा प्रामाण्यम् १४. शङ्काया: संसारबीजत्वम् १५. संकराभावाच्छङ्काया: वस्तुतोऽसत्त्वेऽपि तत्राविचिकित्सात: सुखमेव शङ्काविलयः १६. अत्रार्थे श्रीसर्वाचारादिशास्त्राणां संवाद: तत्रत्यग्रन्थैकदेशोद्धरणम् १८. अत्रार्थे श्रीमदुत्पलदेववचनात् माहेश्वरमार्गस्य शङ्कानिरासोपायत्वम् १९. सविस्तराणवोपायनिरूपणस्य उपसंहार: १६ १७-१८ १९ २० २१-२२ २३ २६ त्रयोदशमाह्निकम् कारिका-संख्या १. परकीयमतानुवादपूर्वकं विविधशक्तिपातक्रमविषयकस्वमत प्रदर्शनप्रतिज्ञा अव्यक्तमाययोः कार्यकारणभावादत्र सांख्याद् व्यतिरेक: ३-४ ८-९ १३-१४ १६-१७ १८-१९ २०-२२ २३ २४-२६ २७ विषयानुक्रमणिका जडमायाया ईश्वरक्षोभितत्वं पंसामपेक्षया तस्या: भोग्यत्वम् कर्मसंस्काराभावात् मुक्ताणूनां भोग्यसृष्टेरभाव: क्रमाक्रमादुभयथापि भोगान कर्मक्षय इति मीमांसासेश्वर मीमांसयोखंडनम् ज्ञानात्कर्मक्षयत्वेऽपि निमित्ताभाव: अत ईश्वरेच्छावशाज्ज्ञानस्य कर्मान्तरदाहकत्वम् ज्ञानस्य कर्मान्तरदाहकत्वे युक्तिप्रामाण्यम् कर्मणः निष्फलीकरणे कर्मवादिनामप्यभ्युपगमः अज्ञानस्य ज्ञानाभावरूपत्वे सर्वसंविदभावपक्षप्रतिक्षेपः ११. एकतरज्ञानाभावपक्षप्रतिक्षेपश्च १२. मुक्ताणौ देहाद्यजन्मन: भाविज्ञानासंभवेऽज्ञानस्य प्रागभाव रूपत्वाभावः १३. अत्र प्रध्वंसाभावस्यापि अन्याय्यत्वम् १४. कर्मसचिवस्य अज्ञानस्य मिथ्याज्ञानरूपत्वे आकस्मिकहेतुत्व स्वरूपसत्त्वरूपपक्षद्वयम् १५. प्रलयादौ देहाभावे मिथ्याज्ञानासंभवात् प्रथमपक्षप्रतिक्षेप: १६. सकलकर्मणोऽज्ञानसहकृतत्वे कर्मप्रक्षयाभावाद् द्वितीयपक्षप्रतिक्षेपः १७. प्रलयादौ अणूनां चिद्रूपत्वे तज्ज्ञानस्य मिथ्यात्वयोगकल्पने मुक्ताणुशिवयोरपि मिथ्याज्ञानत्वापत्ति: १८. नात्र सामान्येन अपितु सांख्यसम्मतस्य भोगापवर्गमय साङ्कर्यवैविक्त्ययोगतः प्रकृतिपुरुषविवेकादर्शनात्मनोऽज्ञानस्य विवक्षा पुंधर्मतया नित्यचैतन्यत्वे, प्रकृतिधर्मतया नित्यनिमोक्षत्वे, उभयधर्मतया उभयदूषणोपनिपाते, भोगापवर्गाभावे सांख्यदृशाऽपि अज्ञानानुपपत्ति: २०. अज्ञानाद् बन्धमोक्षव्यवस्था २१. भेदहेतोरसंभवात मायादिसद्भावेऽपि बन्धमोक्षविभागाभाव: एवंविभागे अज्ञानस्य चिदण्वावरणरूपत्वम् आवरणात्मनोऽज्ञानस्य निरंशात्मकत्वमेकत्वञ्च २४. उत्पत्त्यभावादस्य नित्यत्वम्, नित्यत्वात् स्वपरसाधारणत्वाच्च अविनश्वरत्वम् निमित्ताभावाद अनेन आत्मना सम्बन्धस्य अनादित्वम् २६. अस्य आणवमलरूपत्वं मलान्तरकारणत्वञ्च २७. मलस्य रोधीशक्तिनिवर्तने शिवशक्तिपातादणोनि क्रिययोरभिव्यञ्जनम् २८. रोद्ध्या: औदासीन्यतारतम्याद्वैचित्र्यम् २८-२९ ३०-३१ ३७-४० ४१ ४२ ४४ ४५-४७ ४८ श्रीतन्त्रालोकः ८४-५८ urur TETTE ६७-७० ७१-७२ २. निरोधशक्त्यौदासीन्यात्मनः मलपरिपाकस्य शक्तिपातशब्द व्यपदेश्यत्वम् ३०. परोक्तमलस्वरूपानुपपन्नत्वान् नवमाह्निकोक्तातिरिक्त प्रतिपादनसूचना ३१. शक्तिपातस्य मलपाकत्वमलनाशत्वयोरसिद्धिः मलपाकस्य शक्तिप्रतिबन्धकतयापि अनुपपत्ति: रोधिकाया अस्य शक्तित्वे सन्निधानासन्निधान रूपपक्षद्वयानुपपत्तिः ३४. मलस्य आत्मसमवेतज्ञानक्रिययोरावरणत्वे रूपनाशप्रसङ्गः आवरणस्य अप्रकाशनार्थत्वे ज्ञानावरणासंभव: मलतया पारिशेष्यादावरणस्य वस्तुशून्यत्वम् ३७. पाकस्य स्वशक्तिप्रतिबन्धत्वे ईश्वरस्य निरपेक्षप्रतिबंधकत्वे क्वाचित्कत्वस्यानुपपत्तिः ३८. कर्मणामानुपूष्येण फलदानावस्थानात् कर्मसाम्यात्मनि कालक्षण ईश्वरस्य प्रतिबन्धकत्वप्रवृत्तेरनुपपन्त्रत्वम् भोगदकर्मनिरोधे परमेश्वरस्य निर्भयत्वम् ४०. शक्तिपातचिहानुपलम्भात् कर्मसाम्यात्मककालक्षणे ऐश्वरनिरोधस्य अनैकान्तिकत्वम् पारमेश्वरे प्रतिबन्धकत्वे कालमाहात्म्यस्यापि सर्वसाधारण्य सर्वमुक्तिप्रसंगाद् अकिंचित्करत्वम् ४२. प्रतिनियताद् भोगक्रमादपि कर्मसाम्यस्य अवद्यत्वम् ४३. जगद्वैचित्र्यकारणतया कर्मणोऽनवकल्पनम् ४४. कर्मवैचित्र्यस्य भोगलोलिकाजन्यत्वे तस्या वैयर्थ्यम् ४७. असति मले कर्मसाम्यस्य अकिंचित्करत्वम् तथात्वे बन्धमोक्षविभागोच्छेदः । ४९. मलाभ्युपगमेऽपि रुद्धकर्मणोरन्तरा कर्मान्तरप्रतिरोधात् कर्मसाम्यासंगतिः शक्तिपातानवकाशश्च ५०. कर्मसाम्याभ्युपगमेऽपि अयत्नतः मोक्षसिद्धौ शक्तिपातानवकाश: ५१. कर्मान्तरस्य उत्तरकालं फलने निमित्ताभाव: ५२. निष्प्रतिबन्धरुद्धकर्मणो तथात्वे प्रतिबन्धवर्जने नैमित्त्याभाव: ५३. कर्मसाम्यस्य शिवेच्छायाः वा शक्तिपातवैचित्र्ये निमित्तत्वाभाव: ५४. एवमत्र तिरोभावस्याप्यनुपपत्तिः ५५. तिरोभावे ईश्वरेच्छायाः तदनुषङ्गिकल्पनान्तराणाञ्च हेतुत्वे पूर्ववद् वचनीयत्वम् ५६. वैराग्यादेरपि शक्तिपातहेतुत्वे पूर्ववद् दृष्यत्वम् ७४-७५ ७७-७८ ८२-८४ ८५-८६ ८७ ४८. ८८ ८९-९१ ९६-९७ ९८-९९ विषयानुक्रमणिका १०२ १०४-१०५ १०६-१०७ १०८ ११० ११२-१६ ५७. वैराग्यादीनां समस्ततया व्यस्ततया वा ईश्वरापेक्ष्यत्वे व्यभिचारादिदोषाः ५८. भेदवादिनां शक्तिपातविवेकानुवादतन्निराकरणोपसंहार: ५९. स्वमतानुसारं शक्तिपातनिरूपणप्रतिज्ञा ६० देवस्य स्वरूपाच्छादनक्रीडायोगादनेकत्वम ६१. आत्मनो बन्धमोक्षयोः स्वातन्त्र्यपरिकल्पितत्वम् ६२. तथाप्रथनस्वभावस्य अपर्यनुयोज्यत्वाद् देवस्य कुतस्त्वकादाचित्कत्वादिशानिरवकाश: ६३. शिवदृष्टौ परमेष्ठिगुरुवचनादात्मस्वरूपाभिव्यक्ती निमित्तान्तरान्वेषणप्रसङ्गाभाव: ६४. स्वरूपगोपनात्मनि अणुत्वे सति पुंसः भोगे कर्मादिनिमित्तान्तरावकाशः ६५. ऐश्वरीस्वात्मतिरोधित्साकार्यत्वात् कर्ममलयोरनादित्वम् ६६. अपूर्णत्वेन पूरणोन्मुख्यात् मलस्य लोलिकात्वम् अत्रापि महेश्वरस्यैव हेतुत्वे सृष्ट्यादिकृत्यत्रये मलकर्म मायापेक्षित्वम् अनुग्रहादिकृत्यद्वये तदनपेक्षित्वमिति विभाग: ६८. शिव भक्तिरेव शक्तिपातः इति भोगापवर्गसंधानाद् भक्तेः क्रमण कर्मापक्षित्वानपेक्षित्वाभ्याम् अनुग्रहतारतम्य प्रकाशकत्वम् ६९. तिरोभावेऽपि परमेश्वरस्य मलादिनैरपेक्ष्यम् ७०. अत्रार्थे श्रीसारशास्त्रप्रामाण्याद् बद्धतया मुक्ततया वा प्रकाशने सर्वत्र स्वात्मस्वातन्त्र्यहेतुत्वम् ७१. श्रीमन्निशाकुलप्रामाण्यादपि मलकर्मणोरीश्वरे अकिंचित्करत्वम् ७२. शक्तिपातस्य स्वेच्छामात्रपरिकल्पितत्वे प्रमाणस्तुतिकृद्विद्यागुरोः संवादः ७३. तीव्रमध्यममन्देति त्रिविधस्य प्रत्येक त्रैविध्ये शक्तिपातस्य नवधात्वम् ७४. तत्र तीव्रतीक्रे देहनिवृत्तिः स्वतस्त्वञ्च ७५. मध्यतीव्रज्ञाननिवृति: ज्ञानस्य प्रातिभत्वञ्च कर्मकर्तृभावतया शिष्टत्वं स्वयंभूशब्दव्यपदेश्यत्वञ्च ७७. सर्वाविशेषेण प्रतिभोल्लासे तत्र दायकम्पभेदादानन्त्यम् ७८. कम्पमानायां स्वयं युक्तिशास्त्रगुर्वादेरपेक्षणेन दाढ्यांपादनम् ७९. एवं गुरुपरिपाटौ सर्वत्र प्रातिभस्य ज्यायस्त्वम् ८०. महादेवेनाधिष्ठितत्वे प्रातिभस्य बाह्यानपेक्षणीयत्वं सभक्तिकत्वं देवीभिर्दीक्षित्वञ्च ८१. कल्पितांशे गुर्वादितः दीक्षादिस्वसंस्कारप्रकल्पनम् ८२. अत्रार्थे वाजसिनेयप्रामाण्यम् ११७-११९ १२१-१२५ १२६-१२७ १२८ ७६. १३३-१३४ १३८-१३९ १४०-१४१ १४२ १४३-१०४ श्रीतन्त्रालोकः ८३. अत्रैव श्रीसर्ववीरब्रह्मयामलादेरपि प्रामाण्यम् १४५ ८४. प्रातिभविज्ञानस्य सर्वसंपत्तिहेत्त्वे शेषमुनिप्रामाण्यम् १४६ ८५. काम्यस्य नैयत्यात् केषांचन अत्र विवादोऽपि १४७-१४८ ८६. सोमानन्दादिगुरुभिः त्रीशिकाशास्त्रवृत्तौ सांसिद्धिकस्य चिन्तामणिप्रायत्वाभिधानादेतत्प्रतिक्षेप: १४९-१५० ८७. सांसिद्धिकज्ञानस्य दीक्षादिसंस्कारसतत्त्वे त्रीशिकासंवादः १५१-१५४ ८८. दीक्षानिमित्तकज्ञानस्य अज्ञाननिमित्तत्वादत्र अनवसर: १५५ ८९. प्रतिभायाः सर्वसंपत्तिहेतुत्वादेव गुरुशास्त्रादेरपि उपायत्वनिर्वाहः १५६ ९०. एवं निरूपायतत्त्वस्यापि प्रतिभात्मकत्वम् १५७ ९१. प्रातिभस्य गुरोः संस्कारद्वयोक्ती अनुग्राहकत्वस्य हेतुत्वम् १५८ ९२. प्रतिभाया: तारतम्येनोदयात् क्वचित्स्वमुक्त्या विश्वमुक्ति संभावनम् १५९ ९३. तंत्रालोकाभ्यासात् प्रातिभगुरुत्वोदय: १६० ९४. मंदशक्तिपाते गुरुशास्त्रापेक्षित्वम् १६१ ९५. स्वगुरुशास्त्राद्यपेक्षे ज्ञानोदये किरणागमप्रामाण्यम् अत्रार्थे श्रीमन्नन्दिशिखातन्त्रनिरूपणस्य अखण्डप्रतिपादनप्रतिज्ञा १६३ ९७. शिवोपायविषयकदेवीप्रश्नस्योत्तरे प्रातिभज्ञानदायकतया विवेकोपायस्य शम्भुना निरूपणम् १६४-१६५ ९८. सप्रतिभस्य पुंसः मुक्तत्वं मोचकत्वञ्च १६६ ९९. दीक्षया मोक्षे गुर्वायत्तत्वं प्रातिभाद्वा तथात्वे केवलीभावप्रदस्वभावत्वम् इति भेद: १६७-१६९ १००. नरशक्तिशिवेति तत्त्वत्रयस्य बध्यबन्धबन्धयितृत्वविवेकाद् अनुत्तरोदये विवेकस्य स्वरूपविषययो: निर्णयार्थ देवीप्रश्न: १७०-१७२ १०१. शिवादितत्त्वत्रयस्य गुर्वादिमाहात्म्यात् प्रातिभतासादनम् इति शिवस्य प्रतिवचनम् १७३-१७४ १०२. अत्रार्थे दृष्टान्तद्वयम् १७५-१७६ १०३. प्रमाणातीतविवेकोदये प्रातिभज्ञानोदयस्य अन्यानपेक्षित्वम् १७७-१७८ १०४. प्रादुर्भूतविवेके क्रीडाप्रायसिद्धीनामाविर्भाव: १७९ १०५. प्ररूढविवेकस्य क्रीडासु वैमुख्यात् प्रातिभबलादेव बहिरन्तः स्वसंविद्विश्रान्तिः । १८०-१८२ १०६. सिद्धीनामभिधाने परप्रत्ययस्य नैमित्त्यम् १८३ १०७. तदभावे परभावनादायाज्जीवन्मुक्तिः १८४ १०८. प्रादुर्भूतविवेकस्य शापानुग्रहकार्यत्वं शक्तित्वं प्ररूढविवेकस्य तु मुक्तत्वं मोचकत्वं शिवत्वञ्च १८५-१८६ १०९. देवीप्रश्नोत्तरे जाड्यात्मन: संस्कारस्य भेदनिबन्धनत्वाद् भेदनिवृत्तौ मनोबुद्ध्योः शक्तिरूपतासादने शिवस्य एव १८७-१९१ १९२ १९४-१९५ १९७-१९८ १९९-२०० २०१-२०३ २०४ विषयानुक्रमणिका भासकत्वाद् विवेकजज्ञानस्य अतीन्द्रियत्वोपपत्ति: ११०. वैगुण्याद् बुद्धेर्बन्धकत्वे सर्वक्रोडीकरणयोग्यतया अत्र विवेकस्य कारणत्वाभिधानम् १११. दीक्षौचित्यविषये देवीप्रश्ने दीक्षाया अज्ञविषयत्वं तया
