आतिवाहिकास्तल्लिङ्गात् ॥ ४ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आदिवाहिगास्तल्लिङ्गात् ॥ ४ ॥
मार्गचिह्नं भोगभूर्वा नेतारो वाऽर्चिरादयः ॥
आद्यौ स्यातां मार्गचिह्नसारूप्याल्लोकशब्दतः ॥ ७ ॥
अन्ते गमयतीत्युक्तेर्नेतारस्तेषु चेदृशः ॥
निर्देशोऽस्त्यत्र लोकाख्या तन्निवासिजनान्प्रति ॥ ८ ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अर्च्चिस् मुदलियवैगळ् वऴियिलुळ्ळ अडैया ळङ्गळा? अल्लदु अऩुबविक्कुम् स्तलङ्गळा? अल्लदु अऴैत्तुच् चॆल्गिऱवर्गळा? वऴियिलुळ्ळ अडैयाळङ्गळ् पोलवेयिरुप्पदालुम्, लोगम् ऎऩ्ऱ सप्तमिरुप्पदिऩालुम्, मुदलिल् सॊऩ्ऩ इरण्डागत्ताऩ् इरुक्कुम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
कडैसियिल् “सेर्प्पिक्किऱाऩ्” ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप् पदाल्, अऴैत्तुच् चॆल्गिऱवर्गळ् ताऩ्। अवर्गळिडत्तिलुम् तु मादिरि सॊल्वदु उण्डु। इङ्गे लोगम् ऎऩ्ऱ पॆयर् अङ्गु वसिक्कुम् जऩङ्गळै उत्तेसित्तु।
तेष्वेव अर्चिरादिषु संशयः — किमेतानि मार्गचिह्नानि, उत भोगभूमयः, अथवा नेतारो गन्तॄणामिति। तत्र मार्गलक्षणभूता अर्चिरादय इति तावत्प्राप्तम् , तत्स्वरूपत्वादुपदेशस्य। यथा हि लोके कश्चिद्ग्रामं नगरं वा प्रतिष्ठासमानोऽनुशिष्यते — गच्छ इतस्त्वममुं गिरिं ततो न्यग्रोधं ततो नदीं ततो ग्रामं नगरं वा प्राप्स्यसीति — एवमिहापि ‘अर्चिषोऽहरह्न आपूर्यमाणपक्षम्’ इत्याद्याह ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(पिरह्मलोग मार्क्कत्तिल् कूऱप्पडुम् अर्सिस् मुदलियवै वऴियैक्काट्टुम् अडैयाळङ्गळा, पोग पूमिगळा, उबासगऩैयऴैत्तुच् चॆल्लुम् तेवदैगळा ऎऩ्ऱु सन्देहम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
उलगिल् वऴित्तडयङ्गळैक् कूऱुवदुबोलवे इङ्गुम् कूऱियिरुप्पदाल् इवै मार्क्क सिह्ऩङ्गळ् ताऩ्। अल्लदु लोगबदमिरुप्पदाल् इवै पोग पूमिगळ्। अर्सिस् मुदलियवै जडमाऩदाल् इवै अऴैत्तुच् चॆल्बवर्गळाग इरुक्कमुडियादु ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अमाऩव पुरुषऩ् इङ्गु वन्दु उबासगर्गळै पिरह्माविडम् अऴैत्तुच् चॆल्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु मुडिविल् कूऱियिरुप्पदाल् अदऩुडऩ् सेर्न्द मुऩ्ऩालुळ्ळ अर्सिस् मुदलाऩवैगळुम् अददऩ् अबिमाऩिगळाऩ तेवदैगळै कुऱिक्कुमे तविर जडत्तैक् कुऱिक्कादु। उबासगर्गळुक्कु अङ्गे पोगाऩुबवमिल्लाविट्टालुम् अङ्गे वसिप्पवर्गळुक्कुम् अदऩ् अदिबदिगळाऩ आदिवाहिग तेवदैगळुक्कुम् पोगमिरुप्पदाल् लोगम् ऎऩ्ऱु कूऱप्पट्टिरुक्किऱदु। आगैयाल् सि मुदलाऩ पदङ्गळ् आदिवाहिग तेवदैगळैत्ताऩ् कुऱिक्किऱदु ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अन्द