स एव तु कर्मानुस्मृतिशब्दविधिभ्यः ॥ ९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
स एव तु कर्मानुस्म्रुदिसप्तविदिप्य: ॥ ९ ॥
यः कोऽप्यनियमेनात्र बुध्यते सुप्त एव वा ॥
उदबिन्दुरिवाशक्तेर्नियन्तुं कोऽपि बुध्यते ॥ ५ ॥
कर्माविद्यापरिच्छेदादुदबिन्दुविलक्षणः ॥
स एव बुध्यते शास्त्रात्तदुपाधेः पुनर्भवात् ॥ ६ ॥
–वैयासिकन्यायमाला
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इङ्गु नियममऩ्ऩियिल् यारेऩुम् ऒरुवऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩा, अल्लदु तूङ्गिऩवऩेदाऩा? जलत्तुळि पोल, नियमऩम् सॆय्य मुडियाददिऩाल् यारोदाऩ् विऴित् तुक्कॊळ्गिऱाऩ्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
कर्मम्, अवित्यै ऎऩ्बवैगळाल् तुण्डुबट्टिरुप् पदाल्, जलत्तुळिक्कु वेऱुबट्टवऩ्। अवऩुडैय उबादि मऱुबडियुम् इरुप्पदालुम्, सास्तिरत्तिऩालुम्, अवऩेदाऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ्।
तस्याः पुनः सत्सम्पत्तेः प्रतिबुध्यमानः किं य एव सत्सम्पन्नः स एव प्रतिबुध्यते, उत स वा अन्यो वा इति चिन्त्यते। तत्र प्राप्तं तावत् — अनियम इति। कुतः ? यदा हि जलराशौ कश्चिज्जलबिन्दुः प्रक्षिप्यते, जलराशिरेव स तदा भवति, पुनरुद्धरणे च स एव जलबिन्दुर्भवति इति दुःसम्पादम् — तद्वत् सुप्तः परेणैकत्वमापन्नः सम्प्रसीदतीति न स एव पुनरुत्थातुमर्हति; तस्मात् स एव ईश्वरो वा अन्यो वा जीवः प्रतिबुध्यते इति ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
(सुषुप्तियिल् ऎन्द जीवऩ् पिरह्मत्तुडऩ् ऒऩ्ऱागच् चेरुगिऱाऩो अवऩे जाक्रत्तिल् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩा अल्लदु ऎवऩावदु ऒरु जीवऩा ऎऩ्ऱु सन्देहम्। ऎप्पडि सॊम्बिलुळ्ळ कङ्गा तीर्त्तत्तिऩ् ऒरु तिवलैयै किणऱ्ऱु जलत्तुडऩ् सेर्त्तुविट्टाल् अदे तिवलैयै किणऱ्ऱु जलत्तिलिरुन्दु पिरित्तु ऎडुक्क मुडियादो, अदुबोल ऒरु जीवऩ् नल्ल तूक्कत्तिल् पिरह्मत्तुडऩ् ऒऩ्ऱुसेरुम् पॊऴुदु पल जीवर्गळ् अङ्गु ऒऩ्ऱुसेर्न्दिरुप्पदाल् तूङ्गिऩ अदे जीवऩ्दाऩ् अन्द सरीरत्तिल् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु कूऱ मुडियादु। आगैयाल् ऎवऩावदु ऒरुवऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु पूर्वबक्षम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
