३१ शिवमन्त्रकथनं

श्रीदेव्युवाच ॥

श्रुता गाणेश्वराः सौरा वैष्णवा मनवो मया ॥
इन्दानीं श्रोतुमिच्छामि तव मन्त्रान्ससिद्धिदान् ॥ १ ॥

श्रीमहादेव उवाच ॥

कथयिष्यामि ते देवि शैवान्मन्त्रान्महाद्भुतान् ॥
यान्साधयित्वा भोगांस्तु भुक्त्वा मोक्षमवाप्नुयात् ॥ २ ॥

नमः शिवायेति मन्त्रः पञ्चार्णस्तारपूर्वकः ॥
षडक्षरोयं विप्राणां भुक्तिमुक्तिप्रसाधकः ॥ ३ ॥

वामदेवो मुनिश्छन्दः पङ्क्तिर्देवः सदाशिवः ॥
षडर्णैस्तु षडङ्गानि पञ्चार्णैरङ्गपञ्चकम् ॥ ४ ॥

तर्ज्जन्योर्विन्यसेन्नं तत्पुरुषाय नमस्त्विति ॥ ५ ॥

मध्यमानामिकयोर्विन्यसेच्चक निष्ठयोः ॥
शिम्प्रोच्य सद्योजाताय नमोथानामयोर्न्यसेत् ॥
वामुक्त्वा वामदेवाय नमोथाङ्गुष्ठयोर्न्यसेत् ॥ ६ ॥

यमीशानाय हृदये चैवमेव मुखे न्यसेत् ॥
हृदये पादयोर्गुह्ये न्यासोयं स्यात्तृतीयकः ॥ ७ ॥

प्रग्याम्यवारुणोदीचीमध्ये चक्रेषु पञ्चसु ॥
एवमेव न्यसेत्प्रोक्तो न्यासोयं पञ्चमोघहृत् ॥ ८ ॥

ॐसर्वशक्तिधाम्ने हृदयाय च नमोवदेत् ॥
नमुक्त्वा नित्यतृप्तेति शक्तिधाम्ने शिरो भवेत् ॥ ९ ॥

ममित्युक्त्वानादिबोधशक्तिधाम्ने शिखा भवेत् ॥
शिमनन्तशक्तिधाम्ने कवचाय नमस्त्विति ॥ १० ॥

वामनन्तशक्तिधाम्ने नमो नेत्रत्रयाय च ॥
यमनन्तशक्तिधाम्ने वदेदस्त्राय फट् तथा ॥ ११ ॥

षोढा न्यासं ततः कुर्यान्मन्त्रार्णैर्बिन्दुसंयुतैः हृदि वक्त्रे दक्षिणांसे वामांसे दक्षिणोरुके ॥ १२ ॥

वामोरौ प्रथमश्चायं कण्ठे नाभौ च दक्षिणे ॥
पार्श्वे च वामपार्श्वे च पृष्ठे हृदि द्वितीयकः ॥ १३ ॥

मूर्ध्नि वक्त्रे दक्षनेत्रे वामनेत्रे तथैव च ॥
दक्षनासापुटे वामनसि प्रोक्तस्तृतीयकः ॥ १४ ॥

दक्षदोर्मूलके मध्ये मणिबन्धेङ्गुलीतले ॥
मध्येङ्गुलीनामग्रे च चतुर्थः परिकीर्त्तितः ॥ १५ ॥

एवमेव प्रकर्त्तव्यो वामदोर्मूलकादिषु ॥
दक्षोरुमूले मध्ये च गुल्फे चाङ्गुलिमूलके ॥ १६ ॥

अङ्गुल्यग्रे च वमोरावेवमेव न्यसेद्बुधः ॥
पञ्चमोयं भवेन्न्यासो मूर्ध्नि वक्त्रे हृदि न्यसेत् ॥ १७ ॥

उदरे वापि दक्षोरुमूलादिचरणान्तकम् ॥
वामोरुमूलपादाग्रपर्य्यन्तः षष्ठकस्त्वयम् ॥ १८ ॥

ततो हृदि मुखे कण्ठे न्यसेद्बाहुद्वये तथा ॥
पुनर्वक्त्रांसहृत्पादद्वयोरुजठरे न्यसेत् ॥ १९ ॥

पुनर्मूर्ध्नि च भाले च जठरे चांसयोर्हृदि ॥
एवं द्वादशधा न्यस्य वामेन पङ्कजं चरेत् ॥ २० ॥

नमोस्तु स्थानभूताय ज्योतिर्लिङ्गामृतात्मने ॥
चतुर्मूर्त्तिवपुस्स्थाय भसिताङ्गाय शम्भवे ॥ २१ ॥

ततो ध्यायेत्तु गोक्षीररजताद्रिसमप्रभम् ॥
चारुचन्द्रकलाराजज्जटामुकुटमण्डितम् ॥ २२ ॥

पञ्चवक्त्रधरं शम्भुं प्रतिवक्त्रं त्रिलोचनम् ॥
शार्दूलचर्म्मवसनं रत्नाभरणभूषितम् ॥ २३ ॥

दक्षोर्ध्वहस्ते टङ्कं च वरं च दधतं करैः ॥
वामोर्ध्वहस्ते हरिणन्दधानमभयम्परे ॥ २४ ॥

सुप्रसन्नमुखाम्भोजं निविष्टं कुशविष्टरे ॥
ब्रह्मविष्णुमहेशाद्यैः स्तुतं कृष्णं सुरासुरैः ॥ २५ ॥

विश्वद्यं विश्वावपुषं भवभीतिहरं भवम् ॥
ध्यात्वार्चयेत्ततः पीठे षोडशैरुपचारकैः ॥ २६ ॥

नवैताः शम्भुपीठस्य शक्तयः परिकीर्त्तिताः ॥
वामा ज्येष्ठा ततो रौद्री काली कलविकर्णिका ॥ २७ ॥

ततो बलविकर्णा च बलप्रमथनी तथा ॥
सर्वभूतदमन्याख्या ततः प्रोक्ता मनोन्मनी ॥ २८ ॥

तारो नमो भगवते सकलेति पदं वदेत् ॥
गुणात्मशक्तियुक्ताय योगपीठात्मने नमः ॥ २९ ॥

योगपीठस्य पूजायां मन्त्रो रसकरार्णवान् ॥
आवाह्य देवं सम्पूज्य पुष्पान्तैरुपचारकैः ॥ ३० ॥

ततश्चाष्टदले पूज्य दिक्पत्रेषु शिवाग्रतः ॥
तत्पुरुषो ह्यघोरश्च सघोजातस्ततः परम् ॥ ३१ ॥

वामदेवस्तथेशानो ¹ मध्यकोणेषु संयजेत् ॥
निवृत्तिं च प्रतिष्ठां च विद्यां शान्तिं तु मध्यतः ॥ ३२ ॥

शान्त्यतीता तथा बाह्येष्टदले केशरेषु च ॥
अग्नीशासुरवायव्यमध्ये सर्वत्र केशरे ॥ ३३ ॥

षडङ्गान्वयपत्रेषु देवाग्रात्तु प्रदक्षिणम् ॥
अनन्तसूक्तं च शिवम्महोक्षं चैकनेत्रकम् ॥
एकरुण्डं त्रिमूर्त्तिं च श्रीकण्ठं च शिखण्डिनम् ॥ ३४ ॥

रक्तपीतासितारक्तकृष्णरक्ताञ्जनासितान् ॥
किरीटार्पितबालेन्दून्पद्मस्थांश्चारुभूषणान् ॥ ३५ ॥

त्रिनेत्रान्प्रतिवक्त्रेषु चापहस्तान्मनोरमान् ॥
उमां चण्डेश्वरं नन्दिमहाकालौ महेश्वरम् ॥ ३६ ॥

वृषभं भृङ्गिरीटिं च स्कन्दन्तद्बाह्यपङ्कजे ॥
उत्तरदलमालभ्य बीजनीलाहृतान्सितान् ॥ ३७ ॥

चित्रं निशाकराभं च पीतनीलान्यजेत्क्रमात् ॥
तद्बाह्ये चतुरस्रे च यजेदिन्द्रादिदिक्पतीन् ॥ ३८ ॥

अनन्तं च विधातारमीशं नैरृत्यपार्श्वतः ॥
तत्पार्श्वे तद्वाहनानि बाह्येस्त्राणि प्रपूजयेत् ॥ ३९ ॥

लक्षष्ट्कं जपेन्मन्त्रं नियमस्थो जितेन्द्रियः ॥
तत्सहस्रं प्रजुहुयात्तिलैः शुद्धैर्घृतप्लुतैः ॥ ४० ॥

पायसैः क्षीरवृक्षोत्थसमिद्भिर्वाथ होमयेत् ॥
तावत्सङ्ख्यातिलैः शुभ्रैस्तर्प्पयेच्च तथासितैः ॥ ४१ ॥

मार्ज्जयेत्तद्दशांशेन भोजयेच्छिवतत्परान् ॥
एवं संसाधितो मन्त्रः सर्वान्कामान्प्रयच्छति ॥ ४२ ॥

पर्वते लक्षमेकन्तु महानद्यां द्विलक्षकम् ॥
तीर्थे त्रिलक्षं सञ्जप्य हुनेद्दूर्वाङ्कुरैस्तिलैः ॥
तद्दशांशेन पूर्णायुर्नीरोगः साधको भवेत् ॥ ४३ ॥

अश्वत्थवृक्षं संस्पृश्य जपेल्लक्षद्वयं शनैः ॥
आम्रैर्हुनेत्तद्दशांशैर्दीघायुश्च युवा भवेत् ॥ ४४ ॥

आदित्यसम्मुखो भूत्वा जपेल्लक्षमनन्यधीः ॥
अर्कैरष्टशतं नित्यं हुनेद्रोगैर्विमुच्यते ॥ ४५ ॥

समस्तव्याधिनाशार्थं पालाशसमिधा हुनेत् ॥ ७२२)अयुतं रोगहीनः स्यादथ पूर्वोदितैर्यजेत् ॥ ४६ ॥

शान्त्यष्टकं च जुहुयादुपतिष्ठेत भास्करम् ॥
नित्यं तस्य महारोगा नाशं यान्ति न संशयः ॥ ४७ ॥

नवतोयेन सम्पूर्णं घटं संस्पृश्य सञ्जपेत् ॥
अयुतं तज्जलैः स्नानं रोगाणामौषधं स्मृतम् ॥ ४८ ॥

अष्टाविंशं जपित्वा तमश्नीयात्प्रत्यहं नरः ॥
हुनेच्चारुपलाशैश्च तावदारोग्यमाप्नुयात् ॥ ४९ ॥

पिबेदष्टोत्तरशतं जपित्वा योर्कसन्निधौ ॥
औदरैरामयैः सर्वैर्मासेनैकेन मुच्यते ॥ ५० ॥

एकादशेन भुञ्जीयादन्नं चैवाभिमन्त्रितम् ॥
भक्ष्यं चोष्यं तथा पेयं विषमप्यमृतं भवेत् ॥ ५१ ॥

चन्द्रसूर्य्यग्रहे पूर्वमुपोष्य विधिना शुचिः ॥
यावद्ग्रहणमोक्षस्तु तावन्नद्यां समाहितः ॥ ५२ ॥

जपेत्समुद्रगामिन्यां विमोक्षे ग्रहणस्य तु ॥
अष्टोत्तरसहस्रेण पिबेद्ब्राह्मीरसं ततः ॥ ५३ ॥

ऐहिकीं लभते मेधां सर्वश्रुतिवहां शुभाम् ॥
सारस्वती भवेद्देवी तस्य वागतिमानुषी ॥ ५४ ॥

ग्रहाणां चैव पीडासु जप्त्वायुतमथो हुनेत् ॥
तिलाज्यैरष्टसाहस्रं ग्रहपीडा विनश्यति ॥ ५५ ॥

दुःस्वप्नदर्शने स्नात्वा जपेच्चैवायुतं नरः ॥
घृतेनाष्टशतं हुत्वा दुःस्वप्नफलनाशनम् ॥ ५६ ॥

चन्द्रसूर्य्यग्रहे लिङ्गं समभ्यर्च्यायुतं जपेत् ॥
यत्किञ्चित्प्रार्थयेत्तस्य निकटेन तदाप्नुयात् ॥ ५७ ॥

गजानां तुरगाणां वा गवां वा व्याधिसम्भवे ॥
समिद्भिर्जुहुयान्मासमयुतं व्याधिशान्तये ॥ ५८ ॥

जप्त्वान्ते शस्त्रबाधायां जुहुयादयुतं शुचिः ॥
पलाशस्य समिद्भिस्तु तस्य शान्तिर्भविष्यति ॥ ५९ ॥

आत्मवादिकसन्ध्यायामेतदेव समाचरेत् ॥
प्रध्वंसयति तच्छक्तिं शत्रुस्तस्य मरिष्यति ॥ ६० ॥

विद्वेषणार्थं जुहुयाद्विभीतसमिधाष्टकम् ॥
परापकारः पापाय शृणु तत्पापनाशनम् ॥ ६१ ॥

मां ध्यात्वैकाग्रचित्तेन चाभिषिञ्चेत्समन्त्रतः ॥
अष्टोत्तरशतं जप्तैस्तोयैः पापं लयं व्रजेत् ॥
सन्ध्योपासनविच्छेदे सहस्रैकं जपेत्तथा ॥ ६२ ॥

विड्वराहैश्च चाण्डालैर्मार्ज्जारैःकुक्कुटैरपि ॥
स्पृष्टमन्नं न भुञ्जीत तत्र चाष्टशतं जपेत् ॥ ६३ ॥

ब्रह्महत्याविशुद्ध्यर्थं जपेल्लक्षायुतं नरः ॥
योनिजेषु तदर्धं स्यात्तदर्धं भूपयोनिके ॥ ६४ ॥