- पाशमोक्षे विवेकजप्रातिभज्ञानस्योदय: इति शिवोत्तरम् ११२. इह प्रतिपदं ग्रन्थपाठे बोधदायरूपं प्रयोजनम् ११३. श्रीमन्निशाटनप्रामाण्याज् ज्ञानस्य त्रैविध्येऽपि मन्त्रादि घोढाशङ्काशामकत्वात् स्वत उद्भूतस्य मुख्यत्वम् ११४. एतदर्थान्तर्भावेन मालिनीमतसंवादात् कस्मिंश्चित् काले योग्यतया शान्ताख्यशक्ते संबंधात् तीव्रतीने तत्क्षण एव अपवर्गाप्तिः ११५. तत्रैव अज्ञाननिवृत्त्या रुद्रशक्तिसमावेश: शिवेच्छया सदगुर्वोराधनेन च शाङ्करीदीक्षया उपभोगाद् देहपाताद्वा शिवीभावः ११६. (एवमादिपुनरन्तमालिनीग्रन्थव्याख्याने) कालस्य आत्म कलनात्वं योग्यतायाश्च शिवतादात्म्ययोगार्हत्वम् ११७. कालस्य तथाभासनरूपत्वाद् एतत्प्रागभावेदानींसद्भाव शङ्कयारनवकाश: ११८. तथाभासस्य कालशक्तिविजृम्भणत्वम् ११९. क्षोभप्रशमाभ्यां शक्तेदैविध्ये स्वरूपदृश: शान्तात्वम् १२०. शान्तायाः स्वरूपदर्शनस्य सद्यस्त्वम् १२१. देहस्य पाते काष्ठादितुल्यत्वे वा तीव्रतीव्रशक्तिसमावेशाद् आत्मनः स्वरूपलाभ: १२२. इयदन्तं तीव्रतीव्रशक्तिपातविषयत्वं ग्रन्थान्तरस्य मध्यतीव्र शक्तिपातविषयत्वम् १२३. (अज्ञानेनादिसमाविष्टान्तमालिनीग्रन्थव्याख्याने) संकोचविनिवृत्तौ स्वस्वभावप्रकाशनम् १२४. रुद्रशक्तेः यथायथमतिशयाद् रुद्रभक्त्यादिषट्चह्नानां व्यस्तसमस्ततायां भुक्तौ मुक्तौ च प्राधान्यम् १२५. इयदन्तं मध्यतीव्रविषयत्वं ग्रन्थान्तरस्य मन्दतीव्रशक्तिपात विषयत्वम् १२६. (स आदिव्रजेदन्तमालिनीग्रन्थव्याख्याने) मन्दतीव्रशक्तिपातात् सद्गुरुं प्रति गमनेच्छोत्पत्ति: १२७. अत्रैव शास्त्रे सद्गुरोः सर्वतत्त्ववित्त्वमन्त्रवीर्यप्रकाशकत्व पापमोचकत्वमुक्तिमुक्तिप्रदत्वादिलक्षणाभिधानम् १२८. जिगमिषुणा शक्तिपाततारतम्यात् तत्तभेदभिन्नस्य सांसिद्धिकस्य संस्कृतस्य वा गुरोर्लाभ: २०५ २०६ २०७-२०८ २०९ २१०-२११ २१२ २१४-२१६ २१८ २१९-२२१ २२२-२२४ १४ २२७-२२८ २३४-२३५ २३६-२३९ २४० २४१ श्रीतन्त्रालोकः १२९. तद्दीक्षया शिवीभाव: जीवन्मुक्तिः देहसम्बन्धेन शिवताभिव्यक्तिश्च १३०. दीक्षाया अस्याः बहुविधत्वं तत्र व्यस्तत्वं समस्तत्वञ्च १३१. तथात्वे देहसंस्थस्य मुक्तपदव्यपदेश्यत्वम् १३२. अत्रार्थे श्रीरत्नमालागमशास्त्रयोः प्रामाण्याज् जन्मान्तर कारब्धदेहस्य मायाधिष्ठितत्वान मुक्ती देहादेर्यन्त्रप्रायत्वे मुक्तत्वाभावशङ्कानवकाश: १३३. कर्मणेति पदे एकवचनस्य त्रिविधैकप्रघट्टकतया यत्तदो हेतुहेतुमद्भावतया च सङ्गतिः १३४. प्राणहरसद्योनिर्वाणदीक्षायाः विधेयत्वं तत्र बहुविधोपाया श्रयणञ्च १३५. अन्यथा सिद्ध्यभावाद् आसन्ने मरणक्षणे तस्या अनुष्ठेयत्वनियमः १३६. अपरत्रिकान्तर्गते तीव्रमध्ये शक्तिपाते दीक्षया देहान्ते शिवीभावः १३७. अत्रार्थे निशिसंचारयोगसंचारयोः प्रामाण्यम् १३८. मध्यमध्ये बुभुक्षोरनेनैव देहेन मन्दमध्ये तु देहान्तरेण भोगानन्तरं देहान्ते शिवत्वासादनम् १३९. अत्रापि तरतमभावाद् विशेषत्रयोदय: १४०. तीव्रमन्दमध्यमन्दमन्दमन्दाख्ये त्रिविधे शक्तिपाते बुभुक्षाप्राधान्यतारतम्यात् लोकधर्मिणः स्वोचितदीक्षया भोगानन्तरं शिवत्वासादनम् १४१. मालिनीमतग्रन्थस्य व्याख्यानान्तरे यियारित्यादिग्रन्थस्य अज्ञानेन सहेत्यादिग्रन्थेन संगतौ मध्यतीव्रशक्तिपात विषयत्वम् १४२. प्रातिभज्ञानवत्त्वेऽपि शक्त्या सद्गुरुं प्रति अभिमुखीकरणे संवाददाढ्यापेक्षया यियासुत्वौचित्यम् १४३. एतद्व्याख्यानस्य नन्दिशिखातन्त्रोपज्ञत्वम् १४४. तमाराध्येत्यादिमालिनीग्रन्थस्य मन्दतीव्रविषयत्वम् १४५. नवधा शक्तिपातस्य संविदनवच्छेदभोगांशावच्छेदाभ्यां परापरविभागसारत्वम् १४६. उभयत्र मायान्तरवर्तिकर्मनिरपेक्षत्वम् १४७. मायान्तरालतदूर्ध्ववर्तिरुद्राणां कर्मनैरपेक्ष्येण भैरवीभाव: १४८. जपादिकर्मणः तत्तत्सिद्धौ कर्मनैरपेक्ष्यव्याघातशङ्का १४९. तत्र प्रवृत्तौ शक्तिपातैकहेतुत्वे कर्मनैरपेक्ष्यसिद्धिः १५०. कर्मण: भोगप्रदत्वेन भोक्तृतिरोधायकत्वात् जपादेः क्रियाशक्तित्वं न कर्मत्वम् २४२-२४३ २४४ २४५ २४६ २४७-२५० २५१-२५२ २५३ २५४-२५५ २५६ २५७-२५८ २५९ २६०-२६१ २६२-२६३विषयानुक्रमणिका १५१. शुद्धानां भोगोत्कतायां पारमेश्वरस्वातन्त्र्यनिबन्धनत्वमिति प्राग्दत्तोत्तरानवादः २६४-२६५ १५२. पशुशिवावस्थानभेदन एकस्या एवं बाधकतया कर्मत्वं क्रियाशक्तित्वञ्च २६६ १.३. अत्र सिद्धभुक्तिमुक्तिस्वातन्त्र्यलक्षणत्वम् २६७ १५४. भोगाधानान्नतु पर्यन्ते शिवताधानाद् विष्णवादिरूपतादे यापदवर्तित्वम् २६८-२६९ १५५. तेषामनुग्रहसामर्थ्य शिवशक्तिपातस्य हेतुत्वम् २७० १५६. तदेवं प्रकृतिपुरुषविवेकात् कस्यचन प्रकृतेरुत्तीर्णत्वं पुमायाविवेकात् कस्यचन मायात: २७१-२७२ १५७. प्राक्तनस्य ज्ञानाकलत्वं कर्मित्वञ्च पश्चात्तनस्य कर्मनिवृत्ति: २७३ १५८. प्राक्तनस्य प्रकृत्यध: संसरणाभावेऽपि मायाध: अनन्तनाथसृष्टत्वम् २७४ १५९. पश्चात्तनस्य शिवप्रेरणया क्रमेण मन्त्रमहेशत्वाद्यापादनम् १६० परशक्तिमात्रस्य मलविविक्तशिवभावप्रकाशकत्वम् २७६-२७७ १६१. अत्राथें स्वच्छन्दशास्त्रप्रामाण्याद् वैष्णवादीनां भ्रान्तत्वे शिवज्ञानस्यैव शिवतापत्तिदायकत्वम् २७८ १६२. शक्तिपातस्य शिवतापत्तिपर्यन्तत्वाद् एषां शिवज्ञानेऽधिकाराभावः २७९-२८० १६३. एषां शिवतौन्मुख्य लिङ्गोद्धारादिदीक्षाक्रमेण द्विगुणसंस्कारापेक्षित्वम् २८१ १६४. अत्रार्थे दृष्टान्तः । १८२ १६५ निरपेक्षशक्तिपातनिरूपणोपसंहार: २८३ १६६. मतङ्गकिरणादीनामनयैव दिशा व्याख्येयत्वम् २८४ १६७, तस्यैव प्रसादाद् भक्ति: तया परा सिद्धिरित्यत्रार्थे पुराणस्यापि प्रामाण्यम् २८५ १६८. कर्मादिनरपेक्ष्ये नैर्मल्यादात्मनः पूर्णत्वं विष्णवादिविषयायां भक्तौ कर्मादिसापेक्षस्यैव शिवस्य हेतुत्वमिति अन्वय व्यतिरेकमुखेन पुराणार्थव्याख्यानम् २८६-२८९ १६९. अत्रार्थे अनपेक्षित्वदुर्लभत्वाऽरागित्वस्य शक्तिपातवैचित्र्यस्य चाभिधानाद् गुरोरुत्पलदेवस्याप्यनुमोदनम् २९०-२९२ १७०. मातंगे उन्मीलनीशक्तिव्याख्यानद्वारेण श्रीमदनिरुद्धेन एतदर्थाभिधानम् २९३-२९४ १७१. शक्तिपाततारतम्यभेदादधिकारिवैचित्र्याभिधानम् २९५ १७२. समयिपुत्रकसाधकाऽऽचार्येत्यधिकारिचतुष्टयस्वरूपनिर्णयः २९६-२९८ १७३. शक्तिपातस्य क्रमाक्रमाभ्यां समासविकासयोगादेषां वैचित्र्यम् २९९ १७४, शक्तिपातक्रमाक्रमाभ्यां सम्प्रदायवैचित्र्यात् सिद्धान्तादौ क्रमत्वं त्रिकादौ चाक्रमत्वम् ३००-३०१ श्रीतन्त्रालोकः १७५, त्रिकगुरोरध:स्रोतसुतीर्णत्वाभिधानाद् अत्रार्थे श्रीभैरवकुल प्रामाण्यम् १७६. वाममार्गिणः भैरवे तन्त्र पुन: संस्कारापेक्षित्वाभिधानात् ज्ञानाचारभेदस्य आधरौत्तर्यनिमित्तत्वे सर्वाचारहृदयप्रामाण्यम् ३०३-३० १७७. शैवादीनां विशेषत: वैष्णवानां भैरवे मण्डले पशुरुपत्वाद् योग्यताऽभाव: १७८. अन्यशास्त्ररतस्य अन्यस्मिन् सिद्धयभावः इत्यभिधानाद अत्रार्थे स्वच्छन्दशास्त्रप्रामाण्यम् ३०७ १७९. एवं वैष्णवादीनां तादृशशक्तिपाताभावे समय्यादिगुरुत्वाभाव: ३०८ १८०. छद्मगुरोः तच्छिष्यस्य वा नरकगामित्वम् ३०९-३१ १८१. छद्मगरौ भक्तस्तिरोभावरूपत्वं न तु शक्तिपातलिङ्गत्वम् १८२, भूपतिना चौरस्य इव सद्गुरुणा छद्मगुरोः शैवज्ञानाहरणेन निग्रहीतव्यत्वम् ३१२-३१ १८३, प्रथमं गुरुणा शिवज्ञानोपदेशेऽपि अस्य वामाधिष्ठितत्वात् पतिपदप्राप्त्यशक्यत्वम् ३१४-३१ १८४. वैष्णवादीनाममोक्षे मोक्षलिप्सया मायया भ्रामणे स्वच्छन्दशास्त्रप्रामाण्यम् १८५. शैववैष्णवशास्त्रमेलनात् ततः तत्तत्समयोल्लंघनाद् एषाम् उभयभ्रंश: ३१७-३१० १८६. अन्यशास्त्ररतस्य शिवज्ञानानधिकारे श्रीमद्गह्वरप्रामाण्यम् १८७. विभज्य अस्य प्रदर्शने अनवच्छिन्नत्वादूर्ध्वस्थस्य अध:स्थे अधिकारः न इतरथा ३२०-३२१ १८८. एवमूर्ध्वस्थगुरुणा अधरक्रियाणां सफलीकरणम् अधःस्थशिष्यस्य चोर्ध्वमानयनम् ३२२-३२३ १८९. अत्रार्थे दृष्टान्तः ३२४ १९०, एवमधराधरस्य उत्तरोत्तरेऽधिकारे शास्त्रलङ्घित्वं निग्रहणीयत्वञ्च ३२५ १९१. शैवादीनां परस्परम् आधरौत्तर्ये शक्तिपातस्य नैमित्त्यम् ३२६ १९२. ज्ञानिषु श्रौतादिचतुष्के भावनामयज्ञानस्य मोक्षैककारणत्वात् ज्यायस्त्वम् ३२७-३२८ १९३. योगिनस्तु स्वभ्यस्तज्ञानवत्त्वात् मोक्षकारणत्वम् १९४. एवं साक्षान्मर्त्यमोचकत्वाभावे ऊर्चेषु सदाशिवतत्त्वेषु योगजसिद्धरनवकाश: ३३०-३३१ १९५. मालिनीतंत्रप्रामाण्यात् स्वभ्यस्तज्ञानवतः एव मोक्षदत्वं गुरुत्वञ्च १९६. अत्र शंभुनाथप्रोक्तविभागप्रदर्शनोपक्रमः १९७. अत: प्राप्तस्यापि अस्वभ्यस्तज्ञानस्य गुरोः त्याज्यत्वम् ३३४ १९८. तत्र भृङ्गद्रुमदृष्टान्ताभ्यां विज्ञानार्थिना अशक्ताद् गुरोः शक्तगुर्वन्तरगमने शिववचनप्रामाण्यम् ३३५-३३६ ३२९ विषयानुक्रमणिका १९९. भोगमोक्षविज्ञानार्थिना सिद्धयोगस्य स्वभ्यस्तज्ञानिनो गरोराश्रयणीयत्वम् ३३७-३३८ २००, भोगार्थिना च योगिनः आश्रयणीयत्वम् २०१. उपायोपदेशिनोः ज्ञानियोगिनोर्मध्ये ज्ञानिन: वरत्वम् ३४० २०२. पूर्णज्ञगुरोर्दुर्लभत्वे, धन्येनैव तदुपलाभे, विज्ञानपारिपूर्ध्यार्थम् असंख्यगुर्वाश्रयणोपदेशः ३४१-३४३ २०३, अत्रार्थे सर्वशिष्यस्य नोपदेशदरिद्रता इति श्रीकल्लटोक्तिसंवादः ३४४ २०४. अधरशास्त्रकुतूहलाद् ग्रन्थकृता स्वकृततार्किकादिनानागुरु सेवनसंसूचनम् ३४५ २०५ तत्र वैदिकादिगुरूणां यथायथं बोधोत्कर्षतारतम्यम् ३४६ २०६. अत्रार्थे श्रीपूर्वशास्त्रप्रामाण्यात् नारदादित्रिकज्ञान्त गुरुशास्त्रपरिचयात् संबोधोत्कर्षे गुरुभूयस्त्वस्य अवचनीयत्वम् ३४७-३४८ २०७. तत्र तत्र शास्त्रेऽधिकृतस्य गुरुत्वमनधिकृतस्य गुर्वन्तरत्वम् इति ग्रहणात् शास्त्रोक्तगुर्वन्तरगमननिषेधसंगतिः ३४९-३५० २०८. अनधिकाराद् ऊर्ध्वस्थस्य अधराचार्यगमने विनाश इत्यत्र दृष्टान्त: ३५१-३५२ २०९. श्रीमदानन्दशास्त्रप्रामाण्यादूर्ध्वस्थस्य अधरकर्माश्रयणे धनदाराद्यपचयः पापभागित्वञ्च ३५३-३५५ २१०. ऊर्ध्वारुरुक्षूणां शक्तिपातबलाद् अधरगुर्वागमजिहासा ३५६ २११. एतान्प्रति शैवदर्शने संस्कारविशेषविधानम् ३५७ २१२. शास्त्रान्तरस्थस्य अनुग्राह्यत्वाद् इतो पाताभावात् शैवशास्त्रस्योत्तमत्वे वैष्णवादिभिर्लिङ्गोद्धारादेरनभिधानम् ३५८-३५९ २१३. एवं ब्रह्मविष्णबद्धादीनां शैवपरमार्थैकवेदित्वं केवलं मोहाभिनिविष्टोपदेष्ट्रपेक्षया तथोपदेश: ३६०-३६१ २१४. युक्त्यागमाभ्यां शक्तिपातविवेचनोपसंहार: चतुर्दशमाह्निकम् कारिका-संख्या तिरोभावस्वरूपविवेचनप्रतिज्ञा