अर्च्चिस् मुदलियदुगळिलेये, अवै वऴियिलुळ्ळ अडैयाळङ्गळा? अल्लदु पोगत्तिऱ्काग वुळ्ळ स्ताऩङ्गळा? अल्लदु पोगिऱवर्गळै अऴैत् तुक्कॊण्डु सॆल्गिऱवर्गळा? ऎऩ्ऱु सन्देहम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पूर्वबक्षम्: अदिल् अर्च्चिस् मुदलियवै वऴियिऩ् अडैयाळमायुळ्ळवैगळ् ऎऩ्ऱु एऱ्पडुगिऱदु। अदऱ्कु समाऩमाग उबदेसमिरुप्पदाल्। ऎप्पडि उलगत्तिल् ऒरुवऩ् ऒरु किरामत्तिऱ्को नगरत्तिऱ्को पुऱप्पडुगिऱवऩ् “नी इङ्गेयिरुन्दु अन्द कुऩ्ऱुक्कुप्पो, अङ्गिरुन्दु आलमरम्, अङ्गिरुन्दु नदि, अङ्गिरुन्दु किरामत्तै अल्लदु अङ्गिरुन्दु नगरत्तै अडैवाय्” ऎऩ्ऱु सॊल् लप् पडुवदुबोल इङ्गेयुम् ‘अर्च्चिसिलिरुन्दु पगल्, पगलिलिरुन्दु सुक्लबक्षम्’ मुदलियदु सॊल्लियिरुक्किऱदु।
अथवा भोगभूमय इति प्राप्तम्। तथाहि लोकशब्देन अग्न्यादीननुबध्नाति — ‘अग्निलोकमागच्छति’ (कौ. उ. १। ३) इत्यादि। लोकशब्दश्च प्राणिनां भोगायतनेषु भाष्यते — ‘मनुष्यलोकः पितृलोको देवलोकः’ (बृ. उ. १। ५। १६) इति च। तथा च ब्राह्मणम् — ‘अहोरात्रेषु ते लोकेषु सज्जन्ते’ इत्यादि। तस्मान्नातिवाहिका अर्चिरादयः। अचेतनत्वादप्येतेषामातिवाहिकत्वानुपपत्तिः। चेतना हि लोके राजनियुक्ताः पुरुषा दुर्गेषु मार्गेष्वतिवाह्यान् अतिवाहयन्तीति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अल्लदु पोगस्ताऩङ्गळ् ऎऩ्ऱु एऱ्पडुम् अक्ऩि मुदलियवैगळै “लोगम्” ऎऩ्ऱ सप्तत्तुडऩ् सेर्त्तु अक्ऩि लोगम् वरुगिऱाऩ्” (कौषीदगि।I-३) ऎऩ्बदु मुदलियदु सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। लोगसप्तमो पिराणिगळुडैय पोगस्ताऩङ्गळिल् उबयोगप्पडुत्तप् पडुगिऱदु। “मऩुष्यलोगम्, पित्रुलोगम्, तेवलोगम्” (पिरुहत्।I-५-१६) ऎऩ्ऱु, अप्पडिये पिराह्मणमुम् पगल्, इरवु मुदलाऩ उलगङ्गळिल् अवर्गळ् पोगत्तै अऩुबविक्किऱार्गळ् ऎऩ्ऱु। आगैयाल् अर्च्चिस् मुदलियवैगळ् अऴैत्तुच् चॆल्लुगिऱवर्गळ् अल्ल।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इवैगळ् जडमाऩदिऩालुम् इवैगळुक्कु अऴैत्तुच्चॆल्लुम् तऩ्मै पॊरुन्दादु। उलगत्तिल् अरसर्गळाल् नियमिक्कप्पट्टिरुक्कुम् अऱिवुळ्ळ पुरुषर्ग ळल्लवा सिरमप्पट्टुप्पोग वेण्डिय वऴिगळिल् अऴैत्तुप्पोग वेण्डियवर्गळै अऴैत्तुच्चॊल्लु किऱार्गळ्? ऎऩ्ऱु।
एवं प्राप्ते, ब्रूमः — आतिवाहिका एवैते भवितुमर्हन्ति। कुतः ? तल्लिङ्गात्। तथा हि — ‘चन्द्रमसो विद्युतं तत्पुरुषोऽमानवः स एनान्ब्रह्म गमयति’ (छा. उ. ४। १५। ५) इति सिद्धवद्गमयितृत्वं दर्शयति। तद्वचनं तद्विषयमेवोपक्षीणमिति चेत् , न, प्राप्तमानवत्वनिवृत्तिपरत्वाद्विशेषणस्य। यद्यर्चिरादिषु पुरुषा गमयितारः प्राप्ताः ते च मानवाः, ततो युक्तं तन्निवृत्त्यर्थं पुरुषविशेषणम् — अमानव इति ॥ ४ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सित्तान्दम्: इव्विदम् वरुम्बोदु सॊल्गिऱोम्। इवै अऴैत्तुच् चॆल्बवर्गळागयिरुप्पदुदाऩ् न्यायम्। एऩ्?“अदऱ्कु अडैयाळमिरुप्पदाल्” अप्पडिये “सन्दिर ऩिडमिरुन्दु मिऩ्ऩलुक्कु अङ्गे मऩुविऱ्कु उळ्बडाद अन्द पुरुषऩ् इवर्गळै पिरह्मत्तै अडैविक् किऱाऩ्” (सान्।IV-१५-५) ऎऩ्ऱु कॊण्डु सेर्क्कुम् तऩ्मैयै सित्तम्बोल काट्टुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अन्द वसऩम् अन्द विषयत्तिलेये तीर्न्दुविट्टदु ऎऩ्ऱाल् सरियल्ल; (मऩुविऱ्कु उट्पडाद) ऎऩ्ऱ विसेषणत्तिऱ्कु, एऱ्पडक्कूडिय मऩुविऱ्कु उळ्बडुम् तऩ्मैयै तडुप्पदिल् तात्पर्यमुळ्ळदाल् अर्च्चिस् मुदलियवैगळिल् अऴैत्तुच् चॆल्लुम् पुरुषर् कळायिरुन्दाल् अवर्गळो माऩवर्गळ् अप्पॊऴुदु अदैत् तडुप्पदऱ्काग माऩवर् अल्लादवर् ऎऩ्ऱु पुरुषऩुक्कुक्कॊडुत्त विसेषणम् पॊरुत्तमागुम्।
ननु तल्लिङ्गमात्रमगमकम् , न्यायाभावात्; नैष दोषः —
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अदु अडैयाळम् ताऩ् अदु सादगमागादु। नियामिल्लाददिऩाल् ऎऩ्ऱाल् इदु तोषमागादु:-
उभयव्यामोहात्तत्सिद्धेः ॥ ५ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
उबयव्यामोहात्तत्सित्ते,: ॥ ५ ॥
ये तावदर्चिरादिमार्गगाः ते देहवियोगात् सम्पिण्डितकरणग्रामा इति अस्वतन्त्राः, अर्चिरादीनामप्यचेतनत्वादस्वातन्त्र्यम् — इत्यतः अर्चिराद्यभिमानिनश्चेतना देवताविशेषा अतियात्रायां नियुक्ता इति गम्यते। लोकेऽपि हि मत्तमूर्छितादयः सम्पिण्डितकरणाः परप्रयुक्तवर्त्मानो भवन्ति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अर्च्चिरादि मार्क्कत्तिल् पोगवेण्डियवर्गळ् ऎवर्गळो अवर्गळ् सरीरत्तै विट्टुविट्टबडियाल्, अडङ्गियुळ्ळ इन्दिरियङ्गळिऩ् कूट्टत्तैयुडैयवर्ग ळॆऩ्बदिऩाल्, स्वादन्दिरियमऱ्ऱवर्गळ् अर्च्चिरादिगळुम् असेदऩमाऩदाल् स्वादन्दिरियमऱ्ऱवर्गळ् ऎऩ्बदिऩाल् अर्च्चिरादिगळिल् अबिमाऩिक्किऱ सेदऩर्गळाऩ कुऱिप्पिट्ट तेवदैगळ् मेल्यात्तिरैयिल् नियमिक्कप्पट्टिरुक्किऱार् कळॆऩ्ऱु तॆरिगिऱदु। उलगत्तिलुम्गूड मदमडैन्दवर्गळ् मूर्च्चैयुळ्ळवर्गळ् मुदलियोर् अडङ्गिऩ इन्दिरियङ् गळोडु कूडिऩवर्गळाय् मऱ्ऱवर्गळाल् अऴैत्तुच् चॆल्लप्पट्ट वऴियुळ्ळवर्गळाय् इरुक्किऱार्गळ्।
