अन्तरा चापि तु तद्दृष्टेः ॥ ३६ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अन्दरा साबि तु तत्त्रुष्टे: ॥ ३६ ॥
नास्त्यनाश्रमिणो ज्ञानमस्ति वा नैव विद्यते ॥
धीशुद्ध्यर्थाश्रमित्वस्य ज्ञानहेतोरभावतः ॥ १९ ॥
अस्त्येव सर्वसम्बन्धिजपादेश्चित्तशुद्धितः ॥
श्रुता हि विद्या रैक्वादेराश्रमे त्वतिशुद्धता ॥ २० ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अऩासिरमिक्कु ञाऩम् एऱ्पडादा? अल्लदु उण्डा? ञाऩत्तिऱ्कुक् कारणमायिरुक्किऱ सित्तसुत्तियै पिरयो : जऩमायुळ्ळ आसिरम मुळ्ळवऩाय् इरुत्तल् इल्लाददिऩाल् किडैक्कवे किडैक्कादु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
ऎल्लारुक्कुम् सम्बन्दप्पट्ट जबम् मुदलियदाल् सित्तसुत्ति एऱ्पडुमाऩदिऩाल्, उण्डु ताऩ्। रैक्वर् मुदलियोर्क्कु वित्यै सॊल्लप्पडविल्लैया? आसिरमम् इरुन्दालो अदिगमाऩ सुत्ति उण्डागुम्।
विधुरादीनां द्रव्यादिसम्पद्रहितानां च अन्यतमाश्रमप्रतिपत्तिहीनानामन्तरालवर्तिनां किं विद्यायामधिकारोऽस्ति, किं वा नास्ति — इति संशये, नास्तीति तावत्प्राप्तम् , आश्रमकर्मणां विद्याहेतुत्वावधारणात् , आश्रमकर्मासम्भवाच्चैतेषाम् — इत्येवं प्राप्ते, इदमाह — अन्तरा चापि तु — अनाश्रमित्वेन वर्तमानोऽपि विद्यायामधिक्रियते। कुतः ? तद्दृष्टेः — रैक्ववाचक्नवीप्रभृतीनामेवंभूतानामपि ब्रह्मवित्त्वश्रुत्युपलब्धेः ॥ ३६ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(मुन्दिऩ आच्रमत्तै मुडित्तुविट्टु विट्टु वेऱु आसिरमम् कैक्कॊळ्ळामल् नडुविलिरुक्कुम् विदुरऩ् मुदलाऩवर्गळुक्कु तत्वञाऩम् वरुमा वरादा ऎऩ्ऱु सन्देहम्। सित्तसुत्तिऱ्कुक् कारणमाऩ आसिरम धर्मङ्गळ् अवर्गळिडमिल्लाददाल् ञाऩम् वरादु ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आसिरमत्तै ऎदिर्बार्क्काद जबम् मुदलाऩ धर्मङ्गळ् सित्तसुत्तिऱ्कुक् कारणमाग अवर्गळिडमिरुक्किऱ पडियाल् अवर्गळुक्कुम् ञाऩंवरुम्। अनाच्रमिगळाऩ संवर्त्तर्। कार्क्कि मुदलाऩवर्गळ् ञाऩिगळाग इरुन्दिरुक्किऱार्गळ्। मुऱ्पिऱविगळिल् सॆय्द आसिरम तर्मङ्गळालुम् इप्पिऱवियिल् ञाऩमेऱ्पडलाम्। आगैयाल् विदुरऩ् मुदलाऩवर्गळुक्कुम् ञाऩम् एऱ्पडलाम् ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तिरवियम् मुदलाऩ सम्बत्तु इल्लाद एदेऩु मॊरु आसिरमत्तैयडैयादिरुक्किऱ मत्तियिलुळ्ळ विदु रऩ् मुदलाऩवर्गळुक्कु ञाऩत्तिल् अदिगारम् उण्डा? अल्लदु किडैयादा ऎऩ्ऱु