किणऱ्ऱु जलत्तुडऩ् ऒऩ्ऱु सेर्न्द कङ्गा जलत्तिवलैयै तऩियाग पिरित्तॆडुप्पदऱ्कु वऴि यिल्लै। आऩाल् कङ्गाजलम् निऱैन्द सॊम्बै नऩ्ऱाग मूडि किणऱ्ऱुक्कुळ् पोट्टाल् अन्द सॊम्बै ऎडुक्कुम् पॊऴुदु कङ्गा जलत्तैयुम् तऩियाग ऎडुत्तु विडलाम्। इदेबोल कर्मा अवित्यै इवैगळाल् सूऴप्पट्टु जीवऩ् सुषुप्तियिल् पिरह्मत्तुडऩ् ऒऩ्ऱु सेरुवदाल् पिरिप्पदऱ्कु कारणमिरुप्पदाल् अदे जीवऩ्दाऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ्। मुन्दिऩ तिऩम् सॆय्दुमुडिक् कामल् विट्टिरुन्द कारियत्तै मऱुनाळ् तॊडर्न्दु सॆय्वदु अदे जीवऩ् विऴित्तुक् कॊण्डाल्दाऩ् मुडियुम्। मेलुम् मुन्दिऩदिऩम् पार्त्तदै निऱैवु कूर्वदुम्, अवऩे नाऩ् ऎऩ्ऱु निऩैप्पदुम्, विऴिप्पवऩ् वेऱु जीवऩाऩाल् पॊरुन्दादु। पुलि सरीरत्तिल् उळ्ळ जीवऩ् तूङ्गिऩाल् पुलि सरीरत्तिल्दाऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱ सुरुदि इदैये कूऱुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
तूङ्गिऩवऩ् वेऱु, विऴित्तुक् कॊळ्गिऱवऩ् वेऱु ऎऩ्ऱिरुन्दाल् वेदत्तिल् विदिक्कप्पट्ट कर्मावुक्कुम्, उबासऩत्तिऱ्कुम् पलऩिल्लामल् पोय्विडुम्। आगैयाल् तूङ्गुगिऱ जीवऩ्दाऩ् विऴित्तुक्कॊळ्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्)।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
अन्द सत्वस्तुवै अडैन्ददिलिरुन्दु विऴित्तुक्कॊळ्गिऱवऩ् - ऎवऩ् सत्वस्तुवै अडैन्दाऩो अवऩे विऴित्तुक्कॊळ्गिऱाऩा? अल्लदु अवऩो वेऱु ऒरुवऩो विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩा ऎऩ्ऱु सिन्दिक्कप्पडुगिऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
पूर्वबक्षम्: अदिल् नियमम् इल्लै ऎऩ्ऱु एऱ्पडुगिऱदु। एऩ्? ऎप्पॊऴुदु जलरासियिल् ऒरु जलत्तिविलैविडप्पडुगिऱदो, अप्पॊऴुदु अदुवुम् जलरासियागवे आगिविडुगिऱदु; मऱुबडियुम् ऎडुक्कुम् पोदु अदे जलबिन्दुवाग इरुक्कुम् ऎऩ्बदु सात्तिय मिल्लैये? अदुबोल तूङ्गुगिऱवऩ् परबिरह्मत्तुडऩ् ऒऩ्ऱायिरुक्कुम् तऩ्मैयैयडैन्दु नऩ्गु तॆळिन्दु विडुवदाल्, मऱुबडियुम् अवऩे ऎऴुन्दिरुप्पदु नियाय मागादु। आगैयाल्, अवऩो, ईसुवरऩो, अल्लदु वेऱु ऒरु जीवऩो विऴित्तुक्कॊळ्गिऱाऩ्, ऎऩ्ऱु।
