अनारब्धकार्ये एव तु पूर्वे तदवधेः ॥ १५ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अनारप्तगार्ये एव तु पूर्वे तदवदे: ॥ १५ ॥
आरब्धे नश्यतो नो वा सञ्चिते इव नश्यतः ॥
उभयत्राप्यकर्तृत्वतद्बोधौ सदृशौ खलु ॥ २१ ॥
आदेहपातसंसारश्रुतेरनुभवादपि ॥
इषुचक्रादिदृष्टान्तान्नैवाऽऽरब्धे विनश्यतः ॥ २२ ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पलऩैक् कॊडुक्क आरम्बित्तुळ्ळ पुण्णिय पाबम् इरण्डुम् नसिक्किऩ्ऱऩवा? अल्लदु इल्लैया? सञ्जिदङ् गळैप् पोलवे नसिक्किऩ्ऱऩ। (सञ्जिदम्, पिरारप्तम् आगिय) इरण्डिलुमे सॆय्यात् तऩ्मै अदऩ् अऱिवु ऎऩ्ऱ इरण्डुम् समाऩमल्लवा?
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सरीरम् विऴुम् वरै संसारमुण्डॆऩ्ऱ वेदम् सॊल्वदालुम्, अऩुबवत्तिऩालुम्, अम्बु, सक्किरम् मुदलाऩ तिरुष्टान्दत्तिऩालुम् आरम्बित्तदु नसिक्कवे नसिक्कादु।
पूर्वयोरधिकरणयोर्ज्ञाननिमित्तः सुकृतदुष्कृतयोर्विनाशोऽवधारितः। स किमविशेषेण आरब्धकार्ययोरनारब्धकार्ययोश्च भवति, उत विशेषेणानारब्धकार्ययोरेवेति विचार्यते। तत्र ‘उभे उ हैवैष एते तरति’ (बृ. उ. ४। ४। २२) इत्येवमादिश्रुतिष्वविशेषश्रवणादविशेषेणैव क्षय इत्येवं प्राप्ते,
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(ञाऩम् वरुवदऱ्कु मुऩ् सॆय्दु सेर्क्कप्पट्ट कर्माक्कळ् इरण्डुविदम्। पलऩैक्कॊडुक्क आरम् पित्तदु (पिरारप्तम्) पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बिक्काददु इदिल् पिरारप्तगर्मावुक्कु ञाऩत्ताल् नासमुण्डा, इल्लैया ऎऩ्ऱु सन्देहम्। इरण्डुविद कर्माक्कळ् विषयमायुम् आत्मावुक्कु कर्त्तावल्लाद तऩ्मैयुम् अव्विद आत्मञाऩमुम् पॊदुवाऩदाल् पिराप्तत् तिऱ्कुम् नासम् ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
च्रुदि, युक्ति, अऩुबवम् इवैगळाल् पिरारप्तमाऩ पुण्य पाबङ्गळुक्कु नासमिल्लैयॆऩ्ऱु तॆरिगिऱदु। मत्तियिल् ञाऩमेऱ्पट्टालुम् पिऱक्कुम् पॊऴुदु एऱ्पट्ट आयुळ् मुडियुंवरै तेहम् इरुक्कुम्। पिऱगु मुक्ति ऎऩ्ऱु सुरुदि। तत्वञाऩिगळ् सरीरत्तुडऩ् उलगिल् इरुप्पदै नाम् काण्गिऱोम्। इदु अऩुबवम्, लक्ष्यत्तै नोक्कि अम्बैविट्टाल् वेगमुळ्ळवरै पोय्त्ताऩ् विऴुम्। नडुविल् विऴादु। कुयवऩुडैय सक्रमुम् वेगमुळ्ळवरै सुऱ्ऱिक्कॊण्डु पिऱगुदाऩ् निऱ्कुम्। इदुबोल् ञाऩियिऩ् सरीरत्तैक् कॊडुत्त पिरारप्त कर्मा मुऴुवदुम् पलऩैक् कॊडुत्तबिऱगुदाऩ् अऴियुम्। अऩुबवत्ताल् ताऩ् अदऱ्कु अऴिवु पिरारप्तगर्मावुम् ञाऩम् वन्दवुडऩ् अऴिन्दु विडुमाऩाल् उडऩे सरीरमुम् विऴुन्दुविडुम्। अप्पॊऴुदु सरीरत्तुडऩ् ञाऩि इरुक्कमाट्टार्। शिष्यऩ् उबदेसम् पॆऱुवदऱ्कु ञाऩियाऩ कुरु किडैक्कादु। कुरुबरम्बरै