सहस्रपञ्चकं क्षुद्रपापेषु जप ईरितः ॥
जितेन्द्रियो जपेल्लक्षपञ्चकं शिवदृङ्मनाः ॥ ६५ ॥

ब्राह्मणो वान्यकुलजो वायुपञ्चकजिद्भवेत् ॥
निगृहीतेन्द्रियः पञ्चलक्षं जप्त्वेन्द्रियं जयेत् ॥ ६६ ॥

पञ्चविंशलक्षजपात्तत्त्वानां विजयी भवेत् ॥
मध्यरात्रेयुतं जप्त्वा निकटे ब्रह्मसिद्धिभाक् ॥ ६७ ॥

जपेद्वने शिवमना निर्वाते ध्वनिवर्ज्जिते ॥
मध्यरात्रे विवश्यश्च तद्वशो भवति ध्रुवम् ॥ ६८ ॥

शिवमभ्यर्च्य साहस्रजपो नित्यं रमाप्रदः ॥
सहस्रद्वयजापेन महारोगैः प्रमुच्यते ॥ ६९ ॥

सहस्रत्रयजापेन दीर्घमायुर्लभेत ना ॥
चतुस्सहस्रजापेन वाञ्छितानि समाप्नुयात् ॥ ७० ॥

तिलैः शुद्धैर्घृताज्याक्तैः प्रत्यहं त्रिसहस्रकम् ॥
मासं हुत्वा विनश्येत्तु रोगस्तस्य न सम्भवेत् ॥ ७१ ॥

अयं ² षडक्षरो मन्त्रः षोढा स्यादक्षरात्मकः ॥
लक्षमेकं पुरश्चर्य्या मुनयोमी प्रकीर्त्तिताः ॥ ७२ ॥

ब्रह्मा च गौतमोत्रिश्च विश्वामित्रस्तथाङ्गिराः ॥
भरद्वाजोथ छन्दांसि पङ्क्तिगायत्र्यनुष्टुभः ॥ ७३ ॥

त्रिष्टुप् च बृहती चेति विराट् चैवात्र देवताः ॥
परब्रह्मेन्द्रविष्णू च विधात्र्यश्विगुहाः क्रमात् ॥ ७४ ॥

ज्योतिर्वर्णः कुङ्कुमाभो मेचको धूम्रवर्णकः ॥
पीतोरुणः क्रमाद्वर्णा देवतानां प्रकीर्त्तिताः ॥ ७५ ॥

क्रमान्नियोगो मोक्षार्थं गतराज्याप्तये श्रिये ॥
ऐश्वर्य्याय च विद्यायै निजपापक्षयाय च ॥ ७६ ॥

लज्जयाद्यन्तयोर्युक्तः पञ्चार्णः सप्तवर्णकः ॥
षडर्णश्चाष्टवर्णः स्यादेवं मन्त्रद्वयं भवेत् ॥ ७७ ॥

वामदेवो मुनिः पङ्क्तिश्छन्दो देव उमापतिः ॥
तारषड्दीर्घमायाद्यैः स्यान्मन्त्रार्णैः षडङ्गकम् ॥ ७८ ॥

बन्धूककुसुमारक्तं चन्द्रार्धकृतशेखरम् ॥
शूलं कपालमभयं वरं च दधतं करैः ॥ ७९ ॥

वामोरुसंस्थितां देवीं श्लिष्यन्तं वामबाहुना ॥
स्मेरवक्त्रं त्रिनयनं सर्वाभरणभूषितम् ॥ ८० ॥

एवं ध्यात्वा यजेत्पीठे पूर्वोक्ते नवशक्तिके ॥
आदौ पञ्चदले पद्मे केशरेष्वङ्गषट्ककम् ॥ ८१ ॥

मध्ये प्राग्दक्षिणे दिव्ये पश्चात्पत्रेर्हणीयकाः ॥
हृल्लेखा गगनायुक्ता चतुर्थी तु कुलालिका ॥ ८२ ॥

महोच्छुष्मा क्रमादेताः पञ्चभूतसमप्रभाः ॥
पाशाङ्कुशवराभीतिधारिण्योमितभूषणाः ॥ ८३ ॥

तद्बाह्येष्टदले चैव वृषभाद्यष्टदेवताः ॥
सम्यग्ध्यात्वा क्रमादर्च्या देवाग्रादिप्रदक्षिणम् ॥ ८४ ॥

हिमालयाभं वृषभं तीक्ष्णास्यं तं त्रिलोचनम् ॥
सर्वाभरणसन्दीप्तं साक्षाच्छन्दस्स्वरूपिणम् ॥ ८५ ॥

कपालशूलविलसत्करं कालघनप्रभम् ॥
क्षेत्रपालं त्रिनयनं दिगम्बरमथार्चयेत् ॥ ८६ ॥

शूलटङ्काक्षवलयकमण्डलुलसत्करम् ॥
रक्ताकारं त्रिनयनं चण्डीशं परिपूजयेत् ॥ ८७ ॥

शङ्खचक्रवराभीतिकरां मरकतप्रभाम् ॥
दुर्गां प्रपूजयेत्सौम्यां त्रिनेत्रां रत्नभूषणाम् ॥ ८८ ॥

पाशाङ्कुशवराभीतिधारिणं कुङ्कुमप्रभम् ॥
विघ्ननाशकमभ्यर्चेच्चन्द्रार्द्धकृतशेखरम् ॥ ८९ ॥

श्यामं रक्तोत्पलाकारं वामाङ्कन्यस्तसत्करम् ॥
त्रिनेत्रं रक्तवस्त्राढ्यं सेनापतिमथार्च्चयेत् ॥ ९० ॥

तद्बाह्येष्टदले पूज्या ब्राह्म्याद्याश्चाष्टमातरः ॥
तद्बहिश्चतुरस्त्राणि त्रीणि तद्वीथिकाद्वये ॥ ९१ ॥

इन्द्रादीन्दशदिक्पालांस्तदस्त्राणि बहिर्यजेत् ॥
मनुलक्षं जपेन्मन्त्रं तत्सहस्रं यथाविधि ॥ ९२ ॥

जुहुयान्मधुरासिक्तैरारग्वधसमिद्वरैः ॥
तर्प्पणं मार्ज्जनं प्राग्वद्विप्रसन्तर्प्पणन्तथा ॥ ९३ ॥

एवं सिद्धमनुः कुर्य्यात्प्रयोगाद्यञ्च पूर्ववत् ॥
एतत्संसाधनात्सम्पत्सन्ततिः सम्प्रजायते ॥ ९४ ॥

हौमित्यैकाक्षरो मन्त्रः प्रोक्तः प्रासादसञ्ज्ञकः ॥
वामदेवो मुनिश्छन्दः पङ्क्तिर्देवः सदाशिवः ॥ ९५ ॥

हम्बीजं शक्तिरौकारः सर्वाभीष्टे नियोजनम् ॥
षड्दीर्घयुक्तबीजेन षडङ्गविधिरीरितः ॥ ९६ ॥

पञ्चब्रह्मविधानाख्यं न्यासं शृण्वन्तु देवताः ॥
यस्मिन्कृते तु पञ्चत्वे जाते पञ्चमुखो भवेत् ॥ ९७ ॥

आदौ तु पञ्चमन्त्रेण मस्तके स्वे मुनिं न्यसेत् ॥
मुनिश्छन्दो देवतास्तु ध्यानपूर्वं हृदिन्यसेत् ॥
अयन्तु प्रथमो न्यासो देवताप्रीतिकारकः ॥ ९८ ॥

ईश्वरः सर्वविद्यानामीश्वरोस्य मनोर्मुनिः ॥
स एव देवो भूपङ्क्त्यनुष्टप्छन्दांसि चिन्तयेत् ॥ ९९ ॥

शक्तिं डमरुकाभीतिवरान्सन्दधतं करैः ॥
ईशानं त्रीक्षणं शुद्धं नागयज्ञोपवीतिनम् ॥ १०० ॥

मनोस्तत्पुरुषायेति मुनिस्तत्पुरुषः स्मृतः ॥
आपो देव्योस्य गायत्री छन्दो ध्यानं निरूप्यते ॥ १०१ ॥

परश्वधवराभीति दधानं विद्युदुज्ज्वलम् ॥
चतुर्मुखं तत्पुरुषं त्रिनेत्रं वृषगामिनम् ॥ १०२ ॥

अघोरेभ्योथ घोरेभ्यो मनोरग्निर्मुनिर्मतः ॥
अनुष्टुप्छन्द आख्यातं देव आपः प्रकीर्त्तिताः ॥ १०३ ॥

मालां दण्डं पाससृणी डमरुं खट्वकाङ्गकम् ॥
खड्गं कपालं हस्तैश्च दधतं त्रीक्षणं भजे ॥ १०४ ॥

अञ्जनाभं चतुर्वक्त्रं वामदेवं त्रिलोचनम् ॥
वराभयाक्षवलयकुठारं दधतं करैः ॥ १०५ ॥

सद्योजातं प्रपद्यामि मन्त्रस्य तु हरो मुनिः ॥
अञ्जनाभं चतुर्वक्त्रं भीमदन्तं भयापहम् ॥
नानाभीमगणैर्युक्तमघोरं चिन्तयेद्धृदि ॥ १०६ ॥

वामदेवायेति मनोर्वामदेवो मुनिः स्मृतः ॥
विकृतिश्छन्द उद्दिष्टं भर्गो देवः प्रकीर्त्तितः ॥ १०७ ॥

अथ द्वितीयं वक्ष्यामि न्यासं सर्वार्थसिद्धिदम् ॥
त्रैं श्रीं ह्रीं च तथाहं क्षैं हुं हौं च श्रीत्रयं वदेत् ॥ १०८ ॥

पराबीजद्वयं प्रोच्य सर्वज्ञाय हृदीरितम् ॥
अमृततेजोज्वालेति मालिने च पदं ततः ॥ १०९ ॥

तृप्ताय ब्रह्मशिरसे शिरोमन्त्र उदीरितः ॥
ज्वलितशिखिशिखायानादिबोधाय तच्छ्रिये ॥ ११० ॥

वज्राय वज्रहस्ताय स्वतन्त्राय तनुच्छिदे ॥
सौञ्चौंसौमिति सम्भाष्य मुनयेऽलुप्तशक्तये ॥ १११ ॥

नेत्रत्रयायेति मन्त्रो नेत्रस्यैव प्रकीर्त्तितः ॥
श्रीं परशुं च ङेन्तं हुं फट् तथानन्तशक्तये ॥ ११२ ॥

अस्त्रमुक्तं षडङ्गानि कुर्य्यादेवं समाहितः ॥
पूर्वदक्षिणपश्चाशासौम्यमध्येषु पञ्चसु ॥
मुखेषु विन्यसेदीशानादीन्पञ्च हि च क्रमात् ॥ ११३ ॥

तृतीयोथ तथेशानादिकानङ्गुष्ठकादिके ॥
न्यसेत्तिर्य्यक्छिरोवक्त्रहृदयाङ्घ्रिषु पञ्चमः ॥ ११४ ॥

पञ्चब्रह्ममनोर्न्यासानेवं कृत्वा ततः परम् ॥
अष्टत्रिंशत्कलान्यासं कुर्य्यात्तेजोभिवृद्धये ॥ ११५ ॥

ईशानादिकलाः पञ्च ह्यङ्गुष्ठादिषु विन्यसेत् ॥
प्रणवाद्यं मन्त्रपदं कला ङेन्ता नमोन्तकाः ॥ ११६ ॥

ईशानः सर्वविद्यानां शशिनी प्रथमा कला ॥
ईश्वरः सर्वभूतानामङ्गदाख्या ततः परम् ॥ ११७ ॥

ब्रह्माधिपत्याद्यर्णानां त्रिदशानां तथेष्टदा ॥
शिवो मेत्रास्तु मारीची चतुर्थी कथिता कला ॥ ११८ ॥

सदाशिव्ॐ तथैतस्य पञ्चमी चांशुमालिनी ॥
तत्पुरुषाय विद्महे शान्तिं पूर्वमुखे न्यसेत् ॥ ११९ ॥

महादेवाय धीमहि विद्याख्यां पश्चिमे मुखे ॥
तन्नो रुद्रः प्रतिष्ठाख्यां याम्यास्ये त्वष्टमीं न्यसेत् ॥ १२० ॥

प्रचोदयान्नित्यविद्यां नवमीमुदगानने ॥
अघोरेभ्यस्तामसीं तु दशमीं हृदि विन्यसेत् ॥ १२१ ॥

ग्रीवायामथ घोरेभ्यो मोहामेकादशीं न्यसेत् ॥
दक्षिणांसे घोररूपां विन्यसेद्द्वादशीं कलाम् ॥ १२२ ॥

घोरतरेभ्यो वामांसे निद्राख्यां तु त्रयोदशीम् ॥
सर्वेभ्यो नाभिमध्ये तु व्याचिताख्यां चतुर्दशीम् ॥ १२३ ॥

कुक्षौ तु सर्वसर्वेभ्यो भूतिः पञ्चदशी भवेत् ॥
नमस्ते अस्तु पृष्ठे तु सुधाख्या षोडशी कला ॥ १२४ ॥

वक्षःस्थले रुद्ररूपेभ्यः कला सप्तदशी मता ॥
वामदेवाय विरजां गुह्ये त्वष्टादशीं न्यसेत् ॥ १२५ ॥

वामदेवाय निरजां दक्षां दक्षांसके न्यसेत् ॥
श्रेष्ठाय नम इत्युक्त्वा वामांसे तु रतिं न्यसेत् ॥ १२६ ॥

रुद्राय नम इत्युक्त्वा दक्षोरौ पालिनीं न्यसेत् ॥
कालाय नमो द्वाविंशसञ्ज्ञां वामोरुके न्यसेत् ॥ १२७ ॥

