भोगेन त्वितरे क्षपयित्वा सम्पद्यते ॥ १९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पोगेन त्विदरे क्षबयित्वा सम्बत्यदे ॥ १९ ॥
बहुजन्मप्रदारब्धयुक्तानां नास्त्युतास्ति मुक् ॥
विद्यालोपे कृतं कर्म फलदं तेन नास्ति मुक् ॥ २७ ॥
आरब्धं भोजयेदेव न तु विद्यां विलोपयेत् ॥
सुप्तबुद्धवदश्लेषतादवस्थ्यात्कुतो न मुक् ॥ २८ ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पल जऩ्माक्कळैक् कॊडुक्कुम् पिरारप्त कर्मावैयु टैयवर्गळुक्कु मुक्ति किडैयादा? अल्लदु उण्डा? वित्यै पोय्विडुमाऩदिऩाल्, सॆय्यप्पडुम् कर्मा पलऩैक् कॊडुक्कुम्। आगैयाल् मुक्ति किडैयादु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पिरारप्त कर्मा पोगत्तैत् ताऩ् कॊडुक्कुमे तविर वित्यैयै अऴित्तु विडादु। तूङ्गि विऴित्तुक् कॊळ्बवऩ् विषयत्तिल् पोल ऒट्टामल् इरुप्पदु मुऩ् निलैयिलेये इरुक्कुमाऩदिऩाल् एऩ् मुक्ति एऱ्पडादु।
अनारब्धकार्ययोः पुण्यपापयोर्विद्यासामर्थ्यात्क्षय उक्तः। इतरे तु आरब्धकार्ये पुण्यपापे उपभोगेन क्षपयित्वा ब्रह्म सम्पद्यते, ‘तस्य तावदेव चिरं यावन्न विमोक्ष्येऽथ सम्पत्स्ये’ (छा. उ. ६। १४। २) इति ‘ब्रह्मैव सन्ब्रह्माप्येति’ इति च एवमादिश्रुतिभ्यः। ननु सत्यपि सम्यग्दर्शने यथा प्राग्देहपाताद्भेददर्शनं द्विचन्द्रदर्शनन्यायेनानुवृत्तम् , एवं पश्चादप्यनुवर्तेत — न, निमित्ताभावात्। उपभोगशेषक्षपणं हि तत्रानुवृत्तिनिमित्तम् , न च तादृशमत्र किञ्चिदस्ति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(पिरारप्त कर्माविऩाल् पल पिऱवियै ऎडुक्किऱ इन्दिरऩ्, यमऩ् मुदलाऩ अदिगारि पुरुषर्गळुक्कु मुक्ति उण्डा, इल्लैया ऎऩ्ऱु सन्देहम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पिरारप्त कर्माविऩाल् पल पिऱविगळै ऎडुक्कुम् पोदु मरणत्तिऱ्कुप्पिऩ् ञाऩम् मऱैन्दु पोगुमा ऩदाल् अप्पिऱविगळिल् सॆय्द कर्माक्कळुम् पलऩैक् कॊडुक्क आरम्बित्ताल् मेलुम् मेलुम् पिऱवि तॊडर्न्दु वन्दुगॊण्डेयिरुक्कुमाऩदाल् अवर्गळुक्कु मुक्ति किडैयादु ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पिरारप्त कर्मा सुगदुक्कङ्गळैक् कॊडुक्कुमे तविर ञाऩत्तैयऴिक्कादु। इरविल् तूङ्गुम् पॊऴुदु अऱिवु इल्लाविट्टालुम् विऴित्तुक्कॊण्डबिऩ् अवऩु टैय अऱिवु मऱैयामल् इरुप्पदुबोल् मरण