तत्र परमेश्वरस्य स्वच्छन्दशब्दव्यपदेश्यत्वम् नियतिक्रमस्पर्शेन अस्य अवान्तरसर्गस्य प्रकाशनम् ३. नियतिक्रमास्पर्शेन महदवान्तरसर्गयो: प्रकाशनम् कार्मनियमापेक्षणानपेक्षणाभ्यां नियत्यत्यागत्यागयो: तिरोभावाऽभावौ अनुत्तीर्णस्य अनादरप्रत्ययेन उत्तीर्णवच्चेष्टायाः तिरोधानत्वम् ३-४ ५-६ ७-८ श्रीतन्त्रालोक: १३ भवदर्शनदीक्षितत्वेऽपि तत्र विप्रतिपन्नानां कुमार्गित्वे तिरोहितत्वमित्यत्र दृष्टान्तमुखेन मानस्तोत्रवचनात् श्रीविद्याधिपतिप्रामाण्यम् ९-१२ प्रबुद्धचेष्टया अस्यान्तर्दाहस्य तिरोभावरूपत्वम् अस्य तिरोधानहेतुत्वे पूर्वविधितुल्यत्वम् एवं परमेश्वरेच्छाहेतुत्वादस्य दुःखपात्रत्वम् तत्रापि इच्छावशाद् दुःखवैचित्र्यस्य उभयात्मकत्वम् ऐहिकामुष्मिकदुःखभेदेन कालादीनां विभाग: श्रीमदानन्दगह्वरप्रामाण्यात् तिरोधाने समयोल्लंघनस्यापि नैमित्त्यम् १८ १३. तत्रापि मन्दतीव्रादिभेदाद् बहुविधत्वम् १४. तिरोधानव्यपगमे स्वत: परतो वा अनुग्रहहेतुत्वम् १५. आद्ये स्वयं पश्चिमे गुर्वाद्यवलम्बनेन दीक्षादिना शिवतासादनम् २१-२२ ६. अत्रापि शक्तिपातवैचित्र्यात् चिरक्षिप्रत्वादिवैचित्र्यम् १७. पञ्चकृत्यकारित्वस्य शिवत्वम् १८. तदात्मतापरामर्शिनः योगिनोऽर्चादीनां सदोदितत्वम् १९. भोगस्य बन्धत्वात् तत्र भोगासक्तिनिषेधः २०. शिवे ज्ञानक्रिययोरभेदात् कुलालादिवत् कर्तृत्वस्य अमुख्यत्वम् २७ २१. देहात्माभिमानिनाम् अस्माकं मुख्यकर्तृत्वाभावात् स्वतन्त्रात्मन्येव शिवत्वाभिमानस्य विधेयत्वात् जगत: स्वेच्छानुवर्तित्वस्य अखण्डनम् २८-३० २२. शरीरधर्मेष्वेव भ्रान्तस्य परमार्थे भ्रान्तिरिति वचनादत्रार्थे ऊर्मिमहाकुलप्रामाण्यम् २३. उत्क्रान्तेर्नियतदेशतया विधानाद् अनया आत्मनः आकाशे योजनाद् अस्या: सारशास्त्रोक्तं भोगोपायत्वम् ३२-३५ २४. परतत्त्वकामैरेतदनुष्ठानस्य निषेधः . श्रीपूर्वशास्त्रोक्तस्य उत्क्रान्तिलक्षणस्य भोगहान्यर्थं देहत्यागोपायत्वं न तु मुक्त्युपायत्वम् ३७-३८ भीष्मादेर्वृत्तान्तादेतदर्थस्य पोषणम् २७. उत्क्रान्तिं विना देहत्यागस्य अशक्यत्वम् ८. शिवाहंभावाभिमानेनैव मुक्तिः, उत्क्रान्त्या देहत्याग: इत्येतदर्थस्य मालिनीतंत्रोपज्ञत्वम् २९. पञ्चकृत्यकारित्वाभिमानस्यैव मुख्यदीक्षात्वम् ३०. श्रीनिशिचारप्रामाण्यात् सविकल्पवृत्तीनां देहपाते निर्विकल्पवृत्तीनां देहभावेऽपि मुक्तौ संशयाभाव: ४३-४५ ३१. पुन: पुन: फूत्कारोत्तेजितविस्फुलिङ्गदीपनन्यायाद् देहान्ते बोधाग्निप्रज्वलनाद् विदेहमुक्तिसार्थक्यम् २. शास्त्रसम्मतदीक्षोपक्रमोपसंहार: विषयानुक्रमणिका पञ्चदशमाह्निकम् कारिका-संख्या भोगमोक्षोपायदीक्षाङ्गतया यागनिरूपणप्रतिज्ञा स्वायम्भुवे मालिनीमते च दीक्षाया भोगाद्युपायत्व प्रतिपादनमिति गुरुवचनम् मालिनीवाक्येन दीक्षायाः साक्षान्मोक्षोपायत्वाभिधानम् ग्रन्थसमन्वयाद् दीक्षायाः संस्कारद्वारेण भोगमोक्षाभ्युपायत्वम् दीक्षाया मोक्षाभ्युपायत्वे श्रीमन्मतङ्गप्रामाण्यम् तत्रैव विद्यापदे विद्यायाः साक्षान्मोक्षोपायत्वाभिधानम् विद्योपायेऽशक्तेष्वेव दीक्षाचर्यायोगानां तद्द्वारा मोक्षाभ्युपायत्वमिति सर्वत्र ज्ञानिन उत्तमत्वम् ज्ञानिनः दीक्षया संस्कारमात्रापयोगः जानिनो स्वविज्ञानानुरूपफलाधिगमः १९. तीनशक्तिपातपवित्रिते दीक्षासंस्कारस्यापि अनुपयोगित्वम् श्रीशिकप्रामाण्यात सांसिद्धिकज्ञानस्यैव दीक्षात्वम, तद्वत: सर्वज्ञत्वे सर्वत्राधिकारित्वे स्वपररहितचिन्तनशालित्वे मालिनीशास्त्रप्रामाण्यम् तत्र श्रीकरणविधिप्रामाण्यात् चर्यादीक्षायोगज्ञानयोग्यताभेदात् पराणां वैचित्र्येऽपि उत्तरोत्तरमुत्कर्षे सांसिद्धिकस्य गुरुशब्दव्यपदेश्यत्वम् । १३. शिष्यपरीक्षापृच्छयोरन्यतरपरस्परं तस्यैव दीक्षाकर्मणि अधिकारित्वम् १४. अत्राथें स्वच्छन्दशास्त्रप्रामाण्यम् वासनाभेदतः साध्यप्राप्तिभेदेऽपि भुक्तौ मुक्तौ मन्त्रादीनां निरतिशयित्वम् १६. वासनाभेदाद् गुरुशिष्यफलभेद इति शिष्येषु लोकधर्मि शिवधर्मिभेदात् साधकस्य निर्बीजसबीजभेदात् ममक्षोश्च द्वैविध्यं तत्र सबीजस्य समयात्मिकादीक्षाविधानम् १७. शिवधर्मिणि लोकधर्मिणि च साधके भूत्यर्थ दीक्षाया मन्त्राराधनाभ्यां क्रमेण प्रारब्धवर्जसकलकर्मशोधकत्वं केवलमशुभकर्मशोधकत्वञ्च अनेन अणिमादिभोगानन्तरम् अकलपदयोगः निर्बीजदीक्षायाः समयाचारपाशविशाधकत्व पाशत्रयवियोज कत्वमिति द्वैविध्ये उत्तरत्र सद्योनिर्वाणदेति व्यपदेश: २०. देहत्यागे परपदलाभाऽविशेषेऽपि सबीजायां विपन्निर्मलनाय समयाचारपाशपरिपालनापरिहार्यत्वम् ३१-३२ ३३ २० श्रीतन्त्रालोकः ३८ ४०-४१ ४३-४४ २१. गुरोः शिष्ययोग्यतानुगुणं दीक्षाश्रयणम् २२. दैशिकस्य योग्यं प्रति शिवादेशाद् दीक्षाया अवश्य करणीयत्वम् २३. दरिद्रायापि शिष्याय स्वधनेन दुर्वाजलेन वा गुरोर्दीक्षो पदेशस्य अनिवार्यत्वम् शिष्येणापि दीक्षायाः प्राक् स्वस्य भिक्षोपात्तस्य वा धनस्य गुरवे उपाहरणेन यागयोग्यतालाभ: २५. शिवताविष्टस्यैव दीक्षणसामर्थ्याद् गुरुत्वविधानम् २६. अत्र शिवतावेशस्य बहूपायसाध्यत्वम् २७. तत्र स्नानादिभिरावेशस्य बाह्यत्वं क्रमिकत्वं समीहितसिद्धिप्रदत्वञ्च २८. बाह्यस्य शिवाभिमानतोपायत्वम् २९. अध्यात्मबाह्ययोरन्योन्याश्रयत्वात् शिवाभिमानस्य मोचकत्व तत्र श्रीब्रह्मयामलप्रामाण्यम् । ३०. श्रीमदानन्दशास्त्रप्रामाण्यात् शिवाभिमानिनि अशुद्ध्यभावे स्नानस्य तुष्टिजनकत्वम् ३१. स्नानान्निर्मलताक्रमेण निर्यत्नं संवित्समावेश: ३२. मूर्त्यष्टकमधिकृत्य मन्त्रद्वारेणान्तर्मलदाहे निमज्जनस्य स्नानरूपत्वम् ३३. मूर्त्यष्टकक्रमेण स्नानाष्टकनिरूपणे पार्थिवस्नानविधि: ३४. तत्र सूर्यस्य विश्वतर्पकत्वप्रपञ्चनम् ३५. जलस्नानविधि: ३६. तैजसस्नानविधि: ३७. वायव्यस्नानविधि: ३८. नाभसस्नानविधि: ३९. सोमार्काग्नित्रयस्नाननिरूपणम् ४०. तत: शुद्धशोधकयोरात्ममहाह्रदेऽवस्थानम् ४१. स्नानाष्टके उत्तरोत्तरस्य उत्तमत्वमन्ततः आत्मैकीभूतमन्त्राश्रयणम् ४२. स्नानाष्टकात् क्रमेण धृत्याद्यभेदान्तफलाष्टकलाभ: ४३. मूर्त्यष्टकस्य स्वरूपशिवरूपाभ्यां ध्यानात् तत्तत्फलप्रदत्वम् ४४. अनेन विधिना अर्चातोऽपि मूर्त्यष्टकस्य धृत्यादिफलप्रदत्वम् ४५. योगसंचारप्रामाण्यात् पार्थिवादिमन्त्राणां प्रतिनियतफलत्वम् ४६. निर्मदशास्त्रमर्यादया वीराणां स्नानार्चादौ धरादिविग्रहाष्टके विशेषाभिधानम् ४७. श्रीमत्रिशिरसप्रामाण्यात् नवमस्य मद्यस्नानस्यापि निरूपणम् ४८. मद्यस्नानात् साधकस्य मुमुक्षुत्वं केवलीभवनञ्च ४८-५० ५१-५२ ५३-५४ auru ६५ ६६-६८ ६९-७२ ७३-७४ ८० ८१-८२ ८३ ८४-८८ विषयानुक्रमणिका ४९. मन्त्रन्यासादौ योग्यताधायकस्य स्नानस्यैव, नान्यस्य, यागाङ्गत्वम् ५०. तस्य स्नानाष्टकस्य बाह्यान्तरभेदेन द्वैविध्यम आन्तरस्नाने मूर्त्यष्टकस्य प्रत्येक सार्धमङ्गलं व्याप्यावस्थानं द्वादशान्तत्वञ्च स्नानाष्टके यथादेशकालम् एकतमस्यैव अनुष्ठेयत्वम् ५३, स्नानविध्युपसंहार: स्नानान्तरकर्तव्योपदेशश्च तत्र यागगृहप्रस्थानविधाने स्थानकल्पनाख्यप्रमेयावतारश्च स्थानस्य बाह्यान्तरतया द्वैविध्यम्, तत्र बाह्यस्य कलिङ्गादि रूपत्वं सिद्धिविशेषोपायत्वञ्च आन्तरस्य देहान्त:प्राणयोजन रूपत्वं सिद्ध्युपायत्वञ्च पीठस्थानस्यैव यागयोग्यत्वं तस्य बाह्यरूपतया बहि रान्तररूपतया च देहेऽवस्थाने श्रीनैशसञ्चारप्रामाण्यम् त्रयाणां पीठोपपीठसंदोहानां प्रत्येकं त्रैविध्याद् अन्तर्बाह्यक्रमेण पीठानां कामरूपाद्येकाम्रान्तेति नवधात्वम् प्रयागादिलाहलान्तानां क्षेत्राष्टकत्वं विरजैरुडिकादि मरुदेशान्तानाम् उपक्षेत्राष्टकत्वञ्च जालन्धरादिखेटकान्तस्य उपसंदोहाष्टकत्वम् ६०. शाम्भवाणवशाक्ततिधामत्रयस्य देहेऽवस्थानम् ६१. पीठानां देहायतनगामित्वेऽपि बहिरनग्रहार्थं ज्ञानयोगवैचक्षण्येन देवीनामभिव्यञ्जनस्थानस्य बहि:पीठत्वम् ६२. अत्रार्थे दृष्टान्तेन अधर्मनिविडे देशे पीठस्यैव ज्ञानयोग शालित्वप्रदर्शनम् ६३. पीठस्थस्य ज्ञानयोगादिपात्रत्वे दृष्टान्त: ६४. पीठादेर्बहिर्भमणाद् देहाद्यन्तरनुसंधानस्य महत्तरत्वम् ६५. एवमन्तर्बाह्येऽर्थिताभेदात् स्थानभेदकल्पनानन्त्यम् ६६. श्रीवीरावलिहृदये विबोधदृष्ट्या देहे बहिश्च यागस्थानानां सप्तत्वाभिधानम् ६७. मुक्तौ स्थानभेदकल्पनाऽभाव: ६८. अत्रार्थे श्रीनिशाचारप्रामाण्यान् मुक्ते: स्थानजत्वनिषेधो भावप्रसादैकशरणत्वञ्च ६९. श्रीमद्वीरावलिप्रामाण्यात् मोक्षे संविद्विकासाद् अज्ञाननिवृत्तेः नैमित्त्यात् स्थानभेदानवकाशश्च ७०. गुरुवचनात् सिद्धौ मुक्तौ वोभयत्र भावनैर्मल्यस्यैव हेतुत्वम् ७१. प्रतिबिम्बनदायस्य साध्यसाफल्ये हेतुत्वाद् देशकालादि सामग्र्यपेक्षया भाववैमल्यस्य उत्तमत्वम् ७२. अत्रार्थे श्रीसारशास्त्रप्रामाण्यम् ८९-९१ ९२-९३ ९४-९५ ९६-९७ ९८ १०० १०१ १०२-१०३ १०५-१०६ १०७-१०८ ११०-१११ श्रीतन्त्रालोकः ७३. अत्रैवार्थे स्पन्दवाक्यसंवाद: ११३ ७४. अतो विश्रान्तिधामन् एव सिद्धौ मुक्तौ च स्थानतया व्यपदेश: ११४ ७५. बहिर्यागसिद्ध्यर्थं सामान्यन्यासभेदासूत्रणम् ७६. क्रमाक्रमात् तस्य मातृकामालिनीरूपाभ्यां द्वैरूप्यम् ७७. तत्र मातृकान्यासनिरूपणम् ११७-१२० ७८. मालिनीन्यासनिरूपणम् १२१-१२४ मालिन्याः शक्तिमता क्षोभकत्वं शक्तिरूपत्वञ्च अस्या एव बीजयोनिक्षोभे निखिलसिद्ध्यादिवितरणक्षमत्वम् नेकविधेषु क्षोभेषु नादिफान्तमालिनीक्रमस्य मुख्यत्वं कुलपत्तलिकादिशब्दव्यपदेश्यत्वञ्च १२७-१२९ ८२. मातृकामालिनीशब्दयोः प्रवृत्तिनिमित्तं तत्र शम्भूनाथप्रामाण्यम् १३०-१३३ ८३. तत्र श्रीपूर्वतन्त्रप्रामाण्यात मन्त्रान्तरस्य बलान्मुक्तिप्रदत्वार्थ मालिन्या: पुनासविधानम् । १३४-१३८ एवं सिद्धिमुक्त्यानुकल्येन अक्षह्रींनफह्रीमिति पिण्डाभ्यां मातृकामालिन्योः क्रमाद् युगपच्च न्यासविधानम -१३९-१४१ सामुदायिकविन्यासे क्रमाक्रमाभ्यां पिण्डयोरनयो पृथगेकत्र वा योजनम् १४२ ८६. सिद्धीप्स्ना फलार्थ ममक्षणा च संस्कारार्थ संक्षेपविस्तराभ्या क्रियाश्रयणे न्यासादिकर्मणां शिवतापत्तिपरमार्थत्वम १४३-१४५ तदनन्तरम् अर्घपात्रविधिनिरूपणम् । ८८. तत्रार्चया बुभुक्षौ मुमुक्षौ च यजिकारकाणां शिबादव्यतिरेकित्वम् ८९. पूजावल्लौकिकक्रियायामपि अश्वदृष्टान्तेन शिवाव्यतिरेकप्रदर्शनम् १४८-१४९ एवं शिवैक्याभ्यासात् कारकाणां द्वैतपरित्यागो विश्वस्य च संपूर्णतालक्षणः क्षोभोल्लास: १५०-१५१ ११. अत्रार्थे परमगुरुकृतपूजनस्तोत्रसंवाद: एवमनुशीलयतां पूर्णशिवत्वे फलान्तरानवकाश: ९३. न्यासार्चनादिक्रियामात्रस्यापि ऐक्यसमापत्तिक्रमण परफलप्रदत्वम् २४. साधकेऽपि मन्वैक्यक्रमेण सिद्धिप्रदत्वम् १५५ १५. मतादिप्रामाण्यादत्र साधनाऽनुपादेयत्वम् १५६ १६ अर्चाक्रियायाः समस्तकारकैकात्म्यवपुस्त्वम् २७. स्थानशोधनक्रमाद्विभज्य कारकैकात्म्यप्रदर्शनम् १५८-१५९ २८. तत्रार्घपात्रस्य अपादानत्वं यत आदत्तजलस्य शोधने करणत्वम् १६० ०६. शिवार्ककरसंस्पर्शात् तस्य सर्वशोधकत्वे श्रीपूर्वशास्त्रप्रामाण्यम् १६१-१६२ १४६ विषयानुक्रमणिका १०० पशुशासनसंपर्कादशुद्धस्यापि तेनैव शोधनम् १०१. संविदासन्नत्वदृरत्वतारतम्यकृतो भावानां शुद्धयशुद्धिविभागो यागयोग्यत्वायोग्यत्वविभागश्च १६४-१६५ १०२. एवं गुरूपदेशाद् वीरेषु अमृतस्य यागयोग्यत्वम् १०३. एवं संविदुद्रेचकस्य अचिदन्द्रेचकस्य वस्तुनः यागयोग्यत्वमानन्दातिशयकारित्वञ्च १६७-१६८ १०४. अतएव कुलादिषु शास्त्रेषु मद्याद: परममाहात्म्याभिधानम् १०५. लोकस्थितिरचनार्थ पाशवशास्त्रेषु मद्यादेरशुद्धत्वाभिधानं वस्तुतस्तु तस्य शुद्धत्वम् १०६. अत्रार्थे निदर्शनानि १७१-१७२ १०७. दृष्टान्तेन पाशवशास्त्रोक्तस्य अद्वयनयौचित्यसंभावनम् १०८. श्रुतिस्मृत्योर् हंसभक्ष्यत्वमधिकृत्य विप्रतिपत्ते: शिवाद्वयनयस्य वरीयस्त्वम् १०१. अज्ञत्वादिदोषेभ्यो मुनिवचसोऽप्रामाण्यम् ११० तत्र विधिनिषेधयोर्विषयभेदात् शुद्ध्यशुद्धिविभागे दूषणपरिहारः १७७ १११ भिन्न विषय शिवाक्तः श्रुत्यबाध्यत्वं समान तु शिवोक्तया श्रुतिबाधकत्वम् १७८ ११२. देहार्धपात्रयोासानन्तरम् अर्घजलेन सामान्ययागोपकरण प्रोक्षणपूर्वकं बाह्ययागानुष्ठानविधिनिरूपणम् १७९-१८२ ११३. त्रिशिर:शासनादिप्रोक्तस्य द्वारपूजाविधेर्निरूपणं तत्रान्ते मुमुक्षवे उत्तरदिगौन्मुख्यविधानम् १८३-१९३ ११४. अनुपाहितसंविदि मूल्भासनयोगत एव संवित्प्रकाशस्यैव उत्तरादिदिग्विभागत्वम् १९४-१९६ ११८ तत्र पारमश्वरप्रकाशावस्थानवैशिष्ट्या विश्वस्य ऊर्ध्वाऽधो मध्यत्वम्, मध्यादेव च दिक्चतुष्टयोद्भव: १९७-२०० ११६. आशाचतुष्के मध्यविश्रान्तियोगाद् दिशाम् अष्टधात्वम् ११७. अमुष्यैव दिग्विभागस्य शास्त्रलोकदृशा प्रपञ्चभेद: ११८. तत्र शास्त्रीये दिग्विभागे पञ्चमन्त्रतनो: ईशानादिवक्त्रभेदात् प्रकाशांशव्याप्त्या दिक्षट्कोल्लास: २०३-२०५ ११९. भूतव्याप्त्या वक्त्रभेदाम्नाये आकाशस्य तम:प्रकाशयाश्रयत्वेन दिशां षोढात्वम् २०६-२०७ १२०. मध्यस्य प्रकाश्यरूपत्वात्तत्र दिक्चतुष्टयोल्लास: १२१. इत्थं पञ्चमन्त्रतनोः शिवस्य सादाशिवादिब्रह्मान्तानां च विश्वदिगीशत्वम् १२२. विष्णौ विधातरि च पञ्चमस्य ऊर्ध्ववक्त्रस्याभावेऽपि तत्र षोढादिदिग्विभागस्याक्षुण्णत्वं तद्दिग्विभागस्य पञ्चमवक्त्रोदञ्चितत्वञ्च २१०-२११ २०१ श्रीतन्त्रालोकः २१२-२९६ २१७ २१८ २१९ २२०-२२१ २२२-२२४ २२६-२२७ २२८ २२९-२३० १२३, लौकिकदिग्विभागेऽपि ब्रह्माण्डमध्ये रखे: प्रकाशांशव्याप्त्या चतसृणां दिशामुल्लास: परस्परापेक्षया तासां क्रमव्यत्ययश्च १२४. विपर्ययवैचित्र्येऽपि आसां प्रकाशमात्राधीनतया प्रतिनियतफलप्रदत्वम् १२५, महेश्वराधिष्ठितत्वाद्धेतोर्दिग्विभागवैचित्र्यस्य सूर्याश्रितत्वम् १२६. साधकाश्रितदिग्विभागाभिधानम् १२७. सौर इव अत्रत्येऽपि न केवलं परमेश्वरस्य अपित शक्रादिलोकपालवर्गस्याधिष्ठातृत्वम् १२८. लोकपालानां प्रकाशशक्त्यंशत्वप्रदर्शनम् १२९. प्रतिनियतत्वाभावात् सौर्यः दिश एव ग्राह्यतया उपदेश: १३०, तत्र सर्वगानिलदृष्टान्तेन साधकाश्वाससंबोधाद् ऐन्द्रयादि शक्तीनां नियतदिगाधिपत्येन तदुचितफलप्रदत्वनिरूपणम् १३१. एवम् ईशानादिकारणपञ्चकाधिष्ठानादपि दिशां तत्तत्फलप्रदत्वम् १३२ यागस्थले सर्वत्र साधकाभिप्रायेण मध्यीभूतस्य सर्वाधिष्ठात: शंकरस्य सूर्योदयस्य चापेक्षया पूर्वादिदिग्व्यवस्थानम् १३३. एवं मध्यनाथस्य दक्षिणपश्चिममहस: ग्रहणार्थम् उत्तरपूर्वा भिमुखोपवेशनेन देहशुद्ध्याचरणविधानम् १३४. तदनन्तरं देहप्राणादिशोधनोपक्रमे देहस्य बहिरन्तर्दाह निरूपणम् दाहस्य ध्वंसत्वं देहपुर्यष्टकाहन्ताविध्वंसात् मन्त्राग्नेः ध्वंसकत्वम् १३६ एवं साधकदेहे अहन्तानास्पदीकृते देहदाहकथनौचित्यम् १३७. देहसंस्कारस्याप्यवधूननात् चिदात्मविश्रामणोपदेश: १३८. ततः साधकेन मूर्तिप्रणवहमितिव्यपदिष्टाया आद्यतरङ्गितायाः प्राप्तिः १३९. विशेषन्यासवैचित्र्योपक्रमे तत्त्वोदयफलात्मकस्य न्यासषट् कस्याभिधानं तत्र प्रत्येक मुख्यतयोपास्यस्य न्यास्यत्वे प्रथमे रतिशेखरस्य षष्ठे तु नवात्मनः न्यास्यत्वविधानम् १४०. श्रीपूर्वशास्त्रे शंभुनाथनिरूपिते भैरवसद्भावन्यासविधौ रतिशेखरवर्जनस्य न्याय्यत्वम् १४१. अत्रैव लक्ष्मणगप्तस्याऽन्यथाव्याख्याने षड्विधशांभवन्यासा भिधानं तदुपरि शिखादिपदान्तं षडविधे शाक्तन्यासे मातृसद्भावाया आवाहनविधानम् १४२. शास्त्रानुसारिणि विधौ त् कालसंकर्षिण्याः स्मरण विधानाद्विशेषत्वम् १४३. परादेव्या एव मातृसद्भावेति आगमिकीसंज्ञा २३४-२३५ २३६ २३७ २३८ २३९-२४६ १४४-२४६ २४७-२५० SHARAHAHENDERHIHSHRIHARAN २५१ २५२विषयानुक्रमणिका २५३-२५४ २५५ १४४. सारशास्त्रदेवीयामलयोः प्रामाण्यात् शाक्तन्यासस्य मूत्यादिपराशक्त्यन्तषड्विधत्वम् १४५. शांभवशाक्तयामलस्य महान्यासत्वे मोक्षार्थिनः प्रथम शाक्तन्यासानुष्ठयत्वम् १४६. अत्रैव व्याख्यानान्तरे संहारक्रमेण न्यासद्वयाऽनष्ठेयत्वम् १४७. सकलमन्त्रेषु न्यासस्य षोढात्वे आवाह्यमन्त्रस्यैव सर्वत्र षष्ठस्थानयोज्यत्वम्, ततः मुद्राप्रदर्शनम् १४८. महान्यासस्य घोढात्वे सानुत्तरजाग्रदादिषण्णाम् अवस्थानां प्रत्येक षटकारणाधिष्ठानेन षडात्मतया षट्त्रिंशत्तत्त्वयोगान संधानाद् देहे शुद्धसृष्टिप्रकाशनम् १४९. न्यासबलक्रमाद् अभेदापादनाद् देहस्य भैरवीभावापादनमेव २५७-२५८ २६९-२६० शुद्धिः २६१ २६२-२६३ २६४-२६५ २६७-२६८ २७१ १५०. अतश्च देहदाहानन्तरमेव साधकस्य शान्तशिवे रूढत्वात् शुद्धदेहसृष्टे: वैयर्थ्यमिति विप्रतिपत्सूनां शांभवतत्त्वानभिज्ञत्वम् १५१. वैश्वरूप्यावभासयितृत्वं नाम शिवत्वमिति शान्तशिवस्याभाव:, भावे च जडतुल्यत्वम् १४२. तथाभासनयोगादस्य परानपेक्षित्वम् १८३, बन्धमोक्षनिबन्धनयोर्भेदाभेदयोरत्रैव भास्यमानत्वात् शिवताविकल्पदायात् मायाप्रमातु: शिवीभावे न्यासादेश्च तदभ्यासफलत्वम् १५४. अत्रार्थे दृष्टान्तः १५५, भावनालभ्यस्य निर्विकल्पताविमर्शदायस्यैव शिवत्वम् १५६. स्वस्य प्रकाशस्वभावस्य सततविमर्शाभावे भावनालभ्यशिवत्व व्यतिरेकस्य हेतुत्वम् १५७. शिवत्वस्य भावनालभ्यत्वाद् देहादिप्रमातरि शिवात्मना प्रस्फुरणाऽभावः १५८. प्रत्युत तत्र विपरीतपरामर्शयोग: १५९. अतोऽविकल्पत्वस्य भावनालभ्यत्वमेव १६०, तीव्रतमशक्तिपातजुषां द्वितीयाह्निकोक्तदीक्षान्यासादिनिषेधानुवाद: १६१. प्रकृते तथान्यस्तदेहस्य पुष्पमन्त्रादिभिः समासव्यासाभ्यामर्चनविधानम् १६२. तत्र न्यासादौ वामाचारत्वाद् वामकरण सर्वानुष्ठानविधानम् १६३. वामशब्दस्य रहस्यार्थाभिधायित्वे श्रीमतङ्गादिप्रामाण्यम् १६४. अत्र साङ्गुष्ठानामिकया मद्यतर्पणे श्रीभर्गशिखागमशासनयो: प्रामाण्यम १६५, उक्सुवातिरिक्तस्य सकलपूजाकर्मण: वामकरेणानुष्ठीयत्वे श्रीमन्नन्दिशिखाऽऽनन्दशासनयोः प्रामाण्यम् २७२ २७३ २७४ २७५ २७६-२७७ २७८ २७९ २८०-२८१ २८२ श्रीतन्त्रालोकः २८३-२८५ २८७ २८८ २८९ २१७-२१२ १६६. एवं शिवभावनया यजनेन पारमित्यविगलने शिवानन्द पारिशष्यात् साधकस्य शिवात्मकतासादनम् १६७. शिवतोदये बाह्यलिङ्गादीनामनपेक्षित्वम् १६८. अत्राविश्रान्ताय एव शिवतासाधनतया बाह्यक्रियाणामुपदेश: १६९ अथ विशेषार्घपात्रविधिनिरूपणम् १७०. देहवदत्रापि संक्षेपविस्तराभ्यां दाहादिपूजान्ततर्पणविधानम् २७१. सिद्धेः प्रतिनियतद्रव्योपयोज्यत्वात् मुक्तेश्च हृद्यमात्रोप जीवितत्वाद् अत्र पूजोपयोगिद्रव्यजातानभिधानम् १७२. अर्धपात्रकरणानन्तरं तद्विष्टप्रोक्षितेन कुसुमादिना स्वात्मशिवपूजनोपदेशः १७३. अर्घपात्रे कुसुमानामकार्यत्वाज जलस्यैव मन्त्रतृप्त्यर्थं यागद्रव्य शुद्ध्यर्थञ्च पूज्यत्वाद् विघुटप्रोक्षणाभिधानाऽनौचित्यम् १७४. देहपूजनानन्तरं परस्पराविविक्तप्राणधीशून्येतित्रयाणां पूजनोपदेशः (इत्यन्तर्यागनिरूपणोपक्रमः) १७५ आत्मनः शून्यद्वारण बुद्धिमधिष्ठाय प्राणे न्यासविधानात त्रयाणाम् अपृथग्यत्नं पूजासिद्धिः १७६. प्राणे आसनपक्षप्रदर्शनपूर्वकम् अध्वन्यासनिरूपणे प्रथम नाभ्यध: पर्यन्तं पञ्चभूतन्यासविधानम् १७७. तालरन्ध्रान्तं तन्मात्रादिकलान्तन्यासविधानम् १७८. मायाग्रन्थौ मायान्यासाभिधानम् १७९. मायाग्रन्थेरूज़ तालरन्ध्रब्रह्मरन्ध्रयोर्मध्ये दृगादिबोधेन्द्रियेषु शुद्धविद्यान्यासविधानम् १८० तत्र प्रागुक्तानुवादपूर्वकं दक्षिणावर्तेन वामादिनवकस्य वामादिवर्तेन विभ्व्यादिनवकस्य न्यासविधानम् १८१. ब्रह्मविष्णुहराणां शुद्धविद्याधिशायित्वम् १८२. मायान्तर्वर्तित्वेऽपि तेषाम् अत्रैवासनत्वे औचित्यम् १८३. मायोर्चे ईश्वरस्य तदूचे महाप्रेताभिधस्य सदाशिवस्य न्यासविधानम् १८४. समस्ततत्त्वव्याप्तृत्वस्य अधरगमनाभावस्य च महत्त्वे प्रेतत्वे च नैमित्त्यम् १८५. सदाशिवस्य नित्यमूर्ध्वत्वात् मन्त्रमहेश्वरादीनाम् अधराधरपदस्पर्शाद् अस्य प्रेतत्वौचित्यम् १८६. त्रिकाथसंसूचकासनक्रमाभिधाने सदाशिवनाभेरुत्थितस्य नादान्तस्य शक्तिव्यापिनीसमनाप्राणस्य अरात्रयस्य स्मरणीयत्वम् आसां पद्मत्रयत्वे औन्मनसत्वे सप्तत्रिंशत्तत्त्वात्मकस्य आसनत्वम् १८७. षट्त्रिंशत्तत्त्वानां भेदप्राणत्वात् संविदासनत्वम्, परभैरवलये ३०२ ३०३-३०६ ३०७ ३०८ ३१३-३१४ विषयानुक्रमणिका तादात्म्यसृष्टत्वात् तेषामय॑त्वम्, स्वातन्त्र्यलाभादेषां पूजकत्वम् ३१७-३१७ १८८. पूजकस्य