अनवस्थितत्वादप्यर्चिरादीनां न मार्गलक्षणत्वोपपत्तिः। न हि रात्रौ प्रेतस्य अहःस्वरूपाभिसम्भव उपपद्यते। न च प्रतिपालनमस्तीत्युक्तं पुरस्तात्। ध्रुवत्वात्तु देवतात्मनां नायं दोषो भवति। अर्चिरादिशब्दता च एषाम् अर्चिराद्यभिमानादुपपद्यते। ‘अर्चिषोऽहः’ (छा. उ. ४। १५। ५) इत्यादिनिर्देशस्तु आतिवाहिकत्वेऽपि न विरुध्यते — अर्चिषा हेतुना अहरभिसम्भवति, अह्ना हेतुना आपूर्यमाणपक्षमिति। तथा च लोके प्रसिद्धेष्वप्यातिवाहिकेषु एवंजातीयक उपदेशो दृश्यते — गच्छ त्वम् इतो बलवर्माणं ततो जयसिंहं ततः कृष्णगुप्तमिति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अर्च्चिस् मुदलाऩवै निलैयाग इल्लाददि ऩालुम् अवैगळुक्कु मार्क्कत्तिल् अडैयाळमायिरुक् कुम्दऩ्मै पॊरुन्दादु। इरविल् इऱप्पवऩुक्कु पगल् स्वरूबत्तुडऩ् सम्बन्दम् पॊरुन्दादल्लवा? कात्तुक्कॊण्डिरुप्पदु किडैयादॆऩ्ऱु मुऩ्ऩमेये सॊल्लप्पट्टदु। तेवदा स्वरूबमुळ्ळवर्गळुक्को स्तिरमाऩ तऩ्मैयिरुप्पदाल् इन्द तोषम् एऱ्पडादु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अर्च्चिस् मुदलियदिल् अबिमाऩमिरुप्पदाल् अर्च्चिस् मुदलिय सप्तत्ताल् सॊल्वदुम् इवर्गळुक्कुप् पॊरुन्दक्कूडियदे।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
“अर्च्चिस्सिलिरुन्दु पगल्" (सान्।IV-१५-५; V-१०-१) ऎऩ्बदु मुदलिय कुऱिप्पिडुदलुम् अऴैत्तुच् चॆल्बवर् ऎऩ्ऱ पक्षत्तिल्गूड विरोदमिल्लै; अर्च्चिसागिऱ कारणत्तिऩाल् पगलै अडैगिऱाऩ्, पगल ऎऩ्ऱ कारणत्तिऩाल् सुक्ल पक्षत्तैयडैगिऱाऩ् ऎऩ्ऱु। अप्पडिये उलगत्तिलुम् पिरसित्तमाऩ अऴैत्तुच् चॆल्बवर्गळ् विषयत्तिल्गूड इदु मादिरि कुऱिप्पिडुगिऱदु काण्गिऱदु, “नी इङ्गिरुन्दु पलवर्माविडम् पो, अङ्गिरुन्दु जयसिम्हऩै अडै, अङ्गिरुन्दु किरुष्णगुप्तऩै” ऎऩ्ऱु।
अपि च उपक्रमे‘तेऽर्चिरभिसम्भवन्ति’ (बृ. उ. ६। २। १५) इति सम्बन्धमात्रमुक्तम् , न सम्बन्धविशेषः कश्चित्। उपसंहारे तु ‘स एनान्ब्रह्म गमयति’ (छा. उ. ४। १५। ५) इति सम्बन्धविशेषः अतिवाह्यातिवाहकत्वलक्षण उक्तः। तेन स एवोपक्रमेऽपीति निर्धार्यते। सम्पिण्डितकरणत्वादेव च गन्तॄणां न तत्र भोगसम्भवः। लोकशब्दस्तु अनुपभुञ्जानेष्वपि गन्तृषु गमयितुं शक्यते, अन्येषां तल्लोकवासिनां भोगभूमित्वात्। अतः अग्निस्वामिकं लोकं प्राप्तः अग्निना अतिवाह्यते, वायुस्वामिकं प्राप्तो वायुना — इति योजयितव्यम् ॥ ५ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम्, आरम्बत्तिल् ‘अवर्गळ् अर्च्चिसै अडैगिऱार्गळ्’ (पिरुहत्।VI-२*१५) ऎऩ्ऱु सम्बन्दम् मात्तिरम् पॊदुवाग सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु; ऎऩ्ऩ विसेष सम्बन्दमॆऩ्ऱु सॊल्लविल्लै; मुडिविलो “अवऩ् इवर्गळै पिरह्मत्तै अडैयच् चॆय्गिऱाऩ्" (सान्।