संसयम् वरुम्बोदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पूर्वबक्षम्: किडैयादु ऎऩ्ऱु एऱ्पडुगिऱदु। आसिरम कर्माक्कळुक्कु वित्या सादऩत्तऩ्मै तीर्माऩिक् कप्पट्टदिऩालुम् इवर्गळुक्कु आसिरम कर्माक्कळ् सम्बविक्काददिऩालुम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सित्तान्दम्: इव्विदम् वरुम् पोदु इदैच् चॊल्लुगिऱार्। “नडुविलिरुक्कुम् आसिरममऱ्ऱवऩाग इरुप्पवऩ् कूड ञाऩत्तिल् अदिगारमुळ्ळवऩ्। एऩ्? “अव्विदम् काण्बदाल्”, इव्विदमिरुन्दुवन्द रैक्वर्, वासक्ऩवी मुदलियवर्गळुक्कुम् पिरह्मत्तैयऱिन्दुळ्ळ तऩ्मैयैच् चॊल्लुम् सुरुदि काणप्पडुवदाल्।
अपि च स्मर्यते ॥ ३७ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अबि स स्मर्यदे ॥ ३७ ॥
संवर्तप्रभृतीनां च नग्नचर्यादियोगात् अनपेक्षिताश्रमकर्मणामपि महायोगित्वं स्मर्यत इतिहासे ॥ ३७ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अवदूदसर्यै मुदलियदिऩ् सेर्क्कैयाल् आसिरम कर्माक्कळै अबेक्षिक्कामलिरुन्द संवर्त्तर् मुदलाऩ वर्गळुक्कुम् इदिहासत्तिल् महायोगिगळाग इरुक्कुम् तऩ्मै स्मरिक्कप्पडुगिऱदु।
ननु लिङ्गमिदं श्रुतिस्मृतिदर्शनमुपन्यस्तम्। का नु खलु प्राप्तिरिति, सा अभिधीयते —
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सुरुदि स्मिरुदि काट्टुगिऱदु ऎऩ्ऱ इन्द लिङ्गम् सॊल्लप्पट्टदु; आऩाल् ऎन्द पिरमाणत्ताल् पिराप्ति? ऎऩ्ऱु अदु सॊल्लप्पडुगिऱदु:-
विशेषानुग्रहश्च ॥ ३८ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
विसे षानुक्रहाच्च ॥ ३८ ॥
तेषामपि च विधुरादीनाम् अविरुद्धैः पुरुषमात्रसम्बन्धिभिर्जपोपवासदेवताराधनादिभिर्धर्मविशेषैरनुग्रहो विद्यायाः सम्भवति। तथा च स्मृतिः — ‘जप्येनैव तु संसिध्येद्ब्राह्मणो नात्र संशयः। कुर्यादन्यन्न वा कुर्यान्मैत्रो ब्राह्मण उच्यते’ (म. स्मृ. २। ८७) इति असम्भवदाश्रमकर्मणोऽपि जप्येऽधिकारं दर्शयति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अन्द विदुरऩ् मुदलाऩवर्गळुक्कुक्कूड मऩिदऩ् ऎऩ्बदुडऩ् मात्तिरम् सम्बन्दमुळ्ळ जबम्, उबवासम्, तेवदारादऩम् मुदलाऩ विरुत्तमिल्लाद विसेष तर्मङ् गळिऩाल् वित्यैयिऩुडैय अऩुक्रहम् सम्बविक्कुम्। अप्पडिये स्मिरुदियुम् “पिराह्मणऩ् जबत्तिऩालेये नऩ्गु सित्तियै अडैयलाम्, इदिल् सन्देहमिल्लै। वेऱु ऎदैयुम् सॆय्यट्टुम्, अल्लदु सॆय्यामले यिरुक्कट्टुम्। तयैयुळ्ळवऩ् प्राह्मणऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱाऩ्” ऎऩ्ऱु आसिरम कर्मा सम्बविक्काद वऩुक्कुक्कूड जबत्तिल् अदिगारत्तैक् काट्टुगिऱदु।