त्रयोविंशी कलेत्युक्त्वा कलाख्यां दक्षजानुनि ॥
न्यसेच्छ्रियं विकर्णाय नमो वामे च जानुनि ॥ १२८ ॥

बलेत्युक्त्वा बुद्धिनाम्नीं दक्षजङ्घागतां स्मरेत् ॥
न्यसेज्ज्ञानां विकर्णाय नमो वामे च जङ्घके ॥ १२९ ॥

हृदि रात्रिं सप्तविंशीं बलाय नम इत्यपि ॥
कट्यां बलप्रमथनाय नमो गुह्यके न्यसेत् ॥ १३० ॥

सर्वभूतदमनाय मोहिनीं दक्षपार्श्वके ॥
वामपार्श्वे मनोन्मनाय नमश्चोभयं न्यसेत् ॥ १३१ ॥

सद्योजातं प्रपद्यामि सिद्धिं पादतलेत्ववाक् ॥
ऋद्धिं चोदक्पादतले सद्योजाताय वै नमः ॥ १३२ ॥

भवे श्रुतिं ³ त्रयस्त्रिंशीं दक्षहस्ततले न्यसेत् ॥
वामहस्ततले लक्ष्मीं चतुस्त्रिंशत्कलां न्यसेत् ॥ १३३ ॥

पञ्चत्रिंशीं नासिकायां मेधां नाभिभवे न्यसेत् ॥
षट्त्रिंशीं मूर्द्धनि क्षान्तिं विन्यसेच्च भुजे रमाम् ॥ १३४ ॥

सप्तत्रिंशीं भवेत्युक्त्वा शुद्धां न्यस्येदवाग्भुजे ॥
उद्भवाय नमः प्रोच्य तिर्य्यग्वामभुजे न्यसेत् ॥ १३५ ॥

ततश्च मूलमनुना पुटान्सव्ये च मन्त्रकान् ॥
सद्योजातादिकान्न्यस्य व्यापकन्यासमाचरेत् ॥ १३६ ॥

सदाशिवात्मकं ध्यात्वा स्वात्मानं सर्वदैवतैः ॥
अवस्थितं शिवोहं च ध्यात्वान्तः पूजनं चरेत् ॥ १३७ ॥

ततश्चावाह्य पूजायामीशानाद्यैश्च पञ्चभिः ॥
प्रथमावरणं ज्ञेयं द्वितीयं स्यात्षडङ्गकैः ॥ १३८ ॥

अनन्ताद्यैस्तृतीयं स्याच्चतुर्थं स्यादुमादिभिः ॥
इन्द्राद्यैः पञ्चमं चापि वज्राद्यैः षष्ठकं मतम् ॥ १३९ ॥

लक्षद्वयं जपेन्मन्त्रं हविष्याशी जितेन्द्रियः ॥
पञ्चविंशतिसाहस्रसम्मितैः करवीरजैः ॥ १४० ॥

जपापुष्पैस्तु पद्मैर्वा जुहुयात्तर्प्पणादिकम् ॥
कृत्वा संसिद्धमन्त्रस्तु कुर्य्यात्काम्यानि पूर्ववत् ॥ १४१ ॥

तारमायाधराबीजपूर्वं पञ्चाक्षरो मनुः ॥
अष्टवर्णो भवेदस्य वामदेवो मुनिर्मतः ॥
देवः सदाशिवः प्रोक्तः पङ्क्तिश्छन्द उदाहृतम् ॥ १४२ ॥

मायाप्रमादबीजाभ्यां भेदिताभ्यां च षट्स्वरैः ॥
षड्भिस्तथा मन्त्रवर्णैः षडङ्गानि सजातिभिः ॥ १४३ ॥

ध्यायेत्ततश्च सिन्दूरारुणं शम्भुं त्रिलोचनम् ॥
टङ्कं मृगं तथा देवीं चालिङ्गन्तं वरप्रदम् ॥ १४४ ॥

हस्तैश्चतुर्मिरारक्तपद्मं च दधतीं करैः ॥
पीतवृत्तघनोत्तुङ्गस्तनीं वामाङ्कसंस्थिताम् ॥ १४५ ॥

रक्तपद्मसमासीनं रक्तस्रग्गन्धलेपनम् ॥
एवन्ध्यात्वा च पञ्चार्णपीठे तद्वद्यजेद्धरम् ॥ १४६ ॥

अष्टलक्षं जपेन्मन्त्रं तत्सहस्रं तथा हुनेत् ॥
घृताप्लुतैः पायसान्नैस्तर्प्पणादि ततश्चरेत् ॥ १४७ ॥

एवं सिद्धमनुः कुर्य्यात्प्रयोगान्हि षडर्णवत् ॥ १४८ ॥

ॐ जूं स इति मन्त्रस्य प्रोक्तो मृत्युञ्जयाभिधः ॥
ऋषिः कहोडो देव्यादिगायत्री छन्द ईरितम् ॥ १४९ ॥

मृत्युञ्जयो महादेवो देवता परिकीर्त्तितः ॥
षड्दीर्घयुक्तभृगुणा षडङ्गानि समाचरेत् ॥ १५० ॥

स्मरेत्पद्मद्वयस्थं च चन्द्रार्काग्नित्रिलोचनम् ॥
हस्तेषु ज्ञानमुद्रां च पाशरुद्रा क्षमालिके ॥ १५१ ॥

कर्पूराभं शीर्षचन्द्रं करोद्गामृतधारया ॥
अर्धाङ्गं बहुभूषाढ्यं कान्ताभिश्च विमोहितम् ॥ १५२ ॥

एवं सम्पूजयेत्पीठे मूर्तिं मूलेन कल्पयेत् ॥
अङ्गेन्द्राद्यैस्तदस्त्रैश्च त्रिरावरणपूजनम् ॥ १५३ ॥

जपेत्त्रिलक्षं जुहुयादमृतां खण्डकैः प्लुताम् ॥
शुद्धदुग्धेन च ततस्तर्प्पणादि समाचरेत् ॥
एवं संसिद्धमन्त्रस्तु प्रयोगान्वैचरेदथ ॥ १५४ ॥

सुधाफलैः सुधाखण्डैर्मन्त्री मासं सहस्रकम् ॥
आराधिताग्नौ जुहुयाद्विधिवद्विजितेन्द्रियः ॥ १५५ ॥

सन्तुष्टः शङ्करस्तस्य सुधाप्लावितविग्रहः ॥
आयुरारोग्यसम्पत्तियशःपुत्रान्विवधयेत् ॥ १५६ ॥

सुधावटौ बिल्वदूर्वाः पयः सर्प्पिः पयो हविः ॥
इत्युक्तैः सप्तभिर्द्रव्यैर्जुहुयात्सप्त वासरान् ॥ १५७ ॥

अष्टोत्तरसहस्रं तु नित्यं सप्ताधिकान्द्विजान् ॥
भोजयेन्मधुराक्तैश्च सर्वरोगैः प्रमुच्यते ॥ १५८ ॥

होमाद्यं पूर्ववद्दद्याद्विप्रेभ्योधिकदक्षिणाम् ॥
आरण्यैः पशुभिर्गोभिर्हस्तिभिर्वाजिभिस्तथा ॥
गुरुं सम्प्रीणयेत्पश्चाद्धनाद्यैर्देवताधिया ॥ १५९ ॥

अनेन विधिना सद्यः कृत्याद्रोहज्वरादिभिः ॥
विमुक्तः सुचिरं जीवेत्साधिकं शरदां शतम् ॥ १६० ॥

अभिचारज्वरे तीव्रे घोरोन्मादे शिरोगदे ॥
असाध्यरोगे सञ्जाते तथा चैवमहाभये ॥
होमोयं शान्तिदः प्रोक्तः सर्वसम्पत्प्रदायकः ॥ १६१ ॥

द्रव्यैरेतैः प्रजुहुयात्त्रिजन्मा च यथाविधि ॥
भोजयेन्मधुरैर्भोज्यैर्ब्राह्मणान्वेदपारगान् ॥ १६२ ॥

दीर्घमायुरवाप्नोति काश्मरीबकुलोद्भवैः ॥
समिद्वरैः कृतो होमः सर्वमृत्युगदापहः ॥ १६३ ॥

सिद्धान्नैर्विहितो होमो महाज्वरविनाशनः ॥
अपामार्गसमिद्धोमः सर्वामयविनाशनः ॥ १६४ ॥

अथातो दक्षिणामूर्तिमन्त्रं वक्ष्याम्यभीष्टदम् ॥
ॐङ्कारमायाबीजाभ्यां ⁴ पुटं षट्त्रिंशदक्षरम् ॥ १६५ ॥

दक्षिनामूर्त्तये तुभ्यं वटमूलनिवासिने ॥
ध्यानैकनिरताङ्गाय नमो रुद्राय शम्भवे ॥ १६६ ॥

मुनिः शुक्लः समुद्दिष्टोनुष्टुप् छन्दः प्रकीर्त्तितम् ॥
देवता जगतामादिर्दक्षिणामूर्त्तिरव्ययः ॥ १६७ ॥

प्रणवो बीजमित्युक्तं हृल्लेखा शक्तिरीरिता ॥
विनियोगः समुद्दिष्टः पुरुषार्थचतुष्टये ॥ १६८ ॥

आदौ तु मूलमन्त्रेण करशुद्धिं समाचरेत् ॥
रसनेत्राष्टकवसु बाणवह्निमितैः क्रमात् ॥ १६९ ॥

तत्रैव तु च मन्त्रार्णैस्तारमायादिकैः पुनः ॥
षड्दीर्घैस्तारमायान्तैः षडङ्गानि समाचरेत् ॥ १७० ॥

मूर्ध्नि भाले दक्षनेत्रे वामे चैव तु कर्णयोः ॥ १७१ ॥

दक्षगण्डे वामगण्डे नासिकायां कटौ तथा ॥
लिङ्गे दक्षोरुमूले च जानुमूले च गुल्फके ॥ १७२ ॥

पादाङ्गुलीनां मूले च जानुमध्ये च गुह्यके ॥
पाण्यङ्गुलीनां मूले च न्यसेत्स्थान चतुष्टये ॥
एवं वामोरुमध्यादौ कुर्य्यान्न्यासोयमीरितः ॥ १७३ ॥

हिमाचलतले रम्ये सिद्धकिन्नरगुह्यकैः ॥
नानाद्रुमैः पुष्पफलपत्रोपेतैर्विराजिते ॥ १७४ ॥

शिलाविवरनिर्गच्छन्निर्झरैः शीतलानिले ॥
नानाभृङ्गैः पक्षिगणैर्विधुरीकृतसम्मुखे ॥
शुकादिमुनिभिर्युक्ते वटं तत्र विचिन्तयेत् ॥ १७५ ॥

गारुत्मतमयैः पत्रैः पद्मरागमयैः फलैः ॥
नवरत्नमयाकल्पैस्तोरणाद्यैरलङ्कृतम् ॥ १७६ ॥

तस्य मूले स्वर्णभूमौ रत्नसिंहासने शुभे ॥
आसीनममिताकल्पं शरच्चन्द्रनिभाननम् ॥ १७७ ॥

रजताद्रिप्रतीकाशं मुनिदेवगणैः स्तुतम् ॥
जटामुकुटिनं वीरासनं नासावलोकनम् ॥ १७८ ॥

त्रिनेत्रं सुप्रसन्नास्यं निविष्टं शुभपङ्कजे ॥
दक्षिणोर्ध्वकरे टङ्कं व्याख्यामुद्रामधः करे ॥ १७९ ॥

वामोर्ध्वहस्ते हरिणं वामजानुन्यधःकरम् ॥
प्राक्प्रोक्ते पूजयेत्पीठे प्रथमे तु दले यजेत् ॥ १८० ॥

केशरेषु षडङ्गानि देवाग्रादिप्रदक्षिणम् ॥
पूजयेदष्टपत्रेषु पूजयेद्वृषभादिकान् ॥ १८१ ॥

वीथीद्वये च लोकेशांस्तदस्त्राणि च पूजयेत् ॥
पुरश्चरणसिद्ध्यर्थं प्रजपेदयुताष्टकम् ॥ १८२ ॥

जुहुयात्तद्दशांशेन तिलैः क्षीरपरिप्लुतैः ॥
पायसेनाथ वा देवाः केवलेन घृतेन वा ॥
तर्प्पणादि ततः कुर्य्यात्प्रयोगार्हो भवेन्मनुः ॥ १८३ ॥

मासमेकञ्च भिक्षाशी सहस्रं चाष्टकं जपेत् ॥
मन्त्रं प्रतिदिनं मन्त्री विद्वत्त्वं लभते ध्रुवम् ॥ १८४ ॥

मूलमन्त्रेण पुटितां मातृकां मनुवित्तमः ॥
जलं स्पृष्ट्वा त्रिधा जप्त्वा पिबेदब्दाद्भवेद्ध्रुवम् ॥
अखिलानां च शास्त्राणां व्याख्याता च महाकविः ॥ १८५ ॥

रोमपिप्पलिकाब्राह्मीवचासर्ज्जरसैर्घृतैः ॥
सुगन्धद्रव्यसंयुक्तैर्नन्दिकेश्वरकल्पितैः ॥ १८६ ॥

तत्कल्कसहितैर्ब्राह्मीरसे पक्वं च गोघृतम् ॥
अनेन मन्त्रवर्य्येण जीवितन्त्वयुतावधि ॥ १८७ ॥

तत्र संसेवितं कीर्त्तिकविताश्रीधृतिप्रदम् ॥
कान्तिरक्षायुष्यदं च गदितं सर्वसिद्धिकृत् ॥ १८८ ॥

अथो विभेदाद्द्वाविंशद्वर्णो मन्त्रो निगद्यते ॥
तारो नमो भगवते दक्षिणामूर्त्तये वदेत् ॥ १८९ ॥