इल्लामल् पोय्विडुम्। आगैयाल् पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बित्त पुण्य पाब कर्माक्कळुक्कु ञाऩत्ताल् नासम् किडैयादु। अऩुबवत्ताल्दाऩ् नासमॆऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मुऩ् इरण्डु अदिगरणङ्गळिल् ञाऩ निमित्तमाग पुण्णिय पाबङ्गळुक्कु नासम् तीर्माऩिक्कप् पट्टदु। अदु पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बित्तवै। पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बिक्कादवै। आग इरण्डिऱ्कुम् वित्तियासमऩ्ऩियिला? अल्लदु, वित्यासप्पडुत्ति पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बिक्कादवैगळुक्कु मात्तिरमा?ऎऩ्ऱु विसारिक्कप्पडुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पूर्वबक्षम्: अदिल् “इवऩ् इन्द इरण्डैयुमे कडन्दुविडुगिऱाऩ्” (पिरुहत्।IV-४-२२) ऎऩ्बदु मुदलाऩ वाक्कियङ्गळिल् वित्तियासप्पडुत्तामले सॊल्लियिरुप् पदाल्, वित्तियासमऩ्ऩियिलेये क्षयम् ऎऩ्ऱु।
प्रत्याह — अनारब्धकार्ये एव त्विति। अप्रवृत्तफले एव पूर्वे जन्मान्तरसञ्चिते, अस्मिन्नपि च जन्मनि प्राग्ज्ञानोत्पत्तेः सञ्चिते, सुकृतदुष्कृते ज्ञानाधिगमात् क्षीयेते; न तु आरब्धकार्ये सामिभुक्तफले, याभ्यामेतत् ब्रह्मज्ञानायतनं जन्म निर्मितम्। कुत एतत् ? ‘तस्य तावदेव चिरं यावन्न विमोक्ष्येऽथ सम्पत्स्ये’ (छा. उ. ६। १४। २) इति शरीरपातावधिकरणात्क्षेमप्राप्तेः। इतरथा हि ज्ञानादशेषकर्मक्षये सति स्थितिहेत्वभावात् ज्ञानप्राप्त्यनन्तरमेव क्षेममश्नुवीत। तत्र शरीरपातप्रतीक्षां न आचक्षीत ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सित्तान्दम्: इव्विदमेऱ्पडुम्बोदु पदिल् सॊल्गिऱार्। पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बिक्कादवैगळ् मात्तिरम्दाऩ् ऎऩ्ऱु, पलऩैक्कॊडुक्क आरम्बिक्काद मुऩ्ऩुळ्ळवै। वेऱु जऩ्माक्कळिल् सेगरिक्कप्पट्ट वैगळुम्, इन्द जऩ्मत्तिलुम्गूड ञाऩमेऱ्पडुवदऱ्कु मुऩ्ऩाल् सॆय्यप्पट्टु सेर्न्दिरुप्पवैगळुमाऩ पुण्य पाबङ्गळ् ञाऩमेऱ्पट्टदुम्, नसित्तुविडुगिऩ्ऱऩ। आऩाल् पलऩ् कॊडुक्क वारम्बित्तु पादि अऩुबविक्कप् पट्टिरुक्किऱवैगळ् ऎवैगळाल् इन्द पिरह्मञाऩत् तिऱ्कु इडम् कॊडुत्त जऩ्मम् एऱ्पट्टिरुक्किऱदो, अवै अल्ल। (अवै नासमडैवदिल्लै)। एऩ् इव्विदम्? “अवरुक्कु अदुवरैदाऩ् तामदम्। ऎदुवरै विडुदलैयडैयविल्लैयो, पिऱगु (पिरह्मत्तुडऩ्) ऒऩ्ऱाय् विडुवारो" (सान्।VI-१४-२) ऎऩ्ऱु सरीरम् विऴुवदै क्षेममडैवदऱ्कु ऎल्लैयाग सॊल्लि यिरुप्पदाल्, अप्पडिक् कऩ्ऩियिल् ञाऩत्तिऩाल् ऎल्ला कर्माक्कळुम् नासमडैन्दुविडुमेयाऩाल्, इरुप्पदऱ्कुक् कारणमिल्लाददिऩाल्, ञाऩम् एऱ्पट्टवुडऩेये क्षेमत्तैयडैन्दु विडुवार्, अङ्गु सरीरम् विऴुवदै ऎदिर्बार्प्पदै सॊल्लियिरादु।