एवं प्राप्ते, इदमाह — स एव तु जीवः सुप्तः स्वास्थ्यं गतः पुनरुत्तिष्ठति, नान्यः। कस्मात् ? कर्मानुस्मृतिशब्दविधिभ्यः। विभज्य हेतुं दर्शयिष्यामि। कर्मशेषानुष्ठानदर्शनात्तावत्स एवोत्थातुमर्हति नान्यः। तथा हि — पूर्वेद्युरनुष्ठितस्य कर्मणः अपरेद्युः शेषमनुतिष्ठन्दृश्यते। न चान्येन सामिकृतस्य कर्मणः अन्यः शेषक्रियायां प्रवर्तितुमुत्सहते, अतिप्रसङ्गात्। तस्मादेक एव पूर्वेद्युरपरेद्युश्च एकस्य कर्मणः कर्तेति गम्यते ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सित्तान्दम्: इव्विदम् वरुम्बोदु इदैच् चॊल्गिऱार्। “अवऩेदाऩ्” तूङ्गि तऩ् स्ताऩत्तिलि रुक्कुम् तऩ्मैयै अडैन्द जीवऩ्दाऩ्, मऱुबडियुम् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ्, वेऱु यारुमिल्लै एऩ्? “कर्मा, अऩुस्मिरुदि, सप्तम्, विदि, इवैगळिलिरुन्दु” इन्दक् कारणत्तैप् पिरित्तुक् काट्टुगिऱेऩ्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मीदि कारियत्तैच् चॆय्वदु काण्बदाल्, अवऩेदाऩ् ऎऴुन्दिरुप्पदु न्यायम्, वेऱु जीवऩ् अल्ल। अप्पडिये मुन्दिऩ नाळिल् सॆय्यप्पट्ट कार्यत्तिल् पाक्कियुळ्ळदै मऱुनाळ् सॆय्गिऱाऩ् ऎऩ्बदु पार्क्कप्पडुगिऱदु। वेऱु ऒरुवऩाल् पादि सॆय्यप्पट्टि रुक्कुम् कारियत्तिलुळ्ळ पाक्कियै सॆय्वदिल् वेऱु ऒरुवऩ् पिरविरुत्तिप्पदु न्यायमिल्लै। अदिबिरसङ्गम् वरुवदाल्; आगैयाल् ऒरुवऩे ताऩ् मुन्दिऩ नाळिलुम् पिन्दिऩ नाळिलुम् ऒरु कर्मावै सॆय्गिऱवऩ् ऎऩ्ऱु तॆरिगिऱदु।
इतश्च स एवोत्तिष्ठति, यत्कारणम् अतीतेऽहनि अहमदोऽद्राक्षमिति पूर्वानुभूतस्य पश्चात्स्मरणम् अन्यस्योत्थाने नोपपद्यते। न ह्यन्यदृष्टम् अन्योऽनुस्मर्तुमर्हति। सोऽहमस्मीति च आत्मानुस्मरणमात्मान्तरोत्थाने नावकल्पते। शब्देभ्यश्च तस्यैवोत्थानमवगम्यते। तथा हि — ‘पुनः प्रतिन्यायं प्रतियोन्याद्रवति बुद्धान्तायैव’ (बृ. उ. ४। ३। १६) ‘इमाः सर्वाः प्रजा अहरहर्गच्छन्त्य एतं ब्रह्मलोकं न विन्दन्ति’ (छा. उ. ८। ३। २) ‘त इह व्याघ्रो वा सिँहो वा वृको वा वराहो वा कीटो वा पतङ्गो वा दँशो वा मशको वा यद्यद्भवन्ति तदाभवन्ति’ (छा. उ. ६। ९। ३) इत्येवमादयः शब्दाः स्वापप्रबोधाधिकारपठिता न आत्मान्तरोत्थाने सामञ्जस्यम् ईयुः ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मुन्दिऩ तिऩम् नाऩ् अदैप्पार्त्तेऩ् ऎऩ्ऱु मुऩ्ऩाल् अऩुबवित्तदऱ्कुप्पिऩ् निऩैवु एऱ्पडुवदु, वेऱॊरुवऩ् विऴित्तु ऎऴुन्दिरुन्दाल् पॊरुत्तमागादु ऎऩ्ऱ ऎन्द कारणमो अदिऩालुम् अवऩेदाऩ् विऴित्तुक्कॊळ्गिऱाऩ्। ऒरुवऩ् पार्त्तदै वेऱॊरुवऩ् स्मरिक्क मुडियादल्लवा? “अवऩे नाऩ्” ऎऩ्गिऱ तऩ्ऩैप्पऱ्ऱिऩ स्मरणमुम् वेऱु आत्मा ऎऴुन्दिरुन् दाल् पॊरुत्तमागादु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सप्तङ्गळिलिरुन्दुम् अवऩुक्केदाऩ् ऎऴुन्दि रुप्पदु ऎऩ्ऱु तॆरिगिऱदु, अप्पडिये, “मऱुबडियुम् पोऩ किरमप्पडि अन्दन्द इन्दिरिय स्ताऩत्तिऱ्कु विऴिप्पैये उत्तेसित्तु ओडिवरुगिऩ्ऱऩ” (पिरुहत्।