IV-१५*६) ऎऩ्ऱु अऴैत्तुच् चॆल्लप्पडुगिऱवऩ्, अऴैत्तुच्चॆल्गिऱवऩ् ऎऩ्ऱ विसेषसम्बन्दम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। अदिऩाल् आरम्बत्तिलुम् कूड अदुवे ऎऩ्ऱु तीर्माऩमागिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अडङ्गिऩ इन्दिरियङ्गळोडु कूडियिरुक्कुम् तऩ्मैयिऩालेये पोगिऱवर्गळुक्कु अङ्गु अऩुबवत् तिऱ्कु इडमिल्लै। पोगिऱवर्गळ् अऩुबविक्कामलिरुन्द पोदिलुम् लोगम् ऎऩ्ऱ सप्तम् उबयोगप्पडुत्तलाम्। अन्दन्द लोगत्तिल् वसिक्किऱ मऱ्ऱवर्गळुक्कु पोग स्ताऩमायिरुप्पदिऩाल्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आगैयाल् अक्ऩियै यजमाऩऩागवुडैय लोगत् तैयडैन्दवऩ् अक्ऩियिऩाल् कॊण्डु पोगप्पडुगि ऱाऩ्; वायुवै यजमाऩऩागवुडैय लोगत्तैयडैन्द वऩ् वायुविऩाल्; ऎऩ्ऱु सेर्त्तुक् कॊळ्ळ वेण्डुम्।
कथं पुनरातिवाहिकत्वपक्षे वरुणादिषु तत्सम्भवः ? विद्युतो ह्यधि वरुणादय उपक्षिप्ताः, विद्युतस्त्वनन्तरम् आ ब्रह्मप्राप्तेः अमानवस्यैव पुरुषस्य गमयितृत्वं श्रुतम् — इत्यत उत्तरं पठति —
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
कॊण्डु पोगिऱवर्गळ् ऎऩ्ऱ पक्षत्तिल् वरुणऩ् मुदलाऩवर्गळिडम् इदु ऎप्पडि सम्बविक्कुम्, मिऩ्ऩ लुक्कु मेलेयल्लवा वरुणऩ् मुदलियवर् सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱार्गळ्? मिऩ्ऩलुक्कुप्पिऱगु पिरह्मत्तैय टैयुम् वरै माऩवऩल्लाद पुरुषऩुक्कल्लवा सेर्प्पिक्कुम् तऩ्मै सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱदु? ऎऩ्ऱाल् पदिल् सॊल्गिऱार्:-
वैद्युतेनैव ततस्तच्छ्रुतेः ॥ ६ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वैत्युदेनैव तदस्तच्च्रु ते: ॥ ६ ॥
ततो विद्युदभिसम्भवनादूर्ध्वं विद्युदनन्तरवर्तिनैवामानवेन पुरुषेण वरुणलोकादिष्वतिवाह्यमाना ब्रह्मलोकं गच्छन्तीत्यवगन्तव्यम् , ‘तान्वैद्युतात्पुरुषोऽमानवः स एत्य ब्रह्मलोकं गमयति’ इति तस्यैव गमयितृत्वश्रुतेः। वरुणादयस्तु तस्यैव अप्रतिबन्धकरणेन साहाय्यानुष्ठानेन वा केनचित् अनुग्राहका इत्यवगन्तव्यम्। तस्मात्साधूक्तम् — आतिवाहिका देवतात्मानोऽर्चिरादय इति ॥ ६ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अङ्गिरुन्दु, मिऩ्ऩलै अडैन्ददऱ्कुमेल्, मिऩ्ऩलुक्कु समीबत्तिलुळ्ळ माऩवऩल्लाद पुरुषऩाल् ताऩ् वरुणऩ् मुदलिय लोगङ्गळिल् कॊण्डु पोगप्पट्टु पिरह्म लोगत्तैयडैगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱु अऱिय वेण्डुम्। “अवर्गळ् मिऩ्ऩल् लोगत्तिलिरुन्दु, माऩवऩल्लाद अन्द पुरुषऩ् वन्दु पिरह्म लोगम् सेर्प्पिक्किऱाऩ्” ऎऩ्ऱु अवऩुक्के सेर्प्पिक्कुम् तऩ्मै सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल्। वरुणऩ् मुदलाऩवर्गळो अवऩुक्कु इडैञ्जल् सॆय्यामलो, उदवि सॆय्दो एदो ऒरुविदत्तिल् अऩुक्रहम् सॆय्गिऱवर्गळॆऩ्ऱु अऱियवुम्। आगैयाल् अर्च्चिस् मुदलियवैगळ् कॊण्डुबोय् सेर्क्कुम् तेवदा स्वरूबङ्गळ् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु सरिये।