ननु वस्तुबलेनैव अयमकर्त्रात्मावबोधः कर्माणि क्षपयन् कथं कानिचित्क्षपयेत् कानिचिच्चोपेक्षेत ? न हि समानेऽग्निबीजसम्पर्के केषाञ्चिद्बीजशक्तिः क्षीयते, केषाञ्चिन्न क्षीयते इति शक्यमङ्गीकर्तुमिति। उच्यते — न तावदनाश्रित्य आरब्धकार्यं कर्माशयं ज्ञानोत्पत्तिरुपपद्यते। आश्रिते च तस्मिन्कुलालचक्रवत्प्रवृत्तवेगस्य अन्तराले प्रतिबन्धासम्भवात् भवति वेगक्षयप्रतिपालनम्। अकर्त्रात्मबोधोऽपि हि मिथ्याज्ञानबाधनेन कर्माण्युच्छिनत्ति। बाधितमपि तु मिथ्याज्ञानं द्विचन्द्रज्ञानवत्संस्कारवशात्कंचित्कालमनुवर्तत एव ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इन्द कर्त्तावल्लाद आत्मावै अऱिवदु, अदऱ्केऱ्पट्ट वस्तु पलत्तिऩालेये कर्माक्कळै पोक्कडिप्पदु सिलदै पोक्कडिक्कुम्, सिलदै विट्टु विडुम् ऎऩ्ऱु ऎप्पडियागुम्। अक्ऩिक्कुम् विदैगळुक्कुम् सेर्क्कै ऒरे विदमायिरुक्कैयिल् सिलदिऱ्कु विदैयिऩ् सक्ति नसिक्किऱदु। सिलदिऱ्कु नसिक्कविल्लै ऎऩ्ऱु ऒप्पुक्vकॊळ्ळ मुडियादल्लवा? ऎऩ्ऱाल् सॊल्गिऱोम्। पलऩैक् कॊडुक्क आरम्बित्त कर्मावै आसिरयिक्कामल् ञाऩम् उण्डागुमॆऩ्बदु पॊरुत्तमिल्लै। अव्विदम् आसिरयिक्कप्पट्टिरुप्पदिल् कुयवऩुडैय सक्किरम् पोल आरम्बित्तिरुक्कुम् वेगत्तुडऩिरुप्पदऱ्कु मत्तियिल् तडैयिल्लाददिऩाल् वेगम् मुडियट्टुमॆऩ्ऱु पॊरुत्तिरुक्क वेण्डियदे।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
कर्त्तावल्लाद आत्मविषयमाऩ अऱिवुम् मित्यै याऩ अक्ञाऩत्तै पादित्तु कर्माक्कळैप् पोक्कडिक् किऱदु, अन्द मित्याञाऩमो पादिक्कप्पट्टालुम्गूड,इरण्डु सन्दिरऩ् ऎऩ्ऱ ञाऩत्तैप्पोल, संस्कार वसत्तिऩाल्, कॊञ्जगालम् तुडर्न्देयिरुक्कुम्।
अपि च नैवात्र विवदितव्यम् — ब्रह्मविदा कञ्चित्कालं शरीरं ध्रियते न वा ध्रियत इति। कथं हि एकस्य स्वहृदयप्रत्ययं ब्रह्मवेदनं देहधारणं च अपरेण प्रतिक्षेप्तुं शक्येत ? श्रुतिस्मृतिषु च स्थितप्रज्ञलक्षणनिर्देशेन एतदेव निरुच्यते। तस्मादनारब्धकार्ययोरेव सुकृतदुष्कृतयोर्विद्यासामर्थ्यात्क्षय इति निर्णयः ॥ १५ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तविरवुम्, पिरह्मञाऩियिऩाल् सरीरम् कॊञ्ज कालम् तरिक्कप्पडुगिऱदा, तरिक्कप्पडविल्लैया? ऎऩ्ऱु इन्द विषयत्तिल् विवादम् सॆय्यक्कूडादु। ऒरुवरुक्कु तऩ्ऩुडैय ह्रुदयत्तिल् अऱिगिऱ पिरह्मञाऩमुम् सरीर तारणमुम् मऱ्ऱवराल् आसेषिबिक्कमुडियादु। सुरुदिग ळिलुम्, स्मिरुदिगळिलुम् स्तिद पिरक्ञऩुडैय लक्षणत्तैक् कुऱिप्पिट्टिरुप्पदाल् इदुवे निर्वसऩम् सॆय्यप्पडुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आगैयाल् पलऩ्गॊडुक्क आरम्बिक्काद पुण्णिय पाबङ्गळुक्कुत्ताऩ् ञाऩत्तिऩ् सामर्त्तियत् तिऩाल् क्षयम् ऎऩ्बदु मुडिवाऩ तीर्माऩम्।