परत्वं पूज्यस्य परापरत्वं सृष्टस्य अपरत्वम् आसनतास्पदत्वञ्च ३१८ १८९. सिद्धान्तादिषु आसनस्य विद्याकलान्तत्वं मतयामले सदाशिवान्तत्वमिह उन्मनान्तत्वम् आसनाचनानन्तरं गुरुपङ्क्तिपूजनविधानञ्च ३१९-३२० सिद्धयोगीश्वरमतप्रामाण्याद् अत्रासने विद्यामूर्त्याऽऽत्म मूर्तिरूपसार्धाक्षरद्वयीन्यासविधानम् ३२१-३२२ १९१. भैरवत्रयदेवीत्रययोः परिकल्पनेन देहवदत्रापि षोढा न्यासस्य द्विधा कर्तव्यत्वे विश्वात्मदेवीनां चिन्मात्रसारत्वे कृत्य सारेण आसां सांकल्पिकवपश्चिन्तनविधानम् ३२३-३२८ १९२. ततः मध्ये देवीपूजनादङ्गादित्रयस्य पूजनसंपत्तिः । १९३. अङ्गादित्रयस्य मध्यगादेवीविस्फुल्लिङ्गत्वेन पूज्यत्वम् १९४, मध्यगादेव्याः सद्भावरूपत्वं त्रिविधकालसंकर्षिणीरूपत्वं सिद्धातन्त्रप्रामाण्याद् एकार्णापरादेवीतिपदव्यपदेश्यत्वं मातृकामालिनीपदद्वयाभिधेयत्वञ्च १९५. मध्याद्विश्वस्य विनिष्क्रान्तत्वाद् दक्षिणोत्तरे पूजनसंपत्त्यर्थ मध्ये एव तत्पूजनोपदेश: १९६. श्रीदेव्यायामलान्तर्गतडामरयागोक्तवचनप्रामाण्यादपि मध्यगादेव्या: नासाग्रे त्रिविधकालग्रसिष्णतया कालसंकर्षिणीत्वं परात्वञ्च ३३५-३३८ १९७. आसनत्वेनोक्तस्य पूज्यचनस्य संग्रहण इच्छाज्ञाननियाणा माधाराभिप्रायेण स्वदर्शनोचितसतत्त्वाभिधाने आसामन्योन्या संकीर्णत्वे गलन्द्रेदतायामरात्रयत्वम्, गलितभेदतायां पात्रयत्वम् ३३९-३४२ १९८. आधाराधेयभेदपरिजिहीर्षाप्रवृत्तं शक्तित्रितयपूज्यत्वाभिधानम् ३४३ १९९. आसामन्योन्यात्मकत्वे गलद्भेदतायां शक्त्यादित्रयत्वम् ३४४-३४५ २००, आसामत्यन्तभेदग्लपनेन त्रित्वाभावे संविद: कालसंकर्षिणीत्वम् ३४६ २०१. कालस्य बहि:संकर्षणादप्यस्याः कालसंकर्षिणीपदव्यपदेश्यत्वम्, सप्तमातृषु प्रमातृताप्रतिलम्भाद् इच्छादिशक्तिषु स्वातन्त्र्यपरमार्थत्वाच्च मातृसद्भावपदव्यपदेश्यत्वम् ३४७-३४८ २०२. आसनवदिच्छाद्यात्मन: आसनीयस्य अनवच्छिन्नत्वात् सर्वाक्षेपित्वे पूज्यत्वम् २०३. विशुद्धविमर्शमयप्रकाशरूपस्य सर्वधर्माक्षेपित्वात् पूज्यत्वं सर्वोत्कृष्टत्वञ्च २०४. श्रीडामरे महायागे ग्रन्थकृते शंभो: भैरवपरपूजातत्त्वोपदेश: २०५. अङ्गादित्रितयस्य बाह्ययागे पद्मत्रयेऽपि पूज्यत्वम् ३५२ २०६. गुर्वागमानरोधात् परिवारौघस्य अस्त्रान्तत्वसंपादनविधि निरूपणे त्रिशूलान्तदेवीतादात्म्येन देवतागणतर्पणानन्तरं ३५१ २८ ३६९ श्रीतन्त्रालोकः प्रतिमन्त्रं दशधा जपनविधानम् ३५३-३५७ २०७. एकैकमन्त्रस्य दशधात्वनिरूपणम् ३५८ २०८. एतन्मन्त्रचक्रेण विश्वाहुत्यनन्तरं दीक्षाकर्मणि आदौ देहे एव शाध्याध्वनः मुख्यतया अर्पणविधानम् २०९, मूलाधाराद्वादशान्तदेवीचक्राग्रस्थं त्रिशूलमनुध्यायत: खेचरीमुद्राबन्धात् स्वरूपलाभ: ३६१-३६२ २१०. अत्रैव शाम्भवशाक्ताऽऽणवेतित्रिशूलत्रितयव्याप्ति: ३६३ २११. तत्रिशूलत्रयोोर्ध्वदेवीचक्रार्पितात्मन: सर्वज्ञातृत्वकर्तृत्वोदय: ३६४ २१२. अत्रैव यामलादिक्रमेण नानाविधपृथग्यागविधानम् ३६५ २१३. अन्तर्यागक्रमेण प्राणादौ शिवीभावभावनानन्तरं बाह्ययागविधानम् ३६६ २१४, अंतर्यागस्य संस्क्रियामात्रार्थत्वे बहिर्यागे सिद्ध्यादिपरिकल्पनस्य हेतुत्वं ततः आन्तरवृत्तिरूढ्यैव आरुरुक्षोः कृतार्थत्वम् ३६७-३६८ २१५. अन्तर्यागानन्तरं बाह्ययागे विघ्नशान्त्यर्थ दिक्षु धान्यस्य क्षेपः ऐशान्यां संहरणञ्च २१६. त्रिशिरोमतप्रामाण्यानिरीक्षणादिपञ्चसंस्काराणां साधारत्वम् २१७. बाह्याशुद्ध: विमर्दनार्थं पञ्चगव्यात्मककुशाम्बुप्रोक्षणम् आन्तर्याश्च दहनार्थ लौकिकमन्त्राश्रयणम् ३७१-३७३ २१८. अत: पुष्पाञ्जलिपूर्वकं फादिनान्तदेवीस्मरणम् ३७४-३७५ २१९. तत्र विद्यापद्मे अधिष्ठातृदेवताचक्रप्रकल्पनम् ३७६ २२०, ऐशदिक्स्थगणेशपूजनविसर्जने २२१. (अत्र पूर्वश्लोकग्रन्थार्धलोप:) तत: अस्त्रपूजनानन्तरं कुम्भपूजनं दिगादिक्रमेण तत्पूजनविधिश्च ३७८-३८४ २२२. कुम्भपूजनस्य मन्त्रद्वारेण सर्वविध्याप्यायनफलत्वे तत्र सर्वमन्त्रपूजनोपदेशः ३८५-३८६ २२३. तत: षोढान्यासादिना अस्त्रयागः ततश्च गृहमध्ये गन्धमण्डले मन्त्रदैवतपूजनविधानम् ३८७ २२४. अत्र वह्निकार्याभिधानोपक्रमे शुद्धमन्त्रोत्थत्वभावनया कुण्डपरिकल्पनम् ३८८ २२५. शैवी क्रियाशक्तिरेव कुण्डमितिभावनात: अन्यनिरपेक्षपरम संस्कारत्वम् ३८९ २२६. देहस्थण्डिलादावन्यत्रापि अस्यैवातिदेश: ३९० २२७. चण्डिकाया एव सर्वत्र कर्मकारित्वात् अत्रार्थे श्रीयोगसंचारवचनप्रामाण्यम् ३९१-३९३ २२८. ईदक्संविदारूढानां कृते क्रमिकविध्यभिधानम् २२९. क्रमिके विधौ आत्मसंकल्पकुण्डवह्नयादिषु शिवात्मभावनाया: दायाऽदायात् संस्कारभूयस्त्वसंपत्ति: ३९५-३९६ २३०. अत्रार्थे दृष्टान्तः ३९७ ३९८ ३९९-४०१ ४०२-४०४ ४०५ ४०७ ४०८ ४०९-४०० ४११ विषयानुक्रमणिका २३१. दशकण्डसंस्काराभिधानम २३२. चतुर्गिमादिपरिध्यन्तपञ्चसंस्काराणां व्याख्यानं यथायोगं प्रयोजनाभिधानञ्च २३३. ततः पूजिते कुण्डे संकल्परूपिण्या: मातृकाया: मालिन्या वा क्रियात्मके सृष्टिधामनि सर्वज्ञत्वादिरूपैः पञ्चभिर्जत्वादिविद्याङ्गैः वहन्यात्मनः वीर्यस्य संस्कार्यत्वे गर्भाधानादिसंस्कार पञ्चकशुद्धिः २३४, पञ्चाङ्गस्य पृथिव्यादिरूपत्वे कठिनतादिशक्तिधारणक्रमेण गर्भाधानादिवह्निकर्मक्षमत्वम् २३५. पूर्णाहुतितया अवशिष्टाग्निसंस्कारसंपादनम् २३६. शिवसंकल्पतादात्म्येन संस्कृतस्याग्नेः शिवात्मकत्वम् २३७. स्वकृतसंस्क्रियातत्त्वप्रदर्शनस्य श्रीशंभूपज्ञत्वम् २३८. अत्रार्थे वहन्यन्तरापेक्षणेन अनवस्थादोषमाविष्कुर्वतां निरुत्थानविहतत्वम् २३९. मालिनीपूजनादीनामनन्तरकरणीयचतुष्टयानाम् अभिधानम् २४०. असंस्कताग्नेः पूरकरेचकप्राणाभ्यां चिदग्न्यैकात्म्यापादनेन संस्करणमिति युक्त्यन्तरविधानम् २४१. शिवाभिमानदायस्यैव सर्वत्र संस्क्रियात्वम् २४२. अत्रैव शास्त्रान्तरपक्षप्रस्तावे आहुतिनवकैः प्रणवादि स्वाहान्तसंस्कारानन्तरं शिवाग्नौ आधारस्य आधेयदेवीचक्रस्य च योजनविधानम् २४३. तत्र प्रथमम् अधोमुखतन्निरीक्षणप्रोक्षणादिभि: स्रुवस्रुचो: संस्करणम् २४४, अत्राभिहितेऽपि, तत्त्वदर्शनस्यैव संस्कारजीवितत्वात, श्रीपूर्वशास्त्रे अनयोः संस्करणानभिधानम् २४५. अग्निगताधिवासनानन्तरं तर्पणविधौ वित्त्यन्सारं होमसहस्रत्वस्यापि कथनम्। २४६. स्वच्छन्दतन्त्रप्रामाण्याद् वित्ते सत्यपि न्यूनतरसंख्याकहोमात तर्पणे लोभग्रस्तत्वाच्छक्तिपातप्राप्त्यभावः २४७. दीक्षितस्य सलोभकते कर्मणि वामाधिष्ठितमन्त्राणां भवबन्धनफलत्वम् । २४८. गुरुणोद्दीपितानुग्राहिकाशक्ते: समयोल्लङ्घनशोधनफलत्वम् २४९. होमान्ते उचोऽधोऽध: प्राणस्य ऊोर्ध्वम् अभिसंधानात् वौषडन्तपूर्णाहुतिक्षेपविधानम् २५०, बिम्बस्य ऊध्वोर्ध्वमवस्थाने प्रतिबिम्बस्य अधोऽध:स्थितौ कुण्डादीनां द्वादशान्तविबोधाग्नौ रुद्ध्वा पूर्णाहुतिक्षेप: २५१. अत्रार्थे दृष्टान्त: ४१३ ४१४-४१५ ४१८-४१९ ४२०-४२१ ४२२ ४२३ ४२४-४२८ ४२९-४३० ४३१ श्रीतन्त्रालोकः २२ शिरसतन्त्रप्रामाण्यात् प्रकारान्तराभिधान पृथिव्यादिशक्ति पर्यन्तपञ्चत्रिंशत्तत्त्वगर्भीकारण मध्यनाडीसंधिविदा ऊर्ध्वरेचकस्थेन गुरुणा तत्तत्पदोल्लङ्घनद्वारा अनाख्ये योजनम् ४३२-४३८ २७३. चरुसंसिद्धिविधानं तत्र प्रोक्तविधिना स्वा इत्यस्य चरौ, हा इत्यस्य अग्नौ न्यासाद भोज्यभोजकचर्वग्नयोरैक्यान संधानाद् अग्नीषोमेकात्म्यापत्ति: ४३६-४४१ २५४. अस्य चरो संपातसंस्कारपदाभिधेयत्वम् ४४२ २७५ संपातशब्दस्य अन्वर्थताप्रदर्शनम् ४४३ २५६. एवं संस्कृतस्य चरोः स्थण्डिलकुम्भकर्करीवह्निशिष्यगुर्विति भेदात् षोढा विभागः तत्र शक्तिपातक्रमात् शिष्यसंस्कारविधी शिष्येण झटिति स्थण्डिलदर्शनम् ४४४-४५० २५७. तत्र मन्त्रावेशात् शिष्यस्य तन्मयतापत्ति: ४५१ २५८. मंत्रसन्निधिदर्शने दृष्टान्त: ४५२ २५९. मन्त्राणां शक्तिपातसहकतेन्द्रियगोचरत्वे विज्ञानुभवप्रामाण्यम् ४७३-४५४ २६०. लोके मन्त्राविष्टचेष्टास् अस्यैवातिदेश: २६१. शिवहस्तविधिनिरूपणम् ४५६-४५७ २६२. अत्राथें दीक्षोत्तरप्रामाण्यम् ४५८ २६३. शिवहस्तदानात् समयित्वम् ईश्वरसायुज्यञ्च ४५२ २६४. अत्रैवार्थे श्रीदेव्यायामलसंवादितविधानात् शिवहस्तेन समयि सद्योनिर्वाणदीक्षयोश्च सिद्धि: ४६०-४६३ २६५. अनेन समयिन: वक्ष्यमाणविधिना पुत्रकत्वं तस्य च शिवतत्त्वे योज्यत्वम् ४६४ २६६. शिवतत्त्वे योजितस्यापि समयिनः सदाशिवपदे भोगार्थमवस्थानम् ४६५ ३६७. एतद्गुणयोगे समयिनः दशाष्टादशतन्त्रज्ञाचार्यतया अभिषेके पृथिव्यादिनिर्वाणान्तयोजनविधानम् । ४६६-४६८ २६८. अनेन समयिनः राजपुत्रवत् सर्वत्र पुत्रकादिपदत्रये अधिकारित्वम् ४६९ २६९, पुत्रकाचार्ययोस्तुल्ययोजनिकाऽविशेषेऽपि पुत्रकस्य दीक्षादौ