IV;३-१६), “ऎल्ला पिराणिगळुम् पिरदि तिऩम् इन्द पिरह्ममागिऱ लोगत्तै अडैगिऱवर्गळ् अऱिवदिल्लै” (सान्।VIII;३-२), “अवर्गळ् इङ्गे वेङ्गैयो, सिम्हमो, सॆऩ्ऩायो, पऩ्ऱियो, पुऴुवो, विट्टिल् पूच्चियो, काट्टुईयो, कॊसुवो ऎदु ऎदुवाग इरुक्किऱदो, अदु अदुवागवे एऱ्पडुगिऱदु” (सान्।VI;९-३) ऎऩ्बदु मुदलाऩ सप्तङ्गळ्, तूङ्गि विऴिक्किऱ पिरगरणत्तिल् सॊल्लप्पट्टिरुप्पवैगळ्, वेऱु आत्मा ऎऴुन्दिरुप्प ताऩाल् पॊरुन्दादु।
कर्मविद्याविधिभ्यश्चैवमेवावगम्यते। अन्यथा हि कर्मविद्याविधयोऽनर्थकाः स्युः। अन्योत्थानपक्षे हि सुप्तमात्रो मुच्यत इत्यापद्येत। एवं चेत्स्यात् , वद किं कालान्तरफलेन कर्मणा विद्यया वा कृतं स्यात् ? अपि च अन्योत्थानपक्षे यदि तावच्छरीरान्तरे व्यवहरमाणो जीव उत्तिष्ठेत् , तत्रत्यव्यवहारलोपप्रसङ्गः स्यात्। अथ तत्र सुप्त उत्तिष्ठेत् , कल्पनानर्थक्यं स्यात्। यो हि यस्मिन् शरीरे सुप्तः सः तस्मिन् नोत्तिष्ठति, अन्यस्मिन् शरीरे सुप्तः अन्यस्मिन्नुत्तिष्ठतीति कोऽस्याम् कल्पनायां लाभः स्यात् ?
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
कर्मा उबासऩै इवैगळै सॊल्लुम् विदिगळिलिरुन्दुम् इव्विदमे ताऩ् अऱियप्पडुगिऱदु। वेऱु विदमाय् इरुन्दाल् कर्मा उबासऩै विदिगळ् पलऩऱ्ऱवैगळाग पोय्विडुमल्लवा? वेऱॊरुवऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱ पक्षत्तिल्, तूङ्गुवदिऩालेये मुक्तियडैगिऱाऩ् ऎऩ्ऱल्लवा एऱ्पट्टुविडुम्? अप्पडि यिरुन्दाल्, पिऩ् कालत्तिल् पलऩैक् कॊडुक्कुम् कर्मा विऩालेयो उबासऩैयिऩालेयो ऎऩ्ऩ सॆय्ददाग आगुम् सॊल्लु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम् वेऱॊरुवऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्गिऱ पक्षत्तिल्, वेऱॊरु सरीरत्तिल् व्यवहारम् सॆय्दु कॊण्डु इरुन्द जीवऩ् इङ्गु ऎऴुन्दिरुन्दाल्, अङ्गुळ्ळ व्यवहारम् विट्टुप्पोगुम्बडि एऱ्पडुम्। अल्लदु, अङ्गे तूङ्गिऩवऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱाल् कऱ्पऩै सॆय्वदु अर्त्तमऱ्ऱदु। ऎवऩ् ऎन्द सरीरत्तिल् तूङ्गिऩाऩो अवऩ् अन्द सरीरत्तिल् ऎऴुन्दिरुप्प तिल्लै। वेऱु सरीरत्तिल् तूङ्गिऩवऩ् मऱ्ऱॊरु सरीरत्तिल् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ्, ऎऩ्ऱ इव्विद कऱ्पऩैयिल् ऎऩ्ऩ लाबम्?