जन्मान्तरानुष्ठितैरपि च आश्रमकर्मभिः सम्भवत्येव विद्याया अनुग्रहः। तथा च स्मृतिः — ‘अनेकजन्मसंसिद्धस्ततो याति परां गतिम्’ (भ. गी. ६। ४५) इति जन्मान्तरसञ्चितानपि संस्कारविशेषान् अनुग्रहीतॄन् विद्यायां दर्शयति। दृष्टार्था च विद्या प्रतिषेधाभावमात्रेणापि अर्थिनमधिकरोति श्रवणादिषु। तस्मात् विधुरादीनामप्यधिकारो न विरुध्यते ॥ ३८ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
वेऱु जऩ्माक्कळिल् अऩुष्टिक्कप्पट्टिरुक्कुम् आसिरम कर्माक्कळिऩालेयुेम् वित्या विषयमाऩ अऩुक्रहम् एऱ्पडवे एऱ्पडुम्। अप्पडिये स्मिरुदि “अनेग जऩ्माक्कळिल् नऩ्गु सित्तियडैन्दु पिऱगु उत्तममाऩ कदियै अडैगिऱाऩ्” (कीदै।VI-४५) ऎऩ्ऱु वेऱु जऩ्माक्कळिल् सेर्त्तु वैक्कप्पट्ट विसेष संस्कारङ्गळैयुम् वित्या विषयत्तिल् अऩुक्रहम् सॆय्बवैगळागक् काट्टुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम् वित्यै नेरिल् पार्क्कप्पडुम् पिरयोज ऩत्तैयुडैयदाल्, तडुत्तल् इल्लै ऎऩ्ऱ मात्तिरत् तिऩाल्गूड, विरुम्बुगिऱवऩै सिरवणम् मुदलियवै कळिल् अदिगारमुळ्ळवऩागच् चॆय्गिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आगैयाल् विदुरऩ् मुदलाऩवर्गळुक्कुक्कूड अदिगारम् विरुत्तप्पडविल्लै।
अतस्त्वितरज्ज्यायो लिङ्गाच्च ॥ ३९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अदस्त्विदरज्ज्यायो लिङ्गाच्च ॥ ३९ ॥
अतस्तु अन्तरालवर्तित्वात् इतरत् आश्रमवर्तित्वं ज्यायो विद्यासाधनम् , श्रुतिस्मृतिसन्दृष्टत्वात्। श्रुतिलिङ्गाच्च — ‘तेनैति ब्रह्मवित्पुण्यकृत्तैजसश्च’ (बृ. उ. ४। ४। ९) इति । ‘अनाश्रमी न तिष्ठेत दिनमेकमपि द्विजः। संवत्सरमनाश्रमी स्थित्वा कृच्छ्रमेकं चरेत्’(द॰स्मृ॰ १-१०) इति च स्मृतिलिङ्गात् ॥ ३९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
“आऩाल् इदैविड” इडैयिलिरुप्पदैविड “मऱ्ऱदु” आसिरममुळ्ळदायिरुप्पदु मेलाऩ वित्या सा तऩम्, सुरुदि स्मिरुदिगळिल् कण्डिरुप्पदिऩाल्। “पुण्णि यम् सॆय्बवऩ् तैजसऩाग (सुत्तमाऩ पुत्तियुळ्ळ वऩाग) पिरह्मत्तै अऱिन्दवऩाग अन्द ञाऩत्ताल् (पिरह्मत्तै) अडैगिऱाऩ्" (पिरुहत्।IV-४*९) ऎऩ्ऱ सुरुदि लिङ्गत्तिऩालुम्; “पिराह्मणऩ् ऒरुनाळ् कूड आसिरमिल्लादवऩाग इरुक्कक्कूडादु। ऒरु वरुषम् आसिरममिल्लामलिरुन्दुविट्टाल् ऒरु किरुच्चिरत्तै अऩुष्टिक्क वेण्डुम्” ऎऩ्ऱ स्मिरुदि लिङ्गत्तिऩालुम्।