- अनधिकारित्वम् । २७०. इह शासने समयिन एवाचार्यपात्रता, न बौद्धादेः ४७१ २७१. प्रकृते हस्तविधेरनन्तरकरणीयताविधानम् ४७२-४७३ २७२. ततः शय्याकल्पनम्, तत्र शिष्यस्य गुरोश्च शशिभास्कर रूपाभ्यां प्राणप्रवेशनिर्गमाभ्यां निद्राविधिनिरूपणम् ४७४-४७७ २७३. आयातनिद्रस्य शिष्यस्य हदि पूर्णशशिभास्करयोः बलादनुसंधानम् ४७८ २७४. अत: स्वप्ने तस्य भाविशुभाशुभस्फुटवेदकत्वम् ४७९ २७५. अत्रार्थे आगमप्रामाण्यम् ४८० ३१ ४८१-२८२ ४८३-४८४ ४८५-४८७ ४८८-४८९ ४९० ४९१-४९२ ४९३ ४९४-४९६ ४९७ ४९८-५०५ ५०६-५०८ विषयानुक्रमणिका २७६. तत: गुरुस्वप्नविधिनिरूपणम् २७७. गुरुशिष्ययो: स्वप्नदृष्टयोरर्थयो: बलाबलविचार: तयोः बोधसाम्ये स्वप्नसाम्यम् २७८. देवपूजादिषु स्वाप्नेष्वर्थेषु प्रीतिकारिणः शुभत्वं तदितरस्याशुभत्वम् इति गुरोः शिष्याय उपदेशविधानम् २७९. विलीनशङ्केषु स्वप्नोत्थितस्य शुभाशुभत्वाऽभावः २८०. त्रैगुण्यात्मकत्वाद् गुरुशिष्याणां स्वप्नेऽपि वैचित्र्यभागित्वम् २८१. दीक्षाकर्मणि तामसस्याधिकारे शङ्कापरिहार: २८२. आयातशक्तिपातस्य दीक्षितस्यापि गुणस्थिते: वैचित्र्यम् २८३. सामयकर्माभिधाने गुरुद्वारा शिष्यस्य देवार्चनोपदेशाद्यनन्तरम् अष्टचत्वारिंशत्संस्कारैः द्वादशान्तस्थबोधस्पर्शेन पवित्रीकरणम् २८४ एतावद्भिः संस्कारैरैव आहारादिदोषध्वंसात् पूर्णद्विजत्वापादनम् २८५. अष्टचत्वारिंशत: गर्भाधानाद्यस्पृहान्तानां संस्काराणां नाम्ना परिगणनम् २८६. अत्रैव मेखलादिचतुर्दशसंस्काराणाम् उपनयने अन्त्येष्टेश्च पारिवाज्येऽन्तर्भाव: २८७. एवं संस्कृतस्य द्विजस्य रुद्रांशापत्तियोग्यत्वं यत्र गुरुद्वारा प्राणक्रमेण समन्त्राहतिक्रमेण वा संस्कारयोजनविधानम् २८८. तत्र समन्त्राहुतिक्रमे प्रतिसंस्कारं विद्याङ्गपञ्चकेन आहुति पञ्चकदानस्य ऊहेन विधानम् २८९. द्विजताया: चिद्धर्मत्वाद् द्विजत्वापादनप्रथनाद् रुद्रांशापादनम् २९०. अत्रार्थे स्वर्णादिधातुपाकदृष्टान्त: २९१. द्विजत्वे शान्तात्मत्वं न तु योनिकारणत्वम् २९२. अत्रार्थे मोक्षधर्ममुकुटादिशास्त्राणां प्रामाण्यम् २९३. विप्रजत्वे नियमादर्शनात् संविबाहुल्याभिप्रायेण द्विजयो: सुतस्य स्मृत्यादिषु द्विजतयाऽभिधानम् २९४. अतएव शाम्भवशास्त्रे जात्यादेरनुपदेश: २९५. स्मृत्यादिषु तु वामशक्त्यात्मकत्वम् सृष्टिशङ्काफलादिसिद्ध्यर्थं जात्याधुपदेश: २९६. प्रकृते द्विजस्य रुद्रांशापादनेन समयिन: संस्कृतत्वसिद्धि: २९७. आपादितरुद्रांशस्य अध्ययनश्रवणादौ सर्वत्र अधिकार: २९८. द्विजश्रोतव्यसमयानां गुरुणा श्रावणविधानम् २९९. समयाष्टकस्य अष्टधास्वभावत्वात् समयानां देव्यायामलोक्तम् अवादेत्यादिगुरुपदवन्दनान्तम् अष्टाष्टकात्मत्वम्, तत्र शाकिनीनां पूजनीयत्वे स्वभावे वा श्रीगमशास्त्रस्य (५३१-५३२), कौलानां पशुभिः सह वासनिषेधे श्रीमाधवकुलस्य (५३३) संवादानन्तरं गुर्वाधाराधनविधानम् ५०९ ५१० ५१२ ५१३ ५१५-५१६ ५१८ ५१९ ५२० ५२१ ५२२-५३९ श्रीतन्त्रालोकः MARATALADIEAAAHSILPERTRENDINNI ३००. श्रीमत्त्रशिरसप्रामाण्याद् यमनियमापेक्षया गर्वाराधनसक्ते: दृष्टान्तपुरःसरं पूर्णश्रेयस्प्राप्त्यभिधानं गुर्वाराधनविधानञ्च ५४०-५४५ ३०१. अत्रैवार्थे श्रीसारशास्त्रसंवादोऽपि तस्मात् परीक्षणानन्तरं गुरुसङ्गापदेश: ७४६-८४७ ३०२. शिवपुरगमनफलाया: देवपितृतृप्ते: गुरुतृप्त्यधीनत्वात् श्राद्ध गोरर्चनविधानम् ५४८-५४९ ३०३. श्राद्धादौ स्वतन्त्रविधिकस्य निष्फलत्वम् ३०४. चण्डीयोग्यद्रव्यशाकिनीवाचकशब्दोच्चारणादिनिषेध: ५५१-५५२ ३०५. श्रीगमप्रामाण्यात् स्त्रीणां पूजनीयत्वे तासु विपरीताचरण जुगुप्सादिनिषेध: त्रिपथादिषु देवमूर्तिपूजनविधानम् ५५३-७५६ ३०६. नित्यविधौ देवमूर्तिपूजनवीरद्रव्यजुगुप्सानिषेधा ऽऽहतमन्त्रतर्पणादीनां करणीयाकरणीयसमयानां निरूपणं तत्रैकांशे श्रीमदुर्मिसंवादश्च ५५७-८६४ ३०७. नैमित्तिकविधावपि समयानामभिधाने श्रीमाधवकुलप्रामाण्यात् कुलात्पतनस्य अकुलीनसंपर्कजन्यत्वाद् विशेषत: शास्त्रान्तरोक्तस्य सर्वदा वर्जनोपदेशः ५६५-५७२ ३०८. श्रीमदूविचनादपि गुर्वागमान्तरसेवकादिभिः संपर्कनिषेध: ५७३-५७४ ३०९. अन्येषामपि नैमित्तिकसमयानामभिधानम् ५७५-५८० ३१०. समयानां विलोपे गुरुपृच्छातारतम्योपदेश: ३८१ ३११. शिवस्य एव गुरुत्वे तदुक्तानुष्ठानोपदेशः, शिवस्यात्मसंस्कारार्श गुरोः पुन: प्रह्रीभावकथनं तस्य चोभयालादकारित्वम् ५८२-५८३ ३१२. समयिनः गुर्वायत्तैकसिद्धित्वात् तस्मिन् ज्ञानानाश्वस्तचित्तस्य गुरुत्वानधिकारित्वं परित्याज्यत्वञ्च ५८४-५८७ ३१३. श्रीमदूर्मिशास्त्रप्रामाण्यात् कौलदीक्षाशास्त्रतत्त्वज्ञान प्रकाशकस्यैव गुरुत्वाद् वैष्णवादीनां न मुख्यं गुरुत्वम् ५८८-५८९ ३१४. अत्रैवार्थे श्रीमदानन्दशास्त्रप्रामाण्यात् गुरोरव्यक्तलिङ्गत्वे लिङ्गधारणस्य लिङ्गिभिर्वर्तनस्य च निषेध: ५९०-५९२ ३१५. श्रीमद्ात्रिकुलवचनाद् अशुद्धवासनस्य मोक्षदौर्लभ्यम् ३१६. श्रीमन्मालासंवादात् मन्त्राणां लेखननिषेधः अङ्गोद्धारविधानञ्च ५९४ ३१७, गह्वरनिशिचारादिप्रामाण्याज जात्यादिहेयाष्टकस्य ग्रहतया परित्यागोपदेश: ५९५-५९६ ३१८. कुलगह्वरवर्त्मना जातिपरिग्रहस्यापि हेयेषु परिगणनम् ३१९. जात्यादीनां ग्रहतयाऽभिधाने स्वरूपाच्छादकत्वस्य नैमित्त्यम् ५९८ ३२०. अखंडायां संविदि सङ्कोचकारिणः जात्यादे: ग्रहरूपत्वात् तत्परित्यागे वामाचारानुष्ठानमुखेन श्रीमदानन्दशास्त्रसंवादः ५९९-६०३ ३२१. सर्वप्राणिषु कायस्य सर्वदेवमयत्वमित्यभिधानाद् अत्रार्थे नकुलेशादिसंवादश्च ६०४ ६०५-६०८ विषयानुक्रमणिका ३२२. अन्यायतनादीनां क्रमेण परित्यागाद् नैवेद्यप्राशनस्य जले तच्छिष्टक्षेपस्य च विधानं तथा च पूर्वदीक्षितजलजैः तद्भुक्तत्वे दोषाभावकथनम् ३२३. समयशब्दस्य प्रवृत्तौ अवश्यपालनीयत्वपरतत्त्वसङ्गमज्ञानोपाय त्वानां निमित्तत्वम् ३२४. समयश्रावणानन्तरं दैशिकाय, पुत्रकदीक्षाया अचिकीर्षितव्यत्वे, स्वसंविद्विश्रामणोपदेशः ३२५. तत: शिष्यात्मनो: सास्त्रकम्भेन ततः महेश्वरस्य चाभिषेकविधानम् ३२६. विस्तरसंक्षेपाभ्यां समयदीक्षाप्रकाशनस्य उपसंहार: ६१०-६११ षोडशमाह्निकम् कारिका-संख्या ३-४ ५-६ ७-१ ११ पुत्रकदीक्षाविधिनिरूपणप्रतिज्ञा समयिनः पुत्रकत्वादौ नियोज्यत्वे सामुदायिकयागे अधिवासमण्डलयोश्च विधानम् | ३. अत्रैव श्रीपूर्वशास्त्रत्रशिरससिद्धादिप्रामाण्यात् चक्राणां क्रमेण पञ्चकत्वसंख्यात्वाभिधानम् सर्वत्र त्रिशूलत्रयस्य मण्डलतया लेख्यत्वं यत्र मध्यदक्षिण वामेति देवीत्रयस्य क्रमेण पूजासंपत्ति: मण्डलाग्रार्चनविधिनिरूपणम् तत्र गुरुपङ्क्तो अस्मद्गुर्वनुसारं गुरुसप्तकस्य पूज्यत्वम् ७. ततः शूलमूलादारभ्य शिवान्तम् आधारशक्त्यादीनां पूजनम् मध्यशूले वामे दक्षिणे च क्रमेण सद्भावनवात्म रतिशेखराख्येन भैरवेण सह पराऽपरापरापरादेवीत्रयस्य अवस्थानम् परादेव्याः सर्वगतत्वे तदधिष्ठानमात्रेण पूर्णतापत्तेः श्रीत्रीशिकाशास्त्रप्रामाण्याद् एकशूलात् लोकपालास्त्रपर्यन्तम् एकात्मत्वेन पूजनम् । १०. तत: क्रमात् मातृसद्भावस्य परदेवत्वेन, भैरवाष्टकादिचक्र देव्यन्तस्य भोगयागेन, सास्त्रलोकपालानां गन्धादिभिः, कुम्भादिपञ्चानाम् अद्वयभावनया पूजनोपदेश: अनासादिताद्वयव्याप्तीनां मन्त्रनाडीप्रयोगेण अद्वयपथप्रवेशः तत्र प्राणस्य निर्गमप्रवेशाभ्यां मूलानुसंधानात् प्राणसंमीलने व्याप्तिसंवित्प्रकाशनानन्तरम् अद्वयभावितविशेषपूजाविधानम् १३. अंद्रयामृतेन पश्वादे: शिवाद्वयतादृष्टिरेव शुद्धिः १२-१४ १५-१८ २३-२५ २६-२७ Vo HEARTHREATUREMEDHERABINIRISTOTRAINLABILIENTS ३२-३५ ३६-४४ ४५-४६ ४७ X ३४ श्रीतन्त्रालोकः १४. निवेद्यानाम् चराचरविभागः १५. चरपशूनां अष्टधात्वे उत्तरोत्तरमुत्कर्ष: १६. शिवोचितहविष: अयोग्यै ग्यैतानिषेधः १७. शिवेच्छाविधिचोदितस्यैव हविर्भोगभोग्यता समयित्वञ्च १८. पश्वष्टकलक्षणविधाने अवलोकनादिसंस्कारत्रितयसंस्कृतस्य प्राणाग्निना कलाजापविलापनम् अवलम्ब्य गुरुणा निवेदितस्य पशो: निर्वापितत्वम् १९. निर्वापनविधिक्रमे निर्गमप्रवेशलक्षणाभ्यां दक्षिणवामप्राणाभ्याम् आहतेन ओजोधातुलक्षणसारेण हृदम्बुजस्थदेवताचक्रतर्पण विधानम् २०. अनेन विधिना सर्वधातूनां प्राणशक्त्या ज्योतीरूपजीवस्य चाहरणविधानम् २१. आहतैरेभि: जीवस्य देवीचक्रेण समरसीकरणम् अस्य तर्पणस्य मुख्यत्वं समन्त्रकत्वञ्च २३, मन्त्रजपस्य घटिकाधे आवृत्तिशतकेन पशोर्निवापणसिद्धि: २४. अत्र प्रागभ्यासस्योपादेयत्वम् २५. अत्रार्थे चिन्तामणिप्रामाण्यम् ६. परोक्षदीक्षायामपि यागहतस्य तात्कालिक निर्वापणं वीरपश्पदव्यपदेश्यत्वञ्च अन्यत्र निहतस्य यागादौ निवेदनीयत्वे बाह्यपशुत्वम् २८. सबाह्याष्टधा पशूनाम् अचराणां पुष्पादीनाञ्च क्रमण फलनिर्देश: २९. शिवानग्राहकत्वस्य यागोपायकत्वात् शिवपूजया चराचरस्य लाभवत्त्वम् ३०. यागादौ पशुकर्मणि हिसाबुद्धिनिषेध: यागे पशुमारणस्य तदुपकारकत्वम् ३२. श्रीमृत्युञ्जयोक्तदेववचनप्रामाण्यात् पशुयागस्य पाशच्छेदकत्वाद् दीक्षात्वे बहुपशुनिवेदनोपदेश: ३३. षड्जन्मनः पशोरुत्तमत्वम् ३४. दृष्टान्तेनास्य स्वपरोपकारकत्वद्रढनम् ३५. अत्रार्थे आनन्दशास्त्रसंवादात् समयत्यागात् मनुष्यस्य एकजादिसप्तजान्तपशुतया देवीचरुकार्थम् उत्पत्ति: दार्पणद्वारा शिवसायुज्यगामित्वञ्च । ३६. पशोरुत्पत्ते: देवीचरुकार्थत्वादस्य अन्यत्र विनियोगनिषेधः ३७. महेशवचनात् सर्वेषां यागे दौकितानां पशूनाम् अर्पणविधानम् ३८. सामस्त्येनाभिधाय अंशांशत: पशुतर्पणाभिधानम् ५२ ८४-५५ mmm ५९-६२ ६४ ६५-६७ ६८ ६९-७० ७१-७२७४-७६ ७७-८० ८१-८२ ८३-८६ ८७-८८ ९०-९२ १३-९६ ९७-९८ विषयानुक्रमणिका ३०. ततोऽग्नौ दैशिकेन मन्त्रचक्रस्य तर्पणं देवाय विज्ञापनञ्च विज्ञापनीयस्य विधानम् ४१. ततः मन्त्रकरणपरापरमूर्तिस्मरणप्रणालिकया हस्तयोरर्चनपुर: सरम् एकेकस्य घोढा भिन्नस्य आत्मनः दीपनविधानम ४२. आगमतात्पर्यमुखेन मण्डलस्थस्य साक्षित्वादिषोढा भिन्नस्यात्मनः पाशप्लोषकत्वम् ४३. कुम्भस्थस्य षोढा भिन्नस्यात्मन: सामान्यवह्निरूपत्वात् शिष्यपाशविधूनकत्वं दीक्षाकर्मनैपुण्यञ्च ४४. षडिन्द्रियचक्रानुसंधिमत्त्वाद् एकस्यैव ज्ञातुः षोढात्वदृष्टान्तेन मण्डलवढ्यादौ अध्वदीक्षायाम् आत्मनः षोढा भिन्नत्वसिद्धिः ४५. अनुसंधिबलाद् आत्मन्येव शिवात्मतासिद्धिः अत्रार्थे आगमप्रामाण्यात् महाव्याप्त्या शिवसमत्वं गतस्य मुक्तशब्दव्यपदेश्यत्वम् ४७. पौन:पुन्येन एवंभावनया अयोगोलकन्यायेन शिवात्मभूतस्य गुरोः शिष्यदेहेऽन्यदन्तर्भावनेन मुख्याध्वन: न्यासविधानम् ४८. अध्वमन्त्रयो: शोध्यशोधकयोर्वैचित्र्याभिधाने शोध्यन्यासपूर्व तदपूर्वञ्च शोधकन्यासयोरभिधानम् ४९. तत्र शोध्यवैचित्र्याभिधाने श्रीपूर्वशास्त्रोक्तक्रमेण देहे अपर परापरपरेति त्रिविधस्य ललाटरन्ध्रद्वादशान्तत्वञ्च ५०. तत्रापरस्य तत्त्वक्रमाच्चतुरशीत्यङ्गुलत्वम् ५१. परापरस्य षण्नवत्यङ्गुलत्वम् ५२. परस्य अष्टोत्तरशताङ्गुलत्वम् ५३. एवं त्रिविधमाने मयतन्त्रप्रामाण्यम् ५४. व्यस्तत्वेन नवपञ्चचतुरत्र्येकादिभेदात् तत्त्वन्यासाभिधानम ५५. अष्टोत्तरशताङ्गुलं त्रेधाऽवस्थाने त्रिशिरस्तन्त्रप्रामाण्यम् भुवनाध्वन्यासाभिधानं तत्र धराप्रधाननियतिपर्यन्तं क्रमेण पुराणां षोडशषट्पञ्चाशदऽष्टाविंशतित्वम् ५७. विद्यादौ तत्त्वत्रये प्रत्येकं पुरद्वयत्वे त्र्यङ्गुलत्वे च श्रीपूर्वशास्त्रसंवादः अत्रैषां व्यत्ययेनोपदेशस्य अकिंचित्करत्वमथवा अन्योन्य संज्ञाभिर्व्यपदेश्यत्वञ्च ५९. पुमादिसदाशिवान्तं