मह्यं मेधां प्रयच्छेति स्वाहान्तोथ द्वितीयकः ॥
मेधास्थाने पठेत्प्रज्ञां फलं नामानुसारतः ॥ १९० ॥

मेधाकण्ठेन सामर्थ्यं प्रज्ञा प्रोक्ता तु स्मृतिः ॥
बीजद्वयाल्पितो मन्त्रः सिद्ध्यते वाममार्गिणाम् ॥ १९१ ॥

ऋषिर्ब्रह्मा समुद्दिष्टो गायत्रं छन्द ईरितम् ॥
देवता श्रीमहादेवो दक्षिणामूर्त्तिसञ्ज्ञकः ॥ १९२ ॥

प्रणवः प्रोच्यते बीजं स्वाहा शक्तिरिति स्मृता ॥
मेधापदं कीलकं स्यात्पुरुषार्थे नियोजनम् ॥ १९३ ॥

ताररुद्धैः स्वरैर्दीर्घैः षड्भिरङ्गानि कल्पयेत् ॥
शिरोरुमध्यवक्त्रेषु हृदि नाभौ च गुह्यके ॥ १९४ ॥

जान्वोश्चरणयोर्न्यस्येत्पदान्यष्टौ मनोः क्रमात् ॥
वर्णन्यासमथो मूर्ध्नि भालेक्ष्णोः श्रोत्रयोर्नसोः ॥
ओष्ठे दन्ते च जिह्वायां चुबुकाग्रेंसयोर्गले ॥ १९५ ॥

बाहूरोनाभिगुह्येषु गुदोर्वोर्जानुजङ्घयोः ॥
पादपाण्योश्च सर्वाङ्गे ततो देवं विचिन्तयेत् ॥ १९६ ॥

शङ्करन्तु शरच्चन्द्रनिभमम्भोजमध्यगम् ॥
गङ्गाधरं शरच्चन्द्रकरोल्लसितशेखरम् ॥ १९७ ॥

प्रसन्नवदनाम्भोजं त्रिनेत्रं सुस्मिताननम् ॥
दिव्याम्बरधरं देवं गन्धमाल्यैरलङ्कृतम् ॥ १९८ ॥

नानारत्नमयाकल्पमनुकल्पविभूषितम् ॥
मुक्ताक्षमालां दक्षोर्ध्वे ज्ञानमुद्रामधः करे ॥ १९९ ॥

वामोर्ध्वे च सुधाकुम्भं पुस्तकं तदधःकरे ॥
दधानं चिन्तयेद्देवं मुनिवृन्दनिषेवितम् ॥ २०० ॥

एवन्ध्यात्वा यजेत्पीठे पूर्वोक्ते नवशक्तिके ॥
पद्मत्रयसमोपेते भूगेहत्रितयान्विते ॥ २०१ ॥

चतुर्द्वारयुतेङ्गानि केशरेषु यजेत्ततः ॥
स्वरान्षोडश तत्रैव द्वन्द्वशः केशरस्थितान् ॥ २०२ ॥

यजेद्वर्गाष्टकं पश्चादष्टपत्रेषु चापरे ॥
सरस्वतीं चतुर्वक्रं सनकं च सनन्दनम् ॥ २०३ ॥

सनातनं चैव सनत्कुमारं च शुकं तथा ॥
व्यासं च परतोष्टौ तु पार्वतीं शुभगां तथा ॥ २०४ ॥

भद्रां क्रिया शान्तिरौद्र्यौ कालीं कलभिकामपि ॥
चतुरस्रे चतुष्कोणमाग्नेये शान्तमर्च्चयेत् ॥ २०५ ॥

सिद्धगन्धर्वयोगीन्द्रान्विद्याधरगणानपि ॥
इन्द्रादींश्च तदस्त्राणि प्राग्वद्वीथीद्वये यजेत् ॥ २०६ ॥

एकलक्षं जपेन्मन्त्रं दशांशं जुहुयात्ततः ॥
क्षीराज्याक्तैस्तिलैः पद्मैः पायसैर्वां घृतप्लुतैः ॥
तर्प्पणादि ततः कृत्वा काम्यकर्म्माणिसाधयेत् ॥ २०७ ॥

कण्ठमात्रोदके स्थित्वा जपेन्मन्त्रं सहस्रकम् ॥
प्रत्यहं मण्डलादर्वाक्कवीनामग्रणीर्भवेत् ॥ २०८ ॥

पञ्चविंशतिधा जप्तमन्नपायसमेव च भक्षितं क्षीरसंसिक्तं परं वा काव्यकारकम् ॥
सर्वापन्नाशकं चैव सर्वरोगविनाशनम् ॥ २०९ ॥

त्रयोदश्यां प्रदोषे च सोपवासः शिवालयम् ॥
मौनी गत्वार्चयेद्देवं विद्यायुः परिवृद्धये ॥ २१० ॥

आज्येन पायसान्नेन वाक्कामो जुहुयात्सदा ॥
श्रीकामो जलजैर्बिल्वैर्नन्द्यावर्त्तैः सदा हुनेत् ॥ २११ ॥

आज्यक्षीराक्तदूर्वाभिर्हुत्वा दद्याच्च दक्षिणाम् ॥
गुरवे गां च महिषीं तस्य मृत्युभयं कुतः ॥ २१२ ॥

आदित्याभिमुखो भूत्वा दद्याद्दशजलाञ्जलीन् ॥
मूलमन्त्रेण मन्त्रज्ञः सर्वदोषैर्न बाध्यते ॥ २१३ ॥

प्रातः सायं च सप्तैवं मध्याह्ने चैकविंशतिम् ॥
दुग्धबुद्ध्या जलैर्देवं तर्प्पयित्वा ततो हुनेत् ॥
पलाशपुष्पैरचिरात्कविर्होमादिभिर्भवेत् ॥ २१४ ॥

गौर्य्या पार्श्वस्थया सार्धं श्रीकामश्चिन्तयेत्प्रभुम् ॥
अयुतं प्रजपेन्मन्त्रं भूयसीं श्रीयमाप्नुयात् ॥ २१५ ॥

भुञ्जानः प्रयतो मन्त्री गोमूत्रे पक्वमोदनम् ॥
भिक्षान्नमथ वा मन्त्रमयुतद्वितयं जपेत् ॥ २१६ ॥

अश्रुतान्वेदशास्त्रादीन्व्याचष्टे नात्र संशयः ॥
एवमाराधितो मन्त्रो भुक्तिमुक्तिप्रदायकः ॥ २१७ ॥

अथातो दक्षिणामूर्त्तेर्द्व्यक्षरो मनुरुच्यते ॥
हम्स इत्यस्य गायत्री छन्दो ब्रह्मा मुनिर्मतः ॥ २१८ ॥

देवता दक्षिणामूर्त्तिर्हम्बीजं शक्तिरन्तिमः ॥
हसव्यञ्जनयोर्योगे षड्दीर्घान्द्यङ्गकल्पनम् ॥ २१९ ॥

ध्यानपूजादिकं सर्वं तथाकाम्यनियोजनम् ॥
द्वात्रिंशदक्षरप्रोक्तदक्षिणामूर्त्तिमन्त्रवत् ॥ २२० ॥

विशेषतः स्वयं रोगहरः सारस्वतप्रदः ॥
ज्ञानप्रदश्च भवति तथा मोक्षप्रदोपि च ॥ २२१ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि वामिनां सिद्धिदस्य तु ॥
दक्षिणामूर्त्तिभेदस्य तस्य मन्त्रचतुष्टयम् ॥ २२२ ॥

ऊर्ध्वपश्चिमयोः सौम्यप्रागाम्नायोक्तसिद्धिकृत् ॥ २२३ ॥

क्रमादेतेत्र प्रोच्यन्ते महादेवाय हुं त्विति ॥
वामो मुनिर्विराट् छन्दो देवता वामनायकः ॥ २२४ ॥

कालिकाबीजपूर्वैश्च षड्वर्णैस्स्यात्षडङ्गकम् ॥
लिङ्गन्यस्तमहाकालिं मदिरासक्तमानसम् ॥ २२५ ॥

लोहदण्डं मांसपिण्डं पानपात्रं त्रिशूलकम् ॥
दधतं भर्ज्जितम्मत्स्यं चषकं रुधिरस्य च ॥ २२६ ॥

स्पृशन्तमेकेन भगमपरेण कुचद्वयम् ॥
इत्थं सञ्चिन्त्य देवेशं कालपीठे समर्चयेत् ॥ २२७ ॥

भगमालां भगलतां भगां कोणत्रये यजेत् ॥
लिङ्गस्थितं लिङ्गभगमात्मानं चात्ममेखलम् ॥ २२८ ॥

मत्स्यप्रियं च तद्बाह्ये पञ्चकोणे समर्च्चयेत् ॥
मदोन्मत्तं रतिकरं चलन्मध्यं स्खलत्पदम् ॥ २२९ ॥

वेदपृष्ठं धर्मशस्त्रं शान्त्यतीतं निरञ्जनम् ॥
तत्र स्थितं च तद्बाह्ये पूजयेन्नवयोनिके ॥ २३० ॥

लक्षाष्टकञ्जपेन्मन्त्रं प्रथमं तु सुरान्वितैः ॥
होमाद्धि मांसशकलैर्मन्त्रसिद्धिः प्रजायते ॥ २३१ ॥

सम्भोगी यो जपेल्लक्षं जुहुयाच्चायुतं परम् ॥
तर्प्पयेच्चन्दनेनैव तत्परम्मन्त्रसिद्धये ॥ २३२ ॥

जपादिकं प्रकर्तव्यं यथाकार्यानुसारतः ॥
अवश्यञ्जायते कार्य्यं तस्माच्चेद्विकलेन्द्रियः ॥
तदा न कार्य्यं भवति वाममार्गेण साधितम् ॥ २३३ ॥

अथातो दक्षिणामूर्त्तेरपरो मन्त्र उच्यते ॥
तारो नमो भगवते दक्षिणामूर्त्तये वदेत् ॥
मह्यं मेधां वदेत्प्रज्ञां प्रयच्छानलवल्लभाम् ॥ २३४ ॥

चतुर्विंशतिवर्णोयं मुनिर्ब्रह्मा समीरितः ॥
देवता दक्षिणा मेधा गायत्री छन्द उच्यते ॥ २३५ ॥

मेधाबीजं तथ शक्तिः स्वाहा मेधासमृद्धये ॥
नियोगोथ षडङ्गानि आम् ईम् ऊम् ऐं च औं च अः ॥ २३६ ॥

एतैर्वर्णैस्तु दिग्बन्धम्भूर्भुवःसुवरोमिति ॥
व्याख्यापीठेतिशुभ्रं च भस्मोद्धलितविग्रहम् ॥ २३७ ॥

ज्ञानमुद्राक्षमालाढ्यं वीणापुस्तकधारिणम् ॥
प्राग्वत्पूजादिक सर्वं पुरश्चरणमुच्यते ॥ २३८ ॥

कृष्णाष्टमीं समारभ्य यावत्कृष्णचतुर्दशी ॥
चत्वारिंशत्सहस्राणां जपात्स्याच्च पुरस्क्रिया ॥ २३९ ॥

आज्यं दशांशं होतव्यं मन्त्रसिद्धिः प्रजायते ॥
पापाधिक्यान्न चेत्सिद्धिस्तदैवन्तु समाचरेत् ॥ २४० ॥

बिल्वाधस्स्थो जपेल्लक्षं ततः सिद्धिर्भवेदिति ॥
दूरे दृष्टा च चेत्सिद्धिः पश्चाद्द्वारे शिवालये ॥
लक्षमेकं मनुञ्जप्त्वा हुत्वाज्यं सिद्धिभाग्भवेत् ॥ २४१ ॥

ततः प्रयोगं कुर्वीत हुनेत्पालाशपुष्पकैः ॥
यमुद्दिश्यायुतं सोपि मूर्खो विद्यानिधिर्भवेत् ॥ २४२ ॥

कण्ठमात्रे जले स्थित्वा जपेन्मन्त्रसहस्रकम् ॥
प्रत्यहं मण्डलादर्वाक्कवीनामग्रणीर्भवेत् ॥ २४३ ॥

भुञ्जानः प्रयतो मन्त्री गोमूत्रे पक्वभोजनम् ॥
भिक्षान्नमथ वा मन्त्रमयुतद्वितयं जपेत् ॥
अश्रुतं वेदशास्त्रादि व्याचष्टे नात्र संशयः ॥ २४४ ॥

स्वहस्ते जलमादाय प्रातस्तदभिमन्त्रयेत् ॥
पञ्चविंशतिवारान्हि पाययेद्बालकाय तत् ॥
मासषट्कं तस्य विद्या भवेद्गङ्गाप्रवाहवत् ॥ २४५ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि नृसिंहाद्बलिनो मम ॥
मन्त्रं शरभसञ्ज्ञस्य द्रुतसिद्धिप्रदायकम् ॥ २४६ ॥

ॐखङ्खाङ्खं ⁵ फडुच्चार्य्य द्विः शत्रून्ग्रससीति च ॥
तथा हुं फट् सर्वास्त्रसंहरणाय शरभेति च ॥
शान्ताय पक्षिराजाय हुं फट् स्वाहा नमो मनुः ॥ २४७ ॥

एकचत्वारिंशदर्णो वासुदेवो मुनिर्मतः ॥
कालाग्निरुद्रः शरभो देवता परिकीर्तितः ॥ २४८ ॥

छन्दस्तु जगती स्वाहा शक्तिर्बीजं खमुच्यते ॥
वेदाङ्कदशसप्तागसागरैरङ्गकल्पनम् ॥ २४९ ॥