मेऱ्पट् टालुम् तत्वञाऩम् मऱैयादु। ञाऩम् इरुक्कुम् पॊऴुदु ऎत्तऩै कर्माक्कळैच् चॆय्दालुम् नाऩ् कर्दावल्ल ऎऩ्ऱ ऎण्णमिरुप्पदाल् अवैगळ् इवऩिडम् ऒट्टुवदिल्लै। आगैयाल् पिरारप्त कर्मा विऩाल् पल पिऱविगळै ऎडुत्तबोदिलुम् अन्द कर्मा तीर्न्ददुम् मुक्ति उण्डु ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पलऩ् कॊडुक्क आरम्बिक्काद पुण्णिय पाबङ्गळुक्कु आत्मञाऩत्तिऩ् सामर्त्तियत्तिऩाल् नासम् सॊल्लप्पट्टदु। “मऱ्ऱवैगळै” पलऩ्गॊडुक्क आरम्बित्तिरुक्कुम् पुण्णिय पाबङ्गळै अऩुबवित्तु नासम् सॆय्दु पिरह्ममाग आगिऱाऩ्। “अवऩुक्कु अव्वळवुदाऩ् तामदम्, ऎदुवरै विडुबडविल्लैयो, पिऱगु अडैन्दुविडुगिऱाऩ्" (सान्।VI-१४-२) ऎऩ्ऱुम्, “पिरह्ममागवे इरुन्दु कॊण्डु पिरह्मत्तै अडैगिऱाऩ्” ऎऩ्ऱुम् इदुबोलुळ्ळ वाक्कियङ्गळालुम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तत्वञाऩम् एऱ्पट्टुम्गूड, सरीरम् विऴुवदऱ्कु मुऩ्ऩाल्, इरण्डु सन्दिरऩ् तॆरियुम् नियायप्पडि, पेदप्पार्वै तुडर्न्देयिरुप्पदु ऎप्पडियो, अव्विदम् पिऩ्ऩालुम्गूड तुडर्न्दु वरुमे ऎऩ्ऱाल्, इल्लै। निमित्तमिल्लाददिऩाल्; अङ्गु तुडर्न्दु वरुवदऱ्कु निमित्तम् पाक्कियुळ्ळ अऩुबवम् तीर्न्दु पोगामलिरुप्पदु इङ्गु अव्विदम् यादॊऩ्ऱुम् किडैयादु।
ननु अपरः कर्माशयोऽभिनवमुपभोगमारप्स्यते — न ; तस्य दग्धबीजत्वात्। मिथ्याज्ञानावष्टम्भं हि कर्मान्तरं देहपात उपभोगान्तरमारभते; तच्च मिथ्याज्ञानं सम्यग्ज्ञानेन दग्धम् — इत्यतः साध्वेतत् आरब्धकार्यक्षये विदुषः कैवल्यमवश्यं भवतीति ॥ १९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वेऱु कर्मा पुदिदाऩ अऩुबवत्तै आरम्बिक्क लामेयॆऩ्ऱाल्, सरियल्ल, अदऱ्कु ऎरिन्दुबोऩ विदैयिऩ् तऩ्मै एऱ्पट्टुविट्टदाल्, मित्यैयाऩ अक्ञाऩत् तिऩ् पलत्तिऩालल्लवा वेऱु कर्मा, सरीरम् विऴुन्दवुडऩ् पुदिदाग अऩुबवत्तै आरम्बिक्किऱदु? अन्द मित्यैयाऩ अक्ञाऩमो तत्वञाऩत्तिऩाल् ऎरिक्कप्पट्टुविट्टदु; ऎऩ्ऱ कारणत्तिऩाल् इप्पॊऴु तुळ्ळ पलऩ्गॊडुक्क आरम्बित्तुळ्ळ कर्मा नसित्तदुम् ञाऩिक्कु कैवल्यम् अवसियम् एऱ्पडुगिऱदॆऩ्ऱ इदु सरिये।
इति श्रीमत्परमहंसपरिव्राजकाचार्यस्य श्रीगोविन्दभगवत्पूज्यपादशिष्यस्य
श्रीमच्छङ्करभगवतः कृतौ शारीरकमीमांसासूत्रभाष्ये
चतुर्थाध्यायस्य प्रथमः पादः ॥
நான்காவது அத்யாயத்தில்
முதலாவது பாதம் முற்றும்.