पुराणामष्टादशत्वपरिगणनम् ६०. तत्त्वाऽङ्गुलोभयव्याप्त्या अङ्गुलानां चतुषट्चत्वारिंशद्वाविंशति द्वादशक्रमेण पुराणां षोडशषट्पञ्चाशदऽष्टाविंशत्यष्टादशत्वम् ६१. एवमपरे विधौ पुराणाम् अष्टादशोत्तरशतत्वं परापरे द्वादशाङ्गुलाधिक्यं परे च चतुर्विंशत्याधिक्यम् ६२. विधिद्वयेऽङ्गुलाधिक्ये अमुलांशाधिक्यन्योन्ययो: नैमित्त्यम् ९९-१०० १०१-१०५ १०८ ११०-११३ ११४-११९ १२० १२१-१२२ १२३-१२७ १२८ १२९-१३० १३१ श्रीतन्त्रालोकः १३२-१३४ १३५-१३७ १३८ १४३ १४४-१४५ १४६-१४९ १५१-१५६ ६३. पराध्वन्यासनिरूपणं तत्र तत्त्वादिप्राधान्ययोगाद् दीक्षायां दशपद्या: क्रमेण न्यासविधानम् एकस्मिंश्चतुरङ्गुले, द्वयोरष्टाङ्गुलयोः, त्रिषु दशाङ्गुलेषु एकस्मिन् पञ्चदशाङ्गुले नवपद्या: व्याप्यतया दशमपदस्य व्याप्तृतया च योज्यत्वे धरावर्ज (प्रधानपर्यन्तं) षट्चत्वारिं शदङ्गलगतेषु परापरपरविधिनिक्षेपाद् द्वादशाङ्गुलव्याप्त्या द्वादशात्मकपदसंपत्तिः ६५. प्रागुक्तनीत्या मन्त्राध्वनः न्यासेऽपि तुल्यविधित्वम् ६६ वर्णाध्वनः न्यासे त्रयोविंशतौ वर्णेषु विधित्रयनिरूपणम् ६७. अतएव श्रीपूर्वशास्त्रे तत्त्वेषक्तस्य वर्णानां विधित्रयस्य पदादावतिदेश: ६८. तत्रत्यातिदेशवाक्यपाठः ६९. पदमन्त्रयोर्विधित्रितयानन्तरं कलाध्वन्यासे अपरपरापर परविधित्रयाभिधानम् अथ शोध्यषडध्वन्यासानन्तरं मन्त्रात्मनः शोधकन्यास विधानम् तत्र मन्त्रौघस्य एकाद्येकवीरान्तचतुर्दशविधत्वम् ७२. श्रीषडर्धसारशास्त्रयोः प्रामाण्यात् तेषाम् अनाख्यसंहार स्थैर्यसर्गमातृसद्भावभेदात् शोधकवर्गस्य सप्ततिसंख्याकत्वम् ७३. तत्र पारमेश्वर्याज्ञया अभीप्सितमंत्रेणैव दीक्षाविधानोपदेशात् शोध्यन्यासव्यतिरेके दीक्षायाः सप्ततिधात्वम् ७४. तत्र शोध्यशोधकवैचित्र्याद् दीक्षावैचित्र्याभिधानम् तत्र शोध्यवैचित्र्याभिधाने त्रिंशत: शोध्यानां सप्तत्या शोधकैः गुणनया जननाद्युज्झितदीक्षायाः शतैकविंशतिसंख्याकत्वम् ७६ जननादिमय्या: दीक्षायाः सप्तत्यधिकद्वाचत्वारिंशत् शतसंख्याकत्वं द्रव्यविज्ञानभेदात् तद्द्वविध्ये चत्वारिंशदधिक पञ्चाशीतिशतसङ्ख्याकत्वम् ७७. भोगमोक्षानुसंधानात् तस्याः द्वैविध्ये तत्र भोगस्य शुभाशुभतया द्वैविध्याद् अष्टधात्वम्, गुरुशिष्यभेदात् तस्यापि प्रत्यक्षपरोक्षतया दीक्षाद्वैतम् अनुसंधानभेदश्च ७८. श्रीमत्स्वच्छन्दशास्त्रप्रामाण्याद् गुरुशिष्याऽभिन्नत्वेऽपि फलभेदे वासनाभेदस्य नैमित्त्यम् तत: शोधकवैचित्र्यनिरूपणे भोगस्य द्वात्रिंशभेदवत्त्वम्, समयबीजाख्यमोक्षस्य च एकद्वित्रिक्रमेण भेदाभिधानं तत्र सद्यउत्क्रान्तितः त्रैविध्ये श्रीमद्गह्वरप्रामाण्यम् तत्र सप्ततिविधान् दीक्ष्यगुरुशिष्यान् हत्वा स्वभ्यस्तज्ञान सिद्ध्यर्थं गुरुकर्तृकज्ञानोपदेशविधानम् १५७-१५८ १५९-१६२ १६४-१६६ १६७-१६८ १७४-१७५ ८९. १७६-१८२ १८३-१४४ ८८. विषयानुक्रमणिका ८१. तदनुसारिदीक्षाभेदानां मालिनीतंत्रनीत्या संख्याकथनम् १८५-१८६ ८२. उक्तानां मुख्यभेदानां संग्रहणाभिधानम् १८७-१८९ ८३. अत्र शोधकशोध्यभेदादितिकर्तव्यताभेदाच्च भेदान्तराणां सद्भावेऽपि असंकीर्णानाम् अशक्यगणनत्वं संकीर्णानाञ्च भूयस्त्वकारित्वात् प्रकारबहुत्वम् बुभुक्षवे भूयस्या इतिकर्तव्यतायाः ममुक्षवे अल्पीयस्याश्च आश्रयणोपदेश: १९३-१९४ अभिनवगुरूणामत्रानभ्युपगमः १०५ तन्मते शास्त्रप्रामाण्यात् क्रमसंवित्त्या गुरोः, तदभेदभावनात् शिष्यस्य, शिवात्मकतासादनात् मुमुक्षवेऽपि भूयसीतिकर्तव्यतानुष्ठानोपदेश: १९६-१९९ ।८७. अत्र मतान्तरानुपपत्तिः संस्क्रियागणावर्तनात् जीवनकाले मुमुक्षोः क्रियाबहुत्वं तत: सबीजदीक्षितस्य तस्य समयलोपादौ भोगानन्तरं मोक्षः, निर्बीजदीक्षायां नैवं प्रथेति शास्त्रस्मृतमतस्याप्यौचित्यम् २०१-२०४ ८९. अतोऽतिवितततत्त्वोद्धरणादिकर्मण: युक्तत्वसिद्धि: ९०. यथेच्छमपायाश्रयणात् स्वभ्यस्तज्ञानिन: एवंनियमाभाव: ९१. प्रकृते शोध्याध्वन्यासपुरस्सरं तत्त्वानुसारं शोधकमन्त्रन्यासस्य विधेयत्वात् शब्दराशिमालिन्योः वर्णक्रमन्यासविधानम् २०७-२०८ पाशात्मकत्वाच्छिवात्मकत्वाच्च एकस्यैव वर्णाध्वनः शोध्यशोधकभावोपपत्ति: २०९ २३. अत्रार्थे स्वायम्भुववृत्तिगतसद्योज्योतिवचनप्रामाण्यम् ९४. अत्रैवार्थे श्रीपूर्वशास्त्रसंवादाद्विलोमक्रमेण धरादिशिवान्तं षट्त्रिंशत्र्यासविधानम् २११-२१५ तत्र परापरविधौ पदानाम् एकोनविंशतित्वे वर्णविभागाभिधानम् २१६-२१८ ९६. अपरन्यासविधेः शक्त्यन्तत्वं परन्यासस्य शिवतत्त्वपर्यन्तत्वं तत्र परापरापदानां मन्त्रत्वम् ९७. तत्तत्तत्त्वव्याप्त्या पिण्डाक्षराणां वर्णसंख्याभेदाद् बीजानां प्रतितत्त्वं व्याप्तृतया न्यासविधानम् २२१-२२२ ९८. अन्येषां मते तु पिण्डानामपि बीजवन्न्यासः, अन्यस्तस्यापि शोध्यस्य शोधकन्यासमात्रेण शुद्ध्यभिधानम् ९९. अत्रार्थे न्यासाद् भूतशुद्धिरिति श्रीमन्मृत्युञ्जयादिवचनप्रामाण्यम् २२४ १००. प्रकरणान्तरोक्तस्य प्रकरणान्तरग्राह्यत्वाद् देहाध्वनोः शुद्धितुल्यत्वम् २२५-२२६ १०१. शोध्यानुरोधेन प्रागुक्तवर्णक्रमस्य एतन्न्यायादेव केवलशोधकन्यासेऽपि अपरपरापरपरभेदाद् ग्रहणम् २२७-२३० श्रीतन्त्रालोकः २३१-२३५ २३८-२३९ २४०-२४२ २४३ २४४ २४५-२४७ २४८ २४९ २५०-२५१ १०२. एवं मालिनीतंत्रवाक्यपाठद्वारा शोध्यशोधकभेदात् तत्त्वक्रमन्यासस्य तद्विपरीतस्य चाभिधानम् १०३. परापरदेव्याः स्वतन्त्रन्यासनिरूपणम् १०४. शिष्यतनौ व्याप्तृतया योज्यत्वाद् देवीद्वयस्य न्यासानभिधानम् १०५. एवं शोधकस्य न्यासे मुक्तिरूपफलाविशेषेऽपि ध्यानबलकर्मक्षयरूपप्रक्रियावैशिष्ट्यम् १०६. अणोरनेकशरीरगतत्वेन भोक्तृत्वे मनोवृत्तेः देहानुसंधाननियतत्वाद् इन्द्रियज्ञानस्य च नियतवृत्तित्वात् तद्गतभोग्यज्ञानस्य चाननुसंधानम् १०७. योगादित: नैर्मल्यासादनानन्तरमेव मनसोऽतीन्द्रियार्थज्ञानम् १०८. निर्मलमनोवत् प्रत्ययदीक्षायां तत्तद्भुवनदर्शनम् १०९. जननादिवर्जितदीक्षायां केवलं शोधकन्यासे चोभयत्र शिष्यस्य शोधकसंपुटितनाम्नः परिकल्पनम् ११०. तत: जननादिवर्जितदीक्षायां द्रव्ययोगेन आहुतिविधानम् १११. विज्ञानदीक्षायां शोधकमंत्रसंजल्पबलात् निर्विकल्पतापत्ति पर्यन्तं शिष्यभावनम् ११२. संजल्पात्मनः मन्त्रस्य विमर्शयोगित्वाद् अविकल्पत्वसंपत्ति: ११३. श्रीसारशास्त्रप्रामाण्याद् अर्थालोचनस्य परामर्शस्वभावं मन्त्रशक्तित्वम् ११४. परामर्शस्य शुद्धाशुद्धतया द्वैविध्याद् वैष्णवादीनां शैवादीनाञ्चक्रमेण अशुद्धशुद्धपरामर्शवत्त्वे श्रीपौष्करमतङ्गादीनां प्रामाण्यम् ११५. यथापर्वमपदेष्टक्रममवलम्ब्य परमेशित: प्राथमिकसंजल्पोदये। मायाप्रमातृगतविकल्पस्य संजल्पयोगेऽनवस्थानिरास: विकल्पस्य शिवात्मत्वोपपत्तिश्च ११६. शब्दात् शब्दान्तरस्य व्युत्पत्तौ संजल्पासांकर्यात् परामर्शभेदः ११७. शब्दाद् वृद्धव्यवहाराच्च शब्दान्तरस्य व्युत्पत्तों व्यवधानत्वाव्यवधानत्वे ११८. एवं शब्दान्तरविमर्शस्य प्राच्यस्वविमर्शनमयतयैव स्फुरणम् ११९. अर्थविकल्पनवैशिष्ट्यात् मन्त्राणां वैलक्षण्ये आदरः, बीजपिण्डादीनां संजल्पान्तरतुल्यकक्ष्यत्वनिषेधश्च १२०. अत: मंत्रतन्त्रविशारदत्वमेव गरोर्लक्षणम् १२१. गुरवे सर्वात्मनः मन्त्रार्थपरिशीलनोपदेश: १२२. मन्त्रार्थविद्गर्वभावे मन्त्रतन्मयगुरोराश्रयणविधानम् १२३. संजल्पान्तरस्य मन्त्रतुल्यत्वे सर्वसाम्यदोषापत्तिः, अंशेनापि वैषम्ये तदर्थक्रियाऽभावश्च १२४. गोमयकीटाभ्यां कीट एवेतिन्यायात् संजल्पान्तरत्वेऽपि २५२-२५३ २५४-२५६ २५७-२६० २६१-२६२ २६३ २६४ २६५-२६६ २६७ २६८ २६९ २७०-२७१ २७२-२७३ २७४ २७६-२७७ २७८ २८०-२८२ २८३ २८४ २८५ २८६ २८७ २८८-२९० विषयानुक्रमणिका एकार्थक्रियाद्रष्टुः, शिवत्वं भोगापवर्गदसत्यसंजल्पत्वञ्च २५. कीटयोभिन्नार्थक्रियामभ्युपगच्छतः ग्रन्थकृत: पक्षान्तरम् २६. अत्र मन्त्रार्थभावनाभाज: संजल्पस्य मन्त्रानुगुण्येनैव तत्तच्छब्दस्य कार्यकरत्वम् २७. अत्रार्थे दृष्टान्तः २८. मन्त्रार्थनिष्ठस्य विषापहारित्वादौ श्रीपूर्वशास्त्रप्रामाण्यम् २९. पक्षान्तरे मन्त्रवत् संजल्पस्यापि विषनाशे एवं अन्यतमकार्यकारित्वम् ३०. भासनोपायत्वान्मान्त्रं संजल्पमभ्यस्यत: संजल्पह्रासक्रमेण अविकल्पवस्तुसाक्षात्कार: १३१. बहिरपि वस्तुनः निर्विकल्पसंविदधीनसत्ताकत्वम् १३२. शिवाभेदभाजो गुरोः संजल्पस्य शिष्यमोक्षाभ्युपायत्वम् १३३. तस्य शिवाभेदमयत्वाद् अविकल्पान्तप्रतीक्षाऽनुपयोगित्वम् १३४. अत्रार्थे श्रीगमशासनप्रामाण्यम् १३५. परसंवित्समासन्नत्वादेव मन्त्राणां परसिद्ध्युपायत्वे दृष्टान्त: १३६. श्रीमालिनीमतान्तर्गतमुनिकार्तिकेययोः संवादात् मन्त्रस्य सबीजयोगाङ्गतालक्षणत्वम् १३७. तत्र क्रियाज्ञानभेदाद् द्विविधदीक्षया योगमन्त्रयोरधिकारित्वस्य मुक्तेश्च लाभ: १३८. मन्त्राभ्यासाद् भोगमोक्षप्रसिद्ध्यर्थ मन्त्राश्रयणादौ देशिकाद् योगिनः दीक्षाग्रहणविधानम् १३९. एवं सति मन्त्रज्ञानयोगानाम् अन्यतरत्रापि सिद्धि: १४०, दीक्षासंस्कृतस्य स्वबलेनैव भोगमोक्षलाभस्य एवमभिधाने नैमित्त्यम् १४१. दीक्षासंस्कृते समय्यादिनियमस्य स्वबलाधीनत्वम् १४२. दीक्षाया: केवलाया अपि मोचकत्वात् ज्ञानयोगादि वन्ध्यस्य भोगमोक्षयोः गुर्वायत्तत्वे दीक्षोचितज्ञानयोग योजनिकाविधानम् १४३. बुभुक्षोः दुष्टकर्मशोधनविधानम् १४४. लोकोत्तरभोगेप्सो: शुभकर्मणामपि शोधनविधानम् १४५. तत्र द्रव्यज्ञानमय्योः दीक्षयोः यथास्वं द्रव्याऽनुसंधानाभ्यां कर्मशुद्धौ अध्वप्रवेशकारकशुभकर्मोदय: १४६, शुभकर्मोपभोगे योजनिकास्थानासादनम् १४७. भाविशुभकर्माप्रक्षयेऽस्य तत्र तत्रोपभोग: १४८. मायालयान्तम् अस्य क्वचिदपि दुःखानुपभोग: १४९. मायालयाद् योजनिकाबलात् सकले निष्कले वाऽस्य लय: १५०. शक्तिपातावसरे गुरुदीक्षाविधेरुपसंहार: २९१-२९२ २९३-२९४ २९५ २९८-३०१ ३०२ ३०३ ३०८ ३०१ w