पुनः समस्तमन्त्रेण दिग्बन्धं तु समाचरेत् ॥
चन्द्रार्काग्नित्रिनयनं कालीदुर्गाद्विपक्षकम् ॥ २५० ॥

विद्युज्जिह्वं वज्रनखं वडवाग्न्युदरन्तथा ॥
व्याधिमृत्युरिपुघ्नं च चण्डवातातिवेगिनम् ॥ २५१ ॥

हृद्भैरवस्वरूपं च वैरिवृन्दनिषूदनम् ॥
मृगेन्द्रत्वक्छरीरेस्य पक्षाभ्यां चञ्चुना रवः ॥ २५२ ॥

अधोवक्त्रश्चतुष्पाद ऊर्ध्वदृष्टिश्चतुर्भुजः ॥
कालान्तदहनप्रख्यो नीलजीमूतनिःस्वनः ॥ २५३ ॥

अरिर्यद्दर्शनादेव विनष्टबलविक्रमः ॥
सटाक्षिप्तग्रहर्क्षाय पक्षविक्षिप्तभूभृते ॥
अष्टपादाय रुद्राय नमः शरभमूर्त्तये ॥ २५४ ॥

एवं ध्यायेत्सहस्रं तु प्रजपेत्पायसं हुनेत् ॥
प्रत्यहं मासषट्केन मन्त्रसिद्धिः प्रजायते ॥ २५५ ॥

तदाजेयस्तु सङ्ग्रामे भूतप्रेतपिशाचकाः ॥
नश्यन्ति दर्शनादेव चाधयो व्याधयस्तथा ॥ २५६ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि मालामन्त्रं सुसिद्धिदम् ॥
तारो नमो भगवते ङेन्तं शरभ शाल्व च ॥ २५७ ॥

सर्वभूतोच्चाटनाय ग्रहराक्षस चोच्चरेत् ॥
निवारणाय ज्वालेति ङेन्तं मालास्वरूपकम् ॥ २५८ ॥

दक्षनिष्काशनायेति साक्षादिति पदं वदेत् ॥
कालरुद्रस्वरूपाष्टमूर्त्तये च तथा वदेत् ॥ २५९ ॥

कृशानुरेतसे चेति महेतिपदमुच्चरेत् ॥
क्रूरभूतोच्चाटनायेत्यप्रतिशयनाय च ॥ २६० ॥

शत्रूंश्च नाशयद्वन्द्वं वदेच्छत्रुपशूंस्ततः ॥
गृह्णयुग्मं खादयुग्मं तारं हुं फड्वसुप्रियाम् ॥ २६१ ॥

अष्टोत्तरशतार्णोयमष्टोत्तरशतं जपेत् ॥
प्रत्यहं मासषट्केन सिद्धः स्यात्तत्फलं शृणु ॥ २६२ ॥

पात्रे पूतं जलं स्थाप्य सप्तवाराभिमन्त्रितम् ॥
पानार्थं तत्प्रसादेन दातव्यं लापयेत्तथा ॥ २६३ ॥

प्रयान्ति सर्वभूतानि ज्वराश्चातुर्थिकादयः ॥
सप्ताहात्तत्प्रयोगेण नात्र कार्य्या विचारणा ॥ २६४ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि ह्यघोरास्त्राह्वयं मनुम् ॥
मायां स्फुरद्वयं चैव प्रस्फुरद्वितयं वदेत् ॥ २६५ ॥

पश्चाद्वदेत्तरद्वन्द्वं तरप्रान्तं च प्रद्वयम् ॥
प्रचटद्वितयं पश्चात्कहद्वन्द्वं महद्वयम् ॥ २६६ ॥

बन्धद्वयं घातय द्विर्हुंहुं भूशरवर्णकः ॥
मनुः प्रोक्तोघोरमुनिरुष्णिक् छन्दोस्य देवता ॥ २६७ ॥

अघोररुद्रो वं बीजं ह्रीं शक्तिश्च प्रकीर्तिता ॥
शरर्त्तुदशदिग्दन्तिदिवाकरमितैर्मनोः ॥
वर्णैः कुर्य्यात्षडङ्गानि पदन्यासोथ वक्ष्यते ॥ २६८ ॥

भाले वक्त्रे गले हृद्यथो नाभिकरजानुषु ॥
सजङ्घपादयोश्चैव पदान्येकादश न्यसेत् ॥ २६९ ॥

शरर्त्तुनेत्रवस्वब्धिशरवेदाब्धिवेदकैः ॥
रसनेत्रमितैर्वर्णैस्तत्पदैश्च भवत्यसौ ⁶ ॥ २७० ॥

मेघाकारं ततो ध्यायेद्भीमदंष्ट्रं त्रिलोचनम् ॥
भुजङ्गभूषणं रक्तवसनालेपशोभितम् ॥ २७१ ॥

परशुं करवालं च बाणं त्रिशिखमेव च ॥
दधानं दक्षिणैर्हस्तैरूर्ध्वादिक्रमतः परैः ॥
“दमरुं खेटकं चापं नृकपालं च बिभ्रतम् ॥ २७२ ॥

काम्यकर्मसु रक्ताभं कृष्णाभमभिचारके ॥
निग्रहे ग्रहभूतादिमुक्तौ मुक्तानिभं स्मरेत् ॥ २७३ ॥

एवं सञ्चिन्त्य देवेशं शिवपीठे पुरोदिते ॥
षट्कोणान्तस्थिते पद्मद्वितये भूपुरैर्वृते ॥ २७४ ॥

केशरेष्वङ्गपूजा स्याद्देवाग्रादिप्रदक्षिणैः ॥
डमरुं परशुं खड्गं खेटं बाणं तथा धनुः ॥ २७५ ॥

शूलं कपालं ब्राह्म्याद्या द्वितीयेष्टदलेर्च्चयेत् ॥
वीथीद्वये लोकपालांस्तदस्त्राणि च पूजयेत् ॥ २७६ ॥

लक्षमेकं जपेन्मन्त्रं हविष्याशी जितेन्द्रियः ॥
जुहुयात्तद्दशांशेन तिलैः शुद्धघृतप्लुतैः ॥ २७७ ॥

तर्प्पणं मार्ज्जनं कृत्वा भोजयेन्मधुरैर्द्विजान् ॥
एवं सिद्धे मन्त्रवरे काम्यकर्म्माणि साधयेत् ॥ २७८ ॥

क्रमात्सर्पिरपामार्गतिलसर्षपपायसैः ॥
साज्यैः सहस्रं प्रत्येकं यामिन्यां जुहुयात्सुधीः ॥
होमोयं नाशयेत्सद्यो भूतकृत्यादिनायकान् ॥ २७९ ॥

श्वेतकिंशुकनिर्गुण्डी हेमापामार्गसम्भवैः ॥
समिद्वरैः कृतो होमः पूर्ववद्द्रुतशान्तिदः ॥ २८० ॥

अपामार्गाश्वत्थयोश्च पञ्चगव्ये समुक्षिताः ॥
समिधो जुहुयात्कृष्णपञ्चम्यां निशि संयतः ॥
पृथक्सहस्रहोमेन भूतानां निग्रहो भवेत् ॥ २८१ ॥

क्रमात्सर्प्पिरपामार्गपञ्चगव्यहविर्घृतैः ॥
हुत्वा सहस्रं प्रत्यकं पात्रे सम्पातयेद्द्रुते ॥ २८२ ॥

सम्पातसर्पिषा साध्यं भोजयेद्द्रुतशान्तये ॥
अघोरास्त्राह्वयो मन्त्रः सर्वकाम्यानि साधयेत् ॥ २८३ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि मन्त्रं पाशुपतास्त्रकम् ॥
तारः श्रीं पशुशब्दान्ते हुम्फड्मन्त्रः षडक्षरः ॥ २८४ ॥

वामदेवो मुनिः पङ्क्तिश्छन्दः पशुपतिः सुरः ॥
मन्त्रार्णैः षड्भिरङ्गानि हुम्फडन्तैः सबिन्दुकैः ॥ २८५ ॥

जातियुक्तानि चाङ्गेषु तथाङ्गुष्ठादिषु क्रमात् ॥
ध्यायेत्पशुपतिं सम्यङ्मन्त्री चैकाग्रमानसः ॥ २८६ ॥

पञ्चवक्त्रं दशभुजं प्रतिवक्त्रं त्रिलोचनम् ॥
अग्निज्वालानिभश्मश्रुमूर्द्धजं भीमदंष्ट्रकम् ॥ २८७ ॥

खङ्गं बाणानक्षसूत्रं शक्तिं परशुमवे च ॥
दधानं दक्षिणैर्हस्तैरूर्ध्वादिक्रमतः परैः ॥ २८८ ॥

खेटचापौ कुण्डिकां च त्रिशूलं ब्रह्मदण्डकम् ॥
नानाभरणसन्दीप्तं बालचन्द्रैरलङ्कृतम् ॥ २८९ ॥

मध्याह्नार्कसमं ध्यात्वा शिवपीठे तथार्च्चयेत् ॥
पद्ममष्टदलं कृत्वा कर्णिकाकेशरान्वितम् ॥ २९० ॥

चतुर्द्वारसमायुक्तं चतुरस्रत्रयावृतम् ॥
एवं पात्रे समालिख्य स्वर्णरौप्यादिके शुभे ॥ २९१ ॥

पटे वा फलजे वापि श्रीकण्ठादिसमुद्भवे ॥
सर्वोपचारैराराध्य यजेदङ्गानि पूर्ववत् ॥ २९२ ॥

दलेषु मातृकाः पूज्या लोकेशास्त्राणि तद्बहिः ॥
पूजयेद्विधिनानेन सर्वान्कामानवाप्नुयात् ॥ २९३ ॥

लक्षषट्कं जपेन्मन्त्रं हविष्याशी जितेन्द्रियः ॥
दशांशैर्जुहुयाद्द्रव्यैर्घृताक्तैः संस्कृतेनले ॥
तर्प्पणादि ततः कृत्वा प्रयोगार्हो भवेन्मनुः ॥ २९४ ॥

अनेन मन्त्रितं तोयं ग्रहभूतास्पदे क्षिपेत् ॥
सद्यस्तन्मुञ्चति क्रन्दत्यहो मन्त्रप्रभावतः ॥ २९५ ॥

अनेन मन्त्रितान्बाणान्विसृजेद्युधि भूपतिः ॥
जयेत्क्षणेन सकलानरीन्नास्त्यत्र संशयः ॥
एवं मन्त्रस्तु संसिद्धो भुक्तिमुक्तिप्रदो भवेत् ॥ २९६ ॥

अथास्य भेदं वक्ष्यामि पश्वन्ते ⁷ पतिशब्दयुक् ॥
भवेदष्टाक्षरो मन्त्रो मुन्याद्यं पूर्ववन्मतम् ॥ २९७ ॥

हुं शक्तिः श्रीं च बीजं स्यात्तद्भिनैश्च ⁸ षड"क्षरैः ॥
प्रणवाद्यैः षडङ्गानि प्राग्वद्ध्यात्वा च पूजयेत् ॥ २९८ ॥

सद्योजातादिभिः पञ्चब्रह्मभिः प्रथमावृतिः ॥
षडङ्गैश्च द्वितीयास्यात्तदस्त्राद्यैस्तृतीयिका ॥ २९९ ॥

उमादिभिश्चतुर्थी स्यात्स्वायुधैश्चापि पञ्चमी ॥
षष्ठी चेन्द्रादिभिः प्रोक्ता सप्तमी च तदायुधैः ॥ ३०० ॥

अष्टलक्षं पुरश्चर्य्या पायसेन हुनेत्ततः ॥
अन्यत्सर्वं प्रयोगादि पूर्ववत्परिकीर्त्तितम् ॥ ३०१ ॥

नीलकण्ठमनुं वक्ष्ये समस्तविषनार्शनम् ॥
शन्नीण्ठ इति मन्त्रोयं त्रिवर्णः सर्वकामदः ॥ ३०२ ॥

अरुणो मुनिरुद्दिष्टोनुष्टुप्छन्दस्तु देवता ॥
नीलकण्ठः शं च बीजं ठः शक्तिः परिकीर्त्तिता ॥ ३०३ ॥

हरायेति हृदयं च शिरः प्रोक्तं कपर्द्दिने ॥
नीलकण्ठायेति शिखा कवचं कालकूटवि ॥ ३०४ ॥

षभक्षणाय हुम्फट् स्याच्छ्रीकण्ठाय त्रिनेत्रकम् ॥
अस्त्रं च शितिकण्ठाय स्वाहान्ता इति सम्मताः ॥ ३०५ ॥

न्यस्याः षडङ्गमनवश्चाङ्गुष्ठादिषु विन्यसेत् ॥
मूर्ध्नि कण्ठे च हृदये न्यसेद्बीजत्रयं पुनः ॥ ३०६ ॥

ध्यायेद्देवं नीलकण्ठं बालार्कायुतवर्चसम् ॥
जटाभूतलसच्चन्द्राकारकैः फणिसत्तमैः ॥ ३०७ ॥

क्टकल्पकराम्भोजैर्दधानं जपमालिकाम् ॥
शूलं कपालं खट्वाङ्गमक्षमालां च बिभ्रतम् ॥ ३०८ ॥

प्रतिवक्त्त्रं त्रिनयनं व्याघ्रचर्म्माम्बरावृतम् ॥
पद्ममध्ये समासीनमतिसुन्दरविग्रहम् ॥ ३०९ ॥

एवं ध्यात्वार्चयेत्पीठे शैवे सर्वोपचारकैः ॥
पद्मे वसुदले रम्ये चतुरस्रत्रयावृते ॥ ३१० ॥

चतुर्द्वारे पूर्व मङ्गलोकेशानायुधानि च ॥
एवं प्रपूजयेमन्त्री सर्वकामस्य सिद्धये ॥ ३११ ॥