अथ मुक्त उत्तिष्ठेत् , अन्तवान्मोक्ष आपद्येत। निवृत्ताविद्यस्य च पुनरुत्थानमनुपपन्नम्। एतेन ईश्वरस्योत्थानं प्रत्युक्तम् , नित्यनिवृत्ताविद्यत्वात्। अकृताभ्यागमकृतविप्रणाशौ च दुर्निवारावन्योत्थानपक्षे स्याताम्। तस्मात्स एवोत्तिष्ठति, नान्य इति ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम् मुक्तियडैन्दवऩ् ऎऴुन्दाल्, मोक्षम् मुडिवु उळ्ळदाग आगुम्। अवित्यै विलगिऩवऩुक्कु मऱुबडियुम् ऎऴुन्दिरुत्तल् पॊरुत्तमिल्लै।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इदिऩाल् ईसुवरऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदु पदिल् सॊल्लप्पट्टुविट्टदु, ऎप्पॊऴुदुमे अवित्यै निविरुत्तियाऩवरादलाल्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
सॆय्याददऱ्कु पलऩ् वरुगिऱदु, सॆय्ददऱ्कु पलऩ् इल्लामल् पोय्विडुगिऱदु, ऎऩ्ऱ तोषङ्गळुम्, वेऱॊरुवऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩॆऩ्ऱ पक्षत्तिल् विलक्क मुडियाददाग आगुम्।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
आगैयाल् अवऩेदाऩ् ऎऴुन्दिरुक्किऱाऩ्, वेऱु यारुम् इल्लै ऎऩ्ऱु
यत्पुनरुक्तम् — यथा जलराशौ प्रक्षिप्तो जलबिन्दुर्नोद्धर्तुं शक्यते, एवं सति सम्पन्नो जीवो नोत्पतितुमर्हतीति, तत्परिह्रियते — युक्तं तत्र विवेककारणाभावात् जलबिन्दोरनुद्धरणम् , इह तु विद्यते विवेककारणम् — कर्म च अविद्या च, इति वैषम्यम्। दृश्यते च दुर्विवेचनयोरप्यस्मज्जातीयैः क्षीरोदकयोः संसृष्टयोः हंसेन विवेचनम् ।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
जलरासियिल् विडप्पट्ट जलबिन्दुवै मऱुबडियुम् ऎडुक्क ऎप्पडि मुडियादो, अप्पडिये सत्वस्तुवुडऩ् सेर्न्दु कॊण्ड जीवऩ् वॆळिवर मुडियादु, ऎऩ्ऱु ऎदु सॊल्लप्पट्टदो, अदु परिहरिक्कप्पडुगिऱदु; अङ्गे पिरित्तु ऎडुक्कक् कारणमिल्लाददिऩाल् जलबिन्दुवै ऎडुक्क मुडियाददु न्यायम्, इङ्गेयो पिरित्तॆडुक्कक् कारणमाग कर्मावुम्, अवित्यैयुम् इरुक्किऱदु ऎऩ्बदिऩाल् वित्तियासम्। मेलुम् नम् पोलुळ्ळ वर्गळाल् पिरित्तॆडुक्क मुडियादबोदिलुम्, पालुम्, जलमुम् कलन्दिरुप्पदै हंसत्तिऩाल् पिरित्तॆडुक्क मुडिवदु काणप्पडुगिऱदु।
अपि च न जीवो नाम कश्चित्परस्मादन्यो विद्यते, यो जलबिन्दुरिव जलराशेः सतो विविच्येत। सदेव तु उपाधिसम्पर्काज्जीव इत्युपचर्यते इत्यसकृत्प्रपञ्चितम्। एवं सति यावदेकोपाधिगता बन्धानुवृत्तिः, तावदेकजीवव्यवहारः। उपाध्यन्तरगतायां तु बन्धानुवृत्तौ जीवान्तरव्यवहारः। स एवायमुपाधिः स्वापप्रबोधयोः बीजाङ्कुरन्यायेन — इत्यतः स एव जीवः प्रतिबुध्यत इति युक्तम् ॥ ९ ॥
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
मेलुम्, जलरासियिलिरुन्दु जलबिन्दु पोल, सत्वस्तुविलिरुन्दु पिरिक्कक्कूडियदाय्, परबिरह् मत्तैत् तविर वेऱाग, जीवऩ् ऎऩ्ऱु यारुम् किडैयादु। सत्वस्तुवे ताऩ् उबादिगळिऩ् सेर्क्कैयाल् जीवऩ् ऎऩ्ऱु उबसारमाग सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु अडिक्कडि विस्तारमाग सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱदु।
ज्ञानानन्द-भारती - द्राविडी
इव्विदमिरुप्पदाल्, ऎदुवरै ऒरु उबादियिलुळ्ळ पन्दत्तिऩ् तुडर्च्चियिरुक्किऱदो, अदुवरै ऒरु जीवऩुडैय व्यवहारम्। वेऱॊरु उबादियिल् पन्दत्तिऩ् तुडर्च्चियिरुन्दाल् वेऱु जीवऩुडैय व्यवहारम्। अदे इन्द (पुत्ति) उबादिदाऩ् तूक्कत्तिलुम्, विऴिप्पिलुम् विदैमुळैयॆऩ्ऱ नियायप्पडिक्कु ऎऩ्ऱु। इदिऩाल् अदे जीवऩ्दाऩ् विऴित्तुक् कॊळ्गिऱाऩ् ऎऩ्बदु पॊरुत्तमायुळ्ळदु।