श्रीतन्त्रालोकः सप्तदशमाह्निकम् कारिका-संख्या १३ १८ भैरवतादात्म्यदायिनीप्रक्रियानिरूपणप्रतिज्ञा तत्प्रक्रियाविधौ मलत्रयस्य बाहादौ सूत्रग्रन्थितया प्रक्षेपः मलस्य ग्रन्थिरूपताप्रतीतिदायाय पाशसूत्रादौ ग्रन्थिकल्पनम बाह्यादौ ग्रन्थिक्षेपे कर्मास्पदत्वादिहेतूनामभिधानम् नरशक्तिशिवत्रयस्य भेदबहत्वाभिधानार्थं सूत्रस्य त्रिस्त्रिगुणीकरणम् अत्रैवोपनिषत्प्रक्रियया त्रितयत्वाभिधानम् सूत्रक्लृप्त्यनन्तरं तत्त्वशुद्धिनिरूपणोपक्रमे स्वमंत्रण वागीशीमायायाश्च क्रमेण तर्पणाभिधानम् आवाहने मातृकावर्णस्य, पूजने मालिनीवर्णस्य उपयोगित्व प्रदशनम् आवाहनोपक्रमं पूजाविधानस्यौचित्यम् आवाहनस्य सिद्धभावसंबोधनरूपत्वम् नरशक्तिशिवेषु शक्तरेव मुख्यं पूजाधिष्ठानत्वम् १२. ध्यातृप्रह्वीभाववशाद् ध्येयस्य पूर्णस्वरूपप्रकल्पनाद धरादिजडानां पूजोपपत्ति: १३. श्रीस्वच्छन्दादिव्याख्याने एतन्त्र्यायाश्रयणार्थं स्वगुरूपदेश: १४. अभेदमयत्वाच्छिवदशायाः परात्वे पूज दरमुख्यत्वात् तत्स्वातन्त्र्यविजृम्भात्वप्रदर्शनार्थम् आह्वानकर्माचूहस्योपदेश: १५. तत्र नुतेः पूर्णतादायित्वं वौषडादेराप्यायकत्वम् १६. बहि: तथात्मतयावभासे कर्मणि तत्कर्मपदाभ्यहननिषेधः । १७. बहिस्तथात्मतानवभासे कर्मपदोहनविधानम् १८. तत्रापि उद्दिष्टटेङ्गिनि विधौ अभ्यहननिषेधः प्रकृते वागीश्या: मायायाः तर्पणानन्तरं धरातत्त्वस्य देहस्थाने अस्त्रताडनानन्तरं गुरुणा शिष्यदेहस्य संहारमुद्रया आत्मीयहृदयानयनम् अनेन सर्वोत्पत्तिसहिष्णूतोद्गमात् ततः मायायां धरातत्त्वशरीराणां सृष्टयुपदेश: २१. तत्र सृष्टौ गर्भाधानभोगभोक्तृत्वतल्लयपाशविच्छेदाख्य संस्कारचतुष्के पञ्चदशमन्त्राणां परापरापराऽपरात्वेन योजनविधानम् मन्त्रपञ्चदशकविभागः संस्कारचतुष्के परापरापराऽपराभेदेन होमभेदात् धरातत्त्व पदाभिधानपूर्वकम् आहुतित्रयदानपश्चिमम् उच्चारणविधानम् २४ २५-२७ २८ २९ ३०-३३ ३४-३५ ३६-३८ २२. ४०-४७ २८. ६८ विषयानुक्रमणिका २४. तत: पुत्रकप्रतिबन्धनिराकरणार्थ धरातत्त्वपतये गुरोरादेशाभिधानम् ४८-४९ धरातत्त्वशोधनानन्तरं तदन्तरालस्थाध्वपञ्चकस्य अपरा मन्त्रेण एकैकध्येन सामस्त्येन वा प्राग्वदूहपूर्वकं शोधनोपदेशः ५०-५१ कलामन्त्रपदवर्णाध्वस्वपि एतस्यैवातिदेश: २७. अत्रैव केषाञ्चित् तत्त्वाद्यन्यतमे एकाध्वन्येव अन्तर्भावादि तराध्वपकशोधननिषेध: अन्येषां तु शोधनस्य भावनामयत्वाद् बाह्याहुतिदाननिषेधः इति मतान्तरप्रदर्शनम् ७४-५७ आत्महन्नयनानन्तरं क्रमेण पूर्णमायार्चनविसर्जने ५८-६० २९. धराया: जलेन मिश्रणाद् धरायाः शोधनीयत्वापादनम् तत्तत्पुरातत्त्वमिश्रणाद् उत्तरोत्तरस्य शिवतासादनाच्छुद्धि रन्यथा अशुद्धिः ३१. पृथक्त्वात्ममायामलसद्भावे कर्मक्षयेऽपि न मुक्तिः ३२. एवं पूर्वोक्तक्रमेण मिश्रणात् कलातत्त्वशुद्धिः ततः कार्म मलात्मकलातत्त्वेन भुजाश्रितपाशसूत्रग्रन्थे: वह्निमन्त्रतेजसा दाहविधानम् ६४-६६ ३३. मान्त्रतेजसा पाशप्लोषकत्वानुग प्याद् वन्याश्रयणम् ३४. पाशप्लोषस्य पारमेशतेज:शेषत्वापादनत्वम् ३५. कर्मपाशहोमे ऊहप्रदर्शनमुखेन मायान्तसंशुद्धौ कण्ठपाशहोम विधानं तत्र निर्बीजदीक्षायां समयपाशाख्यबीजदाहाभ्यूहनम् निर्बीजायां भक्त्यादेरनुष्ठेयत्वं न तु समयत्वम् ३७. एवं विद्याशक्तित्वापन्नमायानियोजनात् शुद्धविद्याक्रमेण सदाशिवसंशद्धौ सग्रन्थिशिखाच्छेदाद आणवमलदाहविधानम् ७४-७५ ३८. आगमप्रामाण्याद् आणवपाशस्य मायीयत्वाभिधानौचित्यम ३९. आणवे दग्धे शिष्यस्नानगुर्वाचमनादेर्विधानम् ४०. तत: शिष्यस्वदेहयोयॊजनिकायां संविदभेदेन मन्त्रवहन्यभेदेन च सर्वस्य ध्यानात् सकलनिष्कलशिवाय प्रशान्तकरणेन पूर्णाहुतिप्रक्षेपे पूर्वोक्तप्रक्रियानुविधानम् ७८-८२ ४१. अत्रार्थे शिरसतन्त्रप्रामाण्यम् ८३-८४ ४२. आचार्यस्य मूलाधारादारभ्य क्रमेण प्राणार्कग्रस्तापानचन्द्रस्य द्वादशान्तगमनेन उन्मनीभावापत्तिर्नाम करणस्य प्रशान्तत्वम् ८५-८७ शिवादीनेकीकुर्वतः द्वादशान्ते आज्यक्षयपर्वान्तम् अनुद्विग्न मवस्थानाभिधानाद् अत्रार्थे श्रीपूर्वशास्त्रसंवादः ८८-९० ४४. परतत्त्वयोजनिकायां शिष्यस्य पुन:पशुभावस्याभाव: ४५. भोगदीक्षायां तत्तत्त्वभूमौ तत्संख्यायां वा पूर्णाहुत्यन्तरेण योजनिकाविधानम् ९२-९३ ४६. सबीजनिर्बीजयोः दीक्षयोः निर्बीजायाः शक्तिपातबलोदये विधानम्, तत्र समयपाशशोधनविधानमपि ९४-९५ श्रीतन्त्रालोकः १००-१५१ १०३-११० ४७. निर्बीजदीक्षितस्य सद्यो भोगानन्तरं वा शिवत्वासादनम् ४८. प्राणचारे तत्त्वानां देहे भुक्नानां क्रमेण त्यागे निष्कल टिमात्रे आहुतिप्रक्षेपाभिधानादत्राथें श्रीमद्दीक्षोत्तरसंवाद: सबीजायां समयशोधननिषेधः अत्र विशेषेण शिवबोधजलधे: भारूपसृतस्य तत्त्वजालस्य ध्यानाद् यावज्जीवं शिशोः गुरुकर्तृकशुद्धतत्त्वसृष्टिविधानम् ५१. अत्रैव मतान्तरत्रयोद्देशनम् ५२. शिवरूपेण भावितानां तत्त्वानां तत्तत्स्वरूपाकलनपूर्वक शुद्धत्वप्रदर्शनम् ५३. इन्द्रियाणां निगृहीतत्वमुक्तत्वयोरभिधानात् श्रीमालिनी विजयोत्तरे शुद्धतत्त्वसृष्ट्या शिष्यस्यापि तन्मयतासादन सूचना ५४. व्यापकत्वे मुक्तत्वं विषयरोधे बन्धत्वमिति इन्द्रियाणां शुद्धाशुद्धविभागे सिद्धयोगीश्वरमतप्रामाण्यं प्रमाणस्तु तिदर्शनोक्तविद्यागुरुसंवादश्च ५५. अनुक्तमन्त्रासु क्रियासु मायान्तशुद्धौ अपरायाः, सकलान्ते परापराया:, निष्कले त् पराया इति मन्त्राणां विनियोग नियमाभिधानम् भुवनाध्वप्राधान्येन उक्ताया आहुतिसंख्यायाः अध्वपञ्चके प्रत्यध्वम् अधिकावापेनातिदेश: ५७. तथापि सर्वाध्वसंशुद्धौ विलोमकर्मणा साकम् उक्तानां पूर्णाहुतीनां संख्याभेदाऽभाव: जननादिसमन्वितदीक्षानिरूपणोपसंहार: १११-११२ ११३-११४ ११५-११७ ११८-१२० १२१ १२२ अष्टादशमाह्निकम् कारिका-संख्या संक्षिप्तदीक्षानिरूपणप्रतिज्ञा अध्वन: मानसध्यानपूर्वकमेतद्दीक्षायाः विधानं जननादि विहीनत्वाभिधानञ्च तत्त्वशोधने परामन्त्रस्य प्रागुक्तनीत्या मन्त्रान्तराणाञ्च विनियोगः होमसंख्यानां शक्त्यनुसारित्वम् संशोध्यवर्जे एतद्दीक्षाकर्मणि शास्त्रप्रामाण्यम् अत्रापि तत्त्वशोधने मन्त्रभेदाभिधानम् स्वभ्यस्तज्ञानिन एवात्र अधिकारित्वम् श्रीब्रह्मयामलप्रामाण्यादव केवलं यागविस्तरनिषेधः ७. विषयानुक्रमणिका विक्षिप्त (? विस्तृत) विधे: क्रमातादात्म्यासादनफलत्वम् दीक्षोत्तरकरणादिशास्त्रोक्तसंक्षिप्तविधिनिरूपणोपसंहार: एकोनविंशमाह्निकम् कारिका-संख्या २-३ 20 १० ११-१४ १५-१६ सद्योनिर्वाणदीक्षानिरूपणप्रतिज्ञा अत्रार्थे तत्क्षणादिव्रजेदन्तग्रन्थेन मालिनीशास्त्रसंसूचनम् प्रोक्तसंसूचने श्रीशंभुनाथवचनप्रामाण्यम् आसन्नमरणे शिष्ये शक्तिपातमात्राभेदात् सद्य उत्क्रान्ति दीक्षया अनुष्ठेयत्वाभिधानम् अत्राथें श्रीमदगहवरवचनस्य आसन्नमरणत्वाभिधानपरकत्वे श्रीशंभूनाथविवेचनोपज्ञत्वम् समयशोधनात्मकपूर्वोक्तविध्यनन्तरं क्षुरिकादिन्यासाभिधानम् श्रीमालिनीमतप्रामाण्याद् एतन्त्र्यासविधिः तत्र आहुर्ति विनाऽपि समयिन: दीक्षालाभ: अत्रैव पक्षान्तरे एकत्र ग्रन्थिद्वादशकादौ दशकादौ वा पूर्णाहुतियोगेन यथेष्टधाम्नि नियोजनविधानम् अत्रैव श्राद्धादिसंस्कारर्निषेधरूपस्य गहवरोक्तपक्षान्तरस्य प्राधान्येन निरूपणम् १०. ईदृग्विधौ श्रीमद्दीक्षोत्तरसिद्धयोगीश्वरीमतयोश्च प्रामाण्यम् ११. योगिन एवात्राधिकार: १२. कर्णे ब्रह्मविद्यायाः पठनस्य पाठनस्य वाऽनन्तरं तत्त्वशद्धौ पूर्णाहत्या अस्य परतत्त्वयोजनम् १३. आयोगिनोऽपि गुरोः ज्ञानादिबलादपि सद्य उत्क्रान्तिदाया: करणीयत्वम् १४. तत्कालमेव शिष्यप्राणोत्क्रमणात् ज्ञानादिसद्भावेऽपि सद्योनिर्वाणदीक्षायां ब्रह्मविद्याया एव प्राधान्यम् क्रियागुर्वादिपरिहारेणापि ब्रह्मविद्याया एवात्र साधनत्वम् १६. अध्यापने उपदेशे वाधिकाराभावाद् ब्रह्मविद्यापाठादेव समयिपत्रकयो रुद्रांशापत्तिः समयदीक्षितत्वञ्च १७. अत्रार्थे दृष्टान्तः १८. प्रकृते स्वयं ब्रह्मविद्यापाठाद् वस्तुस्थित्या मुक्तिः समयलोपाभावश्च अदीक्षिताग्रे शास्त्रोच्चारणनिषेधस्य दीक्षितसदृशानां निषेधे तात्पर्य न तु जडानाम् १७-२० २१-२२ २३ २४-२५ २७-२८ २९-३१ ३४-३५ १२ ३७-३८ ३९-४३ ४४ ४५-४६ श्रीतन्त्रालोकः २०. अतः पाषाणप्रायस्य मुमूर्षोरग्रे पाठेन पुद्गलस्य स्वचित्समानजातीयमन्बामर्शनसंनिधे: प्रबोधोदय: २१ अत्रा) दृष्टान्तः २२. एवं प्रबद्धस्य अदीक्षितत्वाभावे तदने मन्त्रपाठात् तस्माच्च परोपकृतावपि नास्य समयलोपदोष: अतः ‘न दीक्षिताग्रे पठेद’ इति वाक्यस्य सविचिकित्सविषयत्वम् २४. अतः सविचिकित्सस्य परस्य स्वकञ्चकानुप्रवेशेनैव प्रबोधने मुक्ति: न तु समयलोपः २५. श्रुतमात्रमन्त्रलवेऽपि साधके यथोचितप्रायश्चित्ताचरणविधानम २६. सद्य उत्क्रान्तिदीक्षायाः गुरुकार्यतायाः समयिपुत्रकयोः कृते स्वयंकार्यतायाश्चाभिधानम् २७. द्विविधायां कर्तव्यतायां मालिनीमतप्रामाण्यम् २८. आह्निकार्थोपसंहार: ४७ ४८-४९ ५१-५३ ५४-५५ विंशमाह्निकम् 2 कारिका-संख्या सप्रत्ययदीक्षानिरूपणप्रतिज्ञा तत्र बीजस्य स्वसूतिकरणाक्षमत्वविधिनिरूपणम् २-४ तद्वत् मन्त्रादिबलाद् दग्धस्य मलत्रयस्य स्वप्ररोहाभाव इति निर्बीजप्रत्यये श्रीशंभुनाथप्रामाण्यम् सुदीप्तत्वात् स्थावराणां मोचकत्वादत्र गुरुकृपया बीजयोजना भिधानमपि जपादरात्मसिद्धितत्वज्ञस्य साचारस्य, न तु निराचारस्य, गुरोरत्राधिकारित्वम् ८-९ फलान्तरानर्हत्वाज्ज्ञानस्य स्वप्रत्ययलक्षणत्वे सिद्धामतप्रामाण्यम श्रीतन्त्रसद्भावोक्ततुलाशुद्धिदीक्षाविधानम् ८. श्रीपूर्वशास्त्रेऽपि आनन्दादिपरमेश्वरवचनपञ्चकात् तुलादीक्षाविधे: संसूचनम् १२-१३ वचनपञ्चकमध्ये उद्भवस्य लाघवात् पार्थिवदेह तिरोधानाधीनत्वम् अधिकारितुलाविध्युभयशेषत्वेन पूर्वोक्तकर्माचरणोपदेश: ११. प्रत्ययदातुलाशुद्धिदीक्षोपसंहार: १०संकेत सूची अजड़ प्र०सि० अ०को अनु० ई०प्र० ई० प्र०वि० उ० स्तो भगी० तं० तं०सा० नेतं० पत्री० प०सा० पा० सू० मा०तं० मा०वि० वि० भै० वृ० आ० उ० शि०सू० साम्ब०पं० स्प०का० स्वतं० हस्तो० अजडप्रमात्रिकासिद्धि अमरकोश अनुत्तराष्टिका ईश्वरप्रत्यभिज्ञा ईश्वरप्रत्यभिज्ञाविमर्शिनी उत्पलस्तोत्रावली श्रीमद्भगवद्गीता तन्त्रालोक तन्त्रसार नेत्रतन्त्र परात्रिशिंका परमार्थसार पाणिनीसूत्र मातङ्गतन्त्र मालिनीविजयतन्त्र विज्ञानभैरव वृहदारण्यक उपनिषत् शिवसूत्र साम्बपञ्चाशिका स्पन्दकारिका स्वछन्दतन्त्र हरिमीडेस्तोत्र