तानि परे तथा ह्याह ॥ १५ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तानि परे तदाह्याह ॥ १५ ॥
ज्ञस्य वागादयः स्वस्वहेतौ लीनाः परेऽथ वा ॥
गताः कला इति श्रुत्य स्वस्वहेतुषु तल्लयः ॥ १३ ॥
नद्यब्धिलयसाम्योक्तेर्वेद्वद्दृष्ट्या लयः परे ॥
अन्यदृष्टिपरं शास्त्रं गता इत्याद्युदाहृतम् ॥ १४ ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
ञाऩियिऩुडैय वाक्कु मुदलियवैगळ् अददऩ् कारणत्तिल् लयिक्किऩ्ऱऩवा? अल्लदु परमात्माविले येया? “कलैगळ् अडैगिऩ्ऱऩ” ऎऩ्ऱ सुरुदियिऩाल् अददऩ् कारणङ्गळिल् ताऩ् अवैगळुक्कु लयम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
नदि समुत्तिरत्तिल् लयमडैवदऱ्कु समाऩमागच् ़ सॊल्लि यिरुप्पदाल्, ञाऩियिऩ् पार्वैयिल् परमात्माविल् ताऩ् लयम्। “कलैगळ् अडैगिऩ्ऱऩ” ऎऩ्बदु मुदलाऩदैच् चॊल्लुम् सास्तिरम्, मऱ्ऱवर् पार्वैयिल् सॊल्लप्पट्टदु।
तानि पुनः प्राणशब्दोदितानि इन्द्रियाणि भूतानि च परब्रह्मविदः तस्मिन्नेव परस्मिन्नात्मनि प्रलीयन्ते। कस्मात् ? तथा हि आह श्रुतिः — ‘एवमेवास्य परिद्रष्टुरिमाः षोडश कलाः पुरुषायणाः पुरुषं प्राप्यास्तं गच्छन्ति’ (प्र. उ. ६। ५) इति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(पिरह्म ञाऩियिऩुडैय वाक्कु मुदलियवैगळ् अदऩदऩ् कारणमाऩ तेजस् मुदलाऩ पूदङ्गळिल् लयमडैगिऩ्ऱऩवा अल्लदु परमात्माविला ऎऩ्ऱु सन्देहम्। कलैगळ् तम् कारणत्तै यडैगिऩ्ऱऩ ऎऩ्ऱ सुरुदियाल् कारणमाऩ पूदङ्गळिल् ताऩ् लयम् ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्। नदिगळ् कडलिल् मऱैवदै तिरुष् टान्दमागक् कूऱियिरुप्पदाल् ञाऩिगळिऩ् पार्वैयिल् परमात्माविल् ताऩ् लयम्। उलगत्तारिऩ् पार्वैयिल् कारणत्तिल् लयमडैवदै वेऱॊरु सुरुदि कूऱुगिऱदु। कलैगळ् मुदलिल् तम् तम् कारणत्तिल् लयमडैन्दु पिऱगु कारणत्तुडऩ् परमात्माविल् लयमडैगिऩ्ऱऩ ऎऩ्बदु इन्द इरण्डु सुरुदिगळिऩ् ऒरुमित्त करुत्तु)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
परबिरह्मत्तैयऱिन्दवऩुडैय “अवैगळ्” पिराण सप्तत्तिऩाल् सॊल्लप्पडुम् इन्दिरियङ्गळुम् पूदङ्गळुम् अन्द परमाऩ आत्माविऩिडत्तिलेये लयिक्किऩ्ऱऩ। एऩ्? अप्पडियल्लवा वेदम् सॊल्गिऱदु? “इव्विदमे इन्द अऱिबवऩुडैय, इन्द पदिऩाऱु कलैगळुम्, पुरुषऩैये अडैयवेण्डियदाग इरुन्दु कॊण्डु पुरुषऩै अडैन्दु लयत्तै अडैगिऩ्ऱऩ” (पिरच्ऩ।VI-५) ऎऩ्ऱु।
ननु ‘गताः कलाः पञ्चदश प्रतिष्ठाः’ (मु. उ. ३। २। ७) इति विद्वद्विषयैवापरा श्रुतिः परस्मादात्मनोऽन्यत्रापि कलानां प्रलयम् आह स्म — न; सा खलु व्यवहारापेक्षा — पार्थिवाद्याः कलाः पृथिव्यादीरेव स्वप्रकृतीरपियन्तीति। इतरा तु विद्वत्प्रतिपत्त्यपेक्षा — कृत्स्नं कलाजातं परब्रह्मविदो ब्रह्मैव सम्पद्यत इति। तस्माददोषः ॥ १५
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
“पदिऩैन्दु कलैगळुम् तऩ् तऩ् कारणत्तै यडैगिऩ्ऱऩ” (मुण्डग।III-२-७) ऎऩ्ऱु वित्वाऩ् विषयमागवे वेऱु सुरुदि परमाऩ आत्माविऱ्कु वेऱाऩ इडत्तिलुम् कलैगळुक्कु लयम् सॊल्गिऱदे? ऎऩ्ऱाल्, अदु सरियल्ल पार्त्तिवम् मुदलाऩ कलैगळ् तऩ् तऩ् कारणमाऩ पूमि मुदलियवैगळैये अडै किऩ्ऱऩ ऎऩ्ऱ अदु लोग व्यवहारत्तै अबेक्षित्तुच् चॊल्लप्पट्टदु। मऱ्ऱदोवॆऩ्ऱाल्, पिरह्मत्तै यऱिन्दवऩुक्कु ऎल्ला कलैगळिऩ् कूट्टमुम् परबिरह्ममागवे आगिविडुगिऱदॆऩ्ऱु वित्वाऩुडैय अऩुबवत्तै अबेक्षित्तु सॊल्लप्पट्टदु। अदऩाल् तोषमिल्लै।