लक्षत्रयं जपेन्मन्त्रं हविष्यैराज्यसंयुतैः ॥
तद्दशांशं तर्प्पणादि भोजयेन्मधुरैर्द्विजान् ॥ ३१२ ॥

एवं सिद्धमनुर्मन्त्री त्वष्टोत्तरसहस्रकम् ॥
स्पृष्ट्वा जपेद्विषग्रस्तं तत्क्षणान्निर्विषो भवेत् ॥ ३१३ ॥

बीजाभ्यां प्रथमान्त्याभ्यां पार्श्वयोर्विषमाहरेत् ॥ ३१४ ॥

एवं मन्त्राभिजपितकलशोदकसेचनात् ॥
तक्षकेणापि सन्दष्टस्तत्क्षणान्निर्विषो भवेत् ॥ ३१५ ॥

विलोक्य विषिणं मन्त्रं प्रजपेत्सुसमाहितः ॥
विषद्वयान्मुच्यतेसावचिरान्नात्र संशयः ॥ ३१६ ॥

दृष्ट्वा च डुण्डुभग्रस्तं स्वशिरःकण्ठहृत्सु च ॥
मनुवर्णत्रयं न्यस्य देवतारूपकं गुरुम् ॥ ३१७ ॥

स्मरेत्स्वदक्षिणानामामध्यमातर्जनीषु च ॥
मन्त्राक्षरत्रयं न्यस्य तदङ्गुलिभिरुत्तमम् ॥ ३१८ ॥

त्रिशूलमुद्रामासाद्य ग्रस्तस्याभिमुखं नयेत् ॥
प्रदर्श्य मन्त्रं प्रजपेत्पञ्चाशद्वारमत्र तु ॥ ३१९ ॥

स्थावरं जङ्गमं चैव कृत्रिमं च तथा विषम् ॥
रोगग्रहाद्यपस्मारानपमृत्युं च नाशयेत् ॥ ३२० ॥

पञ्चाशन्मनुना जप्तमन्नमौषधमेव च ॥
भक्षितं चेत्तु रोगादिनाशनं परमं मतम् ॥
ॐ नमो नीलकण्ठाय मनुरष्टाक्षरः परः ॥
मुनिर्ब्रह्मा च गायत्री छन्दो देवः प्रकिर्त्तितः ॥ ३२१ ॥

नीलकण्ठो ध्यानपूजाजपाद्यं पूर्ववन्मतम् ॥
प्रयोगाश्च विशेषेण महाविषहराः स्मृताः ॥ ३२२ ॥

स एव वह्निजायान्तो दशवर्णः प्रकीर्त्तितः ॥
अरुणोस्य मुनिश्छन्दो गायत्रं देवतामहान् ॥ ३२३ ॥

नीलकण्ठोस्य बीजं तु तारः शक्तिर्दहप्रिया ॥
हुं नमो नीलकण्ठाय शिरः स्वाहा नमस्त्विति ॥ ३२४ ॥

शिख्ॐनमो नीलकण्ठाय नमः कवचं मतम् ॥
स्वाहा नमो नेत्रमिति ॐ नमोस्त्रं समीरितम् ॥ ३२५ ॥

दक्षिणं पादमारभ्य वामपादावधि क्रमात् ॥
वर्गाष्टकं न्यसेन्मन्त्री पादोरुगुल्फसन्धिषु ॥ ३२६ ॥

हृत्कण्ठमुखशीर्षेषु न्यसेद्वर्गाष्टकं पुनः ॥
पूर्वाद्यैराननैर्य्युक्तः पीतश्वेतारुणासितैः ॥ ३२७ ॥

अभयं परशुं चापं वासुकिं च दधद्भुजैः ॥
ध्येयो देवोस्य पार्श्वस्था गौरी चाप्यतिसुन्दरी ॥ ३२८ ॥

संहारनिर्विषस्तम्भावेशात्कुर्य्यात्क्रमान्मुखैः ॥
दशलक्षं पुरश्चर्य्या सर्वत्राक्षरवन्मता ॥ ३२९ ॥

मन्त्राक्षराणि हृत्पृष्ठे के कण्ठे कुक्षियुग्मके ॥
हृदि बाह्वोर्नेत्रयोश्च मस्तके च क्रमाद्यजेत् ॥ ३३० ॥

विषाक्रान्तस्य पूर्वोक्तमीशं ध्यायञ्च्छताष्टकम् ॥
जपेन्मन्त्रं दृशा सर्वविषाणां वारणम्भवेत् ॥ ३३१ ॥

आथान्यो वक्ष्यते मन्त्रो नानाकार्य्यकरः परः ॥
तारो नमो भगवते सर्वज्ञेतिपदं वदेत् ॥ ३३२ ॥

कण्ठं निं नीलकण्ठाय अमलेति पदं वदेत् ॥
डेन्तं द्विः क्षिप ॐ स्वाहा चोनत्रिंशाक्षरो मनुः ॥ ३३३ ॥

विमलोस्य मुनिः प्रोक्तः कृतिश्छन्द उदाहृतम् ॥
अमलाख्यो नीलकण्ठो रुद्रो देवः प्रकीर्त्तितः ॥ ३३४ ॥

स्वाहा शक्तिस्तु वौं बीजं मन्त्रार्णैरङ्गपञ्चकम् ॥
सप्तभिः पञ्चभिः षड्भिश्चतुर्भिश्चापि सप्तभिः ॥ ३३५ ॥

ध्यानार्च्चनादिकं सर्वं पूर्ववत्समुदाहृतम् ॥
लक्षमेकं पुरश्चर्य्या हुनेदाज्यं दशांशतः ॥ ३३६ ॥

एवं सिद्धमनुर्मन्त्री दशवाराञ्जपेद्यदि ॥
दुष्टं विषं द्रव्यसंस्थं हरेदत्र न संशयः ॥ ३३७ ॥

जप्त्वा पञ्चदशोन्मानं हरेद्वृश्चिकजं विषम् ॥
विषमूषीविषं हन्ति जपः सप्तदशोन्मितः ॥ ३३८ ॥

अष्टादशजपाद्धन्याद्विसर्पं नात्र संशयः ॥
एकविंशतिजापेन त्वभिचारक्षयो भवेत् ॥ ३३९ ॥

परन्तस्य जपाद्धन्ति षड्विंशात्सूतिकागदम् ॥
दन्तमूलगदं त्रिंशच्चतुस्त्रिंशच्च शीतलाम् ॥
षट्त्रिंशच्च शिरोरोगं गर्भदुःखं खवेदतः ॥
नेत्ररोगं वेदवेदैः खबाणैः सकलं विषम् ॥ ३४० ॥

शतसङ्ख्याकजापेन सर्वरोगविनाशनम् ॥
अग्निना निहतानान्तु जपेदष्टोत्तरं शतम् ॥ ३४१ ॥

अथ चिन्तामणेः कटं प्रवक्ष्याम्यतिसिद्धिदम् ॥
यद्यत्प्रोक्तं वैदिकानान्तत्तत्सिद्धिविधायकम् ॥ ३४२ ॥

प्रथमः प्रणवः सप्त वेदनेत्रैश्चतुर्दशम् ॥
षष्टिबिन्दुयुतं कूटं प्रोक्तं दक्षिणमार्गिणाम् ॥ ३४३ ॥

चत्वारश्चापि चत्वार एकवेदद्विवर्णकाः ॥
द्वितीयः स्वरबिन्दुभ्यां युक्तः कूटमुदाहृतम् ॥ ३४४ ॥

शैवादीनां वामिनां तु तुर्य्यवर्णं समुच्चरन् ॥
एकोनत्रिंशकञ्चैतत्सप्तवेदाक्षिसम्मितम् ॥ ३४५ ॥

ततः स्वराः समुच्चार्य्याः शक्रास्तु तिथिसम्मिताः ॥
एतत्कूटं समुद्दिष्टं मुन्याद्यमथ कथ्यते ॥ ३४६ ॥

कश्यपोस्य मुनिश्छन्दोनुष्टुब्देव उमापतिः ॥
बीजं क्षकारो रः शक्तिर्मकारः कीलकम्मतम् ॥ ३४७ ॥

रेफादिव्यञ्जनैः षड्भिः कुर्य्यादङ्गानि षट् क्रमात् ॥
विद्रुमारक्तवामार्धदेहं नीलाम्बराङ्गकम् ॥ ३४८ ॥

अधिगङ्गाशशाङ्कार्धं विलसत्तुङ्गमौलिकम् ॥
हावभावविलासार्धनारीरूपं महेश्वरम् ॥ ३४९ ॥

त्रिशूलपाणिं पद्मानि नृकपालं करेषु च ॥
भीषणं परदेहार्धमालालेपविराजितम् ॥ ३५० ॥

एवं ध्यात्वा यजेत्पीठे शैवे सर्वोपचारकैः ॥
अङ्गानि पूजयेदादौ वामेष्टदलकेशरे ॥ ३५१ ॥

अर्चयेदष्टपत्रेषु कार्त्तवीर्य्यवृषादिकान् ॥
ब्राह्म्याद्या मातरः पूज्या द्वितीयेष्टदले पुनः ॥ ३५२ ॥

लोकेशांश्च तदस्त्राणि प्राग्वद्वीथीद्वये यजेत् ॥
पूजाद्रव्यादिकं ग्राह्यं स्वस्वाम्नायविभेदतः ॥ ३५३ ॥

शैवादिभिर्वामिभिश्च ध्यायेदष्टभुजं शिवम् ॥
परशुं पन्नगं शूलं कपालं च शरासनम् ॥ ३५४ ॥

शरान्वह्निं च खड्गं च दधतं स्त्रीविलासिनम् ॥
गङ्गातरङ्गविलसच्चन्द्रखण्डाभिशेखरम् ॥ ३५५ ॥

त्रिनेत्रं त्रिदशैः पूज्यां चिन्तयेत्पार्श्वगां शिवाम् ॥
अरुणामरुणाकल्पामरुणांशुकधारिणीम् ॥ ३५६ ॥

अरुणाम्बुजमालाढ्यां त्रिनेत्रां सद्विभूषणाम् ॥
शूलैः षोडशभिर्व्यग्रभुजषोडशमण्डिताम् ॥ ३५७ ॥

लक्षमेकं जपेन्मन्त्रं त्रिमध्वक्तैः सतण्डुलैः ॥
तिलैर्दशांशं जुहुयात्तर्प्पणादि ततश्चरेत् ॥
एवं संसिद्धमन्त्रस्य प्रयोगो वक्ष्यतेधुना ॥ ३५८ ॥

रेफस्थाने हम्स इति पदं दत्त्वा जपेन्मनुम् ॥
शीघ्रन्तेन भवेत्सिद्धिर्ज्ञानं च विषनाशनम् ॥
प्रसाद्य यो जपेन्मन्त्रमयुतम्भाग्यदायकम् ॥ ३५९ ॥

ततो नाशो भवेत्सद्योभूतादीनां रुजामपि ॥
द्विधा ग्रहार्तौ जपति बीजमेतन्न संशयः ॥
त्रिकोणं चिन्तयेन्मूर्ध्नि ग्रस्तस्याग्न्यर्कसन्निभम् ॥ ३६० ॥

तन्मध्ये चिन्तयेद्बीजं ग्रहानावेशयेत्तदा ॥
एतन्मन्त्राभिजपितं बन्धुजीवप्रसूनकम् ॥
ग्रस्तस्य मूर्ध्नि क्षिप्तं च क्षणादावेशकारकम् ॥ ३६१ ॥

पौष्टिके शान्तिके मन्त्रं शुक्लवर्णं विचिन्त्य च ॥
सकारमादौ संयोज्य जपेत्सिद्धिः प्रजायते ॥ ३६२ ॥

आपुष्टौ च वशीकारे रक्तं रेफादिकन्तथा ॥
हकाराद्यं च हेमाभं स्तम्भने चैव चिन्तयेत् ॥ ३६३ ॥

धूम्रवर्णं यकाराढ्यं विद्वेषोच्चाटयोरपि ॥
शुद्धस्फटिकसङ्काशो ध्येय उग्रो मुमुक्षुभिः ॥ ३६४ ॥

अकारादिः प्रजप्तव्यः स मन्त्रो देशिकैः सदा ॥
वायुमण्डलमध्यस्थं मन्त्रं कृष्णं विचिन्तयेत् ॥ ३६५ ॥

नेत्रयोर्विषमं त्वान्ध्यं बाधिर्य्यं कर्णयोरपि ॥
कुक्षौ शूलं मुखे छर्दिं कुर्य्याद्वायुं च मर्म्मसु ॥ ३६६ ॥

चिन्तयेत् कण्ठमालायां चतुरस्रस्य मध्यगम् ॥
चन्द्रमण्डलमध्यस्थं स्वरैः षोडशभिर्युतम् ॥ ३६७ ॥

नेत्रोत्पातं नेत्ररोगं हरत्याशु न संशयः ॥
रक्तस्रावं कृशाङ्गीनां योनौ ध्यानं हरेत्क्षणात् ॥ ३६८ ॥

कक्षौ ध्यानं च शूले स्याद्विस्फोटविषमज्वरे ॥
तथा रक्तामये चैवमामे दाहे शिरोगदे ॥
स्मरेद्यन्त्रं बाहुगतं तत्र तद्दोषशान्तये ॥ ३६९ ॥

अत्यारक्तं त्रिकोणान्तःस्थितं यन्मूर्ध्नि चिन्तयेत् ॥
निधाय पाणिं सा वश्या योषाकर्षणमुच्यते ॥
दुष्टाङ्गनाहृदम्भोजे स्थितं मन्त्रं विचिन्त्य च ॥ ३७० ॥

मन्त्रवर्णैरथो बद्ध्वा तेजोरूपां च तां स्मरेत् ॥
तच्छीर्षकेशपाशेनाकर्षयेद्योषितं ध्रुवम् ॥
वशयेत्तत्क्षणाद्योषां स्रावयेच्छुक्रमेव च ॥ ३७१ ॥

निजलिङ्गशिरस्स्थं च बीजं सञ्चिन्तयेत्तदा ॥
प्रवेशयेद्योनिमध्ये तत्संसर्गाच्च सा वशा ॥ ३७२ ॥

कुलालमृदमानीय तत्र बीजं समालिखेत् ॥
तन्मकारस्य रेफे तु साध्याख्यां कर्म्मसंयुताम् ॥ ३७३ ॥

विलिख्य तत्त्रिकोणेन वेष्टयेत्तद्बहिस्तथा ॥
षट्कोणैकं समावेष्ट्य षट्कोणे तु समाचरेत् ॥ ३७४ ॥

रेफं सबिन्दुकं तच्च विलोमैर्वेष्टयेत्स्वरैः ॥
प्राणप्रतिष्ठा कृत्वास्य चुल्ल्यधो निखनेत्ततः ॥ ३७५ ॥

स वश्यो जायते क्षिप्रं तत्सिद्धान्नस्य भक्षणात् ॥
पतिः प्रियायाः कुरुते तदाज्ञां दासवत्सदा ॥ ३७६ ॥

मधुरत्रययुक्तेन शालिपिष्टेन पुत्तलीम् ॥
प्रपदाभ्यां च जङ्घाभ्यां जानुभ्यामूरुयुग्मतः ॥ ३७७ ॥

नाभेरधस्तद्धृदयात्कण्ठादाशीर्षकं ततः ॥
एवं द्वादशधा छित्त्वा तीक्ष्णशस्त्रेण संहुनेत् ॥ ३७८ ॥

मूलमन्त्रेण स क्षिप्रं वश्यः स्याज्जीवितान्तकम् ॥
चतुरस्रे नागवल्लीदले कृत्वास्य मध्यतः ॥
वकारमध्यसाध्याख्यां लिखित्वा मनुमध्यतः ॥ ३७९ ॥

कामराधः स्थितो रेफस्तदधश्चतुरस्रकम् ॥
लिखेत्तस्य चतुष्कोणे ठकारं बिन्दुभूषितम् ॥ ३८० ॥

विलिख्य स्थापितप्राणं मूलमन्त्राभिमन्त्रितम् ॥
अष्टोत्तरसहस्रेण शिरोरोगी प्रभक्षयेत् ॥ ३८१ ॥

शिरोरोगविनिर्मुक्तो यावज्जन्म भवेत्सुखी ॥
सरेफेण ककारेण कण्ठे साध्यस्य बन्धयेत् ॥ ३८२ ॥

वक्षःस्थलं ककारेण वामं चापि मकारतः ॥
दक्षांसं रेफतो वामं तथैव च वकारतः ॥ ३८३ ॥

ठौकारेण मुखं नाभिं डकारेण प्रबन्धयेत् ॥
वक्षो बिन्द्वर्धचन्द्राभ्यां बद्ध्वा कर्षन्स्मरेद्धिया ॥
मरणान्तं स वश्यस्स्यादचिरान्नात्र संशयः ॥ ३८४ ॥

बन्धुजीवस्य पुष्पेण त्रिकोणं रचयेल्लिखेत् ॥
तत्पुष्पेण च तद्बीजं चन्दनागुरुकुङ्कुमैः ॥ ३८५ ॥

अस्मिन्संस्थाप्य तत्रैव पूजयित्वा हुनेच्च तैः ॥
अष्टोत्तरशतं तस्य सम्पातं पातयेत्ततः ॥ ३८६ ॥

त्रिलोहं मुष्टिकायां तु पुनस्तनभिमन्त्रयेत् ॥
अष्टोत्तरसहस्रेण तं करे धारयेन्नृपः ॥ ३८७ ॥

जयेत्स युधि भूपालान्दुर्जयान्प्रधनेपि च ॥
विषवेतालभूतादिदुरितैर्बाध्यते न च ॥ ३८८ ॥

पञ्चविंशत्सुवर्णस्य रजतस्य तु षोडश ॥
भागा दशैव ताम्रस्य त्रिलोहेत्र प्रकीर्त्तिताः ॥ ३८९ ॥

अथान्यत्सम्प्रवक्ष्यामि मुनिभिर्युदुपासितम् ॥
अन्त्यसप्तमवेदाक्षिवर्णषष्ठस्वरान्वितम् ॥ ३९० ॥

बिन्दुयुक्तं भवेत्कूटं मुन्याद्याः पूर्ववन्मताः ॥
षड्दीर्घभाजा बीजेन षडङ्गविधिरीरितः ॥ ३९१ ॥

अङ्गुल्यादिकरान्तं च करन्यासं ततश्चरेत् ॥
मूलाद्यन्तं तु भूकूटं कनिष्ठायां पुनर्न्यसेत् ॥ ३९२ ॥

ततश्चत्वारि बीजानि तथैवानामिकादिषु ॥
क्षकारं मूलबीजं तु भसहाभिसमन्वितम् ॥ ३९३ ॥

चत्वार्य्येतानि बीजानि क्रमात्तेषां तु देवताः ॥
जयाख्या विजयाख्या च ह्यजिता च पराजिता ॥ ३९४ ॥

पादान्मूर्द्धावधि न्यस्येन्मुष्टिकामूलमन्त्रकम् ॥
मूर्द्धादिपादपर्य्यन्तं तलाभ्यां व्यापकं न्यसेत् ॥ ३९५ ॥

षडङ्गानि पुनर्न्यस्य देवं देवीं च पूजयेत् ॥
शिरोवदनहृन्नाभिगुदेष्वेवं क्रमान्न्यसेत् ॥ ३९६ ॥

ध्यायेत्सूर्य्यप्रतीकाशं प्रतिवक्त्रं त्रिलोचनम् ॥
चन्द्रार्धालङ्कृतं हस्तैश्चतुर्भिर्दधतं क्रमात् ॥
सृणिं पाशं कपालं च खट्वाङ्गं रत्नभूषितम् ॥ ३९७ ॥

रक्ताङ्गं रक्ताभरणांशुकं चिपिटनासिकम् ॥
शैवपीठे यजेद्देवं वक्ष्यमाणेन चात्मना ॥ ३९८ ॥

नपुंसकस्वरैर्विद्वाननुलोमविलोमगैः ॥
धर्मादिकैरधर्म्माद्यैः पादगात्राणि कल्पयेत् ॥ ३९९ ॥

इकारेण यजेद्देवीतत्त्वरूपगुणानपि ॥
चतुर्थपञ्चमाभ्यान्तु मायाविद्यामयो भवेत् ॥ ४०० ॥

अत ऊर्ध्वं च पीठस्य जकारेण ततोम्बुजम् ॥
सन्ध्यक्षरैश्चतुर्दिषु स्थिता वामादिका यजेत् ॥ ४०१ ॥

वामा ज्येष्ठा च रौद्रीच्छा ज्वालामालाविराजिता ॥
इत्थं सङ्कल्पिते पीठे तुम्बुरुं तत्र पूजयेत् ॥ ४०२ ॥

चतुर्द्वारसमायुक्तचतुरस्रत्रयावृते ॥
अष्टपत्राम्बुजेङ्गानि केशरेषु समर्चयेत् ॥ ४०३ ॥

दिक्पत्रेषु स्वबीजानि रक्ता वामादिका यजेत् ॥
अरुणांशुकपुष्याढ्यास्ताम्बूलाकुलिताननाः ॥ ४०४ ॥

वल्लकीवादनरता मदविभ्रममन्थराः ॥
अष्टपत्रेषु चाभ्यर्च्या देव्यो दुर्गादिकाः क्रमात् ॥ ४०५ ॥

दुर्गगा सुभगा चैव कराली मोहिनी तथा ⁹ ॥
बद्धाञ्जलिपुटाः किञ्चिदानम्रवदनाम्बुजाः ॥ ४०६ ॥

देवीसदृशभूषाढ्यास्तद्बीजानि सबिन्दवः ॥
शषसहास्तु तद्बाह्ये यजेद्वीथीद्वये मनुम् ॥ ४०७ ॥

लोकेश्वरांस्तदस्त्राणि चेत्थं पूजाक्रमः स्मृतः ॥
लक्षमेकं जपेन्मन्त्रं दशांशं तु हुनेद्घृतैः ॥ ४०८ ॥

तर्प्पणादि ततः कृत्वा प्रयोगानाचरेत्ततः ॥
युगवह्निपुटान्तस्थं बीजं स्मृत्वा सहस्रकम् ॥
अष्टोत्तरं जपेद्वाराज्ज्वरो नश्येन्न संशयः ॥
कुपितस्य हृदम्भोजे स्मृत्वा बीजमिदं जपेत् ॥ ४०९ ॥

अष्टोत्तरसहस्रं तु तत्कोपो नश्यति ध्रुवम् ॥
एतम्मन्त्रं जपित्वा तु प्रातः काले पिबेज्जलम् ॥

हृद्रोगास्तस्य नश्यन्ति सर्वे विष्टम्भकादयः ॥ ४१० ॥

मण्डलं नवनाभाख्यं कृत्वा संस्थापयेद्घटम् ॥
पुत्रिणी कन्यकामाता भवेदत्र तु का कथा ॥ ४११ ॥

राजाभिषेके विजयी विप्रो वेदविदांवरः ॥
भूतप्रेतादिकाः कृत्या रोगा नश्यन्ति तत्क्षणात् ॥
श्रीतुम्बुरुशिवस्यायं मन्त्रः सर्वार्थसिद्धिदः ॥ ४१२ ॥

अथातो दक्षिणामूर्त्तेर्नवार्णो मन्त्र उच्यते ॥
प्रणवाद्यरमाभ्यां ¹⁰ तु सम्पुटो नववर्णकः ॥ ४१३ ॥

भोत्पञ्चाक्षरो मन्त्रो विराट् छन्दो मुनिः शुकः ॥
दक्षिणामूर्तिरुद्रोस्य देवता समुदीरितः ॥ ४१४ ॥

श्रीम्पूर्वपञ्चवर्णैश्च ¹¹ बिन्दुयुक्तैर्ध्रुवादिकैः ॥
दीर्घस्वरैः षडङ्गानि ततोर्णन्यासमाचरेत् ॥
दृक्कर्णनासिकाद्वन्द्वे मुखे लिङ्गे गुदे पुनः ॥ ४१५ ॥

पुनर्वर्णान्न्यसेच्छीर्षे ललाटे दृशि घोणके ॥
मुखे हृद्युदरे जानौ पादे चायं द्वितीयकः ॥
सृष्टिन्यासं ततः कुर्यात्तृतीयं भुजयोः क्रमात् ॥ ४१६ ॥

पादमूले च तन्मध्ये पादान्ते दक्षवामयोः ॥
सर्वाङ्गुलीषु विन्यस्य मूलेन व्यापकं चरेत् ॥ ४१७ ॥

स्थितिन्यासं ततः कुर्य्याच्चतुर्धा स निगद्यते ॥
दक्षपार्श्वे वामपार्श्वे पृष्ठे च जठरे हृदि ॥
कण्ठे दक्षे बाहुमूले न्यसेत्ककुदि चान्तरे ॥ ४१८ ॥

बाहुमूले प्रथमके न्यासं वक्ष्ये द्वितीयकम् ॥
शीर्षे ललाटे नेत्रे च वामे दक्षे च कर्णयोः ॥
नासामुखे तृतीयं तु कण्ठहृन्नाभिषु न्यसेत् ॥ ४१९ ॥

दक्षिणे च तथा वामे बाहुमूले च पार्श्वयोः ॥
कटेश्च भागद्वितये चतुर्थं कथयाम्यथ ॥ ४२० ॥

बाहुमूले च तन्मध्ये वामाङ्गुल्यग्रदक्षिणे ॥
विन्यसेत्प्रथमं वर्णं द्वितीयार्णं ततो न्यसेत् ॥ ४२१ ॥

आबाहूदक्पादमूलतत्सन्ध्यङ्गुलिकाग्रके ॥
तृतीयं विन्यसेद्वर्णं चाङ्गुलीनां च सन्धिषु ॥ ४२२ ॥

चतुर्थाद्यास्तथा वर्णा वामदक्षिणहस्तयोः ॥
कनिष्ठाद्यङ्गुलीनां च न्यसेत्सन्धित्रिके त्रिके ॥ ४२३ ॥

ततश्च व्यापकं कृत्वा संहारन्यासमाचरेत् ॥
वामपादतले पृष्ठे वामदक्षिणपार्श्वयोः ॥ ४२४ ॥

तेषां च समुदायेपि जङ्घायामूरुक द्वये ॥
तथा दक्षिणपादे च क्रमादर्णानिमान्न्यसेत् ॥ ४२५ ॥

एवं च दक्षिणे पादे द्वितीयो न्यास उच्यते ॥
वामे करतले पृष्ठे तथा जानुनि दक्षिणे ॥ ४२६ ॥

तत्समूहे तथा नाभौ हृदयेथ पुनर्न्यसेत् ॥
वामदक्षिणकट्यां च तृतीयो वै प्रकीर्तितः ॥
एवं दक्षिणहस्ते च चतुर्थः परिकीर्तितः ॥ ४२७ ॥

वामदक्षिणकट्यां तु स्तनान्तं वर्णयुग्मकम् ॥
स्तनाभ्यां हृदयाभ्यां च न्यसेद्वर्णं तृतीयकम् ॥ ४२८ ॥

हृदयान्मस्तकान्तं च चतुर्थं वर्णमादिशेत् ॥
मस्तकस्य चतुर्दिक्षु चत्वारोर्णाः समीरिताः ॥
नवमं ब्रह्मरन्ध्रे च न्यासोयं पञ्चमः स्मृतः ॥ ४२९ ॥

ततश्च व्यापकं कृत्वा सृष्टिन्यासं समाचरेत् ॥
व्यापकं च पुनः कृत्वा स्थितिन्यासं समाचरेत् ॥ ४३० ॥

पुनश्च व्यापकं कृत्वा पञ्च शान्त्यादिकान्न्यसेत् ॥
मूर्द्धास्यहृद्गुह्यपादे पुनस्तानेव विन्यसेत् ॥ ४३१ ॥

ऊर्ध्वप्रागादिकास्येषु पुनर्व्यापकमाचरेत् ॥
पुनर्मुन्यादिकं न्यस्य षडङ्गानि ततश्चरेत् ॥ ४३२ ॥

ततो ध्यायेद्योनिलिङ्गं दक्षिणामूर्तिविग्रहम् ॥
शतयोजनकोच्छ्रायं पञ्चसप्तति विस्तृतम् ॥ ४३३ ॥

वटवृक्षमनुस्मृत्य तदधस्ताद्विचिन्तयेत् ॥
मण्डपं रुचिरं तद्वत्सहस्रस्तम्भसंयुतम् ॥ ४३४ ॥

चतुस्तम्भयुतं तस्य मध्ये सिंहासनं शुभम् ॥
तत्रासीनं महादेवं दक्षिणामूर्त्तिविग्रहम् ॥ ४३५ ॥

शुद्धस्फटिकसङ्काशं शशिखण्डविभूषितम् ॥
व्याघ्रचर्म्मधरं शान्तं जटामुकुटमण्डितम् ॥ ४३६ ॥

मुखपङ्करुहोल्लासं सोमसूर्य्याग्निलोचनम् ॥
मुद्रापरश्वधमृगान्बिभ्राणं बाहुभिस्त्रिभिः ॥ ४३७ ॥

अङ्गाष्टके दधानं तु रामबीजं शुशोभनम् ॥
व्याकुर्वन्तं समस्तानि ब्रह्मतन्त्राणि सादरम् ॥ ४३८ ॥

धृतपङ्कजहस्तं च सर्वमोहप्रणाशनम् ॥
शुकादिमुनिमुख्यैस्तु पुस्तकोज्ज्वलपाणिभिः ॥ ४३९ ॥

उमयेन्दिरया वाचा वाग्देव्या चापि वामतः ॥
ब्रह्माण्या पद्मनाभेन चानन्देन च संवृतम् ॥ ४४० ॥

वेदैश्चाङ्गैश्च वेदान्तैर्विदिशासु च वेष्टितम् ॥
मीमांसाधर्म्म शास्त्राभ्यां दिशि प्राच्यामुपासितम् ॥ ४४१ ॥

इतिहासपुराणाभ्यां यमाशायां तु पश्चिमे ॥
साङ्ख्यपातञ्जलाभ्यां तु सौम्याशायामुपासितम् ॥ ४४२ ॥

त्रयस्त्रिंशद्भिरिन्द्राद्यैर्देवैः संवेष्टितं प्रभुम् ॥ ४४३ ॥

यावन्तो वैश्वदेवस्य नीवीसम्बन्धिनः सुराः ॥ ४४४ ॥

त्रीणि चैव सहस्राणि षष्ट्यग्राणि शतानि च ॥
तावद्भिर्विविधैः साक्षाद्गन्धर्वाद्यैश्च संयुतम् ॥ ४४५ ॥

परभूतं महादेवं दक्षिणामूर्त्तिमादरात् ॥
भावयेद्योपि सद्भावं सर्वज्ञश्च भवेद्ध्रुवम् ॥ ४४६ ॥

अस्य पूजाप्रयोगादि द्वात्रिंशार्णसमं मतम् ॥
पञ्चलक्षं पुरश्चर्य्या होमो द्वात्रिंशदर्णवत् ॥
अष्टोत्तरशतं नित्यं जपेत्पुष्पाञ्जलिस्तथा ॥ ४४७ ॥

अथान्यं सम्प्रवक्ष्यामि मन्त्रं द्वात्रिंशदक्षरम् ॥
सर्वं पूर्ववदेवं स्याद्विशेषो ज्ञानदस्त्वयः ॥ ४४८ ॥

अज्ञानेन्धनदीप्ताय ज्ञानाग्निज्वालरूपिणे ॥
आनन्दाघहर प्रीत सम्यज्ज्ञानं प्रयच्छ मे ॥ ४४९ ॥

खड्गरावणमन्त्रोथ कथ्यते तन्त्रगोपितम् ॥
तारो ¹² नमो भगवते ङेन्तः पशुपतिर्ध्रुवः ॥ ४५० ॥

हृद्भूताधिपतिर्ङेन्त ॐ हृद्रुद्राय चोच्चरेत् ॥
खड्गरावण लंलं च विहरद्वितयं सर ॥ ४५१ ॥

सर नृत्यद्वयं पश्चाद्व्यसनं पदमुच्चरेत् ॥
भस्मार्चितशरीराय ततो घण्टापदं वदेत् ॥ ४५२ ॥

कपालमालाधराय व्याघ्रचर्मपदं ततः ॥
परिधानायाथ ङेन्तः शशाङ्ककृतशेखरः ॥ ४५३ ॥

कृष्णसर्प्पपदं प्रोच्य वदेद्यज्ञोपवीतिने ॥
चलद्वयं बल द्वेधा अतिवर्तिकपालिने ॥ ४५४ ॥

जहिद्वयं वदेद्भूतान्नाशयद्वितयं ततः ॥ ४५५ ॥

मण्डलेति पदान्ते तु मध्ये फड्द्वितयन्ततः ॥ ४५६ ॥

रुद्रां कुशेन शमय प्रवेशययुगं वदेत् ॥
द्विरावेणय रक्षांसि धाराधिपति संवदेत् ॥ ४५७ ॥

रुद्रो ज्ञापयति स्वाहा मन्त्रोयं खड्गरावणः ॥
रावणोस्यामितं छन्दो देवता खड्गरावणः ॥ ४५८ ॥

षड्दीर्घबिन्दुयुक्तेन खकारेण षडङ्गकम् ॥
सद्योजातादिकान्देहे चेशानादीन्मुखेषु च ॥ ४५९ ॥

रक्ताम्बरं रक्तवर्णं चन्द्रमौलिं त्रिलोचनम् ॥
पञ्चाननं करैर्घण्टां कपालाङ्कुशमस्तकम् ॥ ४६० ॥

कृपाणं खेटखट्वाङ्गौ त्रिशूलं डमरुं करैः ॥
दधानमभयं चापि ध्यायेत्पञ्चाननं शिवम् ॥ ४६१ ॥

भताधिपतये स्वाहा पूजामन्त्रोयमीरितः ॥
पञ्चाक्षरोदिते पीठे पूजयेत्खड्गरावणम् ॥ ४६२ ॥

मूलेन मूर्त्तिं सङ्कल्प्य तच्छान्तं मन्त्रबिन्दुमत् ॥
अङ्गानि दलमूलेषु द्वितीयेष्टदले यजेत् ॥ ४६३ ॥

श्यामां द्वितीयां बलिनीं तृतीयां कृष्णपिङ्गलाम् ॥
फाल्गुनीं झिण्टिरिल्लीं च पञ्चमीं मन्त्रमालिकाम् ॥ ४६४ ॥

सप्तमा खड्गिनीं पश्चाच्चन्द्राङ्कितजटामिमाः ॥
पूर्वपत्रादिसव्येन खड्गरावणवल्लभाः ॥ ४६५ ॥

ऐन्द्रीं कौमारिकां ब्राह्मीं वाराहीं वैष्णवीं तथा ॥
वैनायकीं च चामुण्डां माहेशीं दिक्षु पूजयेत् ॥ ४६६ ॥

द्वारपालान्यजेद्दिक्षु द्वाद्वा प्रागादिदेशतः ॥
रौद्रपिङ्गलनामानौ श्मशानानलभीषणौ ॥ ४६७ ॥

दृढकर्णं भृङ्गरीटिमुदगामर्दकं यजेत् ॥
महाकालं च केशेषु कुम्भकर्णमशेषकम् ॥ ४६८ ॥

भल्लाटं जानुहारं च भूपुरद्वयवीथिषु ॥
इन्द्रादिकांस्तदस्त्राणि बाह्ये भूतबलिं हरेत् ॥ ४६९ ॥

अयुतद्वितयं मन्त्रं जपित्वा तद्दशांशतः ॥
पायसेन घृताक्तेन जुहुयात्तस्य सिद्धये ॥ ४७० ॥

इत्थं सिद्धमनुर्मन्त्री कृत्याग्रहमपोहयेत् ॥
आदेशं तस्य कुर्वन्ति भूता भीता महात्मनः ॥
मन्त्रेणानेन सदृशो नान्यो भूतप्रमर्दकः ॥ ४७१ ॥

अथ प्रवक्ष्ये रुद्रस्य मृतसञ्जीविनीमनुम् ॥
प्रणवं ¹³ व्याहृतीस्तिस्रः प्रासादं मृत्युजिन्मनुम् ॥
त्रियम्बकं मृत्युजितं प्रासादं व्याहृतित्रयम् ॥ ४७२ ॥

प्रणवं चोच्चरेदेष मृतसञ्जीविनीमनुः ॥
वशिष्ठोस्य मुनिश्छन्दोनुष्टुबुद्रोस्य देवता मृत्युञ्जयाख्यः प्रणवो बीजं शक्तिस्तु हौं मतः ॥
तारव्याहृतिमन्त्राङ्घ्रिचतुष्कोणाङ्गुलीमुखे ॥ ४७३ ॥

न्यासं कृत्वा षडङ्गानि तत्र कृत्ये समाचरेत् ॥
त्रियम्बकमनोर्न्यासान्पूर्वोक्तानपि सञ्चरेत् ॥ ४७४ ॥

अवैदिकानां वक्ष्येहं न्यासं मन्त्रविनिर्णयम् ॥
तारो ¹⁴ नमो भगवते त्र्यम्बकाय ततो वदेत् ॥ ४७५ ॥

शूलपाणिश्च रुद्रश्च ङेन्तश्चामृतमूर्त्तये ॥
मा जीवय पदस्यान्ते स्याच्चन्द्रजटिलं पदम् ॥ ४७६ ॥

त्रिपुरान्तकाय हंह्रीं ङेन्तं रुद्रपदं वदेत् ॥
ऋग्यजुस्सामरूपाय रुद्रायाग्नित्रयाय च ॥ ४७७ ॥

ज्वलद्वन्द्वं प्रज्वलद्विर्मां रक्षयुगलं वदेत् ॥
आघोरास्त्राय हुम्फट् च स्वाहान्तोब्ध्यष्टवर्णकः ॥ ४७८ ॥

तारो नमो भगवते ततो मन्त्राक्षराणि तु ॥
स्वाहान्तमङ्गत्रितये कवचानि च फट् त्रिषु ॥ ४७९ ॥

मन्त्राक्षराणि विन्यस्य तत्सङ्ङ्ख्येयं क्रमात्स्मृता ॥
नृपार्केषु गजस्थाणुदन्तसङ्ख्याक्रमेण च ॥ ४८० ॥

व्याहृतित्रयमुच्चार्य्य चास्त्राय फडिदं वदेत् ॥
अयं दिग्बन्धमन्त्रः स्याद्ध्यानमस्य निरूप्यते ॥ ४८१ ॥

ऊर्ध्वं विधोर्मण्डलस्य बद्धपद्मासनं विभुम् ॥
स्रवत्पीयूषबिन्दोश्च कलाध्रं चन्द्रसुप्रभम् ॥ ४८२ ॥

योगमुद्राधरं द्वाभ्यां घटं चामृतपूरितम् ॥
सोमसूर्य्याग्निनेत्रं च बद्धपिङ्गजटाधरम् ॥ ४८३ ॥

व्याघ्रचर्माम्बरधरं नानाभरणभूषितम् ॥
भस्मानुलेपनं भक्तकृपाकरमनुस्मरेत् ॥ ४८४ ॥

त्रियम्बकस्य वेदोक्तपीठे सम्पूजयेच्छिवम् ॥
चत्वारिंशत्सहस्राणि पौरश्चरणिको जपः ॥ ४८५ ॥

प्रोक्तद्रव्यैस्तद्दशांशो होमःशेषं तु पूर्ववत् ॥
विशेषेण तर्प्पणं तु शीघ्राभीष्टफलप्रदम् ॥ ४८६ ॥

रूपत्रयं यथेत्युक्तं जले ध्यात्वा महेश्वरम् ॥
सम्पूज्य जुहुयात्तत्र मृत्युरोगापनुत्तये ॥
प्रयोगाश्चापि सिद्ध्यन्ति पुरामृत्युञ्जयोदिताः ॥ ४८७ ॥

अथातः सम्प्रवक्ष्यामि रुद्रमन्त्रं दशाक्षरम् ॥
तारो नमो भगवते रुद्रायेति प्रकीर्त्तितः ॥ ४८८ ॥

बौद्धायनो मुनिः पङ्क्तिश्छन्दो रुद्रोस्य देवता ॥
पृथक्पदैः समस्तेन पञ्चाङ्गविधिरीरितः ॥ ४८९ ॥

मस्तके चापि नासायां ललाटे च मुखे गले ॥
हृदये दक्षिणे हस्ते वामे नाभ्यां च पादयोः ॥ ४९० ॥

मन्त्रवर्णान्प्रविन्यस्य ध्यानपूजाजपादिकाः ॥
प्रयोगाश्चात्र विज्ञेयाः पञ्चार्णोक्ता यथा पुरा ॥ ४९१ ॥

इति श्रीमहामायामहाकालानुमते मेरुतन्त्रे शिवप्रणीते शिवमन्त्रकथनं नामैकत्रिंशः प्रकाशः ॥ ३१ ॥